Mijn tijd is op en ik vind het herlaadpunt maar niet: werk slorpt me op, maar ook de verbouwingswerken zorgen voor de nodige inname van mijn schaarse tijd.
Maar nu mag de wereld ontploffen, op zaterdagochtend maak ik graag een uurtje tijd vrij voor mijn kleine meis!
Ze heeft de gratie van een bevallig kalf, de springerigheid van een gretig veulen, het enthousiasme van een konijn en het au sérieux van een echte jonge vrouw.
Ze gaat op BALLET...
Er is geen traditie die wordt voortgezet, noch dat de droom van haar moeder nu eindelijk in vervulling komt (ik droomde eerder van een schrijfcarrière of archeologische carrière dan dat ik me in het roze ging omhullen om wat lenig te doen- wat ik trouwens allesbehalve was).
Er was een frisse, natte kerstvakantie-avond nodig om haar wens te doen bloeien: het Zwanenmeer op BBC. Gefascineerd en helemaal in de ban van de muziek en de dans. 'ik wil dat ook zo graag doen', was haar vierjarige verzuchting, maar ik wachtte nog. Tot die verzuchting maar bleef en ik uiteindelijk toegaf.
Zoeken naar een school waar ze op haar leeftijd al mee mocht doen, was niet simpel, maar gelukkig is zij blijkbaar niet de enige met die wens, want ik vond in Lokeren algauw een school waar kleuterdans werd gegeven.
Oh, wat was ze toch in de wolken toen we hoorden dat balletkledij verplicht was!!!
Elke zaterdagochtend gaat zij dus nu trouw, in roze collants, roze pakje, roze tutu, roze cache-coeur én roze ballerinaschoentjes naar de school.
Ik zie haar huppen, haar knieën buigen wanneer ze gestrekt moeten blijven, molenwieken met haar armen, verstrooid aan haar rokje frullen, uit de maat springen, drie tellen later beginnen en naar links hellen als ze naar rechts moet hellen.
Ik zie dat ze haar lenigheid van haar moeder heeft, een holle rug en slaap in haar oogjes.
Dan denk ik: oh jee, kind, ik denk niet dat jij ooit een prima ballerina wordt..
maar wat geeft het?
Ze beleeft er plezier aan en uiteindelijk merk ik dat ze minder vaak struikelt en zich meer bewust bent van haar lichaam.
Terwijl ze vroeger ondoordacht aan haar speeltuinavonturen begon, ziet zij nu eerst hoe ze het beste kan aanpakken vooraleer zich in het avontuur te storten.
Ach ja, en wat is er mooier dan al die huppelende, roze achterwerkjes en de glimmende gezichtjes van al die giechelkwebbeltjes met losgeslagen dotjes, afgezakte paardenstaartjes en scheve rokjes te zien?
En sinds vorige week lijkt het wel of we geen derde kleuterklassertje meer hebben, maar een meisje van het eerste leerjaar: ze is ernstiger geworden, zit soms stil aan tafel voorbereidende schrijfoefeningetjes te doen en ze is rustiger geworden.
mijn meisje wordt groot en ik weet niet of ik dat wel wil?
07-10-2007, 17:48 geschreven door scrapalicious
|
