Ik ben Scrapalicious
Ik ben een vrouw en woon in Stekene (Belgium) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 24/05/1976 en ben nu dus 49 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: scrapbooking, literatuur, poëzie.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
clumsy is a state of art!
Not the most professional creative woman on this planet, but definitely one who is discovering creativity with the enthusiasm of a toddler!
Misschien niet de meest professionele creatieve vrouw op deze aardkloot, maar wél iemand die haar eigen creativiteit ontdekt met het enthousiasme van een kleuter!
01-11-2008
my kinda halloween
As much as I want to be 'within the crowd', I never seem to succeed in my goal: blending into society. I could have visited the graveyard of my dearest great grandmother and leave a flower as proof of my visit to the other members of the family. It would be as worse as lying to me: I do not need one day in the year, to remember the fine moments with my beloved 'gone-aways'... I want them close to me, I want to visit them when I feel the need to see them, I talk at them and tell them what's on my mind, what I am feeling... I sometimes cry, when this huge emotion that's called 'missing' suddenly gets me. I think I've celebrated in some way my kinda halloween. Although my day didn't want to start, I suddenly sat in my creative room and started altering some stuff I'd like to use at school. It struck me, when I noticed I had written my great grandmothers year of birth... She never liked school, was some kind of a rebell and her life was nothing but simple. She never lost her sense of humour and optimism. Meme, I miss you, I think I have 'blended' my own way today... _________________________________________________
Hoe graag ik ook wil 'opgaan in de massa', het lijkt me nooit te lukken om geïntegreerd te geraken in de maatschappij. Ik had mijn lieve overgrootmoeders graf kunnen bezocht hebben vandaag en een bloemetje als bewijs achtergelaten voor de familieleden. Het zou even erg zijn als liegen voor mij: ik heb geen dag in het jaar nodig om aan het heengaan van mijn geliefden te denken... Ik wil hen dicht bij mij, ik wil hen bezoeken wanneer ik daartoe de behoefte voel, ik wil met hen praten en vertellen wat me niet gaat, wat ik voel... soms huil ik, wanneer dat heftige gevoel van 'missen' me plots bij de keel grijpt. Ik denk dat ik een soort van Allerzielen heb gevierd. Hoewel mijn dag hoegenaamd niet gestart geraakte, zat ik plots aan mijn knutseltafel om enkele dingetjes te alteren voor school. Ik schrok, toen ik merkte dat ik het geboortejaar van mijn overgrootmoeder had genoteerd erop.. Ze ging nooit graag naar school, was een kleine rebelse vrouw en haar leven was verre van gemakkelijk of eenvoudig. Ze heeft er nooit haar gevoel voor humor of optimisme bij verloren. Meme, ik mis je, ik denk dat ik 'massa' heb gespeeld vandaag...
_________________________________________________
