Ik ben Scrapalicious
Ik ben een vrouw en woon in Stekene (Belgium) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 24/05/1976 en ben nu dus 48 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: scrapbooking, literatuur, poëzie.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
clumsy is a state of art!
Not the most professional creative woman on this planet, but definitely one who is discovering creativity with the enthusiasm of a toddler!
Misschien niet de meest professionele creatieve vrouw op deze aardkloot, maar wél iemand die haar eigen creativiteit ontdekt met het enthousiasme van een kleuter!
18-08-2008
columbusillusions vs. Vespuccitruth
I felt like Superwoman, ready to conquer the world of Dust and Dirt, to chitchat with people and make appointments, to brainstorm and to look and sound good and great. I managed to clear out half of the dusty, spiderish jungle in my classroom and experienced how Columbus must have felt like when he first set foot on 'Indian sand'. It's so difficult to listen to your body and mind when bursting of good intentions and when wanting to do your upperbest. It's so easy to ignore the last six months. Am I mad at myself for stepping into the same old booby-trap? Am I angry that I have forced myself once again to let the process run faster than can be? I can't: I am too tired, too exhausted, trying to get my face in that one position that doesn't hurt any muscle or nerve in my head: eyes closed, no thoughts and no smiles, speaking my own dialect and feeling that unique feeling of safety and security in that little, bonsaï-pocket in my inner-jacket, made of Swedish quilt...
Hoping to be recovered from this first adventure by tomorrow to get my little Sarah Kay-project done! _________________________________________________________________________ Ik was Supervrouw, klaar om de strijd aan te binden met de Grote Vijanden Stof en Vuil, klaar om te praten met mensen en afspraken te regelen, om te brainstormen en er goed uit te zien en te klinken. Ik slaagde erin om de helft van de spinnenrijke, stoffige jungle van mijn klaslokaal vrij te krijgen en ervaarde het gevoel dat Columbus moet hebben gehad toen hij voor het eerst voet aan wal zette op 'Indische grond'. Het is moeilijk te luisteren naar je lichaam en je innerlijk als je zowat uitbarst van de goede voornemens en als je je uiterste best wilt doen. Het is zo makkelijk ook om de laatste zes maanden volledig te negeren. Ben ik boos op mezelf omdat ik in dezelfde val trapte? Ben ik woedend omdat ik mezelf forceerde (nog maar eens) het proces wat sneller te laten gaan dan goed voor me is? Ik kan het niet zijn: ik ben te moe, te uitgeput. Ik probeer mijn gezicht in net die ene plooi te krijgen die de minste fysische pijn in mijn nekspieren en hoofd maakt: ogen gesloten, geen wervelende gedachtenstormen en geen glimlachjes en geen AN, maar wel mijn eigen dialect en... het voelen van dat unieke, nieuwe gevoel van veiligheid en zekerheid in dat kleine, bonsaï-pocketje in mijn innerlijke jas, gemaakt uit Zweedse quilt..
Ik hoop tegen morgen voldoende hersteld te zijn van mijn eerste avontuur om mijn kleine Sarah Kay-projectje af te krijgen!
