Ik ben N, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Schelpje67.
Ik ben een vrouw en woon in Regio Brugge (België) en mijn beroep is Administratief medewerker.
Ik ben geboren op 24/01/1967 en ben nu dus 58 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen, muziek beluisteren, fotografie,decoratie, films bekijken, internetten, koken, postcrossing, borduren, breien.
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
~~Schelpje's blog~~
Moi, je ne cherche pas, je trouve .. You cannot change what’s over, but only where you go
Op zoek naar een leuke daguitstap? Als je houdt van de natuur, water en pittoreske dorpjes zal je het beslist aangenaam vertoeven vinden in Zeeland.
Fotos van ons dagje Zeeland:
Toerisme en recreatie
Zeeland bevat alle ingrediënten voor een aangenaam vakantieverblijf. Zon, zee, strand, een boeiende historie en cultuur. In monumentale stadjes, pittoreske dorpjes, verrassende musea, leuke attracties, evenementen én ... een uitstekende plaats voor watersporters. Het weidse landschap en fraaie natuurschoon geven een weldadig gevoel van rust en ruimte. Overal ontmoeten water en land elkaar. Zeeland, een aangename provincie voor jong en oud.
Toerisme
Natuur en water zijn weliswaar de elementen waar bijna iedereen aan denkt bij Zeeland, maar ook in en rondom de Zeeuwse steden valt er genoeg te beleven. Zo zijn er mooie historische plekjes te bezoeken in steden als Middelburg, Veere en Zierikzee, die vanwege hun monumentale gebouwen een straatjes jaarlijks veel bezoekers trekken.
Natuur
Zeeland wordt uiteraard ook bezocht door natuurliefhebbers vanwege de diverse natuurgebieden. Karakteristiek zijn de laaggelegen, drassige gebieden waar veel vogels foerageren en broeden. Door de Zak van Zuid-Beveland, met zijn kronkelende paadjes, de boomgaarden en de dijkjes vol bloemen en planten, is het goed fietsen en wandelen. Ook Zeeuwsch-Vlaanderen is met haar smalle wegen, soms nog geplaveid met kinderkopjes of kasseien en omzoomd met knotwilgen, de moeite waard.
Recreatie
Het recreatienetwerk van Zeeland is na verloop van tijd steeds verder uitgebreid. Zeeland is de laatste jaren uitgegroeid tot een fiets- en wandelland. Overal zijn fietsroutes uitgezet waar fietsers en skaters kunnen genieten van de Zeeuwse natuur. Voor wandelaars zijn er ook genoeg mogelijkheden om via kleine paadjes de meest uiteenlopende natuurgebieden te bezoeken.
Watersport
Toch is Zeeland bij recreanten en toeristen vooral geliefd vanwege de mooie stranden. Met zo'n 600 kilometer kuststrook is er plaats genoeg voor het uitoefenen van verschillende watersporten. Niet alleen de 42 jachthavens met zo'n 11.000 ligplaatsen zijn in het seizoen goed bezet, ook surfers en zeilers zijn niet meer uit de Zeeuwse binnenwateren weg te denken. Andere sporten zoals de kano- en roeisport, de sportvisserij, de duiksport en de zogenaamde 'snelle' watersporten als jet- en waterskiën worden steeds vaker beoefend in en op de Zeeuwse wateren.
In contact met andere culturen leer je je eigen gewoontes kennen en relativeren. Op vakantie gaan werkt verfrissend. Verschillen in cultuur, tijd en klimaat relativeren je bestaan thuis. Op reis kom je in een ander ritme en elke keer weer vragen de omstandigheden je om aanpassing. Dat kun je niet plannen, dus het enige wat erop zit is overgave en loslaten van je ingesleten gewoontes. Dat kan verwarrend werken, maar verwarring is een spiritueel principe en laat zien dat er innerlijk iets gebeurt.
Door haar ontvankelijke houding komt de maan tot wasdom.
Door los te laten groei je.
Het leven is een prachtige balzal, maar de deur is erg laag en je moet diep bukken om binnen te komen. Door te reizen ook in de geest ontdekken we waar we vastzitten. Welke gewoontes hebben we niet meer nodig of belemmeren ons?
Net als bij voedingswaren kan u make-up slechts een tijdje bewaren. Hoe lang varieert van product tot product.
Hoe lang een product houdbaar is, kan u meestal zien op de verpakking. De meeste verpakkingen bevatten een pictogram dat een open potje voorstelt, en een cijfer, gevolgd door de letter m. Dat cijfer staat voor de periode waarbinnen cosmetica bij voorkeur gebruikt wordt, eens het product geopend is. De 'm' staat voor maand.
De houdbaarheid is van belang om de goede werking van het product te verzekeren. Eens de houdbaarheidsperiode verstreken is, zullen de geur en de smeuïgheid van het product veranderen, en zal het minder gaan werken. Schadelijk voor uw gezondheid is het evenwel niet.
Houdbaarheid op een rijtje: Concealer - één jaar Foundation op waterbasis - één jaar Foundation op oliebasis - anderhalf jaar Gezichtspoeder - één jaar Lippenstift - twee jaar Lippotlood - twee jaar Mascara - een half jaar tot één jaar Oogpotlood - twee jaar Oogschaduw - twee jaar Nagellak - één jaar
Er zijn ook een aantal dingen waar u rekening mee kan houden, als u uw make-up zo lang mogelijk wil gebruiken:
Haal uw mascara met een langzame beweging uit de huls. Beweeg hem niet driftig heen en weer, want daarvan droogt hij uit. Sluit uw producten goed af, zodat ze niet uitdrogen.
Bewaar uw producten in het donker en koel. Bewaar poeder in een vochtarme ruimte, want vocht kan de kwaliteit van het poeder aantasten.
Wie op zoek is naar een leuke stadswandeling in Brussel, vindt op de Uit in Brussel-site verschillende doe-het-zelf-wandelingen.
In de rubriek stadsverkenningen vind je verschillende uitgestippelde wandelingen in pdf-formaat waarmee je op eigen houtje de hoofdstad kan verkennen. Met de korte doe-het-zelf-wandelingen keer je in een uurtje een bepaalde buurt of een specifiek thema binnenstebuiten. De parcours van Brussel XL zijn iets langer en tonen je de hoofdstad vanuit een telkens andere invalshoek. Fietsers vinden hun gading onder Brussel XL in actie.
Zelf hebben we de wandeling Sollen met de Marollen afgestapt.
Ik heb jaren in Brussel gewerkt, maar was nog nooit in deze buurt geweest .
Margot was er van aangedaan, het schrille contrast : de chique winkelstraat, de Louizalaan, ligt op een boogscheut van de Marollen. Bij momenten is het ook wel choquerend: de achterkant van het justitiepaleis = een ghetto.
De routebeschrijving brengt je via de vele Spanjaarden in de Hoogstraat naar hartje Marollen bij het Vossenplein, bekend om zijn brocantemarkt.
We vertrokken aan het imposante bouwwerk genaamd de "Hallepoort", een geromantiseerde versie van de oorspronkelijke tweede Brusselse omwalling die dateert uit de 14de eeuw. Onderweg passer je langs de art deco-ingang van de Sint-Pieterskliniek en langs het Vossenplein met de bekende brocantemarkt.
Naast een handig kaartje en fotomateriaal, krijg je een schat aan informatie over Brussels bekende en minder bekende plekjes. De routebeschrijving met bijhorend wandelplan in PDF-formaat kan je hier downloaden.
Fotos van onze wandeling kan je bijken op mijn space
Mijn gestolen leven is een heel dramatisch en aangrijpend levensverhaal van een moedige vrouw die onder de meest zware omstandigheden weet te overleven. Voor mij, als westerling, zijn haar levensomstandigheden vooroorlogs! Onvoorstelbaar!!
Beschrijving
In 1944 ontmoet de jonge Renée (17) een knappe Russische soldaat die naar Frankrijk is gekomen tegen de Duitsers te vechten. Als de oorlog is afgelopen vraagt Yvan haar mee naar zijn familie te gaan. Ze trouwen, krijgen een dochtertje en vertrekken in 1946 naar de Sovjet-Unie. Yvan belooft zijn vrouw een communistisch paradijs, waar iedereen een beter leven wacht. Maar zodra Renée voet op Russische bodem zet merkt ze dat de realiteit heel anders is. De meeste steden en dorpen zijn verwoest en overal heerst een onvoorstelbare chaos en armoede.
Als ze aankomen in een dorp in de regio Koersk en Renée daar niet het door Ivan geroemde communistische paradijs, maar grote armoede, zijn familie én zijn Russische vrouw en dochter vindt, met wie ze een tweekamerhuis moet delen, weet ze dat ze een grote fout heeft gemaakt en wil terug. Maar het IJzeren Gordijn is inmiddels dicht en ze kan niet meer weg. Ivan gaat haar mishandelen en verdwijnt later; haar tweede huwelijk is beter. Pas na 57 jaar komt ze terug in Frankrijk. In haar goed geredigeerde memoires vertelt de nu bejaarde Renée (1927) eerlijk, zonder ophef, over haar vaak dramatische ervaringen en geeft ze, omdat ze buitenstaander is, een goed beeld van de grote armoede op het platteland tijdens de Koude Oorlog, die door het communisme niet verbeterde.
Onrust is een thriller van Esther Verhoef en vanaf de eerste bladzijde wordt je gegrepen door de spanning die door het hele boek te proeven is. Het verhaal wordt duidelijk en vlot neergezet. De personages hebben allemaal met elkaar te maken en niets is wat het lijkt. Tot op de laatste bladzijde blijf je in de ban van Sil en wordt je als lezer verrast door het einde. Ik kon niet stoppen met lezen!!
Beschrijving:
Onrust is het eerste deel van een trilogie over Sil Maier. Deze man heeft alles wat zijn hartje begeert. Een goedlopende zaak, een groot huis en een mooie vrouw. Toch is hij ongelukkig. Hij voelt de tijd door zijn vingers glippen. Hij is niet bang voor de dood maar wel bang om zijn leven niet volop te leven. Daarom besluit hij alles op te geven en het gevoel van leven terug te brengen in zijn wereld. Dit gaat niet gepaard zonder de nodige boedstollende momenten.
Deel 1: Onrust
Een internationaal opererende criminele organisatie wordt keer op keer bezocht door een uiterst gewelddadige overvaller. Het is een eenling, niemand kent zijn gezicht en zijn identiteit, maar zijn werkwijze is koel, berekend en uiterst professioneel. En terwijl de klok doortikt, dunt de organisatie steeds verder uit. Alles wordt op alles gezet om de identiteit van de vernietigende indringer te achterhalen. Wie is hij, en wat is zijn motief?
Deel 2: Onder druk Deel 3: Ongenade
Esther Verhoef
Esther Verhoef werd op 27 september 1968 als Esther Verhallen geboren in Den Bosch. Daar en in Rosmalen groeide ze op. In 1989 schreef Verhoef enkele columns voor Flair. Tussen 1995 en 2005 verschenen van haar hand vijftig boeken over huisdieren. Hiervan werden er maar liefst zon acht miljoen verkocht. Deze boeken zijn vertaald in ruim tachtig landen. Momenteel woont Verhoef samen met haar man Berry in Zuid-Frankrijk.
Het Atomium werd ontworpen door ingenieur André Waterkeyn om België te vertegenwoordigen op de Wereldtentoonstelling van 1958 in Brussel.
Het symboliseert een schaalmodel van een ijzerkristal dat 165 miljard keer werd uitvergroot.
In maart 1956 werden de werken gestart. Deze negen grote bollen die onderling verbonden zijn door 20 buizen, rusten op drie gigantische steunpijlers en domineren met een hoogte van 102 meter de hele Heizelvlakte. De bollen, die elk een diameter hebben van 18 meter werden ingericht door de architecten André en Jean Polak.
De wereldtentoonstelling van Brussel vond plaats van 17 april tot 19 oktober 1958 en mocht meer dan 42 miljoen bezoekers verwelkomen. Het was de eerste grote Wereldtentoonstelling na de oorlog. Deze tentoonstelling, meer bekend als EXPO 58, was zeker éénvan de belangrijkste internationale evenementen van de jaren vijftig. Ze symboliseerde de democratische wil om de vrede tussen de naties te onderhouden, het geloof in de technische vooruitgang (zelfs indien deze overschaduwd werd door de schrik voor de atoombom) en een optimistische kijk op de moderniteit die een beter leven zou mogelijk maken aan de mensheid.
Het was niet de bedoeling dat het Atomium de wereldtentoonstelling van 1958 zou overleven, maar door zijn populariteit en zijn succes werd het een bepalend element van het Brusselse landschap.
Wanneer je iets goeds doet voor iemand maak je die persoon blij en tevreden. Maar heb je weleens nagedacht over het zogenaamde Pebble Effect dat uitgaat van goede daden?
Hoe goede dingen zich kunnen verspreiden
Pebble is Engels voor kiezelsteen. Het Pebble Effect staat voor de golven die zich verspreiden zodra je een kiezelsteen in stilstaand water gooit. Je hebt het als kind vast regelmatig gedaan, kluiten in de sloot gooien.
Wanneer je een kluit of steen in een sloot gooit reageert het water niet met één golf. Het water reageert met een kring van golven die een aardige tijd aan kunnen houden. De golven verspreiden zich over de gehele sloot, waarna het water na een tijdje weer glad wordt.
Iedere goede daad roept een Pebble Effect op in de omgeving
Wanneer je iets aardigs voor iemand doet denk je over het algemeen niet na over de consequenties die je goede daad zal hebben. Ja, je helpt de persoon in kwestie, maar eigenlijk is je aardigheid meer waard dan dat. Je roept namelijk een Pebble Effect op, je aardigheid zal zich nog een tijdje verspreiden zonder dat jij daarvan op de hoogte bent.
Een glimlach alleen kan al wonderen doen
Heb je nooit een warm en blij gevoel gehad wanneer iemand op straat, een oude vrouw die haar hondje uitlaat bijvoorbeeld, je warm en vriendelijk toelacht? Het zijn van die kleine momenten van aardigheid die je direct een goed gevoel geven. De lach van de vrouw herinnert je eraan dat je niet zo nors voor je uit moet kijken, je begint zelf te glimlachen.
Met jouw glimlach besmet je andere mensen op straat. Je straalt vriendelijkheid uit en dat vangen mensen op. Ze worden zachter tegen je en zullen zelf een glimlach terug geven. Merk je al hoe een simpele glimlach zich kan verspreiden?
Goede daden betalen zichzelf altijd terug
Wanneer je meer goede daden verricht zul je merken dat mensen ook meer voor jou over hebben. Sterker nog, volgens onderzoek naar geluk is het verrichten van goede daden een van de beste manieren om gelukkiger te worden.
Als je daar over nadenkt is dat ook logisch. Wanneer je goede daden verricht, groot of klein, geeft dat je een gevoel van voldoening. Je kunt andere mensen blij maken. Blije mensen verspreiden meer blijheid en positiviteit, ook naar jou toe. Hoe vaker jij andere mensen liefde geeft, in welke vorm dan ook, des te meer liefde je zult ontvangen, op allerlei manieren.
Samengevat: Liefde verspreid zich verder dan jij kunt zien
Wanneer liefde zich altijd verspreid, en wanneer je weet dat je deze liefde weer terug zult ontvangen in meervoud is het alleen maar wijs om veel liefde te verspreiden. Hoe meer je geeft met een goed gevoel, des te meer je ontvangt. We hebben het hier dus niet over opofferen, dat voelt niet goed. We hebben het over delen van aardigheid, het doen van goede dingen voor andere mensen zonder daar direct iets voor terug te verwachten.
Mahatma Ghandi vatte dit principe prachtig samen:
"Be the change you want to see in the world.
Start with yourself, and the healing will multiply."
Regisseur Frank Van Passel las Willem Elsschots Villa des Roses toen hij veertien was. 'Met lange tanden', herinnert hij zich nog. Iets meer dan twintig jaar later verfilmde hij dit boek en maakte hij van 'Villa des Roses' één van de mooist gefotografeerde Belgische films. In 2001 werd 'Villa des Roses' door het Hollywood filmfestival bovendien uitgeroepen tot de beste film van het jaar.
Anders dan de roman speelt de film zich niet af in 1903 maar in 1913. Het openingshot toont een modderige loopgraaf, 'La Grande Guerre' is in aantocht. Het Parijse pension 'Villa des Roses' is een bouwval, het kraakt en piept bij ieder teken van de moderne tijd, zoals de oprukkende metro. De pensiongasten zijn archetypen: een excentrieke Scandinaviër, een machtsbeluste Duitser, een opportunistische Ier en giechelige Hongaarse hoertjes.
De komt van Louise, het nieuwe dienstmeisje, brengt een welkome verandering in het pension. De mannelijke gasten doen van alles om haar te versieren, maar enkel de charmante Duitse schilder Richard Grünewald boekt succes. Richards aandacht verslapt echter weer snel en daarbij komt dat vrijwel alle pensionbewoners met dubbele tong spreken. Een door het buizensysteem van het pension scheurende camera brengt schitterend in beeld hoe de gasten elkaar afluisteren. Kortom, het gezelschap vertrouwt elkaar voor geen cent.
Hoewel het niets wordt tussen Louise en Richard, blijft hun relatie toch interessant. Is Richard een ordinaire schoft of durft hij misschien geen relatie te beginnen met de Eerste Wereldoorlog op komst? Louise keert uiteindelijk diepbedroefd vanuit Parijs naar haar dorp terug. Elsschot schrijft: 'Zij keek de weg op en zag de bakkerswinkel en de witte letters boven de deur van het postkantoor. Het was wel degelijk haar dorp.'
Willem van Elsschot Willem Elsschot werd geboren in Antwerpen op 7 mei 1882 als Alfons Josef De Ridder. 'Villa des Roses' is zijn romandebuut. Kenmerkend voor dit boek zijn onder meer de scherpzinnige observaties van de figuren en hun karakters. Maar liefst drie van Elsschots boeken zijn de laatste jaren verfilmd. Naast 'Villa des Roses' zijn dat 'Kaas' (Orlow Seunke, 1999) en 'Lijmen / Het Been' (Robbe de Hert, 2000). In 1968 werd Villa des Roses ook al verfilmd door Walter van der Kamp, maar voor een aanzienlijk minder budget. In de nieuwe filmversie uit 2002 is bovendien gekozen voor een vertaling naar het Engels, wat de productie internationaal interessant maakt. De trits Engelse acteurs is duidelijk gepokt en gemazeld in het kostuumdrama. Maar ook de Nederlandse en Vlaamse acteurs brengen het er in het Engels goed vanaf.
Frank van Passel Frank Van Passel (23 juni 1964) is een Belgische regisseur. Hij regisseerde onder andere de televisieserie Terug naar Oosterdonk en de theatersoap Poes, Poes, Poes (co-regie met Peter Van den Eede). Voor zijn films kreeg hij veel internationale erkenning. Hij ontving onder meer vier awards op het Filmfestival van Cannes 1995 en tevens won 'Villa des Roses' de prijs voor beste film van het Hollywood Film Festival in 2001.
.
Willem van Elsschot
