The moment I wake up Before I put on my makeup I say a little prayer for you While combing my hair, now, And wondering what dress to wear, now, I say a little prayer for you
Forever, forever, you'll stay in my heart And I will love you Forever, forever, we never will part Oh, how I'll love you Together, together, that's how it must be To live without you Would only be heartbreak for me. (Aretha Franklin)
Welkom! "...want het leven is toch al zo kort,
dat je beter lachend wakker wordt!" (J. Verminnen)
11-09-2011
De Bollekensloop
't Was te denken dat niet alles zou lopen zoals gepland. Als je een wedstrijd wil lopen nadat je de dag voordien naar een trouwfeest moest... Ik lag dus veel te laat in bed en bovendien was ik deze morgen enorm op mijn gemak. Lode zou meegaan voor de fotoreportage en ook omdat er een paar vrienden meeliepen, de Luc en de Serge. Ik was dus niet georganiseerd en nam een handdoek en een fleske water mee. Gelukkig had ik mijn loopkleren al aan want anders was ik daar ook wel een stukske van vergeten. In Berchem aangekomen kwam ik tot de vaststelling dat ik mijn uurwerk vergeten was en ik haat het als ik moet lopen en niet weet hoe lang ik al aan het lopen ben. Gelukkig werd de 5km in 2 toerkes gelopen. Ik dacht dan maar op het gevoel af te gaan, maar ja, met te weinig training is er ook weinig gevoel. Alles lijkt dan op afzien. Monique en Marceline waren er ook. Marceline zou de 10km lopen en Monique de 5km. Ik ben samen met Monique gestart en ik schrok van het grote aantal deelnemers. Het was toch wat drummen bij de start, dus ik ben vrij vlug beginnen inhalen om uit de drukte weg te lopen. Te snel dus, want Monique bleef achter, om mij dan na ongeveer 2km weer in te halen. Goed, dacht ik, ik volg... maar dat bleek gemakkelijker gedacht dan gedaan Ik moest dus echt alles op alles zetten om Monique te blijven volgen, en in de laatste kilometer plaatste ze nog een versnellingske en dat was er voor mij te veel aan. Tot aan de finish zag ik Monique een 50m voor mij uit lopen en ik geraakte er maar niet bij. Van frustratie gesproken!! Al bij al heb ik toch goed gelopen en ik ben benieuwd naar mijn juiste tijd. Het bleek 5km300 te zijn en we liepen met een chip, dus mijn tijd volgt nog. Na de wedstrijd hebben wij Luc en Serge nog aangemoedigd. Serge, een echte wedstrijdloper, die ging voor 45min en Luc die vooral rustig wou uitlopen. Marceline was ook goed gestart op de 10km, maar we zijn niet meer gebleven voor de aankomst. Nu goed blijven trainen om binnen 2 weken in Mechelen 10km te lopen.
Groetjes.
de Serge en de Luc de start (foto boven) en de aankomst (foto onder)
Nu het schooljaar weer begonnen is, keert ook de regelmaat terug en dan is het altijd makkelijker om een trainingske te plannen. Enkel spijtig dat het om 21u al pikkendonker is en alleen lopen is dan geen optie meer. Maar alé, ik ben deze week weer vertrokken. Zondag een toerke van 5km gelopen om te zien of ik het nog kon. Dan woensdag een toerke van 7km. Vandaag had ik een mindere dag achter de rug en ik ben thuisgekomen en heb mijn loopschoenen aangetrokken om 10km te lopen. Alles van mij afgelopen, als dat geen deugd kan doen! Met de warmte van vanavond kon ik mijn nieuwe loopuitrusting eens uittesten. Flashy broekske en loopshirtje gekocht in New York. Terwijl ik aan het lopen was, dacht ik : met dat pakske aan zie ik er van vanachter waarschijnlijk 25 jaar uit, maar van vanvoor... Alé, zondag probeer ik weer eens een wedstrijdje te lopen, meer als training dan als wedstrijd, want ik heb wel het gevoel dat ik loop als een olifant. Van snelheid is geen sprake meer, daar zal nog wel wat meer voor moeten getraind worden.
Tja, dat er veel regen zou zijn op vorige zondag in New York, dat wisten we al voor we vertrokken, maar dat er orkaan-hysterie zou zijn, dat wisten we niet... Vrijdagmiddag zijn we aangekomen in New York, het was er tropisch warm. Valiezen in het hotel gezet en vertrokken op ontdekkingstocht. Gelukkig hadden we al een eerste indruk kunnen opdoen, want 's avonds kregen we een brief onder onze kamerdeur geschoven met een paar richtlijnen voor "Hurricane Irene". We moesten eten en drinken voorzien voor 2 dagen, alle ramen gesloten houden en niet bij het raam komen, ... enzovoort. Aangezien we geen idee hadden over de ernst van wat er zou volgen, hebben we maar braafjes de goeie raad opgevolgd. Net zoals alle inwoners van New York hebben wij aangeschoven voor drank en wat eten en afgewacht. Gelukkig hadden we een prima hotel en dat zat dan ook nog eens afgeladen vol met belgische politie-en brandweermannen die daar waren voor de wereldspelen van politie en brandweer. Dus veel gebabbeld en veel mensen leren kennen. Zaterdag viel het leven stil in New York, geen metro, geen bussen, geen theatervoorstellingen, geen tourritten, alle winkels dicht... dus niet veel te beleven. Iedereen in afwachting van de orkaan. Zaterdagnacht bleef alles rustig en zondagmorgen werd dan uiteindelijk de doortocht van de orkaan verwacht, maar dat beperkte zich tot wat hevige wind voor het gedeelte van de stad waar wij verbleven. Zondagnamiddag zijn we dan, net zoals veel andere mensen, wat gaan rondwandelen in New York. We zijn toch 2 dagen van onze reis verloren, maar waren toch vooral blij dat alles vrij rustig is gebleven. Maandag en dinsdag zijn we er dan ingevlogen, nog wat gaan winkelen, een boottocht en Time Square 's avonds laat. Al bij al een toffe stad, zeker de moeite waard en voor ons... wij hebben een reden om nog eens terug te gaan, ah ja, we hebben bijlange nog niet alles gezien!! Groetjes.
We zijn ermee weg! Mijn ma, mijn dochter en ikzelf vertrekken morgenvroeg voor een paar dagen New York... Hopelijk geen aardbevingen meer en een matige storm'ke dat overtrekt, zodat wij volop kunnen genieten!! Het verslag volgt binnen een paar dagen. Groetjes.
Dirk is jarig vandaag. Dirk is onze goeie vriend die achter onze hoek woont en nu moederziel alleen zijn verjaardag moest vieren. Zijn vrouw, Jianwei is namelijk vertrokken naar China voor een congres. Zij maakt van de gelegenheid gebruik om haar vrienden en familie te bezoeken en blijft een maandje in China. Maar wij hebben Jianwei beloofd om goed voor hem te zorgen en om dit te bewijzen hieronder de foto's. Jianwei, heel veel groetjes van ons allemaal en veel succes!!
De tickets lagen al weken in de kast...het treinticket was afgeprint...het tentje stond klaar. Het was de eerste keer voor ons Annelien, met een groep vriendinnen gingen ze samen naar Pukkelpop, voor 4 dagen van muziek en plezier onder vrienden. Het is even anders afgelopen... Woensdagmorgen zijn ze vertrokken met de trein, gepakt en gezakt. Ik, zoals alle moeders, toch wel ongerust en hopende op goed weer!! Donderdag had ik al een paar keer gedacht, laat het nu toch niet te erg onweren. Maar het zag er de hele dag grijs en overtrokken uit in Antwerpen. Bleek echter dat het in Hasselt prachtig weer was! Rond 17u45 kreeg mijn man een sms'ke met de vraag om eens te kijken op de buienradar hoelang het nog zou regenen in Hasselt. Wij stuurden terug dat het toch zeker nog tot 19u15 zou regenen. Het bericht werd niet meer afgeleverd. Nietsvermoedend vertrokken we na het eten nog naar de winkel en toen we in de auto zaten op weg naar huis werden we opgebeld door een collega en mijn ma met de vraag of alles ok was met ons Annelien. We hadden de beelden niet gezien maar uit de ongerustheid van de telefoontjes die we kregen, wisten we vlug dat het ernstig was. En dan was het bang afwachten. We konden ons Annelien niet bereiken, ook haar vriendje niet en ook de ouders van haar vriendinnen hadden geen nieuws. Rond 20u wisten we dat ze waarschijnlijk nog samen op de camping zaten toen het onweer losbarstte en om 21u kwam er een eerste sms'ke van ons Annelien dat ze ok was. Enorme opluchting!!! Toen was alle contact weer verbroken tot 23u. Toen kregen we haar aan de lijn en vroeg ze om haar en een paar vriendinnen te komen ophalen. Om 24u waren we in Hasselt en nog was er geen gsm-verkeer mogelijk. We vonden hen aan de uitgang van de camping, erg onder de indruk, zonder schoenen en met modder tot aan de knieën. De hele weg hebben ze zitten vertellen, geen minuut waren ze stil, duidelijk nog onder de indruk... Aangezien zij op de camping zaten in hun tent, waarvan er ene helemaal ingeklapt was, duurde het lang voor ze wisten wat er gebeurd was. Bovendien waren ze zo de kluts kwijt dat ze niet wisten wat doen. Ze waren duidelijk erg bang geweest. Begrijpelijk als je de beelden ziet! Ons medeleven gaat uit naar de ouders, vrienden en familie van de overleden festivalgangers. Wij hadden geluk, wij konden onze kinderen afhalen, zij kunnen dat niet meer... Die eerste festivalervaring zal ons Annelien niet gauw vergeten!
Ondertussen is het weer er nog niet beter op geworden en kan er dus goed gesport worden. Zaterdag ben ik een uurtje gaan lopen en maandag heb ik dat toerke van 10km nog eens gelopen met een paar versnellingen erin.
Gisteren had ik afgesproken met Pascale om nog eens samen te lopen nadat ze van haar werk kwam. Maar uiteindelijk had mijn buurvrouw weer danig moeten overwerken en had ik besloten om eerst te eten en daarna te gaan lopen. Ik zat nog wat TV te zien en toen "de stoel" op het scherm verscheen, riep Lode "dat is hier, in Melsele"!! Hij sprong in de auto en was vergeten wat hij moest meenemen, ondertussen had ik de wasmand al bij de hand en weg waren we... en met ons nog een heleboel Melselenaars. Van alle kanten zag je mensen met wasmanden aangelopen. Alé, we waren te laat natuurlijk, maar 't werd toch een gezellig uurtje. Goed gelachen, veel gebabbeld en uiteindelijk goed geroepen "Melsele boven!!".
Ondertussen is vandaag ons Annelien terug van Chirokamp. 't Is supertof geweest, maar ze heeft er een goeie verkoudheid aan overgehouden. Kon ook niet anders, met al die regen en slapen in tenten. Onze Michiel is vandaag vertrokken naar Ieper voor een weekend "Ieperfest". Ik hoop dat er niet te veel regen zal vallen in de Westhoek, want het tentje moet volgende week ook nog op Pukkelpop dienst doen!
Vanavond mijn eerste bezoek aan de kinesist. Aangezien ik geen kinesist ken hier in Melsele, heb ik zomaar lukraak een afspraak gemaakt bij een kinesist in de dorpskern van Melsele, dicht bij de deur dus. Blijkbaar komt mijn schouderprobleem dus van mijn nek en dit wordt ook nog eens bevestigd door de kinesist. Mijn schouder- en nekspieren staan gespannen en niet zomaar een klein beetje. Dat moet al lange tijd zo zijn, waardoor ook mijn houding niet goed is. De oorzaak daarvan kan het zittend werken zijn, dus de bureaujob... Maar alé, alles is te verhelpen en bovendien is de kinesist een fervent loper en zwemmer, waardoor hij ook nog eens vanalles te vertellen heeft over een goeie zwemtechniek. Interessant! Het komt dus wel in orde met die schouder en nek en wanneer die spieren wat losser zouden worden en mijn houding wat beter, zou dit ook een gunstig effect hebben op het zwemmen. Nu zit mijn schoudergewricht wat geklemd door mijn stramme spieren.
Dus morgen weer een looptrainingske en zondag eens rustig gaan zwemmen. En maandag mijn houding wat verbeteren op het werk.
Vandaag stond in Antwerpen het Derny Na-Tourcriterium op het programma. Tussen de wedstrijden door was er een wedstrijd van 5km voor de joggers, de Red Star Run. Het is een jaarlijkse afspraak met onze club om daaraan deel te nemen. De afpsraak was om 18u aan de voetgangertunnel op Linkeroever. Door de voetgangerstunnel naar 't Steen, waar de wedstrijd start. De Zwat-delegatie was niet zo groot als andere jaren en bestond natuurlijk weer hoofdzakelijk uit vrouwen, Rita, Jeanine, Marceline, Olga, ... Het was prachtig weer en we konden nog een paar grote namen uit de Tour aan het werk zien, de Schleck-broertjes, Thomas De Gendt,... Respect toch voor die mannen om daaraan deel te nemen. Zo koersen achter een stinkend brommertje op die smalle kassei-straatjes!! Niet gemakkelijk en waarschijnlijk ook niet zo gezond.
De wedstrijd verliep zoals gewoonlijk heel rustig. Het parcours is zo smal dat je eerst moest stappen, dan efkes kon lopen, dan weer stappen, dan weer efkes lopen en zo ging dat de hele eerste helft van de wedstrijd. Pas in het tweede deel konden we wat sneller lopen. Maar de afspraak was om samen te blijven met de Zwatters en er gewoon een gezellige training van te maken en dat is dan ook goed gelukt!! Dus iedereen content, 't was bovendien prachtig weer!!
Na een verfrissend drankske zijn we terug richting Linkerover gewandeld. De training zat erop.
Omdat ik naast schouderpijn, 's morgens ook wakker werd met een li-pink en ringvinger die stijf en "voos" aanvoelden, heb ik toch maar de dokter geraadpleegd. Dat komt blijkbaar niet van mijn schouder maar van mijn hals. En inderdaad ik sukkel al een week met pijnlijke nekspieren. Ik dacht dat dat een gevolg was van de klusjesperiode die net achter de rug is...en dat dat wel zou overgaan. Niet dus. Naar huis gestuurd met een voorschrift voor een ontstekingsremmer en kinesitherapie. Het zwemmen zal dus even uitgesteld worden en in de toekomst beperkt blijven tot maximum 1 training per week. Dat lijkt mij het gezondst.
Ondertussen blijf ik rustig de looptrainingskes afwerken en dat doet goed. Het weer is uitstekend om te lopen!! Maar alé, een beetje meer zon zou wel mogen!
Op het werk was het net of ik was niet weggeweest, ik vond mijn bureau terug, ik kende nog al mijn paswoorden, vond de weg naar de refter, herkende mijn collega's... , met andere woorden na één dag was ik al weer helemaal ingewerkt.
Wie mijn blog een beetje volgt, weet dat ik gek ben van koers en natuurlijk van den "Tour de France". En ik ben al jaren fan van Cadel Evans. Ik weet het, hij is misschien een beetje een buitenbeentje, een zonderling, speciaal karakter. Maar moet iedere topsporter dat niet een beetje in zich hebben, dat fanatieke, dat gedrevene?? Volgens mij zijn er maar twee manieren om de top te bereiken : ofwel heb je talent en gebruik je dat, ofwel ben je gewoon goed en werk je keihard om de top te bereiken. En dat heeft Cadel Evans gedaan en dat bewonder ik enorm in hem!! Dus dikke proficiat! En daarom heb ik het moeilijk met een uitspraak van Thomas De Gendt die volgend jaar niet kan deelnemen aan de Tour omdat hij dat weekend gaat trouwen! Trouwen... daar heb je nog een heel leven de tijd voor.
Verder zijn we deze morgen gaan kijken naar de Iron Man in Antwerpen. Ik wou dat toch eens van dichbij zien, dat zwemmen en die wissel op de fiets. Onvoorstelbaar spannend en stressy, die wissel van zwemmen naar fietsen. En wat een kapitaal aan dure fietsen stonden daar bijeen!! Het was echt tof om te zien, zo'n massa deelnemers!! Leek allemaal wel goed georganiseerd. Maar wat was het koud. Een ijskoude wind! Het heeft een 2tal uren geduurd vooraleer ik weer wat op temperatuur was nadat we thuiswaren!!
Alé, mijn vakantie zit erop. Morgen is 't werkendag. En ik kom terug op 't werk zonder mooi kleurke, tja, dat kan ook niet anders met dit weer hier. Gelukkig heb ik tijdens de paasvakantie mijn zomerverlof al gehad want toen was het hier wél zomer in onze tuin.
De week die sportief moest zijn, was dat tot op vandaag nog niet geweest. Maandag heen en terug naar Dour. Mijn wagen had enkele dagen een"Dour"geur... Dinsdag heen en terug naar Tongerlo en woensdag was-en strijkdag... Les excuses....
Maar vandaag stond ik op met een stralende zon en warme temperaturen. Lode moest vandaag rijden (ceremonie), we vroegen ons af voor wie hij zou moeten rijden. Een trouw op 21juli, dat kon niet, dus misschien een jubileumviering? Neen zenne, een aantal rechters moesten voor het "Te Deum" 300m met een ceremoniewagen vervoerd worden...!!
Alé, ik heb dus mijn loopschoenen aangetrokken en ook mijn harstslagmeter, want ik voelde mij de laatste dagen wat moe en dat werd ook nog eens bevestigd met "ge ziet er moe uit". Ik wou mijn hartslag in het oog houden en moest ik het niet halen dan moest men bij de reanimatie tenmiste niet zoeken naar mijn hartslag
Het ging goed bij de eerste kilometers, ik liep vlotjes, maar na 4km ging mijn hartslag stillekesaan naar omhoog. Bij 5km300 was mijn hartslag 165 en dat vond ik van het goeie teveel voor een onnozel trainingske. Dus efkes gestapt om de hartslag te laten zakken. Dan opnieuw gestart en zo toch 7km gelopen, zij het met een veel te hoge hartslag. Er wordt dit weekend en de komende weken dus verder opgebouwd!!
Morgen zou ik een zwemtrainingske willen inlassen, zaterdag een looptraining en zondag wil ik wat fietsen en ondertussen in Antwerpen naar de triatlon gaan zien.
Ondertussen is mijn tweede week verlof voorbij en met deze ook de klusperiode. De laminaat is gelegd en de kamer van ons Annelien geschilderd en van nieuwe meubels voorzien. Bij het ineenzetten van de meubels had ik maar 2 lange vijzen over en één korte vijs tekort. Dus dat is een succes!! Maar kom, de kamer is prachtig, een echte meisjeslook.
Ondanks het gebrek aan sportieve prestaties deze week, heb ik alle spieren in mijn lijf gevoeld, dus er is voldoende stretching, heffen, bukken, trappen lopen, ...enzovoort geweest. Kwestie van training kan dat ook wel tellen. Voor mijn schouder was dat geen goeie zaak, maar gelukkig heb ik die niet nodig bij het lopen.
De derde week van mijn verlof wordt een sportieve week. Lopen en ook wel eens zwemmen. Verder komt ons Annelien dinsdag terug van Spanje met waarschijnlijk een heleboel leuke verhalen. Onze Michiel komt morgen terug van Dour, vast en zeker ook met onwaarschijnlijke verhalen en een zak en tent vol modder.
Uiteindelijk! Vandaag was de eerste dag van mijn verlof dat ik kon uitslapen! En dan werd ik toch nog wakker op 7u30, anderhalf uur later dan op een werkdag. Dat is dus uitslapen zeker? De badkamer is af, al moet er nog wel een nieuw vloerke gelegd worden, maar dat is voor binnen- kort. De kamer van Annelien is geschilderd en nu moeten ook nog de kasten afgebroken en verhuisd worden. Verder heb ik de Tour gevolgd en dat vind ik gewoon geweldig! Ik kan daar zo van genieten!!
Wat het lopen betreft, zal ik niet deelnemen aan de wedstrijd in Tessenderlo, want maandag leggen we laminaat. De combinatie van niet genoeg getraind, de hele dag laminaat leggen en 's avonds een wedstrijd lopen, lijkt mij niet echt verstandig. Ik denk dat ik misschien wel in Roeselare ga lopen op 21 juli. Daar is dan een jaarlijkse stratenloop. Wel een leuk parcours maar weinig deelnemers.
Ik ben met verlof voor 3 laaaaaaange weken!! We blijven gezellig thuis en genieten van de zon in eigen tuin. Ondertussen zijn ze boven de badkamer aan 't afbreken en ben ik bezig met de voorbereidingen om volgende week te schilderen en laminaat te leggen op Annelien haar kamer. We zijn precies aan het verhuizen, overal staan dozen met ingepakt gerief en morgen rijden we weeral eens naar 't containerpark met nutteloze spullen die niet meer gebruikt worden. Ik sta ook versteld van de gezelschapsspellekes die we in de loop van de jaren verzameld hebben!! Echt ongeloofelijk veel!! Het was iets dat iedere vakantie boven water kwam en waar we iedere avond mee speelden, maar die tijd is ook voorbij... 't zal voor de volgende generatie zijn, vrees ik. Het sporten lag dit weekend efkes stil. Donderdag niet gaan zwemmen omdat ik nog veel te veel last had van mijn schouders. Ik voorzie om toch maar 1 keer per week te zwemmen tussen het lopen om mijn schouders wat te ontzien, want da's toch echt een zwakke plek. Bovendien ben ik zaterdag een dagje naar Roeselare geweest, op bezoek bij mijn ouders. Zondag was dan een rustdag en vannacht kwam onze Michiel thuis na een tournee'ke van 4dagen met zijn bandje. Het was supergoed meegevallen. Ze hadden het dan ook erg goed georganiseerd. Maar vanmorgen moest hij vroeg uit bed om zich aan te melden voor het volwassenenonderwijs. En dat viel goed mee, leuke mensen en een goed onthaal. Morgen moeten we weeral vroeg uit de veren want de badkamerman zal hier weeral vroeg aan ons deur staan. Ik hoop dat ik ook nog eens zal kunnen uitslapen dit verlof! Groetjes.
Vanmorgen was het toch vrij vroeg dag, want op 8u45 moesten we vertrekken richting Zoersel om deel te nemen aan de Monnikenjogging, een jogging voor het goede doel.
Ik had verwacht dat de zon al volop zou schijnen... weer niet goed geluisterd naar de Frank hé en zo moesten we vertrekken in grijs weer en toch wel friskes. In een ongeloofelijke bosrijke omgeving kwamen we aan het domein. Prachtig gelegen, heel erg mooie omgeving. De vrijwilligers waren al volop bezig met het bereiden van de brunch, maar er moest eerst gelopen of gewandeld worden!
Om 10u15 vertrokken we voor een jogging van 11km. Ik wou het wat voorzichtig doen, want het was een tijd geleden dat ik 11km had gelopen. Ook Rita, Els en Olga waren van plan om er een jogging-tempo op na te houden, dus heb ik mij bij hen aangesloten. Zo hebben we de hele 11km gelopen en gebabbeld, alle vrouwenthema's zijn de revue gepasseerd... kinderen, examens, vakantie, pensioen, menopauze... En zo hebben we na 1u06 de aankomst bereikt. Na een deugddoende douche konden we dan beginnen met een glaasje cava en ons op een lekkere brunch storten.
Thuisgekomen efkes gerust en dan Gilbert zien winnen!! Nu nog efkes van de zon genieten en de werkweek kan weer beginnen!
Deze week was een sportieve week. Maandag en woensdag een 7-tal kilometer gelopen met buurvrouw Pascale en dinsdag en donderdag zwemtraining.
Het crawl-zwemmen gaat alsmaar beter. Gisteren waren we maar met z'n vijven en zo werden we constant in de gaten gehouden en werd onze stijl bekeken en bekritiseerd : hoofd dieper in het water, ademhaling regelen, niet te snel zwemmen, ... enzovoort. Je moet op zoveel dingen letten dat je bijna vergeet te ademen en dat is niet zo goed als je wil blijven doorzwemmen. Alé, al bij al gisteren een goeie zwem- training met heel wat lengtes crawl en schoolslag.
Dit weekend wordt het warmer en zondag gaan we met het Zwat lopen voor het goeie doel. Ik heb mij ingeschreven voor de 11km en dat zal zwaar worden want op die afstand ben ik helemaal niet getraind. Maar alé, niet te snel en een beetje op mijn hartslag letten. 't Is vooral voor de gezelligheid, want na de wedstrijd gaan we lekker brunchen.
Na twee dagen geplaagd te zijn geweest door een goeie verkoudheid, waardoor het zwemmen en lopen werd uitgesteld, werd ik vanmorgen vroeg wakker met een heerlijk gevoel van vrij te kunnen ademen. Oef!
Aangezien het vandaag eerder herfst lijkt, ben ik uit mijn bed gesprongen en ben ik van plan om de zolder op te rommelen. Ik, net zoals zoveel mensen, heb de neiging om te denken dat ik bepaalde dingen nog wel eens zou kunnen nodig hebben of toch zeker moet bijhouden voor het nageslacht. Die spullen komen dan op zolder terecht, worden vergeten, bestoffen en komen er nooit meer vanaf. Toen mijn ouders verhuisden naar een appartement zijn ook mijn oude schoolboeken op zolder terechtgekomen en toen mijn zus verhuisde, heeft ook zij een paar van haar dierbare spullen op onze zolder gezet. Alé, om een lang verhaal kort te maken, onze zolder staat eivol en dat werkt op mijn systeem. En zoals alle psychologen al langer weten : om je hoofd vrij te maken moet je eerst opruimen!! En dat kan alleen maar helpen tegen mijn verkoudheid, het hoofd vrijmaken...
Als ik dan na vandaag niet volledig geradbraakt ben, dan ga ik morgen mijn zwemtraining van donderdag inhalen. Want de opbouw gaat verder...
Ik ben Nancy
Ik ben een vrouw en woon in Beveren (België) en mijn beroep is bediende in de verzekeringssector.
Ik ben geboren op 16/04/1964 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, zwemmen, lekker eten,....
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
en ook omdat er een paar vrienden meeliepen,
