Dit is uiteraard overdag gefotografeerd. 's Avonds is het omgetoverd tot een psychedelische wereld!

Mijn camera is niet waterdicht, dus ik heb hem langs de kant van het water laten liggen. De medewerkers van het kamp hebben wel met hun eigen camera foto's en filmpjes gemaakt! Dit beeldmateriaal heb ik op cd-rom meegekregen.

En ik heb mijn angst overwonnen! Ik heb me echt supergoed geamuseerd! Daarna reed ik kletsnat en met een big smile terug naar "huis"

Eens aangekomen in Pai, ging ik direct naar het hostel van vrienden die ik in Chiang Mai had gemaakt. Na een uurtje chillen in de hangmatten, gingen we op verkenning door Pai.

Na de eerste nacht ben ik hierheen verhuisd. Mijn eerste hostel was maar brak. De dorm had geen deur, de ene muur bestond uit bladeren, de andere uit een groot plastiek met gaten in, er was maar 1 wc/douche,... 

In Purple Monkey lag ik in een mixed dorm van 24! Wooow... Dat brengt verhalen met zich mee hoor  Het was zo populair, dat het overboekt was. Mensen konden een hangmat huren voor 50 Baht! Het is er dan ook heel druk geweest. De Wi-Fi was heel zwak door al die gebruikers. Soms zelfs 2 dagen achtereen geen enkele connectie. Want ze hadden niet enkel 1 dorm. Er waren er 3, en dan nog privé hutjes en tentjes achterin = véél volk! Ik sliep in de grootste/goedkoopste dorm. 

Ze hadden zelfs een jong nestje puppy's. 11 puppy's! Maah, ze waren zo schattig

Ik heb een geweldige tijd beleefd in Pai! Bij veruit mijn meest favoriete dorpje! De natuur is prachtig, de omgeving is zo rustig, de mensen zijn enorm vriendelijk,... Op en top mijn favoriet! Ik ben er dan ook 6 dagen gebleven  

Nu ben ik terug in the Kozy house in Chiang Mai. Morgenavond zou ik graag een nachttrein of -bus naar Ayutthaya willen nemen. Een tussenstopje op de terugweg naar Bangkok. Want op 19 november vlieg ik naar Siem Reap, Cambodja. Mijn laatste land. Het einde begint stilaan dichterbij te komen. Ik vind het spijtig hoor, ik heb het reisvirus stevig te pakken gekregen! Maar langs de andere kant ga ik heel blij zijn om mijn familie en vrienden in België terug te zien

Dus, sommige tribes zijn niet officieel inwoner van Thailand. Het zijn vluchtelingen die geen paspoort krijgen. Ze kunnen geen eten in de supermarkten kopen en hun inkomen is volledig afhankelijk van toeristen. Blijkbaar worden ze door de regering als "toeristenattractie" behouden (van horen zeggen). The Long Neck and Long Ear Karen Hill tribe village in Chiang Rai is er één van. 




Ze zijn hun "nekjuweel" beginnen dragen sinds een vrouw van het dorp door een tijger in de nek was gebeten. Het is een vorm van protectie dat tot een traditioneel schoonheidsideaal is uitgegroeid.


Het weegt 5 à 10kg en bestaat uit één geheel. Ze plooien het metaal rond de nek.


Van zodra de meisjes 5 jaar worden, krijgen ze hun eerste nekspiraal. Daarna wordt het om de 2 jaar vervangen door een groter model tot ze 18 jaar zijn en het lichaam is gestopt met groeien. 

Raar volkje hoor, die Laotiaanse bevolking.

Na 15min reden we al terug verder naar onze stop, the White Temple!

Het is een wassen beeld... Hehe.

Ook deze is niet echt. 


Deze "Giel" wel


De "monks" krijgen enorm veel gifts en donaties van de gelovige mensen. Je ziet ze allemaal rondlopen met een iPhone 6

Morgen komen ze mij al om 7u ophalen. Ik maak een uitstapje naar Chiang Rai, the White temple, the Golden Triangle, the hotsprings en een Long Neck Karen Hill tribe village. Rond 9u 's avonds zou ik terug in Chiang Mai zijn. Dat wordt een lánge dag!

Nadien ben ik 2 van de 81 (!) tempels in Chiang Mai gaan bezichtigen. Waarom juist deze 2? Wel, volgens Noii (eigenares next door) zijn deze de beste! 

De eerste was Wat (= tempel) Chediluang. 














Een oude, bouwvallige tempel achterin. Deze is niet toegankelijk voor bezoekers.


En een klein tempeltje naast Wat Chediluang ziet niet graag het vrouwelijk volk afkomen. 

By the way, het bovenste is het Thaise geschrift. Kun je het u al voorstellen op een lokale foodcourt? Je kan er niets, maar dan ook niets uit opmaken. Het is dus raden wat ze serveren, want Engels kunnen ze niet. 

Achteraf kregen we het volledige receptenboekje van MaMa Noii mee naar huis. Want deze gerechten waren mijn keuze uit hun menu. Ik kan in België dus gaan oefenen om de overige recepten te leren maken!

Rond 13u waren we terug. Ondertussen zat vriend Fisher van Taiwan al buiten op het "terras" (lees: 4 stoelen aan de voordeur onder een parasol en afgebakend van de straat met planten). Na 10min kwam Stevie uit Canada ons vergezellen. Hij was juist wakker van een avondje uit. Man, man, man. Hij zag er niet uit! Dikke wallen, onder de mierenbeten,... Hij was die nacht zijn sleutel vergeten en geraakte dus niet binnen. Na 3u lang aanbellen, roepen en bonken op de voordeur (zonder resultaat) was hij maar gaan slapen voor de voordeur. Tot Davy om 5u30 's morgens naar buiten ging, "what the fuck are you doing here man!". Stevie was zo zat geweest dat hij niet meer wist hoe hij was thuis geraakt. Gelukkig lag hij voor het juiste hostel te slapen  

Voor de rest van de dag heb ik niets meer gedaan. Maar echt niéts meer. Gewoon buiten op het terras gezeten met andere mensen die in het hostel verbleven. Het was de eerste dag in 12 weken dat ik mijn stoel bewust niet meer ben uitgekomen En het was een gezellige namiddag! We hebben veel grappige, en iets minder grappige, reisverhalen gewisseld. Ik heb geweldige verhalen om thuis te vertellen  

's Avonds zijn we om 20u met z'n vijven (Davy, Fisher, Stevie, Maggie en ik) naar een Thais "all you can eat" restaurant geweest. In het midden van de tafel stond een bbq en een kookpot bouillon. Wauw, wij hebben daar massa's vlees gegeten!! Niks rijst of noodles! Twee uur later zaten we propvol. We konden amper rechtstaan. 

Het was een van de leukste namiddagen Ik heb hier echt toffe vrienden gemaakt! En Chiang Mai is ideaal om tot rust te komen. Ik heb het hier volledig naar mijn zin! 

We moesten op ons gat gaan zitten. Niemand van ons was voorbereid op nattigheid. En in zwemkleding was het veel te koud. Na 20 à 30 min rafting, stonden we op met een kletsnatte poep. We kregen daar in een barretje ter plaatse lunch, Pad Thai, en rond 14u vertrokken we terug richting Chiang Mai. 

Toen ik rond 15u30 bij the Kozy House aankwam, zaten enkele vrienden, die ik de eerste dag had gemaakt, buiten. Ze hebben goed kunnen lachen met wat ze zagen toekomen Vuil, kletsnatte poep, moe, snotvalling met gebroken stem,... Hehehe, ik geef hun geen ongelijk Ik zag er een beetje "verwilderd" uit. 

Het was een toffe trekking. Niet zo zwaar als de jungle in Maleisië, maar vermoeiend genoeg met die snotvalling. Ik was blij om terug "thuis" te zijn. 

Na het avondeten hebben we nog lang gebabbeld. Eigenlijk meer geluisterd naar een beschonken Geveo met een babbelkick Die heeft goed geslapen die nacht!