Toen ik op zoek was naar de supermarkt, werd ik aangesproken door een klein en mager manneke van 63 jaar. Hij was een officiële gids. Omdat ik Ratnapura niet vertrouwde, nam ik heb voor de ganse dag in dienst. Eerst dacht ik niet veel te doen, maar met een gids kan ik veel meer dingen bezoeken  

Zo zijn we o.a. een van vele mijnen gaan bezoeken. Mensen hebben ze gewoon in hun gazon staan. Na goedkeuring van de 'gem commission' mogen ze max. 2 mijnen per certificaat bouwen. 

Het duurt een maand om de mijn te bouwen. Na 3 à 6 maand horizontaal onder de grond te hebben gegraven, gaan ze al hun uitgegraven grond wassen op zoek naar edelstenen. 

Voordat ze de mijn uitgraven, controleren ze ongeveer op een meter diep de aarde. Aan de hand van de hoeveelheid kleine edelstenen én aan de hand van hun ligging, weten ze hoe diep en welke richting ze moeten uitgraven. 

Ik ben in een van de mijnen gekropen. Het is er behoorlijk benauwd, zo'n 15m onder de grond. In een kruipkot waar het vochtig is en niet veel zuurstof hangt. Ze blazen wel altijd zuurstof in de mijn. Ook branden ze een kaarsje om de aanwezigheid van oxide te bepalen. Van zodra het gehalte te laag is, gaat de vlam uit. Dan weten de mijnwerkers dat ze snel naar boven moeten. 

De eigenaar en de mijnwerkers waren heel vriendelijk en behulpzaam. Ze appreciëren het wanneer iemand hun werk komt bewonderen. 

Na de mijn zijn we een paar edelstenen musea gaan bezoeken. Ze vinden zo goed als alles op Sri Lanka, behalve diamant. De voornaamste edelstenen die ze vinden zijn moonstone, quartz, robijnen, citrine en saffieren. 

Overal waar je komt proberen ze u edelstenen te verkopen. Iedereen heeft zijn zakje edelstenen. Ze staan soms met 8 rondom u. Zelfs wanneer je aan het eten bent kunnen ze het niet laten om u te storen met hun edelstenen. Het is een door  edelstenen geobsedeerde stad! 

Even ter informatie, het was niet mijn eerste intentie om Ratnapura te bezichtigen. Ik was genoodzaakt om daar even te belanden opweg naar mijn volgende bestemmingen. Namelijk Udawalawa en Mirissa. Maar het was best een toffe en leerrijke ervaring dankzij de goede gids! 

Rond 10 voor 2 's nachts stond ik buiten te wachten op andere toeristen zodat ik niet alleen hoefde klimmen. Tien minuten lang zag ik niemand, tot er bij de buren 2 mensen buiten kwamen. Het was moeder en dochter (uit Australië) en ik mocht met hun mee wandelen. Ergens onderweg waren we een keer te veel naar links afgeslagen. Ik vond dit maar een rare weg maar volgens de dochter zaten we juist want we moesten de wit geschilderde rotsen volgen. Ik had er zo mijn bedenkingen bij en ze zeiden dat ik gerust terug naar beneden mocht wandelen. Zij zouden de witte rotsen blijven volgen. Aangezien het pikdonker was bleef ik toch maar liever bij hun. Dus ik vertelde over de 5500 treden dat ons nog te wachten stond. Ze keken mij verbaasd aan. "Traptreden?" Ja lap, ze waren dus absoluut niet voorbereid. Dus we draaiden terug en vonden na 2u de ingang van Adam's Peak. Nu begonnen de 5500 treden. 

Ik heb ze na een half uur achtergelaten in het eerste pelgrimdorpje. Ze gaven het op en gingen in hun hotel ontbijt zoeken. Ik wou niet opgeven en stond er dus alleen voor. Het volgende half uur ben ik met een bang hartje in het donker verder geklommen. Tijdens een pauze zag ik opeens een paar dierenogen in mijn koplamp verschijnen. Toen kreeg ik even echt schrik. Het is uiteindelijk nog steeds de jungle. Maar dan kwam er plotseling een andere koplamp om de hoek. Oef. Het was een monnik met 3 hondjes. Ik heb hem laten passeren en ben er achteraan gegaan. 

Omdat we 2u verloren hadden in het onbekend bos, zou ik de zonsopgang niet meer halen. Tegen 5u30 begon het stilaan licht te worden en begon de omgeving zichtbaar te worden. 

Het laatste half uur klimmen kwamen er al mensen naar beneden. En verdorie, die laatste honderden meters naar boven waren stijl! Rond 6u45 stond ik eindelijk vanboven Ik heb er 2u15 over gedaan. Het was boven zo bewolkt dat er geen zon te zien was. En het was er koud. Ik nam snel wat foto's, genoot kort van het uitzicht over de bergen en begon direct aan de afdaling. Mijn benen waren flubber als ik even stil stond. 

De bus van 8u30 zou ik niet meer hebben gehaald. Maar ik ging toch in sneltempo naar beneden. Met een paar foto stops  

Om 9u kwam ik aan mijn goedkoop hotelleke aan. Na een douchke, een ontbijt en een goede tas koffie, kroop ik om 10u30 op de bus richting Hatton. 

Ik heb die dag in totaal 6u30 op 4 verschillende bussen gezeten. Elke bus zat stampvol... De laatste overstap was verschrikkelijk. Ik moest overstappen in Avissawella. Een boerendorp waar ze blijkbaar maar zelden toeristen zien passeren. Op de 10 mensen die ik heb aangesproken om mij te helpen, was er maar één iemand vriendelijk. Sommige zeiden zelfs dat ik als toerist niet met de gewone bus mocht meereizen. Ik moest maar een privé busje zien te regelen. 

Uiteindelijk ben ik toch in Ratnapura geraakt met de bus. Daar ben ik dankzij een tuk tuk die geen Engels kon in een guesthouse terecht gekomen. Ik vroeg achter 'hotel Gem' en werd afgezet in 'Rathna Gem guesthouse'. Soit, het was die dag welletjes geweest. Ik heb die nacht 12u30 geslapen! 

Ik nam om 8u de bus naar het treinstation in Nanuoya. Van hieruit ben ik een stukje met de trein terug gereisd naar Hatton. Want van Hatton is het gemakkelijk reizen naar het kleine dorpje Delhousie of Dalhoise. Dit dorpje ligt aan de rand van Adam's Peak. Een berg van 2243m dat vooral gekend is vanwege de pelgrimstochten tussen december en mei. In deze periode is het hier overdonderend druk van de locals en de toeristen. 

Vannacht om 2u begin ik samen met een klein hoopje toeristen aan de klim naar de top van Adam's Peak. Hopelijk is het weer ons goedgezind zodat we een heldere zonsopgang zien. Zo niet, maakt me niet zoveel uit. Ik heb gewoon nog eens zin om in het donker te klimmen De klim bestaat uit 5500 treden en zou zo'n 2 à 2u30 duren. Het is dus nog niet zo erg als de Rinjani vulkaan ;-) 

Rond 8u30 moet ik wel terug beneden staan om de laatste bus richting Colombo te nemen. Graag zou ik in Avissawella willen overstappen op een bus naar Ratnapura. 

Indien ik de laatste Colombo bus zou missen, moet ik eerst terug naar Hatton en wordt het een langere rit met waarschijnlijk 4 verschillende bussen. 

Momenteel zit ik dus nog in de hooglanden van Sri Lanka. 's Nachts kan het hier 5°C zijn. Ik zal me morgenvroeg dus warm moeten aankleden. 

Ondanks de koud is het uitzicht hier prachtig! Voor al diegene die in de toekomst naar Sri Lanka zouden willen reizen, de hooglanden zijn een absolute aanrader!

Ik krijg nog steeds geen foto's geüpload Het Wi-Fi bereik in de hooglanden van Sri Lanka is niet sterk genoeg.

Dus ik zal bij deze alvast vertellen wat ik op donderdag 10 november heb gedaan.

Zoals afgesproken, zijn Franka (Duitse vriendin van Kandy) en ik gisteren met de bekendste gids, Radja, van Nuwara Eliya een trekking gaan doen. We vertrokken tegen 9u richting het hoogst gelegen dorp van Nuwara Eliya, namelijk Shanthipura. Volgens de gids is dit ook het hoogst gelegen dorp van Sri Lanka. Hoewel ik hierover geen concrete informatie vind. De trekking liep voornamelijk door theeplantages, bossen en kleine dorpjes.

Radja doet zijn bekende naam wel eer aan. De mens weet zo goed als alles over zijn dorp en alle fauna en flora dat er in voorkomt. Zo wist hij ons te vertellen dat de bijnaam van Nuwara Eliya (Little England) te danken is aan de architectuur (westerns). Maar ook aan het feit dat er een golfterrein is, een paarden racebaan en dat het voormalige vakantiehuis van Queen Elizabeth hier staat. 

Rond 13u30 waren we terug aan het startpunt, het prijzig en behoorlijk ondermaats hotel waar ik speciaal heb geboekt om Radja te kunnen boeken. Ik wou hier geen nacht langer blijven dus vertrok ik met al mijn gerief en samen met Franka naar een hostel. 

Gregory Lake is een van de trekpleisters in Nuwara Eliya. Maar bij gebrek aan water in het meer, heb ik dit van mijn lijstje geschrapt. Ze zijn namelijk een brug aan het bouwen, waardoor ze het meer hebben droog gezet.

In de plaats daarvan zijn we in de late namiddag Victoria's Park gaan bezichtigen. Dit park heeft nodig een onderhoud en opknapbeurt nodig. Maar het is best gezellig om door te wandelen. Als toerist moesten we bijna het tienvoudige betalen om binnen te mogen. Het is mij al meer opgevallen dat toeristen soms een behoorlijk bedrag moeten betalen, terwijl de lokale bevolking 9 keer op de 10 gratis binnen mag. Ik weet niet goed wat ik hiervan moet denken. Ik begrijp langs een kant heel goed dat de lokale bevolking minder moet betalen of helemaal niets, maar langs de andere kant voel je je als toerist een beetje gediscrimineerd. Veel locals zien ons dan ook als wandelend geld. 

Volgens Radja leeft Sri Lanka van het toerisme. En dat is wel duidelijk. Maar spijtig genoeg apprecieert niet elke Sri Lankaan dit. Sommigen steken u al duwend voorbij, andere steken gewoon hun tong naar u uit. Het grootste deel van de bevolking is heel vriendelijk hoor. Zolang je zelf vriendelijk blijft en glimlacht, krijg je hun respect. Maar het blijft oppassen geblazen. In het donker komen de slechte zielen naar buiten en worden ze juist iets té vriendelijk. Het is dan ook niet meer zo veilig om na 21u alleen buiten te komen. 

Maar soit, dat even tussendoor. 's Avonds zijn we gaan eten in een wel héél lokaal vegetarisch restaurant! Het totale bedrag voor ons beide was 160 rupees. Dit is gelijk aan 1 euro De goedkoopste en één van de beste maaltijden die we tot nu toe hebben gehad. Voor die prijs deel je de emmer currysaus met groenten met je buren. Iedereen kent de regel van de pollepel. Niemand eet dus rechtstreeks met zijn eigen lepel uit de emmer. Je schept zoveel je wilt op je bord met rijst of roti (een zeer platte pannenkoek) en je eet jezelf volledig rond voor 50 euro cent

Ik zat in 3e klas tussen de locals bij 3 Sri Lankaanse vriendinnetjes. Het voordeel aan 3e klas is dat de ramen volledig open staan omdat er geen airco is. Dat wil dus zeggen dat je een veel beter uitzicht hebt op het landschap

Het meisje naast mij aan het raam was aan het indommelen. Ze zaten alledrie al enkele uren op de trein aangezien deze vanuit Colombo vertrekt, helemaal richting Dambulla. Ze zag hoe gefascineerd ik naar buiten keek en ze stond ineens op, deed teken dat ik op haar plaats aan het raam mocht gaan zitten en nam zelf plaats naast haar vriendin. Bibi dolgelukkig! De 3 meisjes lagen na 5 minuten op elkaar te slapen.

Dit was veruit de mooiste treinrit dat ik tot nu toe heb genomen! 4,5u lang zicht op een prachtig (!) landschap door de jungle, kleine dorpjes en ellenlange theeplantages. Ik heb bijna heel de rit op video opgenomen  

Tegen het einde toe zaten we hoog in de bergen met een schitterend uitzicht over de plantages en dorpjes. Nuwara Eliya ligt 1868m boven de zeespiegel, en dat voel je ook aan de temperatuur. Het is hier behoorlijk frisjes. Gelukkig liggen er 3 dekens op mijn bed. 

Morgen doe ik hier een trekking door de jungle. Ik ben daarjuist mijn Duitse vriendin vanuit Kandy tegengekomen in een lokaal restaurant en ze gaat morgen met me mee op trekking De wereld is soms klein.

DeWi-Fi is hier wel barslecht. Ik krijg geen foto's geüpload... Jullie hebben zelfs nog foto's te goed van gisteren (St. Paul's church en Udawattakele National forest) in Kandy.

Nuwara Eliya is een vrij klein dorpje. Het wordt ook wel "Little England" genoemd vanwege de vele theeplantages. Ik blijf hier 2 nachten. Daarna neem ik de trein een stuk terug naar Hatton, richting Adam's Piek. 

Dus voorlopig geen foto's. Maar ik wilde jullie alvast laten weten dat ik nog bij de levende ben ;-) Grapje. Alles is OK hier. 

De eerste stop was bij "the Spice garden". Ik kreeg daar een rondleiding door een plantkundige geneesheer. Bij elke plant hoorde een uitleg over de geneeskrachtige werking ervan. En in combinatie met 13 of 17 andere kruiden kreeg je bijvoorbeeld een hoestsiroop, anti cholesterol middel of een complete genezing van artritis. 

De volgende stop was iets verder bij een theeplantage. Naast de verwerking van groene en zwarte thee, maakte ze hier ook "Silver tips" en "Golden tips". Een heel andere thee soort waar ze niet de blaadjes van gebruiken maar enkel de toppen van de plant. Deze thee kost zo'n 12 à 15 euro per doosje.

Next was een "Gem museum". Hier op Sri Lanka worden veel edelstenen opgegraven via door de mens uitgegraven mijnen. 70% wordt geëxporteerd, de overige 30% blijft voor verkoop in Sri Lanka. Je ziet hier dan ook veel juweliers. De verkoopprijzen zijn zonder btw. Ik mocht geen foto's nemen in het museum/de winkel. Want ze exposeren er namelijk de grootste edelsteen ter wereld. Ik heb ze gezien, en het was inderdaad een serieus groot kaliber. Uiteraard probeerden ze mij iets te verkopen. Dat wist ik van in het begin. Wees gerust, ik ben er niet ingetrapt

Van het museum reden we naar een batik fabriek. De rondleiding was heel goed uitgelegd. Het begin tot het einde van het proces hebben ze mij laten zien. Sinds mijn kennismaking met de batik stijl in Indonesië, ben ik er grote fan van geworden. Ik heb dan ook zeer aandachtig geluisterd en opgelet Deze fabriek was zeker de moeite waard om te bezoeken!

Op weg naar "the White Buddha" passeerden we nog een lokale markt met veel lederen tassen in de aanbieding. Maar ook kledij, souvenirs, groenten, fruit, vis, etc. Het typische marktje dat op sommige plaatsen behoorlijk kan stinken.

"The White Buddha" is één van de zoveel gigantisch grote buddha's in Sri Lanka. Ik heb 2 foto's genomen van de afgebeelde mega buddha's om jullie een idee te geven. De "Golden Buddha" in Dambulla hoort er ook bij.

Het voorlaatste op het programma was "the Temple of Tooth". De bekendste en grootste tempel in Kandy. De toegangsprijs is aan de pittige kant, en enkel voor toeristen. Ik ben er niet voor gegaan. Volgens omstaanders heb je niet veel aan de tempel zonder gids. Rondom zijn nog 3 andere tempels die gratis te bezichtigen zijn. Het gehele domein wordt streng bewaakt en gecontroleerd. Buiten en binnen het domein worden geregeld ceremonies gehouden, bijna dagelijks zeg maar. 

De dag werd afgesloten met een typisch Sri Lankaans dansoptreden genaamd "Rangahala Kandyan Dance". Er zit altijd een verhaal achter deze dansen, maar ze zijn moeilijk te begrijpen. Ik vond het persoonlijk heel tof om te zien maar wel een beetje amateuristisch. Ze waren niet altijd op elkaar ingespeeld en de dansers keken elkaar vaak aan om te zien wat de volgende stap was. De afsluiter was wel heel spectaculair. Dit was buiten te doen omdat er veel vuur aan te pas kwam. Ik heb ongeveer 2/3 van de dans op video opgenomen voor de toeschouwers thuis. 

Na de voorstelling ben ik met een andere solo reiziger, een Duitse vrouw (een paar jaar ouder dan ik), iets gaan eten in een uitstekend beoordeeld moslim restaurant in het centrum. 

Ze had mij vlak voor de voorstelling aangesproken. Het is de eerste keer dat ze alleen reist en ze wou wat tips leren. Dus heb ik haar na de voorstelling uitgenodigd om mee te rijden met mijn gehuurde tuk tuk chauffeur. Hij had er helemaal niets op tegen. Integendeel, hoe meer hij van zijn wijsheid kon delen ivm het openbaar vervoer en openbare plaatsen, hoe liever  

s'Avonds kwam ik toe in het hostel en kroop al vrij snel in mijn bed. Mijn hostel is prima! De eigenaars zijn enorm behulpzaam. De muren zijn echter niet echt geluidsdichts. Maar na een lange dag, val je a l snel in slaap. Ondanks al het lawaai