Als ik terugkijk op de voorbije 4 maand, merk ik niet alleen dat ze te snel zijn gegaan, maar dat ik vele leuke mensen heb ontmoet, leuke ervaringen heb opgedaan en mooie plaatsen heb bezocht. Ik heb ook veel geleerd. Niet alleen over religies en cultuur, maar ook meer mensenkennis. Mijn sociale kant was al redelijk goed, en is nu zelfs nog beter geworden.

Ik heb o.a. ook geleerd om buiten mijn comfortabele zone te gaan, en om met verschillende soorten mensen samen te leven. Ik ben ook veel verdraagzamer geworden. Mede dankzij het samenleven met de menselijke verschillen van over de hele wereld

Mijn grenzen zijn op ALLE vlakken verlegd! Ik heb vreemde dingen gegeten, in de vuilste omgevingen geslapen of gedoucht, de ranzigste busritten beleeft, met 23 andere mensen in 1 kamer geslapen, in een chaotisch verkeer gereden,... Dit lijkt nu alsof ik het negatief bedoel, allesbehalve. Ik kijk hier met een goed gevoel op terug  

Al bij al ben ik zelfstandiger geworden, ik ga nu voor (of weet) wat echt geldt, mijn perspectief over de wereld is veel groter geworden en ik heb wel 100en fantastische verhalen te vertellen!

Like they say "you will come back more as you than you ever were before. And it will be a you that you actually like!"

Langs de ene kant wil ik eigenlijk nog niet terugkeren... Ik ben er 110% van overtuigd dat dit niet mijn enigste trip zal zijn 

Langs de andere kant kijk ik wel uit om terug te keren. Niet alleen om mijn familie en vrienden terug te zien, maar omdat ik de voorbije 4 dagen super ziek ben geweest. Ik heb bewust niets meer van mij laten horen om bepaalde mensen niet ongerust te maken  

Toen ik terugkwam van Koh Rong, was mijn eetlust sterk gedaald. Wel, ik had grote honger, maar na 3 happen zat ik al vol en werd ik bijna misselijk. Ik dacht dat het van vermoeidheid was, tot ik met mijn (zieke) kamergenoten (die ook op Koh Rong en de crazy slow boat zaten) hierover babbelde. Blijkt dat iedereen die op Koh Rong cocktails of iets met ijs heeft gedronken, ziek is geworden. De ijsblokjes worden daar blijkbaar van kraantjeswater gemaakt. En het kraantjeswater op Koh Rong is nog slechter dan op het vaste land. Ze trekken er zich niets van aan, dat toeristen ziek worden. Ze geven veel happy hours waarbij je 2 cocktails voor de prijs van 1 krijgt. Iedereen besteld dus wel eens een cocktail. En iedereen, maar dan ook iedereen, die terugkeert van Koh Rong is ziek. Uitgezonderd diegene die enkel bier uit een blikje hebben gedronken (= zeldzaam).

Na 2 dagen ging het bergaf met mij. Er geraakte geen eten meer in en gisteren heb ik het dieptepunt bereikt. Ik lag met koorts in bed en het kwam zelfs op een bepaald punt zo ver dat ze mij naar het ziekenhuis wilden brengen. Gelukkig had ik een super goede vriend gemaakt. Hij heeft heel de tijd voor mij gezorgd. En is zelfs een paar dagen langer gebleven om voor mij te zorgen. Ik kan hem niet genoeg bedanken voor al die flessen water, de ijsblokjes op mijn voorhoofd, de bouillonsoepkes, maar vooral voor zijn gezelschap. 

Deze morgen was ik een beetje beter, en ik had schrik voor de busrit van 4 à 5 uur naar Phnom Penh. Maar ik heb het overleefd En nu zit ik in een privé kamer in "Me Mate's place" voor mijn laatste nacht in Zuidoost-Azië. Ik ben ook veel beter. Die koorts heeft het slechte eruit laten zweten. De timing van de "Koh Rong ziekte" was nog niet zo slecht. Want eerlijk gezegd keek ik er zwaar tegenop om terug naar het miezerige, koude en reglementaire België te gaan... Wel, nog steeds eigenlijk. 

Morgen vertrekt mijn vlucht om 16u vanuit Phnom Penh naar Brussel. Met een tussenstop in Ho Chi Minh (Vietnam) en Doha (Qatar). Dinsdag land ik rond 7u in Brussel. De totale duur onderweg is 21 uur. Vanwege het tijdsverschil. Ik vlieg 6 uur terug. 

Mijn reis was echt fantastisch! Ik kan mij geen betere voorstellen! Later zal ik hierover nog steeds vertellen, tegen mijn kleinkinderen bijvoorbeeld  

Aan iedereen die graag reist, ik raad Zuidoost-Azië ten zeerste aan!!! Het zal een onvergetelijke belevenis zijn

Het personeel van het hostel en de locals op het strand kennen mij ondertussen al. Wat het eens zo leuk maakt Ik maak hier ook ongelofelijk veel vrienden! En op het strand 's avonds, zitten locals en toeristen door elkaar op de comfortabele stoelen van de barrekes. Je kan vuurwerk en lampions kopen en ter plaatse afsteken/oplaten. Iedereen geniet ondertussen mee. 

Ook het eten is goed. Je vindt hier alles! Van cordon bleu tot krokodil. Voor ieder wat wils. 

En de locals geven hier crazy fireshows! Ze zijn er echt goed in. De fire limbo is ongelooflijk. Een brandende stok, op 30cm boven de grond, en die mannen kruipen daar onderdoor terwijl ze ondertussen hun sigaret aansteken met het vuur boven hun! 

Dus we vertrokken maandagochtend met de boot terug naar the main pier.

Het (nu nog zonder hotels) super prachtige Koh Rong!


The main pier. Toffe buurt. Veel leuke barretjes, goedkoop eten, goedkope hostels, grappige locals,... Oh, en het zand hier... Hagelwit! En super zacht Ik ben hier 1 nacht gebleven en heb mij reuzegoed geamuseerd! Zo heb ik o.a. met de locals gepooled En ze waren verdomd goed. Maar ik heb samen met een Afrikaanse backpacker die mannen kunnen verslaan. Hehe  


Ondanks de leuke sfeer en toffe mensen ben ik hier maar 1 nacht gebleven. Waarom? De hoeveelheid alcohol dat hier wordt geconsumeerd, pfieuw... En oorverdovende muziek, tot 6u 's morgens als ze willen. Een echt "party strand".

Dus die volgende ochtend vertrok ik samen met Alex, één van de backpackers vanop Nature Beach, terug naar Sihanoukville. 

De speed ferry had problemen met de motor. We moesten dus allemaal op de slow boat kruipen. Veel plaats was er niet, zoals je op de foto kan zien

Maar er komt meer Dit is veruit de meest gestoorde boottocht dat ik ooit heb meegemaakt Het ging te wijd. Eerst en vooral, de beschikbare ruimte was beperkt. We zaten dus allemaal vrij cozy bij elkaar. Deze boot is traag, en de zee was die ochtend wild. We vlogen dus van boven naar beneden. Wolken, zee, wolken, zee,... dat zag je als je naar het voorste topje van de boot keek. En het gevoel... Jullie zullen wel allemaal dat gevoel in de maag kennen (bij drukverschil) wanneer je op een attractie zit, of bij turbulentie. Dat gevoel hadden wij elke keer wanneer de boot terug op het water viel. En heel veel golven vlogen IN de boot. De mensen vooraan waren zeiknat. Maar het water reikte iedereen. Heel het dek was in no time een plas water, en degene die op de grond zaten, hadden een kletsnatte broek. Ik zat best comfortabel Op een verhoogd stuk in het midden, met rugzakken tussen mij en die achter mij in. We konden dus beide achteroverleunen tegen die rugzakken. 

In het begin was iedereen hard aan het lachen met deze nieuwe ervaring. Maar na een tijdje werden mensen ziek. Veel mensen werden ziek. Een ganse Thaise familie zat samen over te geven. De meeste werden ziek door het constante op en neer gevoel in de maag. En andere werden dan weer ziek van mensen te zien overgeven. Daarbovenop sneuvelde er ineens een volle fles whisky. De grond lag vol glas en het stonk verschrikkelijk hard naar de whisky! Mensen met een kater werden van die geur dan weer misselijk. 

Op een gegeven moment viel de motor ineens stil. Iedereen had dezelfde uitdrukking op zijn gezicht "Oh nee. Niet stilliggen op deze golven." En dit gebeurde nog eens, op 1 km van de pier verwijderd. "You've got to be kidding me!"

En dit alles, duurde maar liefst 2 uur... 

Dit zijn de tentjes op de grond.


Maar ik wou in dit slapen! Een tent op een platform!


Mijn tentje.


Met het uitzicht op het strand en de zee. Ik kon 's morgens mijn tentje vooraan openritsen en vanop mijn matraske de zonsopgang zien  


Ze hebben eigenlijk 3 stranden. Dit was het strand voor het -hoe zal ik het uitleggen- iets minder "chique" volk. 


En via dit paadje kon je naar het afgelegen en verlaten strand gaan. 

Wel, een beetje achtergrond informatie over Nature Beach. De eigenaar is Chinees. En in het uiterste hoekje van het domein, bij de bungalows, bevindt zich een Chinees restaurant met zéér prijzige menu's! Voorbeeld: $20 voor een pizza! Daar was ook een mooi afgewerkt strand waar de in-designer-kledij-gehulde Chinezen verbleven. 

De manager is van Engeland. Op het iets minder afgewerkte strand (bij de tenten) stond een strandbar met een goedkoper menu (maar nog steeds prijzig voor Cambodja). Hier werkten geen Chinezen maar enkel Engelse mensen. Het niet-Chinese volk verbleef hier overdag en 's avonds.

Er zijn duidelijk 2 kampen gecreëerd op dit domein. Een chique kant voor de Chinezen en een simpele kant voor de rest. 

De manager vertelde mij dat de eigenaar van plan is om een landingsbaan op het domein te bouwen. Hij ziet het heel groot en wil veel rijke (Chinese) toeristen lokken. Ik ben blij dat ik dit plekje heb kunnen bezoeken nog voor dat het in een toeristische attractie wordt omgebouwd.

En dan heb ik het niet alleen over Nature Beach. Heel het eiland is een toeristische trekpleister aan het worden. Het mooiste strand, Longbeach, heb ik niet bezocht omdat ze er druk bezig zijn met torenhoge hotels te bouwen. Wat ooit een onaangeraakt eiland met mooie stranden was, is stevig aan het veranderen... Spijtig.

Na 45min arriveerden we bij "the main pier" van Koh Rong. Dit is zowat het centrum van het eiland. Met veel barrekes, activiteiten, hostels, mini markets,...






Maar mijn accommodatie lag verder weg (ik wist dit toen nog niet). De main pier ligt onderaan op de kaart, terwijl het omcirkelde stukje strand "Nature Beach" is. De accommodatie biedt gratis (boot)vervoer aan, dus ik moest wachten tot het 16u was. 


Er zijn geen auto's of scooters op het eiland, en te voet door de jungle is geen optie, dus al het transport gebeurd met bootjes.

Nature Beach camping.


Een compleet afgezonderd domein met een privé strand.

Mijn nieuw bungalowke zag er zo uit:


Ik had misschien geen seaview meer, maar dat vond ik geen erg. Ik zag namelijk heel de dag lang de zee 

Het personeel had een kerstboom bij de ingang neergezet. De eerste kerstversiering/kerstboom/kerstsfeer dat ik ben tegengekomen in december! Kun je het u inbeelden? Een kerstboom zien op het strand terwijl het in de 30℃ is en de zon volop schijnt?  


Overdag bracht ik veel tijd door op het strand. En om de 5min had ik een kort babbeltje met de locals. Dat is natuurlijk een van hun trucjes om je tot kopen aan te zetten. Samen met de woorden "open your hart and open your wallet" of "today no business... no money... so hungry... pleaaaase buy something". Ze gebruiken deze trucjes overal! Siem Reap, Kratie, Phnom Penh, Kep,... Soms vraag ik me af wat ze deze kinderen in school leren Verkoopstechnieken?


's Avonds zat ik terug op het strand Voor de zonsondergang en het avondmaal. Ik heb er geweldige bbq's gegeten by the way.


En niet alleen voor het eten, maar ook voor een aperitiefke was dit de ideale plek 

Ik ben de mama heel dankbaar voor deze (bungalow) traktatie! Het was top!