Dit festival staat los van de Nationale feestdag (31 augustus). Normaal is er ook altijd vuurwerk voorzien, maar Maleisië is aan het protesteren tegen de corrupte prime minister. Dus Penang besloot dit jaar om geen geld aan vuurwerk te spenderen.

s' Avonds zijn we nog naar een "Eco Protest marathon" getrokken. De gele t-shirts verwijzen naar het protest tegen het huidige regime. In Penang is dit toegelaten, in Kuala Lumpur daarentegen niet. Het is mij dus afgeraden om er mijn gele blouse met bloemen te dragen  



Er waren zeker honderden Chinezen aanwezig! Allemaal in een fluo gele t-shirt. Ook Jamie en ik droegen een gele t-shirt ;-)

Warming up.. 





En dan naar de start.

Ik heb niet meegelopen ze. Na die korte nacht in "the fridge" en de lange dag door Georgetown (13 uur sightseeing!) was mijn pijp serieus uit hoor

Het is nogal redelijk druk in de straten van Little India, met op elke hoek knalluide Indische muziek. Sommige waren best wel goed





Indiërs zijn verzot op goud! Zo goed als elke juwelier zat vol.

En we zijn uiteraard Indisch gaan eten in een veggie restaurant. Ikke kei blij want de Maleisische moslimgemeenschap eet amper groenten, enkel rijst met curry, vlees en vis. 

An old Chinese Waterfront Settlement is the largest and most lively Jetty in Penang.

- Je neemt de 2 maanvormige houten blokjes in uw handen terwijl je uzelf voorstelt en vraagt of je de toestemming krijgt om een vraag te stellen. 

- Dan laat je de blokjes vallen. Liggen ze beide met de bolle kant naar boven, is het "neen", en met de platte kant naar boven, dan lacht de god of goddin u uit. Wanneer er één met de bolle kant naar boven ligt en de andere met de platte kant, dan heb je "ja" en kan je dus uw vraagt gaan stellen. Je blijft het eerste ritueel herhalen tot je "ja" krijgt.

- Terwijl je in volledige concentratie uw vraagt stelt, moet je met de doos vol stokjes schudden totdat er eentje uitvalt. Dit kan het antwoord zijn.

- Om dit zeker te weten, neem je opnieuw de maanvormige blokjes vast en vraag je of dit het juiste antwoord. Indien "neen", of wanneer de god(din) je uitlacht, moet je het bovenstaande opnieuw uitvoeren. Indien "ja" neem je het stokje en lees je het cijfer af. 

- Nu kan je uw antwoord op papier bemachtigen. 

Bij mij ging het redelijk snel. Maar sommige zitten hier een kwartier lang.

Maleisië is al levensgevaarlijk om te voet door het verkeer te gaan, wacht tot je het met de fiets moet doen...

Moslims eten geen varkensvlees, Indiërs eten geen rundvlees en Chinezen eten alles. Maar dan ook echt ALLES! Zelfs "chicken feet" (zie foto hierboven). En jawel, ik heb het geproefd. Het is eigenlijk niet meer dan 3 vetkwabben gevuld met beentjes. Degoutant om op te eten. En het is hier een ware delicatesse...

Na onze sightseeing heeft Aiman mij getrakteerd op nasi Pattaya, een gerecht dat ik ondertussen heel graag eet ;-), voordat hij mij aan de bushalte heeft afgezet. Ik mocht namelijk na al die thee, kroepoek en vruchten zéker geen honger lijden op de nachtbus naar Penang!

Hier woonde vroeger de sultan van Kelantan. Tegenwoordig woont hij in een véél groter paleis. We wilden hem gaan bezoeken (dat hier perfect mogelijk is zonder afspraak), maar hij was niet thuis. Hij was in Kuala Lumpur voor de nationale feestdag.





Sultan Ismail Petra Arch


Gebaseerd op de vijf zuilen van de islam.



Muhammadi Mosque (ze waren aan het bidden, dan zijn toeristen niet toegelaten)

Islamic Museum


Observation Tower

Sigaretten rollen...

En kiten..



Ik heb er duku (lichtgele vrucht) en salak (bruine vrucht met stekels) leren eten. Ze plukken het gewoon uit de jungle naast hun houten huisje. Verser kan niet.



Thee en kroepoek. Mijn tas was nog niet leeg of ze was al bijgevuld! En ze staan erop dat je pas doorgaat van zodra alles op is.

We zaten nog geen 5 min in zijn auto toen we een trouwfeest passeerde. "Come, let's eat! Everything is free!" Dus wij de auto uit om te gaan freeloaden op een Maleisisch trouwfeest  

Er worden altijd 2 feesten gegeven. Eerst in het dorp van de bruid, de dag erna in het dorp van de bruidegom. Dit is in het dorp van de bruidegom.



Mannen en vrouwen eten apart. De "roze strikken" is de tent voor de mannen...



De "blauwe strikken" is de tent voor de vrouwen. Hier mocht ik een bord gaan vullen aan het buffet



Dit lekkere hapje, genaamd Apambalik, was een soort harde pannenkoek met gemalen pinda's, maïs en suiker.

Het getrouwde koppel eet volledig afgezonderd van hun gasten. 

Heel het dorp heeft samengewerkt aan de voorbereidingen en het buffet. Iedereen (inclusief ik) is daarom ook uitgenodigd en meer dan welkom.



De bruidegom moet eerst enkele uren wachten vooraleer zijn bruid mag arriveren. Ik wou de jongeman een hand geven maar dit wijselijk afgewezen. Hij mag vandaag geen andere vrouwen aanraken. Woeps...

En dan komt eindelijk de bruid aan! Met in haar kielzog een massa aan mensen met mooi geëtaleerde cadeau's zoals schoenen, servies, fruit,...



Wanneer de bruid weggegeven kan worden door haar ouders en er 4 getuigen aanwezig zijn, is er geen Imam (bij ons priester) nodig om hun man en vrouw te verklaren. Handig nee?

Voor hun neus staan familie, vrienden en kennissen te zingen. Daarna krijgt het koppel van iedereen een begroeting en dan pas kunnen ze samen aan hun dinner beginnen.

Ik moet hier wel even bij vermelden dat het voor iedereen raar was (inclusief mezelf) om een buitenlandse te zien rondlopen op het trouwfeest. Beeld je eens in dat je ineens een compleet vreemde Maleisiër ziet rondwandelen op je trouwfeest ;-)

Niet enkel deze tamme Baardagaam was resident, ze hadden ook verschillende hagedissen, tarantula's en slangen.

Snorkelen langs de koraalriffen. De vissen waren zo nieuwsgierig dat ze met ons mee zwommen. En af en toe kwam er eentje proeven, de kleine bijterkes ;-)





Genieten..!

Het was de eerste plek dat ik tot nu toe ben tegengekomen waar ze (zoveel) alcohol serveren. Ik zal het missen ;-)

Jannah

Dag 1: bibi = knalrood verbrand door de zon...

Prachtige stranden en koraalriffen. Dat wordt genieten!!!

Iets helemaal anders dan Mickey Mouse bij the Batek...

In dit type van "huisje".

Mijn gastgezin in Chini. Super vriendelijke en gastvrije mensen! Ze hebben heel goed voor mij gezorgd. Bovendien heb ik dankzij hun het échte Maleisische leven leren kennen. Chini is namelijk een klein dorp, vér verwijderd van de beschaafde wereld en de steden. De mensen zijn daar zo vriendelijk. Ik moet er wel bij vermelden dat ik de sensatie van de dag ben geweest in het dorp. Het ging snel de ronde dat er een "buitenlandse" aanwezig was, dus er zijn er veel een kijkje komen nemen

Na het ontbijt in de school en een bezoek aan een nomadendorp (in Chini wonen heel veel nomaden, de Orang Asli), zijn we met z'n allen en enkele vriendinnen van Jannah naar Lake Chini gereden voor een boottocht op de rivier. De grote trots van Chini! En terecht, het is een ongelofelijk mooi en spectaculair meer!

De lotus bloem.

Wanneer de bloem is verwelkt blijft de zaaddoos achter maar is dan groter en groen gekleurd. De Orang Asli eten de zaden op. Het lijkt op een pinda en smaakt een beetje naar cashewnoten.

Eetzaal voor de kids.





De school start hier om 7u. De kinderen ontbijten eerst voor ze naar de les gaan. Rond 10u eten ze opnieuw een portie rijst. 12u is lunchtime (rijst...) en om 14u stoppen de lessen en kunnen ze naar huis gaan.



English corner.

Properder dan dit kreeg ik ze niet...

Alle pijltjes waren reeds ingesmeerd met het gif van de Ipoh tree. Het mondstuk wordt gemaakt van bijenwas.

Elke ochtend gaan ze jagen voor heel het "dorp". Ze eten knaagdieren, aapjes, bavianen,... Tegen de avond aan gaan ze vissen voor hun avondmaal. Dit in combinatie met rijst, altijd rijst.

Deze jonge knaap werd 's avonds veilig en wel naar zee gebracht.

Als dank heb ik spaghetti voor hun gemaakt. In Maleisië zijn Westerse gerechten heel duur. Wanneer ze het zelf maken openen ze gewoon een bokaal prefab saus. Nu kunnen ze dus lekkere verse saus maken ;-) Iedereen vond het super! De papa heeft er zelfs 3 borden van achterover geslagen. 

Tijdens het koken stonden ze vol bewondering toe te kijken, met veel "oooh's en aah's". Ik heb ze ook laten kennismaken met een nieuw ingrediënt, "bouillon". Hun uitspraak is hilarisch!

Spaghetti eten ze alle chance met vork en lepel. Het zou geen zicht zijn geweest indien ze hun hand daarvoor zouden gebruiken ;-)

Louche jungle vruchten. Ik heb er toch maar niet van geproefd.

Eerst was er geen gids ter beschikking. Uiteindelijk hebben we er 2 meegekregen! Om 3 personen te begeleiden! Achteraf bleek wel dat onze gidsen geen "erkende gidsen" waren. Dat verklaard de onverantwoorde stoten die we soms hebben moeten uithalen. Het was echt ongelofelijk spannend!!!

We zagen ook nog een vreemd aapje eten in de palmbomen en de zeer zeldzame Wild Cat. Deze waren jammer genoeg te snel voor mijn camera...

Allright! Let's go!



De Indiër Shaun had hoogtevrees...

Kleine Komodo dragon

De planning voor Taman Negara was "lichtjes" veranderd... Dit zal ik jullie in geuren en kleuren vertellen. 

Wel, zaterdagochtend stond ik rond 6u op om de bus van 7u15 naar Tembeling Jetty te nemen. Er was echter niemand anders te bespeuren in the guesthouse (lees: kruipkot) waar ik verbleef. Alles was pikdonker, de deur beneden stond wagenwijd open (iedereen kon dus gewoon naar binnen) en er was niemand van the guesthouse aanwezig. Toen ik om 7u nog steeds geen teken van leven zag, zei ik "foert, bibi is er mee weg". Omdat ik die mensen niet 100% vertrouwde, had ik nog niets op voorhand betaald. Maar goed ook. Dus ik liet de sleutel achter en vertrok met heel mijn hebben en houden naar het station. Aangezien het leven hier pas tegen 10u begint, was er nog niet veel volk buiten. 

Aan het station begon er een man te vragen waar ik heen wilde gaan, Tembeling Jetty. "No bus, no bus. Only to Taman Negara". Om een lange discussie kort te houden, de man wist niets over de bussen. Ik zag 2 andere backpackers en sprak hen aan. Zij hadden hetzelfde probleem. Er was normaal gezien een bus voorzien maar die was nergens te bespeuren. Dus besloten we om samen een taxi te nemen naar Tembeling. Na 30 min kennismaking met Anna en Luís van Barcelona, kwamen we aan in Tembeling. 

Het was ondertussen 8u en alles was nog gesloten. De boot zou om 9u vertrekken. Terwijl we stonden te wachten op "de man van de boot" (die in zijn auto lag te snurken), kwamen we een andere backpacker tegen, Indiër Shaun van Singapore. Ook hij zou de boot naar Taman Negara nemen. Om 8u50 werd de man wakker om ons mee te delen "no boat today, no boat today". Jah, daar stonden we dan... Na een kort overleg besloten we om met 4 een taxi te nemen. En eindelijk, na een uur rijden kwamen we aan in Taman Negara! 

Het Spaanse koppel had reeds accommodatie geboekt, en vanwege het plotse samenhorigheidsgevoel, wilden we bij elkaar blijven. Dus ik veranderde mijn planning van "real inner jungle" met overnachting in de jungle naar losse, dagelijkse activiteiten die we samen konden doen. En dus gingen we met z'n vieren naar de geboekte accommodatie van onze Spaanse reisgenoten. Wauw! Een resort met zwembad! Én ontbijtbuffet! Oké, een beetje boven het budget dus de Indiër en ik hebben dan maar een twin room gedeeld voor 1 nacht. De dag erna vertrok hij namelijk terug naar Singapore. Man, wat kon die kerel snurken!!! Zelfs door oordopjes heen.

Voor de volgende nacht dacht ik een extra bed te vragen voor op de kamer van het Spaanse koppel. Zij wilden niets liever dan dat ik bij hun bleef. Maar dan bleek dat hun kamer, eigenlijk een chalet met living, tv en balkon, al een extra bed had. Dus wij hebben tactisch gezwegen tegen de receptie waardoor ik een gratis nacht had. 

Bij het ontbijt vroegen ze om een voucher en tijdens de eerste check-in hadden ze de Indiër en mij er per ongeluk 2 voorgeschreven. En jawel hoor, mits een kleine afleiding (zodat ze de verkeerde datum niet zouden merken), had ik er een gratis uitgebreid ontbijt bij!  

Dus uiteindelijk heb ik alle activiteiten gedaan die op de oorspronkelijke planning stonden. En in plaats van in een cave of houten hutje op de grond te slapen, lag ik gewoonweg op een super zachte matras (dat méér dan welkom was na Hello Kitty en het "kruipkot"). Bovendien moest ik geen 5 à 6 uur in de jungle trekken met 15kg op mijn rug, en heb ik mij reuze goed geamuseerd met mijn Spaanse reisgenoten! Plus, ik ben zelfs onder mijn budget gebleven! ;-)

Met andere woorden, Taman Negara was meer dan geslaagd!!!

Ps: in Chiang Mai, Thailand, ga ik opnieuw voor een "real inner jungle" gaan ;-) 

In het resort: Proper bed met deftige matras! En airco... hmmm.

4 in totaal. Waarvan 2 zo groot als mijn pink in mijn wandelschoenen! Na 20 min voelde ik ineens pijn aan mijn beide voeten. Raar want ik liep al een hele dag rond in die schoenen. Toen we bij the Batik tribe aankwamen deed ik mijn schoenen en sokken uit. Alles knalrood van het bloed. Die smerige beesten kropen snel over de grond weg. En dat bleef maar bloeden! Ik heb uiteindelijk gewoon alles ontsmet en mijn sokken maar terug aangedaan... Er ligt redelijk wat DNA van mij in de jungle. Toen het na een uur nog lichtjes bloedde en het donkerpaars begon te zien, vroeg ik aan onze kleine gids "Does this look okay to you?", waarop hij antwoordde "Hm, maybe okay, maybe not okay. You're gonna feel tired." 

And yes I did...

Dag 2: Dagtrekking van 5u30 trekken door de wildernis. 12,5 km diep de jungle in. By the way, 12,5 km is in vogelvlucht uitgedrukt. Aan het einde van de trekking konden we tot rust komen in een tribe village van the Batek people. Na ons bezoek namen we de boot terug naar het begin. Dit was the Rapid Shooting. Enkele stevige wilde stromingen passeren opweg naar het begin van onze trekking. 's Avonds waren we knocked-out!

Dag 3: Om 9u 's morgens de boot richting Tembeling Jetty (2 uur lang genieten). Daarna een bus van 30 min richting Jerantut. Na 2u30 wachten konden we de bus nemen richting Kuantan (3u15). In Kuantan heb ik afscheid moeten nemen mijn van Spaanse reisgenoten. Zij zijn doorgereisd naar Kuala Terengganu. Ik ben door Jannah opgepikt aan het station. Na een lange rit van 40 min zijn we bij familie van haar gaan eten. Na het eten was het nog 1u rijden tot Chini, het dorp waar Jannah woont. Daar zijn we om 21u aangekomen. Pfoee... En na een uitgebreide kennismaken met haar familie en een welverdiend douchke, kon ik in bed kruipen...

De planning was echter lichtjes gewijzigd... Morgen vertel ik jullie alles in geuren en kleuren  

Want momenteel ben ik in Chini, bij de meest gastvrije familie die ik ken! Jannah, mijn tour guide van Kuantan die uiteindelijk moest werken, voelde zich zó schuldig dat ze mij percee bij haar thuis wou uitnodigen. Dus, hier ben ik nu. Ik ben hier met open armen ontvangen! Lekker eten gekregen, een groot comfortabel bed én mijn vuile was wordt gedaan! Zalig...

Omdat ik nogal redelijk doodop ben van de jungle en het lang reizen vandaag (12 uur in totaal), geef ik het voor vandaag al op. Ik ga in het groot bed kruipen en aan een zéér lange nachtrust beginnen. 

I'm safe, and satisfied