We moesten op ons gat gaan zitten. Niemand van ons was voorbereid op nattigheid. En in zwemkleding was het veel te koud. Na 20 à 30 min rafting, stonden we op met een kletsnatte poep. We kregen daar in een barretje ter plaatse lunch, Pad Thai, en rond 14u vertrokken we terug richting Chiang Mai. 

Toen ik rond 15u30 bij the Kozy House aankwam, zaten enkele vrienden, die ik de eerste dag had gemaakt, buiten. Ze hebben goed kunnen lachen met wat ze zagen toekomen Vuil, kletsnatte poep, moe, snotvalling met gebroken stem,... Hehehe, ik geef hun geen ongelijk Ik zag er een beetje "verwilderd" uit. 

Het was een toffe trekking. Niet zo zwaar als de jungle in Maleisië, maar vermoeiend genoeg met die snotvalling. Ik was blij om terug "thuis" te zijn. 

Na het avondeten hebben we nog lang gebabbeld. Eigenlijk meer geluisterd naar een beschonken Geveo met een babbelkick Die heeft goed geslapen die nacht!

Een mierennest in bladeren. Ongeveer 1m van de grond.




In dit dorpje hebben we geluncht. Ze hebben geen elektriciteitskabels maar wel zonnepanelen


Onze gastheer. 105 jaar oud!

Waterval nummer 2.

Na anderhalf uur begon het er dreigend uit te zien. 

Dit was de laatste foto die ik heb kunnen nemen. 5 minuten later brak de regen los. En het is blijven regenen tot de volgende ochtend.

2u lang kletsnat door de jungle trekken tot we aan de eerste campsite kwamen. Niet bevorderend voor een snotvalling...

De trekking begon met elephant riding, ergens in een schraal olifantenkamp langs de weg.

Het deed zeer te zien hoe deze lieve reuzen hier werden behandeld... De olifanten die niet moesten werken stonden vastgeketend... De ketting was slechts 1m lang. Het dier kon amper bewegen. Er was ook geen water of voedsel (24/7) ter beschikking. Ze kregen wel bananen en sugarcanes van toeristen. Een olifant zou heel de dag door moeten kunnen eten zodat het zijn eigen gewicht aan voedsel kan opnemen. Dat weten ze hier precies niet. 

Deze olifant was zo verveeld, dat hij neurotisch heen en weeg waggelde... Echt triestig! 


Degene die moesten werken werden met een puntige haak bestuurd... Of ze werden gewoon aan hun oren voortgetrokken... Ik heb ondertussen al heel wat dierenleed in real life gezien dat ik heb geleerd om van mijn hart een steen te maken als ik zulke praktijken zie. Anders had ik die mensen allang zelf bewerkt met die puntige haak 

Ik heb deze activiteit niet meegedaan. Het leuke was dat er 3 andere van onze groep (bestaande uit 8), mijn voorbeeld volgde. Terwijl ze er voor betaald hadden. Ik had korting gevraagd bij de touroperator voor

Ik had een "upper berth" in een compartiment met airco genomen. Het is hier 's nachts nog behoorlijk warm.


Op mijn bed lagen 2 kussens en een dun laken. "Oh comfy" dacht ik bij mezelf. En na een uurtje kregen we nog een dik, handdoek-achtig laken. Ik had mij behoorlijk comfortabel gelegd en alles wat op mijn bed lag in beslag genomen Tot er ineens na 2u rijden iemand opstapte en onder mij kwam liggen. Bleek dat dat extra kussen en het zogezegde dunne laken (= matrasovertrek) voor het bed onder mij bedoeld was. Woeps... Ik moest enkel het 2e kussen afstaan, de matrasovertrek (dat ik als laken onder het handdoeklaken gebruikte) mocht ik houden. Dat hadden ze in voorraad

Ik vond de nachttrein super plezant! Het heen en weer gesjoemel van de trein maakte je slaperig en er was zelfs een nachtbewaker die ervoor zorgde dat de bagage niet werd gestolen (voorkomend probleem op de nachttrein). Het personeel was ook leuk. Zo liep er ene rond, heel de tijd "tjiep tjiep" te zeggen. Toen hij bij ons voorbij liep, zag ik waarom hij als een vogeltje liep te "tjiepen". Hij bleek chips te verkopen Hehe, ik heb mij een kriek gelachen. Stiekem weliswaar 

Deze morgen kwamen we om 8u45 aan in Chiang Mai. Dit is meer mijn dada. Het is hier rustig, de mensen zijn vriendelijk, veel natuur en jungle,... Hier blijf ik een week. Ik verblijf momenteel in "Kozy house". Mijn eerste boeking was bij JingJing. Maar na 2u wachten was er nog steeds geen spoor van de eigenaar. Het was maar raar. Ik zat daar alleen, heb mij koffie gemaakt, wat in de zetel gezeten,... En geen teken van leven te bekennen. Dus heb ik mijn gerief gepakt en ben 20m verder bij Kozy binnengewandeld Hier was wel leven.

Morgen zit ik zelfs al in de jungle van Mae Wang! Ik heb deze keer een deftige organisatie gevonden, met transport van en naar de jungle. Geen louche zaken zoals in Taman Negara, waardoor ik te laat in de jungle arriveerde en niet meer mee kon op 3-daagse trekking. 

De trekking bevat o.a. een overnachting bij een "Karen Hill tribe village", een overnachting in de jungle, bamboo rafting, waterfall en elephant riding. Dat laatste ga ik skippen. Ik loop wel te voet mee, naast de olifant

Dus de komende 3 dagen zullen jullie niets van mij horen. Daarna zal ik weer boeiende jungleverhalen te vertellen hebben! 

Ik vond dit heel leuk om te ervaren!

Alleen waren er té veel toeristen... Wel honderden! Dit vond ik minder... Deels omdat ik het niet gewoon ben en deels omdat het de lokale sfeer wegneemt. De markt is er eerder voor toeristen, niet zozeer voor de lokale bevolking.

Eerst een kleine sprinkhaan. 


Daarna een iets grotere. Ze zijn eigenlijk wel lekker Ze smaken een beetje naar chips.


Dit kevertje was aan de krokante kant. Het maakte veel lawaai als je erop beet. Ook dit was niet slecht


Maar dan. Een kleine, dikke meelworm. Eikes! Wat was me dat! Zo creamy vanbinnen... Bwèk. De smalle, lange wormpjes waren dan weer wel goed  

Het was een gezellig feestje. We hebben veel gelachen met de gezichten die mensen trokken wanneer ze een insect probeerde. Het was dé voorwaarde om deel te nemen aan het feestje. Sommige vonden het maar niets, met braakneigingen tot gevolg. Gelukkig waren er cocktails, of abnormale whisky om de vreemde smaken weg te spoelen

Daarna ben ik met de skytrain naar Siam vertrokken om een nieuwe flash in een van de grote shopping malls te zoeken. De skytrain is leuk Hoog boven de straten tussen de gebouwen zweven. En het geeft een mooi uitzicht.

Het liefst van al had ik mijn flash laten vervangen/maken. Maar dat zou 3 à 4 weken in beslag nemen. Absoluut geen optie dus. Bovendien geldt mijn garantie enkel in België. Ik heb dus zo'n groot, professioneel ding moeten aanschaffen. Oké hij flasht veel beter, maar het is zo onhandig! Gelukkig heeft mijn camera een speciaal opzetstuk voor een externe flash. Spijtig genoeg was dit een serieuze hap uit mijn budget! Ik zal de komende weken dus een paar porties rijst minder moeten eten 

Ik durf hem zelfs niet goed bovenhalen om foto's te nemen... Hij ziet er met die flash zo professioneel en duur uit, dat ik schrik heb dat iemand hem uit mijn handen zou trekken. De lokale bevolking draagt hier zelfs de rugzak vooraan. Wat vertelt dit over grauwdieven? 

Mijn eerste indrukken van Bangkok zijn dit: 

- Ze zijn hier werkelijk verzot op juwelen, diamanten, robijnen,... 

- De Thaise bevolking in Bangkok is niet zo open en vriendelijk. Ze kunnen je raar en vies bekijken, en een glimlach komt er moeilijk van af. In de kleinere steden, zoals Chiang Mai, zal dit wel beter zijn  

- Het is hier druk verkeer, maar helemaal niet chaotisch. Je kan hier op een iets veiligere manier de baan oversteken.

- De vrouwen hechten hier veel belang aan hun uiterlijk. Sommige zijn zo hard opgemaakt dat ze op een wassen beeld van Madame Tussauds lijken. 

Het is uiteraard nog maar dag 1. Ik moet nog veel verkennen en bijleren om het ware Thailand te beschrijven.

Morgenvroeg vertrek ik om 6u30 met 2 andere in een busje naar de "Damnernsaduak Floating Market". Het is een eindje rijden omdat het buiten Bangkok ligt. Het ziet er een toffe uitstap uit! In de namiddag ga ik alvast 1, of misschien 2 tempels proberen bezoeken. Ik heb me namelijk ingeschreven voor de halloween avond in het hostel Dus ik moet om 17u terug zijn. 

De overige uitstappen/bezienswaardigheden zijn ofwel te duur, of met ladyboys, of met een olifantenrit of lam gespoten tijgers... De olifanten worden slecht behandeld. Ze worden van kleins af aan bij de moeder weggehaald en opgeleerd om allerlei kunstjes te doen. Het rijden op een olifant is bovendien heel slecht voor zijn rug. De tijgers hangen vast aan kettingen en worden lam gespoten zodat toeristen een selfie met het dier kunnen nemen. Ik vind dit erg... Aan zo'n dingen doe ik niet mee. 

Ik kijk uit naar halloween in Bangkok! Hoewel ik toch ook meer dan graag het traditionele halloweenfeestje bij mijn familie wil vieren Want dat is jaarlijks alle gekheid op een stokje! 

Opgestaan op 5u met de intentie om de bus van 6u naar Soekarno Hatta airport in Jakarta te nemen. Kreeg ik een mailtje van AirAsia dat mijn vlucht (oorspronkelijk om 12u55, de dag ervoor nog vervroegd naar 12u15) om 13u15 zou vertrekken. Ik besloot dus om de bus van 7u te nemen. Ik zou dan nog op tijd arriveren. Om 9u kwam ik toe aan de laatste terminal, 3. Soekarno Hatta is zo groot dat ze onderverdeeld is in terminals. 1A, 1B, 1C, 2 en 3. Tussen 1A en 3 is het een kleine 10min rijden.

Toen ik ging inchecken kreeg ik de mededeling dat mijn vlucht pas tegen 15u zou vertrekken. Boarding time om 14u30. Na een security en immigratiecontrole kwam ik bij de gates terecht. Geen eten of drinken ter beschikking. Dit wist ik op voorhand, dus ik had wat voorzien. Alleen moest ik van de security al mijn water weggieten! Oké, geen probleem. Maar er was nergens een drankautomaat of barretje te vinden, alleen duty free sterke drank. En eens voorbij security, mocht je niet meer teruggaan.

Verschillende AirAsia vluchten hadden vertraging. Er was blijkbaar iets misgelopen. Ze gaven gratis eten en water ter compensatie, maar (nog) niet voor de vertraagde vlucht naar Bangkok. 

De uren gingen voorbij en ik begon veel dorst te krijgen. Die hal had namelijk geen airco en het was er warm. Bij mijn weten is dit de eerste publieke plaats waar ik ben geweest waar ze geen airco hebben. Ik vroeg aan de mensen van AirAsia of ik geen bekertje water mocht. Neen, enkel voor de mensen met de vertraagde vlucht naar Singapore of Kuala Lumpur.

Na 5u wachten was het eindelijk 14u30. Terug vertraging! Tot 15u. En nu kregen de mensen die naar Bangkok vlogen een bakje met rijst en kip en water. Ik heb 5u30 moeten wachten eer ik eindelijk iets kon drinken! Ik had dan ook algauw 2 bekers weten te bemachtigen, ik was uitgedroogd. 

Rond 15u konden we boarden. Maar we waren nog niet zo snel vertrokken. Pas om 16u is het vliegtuig in gang geschoten. 

Na een vlucht van 3u25, waarbij ik met een van mijn buren voornamelijk over eten en kaas heb liggen babbelen, arriveerden we in Don Mueang airport in Bangkok. Ook hier eerst een security check en immigratiecontrole voordat ik mijn bagage kon ophalen. 

By the way, het kaasgesprek heeft een tijdje aangehouden omdat het in Azië moeilijk te vinden is. En als je het vindt, is het super duur. Ik heb dan ook in weken geen kaas meer gegeten. Wanneer ik terug in België ben, staat de eerste week een kaas en wijnavond op de planning!

Dus, van zodra ik buiten kwam hield ik een taxi aan om richting Surasak Road te gaan. Don Mueang is de kleinste luchthaven in Bangkok. Het enige vervoer van en naar gaat enkel met een taxi. En na een uur rijden (waarvan 30min in de file) kwam ik toe aan mijn eindbestemming voor vandaag, "Saphaipae hostel". Ik weet eigenlijk nog niet goed hoelang ik hier ga blijven. Ik blijf voorlopig maar 1 nacht. Verken ik eerst Bangkok en neem ik daarna de nachttrein naar Chiang Mai? Of vertrek ik morgen al naar Chiang Mai en verken ik Bangkok later? 

Één ding staat vast. Morgen een nieuwe flash zoeken voor mijn camera! Want zonder flash kan ik niet naar Chiang Mai (m.a.w. op jungletrekking) vertrekken  

De rest van de dag heb ik geslapen. Het was veel te warm (37°C!) om iets te doen. Ik wou eigenlijk gewoon even neerliggen om van de buitentemperatuur te ontsnappen toen ik plots werd wakker gemaakt door Tom met de vraag of ik geen honger had. Het was ineens 18u. 

Morgenochtend vertrek ik om 5u30 naar het Damri busstation. Dit is een busbedrijf van de overheid dat rechtstreeks naar de luchthaven van Jakarta rijdt. De bus vertrekt om 6u en zou, als het verkeer meevalt, om 8u aankomen. Mijn vlucht is vervroegd van 13u naar 12u15, ik zal dus goed op tijd zijn. Als ik de bus 1u later zou nemen, zit ik vast in het verkeer en is de kans groot dat ik te laat zou komen. Zo erg kunnen de files zijn. 

Eerst dacht ik deze nacht in Jakarta door te brengen, de hoofdstad en drukste stad van Indonesië. Het werd mij afgeraden door Tom. Vanuit Jakarta is het nog moeilijker om aan de luchthaven te geraken. Je geraakt er enkel via de snelweg, dus enkel met een prijzige taxi. En eender welk moment van de dag, het is altijd file in en rondom Jakarta. Dus ik heb zijn raad opgevolgd en neem vanuit Bogor de bus. Hij is zelfs zo bezorgd om mijn "veiligheid" dat hij morgenvroeg met mij mee naar de bus terminal zal wandelen. Hehe, ik denk dat het eerder is om uit te wuiven Tom is echt een goede gastheer, beter dan Roger zelfs (Johor Bahru, Maleisië). Soms iets té goed. 

Ik neem met veel spijt in hart afscheid van Indonesië. Het is een prachtig land! En de bevolking is zo vriendelijk en sympathiek. Ze zijn hier elke dag goed gezind. En het eten, amai! Finger lickin' good!! Hmm... ik ga hier gewoonweg álles missen! Fauna, flora, bevolking, eten, cultuur, levenswijze,... Zelfs de taal Yep, ook hier ben ik een stukje van mijn hart verloren. Wel, ik heb hier te lang geleefd denk ik, want ik vertrek met gemengde gevoelens. Het liefst van al zou ik hier nog langer willen blijven. Maar ik kijk ook uit naar mijn volgend avontuur. Thailand!

Bij gebrek aan foto's heb ik er eentje uit mijn archief genomen. De Indonesische Rupiah. Zo krijgen jullie een beter beeld over het "miljonairs-gevoel". Kun je het u al voorstellen wanneer je € 100 in Rupiah afgehaald?  

Ik heb mijn properste briefjes gebruikt voor de foto

Taman Meksiko (Mexican garden)




Giant Lotus




Taman Anggrek (Orchid garden)

Na de orchideeëntuin stond ik foto's te nemen van een boom vol bloemen toen mijn flash ineens begon te knetsen. De buitentemperatuur was te warm waardoor mijn flash oververhit is geraakt (volgens een cameraverkoper in de mall). 

En het is hier ook heel warm... Het extreme droogseizoen is al te lang bezig. Dit komt door het "el niño" fenomeen. De droogte veroorzaakt veel bosbranden (vooral op Sumatra). Met een stevige waas als gevolg. De omringende landen zoals de Filippijnen ondervinden veel last van deze waas.

Na mijn bezoek aan the botanical garden ging ik opzoek naar een Sony retailer. Tevergeefs. Dan maar wachten tot ik in Bangkok ben. The place to be voor een nieuwe flash!