Dus ik heb mij een vlucht geboekt voor vanavond van Makassar naar Labuan Bajo. Met een tussenstop (van jammer genoeg 9u) in Bali, aangezien er geen directe vlucht is. Morgenochtend arriveer ik om 7u30 in Flores. 

Gisteren ben ik in Makassar gaan shoppen Ik had DRINGEND een nieuwe dagrugzak nodig! Aangezien mijn vorige rugzak, die ik in Maleisië heb gekocht, zijn beste tijd heeft gehad. Ik heb hem 6 keer moeten naaien vanwege het intensief gebruik. Plus, mijn garen zijn erdoor Dus het werd tijd voor een nieuwe. 

Vandaag ga ik met Gibran op stap. Hij wil mij wat van Makassar laten zien omdat ik hier nog niet veel heb gedaan. Maar om eerlijk te zijn, buiten lekker eten en vriendelijke mensen valt hier ook niet veel te doen. Je ziet hier straten, auto's en véél scooters! Een chaotisch verkeer waar je met veel moed de baan moet oversteken. 

Na 7 uur trekking kwamen we terug in Rantepao aan. Nadat we waren bekomen was het tijd om af te rekenen. Mijn guide, hoe vriendelijk en onschuldig hij er ook uitzag, wou mij oplichten! Maar niet meer met de dees hoor! Ik heb ondertussen geleerd om stevig te onderhandelen en niet akkoord te gaan met hun "special price for you". Je moet er uw koppeke goed bijhouden. Want ze zijn heel sneaky en laten het logisch blijken. Ook heb ik geleerd om onbetrouwbare mensen links te laten liggen of er geen energie (meer) in te steken. Hoe graag ik het goede in de mens wil zien, Indonesiërs hebben mij hard gemaakt op dat vlak Dus na 40 min onderhandelen, heb ik redelijk wat van de prijs kunnen afsplitsen. Van 2.350.000 Rupiah naar 1.800.000 (voor 4 dagen). Nah!  

Nu zit ik op de nachtbus richting Makassar. Ik verblijf morgen terug bij mijn 2 kameraden in hun guesthouse. Momenteel twijfel ik nog een beetje tussen de boot of het vliegtuig nemen naar Flores. Het vliegtuig is duur maar snel, de boot is traag (36 uur), redelijk riskant vanwege "the naughty people" maar 5 keer goedkoper. Misschien waag ik het er toch maar op. De ervaring op zich wil ik gewoon meemaken  

Onderweg van Malimbong naar onze volgende stop kwamen we een huwelijk tegen Het feest was nog volop aan de gang ondanks dat het tegen zijn einde liep. Het pasgetrouwde koppel is prachtig assorti gekleed!

Hier worden wel 100en buffels tentoon gesteld voor verkoop!


De ene buffel is duurder dan de andere. Zoals deze hier. Vanwege zijn witte vlekken, gele hoorns en blauwe ogen is deze buffel miljoenen Rupiah waard! Hij wordt met zijn zware kop naar boven vastgemaakt zodat hij een dikkere nek krijgt. Hoe dikker, hoe duurder.




Naast buffels worden hier ook varkens verkocht. Het ene bamboe kotje naast het andere. Dit zijn varkens van iemand die in de buurt woont. Ze kunnen dus nog vrij rondlopen. Hoewel dat nogal moeilijk ging op een gladde bamboe-ondergrond.




Deze zien er dood uit maar ze leven nog hoor. Ze liggen reeds "voorverpakt" klaar. Dit omwille van dat de eigenaar van ver komt. Dus wat hij niet verkocht krijgt, moet gemakkelijk terug mee naar huis gaan. 


Dit aangekocht varken mag de rit van zijn leven beleven achterop de scooter!


Er worden ook (illegale) hanengevechten gehouden. Op deze markt gelukkig niet tot de dood, maar enkel als oefening. 


En dit raar goedje verkochten ze in het midden van alle kraampjes op de gewone markt. Het is een medicijn om op het lichaam te smeren. Maar goed dat ze het niet drinken! Je wil niet weten wat daar allemaal in zit...

Even ter verduidelijking, het eten gebeurd op ceremonies met de rechterhand. En je eet van een papier, zo hebben de vrouwen minder afwas  We hadden al gedaan met eten toen ik besefte dat ik hier een foto van wou hebben

Maar ze kunnen volgens de wensen van de familie ook hier geplaatst worden.

Of in een van de natural caves. 

De slaapkamer van de zonen.


De leefruimte met de keuken.


De slaapkamer van de ouders en de dochters. 

Deze Tongkonan was voorzien van elektriciteit. Maar vele families hadden dit niet. Zij gebruikten kaarsen indien nodig. Want ze gingen slapen met het vallen van de avond (rond 7 à 8 uur) en stonden op met het opkomen van de zon (5 à 6 uur).

De echte traditionele Tongkonans zoals deze zijn volledig uit bamboe gemaakt. Ze hebben massa's bamboestokken nodig wanneer ze hun dak willen vervangen. Gelukkig is hier geen tekort aan bamboe

Ze kozen deze bomen omdat ze een melkachtige substantie afgeven. Ze geloofden dat de baby hierdoor verder kon groeien met de boom. Daarom werden ze al staand in de boom geplaatst.


Er werden verschillende offers gegeven waaronder popjes, zodat hun baby ermee kon spelen. Sinds de christenen in Toraja zijn komen wonen, zijn ze met dit ritueel gestopt. Jammer, de gedachten hier achter zijn anders heel mooi.

Deze grot wordt niet meer gebruikt maar de villagers komen geregeld offers zoals sigaretten en snoepjes leggen. Of gewoon om de beenderen deftig te leggen.

Na een kort douchke vertrok ik met mijn gids, ik mag hem "David" noemen, op de scooter richting een ceremonie. Onderweg nam ik alvast enkele foto's van de boerenbuiten in Sulawesi.



Sommige rijstvelden staan hier kurkdroog. Het heeft al 6 maanden niet geregend, ondanks dat het regenseizoen hier is begonnen. Lucky me dat het nog goed weer is Iets minder geluk voor de landbouw...




Een kleine Tongkonan. Hierin bewaren ze de rijst. De grotere versies (daar zien we morgen meer van) zijn degene waarin de Toraja's wonen.

Jackfruit. Nog jong. Wanneer ze rijp zijn, kunnen ze zo groot worden als 4 basketballen samen!

In een hoekje van het plein, vlakbij de tent van de familieleden, worden de buffels geslacht. Omdat deze overledene van the high society was, worden er 3 dagen lang buffels geslacht. Max. 24 in totaal. Tenzij de familie zo rijk is, dat ze er soms 70 tot wel 100 slachten! 



Ze worden ofwel staand de keel overgesneden, of op halal wijze, al liggend. Het dier wordt daarna ter plaatse gevild, van ingewanden ontdaan en in stukken verdeeld.


Ik ga jullie de verdere details besparen.


Vanwege de hoge sociale klasse van de familie, werd er een traditionele dans opgevoerd, onder leiding van deze meneer Hij was enorm vriendelijk en wilde niets liever dan dat ik naast hem kwam zitten. Maar dat was niet toegestaan, deze tent was enkel voor VIP's 

De sociale klasse waartoe je behoord bepaald of er ook varkens worden geofferd. In dit geval werden véél varkens geofferd!!! Dit gigantisch varken was eerst tentoon gesteld voor de show, waarna de familie besliste dat het geofferd moest worden.






Zonder lege handen ben je niet welkom. Mijn gift voor de familie? Een sloef sigaretten

Je kreeg hier namelijk drinken zoals water en thee en eten zoals koekjes en rijst met vers geslacht varkensvlees, klaargemaakt in bamboe. Ik heb het opgegeten, wat de familie mij aanbood. Het varkensvlees zag er niet uit, maar het was best lekker. 

De spirits van de geofferde dieren gaan met de overledene mee. Hoe meer offers, hoe meer welvaart hij heeft in het hiernamaals.

 Vlak naast de grote Tongkonan bevindt zich de tent met familieleden. De mooi gek leden kinderen vooraan zijn de kleinkinderen.


En zowel familie als vrienden als dorpbewoners komen hun gift brengen aan de familie. 

Na ons eten en al dat rondrijden op de scooter om tot bij het eten te geraken , was het tijd om wat sightseeing te doen. We zijn "Fort Rotterdam" gaan bezichtigen. De Nederlanders hebben vroeger een kolonie in Makassar gehad, vandaar de naam. 

Chris, geboren en getogen in Makassar, was hier nog nooit eerder geweest. Hij bedankte mij voor de sightseeing i.p.v. omgekeerd.






Nu, heel spectaculair was het niet. 

Dus hebben we aan het water gewacht op Gibran om "pisang epe coklat" te gaan eten. 3 bananen (de man!) geroosterd op de bbq met chocoladesaus. Wow, ik had mijn portie banaan wel binnen

Na ons eten zijn we mijn rugzak gaan ophalen in hun guesthouse en hebben ze mij naar de bus terminal gebracht voor de nachtbus naar Toraja. 

Makassar - Toraja is 8 à 9 uur rijden. Je kan het overdag doen, zoals de meeste tour operators, en veel van het landschap zien. Maar de nachtbus was voor mij de beste en goedkoopste optie. En wat goedkoop is, zit vol locals De bus was de meest comfortabele bus waar ik ooit heb ingezeten! Je kon van uw stoel een "bed" maken en je kreeg een kussentje en fleece deken. Niet te vergelijken met de nachtbussen van Maleisië waarbij je uw stoel amper achteruit kan leggen en de airco veel te koud staat!