De Szeklers (Hongaars: Székely, Roemeens: Secui - vroegere spelling: Săcui, Duits: Szekler) vormen een Hongaarse etnische groep, die voornamelijk leeft in Transsylvanië. Historisch gezien zijn de Szeklers de grensbewakers van het Hongaarse Rijk. De Szeklers waren in de middeleeuwen naast de Hongaarse edelen en de Transsylvaanse Saksen een van de drie gepriviligeerde naties van Transsylvanië. Het gebied dat historisch gezien door de Szeklers wordt bewoond staat bekend als Szeklerland (Székelyföld) en vormt tegenwoordig in Roemenië vrijwel het enige gebied met een Hongaarse meerderheid. De Szekleridentiteit is voor veel Szeklers een aanvulling op de Hongaarse identiteit. De meeste Szeklers voelen zich in de eerste plaats Hongaar en pas in de tweede plaats Szekler. In censussen bestaat dan ook geen aparte categorie "Szeklers", maar worden ze onder "Hongaren" geplaatst.
In 2002 woonden er 667.559 Szeklers/Hongaren in de districten Harghita, Covasna en Mureş en in delen van het district Cluj (het historische Szeklerland).
Het historische Szeklerland is iets kleiner dan de drie districten en heeft een andere afbakening. Binnen de grenzen hiervan wonen ongeveer 800.000 mensen, waarvan bijna driekwart Szeklers. Als de Roemeense steden en dorpen aan de randen van dit historische Szeklerland niet meegeteld worden, loopt het percentage Szeklers op tot bijna 80%. In verreweg de meeste steden en gemeenten in het Szeklerland vormen de Szeklers meer dan 80% van de bevolking, op veel plaatsen zelfs meer dan 90%. Alleen in het westen, in en rond de grootste stad van de regio, Târgu Mureş of Marosvásárhely (Duits: Neumarkt am Mieresch), vormen de Roemenen de helft van de bevolking.
Van de Szeklers is ruim de helft rooms-katholiek. Zij behoren tot het Hongaarstalige aartsbisdom Alba Iulia / Gyulafehérvár. Iets minder dan de helft is aangesloten bij de Hongaarse Gereformeerde Kerk (Magyarországi Református Egyház, ook vertaald als Hongaarse Hervormde Kerk), een calvinistische kerk vergelijkbaar met de Nederlandse Hervormde Kerk (nu Protestantse Kerk in Nederland). Zij behoren tot de hervormde kerkprovincie Zevenburgen, die sinds Transsylvanië bij Roemenië hoort als min of meer onafhankelijk kerkgenootschap fungeert. Verder bestaat een aanzienlijke unitarische kerk. De Roemenen zijn in overgrote meerderheid lid van de Roemeens-orthodoxe Kerk.
Zoals Belgie een enclave in Nederland heeft, Baarle Hertog, zijn er tal Roemeense dorpen, steden en gebieden die een Hongaarse meerderheid hebben en waar overwegend Hongaars wordt gesproken. Dit is vooral het geval in oa. de grensstreek tussen Roemenië en Hongarije, de provincies Baia Mare, Bihor, Arad en Timis. Maar ook strekt de Hongaarse invloed zich uit tot Centraal-Roemenië, nl. 3 provincies ten noorden van Brasov : Covasna, Hargita en Mureş. Daar ligt het Szeklerland.
Szeklerland (Hongaars: Székelyföld, Roemeens: Ţinutul Secuiesc, Latijn: Terra Siculorum) is een begrip dat tegenwoordig wordt gebruikt om het land aan te duiden dat door de Szeklers, een bevolkingsgroep binnen de Hongaarse minderheid in Roemenië, wordt bewoond. Het gebied is gelegen aan de oostgrens van Transsylvanië en omvat grofweg de Roemeense districten Harghita en Covasna, de oostelijke helft van het district Mureş en enkele randgemeenten van de districten Neamţ en Bacău.
Geschiedenis
In de middeleeuwen was Szeklerland een autonome provincie (eerst van het Koninkrijk Hongarije, daarna van Oostenrijk-Hongarije en uiteindelijk van Transsylvanië), die werd bestuurd door de Szeklers zelf. De Szeklers in het Szeklerland waren net als de Hongaarse edelen en de Transsylvanische Saksen volledig vrij en niet horig aan een heer. Deze drie groepen vormden de vrije naties van Transsylvanië. De vierde grote bevolkingsgroep in Transsylvanië, de Roemenen, had deze voorrechten niet.
In 1867 werd Szeklerland een onderdeel van het Koninkrijk Hongarije en vervolgens opgesplitst in vier districten: Udvarhely, Háromszék, Csík en Maros-Torda.
In 1916 werd Szeklerland binnengevallen door de Roemenen, die zich hadden aangesloten bij de geallieerden. Na de Eerste Wereldoorlog werd Transsylvanië (met het Szeklerland) op 1 december 1918 in Alba Iulia onder Hongaars protest aan Roemenië toegewezen. Deze situatie werd door de westerse mogendheden bevestigd met het Verdrag van Trianon op 4 juni 1920.
In augustus 1940 kwam onder toezicht van Benito Mussolini en Adolf Hitler de Tweede toekenning van Wenen tot stand, die bepaalde dat Hongarije een deel van Transsylvanië (met het Szeklerland) mocht annexeren. In 1947 kwam dit gebied weer toe aan Roemenië in navolging van het Verdrag van Parijs.
Hierna werd er een Hongaarse Autonome Provincie gesticht, die bijna gelijkviel met het Szeklerland. De Hongaarse Autonome Provincie heeft bestaan tot 1964, toen Roemenië (opnieuw) in districten werd verdeeld. Onder de dictatuur van Ceauşescu werd gepoogd door migratie van Roemenen naar het gebied de meerderheidspositie van de Szeklers in het Szeklerland te breken. Daarnaast werd de taal en godsdienst van de Szeklers onderdrukt. Hierdoor is er een Roemeense minderheid ontstaan in het Szeklerland, die echter nergens groter is dan een kwart van de bevolking.
Op 15 maart 2006 vond er in de stad Odorheiu Secuiesc (Hongaars: Székelyudvarhely) een massale betoging plaats waar tienduizenden Hongaren vroegen om autonomie voor het Szeklerland. De Szekler Nationale Raad onder voorzitterschap van de Hongaarse burgemeester van Odorhei Secuiesc, Jenö Szász, hield een conferentie hierover. Met het oog op de toetreding tot de Europese Unie op 1 januari 2007, moesten de Roemeense autoriteiten dit gedogen. Een van de sprekers was de protestantse bisschop László Tökés, die zei dat hij geen herziening van de landsgrenzen met Hongarije wou, maar wel meer autonomie voor het Szeklerland. De Roemeense president Traian Basescu werd ook uitgenodigd, maar wees die uitnodiging af, stellende dat Roemenië "een onafhankelijke, ondeelbare, natiestaat is" en "er dus geen ruimte is voor Hongaarse autonomie in Transsylvanië".
Ik heb de gewoonte aangenomen als ik wat Roemeens klaar maak, om het recept te noteren en dit dan onmiddellijk op de web site van Pele Mele te plaatsen. Na Plăcintă Dobrogeană, Papricaş de pui cu găluşte en Salată de boeuf, staat er vandaag Saramura de crap op het menu.
Bezoek de web site van Pele Mele in het Nederlands en vervolgens doorklikken naar Specifiek Roemeens > Gastronomie > Wat schaft de pot ?
1992 - 1.624.959 personen, 7,1% van de bevolking van Roemenië 2002 - 1.431.807 personen, 6,6% van de bevolking van Roemenië
Alleen Transsylvanië
1720 - 37,2% van de bevolking van Transsylvanië 1786 - 29,4% van de bevolking 1910 - 1.662.000 personen, 32% van de bevolking 1992 - 1.603.923 personen, 20,8% van de bevolking 2002 - 1.415.718 personen, 19,6% van de bevolking
Per district
De Hongaren vormen volgens de census van 2002 de meerderheid in twee districten in Zuidoost-Transsylvanië : Harghita en Covasna.
Gisteren op de begrafenis was ik getuige van iets wat ik nog nooit eerder zag.
Meestal neem ik op een begrafenis ergens achterin plaats om 2 redenen : ik dring me niet erg graag op en vooral ik ken niet al de gebruiken en versta niet alles (vooral de zang). Dus aap ik maar na wat de anderen doen. Maar dit kan niet altijd, soms wordt je op de voorgrond gedrongen. Dit was gisteren enkele malen zo, in de kerk, op op de begraafplaats en zelf aan tafel (zoals wij een koffietafel kennen na het overlijden) zat ik naast de priester.
Met 6 tot 7 personen in mijn auto heb ik het hele parkoer afgelegd. In de kerk viel het nog mee. Daar kan je je tijdens de dienst ingetogen opstellen. Op de begraafplaats vroeg men mij door te schuiven, zodat ik op de eerste rij kwam te staan. Schuin achter mij stond een jutten zak, met volgens mij, op het eerste zicht, vuil van op de begraafplaats. Er stak bovenaan ook een groot been uit de zak. Toen de priester tijdens het ritueel wijn over de overledene sprekelde, deed die dat ook over deze zak. Nog steeds niets vermoedend, volgde ik de ceremonie verder. Aan het einde, toen de kist werd neergelaten, werd ook deze zak bij in het graf gestopt. Ik dacht dit is misschien een familiaal gebruik, dat men spullen meegeeft met de overledene (voor onderweg). De gebruiken bij oa. geboorten, huwelijken en overlijdens zijn streek- en familiegebonden. Dus een familiegewoonte ... een andere verklaring kon ik er niet voor vinden.
Toen ik gisterenavond mijn vriend Marian ontmoette, stelde ik hem de vraag wat dit te betekenen had. Marian klaarde mijn raadsel uit.
De familie betaalt consessie, een taks per grafzerk. Als men meedere familieleden (meestal zonder nabestaanden) heeft, kan dit aardig oplopen. Pas na 7 jaar en mits toestemming van de gemeente en een dokter, mag men het lijk van een familielid opgraven. Dit gebeurt meestal de dag voor men een ander familielid ten grave draagt. Het stoffelijk overschot wordt dan bij de pas overledene begraven om aldus kosten te besparen.
Geen vuil van de begraafplaats, geen ritueel, maar een opgegraven lijk stond net achter mij in een zak !
Een klein uurtje geleden kreeg ik het droevige bericht dat mijn vriend Muchi is overleden.
Muchi was mijn buur op de Pescarie en komt dus ook veel voor in de 2 Roemenie ervaringenboeken die we samen met Belgen en Nederlanders hebben geschreven.
Muchi heeft rond Nieuwjaar een dringende operatie moeten ondergaan. Toen had men hem niet meer zo lang meer gegeven. Ondertussen heb ik hem nog regelmatig bezocht en zag ik hoe hij stilaan achteruit ging. Vorige week was ik samen met Virgil voor de laatste keer bij hem op bezoek.
Hoewel we het zagen aankomen is het toch heel erg een goede vriend te moeten afgeven.
Dumnezeu sa il ierte ! Ik ga nu naar de begrafenis.
De Hongaarse minderheid in Roemenië is met 1.431.807 mensen de grootste minderheid in Roemenië en maakt volgens de census van 2002 6,6% van 's lands totale bevolking uit. Het is tevens de grootste Hongaarse gemeenschap buiten Hongarije en na de Russische minderheden in de voormalige Sovjetrepublieken in absolute aantallen de grootste minderheid in Europa.
De meeste Hongaren in Roemenië wonen in Zevenburgen, waar ze ongeveer 20% van de bevolking uitmaken. Hierin zijn ook de historische regio's Banaat, Crişana en Maramureş inbegrepen. De Hongaren vormen de meerderheid in het centraal gelegen Szeklerland (71,92%) en een grote minderheid in de noordwestelijke districten Satu Mare (35,22%), Bihor (25,91%) en Sălaj (23,07%).
Etnische groepen
De Hongaarse minderheid in Roemenië is etnisch heterogeen en wordt in drie groepen onderverdeeld :
Hongaren Iets meer dan de helft van de Hongaarse minderheid in Roemenië bestaat uit etnische Hongaren, ook wel Magyaren genoemd. Deze groep behoort tot dezelfde etnische groep als de Hongaren in Hongarije. Zij leven vooral aan de grens met Hongarije.
Szeklers De Szeklers (Székely) zijn een Hongaarse etnische groep die in Szeklerland (Székelyföld) woont, dat ongeveer samenvalt met de districten Harghita, Covasna en Mureş. Hun dialect en specifieke culturele kenmerken onderscheiden hen van andere Hongaren maar toch beschouwen de Szeklers zich over het algemeen als Hongaar. Gebaseerd op de laatste officiële Roemeense census uit 2002 schat men het aantal Szeklers op 670.000, wat een kleine helft (46,8%) is van het totaal aantal Roemeense Hongaren.
Csángó's De Csángó's vormen een kleine etnische groep van naar Roemeens Moldavië geëmigreerde Hongaren. Ze beschouwen zich noch als Hongaars, noch als Roemeens, en vormen de enige Hongaarssprekende groep die nooit tot het Hongaarse Rijk heeft behoord.
Geschiedenis
Tot 1920 was er nog sprake van een Roemeense minderheid in Hongarije, dat tot dan deel uitmaakte van Oostenrijk-Hongarije. In de 19de eeuw voerde de Hongaarse overheid een actieve magyarisatiepolitiek in Transsylvanië en werden de Roemenen er gediscrimineerd. Na de toewijzing van het gebied aan Roemenië met het Verdrag van Trianon (1920)draaiden de rollen om. De Groot-Roemeense regering voerde vooral op sociaal-economisch vlak een anti-Hongaars beleid. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vervoegde Hongarije zich bij de asmogendheden en herwon zo kort de controle over Transsylvanië, maar na de Oorlog werden alle grenswijzigingen weer ongedaan gemaakt. Tot halfweg de jaren 50 werd er geen al te agressieve minderhedenpolitiek gevoerd, maar na de Hongaarse Opstand in 1956 sloeg de situatie weer om. Onder Ceauşescu kwam de roemenisering in een stroomversnelling. Na de Roemeense Revolutie in 1989 waar Hongaren en Roemenen aan hetzelfde zeel trokken werkte dit nog even door maar na 1995 neutraliseerden beide landen hun relaties met oog op toetreding tot de EU en de NAVO. Sindsdien verbetert de verstandhouding enkele diplomatieke rellen daargelaten en krijgen de minderheden in Roemenië steeds meer autonomie en sociale en culturele rechten.
Ik las onlangs iets over de Hongaarse minderheden in Roemenie, meer specifiek over de Szeklers die in een grote zone van Roemenie een meerderheid vormen. Ik was vooraf reeds op de hoogte van de situatie, maar ben er mij even gaan in verdiepen.
Ik ken tal van hulporganisaties die sinds de revolutie in oa. in Szeklerland de Hongaarse minderheden hulp bieden. Vandaar ook mijn interesse.
Ik wil dit absoluut niet politiek benaderen of de problemen ervan aankaarten. Ik sta er noch positief, noch negatief tegenover. Ik observeer ! Ik heb er meer informatie over ingewonnen en wil de lezers van mijn blog mijn opzoekingen per plezier overmaken. Net als voor mij, zal het voor jullie een wetenswaardigheid zijn.
Het kort werkje dat ik er over maakte is bijna klaar en zal in het kort op mijn blog staan. Kom maar kijken !
Korte tijd geleden bezocht ik een Nederlander in de gevangenis van Colibasi. Zijn familie had mij zakken meegegeven met zaken die hier moeilijk verkrijgbaar zijn en zeker niet in de gevangeniswinkel te koop zijn.
Na mijn aanmelding, bracht ik de zakken net als ik deze kreeg samen met mijn zoon naar binnen. Bij de eerste controle werd reeds ee heel deel geweigerd. Van de voedingswaren mochten oa. Chocolade hagel, Pindakaas, worsten en Sandwish Spread niet binnen (gewoonweg omdat ze het niet kenden). Deze zaken gingen terug in de wagen en ik ging met de rest op bezoek. Koekjes en Chocopasta mocht dan weer wel, maar over droge beschuit deed men dan weer eigenaardig. Uiteraard was de gedetineerde wat boos omdat hij zijn specifieke Nederlandse spullen niet kreeg. Ik bedacht een oplossing :
Toen de bewaker passeerde zei ik hem dat het mij verwonderde dat die spullen niet binnen mochten, want de vorige keer mocht het wel. Aan het einde van het bezoek mocht ik dan weer terug naar de auto om een aantal zaken terug te halen. Je ziet dus dat je met hard roepen veel minder bekomt dan met je onderdanig en gewillig op te stellen in Roemenie.
Salată de boeuf Olandeză Bij het overhandigen van de Sandwish Spread 4 gefrnste wenkbrouwen. Geen van beiden kende dit. Ik eigenlijk ook niet maar ik kan lezen, dus trachtte ik het in het Roemeens uit te leggen. Ze bleven verwonderd naar de potjes kijken. De ene opende 1 potje en rook eraan. Hij zei tegen zijn collega : "Dit is Salată de boeuf !", waarop de andere : "Neen, want er zitten geen erwten in !" Ik dacht bij mezelf, van dit moment moet ik gebruik maken, ze zijn op hun vriendelijkst. "Dat is het ! U heeft gelijk mijnheer ! Het is net als Salată de boeuf, maar dan Salată de boeuf Olandeză, zonder erwten. Het is typisch Hollands, zelfs wij als Belgen eten zoiets niet, vandaar dat ik het ook niet zo goed ken." ... en de Salată de boeuf Olandeză vertrok naar de overkant.
Ruim twee jaar geleden beloofde ik om Ina te helpen met het maken van een web site voor de stichting in Hardenberg. Toen maakte ik een ontwerp.
Persoonlijke problemen van ons beiden en ook andere hindernissen, hebben het afwerken van deze site steeds uitgesteld. Eind 2009 hielden we de oude projecten terug uit de koelkast en werden de updates, van de zaken die veranderd zijn, aangepast. In het voorjaar van 2010 was de web site klaar.
De Stichting Roemenië Comité Hardenberg zorgde voor een eigen domeinnaam, nl. http://www.srch.nl
Vanaf nu neemt Ina het beheer van de web site over, maar onder supervisie. Of we zeggen ... "De web site van Stichting Roemenië Comité Hardenberg werd op 01 augustus 2010 opgeleverd". Als er iets misloopt stuur ik wel bij, Ina !
Veel succes met jullie web site en jullie stichting !
Het is vandaag de Dag van de Nationale Hymne : verjaardag van de eerste tekstversen van de Nationale Hymne Sta op, Roemenen 29 juli 1848 in Ramnicu Valcea.
Deşteaptă-te, române, din somnul cel de moarte,
În care te-adânciră barbarii de tirani!
Acum ori niciodată croieşte-ţi altă soarte,
La care să se-nchine şi cruzii tăi duşmani!
Acum ori niciodată să dăm dovezi la lume
Că-n aste mâni mai curge un sânge de roman,
Şi că-n a noastre piepturi păstrăm cu fală-un nume
Triumfător în lupte, un nume de Traian!
Înalţă-ţi lata frunte şi caută-n giur de tine,
Cum stau ca brazi în munte voinici sute de mii;
Un glas ei mai aşteaptă şi sar ca lupi în stâne,
Bătrâni, bărbaţi, juni, tineri, din munţi şi din câmpii!
Priviţi, măreţe umbre, Mihai, Ştefan, Corvine,
Româna naţiune, ai voştri strănepoţi,
Cu braţele armate, cu focul vostru-n vine,
Viaţă-n libertate ori moarte! strigă toţi.
Pre voi vă nimiciră a pizmei răutate
Şi oarba neunire la Milcov şi Carpaţi!
Dar noi, pătrunşi la suflet de sfânta libertate,
Jurăm că vom da mâna, să fim pururea fraţi!
O mamă văduvită de la Mihai cel Mare
Pretinde de la fii-şi azi mână d-ajutori,
Şi blastămă cu lacrimi în ochi pe orişicare,
În astfel de pericol s-ar face vânzători!
De fulgere să piară, de trăsnet şi pucioasă,
Oricare s-ar retrage din gloriosul loc,
Când patria sau mama, cu inimă duioasă,
Va cere ca să trecem prin sabie şi foc!
N-ajunse iataganul barbarei semilune,
A cărui plăgi fatale şi azi le mai simţim;
Acum se vâră cnuta în vetrele străbune,
Dar martor ne e Domnul că vii nu o primim!
N-ajunse despotismul cu-ntreaga lui orbie,
Al cărui jug din seculi ca vitele-l purtăm ;
Acum se-ncearcă cruzii, în oarba lor trufie,
Să ne răpească limba, dar morţi numai o dăm!
Români din patru unghiuri, acum ori niciodată
Uniţi-vă în cuget, uniţi-vă-n simţiri!
Strigaţi în lumea largă că Dunărea-i furată
Prin intrigă şi silă, viclene uneltiri!
Preoţi, cu cruce-n frunte! căci oastea e creştină,
Deviza-i libertate şi scopul ei preasfânt.
Murim mai bine-n luptă, cu glorie deplină,
Decât să fim sclavi iarăşi în vechiul nost' pământ!
Een goede kok weet overal raad voor, als het over eten gaat ! Uit een gesprek met George kwam ik aan de weet dat hij tijdens zijn verblijf nog geen vis had gegeten. Thea eet geen vis en mijn zoon Mike nog veel minder. Mosselen ? Dat is toch noch vis, noch vlees ! Ik ontmoete daarstraks een vriend, Icu en we hadden het over 'saramura de peste'. Icu vroeg me of ik al 'saramura de pui' had gegeten. "Hoe maakt je dat dan Icu ?" Net hetzelfde al vis, maar met kip ! Nog een geheimpje gevonden op het internet en iedereen is tevreden. De saramura's staan klaar. Saramura cu 3 peste : tong, tarbot en makreel (een afwisseling van vissmaken, overgoten met het saramura-geheim van mezelf) Saramura de pui : kip ... de eerste kip die ik zo maak, maak ik heb er al van geproefd ... lekker ! Cu mamaliga sau paine ?
Zonet komt er nog een volle emmer mosselen binnen. Te laat voor vanavond, maar
excelent voor morgen. Harm eet dan weer geen mosselen ... sefu bucatar
zoekt wel een oplossing !
Morgen op de Radio 1 tussen 09.00 en 11.00 uur (in Roemenie tussen 10.00 en 12.00 uur) gaat het over Roemenie :
BELMONDO legt deze week de focus op Roemenië. Consuela Nicula (foto) verhuisde met haar ouders van Roemenië naar België toen ze 13 was. Ze is twee uur lang onze gids.
De aanleiding is dat deze week de vermoedelijke lichamen van de
Roemeense dictator Nicolaë Ceaucescu en zijn vrouw opnieuw opgegraven
zijn. Meer dan 20 jaar geleden werd de communistische dictator
geëxecuteerd tijdens een volksopstand. Familieleden van Ceaucescu willen
nu een DNA-test laten uitvoeren om zeker te weten dat de begraven
lichamen wel degelijk van de dictator zijn.
I.v.m. de opgraving van de Ceausescu's werd ik vandaag opgebeld. Het
interview dat zonet werd opgenomen, wordt morgen ook uitgezonden in het programma Belmomdo. Ook Kris Verellen begin_of_the_skype_highlighting end_of_the_skype_highlighting komt misschien op de
radio ... Luisteren dus !
Stan
26.07.2010 Op de web site van Radio 1 staat : Hoe reageren de mensen in Roemenië op het feit dat het lichaam van hun
vroegere dictator opnieuw wordt opgegraven? Staan de kranten er daar vol
van of blijft het een randnieuwsje? Belmondo vraagt het aan Stan
Distelmans. Hij woont en werkt al 13 jaar in Roemenië. Hier kan je het herbeluisteren !
PS : Ik woon maar 8 jaar in Roemenië i.p.v. 13, maar nadat de presentatrice problemen had met de inleiding, heb ik haar daarover niet willen onderbreken. Ik had wel gezegd dat ik al 13 jaar in Roemenië kom, maar er slechts 8 jaar woon.
De geplande gezamelijke ontmoetingen met vooral mensen die actief zijn
op het Prikbord, maar ook andere die daarbuiten contacten hebben, gaat
spijtig genoeg niet door. We hebben het geprobeerd, maar geen
geschikt moment gevonden om iedereen bij elkaar te krijgen. Harm is
vertrokken, Ellen is op kamp met de kids, ... het kwam allemaal slecht
uit. Deze week kreeg ik (heel even) Maarten-Jan met zijn familie op bezoek. Maar de ontmoeting was heel erg kort. Gisteren was ik op bezoek bij George en Thea. George had ik reeds met Pasen ontmoet, maar het was de eerste maal dat ik Thea zag. Ze is net zo tof als haar echtgenoot. Het
was een zeer gezellige avond in de tuin van oma en opa. Thea vond mijn
nieuw gerecht (mijn eerste palacinta dobroeana) lekker en heeft er
koffie bij gemaakt. George haalde nadien de wijn boven en we hebben tot
in de late uurtjes zitten kletsen (de Nederlanders noemen dit
ouwehoeren). Wordt herhaald ! Fijn verblijf nog in Constanta Thea en George en veel plezier zaterdag op de Nunta !
Zin in een Plăcintă Dobrogeană ?
Hai, la masă !
Lees er alles over op : www.romania-pele-mele.ro > Roemenië Anders
> Wat schaft de pot ? Of klik hier !
Stan
PS : "Hai, la masă !", was een grap die uitmondde in werkelijkheid. Het schrijven over Plăcintă Dobrogeană, bracht bij aan het gasfornuisen het lukte mij nog ook. Mijn 'eerste' taart uit Dobrogea is heel lekker, zegt mijn zoon, maar die durft misschien niet afkeurend reageren.
Vorige week werd mij door mijn vriend Virgil gevraagd om een boot weg te brengen naar Tulcea en met een groep in de Delta rond te varen. De eigenaar van de boot zoekt iemand met een vaarbewijs en via Virgil komen ze bij mij terecht. Het hotel en eten zou inbegrepen en ook zou men alle kosten vergoeden. Vertrek vrijdagnamiddag rond 16 uur. Veel meer was niet duidelijk. Vrijdag kreeg ik enkele telefoons van Virgil, waarin ik vooral te horen kreeg dat het tijdstip van vertrek was uitgesteld. Er is een JEEP onderweg van Boekarest met de trailer die de boot naar de Delta brengt. Ik had ondertussen dus al wat anders gepland, want ik dacht dat het niet meer zou doorgaan en tevens veel te laat was geworden. Rond 20u30 telefoon : "Stan, de trailer is in Mamaia, vlug daar naartoe, zodat we de boot uit het water kunnen halen !" Omstreeks 22u00 vertrekken we. Virgil en ik in mijn wagen voorop en achter ons de eigenaares van de boot met een Jeep en de trailer + boot. Het is donker en we komen om 1u30 's nachts bij hotel Mon Jardin in Mahmudia aan. Hotel Mon Jardin is een prachtig nieuw hotel met 4* (www.hotelmonjardin.ro)
Hotel Mon Jardin gezien vanop het water
Hotel Mon Jardin met zwembad aan de oever van de Donau
Zaterdag na het ontbijt bij het zwembad, laten we de boot te water. Mijn meegenomen GPS hadden we niet nodig want er zou ons een boot voorvaren met aan het roer iemand uit de delta. Dat maakt de zaak veel eenvoudiger, want als je de weg niet weet in de delta, verdwaal je zonder twijfel. Om 9 uur worden de boten geladen en de groep van ongeveer 30 personen komt aan boord. In het jacht (meer modern en meer luxe) dat ik moet besturen nemen vooral de vrouwen en kinderen plaats, in de passagiersboot zitten vooral de mannen. Om 10u00 maakt matroos Virgil de trossen los en weg zijn wij voor een 4-tal uur in de prachtige Donaudelta.
De 2 boten aan het ponton voor Hotel Mon Jardin De linkse werd bestuurd door Căpitanul Stan
Langs de Sf. Gheorghe-arm komen wij in Murighiol, waar we links afgaan tot het eiland Uzlina (waar ik oa. vorig jaar was). Hier gaan we de kanalen en meren op om het prachtige natuurschoon, wat de delta heeft te bieden, te bewonderen. Via de kleinere meren en kanalen doen we de grote meren, Lac Isac en Lac Gorgova, aan en komen we terug op de Sf. Gheorghe-arm. Gezien ik enkele malen in deze streek was en de vroeger gegeven uitleg van de gidsen hier niet ben vergeten, kan ik ook mijn bemaning wat ondertiteling geven bij hun bezoek ... de vogeltjes, de bloemetjes ...
De afgelegde routemet BBQ bij het rode bolletje
Aan de Sf. Gheorghe-arm gaan we aan wal voor een BBQ. De tenten worden opgeslagen, het eten belandt op de 'gratar', de drank wordt aangerukt en onmiddellijk verandert de oever in een groot feest. De meesten helpen bij het klaarmaken van het eten of zitten te praten, enkele mannen halen hun vislijn boven, de kinderen spelen, ... kortom ...genieten van de natuur ! Rond 16u00 wordt de aftocht geblazen en komt iedereen terug aan boord. We volgen de Sf. Gheorghe-arm nog voor een uurtje stroomopwaarts tot bij het hotel in Mahmudia. Iedereen is erg tevreden over de prachtige namiddag en de kapitein en zijn matroos drinken een wel verdiend glas (fles) wijn. Er volgt nog een gezamelijk avondmaal met eten (vooral vis op verschillende wijzen) van de beste kwaliteit. Zondag na het ontbijt wordt er nog even gevaren voor deze die dat wensen en gaat de boot terug op de trailer. De eigenaar met de Jeep moet naar Boekarest en de boot moet naat Mamaia. Dus besluiten we dat ik de boot zal meebrengen ... maar we MOETEN eerst nog eten. Vissoep, vis in een goed gekruid tomatensausje met natuuraardappelen en papanasi als desert. Weer om duimen en vingeren af te likken. De hele groep, die mij ondertussen als Belgianu' aanspreken, bedankt ons hartelijk voor de fijne momenten die we hen hebben aangeboden en om 14u30 vertrekken we terug richting Constanta. Om 18u00 ligt de boot terug op het meer van Mamaia, de trailer staat in de tuin en de missie is uitgevoerd. Ik hoop om zulke momenten nog te mogen meemaken !
Ik lach me weer een breuk ! Zonet in de non-stopt buurtwinkel. Er staan 2 identieke zaken naast mekaar. Het ene achter met een prijs van 33 RON het andere 22 RON. De juf wil het van 33 RON geven. "Neen, ik wil dat van 22 RON !" OK dan maar, 22 of 33 dat is volgens mij meer verschil dan de BTW verhoging van 4,201680... % Of ben ik weer mis ?
Wat heeft de Belgische stripfiguur Kuifje met Roemenie te maken ? Wel,
je zou ervan verschieten ! Lees het en nog
veel meer op http://www.romania-pele-mele.ro
> Roemenie ANDERS !
Ondanks de schaarse tijd heb ik besloten om toch maar wat verder te werken aan de web site : http://www.romania-pele-mele.ro/ Het even laten rusten, heeft mij nieuwe inspiratie gegeven ! Maar, er liggen ook nog heel wat zaken klaar die verder moeten uitgewerkt en vertaald worden.
De afgelopen dagen is het hels weer geweest in de provincie Constanţa Hevige wolkbreuken en krachtige stormwind vulden mekaar aan en verder regende het vrijwel de hele tijd. Dit had zware gevolgen en veroorzaakte vele rampen in de hele provincie. In Cernavoda begaf de dijk van de Donau het en in het centrum stond het water tot 1m50 hoog. In vele zones in de stad Constanţa liepen de straten onder water gezien de riolering het overvloedige water niet kon verwerken. Het wegdek van de strada Traian storte in. Sommige oevers van de Zwarte Zee werden weggespoeld en enkele kaaimuren in de haven begaven het. Door de hevige rukwinden braken ook tal van bomen af, die verdere schade hebben aangericht. Ook de judet Tulcea kende heel wat problemen. De Donau stond er tot aan het raam.
