Het is 6 uur s morgens.
De vissers, die niet op de Pescarie slapen, komen toe en maken de boten klaar
voor de visvangst. Kenan, bijgenaamd Comerciantule
(de handelaar) is van Turkse afkomst. Hij heeft zijn eigen boot en trek met
Gică en Nafaic ook een Turk, die ongeveer de helft van zijn leven in Poarta
Alba in de gevangenis heeft doorgebracht, op vistocht. Als zij terugkomen, koop
ik vis van Kenan. Voor Belgianu, ondertussen vriend aan huis, wordt er een
andere (correcte) weegschaal gebruikt en ligt de prijs lager dan voor
bijvoorbeeld toeristen van Boekarest.
Na de visvangst wordt de
boot gereinigd, de vis gewassen en gekuist en de lijnen hersteld voor de
volgende dag. Het meegebrachte eten komt op tafel en je kan het wel raden aan
drank mag het niet ontbreken: wijn, bier, ţuică,
vodka, het is er allemaal. In afwachting dat er kopers opdagen, spelen de
vissers remi of table.
Ion en Florin, 2 broers, spelen samen met Namişu
en Mitică remi. Mitică verdenkt de 2
broers om samen te spelen en het spel aldus te vervalsen. Er ontstaat een
ruzie. De stenen van het spel vliegen in het rond. Als alles weer bijgelegd is,
worden de stenen opgeraapt maar er ontbreekt een steen. Door de ruzie was er een
steen zonder dat iemand het had gemerkt in de bovenzak van Namişu terecht
gekomen. Nu wordt de oudere man verdacht van vervalsing en er wordt eens flink
om gelachen. Het spel gaat weer verder.
Vanavond ontving ik het droevige nieuws dat een Belgische gedetineerde die ik dikwijls heb bezocht, vanmorgen door een hartstilstand in Giurgiu is overleden.
In mei 2009 is mijn tijdelijke verblijfsvergunning (permis de sedere temporara) vervallen. Een tijdje voor de vervaldag heb ik een aanvraag gedaan voor verlenging. De verantwoordelijke politieman, dhr. Serban van de Serviciul Pasapoarte - Constanta, stelde zelf voor om i.p.v. een tijdelijke vergunning, een permanente vergunning te geven, gezien ik hier al ruime tijd verblijf. Na de toetreding tot de EU in 2007 is ook alles veel versoepeld. Ik stem hierin toe en de nodige documenten worden in orde gebracht. De volgende dag reeds, geef ik alle stukken af en alles blijkt in orde. Over maximum een maand zou ik mijn nieuwe definitieve vergunning mogen afhalen.
Ongeveer 1 maand later begeef ik me naar het Politiebureel. De vergunning is nog niet klaar. Het zou maximum nog 2 weken kunnen duren. Enkele dagen later krijg ik telefoon. Er ontbreekt nog een akte van de Rechtbank van Koophandel. Via relaties, bekom ik dit document onmiddellijk en daags nadien in de voormiddag vervolledig ik het dossier, door het document af te geven aan het loket, want dhr. Serban is niet aanwezig. Ik dring erop aan het document aan hem over te maken. Weer bijna een maand later, krijg ik opnieuw telefoon van dhr. Serban, die mij verzoekt het dossier eindelijk te vervolledigen. Ik vertel hem dat het document van de Kamer van Koophandel al geruime tijd is afgegeven aan het loket. Hij verzoekt mijn om zo snel mogelijk een copy te bezorgen. Ik begeef me onmidellijk naar huis om het copy op te halen. Onderweg krijg ik opnieuw telefoon : "Het document is terecht, mijnheer Distelmans !"
Vandaag heb ik dan uiteindelijk de Permanente Residentiekaart (carte de rezidenta permanente pentru cetatenii uniunii Europene) mogen afhalen.
Enkele foto's van de multifunctionele Dacia. Het is een truck, een hooiwagen, een stuk ijzer, een aanhangwagen, een zeswieler en zelfs een (paarden)taxi.
Na veel werk en weinig tijd, zijn we er vandaag in geslaagd om met onze Picasso voor de eerste maal uit te varen dit seizoen. Vorige week werd de trailer in regel gebracht en deze week hebben we er nieuwe stoeltjes in geplaatst. De hydraulische pomp voor de motor op en neer te laten werd hersteld en vorige dinsdagmorgen hebben we een proefritje gemaakt. Hoewel een niet zo stille Zwarte Zee, hebben we vandaag voor het eerst kunnen varen. Vanavond heeft een zwaar onweer Constanta getroffen. We zien wel wat het morgen wordt. Als het mogelijk is, dobberen we natuurlijk weer op het water.
Ik wil zelf ook wel eens
op zee gaan vissen en ik spreek af met Dan. Hij zorgt voor een roeiboot en voor
de lijnen. Dan trekt aan de riemen alsof hij een machine is. Op zeer korte tijd
zijn we een heel stuk in zee. Hij legt mij en mijn zoon uit op welke mannier
zij vissen en de lijnen worden uitgeworpen. We vangen een tweetal kilo vis,
maar we moeten terug naar wal want er steekt een storm op.
Ik leer Mushi, gebuur van Dan, kennen. In zijn
jeugd speelde Mushi steeds voor musketier
en zo komt hij aan de bijnaam. Zijn echte naam moet ik echter verschuldigd
blijven. Ik denk zelfs niet dat er iemand op de Pescarie zijn echte naam kent. Net
als Dan verblijft Mushi winter en zomer op de Pescarie. Mushi heeft een
woonkamer bij zijn familie, even verderop, maar houdt eraan in zijn barak te
verblijven. Mushi is één van de drie bewakers van de Pescarie. De andere 2 bewakers
zijn Gheorghe en Ion. Mushi gaat zelden vissen, maar verdient wat bij door hier
en daar te klussen.
Naast Mushi is de barak
van Eugen. Eugen komt zelden op de Pescarie, maar de maand van zijn vakantie is
hij er alle dagen. Hij heeft zelf van A tot Z, zoals hij dat zo graag uitdrukt,
een klein zeiljacht gebouwd. Hij is er erg trots op en vertelt aan iedere
bezoeker hoe het allemaal in zijn werk ging. Eugen is een raar man, eenzonneklopper, die zich steeds bij het zonnen
omdraait als kip aan t spit om alle plaatsjes van zijn lichaam te laten
bruinen. Om de 5 minuten spoelt hij zijn voeten af met zoet water. Een tijdje
na onze eerste ontmoeting kom ik Eugen tegen op een terrasje bij het strand. We
drinken samen een glas bier. Als ik op de Pescarie terugkom, vertel ik over
mijn ontmoeting, maar de naam van de man ontsnapt me. Ik verwijs naar de persoon
die altijd zijn voeten wast en dan weet iedereen over wie ik praat.
Ik begeef me meer en
meer naar de Pescarie want er hangt daar een sfeer die mij heel erg aanstaat en
al vlug krijg ik mijn bijnamen Stanley
of Belgianu.
Dinsdag 07.07 en woensdag 08.07.2009 heb ik de Nederlandse en Belgische gedetineerden in Roemenië nogmaals een bezoek gebracht. Dinsdagavond bezocht ik voor de eerste maal de gevangenis van Giurgiu. Wegens een dodelijk ongeval en wegversperring bij Medgidia, verkoos ik lans Calarasi te rijden an via Oltenita de Donau te volgen tot Giurgiu. Buiten in ieder dorp tal van ooievaarsnesten op de elektriciteitspalen zijn er niet erg veel bezienswaardigheden in dit zuidelijk deel van het land. Door een foutieve tijdsberekening kwam ik erg laat in Giurgiu toe. Doch het vriendelijke personeel gaf mij toch de kans om de gevangenen buiten de bezoekuren toch nog te woord te staan. Vandaar reed ik naar Boekarest voor overnachting en de voorbereiding om de volgende ochtend de gevangenis van Rahova aan te doen. Vroeg uit de veren want er ging een druk programma volgen : gevangenbezoek, receptie omwille van de komst van Koning Albert II, dochter afhalen in Otopeni, goederen oppikken en terug naar Constanta. Bij het wachten op de gedetineerden had ik een uitvoerig en uiterst vriendelijk gesprek met de bewakers. Daarna de ontmoeting met de gevangenen. Een gevangene die mijn programma kende, bood mij een geschenkje aan. In zijn vrije tijd heeft hij een vlagje met tekst gemaakt, door zeer dun garen op papier te kleven. Als het ware een badge om naar de receptie met Koning Albert II te gaan. Het deed mij heel veel plezier om te weten dat de jongens respect tonen en ook aan SOS en zijn medewerkers denken. Ik voelde het ergens als een ruil van vrije tijd : SOS medewerkers offeren hun vrije tijd op voor oa. de gedetineerden, de gedetineerden denken dan in hun vrije tijd ook aan de vrijwillige medewerker die hen een bezoek komt brengen.
Van 06 juli tot 08 juli 2009 was Koning Albert II op staatsbezoek in Roemenië. Hij werd vergezeld van Minister Karel De Gucht en een delegatie van een 40-tal zakenlui. Buiten de economische onderhandelingen, werd ook een bezoek gebracht aan de Casa Poporlui en werden, in het bijzijn van President Bacescu, bloemen neergelegd bij het graf van de 'Onbekende Soldaat' en dit van VTM-reporter Dany Huez, die tijdens de Roemeense Revolutie op 25 december 1989 door een sluipschutter werd doodgeschoten (foto bovenaan). Koninging Paolo bracht onderandere een bezoek aan het Muzeul Satului (dorpsmuzeum), het Roemeense Bokrijk. Op woensdag middag was er een receptie voor Belgische bevolking in Roemenië een receptie in de Cercul Militar. Na een optreden van Roemeense kinderen die in verschillende talen de Vorsten welkom heetten in Roemenië, volgde een korte toespraak door Ambassadeur Leo D'Aes en klonk de Brabasonne. Daarna begaf de Vorst zich in de talrijk opgekomen meenigte en begroette op aangeven van de Ambassadeur tal van personen. Ook ik werd omwille van SOS Romania - Tarile de Jos door de Ambassadeur uitgekozen om de Vorst de hand te schudden en met hem een gesprek te voeren. Hierdoor kreeg ik de kans om mezelf, mijn activiteiten en vooral de werking van SOS aan de Koning voor te stellen. Ik toond de Vorst ook het vlagje (zie SOS Romania in dit weblog) dat ik net voordien van een gevange in Rahova mocht ontvangen. Zijne Majesteit Koning Albert II wenstte de vereniging veel succes toe. Hierna volgde een overvloed van Champagne, andere dranken en Belgische versnaperingen. Woensdag avond volgde er nog een staatdiner in het Paleis van Cotroceni. Op donderdag 09 juli wordt het staatsbesoek afgesloten met een bezoek aan Sibiu. Onderaan eigen foto's : In de omgeving van de Cercul Militar wapperden overal 2 vlaggen : de Roemeense en Belgische (hier bij Novotel) De Belgische Ambassadeur Dhr. Leo D'Aes, Koning Albert II en Koniging Paola bewonderen het welkomsspectakel opgevoerd door Roemeense kinderen Koning Albert II, begroet en heeft een gesprek met verschillende Belgen die in Roemenie verblijven
De autopsie van de dolfijn Mark die woensdagnacht in het Delfinarum van Constanţa is overleden heeft uitgewezen dat het hart van de dolfijn in 3 stukken was gescheurd. Mark werd op vrijdag 3 juli gecremeerd.
Zondag 05 juli rond 16 uur werd de ambulance van de Spoedienst van het Provinciaal Ziekenhuis in Constanţa opgeroepen voor een persoon met symptomen van de nieuwe griep. De Directeur van Volksgezondheid van de Provincie Constanţa, Camelia Ciobotaru, kon nog niets zeggen over de zaak, maar meldde dat alle regels opgelegd door het Ministerie van Volksgezondheid werden strikt nageleeft. Bron : Telegraf de Constanţa - maandag 06.07.2009
In januari 2003 vestig ik
mij in het noorden van Constanţa. Zicht op zee. De laatste jaren zijn er heel
wat voedingswaren uit het Westen te krijgen in Roemenië, maar ... hoe geraak ik
nu toch aan verse zeevis van hier ? In de winkels vind ik meestal enkel zoetwatervis
of diepvrieswaren.
Op een lentedag kom ik
tijdens een wandeling langs de kust aan de Pescarie, een baai tussen mijn
woning en de badplaats Mamaia. Er liggen geen grote vissersboten met
sleepnetten, zoals wij die kennen, maar kleine houten bootjes voor 3 tot 4
personen. Verder is de hele baai omringd met houten barakken. Enkele vissers
vragen of ik geen vis wil kopen. Uiteraard lust ik verse zeevis en ik koop 2
kilogram. Even verderop zijn 2 vissers mosselen aan het selecteren. Ik praat
even met hen en bestel voor de volgende dag een volle emmer mosselen. Daags
nadien is de visser, aan wie ik de mosselen heb besteld, niet te bespeuren. Ik
ken zijn naam niet. Gelukkig weet een andere visser met wie ik had gepraat en
we zoeken hem op. Het is Suspectule
(de verdachte), zijn echte naam is Dan. Dan ligt beneveld op een zetel in één
van de barakken te slapen. Hij verontschuldigt zich omdat hij de mosselen
vergeten is, gezien hij zich aan de drank had begeven. Een nieuwe afspraak voor
de dag nadien dan maar. Als ik de volgende dag toekom vraag ik achter Dan.
Welke Dan zoek je ? Suspectule ?vragen ze.
Ja, dat is hem ! Dan is met Sorin, Handicapatule (de gehandicapte omwille van zijn gek gedrag),
vertrokken om mosselen voor mij te trekken.
Ik praat met enkele andere vissers en kom al vlug te weten dat er hier weinig
personen zijn die bij hun echte naam worden genoemd. Vrijwel iedereen heeft een
bijnaam.
De mosselen worden geleverd en op Belgische wijze klaargemaakt. Heerlijk !!!
Er volgt daarop een
periode dat ik meer vis en mosselen koop, zo maak ik meer kennisen op de
Pescarie en maak ik kennis met het leven van de zeevissers.
In vele (hoofd)steden in Europa heerst er een verkeerschaos op de spitsuren. In Boekarest weet je echter nooit wanneer er zich problemen in het verkeer voordoen. Het uur van vertrek ken je, maar het uur van aankomst blijft altijd een groot vraagteken !
Enkele jaren geleden werden er 2 boeken uitgegeven m.b.t. Roemenië. Het zijn 2 bundels met ervaringen van Nederlanders en Belgen die op een of andere manier met Roemenië zijn verbonden. Zowel voor de eerste bundel 'Oost, west ... Roemenië', als voor de 2de uitgave 'Alle wegen leiden naar ... Roemenië !', schreef ik een tekst over 'De Pescarie' - Het leven van de zeevissers. Mijn ervaringingen met vissers en hun omgeving, mensen van allerlei pluimage, worden beschreven in deze 2 stukken. Ondertussen is de Pescarie (de vissershaven) volledig afgebroken. Daarom zal ik hier in mijn blog, in tijden dat er weinig nieuws is of geen nieuwe ervaringen zijn, korte stukjes uit de 2 teksten opdragen aan de vissers. In de komkommertijd krijgen jullie dan ook ervaringen uit het verleden te lezen.
SOS ROMÂNIA - Ţarile de Jos
is een samenwerking tussen Nederlanders en Belgen die een informeel
netwerk van vrijwilligers vormen, dat zich ten dienste wil stellen van
landgenoten die in Roemenië met problemen te kampen hebben.
Doelstellingen :
SOS ROMÂNIA - Ţarile de Jos is een samenwerking
tussen Nederlanders en Belgen die woonachtig zijn in Roemenië of zeer
frequent in Roemenië verblijven.
Het doel is een
informeel netwerk van vrijwilligers te vormen dat zich ten dienste wil
stellen van landgenoten (Nederlanders en Belgen) die in Roemenië
tijdelijk of voor een langere periode verblijven en behoefte hebben aan
hulp. Door verschillende medewerkers verspreid over het hele land,
tracht SOS ROMÂNIA - Ţarile de Jos een netwerk op te bouwen waardoor
heel Roemenië bestreken wordt om op een snelle manier hulp aan te
bieden daar waar nodig. We kunnen spreken van een 'eerste hulp-post'
voor landgenoten die met enigerlei probleem te kampen hebben.
Een tussenkomst van een van onze vrijwillige medewerkers kan een
tussenstap betekenen naar hogere instanties zoals bijvoorbeeld
Ambassades, Consulaten, Politie, overheden, advocaten, officiële
tolken, ... en ook naar de familie in het thuisland.
SOS ROMÂNIA - Ţarile de Joszal tijdens haar werkzaamheden niet autonoom te werk gaan, maar zal
trachten zoveel mogelijk en daar waar mogelijk samen te werken met
overheden, andere hulporganisaties, familie, ... en
zal zich niet inmengen in de taken van overheden, andere organisaties,
rechtzaken, advocaten, ... maar enkel als tussenpersoon fungeren tussen
de betrokkenen en andere instanties.
SOS ROMÂNIA - Ţarile de Jos bestaat uit niet professionele medewekers die in de eerste plaats
humanitaire en materiële hulp verschaffen. De medewerkers beogen ook
geen commerciële doeleinden, maar verwachten enkel dat de gemaakte
kosten worden vergoed.
De diensten van
onze medewerkers zijn ten persoonlijke titel. De medewerkers handelen
enkel naar goeddunken en in opdracht van het slachtoffer en/of zijn
familie. Dit houdt in dat SOS ROMÂNIA - Ţarile de Jos en geen enkel
van zijn medewerkers kan aansprakelijk gesteld worden of tegenover hen
geen enkel verhaal kan worden uitgeoefend, noch in hun privaat leven,
noch beroepshalve. Activiteiten :
* Prison Life
Soms
zijn er Nederlanders of Belgen ingesloten in een gevangenis in
Roemenië. Ze zijn in afwachting van (eventuele) overplaatsing naar hun
thuisland. Onze medewerkers zijn bereid om gedetineerden in Roemenië te bezoeken.
Er is een aantal redenen om dit vrijwilligerswerk te doen.
* Bezoek
is om zeer praktische reden van belang : etenswaren, schrijfgerei,
postzegels, artikelen voor zelfverzorging, enzovoort ... de materiële hulp.
* Bezoek onderbreekt de sleur en biedt de gedetineerde de mogelijkheid even in zij eigen taal te praten.
* Bezoek geeft aan dat de persoon niet is vergeten, hij bestaat nog in de buitenwereld.
Het Roemeense gevangeniswezen
is weinig humaan en de leefomstandigheden van de gevangenen zijn
slecht. Maatschappelijk werk en reclassering zijn maar schaars
voorhanden. Anders dan de meeste Roemeense gedetineerden heeft een
gevangene uit Nederland of België geen familie of vrienden in de buurt,
terwijl men dus juist in hoge mate afhankelijk is van de externe
contacten (van schoon drinkwater tot en met een overleg met een
advocaat). De straffen zijn lang en de wachttijd voor overplaatsing
ook. Er kunnen jaren overheengaan.
Onze bezoeken
zijn van louter medemenselijke aard, wat hier tevens inhoudt dat we ons
niet mengen in de gang van zaken ter plaatse, niet in de juridische
procesgang noch de activiteiten van de Nederlandse of Belgische
Ambassade. De delicten van de gedetineerden vinden we verwerpelijk én
volstrekt irrelevant : geen mens mag (achteloos) terzijde geschoven, zo
simpel zien we dat als een kwestie van beschaving. Gevangenen hebben
recht op medemenselijkheid en burgerschap. Juist bij dergelijke groepen
toont de samenleving een goedwillend karakter of niet - het komt er dan
echt op aan.
Ook
gevangen die vrijkomen hebben zeer dikwijls nood aan bijstand. Dikwijls
is de vrijlating maar gedeeltelijk : na het voorarrest mag de
gedetineerde meestal vrij in heel Roemenië verblijven, maar mag tot het einde van het proces het land niet uit. Ook dit kan nog jaren aanslepen.
Na de vrijlating is het eerste contact uiteraard de familie, maar deze
zijn niet onmiddellijk ter plaatsen. De Ambassade is dikwijls ver af.
Wij helpen daar waar nodig om met deze personen te zoeken naar een
onderkomen, verkenning van de omgeving, helpen bij de vertaling, ...
maar vooral een eerste morele opvang.
Als u in Roemenië gedetineerden wilt bezoeken, met iemand van hen wil
corresponderen of anderzins iets zou willen betekenen, neemt u dan
gerust contact met ons op.
Afhankelijk van het regime van de gedetineerde en de reglementering van
de betreffende gevangenis zal de SOS ROEMENIË-medewerker :
gedetineerde landgenoten in de Roemeense gevangenissen regelmatig bezoeken
hen op verzoek voorzien van de toegelaten produkten (medicijnen,
zelfverzorgingsprodukten, voedingswaren, rookwaren, kranten,
schrijfbenodigdheden, ...)
morele (door een
gesprek in de eigen taal) en materiële steun (door het toeleveren van
produkten) verlenen aan de gedetineerde, zonder zich in te mengen in
het strafdossier of de juridische zaken
als
contactpersoon optreden voor de familie in het thuisland en hen zo
mogelijk van het verloop (morele en gezondheidstoestand) op de hoogte
te houden
eventuele andere toelaatbare en aanvaarde opdrachten in samenspraak met de gedetineerde en/of zijn familie
opvang bij vrijlating
...
* Ongevallen :
Nederlanders of Belgen kunnen in Roemenië betrokken
geraken bij een ongeval of door ernstige ziekte getroffen worden. Onze
medewerker ter plaatse zal deze personen vrijwillig hulp verlenen
indien het om ernstige zaken gaat (voor kleine ongemakken kunnen wij
ons niet garant stellen, vb. lekke band, lichte ongesteldheden, ...).
Redenen :
De leefomstandigheden van de Roemeense ziekenhuizen zijn slecht.
Meestal kent het verplegend personeel weinig of geen andere taal dan
het Roemeens.
Het personeel van de Roemeense overheidsinstellingen (politie, gemeentehuispersoneel, ...)
is
zeer dikwijls geen andere taal machtig dan het Roemeens en snellen
zeker niet ter hulp voor iemand die er behoefte aan heeft. Men zal in
vele gevallen de persoon zo dikwijls doorverbinden tot hij de moed
opgeeft.
SOS ROMÂNIA - Ţarile de Jos zal hulp verlenen aan landgenoten die betrokken geraken bij een
ongeval, getroffen worden door ernstige ziekte of nood hebben bijstand.
We denken hierbij aan :
verkeersongevallen
andere lichamelijke of materiële ongevallen
doktersbezoeken of opname in het hospitaal door ernstige ziekte of ongeval
bijstand bij overlijden
bijstand bij de Politieverklaring bij ongeval of diefstal
bijstand bij het zoeken van enigerlei vorm van hulp (advocaten, tolken, ...)
fungeren als eerste hulp en als tussenpersoon naar overheden, andere
hulporganisatie en officiële instanties, zonder hiervan de taak over te
nemen
bijstand bij herstellingen van materiële schade
bij alle verleden bijstand zal de SOS ROEMENIË-medewerker als tussen-
en contactpersoon fungeren met de familie in het thuisland
...
Data van de organisatie :
str. Pescarilor 61 - Bl. FZ 23, Ap. 21, Et. 5 900581 Constanţa - România Tel. : +40/241/671.994 - Mobile : +40/729/091.885
Web site : http://www.sos-romania.ro - E-mail : office@sos-romania.ro UniCredit Ţiriac Bank - Constanţa : RON RO24 BACX 0000 0001 8224 3000 -
EURO RO94 BACX 0000 0001 8224 3001
Certificat de înscriere Judecătorie Constanţa : 7957/212/2007 - 19.06.2007
Cod de înregistrare fiscală (C.I.F.) : 22786481
In maart 2009 liep ik in Boekarest tussen de Cercul Militar (calea Victoriei) en de Piata Universitati en merkte onmiddellijk de gele lijnen op het voetpad. De pientere Primar van Sector 1 wil duidelijk werk maken om de verkeerschoas in de hoofdstad op te lossen door Boekarest fietsvriendelijk te maken.
Nu ja, fietsvriendelijk ?
Bekijk de foto's dan maar eens ! Nog zin om te fietsen ?
Van 06 juli tot 08 juli 2009 was Koning Albert II op staatsbezoek in Roemenië. Hij werd vergezeld van Minister Karel De Gucht en een delegatie van een 40-tal zakenlui. Buiten de economische onderhandelingen, werd ook een bezoek gebracht aan de Casa Poporlui en werden, in het bijzijn van President Bacescu, bloemen neergelegd bij het graf van de 'Onbekende Soldaat' en dit van VTM-reporter Dany Huez, die tijdens de Roemeense Revolutie op 25 december 1989 door een sluipschutter werd doodgeschoten (foto bovenaan). Koninging Paolo bracht onderandere een bezoek aan het Muzeul Satului (dorpsmuzeum), het Roemeense Bokrijk.
De autopsie van de dolfijn Mark die woensdagnacht in het Delfinarum van Constanţa is overleden heeft uitgewezen dat het hart van de dolfijn in 3 stukken was gescheurd.
Zondag 05 juli rond 16 uur werd de ambulance van de Spoedienst van het Provinciaal Ziekenhuis in Constanţa opgeroepen voor een persoon met symptomen van de nieuwe griep. De Directeur van Volksgezondheid van de Provincie Constanţa, Camelia Ciobotaru, kon nog niets zeggen over de zaak, maar meldde dat alle regels opgelegd door het Ministerie van Volksgezondheid werden strikt nageleeft. 
