Ik ken nu de betekenis van weekendkoorts: een heel weekend lichte koorts Sinds ik terug ben uit het ziekenhuis is de koorts nog niet weggeweest en de pijn is enkel draaglijk met de hulp van de witte wonderpillen. Alleen kon ik af en toe niet weerstaan aan de lokroep van de tuin. Het mooie weer nodigt echt uit om wat opknapwerkjes te verrichten maar bij de minste inspanning is rust al terug aangewezen. Ik krijg al tegen mijn voeten van mijn vrouw dat ik te veel doe als ik al maar naar een borstel kijk. Ze voelt zelfs aan als ik aan een karweitje denk en schudt dan al neen. En zo behoedt ze me van domme dingen. Beter nu gewoon complete rust dan binnenkort ernstigere problemen. Ik speel dus voorlopig "manager naar engels model", alles overzien en commanderen wat er moet gebeuren . Komende woensdag dus voor het eerst terug naar Prof. Schoenaers op controle. Een zestal weken later zullen de eerste scans gaan uitmaken of de "restjes" zich gedragen. Dat wordt weer een spannend einde schooljaar. Vrijdag na schooltijd heb ik zelfs wat studentjes op bezoek gehad, zij brengen de boodschap vast wel over dat het goed gaat met mij. In ieder geval ik vermoed nog 2 weken verplichte rust te genieten ( van de 6 voorgeschreven weken) en dan gewoon mijn dagelijks leven weer op te pikken. Moet lukken, ik zie het hoe langer hoe meer zitten. 3 weken afwezigheid na een ingrijpende hersenoperatie, peanuts, dankzij een team specialisten en een super verzorging. Dank nogmaals aan het bataljon knappe verpleegstertjes in Leuven en mijn eigen verpleegkundige eenheid Liesje.
Ziezo mijn eerste nacht thuis zit er al op, beetje van het zelfde verder, slapen in tussenpozen met daartussen pijnstillers innemen voor een volgende slaapperiode. Maar mijn eigen verpleegstertje zorgt nog beter voor mij dan de lieve meisjes in gasthuisberg, dus alles komt wel goed. De pijn is soms echt wel verschrikkelijk, dan weer helemaal weg, zeer onberekenbaar. Maar voor wie al met zijn hoofd tussen een schroefbank heeft gestoken, die weet ongeveer hoe het voelt. De toekomst is nu vrij simpel: volgende woensdag voor het eerst terug naar prof. Schoenaers voor een eerste controle, na een week of 6 nog eens terug medische beeldvorming van de leftovers en vanaf dan maandelijks in het oog houden of die restjes zich gedragen, niet opnieuw groeien met andere woorden. In dat laatste geval volgen er immers meer, nog zwaardere problemen wellicht. Maar zoals steeds gaan we weer uit van het beste scenario: operatie geslaagd, verlost van alle ellende binnen afzienbare tijd. Dat heeft tot nu toe prima gewerkt die denkwijze. Nogmaals 1000x dank aan iedereen voor de vele gelukswensen en heel in het bijzonder ook aan mijn studiegenoten en de superlieve juf Tine in Diest voor de bewezen diensten. Ik kom zeker nog eens langs van zodra het kan. Ik heb nu trouwens het enige echte "Dirk & Daniel" kapsel, klinkt wat als Dolce en Gabbana Groetjes uit Oplinter opnieuw
Ziezo dinsdagavond en net nog bezoekje gehad van drie dokters. Ondanks een zeer hoge bloeddruk (17/12 ipv de normale 12/8 van anders) hebben ze toch toegestemd met mijn voorstel om thuis verder te revalideren. Het is dus duidelijk dat mijn hart dezer dagen zware arbeid moet verrichten om de herstelling van de operatie in goede banen te leiden. Maar druk of niet, morgen rond 14u00 neem ik hier afscheid van de zeer goede zorgen van de knappe verpleegstertjes, en ben ik permanent weer bij mijn eigen superverpleegster Liesje. Ik vermoed binnen een week of 4 terug deftig te kunnen eten, de nek draaien, schreeuwen, nullen schrijven, roepen, straffen, toetsen geven, koffie drinken, ... kortom alle dingen die een doorsnee leerkracht moet kunnen. Ik ga in die vier weken niet te veel trainen, want ik zal eerder mijn best moeten doen om de examens niet te gemakkelijk te maken. Ze zijn immers allemaal zo lief geweest en hebben toch heel wat steun voor mij betekend. Nog 1 slapeloze nacht dus en morgen in mijn eigen vertrouwde bed, met eigen vertrouwde verpleegster. En dan snel ergens naar een kapper dat die zowat alles terug wat gelijkaardig motiefke kan geven.
Nee het is geen titel van een nieuw suske en wiske album, eerder een vaststelling. Telkens de pijn weer te erg wordt krijg ik een nieuwe lading witte wonderpillen, even wachten na de inname, wat hergisten op de fles zoals dat heet, en we kunnen er weer tegen voor de komende vier uur. Voor de rest gaat het goed met mij, dank u. Kan moeilijk anders met de honderden wensen die ik al heb mogen ontvangen. Ze zijn één voor één van nut geweest. Zoals het er nu naar uitziet doe ik nog dag 6 en 7 uit in dit ziekenhuis en dan kuis ik mijn schup hier af. Niet dat ik hier niet goed verzorgd ben, integendeel, allemaal knappe lieve verpleegsterkes. Maar ik mag mij niet te veel opwinden en dus moet ik naar huis . Ik moet hier nochtans zelfs mijn eten niet knabbelen. Dat wordt zelfs voor mij gedaan. Deze middag was het bijvoorbeeld iets wat ooit een hamburger was geweest, voorgeknabbeld. Wie dat moet voorknabbelen weet ik niet, misschien wil ik het ook niet weten. Het smaakt nu nog iets of wat.
Groetjes vanuit gasthuisberg, afdeling voorknabbeling van hardvlees.
Sinds ik terug ben uit het ziekenhuis is de koorts nog niet weggeweest en de pijn is enkel draaglijk met de hulp van de witte wonderpillen. Alleen kon ik af en toe niet weerstaan aan de lokroep van de tuin. Het mooie weer nodigt echt uit om wat opknapwerkjes te verrichten maar bij de minste inspanning is rust al terug aangewezen. Ik krijg al tegen mijn voeten van mijn vrouw dat ik te veel doe als ik al maar naar een borstel kijk. Ze voelt zelfs aan als ik aan een karweitje denk en schudt dan al neen.
. Komende woensdag dus voor het eerst terug naar Prof. Schoenaers op controle. Een zestal weken later zullen de eerste scans gaan uitmaken of de "restjes" zich gedragen. Dat wordt weer een spannend einde schooljaar. Vrijdag na schooltijd heb ik zelfs wat studentjes op bezoek gehad, zij brengen de boodschap vast wel over dat het goed gaat met mij.
. Ik moet hier nochtans zelfs mijn eten niet knabbelen. Dat wordt zelfs voor mij gedaan. Deze middag was het bijvoorbeeld iets wat ooit een hamburger was geweest, voorgeknabbeld. Wie dat moet voorknabbelen weet ik niet, misschien wil ik het ook niet weten. Het smaakt nu nog iets of wat. 
