Zo eindelijk weet ik hoe ik er voor sta, en dat is zelfs niet heel slecht. Het heeft zo lang geduurd voor ik hier nog wat postte omdat ik het zelf nog niet helemaal goed wist. Na de nieuwe scan had ik immers contact gehad met Prof. Schoenaers. Ik was nadien wat in de war van "was dit nu positief of niet?". De professor vertelde me immers dat er nog heel wat "dingen" op de scan te zien waren en dat hij dat eerst nog met de neurologen moest bespreken, maar dat tummy voldoende gereduceerd was in volume om er geen last meer mee te hebben. Zeg nu zelf was dit positief of niet? Waren die "dingen" buitenaardse wezentjes die tummy kwamen helpen? Of liefhebbende "roze" bloedcelletjes met handtasjes om vrede te brengen in mijn hoofd? Ik had er het raden naar. Dan maar een alweer verhelderend gesprek met Dr Didgar, de mevrouw uit Teheran zoals u ze wellicht beter kent. Deze lieve mevrouw heeft me meer gerustgesteld, het is niet weg natuurlijk, dat wisten we op voorhand, maar als het er zit en niet groeit kan iedereen gelukkig zijn, dus gewoon een paar keer per jaar op controle in het stalen monster en dat is het voorlopig. Heb ik er nu dus nog wat aan overgehouden? Relatief kleine ongemakken zoals gevoelloosheid aan de linkerkant, wat smaakverlies (alsof ik ervoor goede smaak had), en wat last met het kauwen zonder kauwspieren. Maar daarvoor klagen we niet want ik reken mezelf bij de gelukkigen onder dit soort patiënten. En wat die kauwspieren betreft, ik ga binnenkort eens een fitnesscentrum binnenstappen om een speciaal programma aan te vragen om die spieren weer bij te kweken. Misschien sturen ze me naar een restaurant ernaast... er is nog hoop voor de Bourgondiers, leve de taaie biefstukken.
