Elke morgen gaat het goed met me, de nachtrust is meestal voldoende, in elk geval stukken beter dan voor de operatie. Maar naarmate de dag vordert gaat het ook steeds minder goed. Een hele dag woelen in een zetel is ook niet echt mijn ding. Ik ben moeten stoppen met de medicatie tegen de zwelling want de maag verdroeg die pillen niet. De medische logica schrijft dan pillen voor om die vorige pillen wel te verdragen, maar van die laatste krijg je dan weer andere bijwerkingen. Zo blijf je als je wil bezig, de reeks pillen als ontbijt waren er bij mij een stuk of 5. Mij eigen medisch advies heeft die dus nu allemaal gecanceled, ik vertrouw even enkel nog op die goeie oude dafalgannekes en ibruprofens. Mijn excuses aan de werknemers van de pharmaceutische industrie, er komt wellicht weer een ontslaggolf aan. In ieder geval, mijn luchtwegen blijven open en bruikbaar, en dat was toch al 1 van de "hoofd"-redenen voor de operatie. Het komt allemaal wel goed denk ik, alleen gaat het wat langer duren dan ik eerst had verwacht.
Ik heb al wel vaker op een podium gestaan, wie me nog kent van mijn jonge jaren als DJ weet dat we kleine dorpsfuiven speelden, maar ook megafuiven zoals European Youthclub Event in Berchem en de legendarische fuiven in Axion Geel voor duizenden uitgelaten fuivers. Het moet dus wat in me zitten, dat entertainen. Zo ook vanmorgen, op bezoek opnieuw in het UZ voor een eerste spoeling. de "korstjes" en dergelijke moesten diep in mijn hoofd verwijderd worden. Helaas meldde ik me er vanmorgen erg verzwakt aan, want sinds 2 dagen heb ik ook ergens buikgriep opgelopen. Gevolg: overgeven, dehydratatie, diarree, hoge koorts enz, bovenop de reeds aanwezige ongemakjes. Gisterenavond laat dus nog de huisdokter moeten doen langskomen voor een ( bijzonder pijnlijke) spuit in de bil. Het moet straf spul geweest zijn want ik ben vannacht letterlijk van de kaart geweest. Maar terug dus naar dat entertainen dus. Ik had vanmorgen een afspraak met de jonge dokter Hereygers. Prof Vanderpoorten was er niet een een simpele spoeling moet iedereen wel aankunnen dacht ook ik. Maar als ik nu achteraf een recensie moet schrijven voor deze chef-kok, zou het wel eens een vernietigend rapport kunnen zijn. Eerst mocht ik binnen om een beetje de handel te verdoven en er een wiekje in te stoppen, dat deed echter al zoveel pijn dat ik lijkbleek terug naar de wachtzaal mocht. En even later ging daar het licht helemaal uit, voor mij alleen tenminste. Ik moet een 2 minuutjes naar een andere dimensie geflitst zijn door Spock of iets dergelijks. "Alien Abduction", heet dat. Ze hadden misschien beter een lichter exemplaar uitgekozen, want ze kregen me niet opgezogen blijkbaar. Ik werd wakker met de benen in de lucht en de goede zorgen van een paar knappe verpleegsters rondom mij. Mijn vrouwtje was al een cola gaan halen en al gauw kreeg ik ook terug kleur. Het moet zijn dat het vele bloedverlies mij onder de knie had gekregen. Maar het ergst van al, de vervolgsessie met Dr. Hereygers moest nog volgen, dit was enkel zijn introductie geweest :). Even later was het al zo ver, ik mocht opnieuw op de pijnbank voor de spoeling. Een goede 15cm metalen staven, led-lampen en ander inbrekersmateriaal aan je neus op en zuigen maar. Ik wil u besparen wat door dat buisje is naar beneden gekomen, maar ik heb ongetwijfeld terug 64Gb extra ruimte in mijn hoofd, voor opslag van de grootst mogelijke zin en onzin, alle ideeën zijn welkom.
Dit jaar startte voor mij met een autovakantie in het westen, 5 sterrenhotel Gasthuisberg 25 km verderop in Leuven. Ik had een all-in geboekt in dit kuuroord.
Ondertussen zijn we al weer 2 dagen terug thuis uit gasthuisberg, nadat professor Vanderpoorten de tweede operatie uitvoerde aan "tummy", de welbekende boosdoener die mij nu sinds 2008 het leven tracht zuur te maken. De operatie is naar wens verlopen, de prof is netjes uit de gevarenzone, daar waar de zenuwen van het oog lopen, weggebleven. Toch is hij er in geslaagd om tummy te reduceren in omvang. Het is een openbaring om na meer dan 6 maanden terug vrij te kunnen ademen door de neus. 's Morgens om 7u mocht ik al een mooi operatiekleedje aan vorige donderdag, tegen een uur of 8 lag ik al klaar op de operatietafel, tegen 11u werd ik wakker in de ontwaakzaal en tegen de middag was ik al terug op de kamer. Ik voelde me trouwens uitstekend, kon terug vrij ademen en pijn had ik nauwelijks, dank zij het sterke spul in de zakjes boven mijn hoofd. 's avonds van dezelfde dag ben ik trouwens al een wandelingetje gaan maken in Gasthuisberg, hoewel dat achteraf bezien wat overmoedig was. Maar even terug naar donderdag 9 januari 2014, dag van opname. Er hing een geurtje aan de kamer die mij werd toegewezen. Mijn kamergenoot had last van chronische jeuk en werd behandeld met zalf op basis van carboline, hij werd dagelijks ingesmeerd met pek dus. Wellicht mocht ik daar liggen omdat mijn reukorgaan toch niets meer doorliet. Ik was al plannen aan het bedenken om de volgende nacht, toen ik wel weer kon ruiken, de gekleurde spookjes te lossen om "pacman" te verjagen, maar de man had wellicht ook niet gevraagd achter zijn jeuk, net zo min als ik ooit een tumor in mijn hoofd heb besteld. Nu 4 dagen na de operatie is de pijn er wel, kan ook moeilijk anders als men met wat vlijmscherpe voorwerpen in uw hoofd heeft gesneden. Alles is wat opgezwollen maar ik ben in goede handen. Mijn privé-verpleegstertje Lies brengt me geregeld pijnstillers en medicatie om te ontzwellen. In mijn geval kan ik wel een stevige dosis gebruiken van die laatste pillen. Ben ik nu verlost van de boosdoener "tummy"? Neen, volgende donderdag al terug op controle en dan een 5-tal weken genezen, waarna men zal starten met een reeks bestralingen. Maar we leven weer op hoop. Op school word ik momenteel deskundig vervangen gedurende drie weken. Mijn collega's en heel wat vrienden zijn al op bezoek geweest dus ik verveel me niet. Iedereen bedankt voor de steunbetuigingen, kaarsen enz... het heeft zeker en vast allemaal een steentje bijgedragen aan dit nieuwe herstelproces.
