"Het is toch godgeklaagd" om het met de woorden van Van Rossem te zeggen. Vrijdagmiddag kreeg ik droogweg een telefoontje van gasthuisberg dat de operatie uitgesteld dient te worden omdat de prof "verhinderd" is. Tot zover mijn eerder oordeel over een goed-geoliede machine Gasthuisberg, ik denk nu eerder dat er eentje frituurolie heeft gebruikt, of wat afval van vetsmelter Verkest. De prof is verhinderd? Als hij ziek zou geweest zijn zou ik het meteen begrepen hebben, ik heb ook liever niet dat hij niest terwijl hij een minuut eerder mijn hoofd heeft opengesneden. Maar een paar telefoontjes naar gasthuisberg hebben mij eigenlijk doen begrijpen dat er een administratieve fout is gebeurd bij de communicatie tussen de neuroloog en de plastische chirurg. In ieder geval, morgen ga ik dus niet naar de kliniek, ik krijg letterlijk uitstel van executie. Wanneer dan wel, dat krijg ik dan dinsdag te horen. Als ze dat nu 2 dagen uitstellen kan ik dat begrijpen, als ze me echter zeggen dat het eind juni wordt gaat het ziekenhuis te klein zijn. Aan alle stageairs en verpleegstertjes die er werken: neem dinsdag alvast verlof als u de ravage niet wilt meemaken dan. Droogweg werd mij vrijdag gezegd: u kan eventueel wel nog naar Genk, dan sturen we alles door. Alsof ik er op gebrand ben om even terug alle diensten ginder in Genk te doorlopen. Trouwens, ik heb het er al over gehad dat Limburgers vaak trager zijn, de operatie ginder zou misschien geen 10 maar 20 uur in beslag kunnen nemen. Wat nu dus? Kortweg dinsdagmorgen als de dames en heren die de fout gemaakt hebben er terug zijn, ga ik niet bellen, maar hen even een bezoekje brengen, en vragen met wiens leven ze denken te moeten spelen. Wil ik dan graag zo snel mogelijk aan flarden gesneden worden? In de gegeven omstandigheden wel. In ieder geval, als u dinsdagmorgen een kleine tsunami door de Dijle ziet gaan of lichte trillingen voelt tot 9 op Richter's schaal, weet dan dat Gasthuisberg vanaf dan waarschijnlijk allerminst nog iets met een berg te maken heeft, tenzij een berg puin. Ik ben niet snel boos maar..... tot dinsdag.
Wat een drukte. Een weekend achter de rug met amper een paar uur slaap op 3 dagen; Dat is niet bepaald rustig toeleven naar een zware ingreep. Maar het leven van een leerkracht is dus zwaar. Het was afgelopen weekend dan ook X-Ostomos van onze laatstejaarsstudenten, de fuif die hun laatste 100 dagen viert. Daarnaast moesten er nog een 2-tal jobs gedaan worden voor Tropical Decorations, te Sint-Truiden en in de Nekkerhal te Mechelen. Maar we hebben dus alweer alles overleeft. Niet dat ik op school wat kan uitrusten, want ook daar heerst een drukte van je welste. En ook mijn volgende weekend is er geen om slaap in te halen: Hakendover kermis biedt zich immers aan, alsook de sjamajeefuif van chiro Neerlinter Het is allemaal wat te druk om goed te zijn. Want de laatste loodjes wegen spreekwoordelijk het zwaarst. Maar we klagen niet, ik heb beloofd aan mijn studenten les te geven tot de paasvakantie en dat doen we dus ook. En voor diegenen die dit lezen, ja hoor ook de laatste les kan u nog een toets voorgeschoteld krijgen (niet waar zesdejaars?). Als het nu gaat over bufferoplossingen, redoxreacties, oplosbaarheidsproducten of keto-enol tautomerie, het is en blijft allemaal belangrijk voor de verdere studies. In ieder geval heb ik nog steeds een goed oog in de afloop van de hele operatie, en in het andere geval: bloemen noch kransen aub , drink eerder een goei pintje op mijn "gezondheid". In ieder geval mijn volgende dagboekberichtje zal pas na de operatie verschijnen, dus hoe sneller dat is, hoe beter ik het er eigenlijk heb vanaf gebracht. Hopelijk dus tot volgende week al vroeg...
, drink eerder een goei pintje op mijn "gezondheid". In ieder geval mijn volgende dagboekberichtje zal pas na de operatie verschijnen, dus hoe sneller dat is, hoe beter ik het er eigenlijk heb vanaf gebracht. Hopelijk dus tot volgende week al vroeg...
