Gisteren heb ik vernomen dat ik de trotse winnaar ben van 28 beurten onder de zonnebank in Club Med Gasthuisberg, zij het wel een erg stralende zon in dit geval, eerder zo een nucleair ding. Nu ken ik als leerkracht chemie heel veel van radioactieve reeksen en isotopen allerhande, maar ik had toch op wat minder beurten gehoopt. De eerst volgende keer mag ik al direct rechtstreeks naar de dienst radiotherapie. Een vreemde afdeling ergens op de benedenverdieping, de mensen die er ronddolen zijn er vaak niet goed aan toe, dus ik weet wat me te wachten staat. Dat hebben ze me ook uitgelegd, beetje haaruitval hier, een automatische trimming van de wenkbrauw daar, een beetje cataract van het linkeroog, wat misselijkheid, wat slaperigheid, een beetje desoriëntatie en wat moeite bij concentratie. Al bij al dus niets om me zorgen om te maken, dat spaart weer een knipbeurt uit bij de kapper. Op 26 februari gaat de stralende hemel voor mij open. Daarvoor maken ze nog een masker van mijn innemende gelaat. Dat masker wordt ongetwijfeld een hit bij de komende carnavalsvieringen. Klinkt goed, maar ze gaan dat gebruiken om mijn hoofd vast te schroeven aan de tafel, wat het verhaal toch al wat minder romantisch maakt. En werken dan? Tja, volgens de dokter is dat die hele periode niet aangewezen en ze schreef me prompt verlof voor tot en met 1 mei. Sorry leerlingen, het is niet anders. Ik ga genieten van mijn weken vakantie in club Méd.
