Ziezo, mijn masker voor carnaval is al klaar, geheel op maat gemaakt van warme siliconen, met dank aan Gasthuisberg dienst radiotherapie.
Vandaag werd inderdaad de proefbestraling gedaan en het masker gemaakt. 20 minuten CT scan later was ik klaar voor ontvangst van de afsprakenlijst, nog 28 sessies tussen 10 maart en 16 april. Aan het onthaal was ik al een oude bekende tegengekomen, Stefan heeft zowat hetzelfde traject voor de boeg.
Tijdens het wachten in de wachtzaal werden we zelfs aangesproken door een vriendelijke mevrouw, kankerbegeleiding en dergelijke was haar job. Daar schrok ik toch even van, zo ver ben ik nog niet mevrouw!
Ondertussen kreeg ik zowaar ook al een toegangsbadge overhandigd, ik moet niet langer naar de betaalparking maar mag bij elk bezoek rechtstreeks naar de dienst radiotherapie. We staan voor een lange reeks maar we komen er wel.
Gisteren heb ik vernomen dat ik de trotse winnaar ben van 28 beurten onder de zonnebank in Club Med Gasthuisberg, zij het wel een erg stralende zon in dit geval, eerder zo een nucleair ding. Nu ken ik als leerkracht chemie heel veel van radioactieve reeksen en isotopen allerhande, maar ik had toch op wat minder beurten gehoopt. De eerst volgende keer mag ik al direct rechtstreeks naar de dienst radiotherapie. Een vreemde afdeling ergens op de benedenverdieping, de mensen die er ronddolen zijn er vaak niet goed aan toe, dus ik weet wat me te wachten staat. Dat hebben ze me ook uitgelegd, beetje haaruitval hier, een automatische trimming van de wenkbrauw daar, een beetje cataract van het linkeroog, wat misselijkheid, wat slaperigheid, een beetje desoriëntatie en wat moeite bij concentratie. Al bij al dus niets om me zorgen om te maken, dat spaart weer een knipbeurt uit bij de kapper. Op 26 februari gaat de stralende hemel voor mij open. Daarvoor maken ze nog een masker van mijn innemende gelaat. Dat masker wordt ongetwijfeld een hit bij de komende carnavalsvieringen. Klinkt goed, maar ze gaan dat gebruiken om mijn hoofd vast te schroeven aan de tafel, wat het verhaal toch al wat minder romantisch maakt. En werken dan? Tja, volgens de dokter is dat die hele periode niet aangewezen en ze schreef me prompt verlof voor tot en met 1 mei. Sorry leerlingen, het is niet anders. Ik ga genieten van mijn weken vakantie in club Méd.
12 dagen verstreken er al sinds men het betere speologiewerk deed via mijn neus. Het gaat nu denk ik wel opnieuw de goede kant uit. De zo gevreesde spoelingen in Leuven mag ik nu dagelijks zelf uitproberen. Bij mijn laatste bezoek kreeg ik immers een mini-gietertje mee. Niet om de mini-bloempjes te begieten maar om een zoutoplossing zelf het ene neusgat in en het andere uit te laten lopen. Niet aangenaam, hoe langer hoe minder zelfs, maar wel effectief. Telkens helpt het me om de aliens die zich diep in mijn hoofd verschuilen naar buiten te werken. De aliens noem ik ze, de korstjes volgens de dokters in Leuven. De laatste keer dat ik op bezoek was voor een dergelijke spoeling was het allemaal veel draaglijker. Ik was te gast deze keer bij Dokter Pilaete en haar al even bevallige assistente. Er bestaan echt wel ergere dingen dan je door deze dames bij de neus laten nemen.
Nu donderdag staat de volgende en hopelijk laatste spoelbeurt gepland, vervolgens mag ik zaterdagavond nog eens onder het stalen monster NMR, en tenslotte op bezoek bij de radioloog-oncoloog voor de vervolgplanning. O ja, tussendoor verjaar ik ook nog nu woensdag, dat vieren we zeker.
Gisteren dus opnieuw een dagje UZ Leuven achter de rug. Al vroeg 's morgens via gladde wegen naar UZ voor een afspraak opnieuw met dr. d'Heygere. De man die bij mij de vorige keer het licht deed uitgaan. Deze keer was ik echter al wat beter gewapend en stond ik letterlijk steviger in mijn schoenen, genezingsproces heet dat dan. Ik mag echter niet ontkennen dat het zweet mij in de bilnaad droop bij het zien van de man.
Ook deze keer hetzelfde ritueel: een paar wieken aan je neus omhoog ter verdoving, vervolgens terug naar de wachtzaal tot je klaar bent voor "de spoeling". Het is zo een beetje zoals een hersenspoeling, maar waar je achteraf alles nog van weet, meer nog je vergeet deze soort spoeling niet zo snel.
Dr. d'Heygere heeft niet teleurgesteld, ook deze keer deed het niet goed, maar kranig en koppig bleef ik bij bewustzijn, hoe goed hij ook zijn best deed. Ook de prof kwam nog even langs om een kijkje te nemen aan mijn binnenkant, tussen een paar mondelinge examens door. Het zal voor de prof een aangename afwisseling zijn, een zwetende student en een zwetende patiënt, in casu ikzelf.
En dan nog langs de kassa passeren, we waren gekomen met 1 afspraak en mochten terug vertrekken met 3 nieuwe: volgende week opnieuw op de pijnbank bij dr. d'Heygere, dan het stalen monster NMR en vervolgens naar de radioloog-oncoloog voor een vakantieboeking voor een stralend voorjaar.
Het zweet is intussen opgedroogd en weggewassen, de pijn zal wel weer wegtrekken en tegen komende donderdag verdwenen zijn, precies op tijd voor het volgende bezoekje aan UZ...
Nu ik de laatste dagen mijn dagelijkse hoeveelheid pillen moet slikken en tijd heb om na te denken, moet ik zeggen dat de pharmaceutische industrie het fijn bekeken heeft. Ik moet bijvoorbeeld pillen nemen om de zwelling weg te nemen, vervolgens andere pillen om de neveneffecten van deze eerste pillen ( maagpijn) te onderdrukken, dan weer koortswerende middeltjes want dat is een neveneffect van die tweede tabletten, die ook weer ..... zwelling kunnen veroorzaken. Zo is de cirkel rond en kan ik blijven slikken toch? Hun economie is verzekerd, mijn genezingsproces wat minder. Door het vele bloedverlies zou ik nu ook extra ijzerpillen moeten slikken, ik denk echter dat ik tijdens elke maaltijd gewoon even aan onze tafelpoten ga knagen. Ik geef u even een inzicht in de bijsluiter van het middeltje "celeston", dat dus helpt bij het ontzwellen van mijn binnenkant, en meer bepaald de ongewenste effecten ervan: -hartritmestoornissen -verhoogde bloeddruk -spierpijn en ontkalking -netelroos -vertraagde wondheling -overmatige transpiratie -blauwe plekken en huiduitslag -maagzweren en andere darmaandoeningen -stuipen -slapeloosheid -overgevoeligheid -duizeligheid -hoofdpijn -depressie -psychotische reacties -oogaandoeningen zoals grijze staar, groene staar en uitpuilende oogbollen -vollemaansgezicht -latente suikerziekte -gewichtstoename
In geval van andere ongewenste effecten moet ik een arts raadplegen, zijn er NOG andere? Leuk middeltje in elk geval, ik denk dat ik de raad van de apotheker goed ga opvolgen: buiten het bereik van kinderen bewaren en potje goed gesloten houden dat die viezigheid er niet uit kan. Ik stelde me trouwens vragen met de nevenwerking "vollemaansgezicht", heeft dat iets met weerwolven te maken? Ik denk dat ik mijn scheerapparaat ga bovenhalen. Maar alle gekheid op een stokje, nu vrijdag terg naar de prof voor een groot onderhoud van mijn linker luchtinlaat, en dan kijken wanneer deel 2, de radiotherapie kan starten. Klaar voor een "stralende" toekomst.
Elke morgen gaat het goed met me, de nachtrust is meestal voldoende, in elk geval stukken beter dan voor de operatie. Maar naarmate de dag vordert gaat het ook steeds minder goed. Een hele dag woelen in een zetel is ook niet echt mijn ding. Ik ben moeten stoppen met de medicatie tegen de zwelling want de maag verdroeg die pillen niet. De medische logica schrijft dan pillen voor om die vorige pillen wel te verdragen, maar van die laatste krijg je dan weer andere bijwerkingen. Zo blijf je als je wil bezig, de reeks pillen als ontbijt waren er bij mij een stuk of 5. Mij eigen medisch advies heeft die dus nu allemaal gecanceled, ik vertrouw even enkel nog op die goeie oude dafalgannekes en ibruprofens. Mijn excuses aan de werknemers van de pharmaceutische industrie, er komt wellicht weer een ontslaggolf aan. In ieder geval, mijn luchtwegen blijven open en bruikbaar, en dat was toch al 1 van de "hoofd"-redenen voor de operatie. Het komt allemaal wel goed denk ik, alleen gaat het wat langer duren dan ik eerst had verwacht.
Ik heb al wel vaker op een podium gestaan, wie me nog kent van mijn jonge jaren als DJ weet dat we kleine dorpsfuiven speelden, maar ook megafuiven zoals European Youthclub Event in Berchem en de legendarische fuiven in Axion Geel voor duizenden uitgelaten fuivers. Het moet dus wat in me zitten, dat entertainen. Zo ook vanmorgen, op bezoek opnieuw in het UZ voor een eerste spoeling. de "korstjes" en dergelijke moesten diep in mijn hoofd verwijderd worden. Helaas meldde ik me er vanmorgen erg verzwakt aan, want sinds 2 dagen heb ik ook ergens buikgriep opgelopen. Gevolg: overgeven, dehydratatie, diarree, hoge koorts enz, bovenop de reeds aanwezige ongemakjes. Gisterenavond laat dus nog de huisdokter moeten doen langskomen voor een ( bijzonder pijnlijke) spuit in de bil. Het moet straf spul geweest zijn want ik ben vannacht letterlijk van de kaart geweest. Maar terug dus naar dat entertainen dus. Ik had vanmorgen een afspraak met de jonge dokter Hereygers. Prof Vanderpoorten was er niet een een simpele spoeling moet iedereen wel aankunnen dacht ook ik. Maar als ik nu achteraf een recensie moet schrijven voor deze chef-kok, zou het wel eens een vernietigend rapport kunnen zijn. Eerst mocht ik binnen om een beetje de handel te verdoven en er een wiekje in te stoppen, dat deed echter al zoveel pijn dat ik lijkbleek terug naar de wachtzaal mocht. En even later ging daar het licht helemaal uit, voor mij alleen tenminste. Ik moet een 2 minuutjes naar een andere dimensie geflitst zijn door Spock of iets dergelijks. "Alien Abduction", heet dat. Ze hadden misschien beter een lichter exemplaar uitgekozen, want ze kregen me niet opgezogen blijkbaar. Ik werd wakker met de benen in de lucht en de goede zorgen van een paar knappe verpleegsters rondom mij. Mijn vrouwtje was al een cola gaan halen en al gauw kreeg ik ook terug kleur. Het moet zijn dat het vele bloedverlies mij onder de knie had gekregen. Maar het ergst van al, de vervolgsessie met Dr. Hereygers moest nog volgen, dit was enkel zijn introductie geweest :). Even later was het al zo ver, ik mocht opnieuw op de pijnbank voor de spoeling. Een goede 15cm metalen staven, led-lampen en ander inbrekersmateriaal aan je neus op en zuigen maar. Ik wil u besparen wat door dat buisje is naar beneden gekomen, maar ik heb ongetwijfeld terug 64Gb extra ruimte in mijn hoofd, voor opslag van de grootst mogelijke zin en onzin, alle ideeën zijn welkom.
Dit jaar startte voor mij met een autovakantie in het westen, 5 sterrenhotel Gasthuisberg 25 km verderop in Leuven. Ik had een all-in geboekt in dit kuuroord.
Ondertussen zijn we al weer 2 dagen terug thuis uit gasthuisberg, nadat professor Vanderpoorten de tweede operatie uitvoerde aan "tummy", de welbekende boosdoener die mij nu sinds 2008 het leven tracht zuur te maken. De operatie is naar wens verlopen, de prof is netjes uit de gevarenzone, daar waar de zenuwen van het oog lopen, weggebleven. Toch is hij er in geslaagd om tummy te reduceren in omvang. Het is een openbaring om na meer dan 6 maanden terug vrij te kunnen ademen door de neus. 's Morgens om 7u mocht ik al een mooi operatiekleedje aan vorige donderdag, tegen een uur of 8 lag ik al klaar op de operatietafel, tegen 11u werd ik wakker in de ontwaakzaal en tegen de middag was ik al terug op de kamer. Ik voelde me trouwens uitstekend, kon terug vrij ademen en pijn had ik nauwelijks, dank zij het sterke spul in de zakjes boven mijn hoofd. 's avonds van dezelfde dag ben ik trouwens al een wandelingetje gaan maken in Gasthuisberg, hoewel dat achteraf bezien wat overmoedig was. Maar even terug naar donderdag 9 januari 2014, dag van opname. Er hing een geurtje aan de kamer die mij werd toegewezen. Mijn kamergenoot had last van chronische jeuk en werd behandeld met zalf op basis van carboline, hij werd dagelijks ingesmeerd met pek dus. Wellicht mocht ik daar liggen omdat mijn reukorgaan toch niets meer doorliet. Ik was al plannen aan het bedenken om de volgende nacht, toen ik wel weer kon ruiken, de gekleurde spookjes te lossen om "pacman" te verjagen, maar de man had wellicht ook niet gevraagd achter zijn jeuk, net zo min als ik ooit een tumor in mijn hoofd heb besteld. Nu 4 dagen na de operatie is de pijn er wel, kan ook moeilijk anders als men met wat vlijmscherpe voorwerpen in uw hoofd heeft gesneden. Alles is wat opgezwollen maar ik ben in goede handen. Mijn privé-verpleegstertje Lies brengt me geregeld pijnstillers en medicatie om te ontzwellen. In mijn geval kan ik wel een stevige dosis gebruiken van die laatste pillen. Ben ik nu verlost van de boosdoener "tummy"? Neen, volgende donderdag al terug op controle en dan een 5-tal weken genezen, waarna men zal starten met een reeks bestralingen. Maar we leven weer op hoop. Op school word ik momenteel deskundig vervangen gedurende drie weken. Mijn collega's en heel wat vrienden zijn al op bezoek geweest dus ik verveel me niet. Iedereen bedankt voor de steunbetuigingen, kaarsen enz... het heeft zeker en vast allemaal een steentje bijgedragen aan dit nieuwe herstelproces.
Gisteren voor de de tweede keer in een week terug te gast bij Sint-Rafaël, het is te zeggen niet bij de heilige zelf, daar gelooft een wetenschapper niet echt in, maar het instituut, zijvleugeltje van gasthuisberg Leuven. Prof Vanderpoorten wou me absoluut zelf nog eens zien, en dan vooral mijn neus. Het reukorgaan tussen mijn ogen bezorgt me al een tijdje wat last. Ik bespaar u als lezer graag de details. Vorige week moesten we dringend onder de scan om te kijken als het verlies aan hersenvocht geen gevolgen had gehad, te weten luchtbellen in mijn brein. Gelukkig is dat niet het geval en moeten we niet eerder onder het mes, ik kan nu rustig nog de feesten doorkomen. In de wachtzaal zat ik samen met een andere beroemdheid, dokter Gijsbrecht, de acteur uit de vroegere tweederangsserie "spoed" op VTM. Kan die zichzelf niet bedienen trouwens? In ieder geval, 9 januari dus ontvangst in Gasthuisberg, 10 januari operatie om Tummy te reduceren in omvang, en 12 januari misschien al terug naar huis. De derde week van januari zijn we misschien al terug aan het les geven :) , of misschien ook niet...
Ik heb aan mijn CD collectie 2 lang gezochte exemplaren toegevoegd: "Het beste van Hugo Mathijssen" en ook "Best of CPEX". Pareltjes als "gij se lelijk foorwijf" en "Blankenberge" klinken hier door de boxen. Tegelijkertijd kocht mijn vrouw in dezelfde platenzaak de Soundtrack van "The Sound of Music". Van een cultuurschok aan d ekassa gesproken. Ik geniet momenteel van ene welverdiende paasvakantie. Met de kindjes naar Bobbejaanland geweest, een weekendje in en superleuk hotelletje in Kasterlee en zo verder. Het leven ziet er weer fantastisch uit, hopelijk kan alles weer zo zorgeloos verder...
Hoi iedereen, het is weer een hele tijd geleden dat ik hier nog langs geweest ben om mijn verhaallijn weer verder te zetten. Maar geen nieuws is goed nieuws denk maar. Bij mijn laatste bezoek aan Gasthuisberg werd ik terug goed genoeg bevonden voor verder te leven en ik moet zelfs pas op 7 januari 2010 terug onder het stalen monster. Dus geloof ik hen als ze beweren dat het allemaal goed gaat. De winter mag anderzijds van mij nu wel stilaan eindigen, nooit voorheen heeft dat zo op mijn gemoed gewerkt. En ook op die van mijn tropische plantjes buiten, ze zijn er allemaal niet zo goed van. Opwarming van de aarde noemden ze dat, mijn portemonnee is er serieus van afgekoeld. Zo een palmboom van 4 meter voor de deur kost al gauw 800 euro. En na die temperaturen van -20 zien ze er echt niet meer frisgroen uit hoor. Ik hoop dat het met alle klanten die hier palmen of olijven hebben gekocht beter is vergaan maar ik vrees echt dat vele planten het niet gaan overleven.
Ik wil het nog even hebben over facebook, waar iederen nu de mond van vol heeft. Ook ik heb een facebook account en het is inderdaad een aanrader. Ontelbare mensen die ik jaren niet meer heb gezien of gehoord kom je virtueel terug tegen. Hopelijk komen er ook terug echte vriendschappen terug tot leven. Dus iedereen aan de facebook!
Dit tekstje wil ik opdragen aan mijn zopas overleden huisdieren, beiden hebben net kerstmis niet gehaald, maar hebben zich tot het laatste moment ten dienste van mij en mijn vrouw waardig gedragen. In memoriam dus onze Kamil, de kreeft, en Conny de kalkoen. Kamil ging heen na een tragisch ongeval toen hij in het kokende sopje terecht kwam en meteen roos verkleurde. Gelukkig heeft de champagnesaus nadien veel goed gemaakt. Ook ons Conny heeft alsnog, samen met de portosaus, voor veel plezier gezorgd, zelfs na haar heengaan. Kamil en Conny, ik zal jullie nooit vergeten. Tot zover de goeie boodschap, voor we hier last krijgen met Gaia. 7 januari nadert intussen met rase schreden, dat is de datum voor het volgende galgenmaal van het stalen monster in Gasthuisberg. Voor de regelmatige lezers van deze blog: tijd voor alweer een kernspin of nMR. Even een check up of alles in mijn misdadig brein zich nog gedraagt zoals het hoort. Ik vermoed het wel, aangezien ik geen nieuwe klachten heb qua gezondheid en de oude kwaaltjes stilaan tot de gewone dingen beginnen te horen. Hier en daar begint ook de gevoelloosheid te beteren, waarschijnlijk beginnen enkele zenuwbanen zich wat te herstellen, 8 maanden na het graafwerk van prof. Schoenaers tussen de duistere geheimen van mijn brein. Zo behoort 2008 alweer bijna tot het verleden, een jaar om snel te vergeten, niet alleen voor het Fortis-management. Een jaar waarin wij zowaar een brabbeltaal van Ishtar naar eurosong stuurden, Kalitta Air zijn toestellen in 2 braken door het gewicht van Amerikaans speelgoed voor de Irakeesjes. Het jaar ook waarin al onze bekende sportsters stopten met sporten: Justine, Kim, Tia en ook ikzelf denk niet dat ik ga blijven trainen voor de 100m. De honderd meter platte rust misschien, daar wil ik me nog voor opladen. Het is al precies een jaar geleden dat ik de diagnose te horen kreeg. Ik hoop dat 2009 voor meer voorspoed zorgt, ook al mogen we alles bij elkaar niet klagen. Positief als altijd zien we het komende jaar tegemoet. Blijf feesten, dat is een bevel!
alweer een paar weken verder en het blijft goed gaan met de gezondheid. Evenwichtig, letterlijk en figuurlijk. Ik ga nu regelmatig op bezoek bij de tandarts, want eventuele ontstekingen in de mond blijven pijnloos verborgen. De tandarts stelde mij gerust, mijn gebit is nog in orde als dat van een jonge krokodil. 7 januari is de volgende check-up gepland voor het hoofd. Kernspin of nMR alweer, het stalen monster voor de lezers van deze blog,MRI voor de dokter House fans. Ik ben ondertussen erg druk bezig met het verbeteren van de examens van de teergeliefde studentjes. Ik ben er echter van overtuigd dat de liefde volgende vrijdag voor velen niet langer wederzijds zal zijn. De teller buizen, te bestellen bij Bovin beton in Kortenaken, staat al op 23 ondertussen. Je vraagt je als leerkracht dan af: waarom heb ik de afgelopen maanden zo met handen en voeten alles proberen uit te leggen, als den uil niet zien en wil. Maar zoals al voorspeld door sommige collegas: het zal dan wel aan mij of de school of nog wat anders liggen. Zeker niet aan facebook, netlog , msn en andere tijdverdrijven van de moderne jeugd. Heb ik trouwens al verteld dat ik tegenwoordig een huisdier heb? Een poes dan nog, Seop is de naam. Ze is zo lui dat ze stilaan de vorm krijgt van een walrus. Ik ben er ondertussen van overtuigd dat hij slechts zijn eerste muis kan vangen als dat grijze onding aan zijn muil inspringt. De naam werd ontleend aan een sketch van Andre Van Duin. Ziezo dat mysterie is ook weer opgelost.Ik hou u op de hoogte als ik alweer extra tijd krijg bijgeschreven na 7 januari. Alvast prettige feesten, en niet te veel drinken, alhoewel . Ik herinner me nog in mijn studententijd deed de toenmalige rijkswacht WODCA acties. Dat stond dan voor Weekend Ongevallen Door Controles Aanpakken. Wij deden als studenten een tegenactie, de PORTO actie: Proberen Om de Rijkswacht Te Ontwijken. Het is maar dat u weet wat doen dit eindejaar. Santé en laat het u smaken tijdens de feesten.
Een weekje geleden was ik weer te gast in Leuven, Sint-Rafaël was weer aan de beurt, home of the rich and famous, Prof Schoenaerts in dit geval. De gebruikelijke vertraging van 3 uur was ik nu al gewend en ook dit keer hebben ze op dit vlak niet teleurgesteld. Maar het was het wachten al weer waard. Ik werd ontvangen door maar liefst 4 "kijk" stageairs. Dat zijn geen luie dokters of zo , maar gewoonweg toekomstige artsen (de meesten onder hen toch) die mogen kijken en aankomen niet. Jammer eigenlijk als ik de vrouwelijke exemplaren ervan bekeek. Maar dit geheel terzijde. De prof wandelde rond met een schedel in de hand en sprak me moed in: "dat was mijn vorige patiënt". Met welke bijtende zuren hij die man had behandeld, het zal mij een raadsel blijven. Als leraar scheikunde kan ik me natuurlijk zeer goed verdedigen in een chemisch oorlogje met de prof dus bij mij bleef het bij kijken en fotograferen. Jawel beste lezer, ik ben ook aan een modellencarrière gestart. Als goed doorvoed proefkonijn word ik in leuven vaak gefotografeerd. Die close up foto's van mijn geniale blik worden dan gebruikt in de lessen van de prof aan de kijkstageairs. Daar kunnen ze nog iets van leren van mijn kop. Of gaan ze dienen voor de toekomstige halloweenviering bij de prof thuis? Muktifunctioneel die foto's van mij. Fier als een gieter, kwispelend van opwinding over zoveel aandacht wachtte ik op het verdict van de nieuwe gehoorproblemen. Ach,spraken de drie wijzen die ondertussen de onderzoekskamer van 3 vierkante meter hadden bezet, het gaat waarschijnlijk over een bloedklontertje dat achterbleef na de operatie. Een terugkeer van evil tummy was minder waarschijnlijk. Maar voor de zekerheid hebben we alweer een nieuwe afspraak met het stalen nmr-monster. Een bloedklontertje dus, als het dat maar is, ik heb wel een idee wat als bloedverdunner kan dienen, van Chivas Regal tot Glennlivet en William lawsons of Johnnie Walker, allen verdunnen ze à volonté. De prof heeft me nu opnieuw doorverwezen naar Mevrouw Didgar, u weet wel die knappe dokter met midden-oosten roots. De volledige genezing ligt misschien in het verschiet, maar misschien hou ik het nog wat stil, daar aan het lijntje gehouden worden immers, er bestaan ergere dingen.
We zijn weer twee maanden verder en helaas, ik ben terug waar ik begon. Oorontsteking en terug naar dokter Litière in Tienen. De laatste keer dat ik met een oorontsteking bij de dokter ging kwam ik er buiten met een diagnose van tumor in het hoofd en zware tijden in het verschiet. Het is door het gehoorprobleem ook wat moeilijker voor de klas staan. Heel vaak moet ik vragen aan de studenten om de vraag te herhalen. Lastig vaak en onbegrijpende blikken. Vooral bij rumoerige klassen wanneer er wat achtergrondlawaai is heb ik problemen, dat rumoer moet ik dus nu afschaffen: zwijgen en stilzitten! Alhoewel zo een vaart loopt het bij mij niet. Maar in ieder geval, de vrees wordt groter dat we alles kunnen gaan herbeginnen, de komende weken moet ik weer op bezoek bij de prof in leuven en dan weten we dat snel. Ik ga niet doemdenken maar alweer wachten wat onzekere dagen en weken. In ieder geval als het op die korte tijd teruggegroeid is tot wat het was, betwijfel ik of ik nog verdere operaties zie zitten. We zien wel wat er volgt maar ik loop momenteel met gemengde gevoelens rond.
Zo eindelijk weet ik hoe ik er voor sta, en dat is zelfs niet heel slecht. Het heeft zo lang geduurd voor ik hier nog wat postte omdat ik het zelf nog niet helemaal goed wist. Na de nieuwe scan had ik immers contact gehad met Prof. Schoenaers. Ik was nadien wat in de war van "was dit nu positief of niet?". De professor vertelde me immers dat er nog heel wat "dingen" op de scan te zien waren en dat hij dat eerst nog met de neurologen moest bespreken, maar dat tummy voldoende gereduceerd was in volume om er geen last meer mee te hebben. Zeg nu zelf was dit positief of niet? Waren die "dingen" buitenaardse wezentjes die tummy kwamen helpen? Of liefhebbende "roze" bloedcelletjes met handtasjes om vrede te brengen in mijn hoofd? Ik had er het raden naar. Dan maar een alweer verhelderend gesprek met Dr Didgar, de mevrouw uit Teheran zoals u ze wellicht beter kent. Deze lieve mevrouw heeft me meer gerustgesteld, het is niet weg natuurlijk, dat wisten we op voorhand, maar als het er zit en niet groeit kan iedereen gelukkig zijn, dus gewoon een paar keer per jaar op controle in het stalen monster en dat is het voorlopig. Heb ik er nu dus nog wat aan overgehouden? Relatief kleine ongemakken zoals gevoelloosheid aan de linkerkant, wat smaakverlies (alsof ik ervoor goede smaak had), en wat last met het kauwen zonder kauwspieren. Maar daarvoor klagen we niet want ik reken mezelf bij de gelukkigen onder dit soort patiënten. En wat die kauwspieren betreft, ik ga binnenkort eens een fitnesscentrum binnenstappen om een speciaal programma aan te vragen om die spieren weer bij te kweken. Misschien sturen ze me naar een restaurant ernaast... er is nog hoop voor de Bourgondiers, leve de taaie biefstukken.
Vorige maandag een eerste controle achter de rug, een nieuwe nMR scan moet de situatie verduidelijken. Dat betekende alweer een half uur stilliggen in het stalen monster. Alweer slokte het mij met één hap naar binnen, wat toch steeds weer een hele prestatie is: respect voor het stalen monster! Ik denk dat het mormel net voor mij iemand had opgeslokt die net look had gegeten want de muil van het monster rook er nog naar. Nu is het weer wachten op de uitslag van de nMR scan. Komende maandag mag ik die verwachten. ij vrouwtje meldde al dat het wel goed zal zijn "want anders hadden ze al lang zelf gebeld", zegt ze. Toch is het nog wat bang afwachten. Maar we hebben er alle hoop in want het gaat steeds beter met mij. We zijn met het gezin een tweedaagse uitstap gaan maken in Millen (Riemst). het had een driedaagse moeten zijn , maar de regen heeft het wat ingekort. Toch is het zeer leuk geweest, ik heb echt genoten van de kinderen. Ondertussen stromen de rekeningen van gasthuisberg binnen, alsof het een peleton uit een Tourrit is. De kassa rinkelt daar dus voor de profs, maar ja ze hebben dan ook onbetaalbaar werk verricht.
Zo het is al een tijdje geleden dat ik hier nog iets neerschreef. Ondertussen is voor mij als leerkracht de vakantie begonnen, alhoewel... Met Tropical Decorations breekt nu de drukste periode aan; beach- en tuinparties allerhande, maar ook grotere jobs zoals het Q Beachhouse in Oostende en natuurlijk de nieuwe attracties in Bobbejaanland. We weten wat doen deze zomer wees gerust. Brazilian party, één van mijn andere hersenspinsels, is net achter de rug en het was een groot succes op alle vlakken. Grotere opkomst als vorig jaar, zeer goeie dJ's ( Erwin de Nul van Donna en BJ Deparaetere van Q Music en natuurlijk het B team), prachtige sambameisjes en mooie licht- en geluidsshow. We gaan verder op de ingeslagen weg absoluut. En met de gezondheid zal u denken? Wel het gaat goed op af en toe een koortsaanval na. Zo ook op 's nachts op de Brazilian Party, als de vermoeidheid de bovenhand krijgt gaat het licht bij mij binnen de 5 minuten volledig uit. Sorry dus dat ik niet tot de opruimploeg heb bijgedragen. Alles gaat goed dus, maar niet te veel in eens, dat blijft de boodschap.
Het lijkt zowat een vloek, elk begin van de week krijg ik koortsaanvallen tot ongeveer de donderdagmiddag. Dan is er weer een weekend dat goed gaat. Beter zo dan omgekeerd zal u denken. Vandaag donderdag gaat Tropical Decorations een bedrijfsfeest decoreren bij EMEA DOnaldson in Heverlee, zowaar een oude klant van mij toen ik nog in de softwareindustrie werkte. Dat wordt wellicht een blij weerzien met oude collega's. Het is echter zeer hard aan het regenen, dus ik denk dat het eerder een tropisch regenwoudfeestje wordt ginder. Wat de koorts betreft die mij zowat wekelijks terug overvalt, ik vermoed gewoon dat het nog een gebrek aan weerstand is. Het minste virusje of microobje dat mijn neus in de gaten krijgt glipt daar ook naar binnen en vindt er een gemakkelijke prooi. Hoe zou jezelf zijn als virus, en je passeert een makkelijk plat te krijgen lekkere brok vlees. Maar het is vandaag donderdag dus alweer koortsvrij opgestaan en klaar om te gaan werken. Hopelijk zitten er niet te veel virussen in de regenwolken. In het andere geval, maandag= koortsdag
. Ik herinner me nog in mijn studententijd deed de toenmalige rijkswacht WODCA acties. Dat stond dan voor Weekend Ongevallen Door Controles Aanpakken. Wij deden als studenten een tegenactie, de PORTO actie: Proberen Om de Rijkswacht Te Ontwijken. Het is maar dat u weet wat doen dit eindejaar. Santé en laat het u smaken tijdens de feesten.
