Drie keer slikken. Gisteren na twee en een halve week lekker genieten in italië terug thuis om half drie. Een brief van het ziekenhuis. De operatie van 15 september kan niet doorgaan omdat de arts verhinderd is. Drie keer slikken en proberen om allerlei positieve dingen te zien. Och goed dan ben ik nog wat langer thuis voor de kids zodat ze aan school gewend zijn, nog wat extra tijd om het huis een goede beurt te geven en.. Ach eigenlijk een groot verdriet. Een nacht wachten voor ik kon bellen met de verpleegkundige. Deze morgen om 8 uur al aan de telefoon en bellen maar. Een vriendelijke stem die vroeg of ik misschen 18 augustus zou kunnen. Oeps hoor ik dat goed? Ze zou in de loop van de ochtend terug bellen. 18 augustus................dat is over twee weken!
Even de tijd om de zaken op een rijtje te zetten. Waarom ook niet 18 augustus, onze trouwdag. Een heleboel redenen om een andere datum te vragen, ze komen ook nog nieuwe ramen zetten eind augustus, de kinderen zijn nog thuis, we gaan nog een weekend naar de Ardennen, ik moet nog dit, ik moet nog dat. Nee, eigenlijk wil ik wel graag op 18 augustus geopereerd worden.
De knoop is doorgehakt. 18 augustus krijg ik terug borsten!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ecg en scan zijn geregeld, bloed is ook zo geprikt en ach dat huis dat blijft dan maar even niet grondig gepoetst. De kinderen zijn er redelijk nuchter onder. Vanavond maar eens een oproepje op een forum voor tips en ervaringen en nog eens langs wat sites surfen.
Zo'n dag dat de wereld er kl*ten uitziet. Dat is dus vandaag. De restverschijnselen van de kanker blijven nog altijd in dit rotlichaam zitten. De slapeloosheid. Ben je dan aan het piekeren??? Nee, ik kan gewoon niet slapen. En als dat dan een een aantal dagen/weken geduurd heeft neem ik zo'n slaaptablet. En ja hoor lekker slapen, 7 uur aan een stuk, maar dan wakker worden en zo depressief zijn. Maar waarom depressief? Ik weet het niet. En dan dat belachelijke schuldgevoel. Me schuldig voelen tegenover de kindjes omdat ze geen onbezorgde jeugd hebben gehad. Omdat ze een mama hadden die een heleboel niet kon, die misschien dood ging, die kaal was, die dik werd, die anders was, die niet met ze kon doen wat ze zou willen. Goh ja ik weet wel dat ik me daar niet schuldig over me moet voelen, maar het voelt op een dag als vandaag wel zo. En dan nu die reconstructie. Weer terug naar af, weer niets kunnen. De kinderen zijn nu wel 4 jaar ouder maar toch... Ik weet dat ik het moet doen, ik wil me normaal voelen, een nieuwe periode in ons leven openen. De oude afsluiten en verder gaan. 4.400 euro dat is het prijskaartje voor twee nieuwe borsten, exclusief alle andere kosten die er nog bijkomen, is het dat waard? Ik ben het wel waard, maar is het het waard? We zullen zien. Regelmatig speur ik het internet af naar foto's van vrouwen die me voor zijn gegaan, ja het ziet er mooi uit. Nee, het gevoel krijg je niet meer terug. (Waarom wordt daar eigenlijk zo weinig over gepraat of geschreven. De tepels die verwijderd zijn, het geen gevoel meer hebben, het lijkt wel of daar een groot tabe op rust. Ik mis het gevoel van m'n tepels!) Gelukkig heb ik nog de kans gehad om twee keer borstvoeding te kunnen geven, heb daar zelfs nog foto's van, for old time's sake.
De teller tikt af naar 15 september. Ik zal er zijn.........
eerst eens nog een keertje alle gebeurtenissen op een rijtje proberen te zetten
2004 4 februari: S moet voor een herhalingsinenting naar de huisarts. Als ik er dan toch ben meteen maar even laten kijken naar een wel erg opgezette klier onder m'n linkeroksel die ook pijn doet. Zat er al een tijd maar begon wel steeds meer pijn te doen. De arts stuurt me voor de zekerheid voor een mammo en eventuele echo.
6 februari: mammo laten maken in Ekeren. Mammo doet iets slechts vermoeden en er wordt ook een echo gemaakt. Ziet er niet goed uit.
7 februari: met de resultaten naar M. Advies is om een afspraak te maken met m'n gynaecoloog. Na bezoek aan M. uit eten om de stress een beetje te vergeten.
12 februari: bezoek aan gynaecoloog E. Er wordt met spoed een afspraak gemaakt voor de volgende dag in het Augustinus voor verdere onderzoeken. Het ziet er slecht uit. Een afspraak voor opereren wordt ook gemaakt. Dinsdag 17 februari.
13 februari: eerste serie onderzoeken. Omdat niet alles op één dag kan worden afgehandeld zal een scan maandag de 16 plaatsvinden.
16 februari: scan en dan naar huis, laatste avond als heel mens.
17 februari: 's morgens al vroeg naar het ziekenhuis. Harpoentje in de rechterborst geplaatst waar ook een gezwel gevonden is. Operatie werd uitgevoerd om 16.30 uur. Mastectomie links en borstsparende operatie aan rechterborst. Volledige okseluitruiming links, gedeeltelijk rechts.
24 februari: alsnog amputatie van de rechterborst i.v.m. kwaadaardigheid van de tumor.
27 februari: terug thuis.
10 maart: plaatsen porthacat.
maart - augustus: FEC kuur; twee weken op, dan twee weken rust, in totaal 12 keer chemo.
september-oktober: 25 bestralingen.
oktober: verwijderen van de porthacat.
Droge feiten die niet weer kunnen geven wat een periode in een mensenleven kan doen. De wanhoop, het gevecht, de wil om te knokken voor m'n gezin, de ellende, het afhankelijk zijn, de onmacht................
We zijn 4 jaar verder en ik wil er nog veel jaren bij hebben.....................................................
Maar eerst weer een normaal mens worden, een vrouw met twee borsten en een decolleté.
Over 10 weken is het dan zover; de reconstructie. In december het laatste contact gehad in het ziekenhuis. Toen leek het nog eeuwen..... En dan nu nog 10 weken. De twijfel komt steeds vaker om de hoek kijken. Waarvoor zou ik het doen, geen angst, alleen de angst dat er iets mis kan gaan en dat de kindjes het dan zonder mij moeten doen. Nee ik ben geen godje die denkt dat de wereld niet zonder haar kan, alleen een mama van twee tieners die haar nog echt nodig hebben met raad en waar ze hun vragen en onzekerheden aan kwijt kunnen.
De angst, de eenzaamheid. Wie snapt het dat er eigenlijk geen keuze is. 4 jaar terug had ik ook geen keuze. Kanker in beide borsten. In twee weken twee amputaties. Geen tijd om er over na te denken. En dan nu die zeeën van tijd. Die ellendige wachttijd.
Misschien dat het helpt om wat te schrijven. in een paar andere gevallen heeft het wel geholpen.
Geen blog om op te reageren, een blog voor mezelf om te overdenken, onzekerheden kwijt te kunnen en achteraf nog eens te lezen.
Vandaag duurt het nog 10 weken. dan ga ik onder het mes. In een vreemde stad, in een vreemd ziekenhuis, in een land waar ik na 17 jaar nog altijd die Hollandse ben. Maar vooral ver van m'n gezin. De eenzaamheid knaagt......
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
