Vandaag is het zes jaar geleden dat m'n lijdensweg begon met een vraagje aan de huisarts. Een goed moment om deze blog af te gaan sluiten.
Zes jaar waarin niet alleen mijn leven overhoop werd gegooid maar ook dat van F en de kinderen. Hele nare momenten, maar ook momenten van intens geluk hebben we in deze zes jaar met z'n viertjes beleefd. Zonder hun steun had ik het niet gered. Dank je lieverds. Ik hou van jullie.
Ik heb terug borsten, tepels en een tepelhof. Niet zo echt als ze waren, maar een vervanging waar ik niet over ga klagen. Deze bruid van Frankenstein mag er nog best zijn.
Wat eigenlijk het belangrijkste is... mag er niet alleen best zijn, ik màg er nog zijn!!!!
Wat het leven verder nog gaat geven is koffiedik kijken. Er staat een reisje naar Italië gepland in de paasvakantie en de zomervakantie brengt ons naar Vietnam. Twee reizen waar ik erg naar uit kijk. Maar ook het dagdagelijkse leven heeft nog zoveel moois te bieden. Ik ga genieten van dit leven. Aan jou voorbijganger die deze blog leest wens ik alle goeds, veel liefde, een fijn leven, kortom alles wat je voor jezelf wenst, geniet ervan. Het ga jullie goed.
