Het eerste deel zit er weer op. De Echografie van het abdomen, RX Thorax zijn klaar en het bloed is getrokken. In de lever een kleine gekende biliaire cyste maar die cystes zaten er al tijdens de amputatie. Toen nog een extra onderzoek (scan) van de lever gehad om de kanker uit te sluiten. Het typische is dat bij de ene radioloog m'n cystes opduiken en bij de andere in z'n rapportage niet. Maar ik stel me maar gerust met het besluit: "Onderzoek binnen de normale grenzen"
RX Thorax na alle prachtige omschrijvingen ook een leesbaar besluit: "Geen metastasen aantoonbaar".
Kijk dat lees ik nou zo graag hé, nog mooier dan het mooiste reisverslag van DH Lawrence of een detective van Karin Alvtegen.
Volgende week nog de uitslagen van het bloed dus we zijn er nog niet helemaal. Maar, los van een ongelofelijke hoofdpijn op dit moment, mag ik me weer eventjes gezond voelen.
En de kat... Ik heb gazonhersteller gezaaid, een groot net gespannen en azijn in het grint gegoten. Ze krijgen me niet zomaar klein hoor!
Weken wordt ons voortuintje nu geterroriseerd door een kat. Iedere ochtend en avond ligt daar in m'n mooie gras/mos perkje dus zo'n vieze diarree. Ja als het nu vaste keutels waren dan kon ik er denk ik nog mee leven maar dit ... De eigenaar heeft nu beloofd dat de kat naar het asiel gaat. Het wordt echt een obsessie. Deze morgen voorzichtig de gordijnen open gedaan en tot m'n vreugde lag er niets. Hoe snel kan een mens gelukkig worden. Helaas was het geluk van korte duur. Daar kwam de gestreepte terreur weer aan lopen en ik die dacht dat ze naar het asiel was gebracht, niet dus. Ze is vreselijk geschrokken van me toen ik onverwacht de voordeur open deed maar of dat volstaat?
Oh ja, morgen kankercontrole, dat kan er zeker ook nog wel bij.
Ja eindelijk!! Na zes weken kan ik weer zorgeloos onder de douche springen. Voor een die-hard die gewend is twee keer per dag te douchen waren de afgelopen zes weken een marteling. Maandagavond voor de laatste keer m'n 'stootkussentjes' verwijderd. Natuurlijk die nacht superslecht geslapen... Bang om iets te mispeuteren elke keer als ik me omdraaide. Gelukkig snel gewend aan m'n nieuwe lichaamsonderdelen en nu gaat het slapen weer prima. En het ziet er wel redelijk mooi uit denk ik. Er zitten nog wat korstjes op en er steken nog een paar (zelfverterende) hechtdraadjes uit m'n tepels, maar ze worden mooi. Alleen jammer dat de prof op m'n linkertepel paarse stift gebruikt heeft bij het aftekenen, nog maar even wachten maar dan daar toch met alle middelen tegenaan om dat weg te krijgen. Mogen ze ook alsjeblieft nog met de helft krimpen? Kortim het gaat echt de goede kant op.
Over een tweetal weken kankercontrole. Nu nog hopen dat dat ook goed is...
