Vandaag naar Zion. Bij het ontbijt was er in het hotel (waar ze aan het renoveren waren en de werklust
wel heel eenvoudig te meten was) nog een Vlaams koppel dat ons gisteravond ook al opgemerkt had bij
 de Italiaan (Strombolli met dubbele l). Zij gingen vandaag naar Bryce en hadden op het internet al gezien
 dat er sneeuw gevallen was op de weg naar Bryce. De temperatuur is inderdaad gisteren sterk gedaald
en is nu minder dan 10°C. Volgens het weerbericht zou het gisteren in Zion gesneeuwd hebben en
zou het in de namiddag moeten opklaren. Gelukkig voor ons hebben we geen sneeuw gezien en was
 het de hele dag helder weliswaar met maar 5°C en een sterke koude wind.

Zicht op Zion vanuit Carmel

Niet getreurd, Zion is gewoon fantastisch mooi. In vergelijk met andere parken is het hier groen.
We hebben een 4-tal wandelingskes gemaakt en kwamen daar dan ook van alles tegen, van schitterende
 landschappen tot een stel herten die wel heel rustig dichtbij kwamen.

De opgewekte startende wandelaars

 

Het onverschrokken hert(je)

Wandelaars nemen een douche...




...


En ook nog mooie planten maar er ook met cactussen (niet altijd even netjes)



In Utah zijn we dan weer van uur veranderd (1 uurtje later dat in Arizona en California).

Na het bezoek zijn we dan doorgereden naar Hurricane (what's in a name met zo'n wind) voor de overnachting.

Vanavond dan gaan eten in de Red Lobster (www.redlobster.com) (in St George, zo’n 30km verderop)
en dan morgen op naar Las Vegas.

Vandaag een “rustige” dag met slechts 1 evenement: Antelope canyon.

Dit is een “slot” canyon, zeer smal en door het water uitgesleten. Door de werveling
 van het water worden er grilleige vormen uitgesleten.

Het is een zeer winderige dag, begint enigszoins bewolkt maar bij het bezoek
hebben we het geluk dat de zon er toch nog een beetje door komt. Dat geeft
dan de mooiste schakeringen in de canyon.

De toegang naar de canyon.

 

In de canyon ...



in de Canyon "regent" het bij wijle zand ...

Mits de nodige verbeelding zie je in de verschillende contouren allerlei
zaken zoals een “zonsopgang in monument valley”

 


Of nog andere zaken (bedenk het maar)

De uitgang wordt bewaakt door een beer.

Op de parking van de tour staat er ook een “camperke, op Amerikaanse wijze”.
Waar we in Europa al eens een camper zien met een scooter en in het beste geval
 een Smart, rijden ze hier gewoon met een groter model en een volwassen 4x4 aan de trekhaak.

Na de middag is het regenachtig en het wordt nu zelfs koud. Blijkbaar is er vandaag zelfs sneeuw gevallen in Zion (onze bestemming van morgen) dus dat belooft.

Nu een kortere dag om dan 2 dagen in Page te zijn. We reizen rechtstreeks naar Page (weliswaar met een omweg want de “rechte” weg is ergens weg-gespoeld. We zijn dan tijdig aan Lake Powell om een boottocht te maken op het stuwmeer. De trip gaat tot in de nauwe Antelope Canyon (en nog wat andere canyons). Het weer is excellent, volle zon, niet te warm en een wat (te stevige) wind.

Eigenlijk kunnen we hierover kort zijn: een hele dag Grand Canyon!

Eerst de film gezien in het IMAX theater van National geograhic en dan de uitstap gemaakt,
voor een deel te voet, naar Hermit’s rest. Een prachtige wandeling.

.   .




De noeste wandelaars in actie


Daarna via Devils view naar Cameron.

We slapen in de Cameron Trading post (http://www.camerontradingpost.com/ ),
 een uit de kluiten gewassen onderneming (hotel, shop, benzine …) in the middle of nowhere
 (Cameron stelt echt niets voor …) en uitgebaat door de Navajo.
Heel pittoresk.

Dit is zowat de langste rit van het eerste deel.
We verlaten Death Valley langs Badwater 
(laagste punt, zo’n 85 meter onder de zeespiegel) en Zabriskie point.

 

Onderweg komen we langs Kingman, een verplichte stop voor een foto
voor de oude stoomtrein (kwestie van in de sporen van onze “voorgangers” te gaan),
ondertussen opgeschrikt door de enorm luide klaxons van de even enorme
goederentreinen (Rudi telde 3 locs vooraan, zowat 150 wagons en nog eens
2 duwende locs achteraan). We hebben ze achteraf op de weg naar Seligman nog ingehaald.

Via een stukje klassieke route 66 (Kingman en Seligman) komen we aan in Williams.
Dit is het dichtstbij gelegen stadje stadje om naar de Grand Canyon te gaan.

Hier in Williams is in elk geval een frakske kouder dan in Death Valley.

Goed gegeten in de route 66 restaurant, een “family” portie BBQ met Flintstone ribben (van het rund!).

Morgen naar de Grand Canyon!!!

Zo, na de radiostilte en de blog-site problemen zijn we terug in de lucht vanuit Cameron.
Jullie krijgen natuurlijk het volledige relaas dag per dag.

Hier gaan we (uiteraard is dit al enkele dagen geleden geschreven):

Vandaag de eerste van 2 lange ritten (zo’n dikke 400 km). We kopen in 3-rivers de
 benodigdheden voor een pick-nick en dan kunnen we vertrekken. We rijden eerst
 door de boomgaarden van California waar we de appelsienen in grote hoeveelheden
aan de bomen zien hangen. Hier en daar ook olijven. Op onze rit naar Mariposa waren
 er ook amandelen maar die zien we hier niet. Dan toch even gestopt aan  een fruitstandje
 en een mandje aardbeien gekocht. Die van het ontbijt van eergisteren waren heel lekker
 en inderdaad zijn de deze ook erg lekker (en erg groot).

Op nu naar de woestenij. Eerst nog lieflijke glooiende en groene landschappen maar al
 snel worden het dorre vergezichten. En zoals steeds hier in Amerika is het weer
allemaal een serieuze maat groter dan bij ons

.

 Eens Ridgeport voorbij wordt het wel erg desolaat met mijlenlange kaarsrechte
 wegen. Getuige de foto’s.

En dan uiteindelijk Death Valley. De temperatuur die de ganse dag tussen 20 en 25
 zat (met een heel stevige bries) stijgt nu snel naar tegen de 30°C
 (en nog steeds die harde en nu warmere wind).

Na aankomst gaan we nog even naar de Mesquito Sand Dunes. We vragen ons zinloos
 af waar het strand eindigt en de zee begint en het waait zo hard dat het in onze ogen
al en zandstorm is.

Morgen vroeg uit de veren voor de rest van de vallei en de lange rit naar Williams.

Bij het ontbijt kwamen we de “volunteer” tegen die ons gisteren in Yosemite
van dienst was om suggesties te doen voor wandeling. Hoe die nu in onze Inn
terecht kwam is ons duister maar vandaag ging hij “birding”. Vrij vertaald is
 dat “vogelen” dacht ik zo, maar hij had er wel een thermos koffie en een
verrekijker voor nodig. Dus voor degenen die duistere gedachten moesten hebben …

Het is in elk geval een frisse ochtend maar al snel laat de zon zich van haar beste kant zien.

Eerst naar Fresno waar we eerst een halte maken in een shopping center
(kwestie van wat voorraden op te slaan en dan op naar Sequoia national Park.
 De weg is niet altijd even goed aangegeven en de Garmin-madam is ook
 niet op haar best. Maar met een goede kaartlezer komt het allemaal in orde.

Het is al wat later in de middag als we het Giant Forrest bereiken. Daar staan
inderdaad een hele hoop reuze bomen (een is dus) en de afmetingen zijn enorm.
 Dit bos ligt ook op een hoogte van meer dan 7.000 voet (dus zo’n dikke 2.300 meter)
 en er ligt nog sneeuw langs de weg.

 

Het hoogste punt of 7335 voet, en nee, ge ziet niet dubbel. Er staan inderdaad 2 van die Dodges!

De grootste boom ter wereld (althans uitgedrukt in kubieke meter) is de General Sherman.
 



Maar die staat er niet alleen en dat maakt het verhaal alleen maar grootser.
Het Zoniënwoud is daar echt niets tegen.

Dan maar afgezakt naar Three Rivers (nee, niet de Dijle, Nete en Rupel) waar
we na een rustgevende nacht morgen een langere rit voor de boeg hebben naar Death Valley.

Vandaag redelijk vroeg opgestaan want we willen om 8 uur vertrekken,
kwestie van de dag goed te gebruiken. We worden in elk geval positief
verrast door de uitbaatster die een goed en uitgebreid ontbijt voorschotelt.
Ze maakt ook ineens broodjes voor ’s middags.

En dan via de steeds mooier, hoger en kronkelendere weg naar Yosemite
(zeg wel jossemietie en niet jossemaaite!).
Het weer valt heel goed mee, volop zon en fris.

Eerste wat we tegenkomen is "El Capitan", gekend van Tom Waes zijn
toeren en inderdaad heel indrukwekkend: een vertikale wand van 900 meter hoog!

Dan maar verder naar de Visitor Center die ons suggereren de wandeling
naar de Vernall Fall te maken. We doen de eerste 2 stukken met als 2^de deel
 de “mist trail”die zijn naam niet gestolen heeft. We komen er enigszins bevochtigd van terug!

Na nog een korte wandeling langs de Merced river verlaten we dit deel van het park.

Langs de Tunnel View Vista Point (ze zeggen dat dit het meest gefotografeerde
 panorama ter wereld is…) rijden we naar de Mariposa Grove.

Hier zien we voor de eerste keer de gigantische reuzen sequoia’s.
Een sequoia op zich is niet echt wereldschokkend, maar als ge de eerste reus ziet,
is dat wel even schrikken; gewoon immens …

...

En daar eindigt dan deze dag mee. De zon verdwijnt en het wordt killer. 
Maar voor morgen wordt er toch weer een zonnige dag voorspeld.

Nu zijn we echt vertrokken.

Deze nacht en ook ’s morgens nog bakken regen maar gelukkig tegen dat we vertrokken
was het grootste leed geleden. Via de Golden Gate in een omweggetje op weg naar
Yosemite passeren we langs Columbia state Historic park. Dat is een “oude” maar
nog levende Gold-rush stad.

 
...


en hebben Rudi & Fabienne hun “droomhuis” gevonden.

Daarna verder naar Mariposa van waaruit we morgen een dag Yosemite gaan doen.
Het hotelletje dat we reserveerden was echter van eigenaar veranderd en onze reservatie
was blijkbaar in de overdracht verdwenen. Wel spijtig want het is wel iets pittoresk
 (http://mariposahotelinn.com/). Gelukkig kon de dame van wacht ons onderbrengen
 in een in de River Rock Inn, wat spaarzamer van uitrusting (de oudste Inn van
Mariposa maar gelukkig al eens gerenoveerd) en het ontbijt zou we wat moeten
worden (afwachten maar …)

Het is een dag met wisselend weer. Zo rond de 18 graden en dan nog wat
regen en gelegentlijk een fikse drache. Maar we hebben het geluk gehad
dat het allemaal goed getimed was zodat we van die regen bijna geen last gehad hebben.

Eerst wat verder in de straat een grondig ontbijt genomen (pancakes,
bagels met kaas en ei ...) en dan op weg naar de stad.
Een fikse wandeling via Chinatown naar de kades en zo verder naar
Pier 33 om in te schepen voor Alcatraz.

Alcatraz is echt de moeite en maar goed dat we de ticketten al goed
op voorhand langs het internet gekocht hadden.

...

Na Alcatraz de rest van de Pier gedaan met Pier 39 (zeehonden en een
uit de kluiten gewassen winkelcentrum) en Fisherman's Warf.

En als sluitstuk een helse rit met de cable-car met een show-bestuurder
die er nog een schepke bovenop deed.

Vanavond dan nog eens bij de Italiaanse buren gaan eten en de eerste blog maken.