Zaterdag, we slapen lekker lang uit, zo'm lange vliegtuigreis kruipt in je kleren. We wandelen door de resenditiele wijk (geen hond op straat maar achter de draad) via de Afrikaanse middenstanderswijk naar Church Square, het historisch cemtrum van Pretoria. Het zonnetje schijnt op ons gezicht, ik schat 20 graden, de Afrikaanse winter is vergelijkbaar met onze indian summer. De meeste Afrikanen lopen dan ook vrolijk ingepakt rond, wij doen het met trui en jas en lippenzalf. Na een bezoekje aan cafe riche en een lokale filmset, (iets over het leven van Mandela) trekken ze naar het Kruger House. Het blijkt een bijzondere locatie, een laag huis temidden van hoge appartementsblokken. We slenteren nog wat rond, passeren het oude kerkhof, spijtig genoeg gesloten en nemen een taxi naar de Union Buildings, de parlementsgebouwen, gelegen op een heuvel. Helaas pindakaas, mag er niet gevoetbald worden in het park, misschien hebben ze er genoeg van? Het uitzicht op Pretoria is mooi. Na een lekkere maaltijd in een Afrikaans restaurant, trekken we terug naar onze cottage. We steken de open haard aan en starten met het wereldkampioenschap UNO : duur 1 maand, 1ste prijs een grooooot ijsje. Zondag , Mandeladag , Madiba wordt 92! Gefeliciteerd. We wandelen deze keer meer naar het zuiden van de stad en belanden in Burger Park. We hangen, liggen, voetballen hier en verbroederen met Zuid-Afrikanen en Burundezen. Ook hier blijkt voetballen verboden ... Aan de overzijde van het park bevindt zich het prachtige Melrose House, een huis van rijke industrielen, Victoriaanse-Edwardiaanse stijl, in beslag genomen door Kitchener in de oorlog tussen Boeren en Britten. De moeite waard. Seffens nog een rondje UNO en morgen pikken we onze gereserveerde auto op en trekken naar het noorden, Tzaneen, waar de temperaturen nog beter zullen zijn. Woord van dit weekend = sielkundige (psycholoog) Tot in Tzaneen! Bart
Onze twee eerste dagen reizen zitten erop. Maar een 'African feel', moet nog komen. De reis was verliep immers niet zonder problemen. Bij de Smeuldersenbegon het al in Berchem, waar de IC naar Brussel Noord gewoon werd afgeschaft. We werden doorverwezen naar een ander perron en stapten - ja echt waar - op een boemmeltrein naar Brussel. We zouden nooit onze aansluiting naar de luchthaven halen zonder nog een extra overstap... bon, we hadden 4 treinen nodig om er uiteindelijk te geraken en ons toe te voegen aan een lange rij wachtenden in Zaventem. Het leuke was wel dat Debbie en Bart stonden te supporteren langs de kant en ons konden voorzien van koffie en thee. Daarna hadden we moesten Debbie en ik nog een grondige controle ondergaan omdat bij ons het systeem bleef piepen. Dat alles en het feit dat onze eerste vlucht met meer dan een uur vertraging vertrok, was eigenlijk allemaal niks vergeleken met wat ons in Cairo nog te wachten stond. Drie pascontroles, stempels, piepende of niet werkende handbagagescans later, zaten we om 00:30 op het tweede vliegtuig. We zouden spoedig opstijgen, dus we wachtten en wachtten en wachtten... er kwamen menige verontschuldigingen en een onduidelijk bericht over een technisch defect vanwege boordpersoneel, het zou nog een half uurtje langer duren, maar het werden uiteindelijk een dikke twee uur. Af en toe zonder airco in het vliegtuig... het was 32 graden in Cairo, dus de mensen werden na een tijdje toch wel onrustig. Er werden waterbedelingen georganiseerd door de reizigers zelf en de excuses werden niet meer op prijs gesteld. Maar behalve dan dat we hierdoor de reis herinneren als bijzonder zwaar en vermoeiend zijn we uiteindelijk heelhuids - technisch probleem toch opgelost - in Johannesburg gearriveerd. Door de vertraging was onze gereserveerde chauffeur nergens te bespeuren in de luchthaven... we moesten bellen met Pretoria Backpackers. Die bleken bovendien niet te beschikken oer een voertuig voor 8 personen, en er moest nog onderhandeld worden over een tweede voertuig. Debbie en ik zijn met de meisjes apart vertrokken naar Backpackers in een oeroude Mercedes-taxi met 412.000 km op de teller en een snelheidsmeter die niet werkte. Dit is Afrika - onze tweedehandsvoertuigen leiden er nog een laaang tweede leven. Onze selfcatering cottage heeft een mooi ligbad en heeft op zijn eigen manier best wel een Afrikaanse sfeer, tussen veel groen en met het verwachte braaistel. Maar het is erg koud en de komende nacht belooft niet veel goeds, als we ons niet bedekken met alle dekens die we kunnen vinden. Pretoria Backpackers blijkt achter een onopvallende gevel in een absoluut dode straat in een beter wijk van Pretoria te liggen. Uiteraard valt meteen op dat alle huizen er een electric fence of voldoende bobwire op na houden... maar dat weerhoudt ons niet om een verkennende wandeling langs het Pretoria Soccer Stadium te maken, om zo verder te dolen door de straten in de nabije omgeving van onze verblijfplaats. We twisten wat over jaccaranda's en accacia's en eten daarna een pannenkoek in Harry,s Pancakes... Lekker en niet duur. Ondertussen hebben we - terug in backpackers - een lekker maal genoten, spelen de kinderen pool en Uno met de papa's en steken we subiet het haardvuur aan om dan - zonder twijfel - in honderduizend frennen te vallen. Enfin, morgen begint ons Afrika-avontuur pas goed,
Ik zal hier toch maar een eerste berichtje plaatsen. Ik zie immers reeds 30 bezoekers op de teller staan. En dan vinden die enkel ons relaas uit Thailand. Het is al Zuid-Afrika deze keer. Dit keer zijn we niet langer met vier. Bart, Debbie, Arif en Mira zullen ons vergezellen. Voor die laatste twee wordt het hun eerste verre reis. Dat wordt dus allemaal best wel een beetje spannend.
Onze rugzakken liggen klaar in onze living, de inhoud voorlopig nog verspreid over de vloer. Die moet hier en daar nog aangevuld worden. Het is niet eenvoudig. Wat neem je mee en wat laat je thuis? Je bent meer dan vier weken van huis maar tegelijk moet je goed op het gewicht letten. Bovendien pakken we ook voor de kinderen. Die hebben wel een eigen kleine rugzak, maar dat is voor wat persoonlijke spulletjes. Na een schooljaar met zware boekentassen willen we die wat ontzien. Drie broeken of vier? Neem ik boeken mee? Geen mp3? Welke schoenen? Een warme trui (Johannesburg is slechts 10°C en we trekken ook de bergen in)? Thailand was wat pakken betreft makkelijker, want warm en vochtig. Nu moeten we met meerdere weersomstandigheden rekening houden.
Als we vrijdagochtend in Johannesburg landen zal het in ieder geval een pak frisser zijn dan hier in België. Het is winter in Zuid-Afrika. Om 9 uur vandaag was het 3°C. (Mmm, misschien toch een trui?).We gaan dus op wintervakantie. Nou ja, dat valt wel mee hoor. Ik kijk even naar andere plaatsen die we zullen aandoen en daar schommelen de temperaturen rond de 20°C. En bij Phalaborwa (Dat is in de buurt van het Krugerpark) zelfs 25°C.
Zo, nu staat er toch iets. Aan alle ongeruste familieleden, geïnteresseerde fans en nieuwsgierige nieuwkomers nog het volgende. Via de knop Allo Zuid-Afrika (zie links) kunnen jullie ons een persoonlijke mail sturen. Maar wil je gewoon reageren of een korte opmerking maken en plein public dan doe je dat best door te klikken op de link "reactie" die je telkens onderaan een bericht ziet staan. We gaan ons best doen om af en toe een onderhoudend tekstje te plaatsen. We zijn met vier, dus dat worden vier verschillende stijlen, ieder met eigen invalshoek vermoed ik. verwacht geen prachtige volzinnen. Het is lectuur. Hou er rekening mee dat we misschien niet altijd toegang tot internet hebben en dat er wel eens een sessietje van tussen zal vallen. En het kan ook voorvallen dat we ff gewoon geen zin hebben. Het is immers vakantie.
Nog een klein dingetje. Wij gaan helaas niet in op de talrijke vraag naar vuvuzela's. We brengen die niet mee. Er zijn genoeg sites waar je die plastieken decibels kan kopen. Veel in het oranje heb ik gezien. Een ietwat treurige kleur heden ten dage.
