Ik ben Erwin
Ik ben een man en woon in Maaseik (België) en mijn beroep is Human Resource Director.
Ik ben geboren op 22/05/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Paardrijden, Vliegen, Tafeltennis.
VLP : Vlaamse liga VET2000: Landelijke rijvereniging
Beoordeel dit blog
De lucht, het bos en zandverstuivingen
Avonturen met vliegtuigen en paarden
05-09-2010
Volmolen
Na onze bosrit zijn we naar de volmolen gegaan. Dat is een manege bij ons in het dorp. Vrienden van ons hebben een nieuw paard gekocht en we gingen even kijken hoe het er mee stond. In de wei heb ik een foto genomen van een paard en een pony die aan het rennen waren. In de beek was een eend met haar kuikens aan het zwemmen. Altijd leuk om zulke tafereeltjes vast te leggen.
Vandaag hebben we weer een bosrit gemaakt. Hier zie je een foto van onze straat vlakbij ons huis. Het is ongeveer 200m tot 300m tot aan het bos. De 2de foto is een foto als je het bos inrijdt. Er is aan de linkse kant nog een maisveld.
Voor iedere bosrit is het aangewezen om de paarden even te longeren. Het is altijd goed om de paarden even terug te doen luisteren. Ondertussen kunnen onze paarden dit als de beste. Ze luisteren gewoon op de stem en enkele kleine handbewegingen die ze meteen aanvoelen.Gaaaalop, drrrrrrraf, stap, howww zijn de woordjes die ze meteen verstaan. Een hand heffen of naar achter brengen weten ze ook meteen te plaatsen. Na het longeren gaan we meestal op straat opstijgen en rijden naar het bos.
Ik kon het toch niet laten om een foto van de voorkant van ons nieuwe huis te nemen. Half oktober komen we de gevels bepleisteren. Dan zal het huis een witte look hebben. We waren toch wel blij dat we terug thuis waren. Ik denk dat we zelfs meer dan 3 uur onderweg geweest zijn want we zijn rond de klok van één begonnen met het opzadelen van de paarden en zijn pas rond 18.00u terug aangekomen. We zullen de spieren morgen wel voelen. Want wie nu echt denkt dat paardrijden relax zitten is bovenop een paard die mag eens mee komen rijden. Je voelt ieder spiertje van je lichaam. Ik was dan ook bijna 2 kilo lichter toen ik terug thuis kwam. Want zweten doe je ook wel hoor.
Dus vandaag voor het eerst het bos in. De liggen er prachtig bij. Ondanks een dreigende lucht zijn we toch vertrokken en we zijn gelukkig niet nat geworden. Het was een prachtige tocht van meer dan 3 uur. We zijn dan ook verloren gereden. We hadden geen plannetje meegenomen en zijn volledig verdwaald. We zijn gelukkig onderweg een aantal wandelaars tegengekomen en die hebben ons dan maar de weg gewezen. Favory had niet zijn beste dagje en op een bepaald moment ben ik er dan ook bijna afgedonderd. Ik was net een foto aan het nemen toen hij schrok van iets in een weiland. Voor de rest was hij ook wel wat zenuwachtig en wilde hij liefst zo snel mogelijk naar huis. Hij moet eveneens dringend nieuwe ijzers krijgen. De hoefsmid komt deze week langs om de paarden te beslaan. Maar goed, de bossen zijn prachtig en eindeloos. Je kan echt kilometers rijden zonder iemand tegen te komen. Heide is hier wat minder maar het is best een uitgestrekt gebied. Het bos ligt vlakbij ons huis op slecht een minuutje stappen. Je ziet ons dorp mooi in het groen in de vallei liggen als je net vertrokken bent. Voor de rest kom je geen huizen tegen.
Vandaag zijn we voor het eerst het bos ingereden vlakbij onze nieuwe woning. Het is eigenlijk hetzelfde bos als waar we eerst woonden maar in dit gebied kwamen we echter nooit rijden. Al die jaren zijn we slechts een drietal keer naar de bossen in deze omgeving gereden. We hebben gisteren verder aan de ponnyweide gewerkt. De hele dag heeft een grondwerker het terrein helemaal gelijk gemaakt. Het is nu klaar om gefreest te worden en daarna moet alles ingezaaid. Dat is werk voor de komende week. Hier zie je Christine net voor vertrek in de keuken en toen we net vertrokken waren.
Achter ons nieuwe huis hebben we een weiland waar we nu rijden. Vroeger hadden we een paddock waar we samen reden. Momenteel rijden we in het weiland en dat bevalt ons erg goed. We hebben veel plaats en kunnen naar hartelust de paarden laten rennen. We waren eerst van plan een paddock aan te leggen maar dit bevalt ons wel erg goed dus we gaan gewoon zo blijven doorrijden. Trouwens we gaan ook heel vaak in het bos enkele honderd meters verderop rijden in de toekomst. Dat was toch al de bedoeling. De dazen zijn momenteel niet meer te bespeuren dus het is weer prima weer om te gaan rijden in de bossen. Hier zie je op de foto Christine die op Favory aan het rijden is. Dat gebeurt ook niet al te vaak want meestal rijdt ze op Gerido haar eigen paard. Dat is ook wel eigenaardig want de paarden zijn van ons allebei maar we hebben toch ieder ons eigen paard waar we mee rijden. Favory is iets robuuster en wat pittiger in de hand dus daar rij ik dus meestal op. Gerido is rustiger en zachter van karakter; daar rijdt Christine dus altijd op.
Morgen gaan Kristine en ikzelf terug aan het werk. We hebben 3 weken vrijaf gehad. Tijdens deze drie weken hebben we alleen maar in het nieuwe huis gewerkt. We hebben toch enkele keren met de paarden gereden. Gisteren hebben we in de weide gereden. Het is erg meegevallen en we hadden veel plaats om te rijden. Volgende week ga ik het materiaal halen om de schuilstal te bouwen. Het wordt een stal van 4 meter bij 3 meter.
Vorige week zijn we verhuist. Hier zie je de achterkant van de nieuwe woning. Het huis ligt op enkele honderden meters van het bos en achter het huis ligt er meer dan een hectare weiland voor de paarden. Een stuk van de wei hebben we in orde gebracht. De rest volgt in het najaar als de maïs is gerooid. We hebben nog heel wat werk in en rond het huis. Binnen moeten we nog opnieuw schilderen en de nieuwe vloeren liggen er gelukkig ondertussen wel al in. Verder willen we vlak achter het huis iets voorzien voor een of twee ponies die het stukje grasveld achter het huis kunnen kaal houden. Binnen moeten her en der nog dingetjes gebeuren zoals nieuwe verlichting ophangen en wat herstelwerk hier en daar. Maar we zijn wel blij dat we de keuze hebben gemaakt want we hebben hier toch meer ruimte voor de dieren dan in Dorne. Bovendien grenst dit huis aan hetzelfde bos als waar we eerst woonden maar dan 6 km. meer naar het oosten in Neeroeteren. Op de foto zie je de achterkant van het huis en een foto van een deel van de woonkamer (het moet wel nog geschilderd worden...).
Hallo allemaal, Hier ben ik weer terug op mijn blog na enkele weken geen teksten meer geschreven te hebben. Het is behoorlijk druk geweest door onze verhuis. We wonen op een nieuwe lokatie sinds een week. We zochten al geruime tijd een huis met wat meer weiland voor de paarden. Dat hebben we gevonden en we hebben de sprong gewaagd. We hebben ons huis verkocht en zijn in het nieuwe huis ingetrokken. De eerste dagen hebben we de omheining van het eerste weiland in orde gebracht. De paarden hebben we nadien gehaald en ondertussen grazen ze rustig op hun nieuwe stek. We letten wel op dat we hen niet teveel op de wei ineens laten grazen want dan kunnen ze koliek of hoefbevangen geraken. Dus daarom slechts een uurtje op de wei en de rest van de dag staan ze op een klein stukje weiland dat we hebben afgebakend. Op de foto zie je een impressie van de wei achter het huis.
Zoals ik een tijdje geleden had aangekondigd was er een merel aan het broeden slechts een 2-tal meter van ons terras. Dit weekend zijn er 3 jonge merels uitgekomen. Enkele eieren dienen nog uitgebroed te worden. Of dat nog iets wordt valt af te wachten. De moeder is in ieder geval druk in weer met voedsel verzamelen.
Onze pomp in de wei doet het al een tijdje niet meer. Sinds ze de straat terug in orde gebracht hebben met een nieuwe riolering etc. gaat de handpomp in de wei niet meer zoals vroeger; wellicht hebben ze een watergrondader geraakt.... Alleen als het hard heeft geregend dan wil ze nog wel eens werken maar meestal moeten we met een handkarretje water halen voor onze paarden. Ik heb thuis in de garage een storkpomp geïnstalleerd dus aan water geen gebrek. Het is alleen iedere keer even de jerrycan vullen en water dragen naar de wei. Ja, ja als je paardjes hebt is het niet alleen een leuk ritje maken op zondagmiddag maar hoort er ook heel wat verzorging bij...
Gisteravond zijn we met onze A-ploeg (tafeltennis) gepromoveerd naar 2de provinciale afdeling. Na 28 jaar in 3de provinciale gespeeld te hebben was het natuurlijk groot feest. Dit jaar zijn er trouwens 3 van de 4 ploegen van onze club naar een hogere reeks gepromoveerd. Mijn medespeelster had me gevraagd of we wat foto's konden maken van haar zoontje die zijn eerste communie heeft gedaan. Hij wilde erg graag in een vliegtuig eens een foto laten maken. Natuurlijk kon dat en zondagmorgen gingen we met kleine oogjes naar het vliegveld. Ik heb zelf ook natuurlijk een foto gemaakt van onze sterspeler. Want hij is geselecteerd om ook volgend jaar bij de jeugd van Racing Genk te spelen. De papa is dan samen met mij naar Sanicole in Leopoldsburg gevlogen. Dit was ietwat symbolisch want we hadden net tegen Leopoldsburg de promotie afgedwongen. Onze jonge communicant is nog iets te jong om alleen mee te vlliegen. Wellicht dat we eens met een grotere Cessna 172 met zijn allen gaan vliegen.
De tuin is de laatste dagen aan een inhaalrace begonnen. Alles begint te bloeien. Ook is de weide weer aan het "uitkomen". Met de lichte regen van vannacht is de bloei uit een aantal struiken geregend maar voor de rest gaat alles er met reuzenschreden erop vooruit.
Al jaren broedt de merel in onze achtertuin. Ook dit jaar. Wellicht heeft er één van zijn nazaten een nieuwe broedplaats gekozen; nl. op ons terras. Onze enige echte authentieke tuin merel broedt in zjin denneboom enkele meters van ons terras vandaan maar zijn dochter heeft zonder scrupules voor de haag aan onze achterdeur gekozen. Ik denk dat ze het gevaar van ons verkoos boven het gevaar van de katten van de buren. Deze durven nl. niet te dicht bij ons huis te komen. Dus lekker veilig dicht bij de mensen!!!! Over veiligheid gesproken ; gisteren heb ik een jonge merel onder aan de waterval in het riviertje van de tuin gevonden. Verdronken.... waarschijnlijk tijdens zijn eerste vlucht in het 5 cm diepe water gedonderd. Of zou toch één van de buurtkatten hem te grazen hebben genomen? Survival of the fittest in de achtertuin. Op de foto zie je vlak naast ons huis de haag. Verder zie je de eieren die binnenkort moeten uitkomen.
Hier een foto van de cockpit van een cessna 152. Eveneens een foto van het voetenstuur. Als je op de bovenkant van de pedalen drukt met de punt van je voet dan laat je één van de wielen remmen (afhankelijk of je links of rechts of allebei de remmen gebruikt). Je gebruikt deze remmen om op de grond te sturen. Als je de linkse rem even indrukt dan zal het vliegtuig naar links uitwijken en omgekeerd als je rechtse pedaal indrukt. De onderkant van de pedalen dienen om het staartstuur te bedienen. Als je aan het vliegen bent dan kan je je staart laten uitslaan en zo het vliegtuig laten zwenken. Ook kan je bij zijwind met de vleugels tegen de wind in aan " hangen" en met je staartstuur toch rechtdoor blijven vliegen. Het vergt in het begin best wat handigheid en inlevingsvermogen om op een goede manier het voetenstuur te gebruiken. Bv. bij het opstijgen kan het ook zeer belangrijk zijn om je rechtervoet in te drukken om toch rechtdoor te vliegen aangezien door de propeller werking je vliegtuig altijd de neiging heeft om naar links uit te wijken. Als je in een stall geraakt is het nog belangrijker om tegenstuur met je voeten te geven als je terug vol gas geeft want anders dreig je in een spin te geraken en dat is niet altijd zo gezond..... Om zeker te zijn dat je je staartstuur goed gebruikt is er links in de cockpit op het dashboard een instrument waar een balletje in een kokertje horizontaal heen en weer kan gaan. Als het balletje in het midden van het kokertje staat dan ben je goed bezig!!!!!!
Deze ochtend was ik vroeg uit de veren. Ik moest me voorbereiden voor een vluchtje naar Kiewit. Vlak bij huis dus. Het was een prachtige zondag ochtend en er was helemaal niet veel wind. Bij het opstijgen had ik een heel ander gevoel als vorige week toen ik behoorlijk door elkaar geschud op 1000ft ben geraakt met de deur die dan ook nog eens openging. Vandaag dus een smoothly vluchtje. Ik had ruim de tijd om wat foto's te maken van de omgeving. Hier zie je het bos waar we steeds met de paarden rijden. Helemaal links onder zie je de Wouterbron waar momenteel weer water in gelaten wordt. Door dit bos zijn we vanmiddag naar Impio gereden.
Toen ik bijna in Kiewit was viel mij al op dat er een ULM onder mij aan het vliegen was. Toen ik geland was zag ik dat er verschillende van deze vliegtuigjes van het mooie weer aan het profiteren waren. ULM of Ultra light vliegtuigen zijn mooie kleurijke toestellen die best populair aan het worden zijn. Hierbij gevoegd enkele mooie exemplaren die ik Kiewit heb gefotografeerd.
Toen we aan de manege "Impio" diep in het bos onze cola aan het drinken waren kwamen een 4-tal ruiters aangereden. Het waren zgn. cowboys. Bij ons in de buurt vind je nl. verschillende soorten ruiters. De traditionele "Engelse" ruiter kom je maar sporadisch tegen. Endurance begint wat de kop op te steken maar bij ons zijn de "cowboys" toch ruim in de meerderheid. Bijna 70% van de bosrijders zijn heren en dames met cowboy hoeden, quarters, chappes en vooral gevlekte paarden. Ik mag ze wel. Af en toe een praatje soms al eens een wat ruwere schreeuw naar elkaar als ze voorbij geraasd komen maar over het algemeen zijn het gezapige "zondagsrijders". Zo ook op Impio. Vader, moeder en 2 zonen kwamen met mooie appolooso paarden en een kruising tussen een arabier en quarter aangereden. Ze kwamen vanuit Meeuwen. Toen we met zijn allen even een drankje namen lag één van hun paarden plotseling volledig plat op de grond. Met zijn allen liepen we erheen. Het zag er niet goed uit. We hebben hem terug op zijn benen gekregen maar het viel me op dat het paard meer dan normaal aan het "pompen" was. Waarschijnlijk hebben de ruiters net iets teveel van het dier gevraagd zo vroeg in het seizoen. Hopelijk zijn ze er goed mee terug in Meeuwen aangekomen. Dat is toch meer dan 15 km vanuit Opoeteren. Op de foto zie je de paarden. Het paard op de voorgrond was "het slachtoffer".
Gisteren hebben we de paarden wat los gereden in de paddock. Vandaag stond een bosrit gepland naar "Impio". Impio is een kleine manege in het bos enkele kilometers van bij ons vandaan. We kunnen er rechtstreeks naar toe rijden van bij ons thuis. We zijn er in het verleden nog maar een enkele keer geweest maar ze hadden wat reclame gemaakt en we hebben daarom onze traditionele route veranderd. Voor één euro kon je er en cola drinken. Hadden we dat eerder geweten?!! ha ha. Het ritje verliep voorspoedig, alleen had Christine wat moeilijkheden met het rugzakje dat we achter op haar zadel hadden vastgemaakt. Het was schitterend weer en de paarden hadden er zin in. Favory deed wat moeilijk bij de oversteek aan de beek maar voor de rest verliep het prima. In totaal waren we een 3,5 uur onderweg geweest. Toen we thuis kwamen waren we behoorlijk moe.
