Ik ben Erwin
Ik ben een man en woon in Maaseik (België) en mijn beroep is Human Resource Director.
Ik ben geboren op 22/05/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Paardrijden, Vliegen, Tafeltennis.
Iedere 2 jaar wordt er in Essen (Duitsland) één van de grootste paarden beurzen van de wereld gehouden. In 9 gigantische hallen kan je alles wat ook maar met een paard te maken zou kunnen hebben gaan bewonderen. Meestal gaan we op zaterdag er naar toe en komen zondag avond terug. Ook deze keer hadden we kaarten gekocht voor de grote paardenshow die op zaterdag avond werd gehouden in hal 6. De show heette Fabuloso. Hij was toch wel één van de betere shows die we tot nu toe hadden gezien. Beter als de show enkele weken geleden in Antwerpen "Appasionata". Zondagmorgen zijn we na het ontbijt opnieuw naar de beurs gegaan en hebben vele clinics gezien en hadden we uiteindelijk haast een indigestie van de vele halsters, zadels, zadeldekjes enz. die in alle maten en gewichten met duizenden te zien waren. Hierbij gevoegd enkele foto's van voral de show van zaterdagavond. Zondag avond hebben we onze eigen paarden, toen we thuiskwamen, dan toch maar eens in de wei gaan begroeten; dat blijft toch ook leuk......
De laatste weekenden heb ik intensief gewerkt aan het afrasteren van de weide achter het huis. Het is een kleine weide waar we in de lente 2 ponies op willen gaan houden. We hebben gekozen voor een houten afrastering aangezien dit een vrij natuurlijke look geeft. Het was wel een heel werk om al die palen kaarsrecht in de grond te krijgen en de tussenbalkjes netjes te laten aansluiten. Ik moet de poortjes nog afwerken. Voor de rest is het allemaal wel ok.
Gisteren , zondag, zijn we rond 13.00u met de paarden het bos ingetrokken. Tot 17.00u hebben we gereden. Op de foto zie je Christine net voor we het bos introkken. We hadden de paarden eerst wat losgereden in de weide bij ons thuis. Het was prachtig weer en we hebben denk ik toch wel meer dan 25km gereden. Er waren behoorlijk wat wandelaren in het bos. Verder hebben we allerlei dieren gezien. Heel spectaculair was een reiger die aan een vennetjes aan het vissen was. Toen we in de buurt kwamen vloog hij weg. Ik heb hem nog kunnen fotograferen. Kan je hem terugvinden op de foto? Hulpmiddeltje: Hij vliegt rechts onder op de foto....Verder zijn we drie reeën tegengekomen. Ook best indrukwekkend als je ze zo voor je uit ziet rennen. De spieren waren nauurlijk behoorlijk stram na de rit.
Na de vele sneeuw van de laatste weken hebben we weer enkele dagen de paarden aan het werk kunnen zetten. Christine had vrijdag beide paarden gelongeerd en dat hebben we zaterdag nog eens overgedaan. Verder hebben we zaterdag in de wei bij ons thuis de paarden een uurtje losgereden. Favory stond behoorlijk in het zweet en moest duidelijk nog wat conditie kweken. Maar van de andere kant na meer dan een maand niet meer gereden te hebben luisterden de paarden zoals altijd. Braaf en zonder problemen. Deze week zal de tandarts komen om hun gebit na te kijken. Waarschijnlijk heeft Gerido wat last van "haken". Die moeten verwijderd worden. Favory had wat kalksteen op zijn tanden die ik er al zelf voor het grootste deel vanaf heb gehaald. Je moet dan wel een speciale techniek gebruiken om de paarden mond te openen. Maar na al die jaren lukt dat wel. Verder hebben we zondag een tocht van meer dan 2 uur gemaakt. We hebben de nieuwe GPS van Christine uitgeprobeerd. Op de computer kan je een tocht uitstippelen en deze dan invoeren in de GPS. Het werkte voortreffelijk. Zowel met compas als met stafkaart hebben we wel 12 km door het bos gereden. Verloren rijden is dus bijna niet meer mogelijk. We moeten nog een goede manier verzinnen om de GPS gemakkelijk bij de hand te hebben. Vasthechten aan het zadel was toch niet zo praktisch tijdens het rijden. Volgende keer maar iets ander verzinnen dan maar....
Met de tafeltennisclub hebben we vandaag een wandeling gemaakt naar de Warre. Een heel groot hippisch centrum in ons dorp. Van overal in de wereld komen er ruiters naar dit paardencentrum. Vandaag was er een jumping gepland en aangezien we met de tafeltennisvereniging een kerstviering gepland hadden met "wandeling" hadden we maar besloten om een bezoek te brengen aan de Warre. Onderweg zijn we nog een groot hert tegengekomen. Indrukwekkend...
We zijn gisteren naar een voorstelling van Apassionata gaan kijken in Antwerpen. Naar jaarlijkse traditie gaan we wel ergens in België of Duitsland naar een paardenshow kijken. Ook dit keer hebben we genoten van de prachtige beelden en showelementen. Persoonlijk vond ik Silvie Willms dit keer de beste performer. Prachtig....
Op 1 januari is mijn vrouw 50 jaar geworden. We hebben thuis een groot feest gehuoden voor wel 30 familieleden en vrienden. Het was werkelijk geslaagd en we hebben ons goed vermaakt. De voorbereiding was natuurlijk belangrijk. Alles moest pico bello zijn. Eens niet vliegen of paardrijden. Moet ook kunnen natuurlijk.
Het is meer dan 4 weken onmogelijk geweest om met de paarden in het bos te gaan rijden. De sneeuw lag werkelijk meer dan 30 cm hoog. We hebben dan maar een wandeling met de slee gemaakt. Met mijn dochter en haar zoontje heb ik een prachtige wandeling in het bos gemaakt. We hebben ons goed vermaakt. Leuk zo drie generaties...;
Sinds enkele maanden zijn we verhuist. De nieuwe woning hebben we opnieuw ingericht. Aangezien we natuurlijk erg van paarden houden hebben we overal in huis paarden staan. Beeldjes wel te verstaan en heel veel schilderijen. We hebben tevens een bevriende schilder een fresco laten schilderen op één van de muren naar gelijkenis van één van onze paarden. Het was een beetje gewaagd maar wij vinden het wel leuk. Hoe ouder hoe gekker zullen we maar denken.....
Dit jaar hebbenwe een witte kerst. Lang geleden dat het nog zo erg gesneeuwd heeft. Gezellig als je vooral niet de weg op moet!! Alleen jammer dat we niet kunnen rijden met de paarden. Aartsgevaarljik om door de sneeuw te rijden. Je kan onder de hoefijzers wel "kalkoenen " draaien. Dat zijn ijzeren noppen die in de hoefijzers vastgedraaid kunnen worden, maar dat is een heel gedoe en het blijft gevaarlijk. Toch enkele leuke kerstsfeerbeelden van de het huis en de wei in de sneeuw.
Iedere dag komt er een reiger overgevlogen en gaat dan op het dak van de stal van de buren zitten. Dit is nu al maanden een dagelijks ritueel. Het is wel een indrukwekkende vogel als je hem zo ziet aan komen zeilen.
Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan. Het was de bedoeling dat we een bosritje zouden gaan maken in het bos in de buurt. Het was behoorlijk mistig en ik dacht eigenlijk dat de regen daardoor nog wel een tijdje zou overblijven. Maar nee hoor, tijdens het opzadelen begon het lichtjes te regenen en toen we klaar waren om te vertrekken was het ondertussen aan het "gieten". Desalniettemin, hebben we een kwartiertje gewacht en dan toch maar vertrokken. Uiteindelijk viel alles nog reuze mee en hebben we een leuke tocht van een paar uurtjes gemaakt. Het was niet te koud en de paarden hadden er blijkbaar zin in zonder al te heftig in de hand te zijn. Al bij al een ritje zoals het hoort. Onderweg zijn we eveneens wat moedige mountainbikers tegengekomen die de regen eveneens trotseerder. Bij terugkomst liep onze nieuwe tuinbewoner snel weg. Het is een kastanjebruine eekhoorn; die nog behoorlijk schuchter is. Ik ben benieuwd of we hem wat mensvriendelijker kunnen krijgen. Wellicht dat ik hem dan op de gevoelige plaat eens kan leggen. Voorlopig moeten jullie het doen met een regenachtig sfeerbeeldje.
Hier enkele foto´s van Lipizzaners zoals je ze in de shows wel eens tegenkomt. Ze zijn over het algemeen erg slim en goed van karakter. Maar dat wil niet zeggen dat ze gemakkelijk te rijden zijn. Ze kunnen vrij dominant zijn en eigenzinnig ; je moet ze dus consequent , eerlijk en recht door zee aanpakken. Eens je ermee overweg kan doen ze je vaak verbaasd staan kijken hoe ze bijna als vanzelf dingen oppakken en voor je doen.
Onze paarden staan niet alleen in de buurt. Verschillende paarden lopen in de weilanden naast onze wei. Onze naaste buur is een Fries. Hij gaat iedere week een drietal keer op stap met de buurman voor een tocht van een dertigtal kilometer. Met de koets wel te verstaan. De paarden blijken ook met elkaar te communiceren want als ze terug in de wei komen na een wandeling dan gaan ze meteen kijken of de buur in de wei staat. Na wat gehinnik zijn ze allemaal weer gerustgesteld. Het heeft wel iets 2 schimmels naast een volledig zwart paard...
We zijn al een aantal keer in Sevilla in Andalousie geweest. We hebben er wel een bepaalde band mee. Gerido het paard van Christine komt hier vandaan. We hebben diverse bezoeken gebracht aan de finca's waar ze de paarden fokken. Een van de grootste evenementen in het jaar zijn de Feria de Seville. Het is een soort volksfeest waar per dag 1 miljoen mensen naar toe komen. Heel veel van deze spanjaarden komen te paard en zijn prachtig gekleed. We zijn er zelf een week geweest en hebben ook wat foto's genomen.
We zijn gisteren naar jaarlijkse traditie weer naar de rassenshow geweest in Maaseik. Zoals elk jaar geven we één keer per jaar act de présence op het marktplein van onze stad. Altijd gezellig zo door de stad te wandelen met de paarden en dan op de markt enkele rondjes te stappen of te draven. Ook dit jaar was er weer veel volk komen opdagen. Ik denk toch dat er zo´n 1500 toeschouwers zijn komen kijken. Veel bekende gezichten waren er ook. Enkele vrienden, wat familieleden en natuurlijk mijn eigenste moeder die vlak naast het marktplein woont en breed zwaaiend vanuit het publiek ons toejuichte. Voor de show begint is er natuurlijk altijd wat spanning. Gaan de paarden vlotjes op de trailer, gaan ze rustig blijven, wat gaan de andere paarden doen etc. Er zijn toch wel een 140-tal paarden schat ik in die in alle maten en gewichten aanwezig zijn. Wij hebben de rassen Andalousier en Lippizaner. Voor ons reed eveneens een Andalousier maar dan aangespannen in de koets. Hieronder enkele sfeerbeelden van de paarden op de Bosstraat vlak voor we de markt opreden en enkele foto´s op het marktplein.
Samen met Christine zijn we vanmiddag naar een paardenevenement geweest in Deurne (Nederland). Het opleidingsinstituut Helicon waar we op het werk mee samenwerken had dit mede georganiseerd. Ankie van Grunsven heeft hier ook haar opleiding afgerond vooraleer ze internationale successen behaald heeft ( zo wist men mij te vertellen). Er was in ieder geval veel volk en naast de talrijke standjes was er ook genoeg spectakel te beleven. Alleen het slechte weer was een spelbreker maar alles bij elkaar was het toch wel de moeite. Volgende week zijn we zelf aan de beurt want dan staat de jaarlijkse koetsenparade en rassenshow op het menu. Dan moeten Christine en ikzelf letterlijk "opdraven" op onze eigenste markt in Maaseik. Hopelijk is het dan mooi weer.
Zoals ik eerder al aangaf was vandaag onze jaarlijkse Ikarus fly out gepland. Het was een prachtige wedstrijd en schitterend voorbereid door de organisatie binnen onze club. Grote dank voor zoveel inzet van deze medeclubleden die er erg veel werk in hebben gestoken. Echter jammer; de wedstrijd werd toch wel ietwat ontsiert; zonder dat iemand van de club hier iets aan kon doen; door een schietincident op de luchthaven van Sedan. Al onze piloten hadden een vlucht naar Sedan gepland maar toen de eerste vliegers aankwamen bleek de luchthaven gesloten. Het bleek dat er een schutter het in zijn hoofd had gehaald om op de vliegtuigen te schieten. Ongeloof allom. Dit kon niet waar zijn..... Echter moesten we vaststellen dat een ULM vliegtuig wel degelijk kogelgaten vertoonde. De politie had ondertussen het luchthaven gebied volledig afgesloten en we mochten uiteindelijk toch landen. Wat er uiteindelijk van het onderzoek gekomen is weet ik niet. Zouden ze de schutter ondertussen te pakken hebben?? We hebben ons dan ook niet te lang opgehouden in Sedan en zijn snel terug naar Zwartberg gevlogen. Toch apart hoe lakoniek de piloten verder reageerden en er zelfs grapjes over maakten. Als gevaar niet tastbaar is wordt het vaak verder niet als prioriteit gezien. Zouden onze vliegers in de oorlog hier ook zo over gedacht hebben??? Hier zie je één van onze vliegtuigen tijdens de landing in Sedan. Verder zie je de Baraque Fraiture. Eén van de hoogste punten in België waar alvast de hoogst gebouwde frituur te vinden is.
Vandaag was onze jaarlijkse Ikarus fly out in de club gepland. De fly out is een wedstrijd waarbij de piloten met elkaar "wedijveren" om de beste navigator / vlieger van de club te worden. Dit is natuurlijk relatief want eigenlijk is het meer de fun die primeert. Enfin, de bedoeling is dat je een navigatievlucht naar het buitenland maakt met een aantal opdrachten onderweg en dat je ook weer terugkeert naar je eigen vliegveld. Onderweg kom je allelei plaatsen tegen die je moet zien te herkennen op de foto's die je meegekregen hebt. Wie het best deze merkpunten kan terugvinden is zgn. onze beste vlieger van dat jaar. De vlucht dit jaar ging naar Sedan in Frankrijk. Een prachtige dag is het geworden. Het weer was effenaf schitterend en we konden het aardoppervlak prima herkennen. We hebben dan ook genoten van de toch wel erg lange vlucht die in totaal meer dan 3 uur in beslag genomen had. Uiteindelijk ben ik (vond ikzelf) op een eervolle 4de plaats geëindigd samen met collegae vlieger Johan. Hieronder enkele foto's die we onderweg hebben genomen. Het was ook een drukke daag op het lviegveld want alle vliegtuigen waren natuurlijk van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat in gebruik. Wij zijn zelf als laatste vliegers terug binnengevlogen rond 19.00u.
