Ik ben Erwin
Ik ben een man en woon in Maaseik (België) en mijn beroep is Human Resource Director.
Ik ben geboren op 22/05/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Paardrijden, Vliegen, Tafeltennis.
VLP : Vlaamse liga VET2000: Landelijke rijvereniging
Beoordeel dit blog
De lucht, het bos en zandverstuivingen
Avonturen met vliegtuigen en paarden
22-07-2008
Wouterbon
Hier zie je het openlucht zwembad schuin tegenover ons huis. Rechts van de Wouterbron is de brug over de beek naar het bos waar ik met Favory mijn buitenritten begin. De Wouterbron is een natuurlijke zwemvijver die gevoed wordt door een aantal bronnen. Onze kinderen hebben hier de tijd van hun leven gehad. Abonnoment voor een seizoen en je hoorde of zag hen de hele zomer niet meer (als het mooi weer was tenminste). Het is een grote zwemvijver die reeds in mijn jeugd heel bekend in de streek was. Gezellig en een mooi strand en ligweide voor een beachvolley wedstrijdje. Maar vooral (denk ik) ontmoetingsplaats voor de jeugd tijdens de zomer om hun eigen plaatselijke "baywatch" serie te spelen.
Hier zie je de uitkijktoren een paar honderd meter van bij ons thuis. Je komt ze heel vaak tegen in de bossen. Ze worden "pirche" genoemd en dienen om het wild te observeren. Vaak worden de reeën hier vandaan aangeschoten. Een neef van mij is een ervaringrijke jager, en geeft les aan toekomstige jagers. Blijkbaar is er toch wel een theorie die het schieten van wild weet te vergoeilijken. Volgens de "echte" jagers zijn er goede (wijdelijke) jagers en de zogenaamde outlaws / stropers. Eigenaardig dat je alleen maar wijdelijke jagers tegenkomt. Ieder zijn "ding" denk ik maar.... Klikken op de foto om te vergroten.
Hier nog enkele impressies van wat je zoals kan tegenkomen tijdens de bosritjes in onze omgeving. Vandaag ben ik niet de zandduinen ingetrokken. Je ziet waarschijnlijk wel op de laatste foto dat er behoorlijke hoogteverschillen vaak te nemen zijn. Verder zijn er lange rechte stukken door het bos maar evengoed kan je uitgestrekte heide / struweel velden tegenkomen omgeven met maisvelden en bossen.
Hier is ze dan: de beruchte brug. Hier moeten we oversteken om het bos in te gaan. De brug was in het verleden niet altijd even stevig. Meermaals brak er wel eens een plank of de boomstam die als railing dient is ook al eens doormidden gebroken. Reden genoeg dus om op te letten. Vroeger reed ik met Gitane steeds in het zadel de brug over. Met Favory stap ik nu, ook na 5 jaar, nog steeds af. Er moest maar weer eens een plank doormidden breken!!! Even op de foto klikken dan wordt ze vanzelf groter.
Vandaag weer een bosrit van een 20-tal kilometer gemaakt. Favory was prima in de hand. Geen weigeringen, overal ging hij doorheen. Op de foto zie je een grote plas water in het bos. Na de regen van de afgelopen dagen kwam je deze wel vaker tegen. Onderweg in het bos een legerjeep met 2 militairen tegengekomen. Ze hebben me een stukje achtervolgd terwijl ik in galop over een vrij brede zandweg liep. Net echt!!! Nadat ze mij toch ingehaald hadden heb ik nog wat foto's genomen tijdens de stukjes in stap. Ik heb ook een grote buizerd gezien. Imposant hoe hij voor je uit in het bos vliegt. Ik heb hem helaas niet kunnen fotograferen. Verder zie je ook een aantal vennen / vijvers die je bij ons veel tegenkomt. Meestal verscholen in het groen.
We moeten de paarden door de tuin altijd naar de stal brengen. Eigenlijk niet zo een groot probleem aangezien de paarden het nu wel gewoon zijn. Van het ene weilandje naar het andere met zijn twee loopt zonder problemen. aan de stal ligt er een klein weiland waar ze rustig kunnen grazen. Zelfs kunnen ze de paddock in wandelen zonder problemen. Onze paarden lopen steeds vrij rond en worden nooit in de stal opgesloten of vastgemaakt.
Christine is de laatste dagen iets minder in vorm. Ze heeft aangegeven liever in de paddock te willen rijden. No problem, beter zo en voorzichtig aan doen dan je wat slapjes uit het zadel te laten zwieren. Desalniettemin, rijdt ze natuurlijk fantastisch mooi ook al vond ze van zichzelf dat het niet zo goed liep. Maar ja niet iedere dag kunnen we piafferen.
Net voor we vertrekken zorg ik dat Favory steeds prima in orde is. Rond de stal zelf is het met het slechte weer wel eens moeilijk om de modder weg te houden. Maar ja, iemand die paarden houdt weet wel dat dit niet altijd evident is; met name als we over een loopstal spreken. Hij staat wel altijd netjes stil en heeft goed geleerd hoe hij zich dient te gedragen bij het opzadelen.
Hier enkele foto's van de paarden in de wei. Bij ons thuis hebben we een kleine wei en een paddock eraan vast en een 50-tal meter verderop hebben we een wat grotere wei die we van de buren mogen gebruiken. We proberen het landstukje wat netjes te houden en de buren vinden het best dat er af en toe paardjes in hun wei lopen. Af en toe rennen de paarden in volle galop van onder naar boven en terug. Het is behoorlijk heuvelachtig bij ons dus bergaf galopperen geeft altijd wel spektakel. Stop geraken is een kunst op zich.
Ja,ja de vakantie is begonnen. Reeds iedere dag heb ik met Favory gereden. Zaterdag, zondag en maandag. We zijn aan het oefenen voor de wedstrijden die in augustus eraan komen. Jammer genoeg kan ik 9 augustus niet meedoen. Vrienden komen op bezoek en we hebben een huifkartocht op stapel staan. Ze hebben 4 kinderen dus dat zal wel leuk worden. Ik ben nu in ieder geval aan het trainen voor daarna. Hieronder zie je enkele foto's van het bos net achter ons huis. In vogelvlucht is het een hondertal meter en dan kan ik eindeloos galopperen. Echter, ik moet wel nog een beekje oversteken en de brug ligt iets verderop. Dus een 3-tal minuten en ik sta in het bos. Het was wederom ontzettend aan het regenen. Niet dat ik me daardoor laat afschrikken maar dit ging toch iets te ver. De plas geeft een impressie van het gevoel. Ik ben toch vertrokken en het ging prima. Favory had een polsslag van 32 bij het vertrek. Zo laag is hij nog niet vaak geweest. De rit verliep goed. Alleen was Favory onder de singel iets open. Ik denk dat ik een nieuwe singel moet kopen (het is nochthans een "gel" singel).
Ieder jaar wordt er een eventing wedstrijd gehouden in Genk. Meestal gaan we wel kijken. Het heeft iets op het eerste zicht van Endurance maar het is totaal anders. De eventing ruiters dienen te springen (en dat zijn niet de minste hindernissen) de endurance ruiters dienen veel langere afstanden te lopen. Waar een wedstrijd eventing maar 9min. duurt is het voor de endurance ruiter meestal 3 tot 6 uur in het zadel zitten. Maar de eventing ruiters hebben natuurlijk de dagen van te voren hun dressuur en springconcour afgewerkt vooraleer ze voor het grote werk het bos intrekken. Ik weet trouwens niet wat het moeilijkste voor hen is!. De paarden moeten een speciale balans vinden tussen snelheid, springen en een grote dosis moed en dat tot het einde van de rit.. Nu ja spektakel brengen ze wel op die ongelooflijk hoge hindernissen; hoedje af...
Hier een mooie foto van het vliegveld Goetsenhoven vanuit de lucht. Vlak na het opstijgen ben ik teruggedraaid richting Borgloon en heeft Amber deze foto gemaakt. Wat zo uniek aan Goetsenhoven is, zijn de 4 landingsmogelijkheden die je hebt. Hierdoor speelt de wind een kleinere rol. Het vliegveld werd (vroeger) als opleidingsvliegveld door de luchtmachtkadetten gebruikt. De startbaan is korter dan die op Zwartberg waardoor je wel juist dient te landen (niet te laat). Deze luchthaven bezoek ik regelmatig omdat het een leuke afstand is vanuit Zwartberg. Goed te doen en onderweg oefen je ook nog eens het "bakenvliegen" op FLORA. Als je op de foto klikt wordt ze vanzelf groter....
Deze ochtend heb ik met mijn nichtje Amber een vlucht naar Tienen gemaakt. Het was uitzonderlijk goed vliegweer. Kilometersver kon je zien, en er stond niet te veel wind. We zijn in Zwartberg opgestegen en nadien via Borgloon weer teruggevlogen. Op de foto zie je het vliegveld in Zwartberg waar een aantal zweefvliegers klaar stonden en nadien een foto van mezelf in Tienen toen we geland waren. Amber zit in de cockpit bij het vertrek in Tienen. Alhoewel ze nog maar 13 jaar is heeft ze toch al goed mee geholpen bij het navigeren.
Vandaag hebben Christine en ikzelf in de paddock met onze 2 paarden gereden; We waren net een half uurtje los aan het rijden toen het heel hard begon te regenen. We zijn gewoon blijven doorrijden en de paarden hadden er eigenlijk niet al te veel last van. Zelf vind ik het ook niet zo erg want dan zijn er tenminste geen "dazen" die nog veel vervelender zijn. De paarden waren rustig en netjes in de hand. Christine is momenteel piaf aan het oefenen. Spaanse pas lukt haar al perfect. Ik ben benieuwd of haar piaf ook zo goed zal lukken binnenkort.......
Hierbij gevoegd een impressie van ons (club natuurlijk) vliegveld vanuit de lucht. Op slechts 10 min. van bij ons thuis kan ik opstijgen. Als ik boven ons huis een rondje vlieg zie ik het vliegveld trouwens vanop een afstand liggen (de steenkoolmijn terrils toch.....). Deze foto is genomen vanaf de "left hand downwind 21" vanaf de oostelijke kant van het vliegveld.
Endurance rijden is één van de meest groeiende, opwindendste en meest diervriendelijke takken van de paardensport. De hoofdzaak van het endurancerijden is het zo snel mogelijk afleggen van een bepaalde uitgezet traject. Daarbij geldt niet alleen de beste tijd, ook dient het paard nog in goede conditie te verkeren bij de veterinaire controles.
Het is een paardensportdiscipline waar zowel de ruiter als het paard op zoek gaat naar zelfwaardering- en respect. In endurance zijn geen vette geldprijzen, geen massa supporters en geen luxueuse accomodaties te bespeuren. De combinatie is louter op zichzelf en zijn grooms aangewezen. Endurance loopt men om te finishen, want dat heet winnen.
Voor grotere afstanden moeten zowel het paard als de ruiter goed voorbereid en getraind zijn om prestatie van deze aard te kunnen neerzetten. Uithoudingsvermogen, samenwerking, vertrouwen, verzorging en kennis van uw paard zijn de sleutelwoorden voor een goede combinatie tijdens ritten variërend van 20 tot 160 km. De ritten vin den over het algemeen plaats in de mooiste en rustigste gebieden zodat ruiter en paard zich kunnen verenigen tot één geheel. De combinatie ruiter-paard is het allerbelangrijkste is, want de één kan niet zonder de ander.
Hier een impressie van een start van een wedstrijd waar ik aan deelgenomen heb. Deze was in Heverlee.. Meestal vertrek ik alleen en na een tijdje vormt zich een groepje van een vijftal ruiters. Na een tijdje zwermt dit weer uit en gaat iedereen in zijn eigen tempo verder. Ik rij liefst met een andere ruiter samen. Voor de paarden is dit ook beter. Alleen moet je emand vinden die even snel is dat maakt het allemaal wat gemakkelijker. Je kan starten met enkele ruiters samen of alleen in de reeksen waar ik aan deelneem. In de hogere reeksen start men samen.
Vandaag heb ik mijn MBA gehaald. Ik hem mijn scriptie moeten verdedigen en alles verliep op rolletjes. Vanaf nu heb ik weer iets meer tijd om met de paarden erop uit te trekken. Binnen enkele weken staat een Endurance wedstrijd op het programma in Tienen. Wellicht dat ik daar aan ga meedoen. Het ligt een beetje aan de conditie van Favory (en van mezelf natuurlijk).
Tja, Dit weekend heb ik niet kunnen vliegen en paardrijden, Zaterdag heb ik de hele dag geholpen op het OLS. Dat is het Oud Limburgs Schuttersfeest dat in ons dorp dit jaar wordt gehouden. Het is het grootste folkloristisch feest van NL en B. Een 40.000 mensen worden verwacht. Zelf heb ik de OLS Olympics gepresenteerd. Dat was een mooie ervaring en het is prima verlopen. Mooi om te zien hoe een heel dorp zich volledig vrijwillig inzet voor dit feest. Zondag heb ik de hele dag gewerkt aan de presentatie voor de verdediging van mijn scriptie van mijn Master die ik dinsdag moet verdedigen. Spannend, ik heb hier 2 jaar aan gewerkt en dinsdag wordt het hopelijk afgesloten met een mooie presentatie. Ik kijk er naar uit!! Gelukkig heeft Christine beide paarden dit weekend 2 keer gereden. Ze was nogal fanatiek dit weekend. Ze kan eigenlijk beter rijden als ik zelf en heeft Favory netjes rustig aan de teugel gereden zonder problemen. Op naar een nieuwe week vol met avonturen. Het wordt druk, morgen Eindhoven, en dan verder naar Horst America, Breda, Brussel, Valence, Le Rouret in de Provence en vrijdag Marseille. Normaal moet ik vrijdag avond helpen op de OLS fuif. Ik ben benieuwd hoe dat gaat verlopen.
Ons huis aan de achterkant. We lopen altijd met de paarden door de tuin naar de straat aan de voorkant. Op ons straatje stappen we op en aan de overkant van de straat ligt het bos waar we vaak gaan rijden.
den over het algemeen plaats in de mooiste en rustigste gebieden zodat ruiter en paard zich kunnen verenigen tot één geheel. De combinatie ruiter-paard is het allerbelangrijkste is, want de één kan niet zonder de ander. 
