Ik ben Erwin
Ik ben een man en woon in Maaseik (België) en mijn beroep is Human Resource Director.
Ik ben geboren op 22/05/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Paardrijden, Vliegen, Tafeltennis.
VLP : Vlaamse liga VET2000: Landelijke rijvereniging
Beoordeel dit blog
De lucht, het bos en zandverstuivingen
Avonturen met vliegtuigen en paarden
27-09-2008
ULM´s
Hier enkele foto´s van zogenaamde ULM´s (ultra light models) die ik ín Kiewit heb kunnen spotten. Deze tuigen zijn een stuk lichter als de gewone motorvliegtuigen waar wij mee vliegen maar wat betreft snelheid is er niet zoveel verschil heb ik mij laten vertellen. De laatste jaren zijn deze vliegtuigjes in opmars. Sommigen bouwen ze ook zelf in zelfbouwpakketten die je kan kopen. Behoorlijke avontuurlijke vluchtjes kan je er mee maken.
De landing in Kiewit verliep prima. Het is een grasveld en de landingsbaan is niet zo lang. Maar de weinige wind stond recht op de baan waardoor er weinig turbulentie bij te pas kwam. Alleen, als je met weinig tegenwind landt dan heb je natuurlijk behoorlijk wat grondsnelheid en hier moet je wel mee om kunnen gaan. Een landing in 2 tijden zit er soms dan wel eens in. Dit keer ging alles goed en kon ik mijn vliegtuig netjes aan de grond zetten. Je ziet hier het vliegveld vanuit de lucht en nadien heb ik nog een foto van de "kantine" gemaakt....
Het zou vandaag een prachtige dag worden om te vliegen. De lucht was inderdaad staalblauw, maar.... Er was een hogedrukgebied en er was weinig wind. Dus een dikke smoglaag hing tot een 500-tal meter boven de grond over de aarde. Als je boven in de lucht bent zie je heel weinig en het lijkt alsof er een deken over de aarde hangt. Ik tracht steeds iets boven deze laag te gaan vliegen op zo'n 2500 voet. Vandaag ing de vlucht naar Flora, dat is een baken in tussen Hasselt en Tienen. Vandaar zou ik terugdraaien en een tussenlanding in Kiewit (de oudste luchthaven van België) gaan maken. Op de foto zie je bij vertrek dat het lijkt alsof er "geen vuiltje aan de lucht is". Eens boven zie je rand van de smoglaag duidelijk hangen.
Gisteren zijn Christine en ikzelf het bos in geweest voor een ritje van een uurtje. We hebben een 8-tal km. gereden. Op de terugweg komen we meestal langs de kamping "Zavelbos". Als je samen in het bos rijdt heb je altijd van die uitdrukkingen die je gebruikt om aan te geven waar je bent: bv. : "het stuk waar we de eerste keer gallopperen"; "aan de oude kiezelgroeve"; "Het lange stuk aan het fietspad" etc... er staan nu eenmaal geen straatnamen in het bos vermeld! Zo hebben we ook "de kamping". Er ligt inderdaad aan de rand van het bos een kamping. De toeristen die er verblijven zien ons steeds voorbijrijden en zwaaien dan vanachter het hekwerk. Vroeger heette deze kamping "Wouterbos". De nieuwe eigenaar heeft de naam veranderd in "Zavelbos".
Hierbij gevoegd een foto van het gevaarlijke jacobskruiskruid. De plant kom je de laatste jaren veelvuldig tegen. Let wel, deze plant is uiterst giftig en de paarden kunnen er aan sterven. Een paard dat kiplekker is kan van de ene op de andere dag doorziek worden en binnen de 2 dagen sterven. Groot was mijn vrees toen ik enkele plantjes in een weiland zag staan dat we af en toe gebruiken een hondertal meter van bij ons thuis. Ik heb een speciale vork hiervoor aangeschaft om het kruid te verwijderen. Spuiten heeft geen zin. Het enige wat je kan doen is de plant met wortel en al uitscheppen en wegwerpen..... Normaal eten de paarden er niet van maar als er niet al te veel gras staat in het voorjaar of najaar kunnen ze toch eens in de verleiding komen.
Ja, ja gisteren zei ik nog in het vorige artikel "op naar een nieuw avontuur". Nou, ik heb mijn avontuur weeral gehad voor de eerst komende tijd..... Ging het goed? ja, we zijn aangekomen. Maar dit keer niet zonder boe of ba. Er werd me gemeld dat er vandaag i.p.v. 27km 30 km afgelegd diende te worden. En het was ondertussen 32° geworden. Mooie warme vooruitzichten dus. Favory was erg nerveus bij al die paarden, zoals verwacht, en zijn hartslag lag erg hoog bij de keuring voor de wedstrijd: 56 slagen per minuut. Bij ons thuis was hij nog 40. De wedstrijd ging prima tot ik de eerste ruiters inhaalde. Favory ging plakken en wilde de andere paarden niet achterlaten. Na wat gedoe ging hij er uiteindelijk toch weer vandoor. Christine was na 10km op post om wat drank en water aan te reiken. Ik reed ondertussen netjes op schema en zag het wel zittten. Naarmate de wedstrijd vorderde had Favory er minder zin in. Nadien besefte ik dat het thuisvoordeel een nadeel aan het worden was, want telkens als we een richting volgden waarbij we van "huis" wegreden ging zijn fut er uit. Uiteindelijk kwam hij netjes in een 2de "adem" na ongeveer 20 km. Zijn galop was weer prima en ik zat weeral goed binnen de tijd. Maar dan kwam de verrassing. Opnieuw haalden we 2 ruiters in. En dit keer wilde favory echt bij deze paarden blijven. Echter deze "amazones" hadden besloten in stap de laatste 5km af te leggen. Bij een stop van de dames ben ik er nog vandoor kunnen gaan maar de laatste 5km waren er voor Favory uiteindelijk toch iets te veel aan. Uiteindelijk verloor ik nog een 15-tal minuten. Tijdens de controle bij de veeartsen bleek waar ik al voor vreesde. 63 hartslag. Drie slagen te veel en hierdoor uitgevallen. De eerste keer in 3 jaar. De vriendelijke veeartse wist nog te melden dat door de hitte er veel paarden (vooral zwaardere) hetzelfde lot beschoren waren. Al de andere keuringen waren prima in orde. alleen 3 slagen teveel dus. Ik vond het wel jammer want het is tenslotte altijd je eigen fout en niet die van het paard. Ik heb dit keer iets teveel van hem verwacht. Ik heb eens op een blog van Nina Bien gelezen dat ze nog nooit uitgesloten is geweest. Dat vond ik destijds wel mooi van haar en voor mij ook motiverend om met een dergelijke instelling de westrijd in te gaan. Maar goed, Favory heeft weer bijgeleerd en heeft het uiteindelijk goed gedaan. Zelf was ik helemaal stuk. Na het douchen heb ik mijn gewicht even gewogen. In 4 uur tijd was ik meer dan 3,5 kg aan vocht verloren. Toen Favory terug bij Gerido in de wei kwam trok hij nog eens een ouderwets sprintje eruit en galoppeerde hij naar "boven" in de wei alsof hij net terug kwam van een doordeweeks tochtje. Ik hoop dat ik morgen op het werk niet teveel spierpijn zal hebben! Op de foto kom ik net bij de eerste stop aan waar Christine ons opwachtte (met dank). De foto met Favory aan de hand was bij aankomst.
Christine en ikzelf zijn vandaag het bos in gereden voor een ritje van een 15-tal kilometer. Het was prachtig weer en warm. En voor het eerst deze zomer waren de dazen allemaal weg. De hei bloeit prachtig momenteel en we zijn bijna 3 uur weg geweest. We hebben 2 reeën onderweg gezien. Eéntje stond vlak naast het bospaadje en keek ons wel een 10-tal seconden aan voor het wegliep.De reeën lijken de laatste jaren minder schuchter te zijn als vroeger. Ze lopen haast niet meer weg. Er is ook wel wat verschil in de dieren. Je ziet dat als je er zo kort bij staat. Het eerste ree was was mahoniebruin en het andere ree was veel lichter en minder dik behaard en een stuk kleiner. We hebben ook weer een buizerd gezien die hoog in de lucht zijn prooi aan het spotten was. Jammer genoeg heeft Favory zijn rechtervoorbeen wat gekwetst. We waren van het bospad afgegaan omdat er door jeugdgroepen een obstakel op de weg was aangebracht (Takken en bomen etc..). We zijn toen door het struikgewas gestapt wat Favory prima deed. Alleen moesten we over een omvergevallen boom heenstappen en die bleek veel te hoog te liggen. Hierdoor moest Favory terug met zijn voorste benen naar achter over de boom heen terug stappen en er was wat haar en vel afgeschuurd van zijn been. Hij had er bljkbaar niet teveel last van en ik hoop dat het niet teveel gaat zwellen. Ik heb het wondje goed ontsmet.
Morgenvroeg staat de wedstrijd in ons eigen dorp "Opoeteren" gepland. Ik doe mee aan de wedstrijd over 27km. Dit is voor Endurance rijders de instapklasse. Ik mag een gemiddelde rijden tussen 10km en 13km per uur. De hartslag van het paard mag niet boven 60 slagen per minuut heengaan (dit wordt gemeten maximaal 20min na de wedstrijd door de veearts). Als je niet aan de criteria voldoet wordt je uitgesloten. Om voorin te eindigen moet ik 2uur en 5 min. rijden. Niet korter en niet langer. Voor iedere minuut overschrijding krijg je strafpunten. Ook als je te vroeg aankomt krijg je strafpunten. De conditie van Favory is er de laatste weken door het vele oefenen goed op vooruit gegaan blijkbaar. Zijn hartslag was deze middag na de buitenrit 40 slagen per minuut. Een 2-tal maanden geleden lag hij nog rond de 52 - 56 slagen. Hopelijk wordt hij niet te opgewonden van alle andere paarden; want daar gaat zijn hartslag natuurlijk ook van omhoog. Ik hoop ook dat zijn wondje aan zijn been (vel een beetje eraf van de boomstam) niet zal opspelen (Hij had er toch geen last van vandaag). De singel begint echter ook weer vervelend te doen. Nu aan de andere kant. De huid van Favory is nog niet open maar het mag toch niet te hard weer gaan schuren morgen tijdens de wedstrijd. Ik heb alle voorbereidingen getroffen. De trailer is nagekeken, het materiaal is ok en we rijden een thuiswedstrijd in onze vertrouwde bossen. Alhoewel ik denk dat we moeten rijden in de richting van Dilsen-Stokkem. Ik ken die bossen natuurlijk ook reeds vanaf kindsbeen maar met Favory rij ik altijd richting Gruitrode. Ik hou jullie op de hoogte van het verloop van de wedstrijd. Op naar een nieuw avontuur.......
Als alles een beetje meezit doe ik zondag mee aan de endurance wedstrijd bij ons in het dorp. In de Manege Volmolen wordt een wedstrijd georganiseerd. Ik denk dat ik mij ga inschrijven voor de 20km. Echter vanaf dit jaar is het verplicht dat je paard gechipt is.Favory had netjes al zijn papieren maar ik had er nog nooit bij stil gestaan dat hij nog geen chip gekregen had. Ik ging er eerlijk gezegd van uit dat hij die, voor ik hem gekocht had, reeds gekregen had. De veearts gaf aan dat dit nog niet gebeurd was, dus hier moesten we eens werk van gaan maken. Gisteravond heeft de veearts met wat hulp van mezelf een chip bij favory ingepland. Hij kreeg hiervoor een lichte verdoving om hem rustig te houden. Favory houdt namelijk helemaal niet van veeartsen!! Alles is vrij rustig verlopen en ondertussen loopt hij weer dartel in de wei rond. Op de foto's zie je Favory zijn paspoort. Zijn stamvaders en moeders staan erop en tevens zijn uiterlijke kenmerken zoals haarwortels en brandmerken. Bij een schimmel is het soms moeilijk om individuele kenmerken van het paard te benoemen. Daarom worden brandmerken en haarwortels vaak vernoemd. De chip is belangrijk om je paard te identificeren als hij gestolen zou worden of indien hij zou ontsnappen...
Als we door het bos heenrijden komen we in het westen Gruitrode tegen op onze weg. Hier woont ook Ludo Philippaerts de bekende springruiter. Vanuit het bos zie je dan de commanderie liggen. Je moet natuurlijk eerst een 10-tal kilometer vanuit Opoeteren (Dorne) door het bos rijden vooraleer je dit beeld kan observeren. De paden naar Gruitrode zijn allemaal zandpaden tot praktisch in het dorp.
Op de foto's zie je enkele roofvogels die bij ons in de buurt voorkomen. Deze exemplaren zijn gekweekt. Het is een Oehoe en en Mexicaanse havik waar mee gejaagd wordt in België. Er was bij de commanderie een show te zien met deze vogels. Ze zijn goed afgericht en worden ook ingezet op vliegvelden om andere vogels af te schrikken die in de motoren gezogen kunnen worden.De oehoe die je ziet doet hier niet aan mee, het zijn met name valken die hier voor geschikt zijn.
Bij de commanderie van Gruitrode was er vandaag een middeleeuws spektakel. We zijn hier een kijkje gaan nemen. Op het programma stonden eveneens de "Thunderguys". Een groep van een zestal stuntrijders te paard. Eén van de dames die je op de foto ziet doet zelfs mee in de wereldbekende show "Cavalia". De show die ze brachten was spektaculair en wervelend. Best sportieve kerels en dames. Ze kunnen niet alleen paardrijden maar zijn ook nog eens superacrobatisch.
Op deze foto's zie je de Commanderie van Gruitrode. De commanderie ligt in het dorp aan de andere kant van het bos. Het komt wel eens voor dat we tot hier rijden met de paarden. Vandaag stond alles in het teken van de middeleeuwen en zijn we een kijkje gaan nemen. Momenteel worden er restauratiewerkzaamheden uitgevoerd aan dit "kasteeltje". Zoals je ziet is het best mooi en prachtig in orde.
Op ieder vliegveld zal je dit signalen vierkant aantreffen. De"T" geeft aan in welke richting je moet opstijgen en dalen. de "L" geeft de richting aan hoe je het vliegveld moet benaderen vanuit de downwind. Het rode vlak met de gele streep er diagonaal doorheen geeft aan of het vliegveld "open" is. Met name bij niet gecontroleerde vliegvelden is het cruciaal om eerst voor je gaat landen het signalen vierkant te bekijken. Op de kleinere vliegvelden komt het wel eens voor dat je geen radiocontact krijgt en dan moet je natuurlijk kijken of het vliegveld open is. Normaal bel je op voorhand wel maar als de wind van richting verandert kan het aanvliegen ook veranderen. Verder zie je een "close up" van de radio. In al onze vliegtuigen is hij "net" even anders (de knopjes). Dit kan wel eens voor beginnende piloten voor verwarring zorgen. Het lijkt allemaal logisch, maar toch..........
Deze morgen ben ik een uurtje gaan vliegen boven bij ons thuis in de buurt. De bossen die ik te paard zo vaak al doorkruist heb; heb ik vandaag eens gefotografeerd. Je ziet de Wouterbron vanuit de lucht en de gebieden in de buurt van de Oudsberg die ik in dit blog al eens beschreven heb. Het was goed zicht maar om scherpe foto's te maken blijkbaar toch iets te veel "smog". Of was het te wijten aan het raampje waardoor ik de foto moest maken.
Voila, wij zijn weer thuis aangekomen. Nog even linksaf de oprit op en dan zijn we weer thuis. het was een plezierige rit van een 2-tal uurtjes. We hebben dit keer, en ik denk dat dit de eerste keer in al die jaren was, niet gegaloppeerd. Gewoon rustig stappen en draven kan ook eens geen kwaad. Favory heeft dan wel, en met name in het begin, wel eens de neiging om zich terug te draaien. Als ik alleen rij is hij, en moet hij, meteen alert zijn. Dan is er voor hem natuurlijk geen ontkomen aan. Nu probeerde hij af en toe eens een testje hoe ver hij kon gaan. Het blijven Lipizzaners natuurlijk. Slim, maar je moet ze wel de baas blijven....
Onderweg kom je dus vanalles tegen bij ons in het bos. De mooiste dieren en planten maar ook mensen van diverse pluimage. Nu in de zomer zijn dat met name jeugdgroepen die overal bij ons in de bossen kamperen. Als je ze tegen komt in het bos is het steeds een verrassing hoe die groepen reageren. Vaak zijn het stadsmensen die nog nooit een paard in een bos gezien hebben; laat staan dat ze weten hoe ze hierop moeten reageren. We zijn dus steeds behoorlijk voorzichtig en op onze hoede. Het is zeker niet de eerste keer dat een horde kinderen naar de paarden toeloopt om ze te "aaien". Vandaag kwamen we wel een heel bijzonder groepje tegen. De "leider" had een megafoon en toen hij ons zag naderen riep hij in echte legerstijl dat iedereen zich moest verspreiden in de bossen. De kinderen stoven het bos in en toen we hen voorbij liepen zagen we ze achter de bomen uit piepen. De paarden hadden dit natuurlijk in de gaten. Ook spannend is als de ene helft van de groep rechts gaat staan van het weggetje en de andere helft aan de andere kant. Je hebt dan maar een metertje om doorheen de kakafonie van fluoriserende vestjes (blijkbaar de nieuwe "veilige" rage; vooral dan voor een paard....) te stappen en je weet nooit hoe de kinderen gaan reageren. Maar goed, meestal zijn het hele hartelijke begroetingen en zijn wij natuurlijk altijd zeer voorzichtig. Op de foto zie je enkele tenten die we zoal tegenkomen en ik kon het toch niet laten om het beruchte brugje nog eens op de foto te zetten.
En ik moest er natuurlijk ook zelf aan geloven. Dus ikzelf ook dan maar op de foto. Regenjas aan of uit, daar waren we bij het vertrek niet helemaal uit. Het heeft uiteindelijk nog heel even geregend maar zonder veel erg. Je ziet dat Favory behoorlijk zwarte onderbenen heeft. Ik was dan ook op dat moment reeds door hele diepe plassen van wel 50 cm met hem gereden; vandaar.
Ja ja als de hei bloeit moet je toch minstens één keer in dat jaar enkele foto's nemen. Dan mag het wel eens een pose zijn. Hier zie je Christine met Gerido haar spaanse Andalousiër die ze al een zestal jaren heeft. De vlekken die je op zijn witte vacht ziet zijn afkomstig van het product dat we gebruiken als bescherming tegen de dazen. Voor alle zekerheid hadden we Gerido nog eens hiermee ingesmeerd. Favory kan er beter tegen..
Op deze foto zie je een impressie van de bospaadjes waar we vandaag gereden hebben. We hebben echt geluk want er zijn nu 2 ruiterpaden aangelegd die net onze route volgen die we al jaren zelf gereden hebben. Prima dus en geen problemen meer in de toekomst of je wel of niet in het bos zou mogen rijden. Niet dat we daar ooit problemen mee gehad hebben maar je weet maar nooit hoe de zaken kunnen evolueren. Bovendien komen de ruiterpaden bij ons thuis langs dus dat is alleen maar positief te noemen. Je ziet eveneens een steil stukje waar we altijd naar boven rijden. Meestal ga ik hier de eerste keer in galop naar boven.
Morgenvroeg staat de wedstrijd in ons eigen dorp "Opoeteren" gepland. Ik doe mee aan de wedstrijd over 27km. Dit is voor Endurance rijders de instapklasse. Ik mag een gemiddelde rijden tussen 10km en 13km per uur. De hartslag van het paard mag niet boven 60 slagen per minuut heengaan (dit wordt gemeten maximaal 20min na de wedstrijd door de veearts). Als je niet aan de criteria voldoet wordt je uitgesloten. Om voorin te eindigen moet ik 2uur en 5 min. rijden. Niet korter en niet langer. Voor iedere minuut overschrijding krijg je strafpunten. Ook als je te vroeg aankomt krijg je strafpunten. De conditie van Favory is er de laatste weken door het vele oefenen goed op vooruit gegaan blijkbaar. Zijn hartslag was deze middag na de buitenrit 40 slagen per minuut. Een 2-tal maanden geleden lag hij nog rond de 52 - 56 slagen. Hopelijk wordt hij niet te opgewonden van alle andere paarden; want daar gaat zijn hartslag natuurlijk ook van omhoog. Ik hoop ook dat zijn wondje aan zijn been (vel een beetje eraf van de boomstam) niet zal opspelen (Hij had er toch geen last van vandaag). De singel begint echter ook weer vervelend te doen. Nu aan de andere kant. De huid van Favory is nog niet open maar het mag toch niet te hard weer gaan schuren morgen tijdens de wedstrijd. Ik heb alle voorbereidingen getroffen. De trailer is nagekeken, het materiaal is ok en we rijden een thuiswedstrijd in onze vertrouwde bossen. Alhoewel ik denk dat we moeten rijden in de richting van Dilsen-Stokkem. Ik ken die bossen natuurlijk ook reeds vanaf kindsbeen maar met Favory rij ik altijd richting Gruitrode.
