kan ik het nog verbergen ? Nee, ik kan het niet meer verbergen! Wil ik het nog verbergen ? Het antwoord is vrij simpel ... Ja, liefst nog een 3tal weken maar de kleurschakeringen om mijn lichaam verraden alles. Deze Roubailleur heeft de laatste weken veel op zijn carbonne ros gezeten (meer dan op ....) Dat de vormcurve de juiste richting wijst is ook iets wat we niet meer kunnen verbergen al moet ik eerlijk toegeven dat de beentjes deze ochtend behoorlijk zwaar en vermoeid aanvoelde. Natuurlijk moet ik niet ver zoeken achter de oorzaak - zaterdag ben ik op mijn ééntje richting Knokke vertrokken langs de smokkelroute (+ knooppunten). De zon als mijn trouwe en welgekomen medgezel, de wind die geregeld liet verstaan dat hij de sterkste is/was en altijd zal blijven en de Ipol die zorgde dat het tempo gelijkmatig bleef. Dat de vele trainingsuren in de winter en de voorbije weken hun vruchten beginnen af te werpen merk ik ook aan aflijning van de spieren op de benen. Want laat ik eerlijk zijn een beetje ijdelheid is nooit ver weg bij mij Dus het mooie bruin kleurtje om armen en benen, de kuitspieren die zich beter en beter naar boven komen, de quadricepts die stevig en krachtig bovenop ligt zijn allemaal signalen dat D-day niet veraf zijn. De cijfertjes voor de liefhebbers : 165km - 5hr46 - gem hr 141 De bedoeling was om de dag erna opnieuw richting Willebroek te rijden maar 's morgensvroeg heb ik beslist om samen met het vrouwtje met de auto naar huis te rijden. De reden voor deze verandering van plan is dat ik vergeten was om mijn energiedrank en gels mee te geven en zonder deze rij ik niet naar huis. Dus eens thuis en al mijn spulletjes gepakt te hebben ben ik opnieuw de fiets opgesprongen. Het trainingsdoel was om 20km op te warmen en dan 4x de kasseilus te doen in Hingen en 30km uit te fietsen. De kasseistroken beginnen echt goed te gaan, ontspannen handjes op het stuur, tempo constant en vooral hartslag onder controle (net onder mijn omslagpunt - (166)). Het was wel zo dat de bandenspanning nog op 8kg stond dus eigenlijk iets teveel voor op de kasseien (6.5kg). Maar geen geklaag hoor - het was wel iets meer botsen van kassei tot kassei maar we hadden onze fiets onder controle. Eens terug thuis, snel mijn recupshake naar binnen - douche en languit op de zetel voor LBL. Nu blijkbaar moet ik toch moei geweest zijn want tussen km 70 en km 30 heb ik een stuk gemist Dat gilbert de beste in de groep was was meer dan duidelijk maar tegen een "Super (ex dopingfraudeur) man / trein" is weinig te doen. Al blijf ik erbij dat indien hij een ploeggenoot bij zich had gehad dat het wel had kunnen lukken. Maar niet getreurd - ooit wint hij "zijn" koers wel.
Volgende week zaterdag gaan we eindelijk met 3/4 van de P-R groep een ritje doen (Annick is op fietsvakantie). Samen met Kim en Johan en mijn vast trainingmakker Frank rijden wij de Superklassieker. Deze bundeld de hellingzone van de Ronde van Vlaanderen en 4 kasseistroken van Parijs Roubaix. De aankomst is op de piste van Roubaix en dus een prima gelegenheid om eens te testen hoe we ervoor staan. Dat het zwaar gaat zijn daar ben ik van overtuigd maar schrik heb ik er zeker niet van (respect daarentegen wel). Ik kijk er zeker naar uit
Dat de vormcurve de juiste richting wijst is ook iets wat we niet meer kunnen verbergen al moet ik eerlijk toegeven dat de beentjes deze ochtend behoorlijk zwaar en vermoeid aanvoelde. Natuurlijk moet ik niet ver zoeken achter de oorzaak - zaterdag ben ik op mijn ééntje richting Knokke vertrokken langs de smokkelroute (+ knooppunten). De zon als mijn trouwe en welgekomen medgezel, de wind die geregeld liet verstaan dat hij de sterkste is/was en altijd zal blijven en de Ipol die zorgde dat het tempo gelijkmatig bleef. Dat de vele trainingsuren in de winter en de voorbije weken hun vruchten beginnen af te werpen merk ik ook aan aflijning van de spieren op de benen. Want laat ik eerlijk zijn een beetje ijdelheid is nooit ver weg bij mij 
Dus het mooie bruin kleurtje om armen en benen, de kuitspieren die zich beter en beter naar boven komen, de quadricepts die stevig en krachtig bovenop ligt zijn allemaal signalen dat D-day niet veraf zijn. 
Dat gilbert de beste in de groep was was meer dan duidelijk maar tegen een "Super (ex dopingfraudeur) man / trein" is weinig te doen. Al blijf ik erbij dat indien hij een ploeggenoot bij zich had gehad dat het wel had kunnen lukken. Maar niet getreurd - ooit wint hij "zijn" koers wel.
