Zoals iedere morgend luisterde ik ook vanmorgend naar de Podcast van Ornelis en Rogiers, weliswaar iedere keer de aflevering van de dag ervoor. De morgend begon nogthans niet echt super. Mijn jongste dochter had een zeer onrustig nacht achter de rug en dus papa ook. Want laat ik eventjes snel iets de wereld uithelpen. Het is niet zo dat de kindjes alleen maar naar mama vragen wanneer ze ziek zijn - bij ons thuis is dat andersom. Lotte had pijinscheuten in haar linkeroor en voelde ook heel warm aan. Snel werd het wondermiddel "Unfin" bovengehaald
Vermits het de bedoeling was dat ik the kids naar school zou doen - vrouwtje moest vroeg op school zijn - had ik geen wekker gezet want onze natuurlijk wekker zou ons wel wakker maken (lees kids). Nu was het Lotte die toch rond 06uur opnieuw aan ons bedje stond met traantjes in de ogen. Snel werd beslist dat het beter was om ze niet naar school te sturen en onmiddellijk naar Dokter Raf (schoonbroer - toch wel handig een doker in de familie). Dus Anja blijft vandaag thuis van 't school en gaat met de dochter naar haar broer. Zo gezegd zo gedaan was dit voor mij het startschot om dan toch met de fiets naar het werk te komen.
Toen ik ongeveer 20min weg was, met de Ipod in mijn oortje (één oortje in zodat ik het verkeer kan blijven horen nietwaar), reed ik door op het jaagpad richting Verbrande Brug. Op dat moment opende Kurt Rogiers op Q-music "de poorten van de dag" - diegene die soms luisteren naar de ochtendschow weten waarover ik praat. Met zon die opkwam - de koetjes op de wei, een zacht briesje mee, voelde ik mijn echt super.

Wat meer moet een mens hebben 

Dirk