Global warning kan mij gestolen worden - we hebben in jaren nog niet z'n koude winter gehad dan diegene die wij nu moeten ondervinden. En als we de laatste weersberichten en weermannen en vrouwen mogen geloven is de winter nog niet van plan om op congé te vertrekken. Ze spreken nu al van winterprikken tot en met eind februari. Opzich heb ik totaal geen probleem met koude winters maar de sneeuw is er voor mij als fietser er toch net teveel aan. Reeds heel de week zat ik te wachten op het einde van de week. Zondag zou de dag worden van mijn eerste 100km rit van het jaar 2010. Ondanks de bewogen week (vrouwtje naar het hospitaal met een divertikel), de nodige organisatie voor wat betreft de kids was ik er toch in geslaagd om zondagvoormidag tijd te vinden voor mijn ritje. De weersberichten op zaterdagavond gaven mij al een héél vreemd voorgevoel en dus een onrustige nachtrust. Zondagmorgend toch mijn fietskledij aangedaan en richting bakker vertrokken. Op de weg naar de bakker de staat van de baan gecontroleerd en mijn voorgevoel zat dus juist. Spekgladden wegen en totaal niet verantwoord om daar met de racefiets op te rijden. Maar zoals mijn vrouw altijd zegt, als hij iets in zijn kopje heeft dan zit het niet in zijn kont. Dus plan B naar boven gehaald - 100km op de rollen (hoe zot kan een wielertoerist zijn). Laptop in stelling gezet - drinkenbussen gevuld - de tacx in de speelkamer gezet in plaats van in de garage (te koud) en klaar was kees.

De 100km heb ik niet gehaald maar wel 3uur gereden - 96.5km op de tellen - trapfrequentie (gem 107) - gemiddelde hartslag 112. Het laatste halfuurtje kreeg ik toch last van mijn zitvlak en begonnen bepaalde lichaamsdelen toch lastig te doen. Maar na het nemen van een lekkere warme douche was alles opnieuw inorde

That's all folks

Dirk