Normaal vandaag mooie zonnige rit 90Km Jan Bogaert Classic.
Volledig in zomertenue vertrokken in Wommelgem met de volgwagen richting Temse. Een 8 tal renners paraat voor deze mooie tocht. Nog maar een 15tal minuten onderweg en de eerste druppels kwamen reeds uit de hemel.
Toegekomen in Temse, besloten er al 2 leden om niet van start te gaan, en terug huiswaarts te keren samen met diegene die met eigen vervoer ter plaatse waren gekomen.
Moedig dat ik was, toch inschrijven en een setje armstukken lenen van een teamgenoot en wij weg.
Helaas was er niets bestand tegen deze regen, en lag het parcours er nogal slecht bij, met nogal vele kasseien en wegen tussen de velden( met de nodige bemesting restanten).
Toen is er besloten om niet teveel risico's te nemen, en terug huiswaarts te keren.
Dus opgave eerste maal dit jaar na 35 km
Volgens mij een wijze beslissing.
Nog even gestopt in Hamme om 2 dames van onze club die een 1/4 thriathlonwedstrijd hadden een hart onder de riem te steken en dan snel naar huis voor net zoals Dirk een lekkere warme douche te nemen.
Deze ochtend vertrokken om 08u30 voor wat normaal gezien een tochtje in de zon had moeten zijn. Desondankt werd het er één die mijn naam "The Mighty Flandrien" alle eer heeft aangedaan - regen, regen en nog eens regen; Heb geen minuurt droog geweest - mhhhh misschien de eerste 15min bij de aanvang van de rit; Vertrokken aan Café Den Biljart met z'n 18 vol enthousiaste wielertoeristen vertrokken we richting Scherpenheuvel. We waren nog geen 15min weg of we hadden al 2x stilgestaan met platte banden (gasten controleer je bandjes bij aanvang van de rit!). Komt daar nog bij dat "The Gods upstair" er niet beter hadden opgevonden om de sluizen volledig open te gooien en dit voor de volledig 130km's. Had mij van in het begin in 2de stelling gezet om zo voldoende te kunnen zien en vooral om niet teveel krachten te verliezen in het eerste gedeelte. Uiteraard is een plan enkel maar een goed plan als je je er ook kan houden. Maar ieder vogeltje zingt zoals hij gebekt is. Dus had The Mighty Flandrien er niets beter op gevonden om zich op kop te zetten en een tempo uit zijn bedje te gooien dat voor de volledig groep oké was. Eens in de buurt van Aarschot begon het iets meer heuvelachtiger te worden en dat inspireerde sommige in de groep om eventjes de beentjes te testen. Maar vandaag was het mijn dag - iedere tempoversnelling bergop werd gecounterd door mij - en dus kwam ik ieder helling als eerste boven. Na een kleine 2u30 waren we in Scherpenheuvel - vermits we toch een dikke 2uur in de regen hadden gefiets werd er gekozen om snel iets warm te drinken. Sommige onder ons hebben ook van deze gelegenheid gebruik gemaakt om enkel kaarsje te gaan branden. Zelf ben ik niet 100% gelovig (misschien wel in mezelf ) maar ah baat het niet dan schaadt het niet zeker. Dus hebben ik ook een aantal kaarjes opgestoken Eens we dat achter de rug hadden zijn we opnieuw vertrokken richting Willebroek. De regen was nog steeds niet opgehouden, het was zelf zo dat het nog heviger was beginnen te regenen en eveneens hadden "The Gods upstair" er ook nog wat wind bijgegooid. Nadat ik mij eventjes had laten afzakken om te gaan kijken hoe het zat mer de rest van onze groep en dan vooral onze ouderdomsdeken Gaston (72jaar). Voor alle duidelijkheid, laat je niet misleiden door zijn leeftijd - Gaston is een oud beroepsrenner die nog steeds jaarlijks een klein 10000km op de teller zet. Nadat ik mij naast Gaston had gezet wist hij mij leuk te vertellen dat het tijd werd om het gaspedaal open te trekken want hij begon koud te krijgen. Dat moeten ze naturrlijk geen 2x zeggen tegen mij - snel nog wat suiker in mijn mond - en met Gaston in mijn wiel trok ik terug naar voor. Aangekomen aan kop van het peleton, met Gaston in mijn wiel, wisten de andere hoe laat hat was. Na een klein 5uur - met 2x15min stilgestaan (platte band) en nog eens 25min koffie en kaarsjes branden - stond ik terug thuis te Willebroek. En al de regen, modder, wind, pijn in de beentjes verdwenen onmiddellijk bij het zien van de glimlach van de kindjes die klaarstonden met warme handdoeken en cadeautjes voor "Vadersdag". Maar eerst snel een warme douch en dan het openen van die leuke cadautjes. Wanneer je dan die glimlachjes van je kinderen ziet dan vergeet je onmiddellijk al de regen, wind en vooral die vermoeide beentjes.
Ik had zondag zin om eens met de MTB te gaan fietsen, daar er een toertocht was bij ons in het dorp.Ik was een beetje bang voor de km omdat het toch al zolang geleden was met de MTB.Dus zogezegd zo gedaan de fiets opgesprongen en naar Bornem centrum voor een tochtje georganiseerd door de greenbikers.Deze club bestaat blijkbaar juist 10 jaar en daarom was het een speciale editie,daar aangekomen zag ik dat er verschillende afstanden waren mijn eigen kennende starte ik niet met de kleinste omloop dus de 55 gekozen.Een ongeloofelijke goede start genomen maar na 5 km al lek gereden, dus bandje vervangen maar met wat?De banden lichters vergeten, dus mijn huissleutels gepakt deze van het ringetje gedaan en dan maar plan trekken het lukte goed dus vlug op de fiets en de verloren tijd goedmaken.Wat volgde was een prachtige rit over zowel verharde als bosweg met een paar prachtige single tracks en stroken los zand wat zeker in de benen bleef hangen.Deze rit was zo prachtig dat ik eraan denk om toch nog eens regelmatig te gaan MTB , met dank aan de organisatie.Thuisgekomen met 69 km op de teller moe maar voldaaan me naar de stembus gesleept voor het harde werk stemmen.
) maar ah baat het niet dan schaadt het niet zeker. Dus hebben ik ook een aantal kaarjes opgestoken 
deze week amper kunnen trainen door het slechte week.
