De bus 1ste klas! Het begon al met een gratis watertje. Daarna kregen we een "wonderbun" , zo stond het op het zakje; Die wonderbun was een sponsagtige cake gevuld met 2 soorten confituur. Daarna hebben we nog een romantische film gezien--eentalig Thais natuurlijk. Daarna kregen we een Thaise sit-com te zien met een luide lachband. Vervolgens een soap--wat een Thaise miserie!! Daarna kregen we nog eens water en een dekentje. Dat was nodig , want de airco stond veel te koud voor mij. Enfin , als je dacht dat we dan gingen slapen Karaoke- in het Thais , maar luid!! Ikke dus heel blij met de meegebrachte oordopjes!! Rond 10 uur gestopt bij een groot benzinestation. Ik lees op het raam dat hier de coupons voor de 1ste klas reizigers kunnen omgewisseld worden; Voor mijn voedselbon kreeg ik een schep rijst en de keuze uit een heleboel gerechten. Ik dacht , vlees met boontjes , dat ziet er lekker uit; Helaas de boontjes bleken spicy groene pepertjes te zijn. Vlees met rijst dus. Na nog wat karaoke toch nog wat geslapen. Om 4 uur waren we er al; Helaas in Khorat geen stadsplannetje te vinden. Dus wat overgetekend van het enige plannetje dat er hing; In deze stad geen tweetalige straatnaamborden. Bovendien hadden ook de hotels geen opschrift 'hotel'. Diegene die ik gevonden heb waren niet duur, dat geef ik toe,maar ik wou er voor geen goud verblijven. Wel een originele tempel gezien , helemaal in marmer en met een Boeddha grot. Daarom , terug naar t busstation en de bus op naar Phimai. Op een lokale bus wordt ook luide muziek gespeeld en ze stopt overal. Aan ieder huis, aan iedere winkel, iemand geeft een teken dat hij er op of af wil, en de bus stopt--heel eventjes. Op zo'n lokale bus 3 man personeel. 1 chauffeur, 1 man die kaartjes verkoopt en iemand die het in- en uitstappen begeleidt, en die ook het beheer heeft van de bagage; De tempel van Phimai, indertijd nog gebouwd door de Khmer is echt wel mooi. Helemaal anders dan de Boeddhistische tempels. Bovendien mooi in 't groen gelegen en weinig bezoekers. Het is een zeer, zeer, zeer warme dag! In Phimai wat hotelletjes bekeken, maar ook niks zindelijk gevonden. Dus terug de bus op naar Khorat en daar een ticket gekocht naar Pitsanelok. Dit keer een VIP ticket. Het VIP ticket hield in water, 2 keer wondercake, een degenfilm, karaoke, een dekentje en geen eten. En je kon de zetel op masagestand zetten. Er waren problemen met de airco--iedereen probeerde te slapen met het dekentje over zijn hoofd. Om 2 uur deze nacht op straat gezet. Nog veel te vroeg, ik heb dus samen met wat Thai wat op de bank liggen slapen. Daarna --hoera!!--hier wel een stadsplan. Eerst wat koffie gedronken en dan naar de stad. Ik logeer nu in hotel Pailyn , een mooi hotel. Pitsanelok is een rustig stadje , met een paar wondermooie tempels. Ik blijf hier 3 dagen. Morgen of overmorgen ga ik naar Sukothai, met de bus..
Ik ben net terug van mijn dagje Oud-Sukhotai , ooit de eerste hoofdstad van Thailand. Het moet gezegd, dit verdient zijn plaatsje op de Unesco Werelderfgoed lijst! Zeer mooie tempels , gelegen in een prachtige omgeving met tropisch groen en waterpartijen. De tempels een beetje in Thai- , in Khmer-, zelfs wat in Griekse stijl. Mooi!!! De busrit zelf viel best mee, op de terugrit Thai boksen gezien op TV.
Morgen mijn laatste dag in Phitsanelok. Een klein rustig stadje , het 'echte' Thailand? Gisteren was er hier weeral vuurwerk. De Chinese Draak was nog maar eens op stap. Weeral alle winkeltjes in en uit, overal een haar uit zijn baard achterlatend in ruil voor wat geld. Ditmaal om te vieren dat er binnen 7 dagen weer een feestdag is.; Andere culturen.
Daarna langs de wandelboulevard naast het water gaan kijken naar de weinige houten huisjes die nog resten. Zo kwam ik in een school terecht; Deze school had een mooie Wat op hun binnenkoer staan. 't Was net etenstijd voor de kindjes. De speelplaats stond helemaal vol met bekertjes, met daarin een tandenborstel en tandpasta. Ik dacht dus terecht gekomen te zijn op de feestdag van de tandenborstel. Gelukkig was er een leraar die me vertelde dat dit een ritueel is van elke dag, zo leren de kinderen elke dag poetsen;
Iedere morgen zie ik vanaf de ontbijttafel hoe Boeddha zijn ontbijt krijgt. Alle eten en drinken dat bij ons huisaltaar staat wordt vervangen , tot vreugd van de lokale vogels. Opvallend ook hoeveel mensen hier nog echt geloven. Die bijvoorbeeld groeten als de bus een tempel voorbij rijdt. Maar ook in alle tempels die ik bezocht heb, altijd gelovigen.
In dit sstadje doet iedereen altijd zijn schoenen uit. Dus ook in het internetcafé, dat weliswaar zoals overal ter wereld vol zit met jeugd die spelletjes speelt. Toch wachten ook hier alle schoenen, ook de mijne ,buiten. Overal zie je dus schoenen staan , bij de kapper, bij het reisbureau, en bij de tempels natuurlijk. Hier moet je zelfs je schoenen uitdoen als je naar de -gratis- WC gaat bij de tempel. Daar zijn er plastieken sloffen voorzien om binnen te gaan. Een echte Thaise WC is natuurlijk een hurk WC, met links de emmer voor het gebruikte papier, en rechts een bak water waar een kommetje in ronddrijft. Dat kan je gebruiken om door te spoelen. Soms kan het nogal krap zijn in het toilet..
Heel vriendelijke mensen hier, ze spreken zeer weinig Engels, maar een brede glimlach en een opgestoken duim verstaat iedereen. Een rustig stadje , relatief weinig verkeer , klein, overzichtelijk. Er rijden wel fietstaxi's , maar dan voor delokale bevolking. Er zijn hier heel weinig toeristen , dus in plaats van tuk-tuk? tuk-tuk? zwaaien de kindjes nog naar mij.
Morgenavond neem ik de bus naar Rayong; Da's een stadje 70 km ten zuidoosten van Pattaya. Ik hoop dat ze daar ook een strand en hotels hebben. Anders rij ik door naar Pattaya. Waarschijnlijk wel wat toeristischer dan Phitsanulok.
Groetjes uit Pattaya! Ik logeer hier helemaal in 't centrum aan 't strand. Tijdens de busrit naar Rayong een travestieshow gezien.; Mannen in blauw-rood geruit kort plooirokje , met daaronder witte kniekousen en roze balletschoentjes; Ze deden een soort salsadans, gecombineerd met een vals gezongen Engelstalige karaoke..; In Rayong het ondertussen vertrouwde verhaal; Geen stadsplan, geen Engels , dus de weg proberen te vragen. De woorden citycenter, sea, sand, beach,..geen reactie. Ik had een hotel gezien vanuit de bus , dus daar naartoe. Dezelfde vragen , dezelfde reactie.; Nog een paar hotels afgegaan, de zee is hier ergens tussen 5 en 32 km vandaan?? Rayong is ook geen mooi stadje , dus besluit ik naar het busstation te gaan. Een Brit stuurt me de goeie richting uit, en een Thais koppeltje voert me uiteindelijk met hun auto naar het busstation , een ander dan datgene waar ik toegekomen ben. Daar wordt ik op de bus gezet naar Pattaya; Misschien omdat het zondag is,maar onze chauffeur en zijn begeleider stoppen overal. Om nieuwe bloemen te kopen voor het busaltaar van Boeddha, om een babbeltje te slaan met een verkoopster, om iets te drinken , om de hond te knuffelen.. We doen 3 uur over de 60 km Ik wordt uit de bus gezet. Vlak aan een hotel. Prijs gaan vragen. Goed nieuws , ik wordt aangesproken in een Indisch Engels EN er wordt mij direct een speciale prijs aangeboden., dat geeft moed!! Ze hebben ook een stadsplannetje.; Eindelijk weet ik weer waar ik ben. Ik ga nog wat hotelletjes langs , allemaal geven ze mij een special prijs; Uiteindelijk kies ik dus voor het Center Beach hotel , neem een koude douche en geniet van de ondergaande zon met een biertje.
Pattaya.. Ik ga geen oordeel geven over Pattaya, wie ben ik , alleen wat indrukken. Pattaya is groot geworden toen de amerikanen hier tijdens de oorlog in Vietnam een hersteloord oprichten voor hun soldaten; Ze hebben hier nog steeds een basis. Pattaya is druk, groot, warm en zwoel, zeer zwoel.; Het strand is niet breed en vlak erachter heb je een wandelboulevard waar je onder de palmbomen kan lopen. Dan is er nog Walking Street. Daar kan je alleen s' nachts terecht. Als je er iets wil gaan drinken , ga je snel geholpen worden, er staan gemiddeld zowat 15 dames achter de toog; Men is ook voorbereid op aardbevingen , alle plafonds zijn gestut met palen; In Pattaya worden heel vlot contacten gelegd; Ik heb hier al Noren, Egyptenaren ,Duitsers en Thai gehad die met mij willen gaan samenwonen; En dan heb ik hun nog niet verteld dat ik in Brasschaat woon.. Ik wacht nog wat af , hoop op een NOG beter voorstel. Ik laat ze dus heel graag voor de Thai. Je ziet hier dus heel veel mannen , in een schreeuwerige outfit waarin ze thuis zeker niet gezien willen worden, met een Thais meisje. Ook wel mannen met een andere man , waarvan dan de Thai de jongste is. En Thai die er enkel vanop een afstand uitzien als vrouw. Gelukkig voor Pattaya zijn hier nu ook de Russen. Ongeveer 80% van de toeristen hier zijn Russen; En die komen hier -in groep- aan 't strand liggen , zwemmen, eten, uitgaan, excursies maken en kopen; In ieder winkeltje spreekt men Russsich. Op de dijk wordt je aangesproken in t Engels --hello!!, maar als ze een kostuum willen verkopen is het zdrastvoetje.. Verder is Pattaya een paradijs voor rokers en liefhebbers van tatoo's. Ik ben hier naar de tempel van de Big Boeddha geweest en naar een uitkijkpunt bij het monument van de zeemacht; Veel meer is hier niet te zien.
Morgen rij ik terug naar Bangkok; Waarom nu al naar Bangkok? Vrijdag wordt hier een belangrijke uitslag verwacht over een corruptiezaak. De rechtbank gaat beslissen of een oud premier zijn zowat 79 biljoen Bath =79000 miljoen Bath, eerlijk verkregen heeft. De man zelf beweert dat hij al rijk was voor hij premier werd. Men vreest voor grote betogingen. Vorig jaar zijn hier bij een gelijkaardige zaak zelfs beide luchthavens van Bangkok tijdelijk gesloten geweest. Ook moeten alle buitenlanders die hier permanent verblijven voor zaterdag hun identiteit opnieuw bewijzen. Dat omdat een aantal criminelen, waaronder een Belg, van de Thaise "gastvrijheid " geprofiteerd hebben; Een groot probleem voor de 3 miljoen vluchtelingen hier uit Birma , en de illegalen uit Cambodja en Laos. Die gaan dus misschien ook betogen. Er is ook een uitbraak van rabies in Bangkok--400000 honden worden ingeent; En op 26-27-28 februari is het Lantaarn Festival voor de Chinezen. In Bangkok is dus heel wat meer te beleven dan hier. Bovendien is het er even warm en heeft het hotel daar ook een zwembad!! Dus..op naar Bangkok!!
In de metro , met nog veel zitplaatsen vrij in wat toch het spitsuur op vrijdagmorgen zou moeten zijn, krijg je via aan LCD scherm informatie over welk het volgende station gaat zijn, naar welke lijnen je daar kan overstappen , in welke wagon je zit , en waar de roltrappen , lift en trappen zijn.
Ik ga eerst naar Uneo park, een groene oase in de grote stad , met heel wat musea en ook de Tokyo Zoo.
Tokyo zoo is klein en ligt zoals die van Antwerpen midden in de stad.
Toch had ik er graag naartoe gegaan, ze hebben oa ook panda's;
Tot ik iets voor 9u30 aan de ingang kwam.
Ik vroeg me al af waar die 127 miljoen japanners waren;
Hier dus , en ze zijn allemaal 3 jaar oud;
Nog nooit zoveel kindjes bij elkaar geizen en allemaal met een geel, groen , blauw petje op.
Ik vergeet de zoo dus en bekijk de rest van Uneo park.
Daarna wandel ik naar de Sensoji Tempel in Asakusa, en ga daarna naar mijn hotelletje vlakbij.
Vandaag van Tokyo naar Nagoya.
Eindelijk eens goed weer , en ik heb uitzicht op Mount Fuji!
Daarna van Nagoya naar Takayama, dwars door de Japanse Alpen.
Takayama zelf is ook een heel mooi stadje.
Verder via Toyoma naar Echigo-Yuzama, in de winter een skioord.
Van een aantal mensen krijg ik veel vragen over hoe het hier nu is, moeilijk, duur, mooi?
Daarom hier wat indrukken.
Over Japan vond ik ook heel weinig informatie, dus als dit voor iemand nuttig kan zijn..
Japan is een mooi land.
Tempels en altaren ,mooi , maar daar had ik er eigenlijk na China en Thailand even genoeg van gezien.
Ik heb me dus beperkt tot de natuur;
Het noordelijkste eiland, Hokkaido , is helemaal anders dan de rest van Japan.
De meeste Japanners zijn er nooit geweest.
Het is het enige grote eiland waar berken groeien;
Het is er weinig bevolkt , ik had er het gevoel in Siberie te zijn.
Het voelt helemaal niet aan als Azie, eerder westers, en s' winters kan je er maanden ijssculpturen bezoeken , in openlucht.
Het grootste eiland Honsu , is het drukst bevolkt.
Alle grote steden liggen hier. Maar ook de Japanse Alpen , veel skigebieden en Mt fuji.
Een prachtig gebied,ik heb er veel moto's zien rijden.
De weg , en de spoorweg , volgen de rivier , dus geen moeilijke passen, alleen veel bruggen en tunnels;
Shikoku , het derde eiland , minst bewoond en minst bezocht door toeristen.
Je komt er via een ongelooflijk lange brug.
Buiten prachtige natuur is er niks te zien;
Kleine dorpjes met heel mooie houten huisjes en Japanse tuintjes, waar de bonsai-boom niet gesnoeid , maar iedere dag liefdevol geknipt wordt.
Kyushu, het 4de- zuidelijkste eiland;
Heel tropisch , veel palmbomen, lianen, bamboe , heel veel vulkanen en warmwaterbronnen.
Is Japan duur?
Nee, natuurlijk is dit geen 3de wereldland.
Maar zeker niet extreem duur.
Ik geef wat voorbeelden.
Er gaan 120 yen in een euro.
Om het wat gemakkelijker te maken, als je de yen's deelt door 3 , heb je oude Belgische franken.
Koffie 200 yen--op de trein 300.
Cola 150 yen--500 cl
Bier 310 yen --500 cl, op 't café 500
Bento box sushi of andere maaltijdschotel , tussen 500 en 1000 yen--schotel op restaurant vanaf 600 yen.
De Mc Donalds heeft een 100 yen menu--hamburger-porkburger-softdrink-ijsje--100 yen--Big Mac 300 yen.
Benzine , de duurste 153 yen.
Kleding , shampoo, ongeveer dezelfde prijzen als bij ons.
Bloemen en fruit, da's hier duurder.
Vervoer.
De goedkoopste en comfortabelste manier om te reizen is met de trein.
En dus met een Japan Rail Pass.
Ik heb 8 dagen logies uitgespaard met mijn pas.
Heb meer dan 50 trajecten gereden , waaronder vele met de shinkansen hogesnelheidstrein.
Normaal is dat heel duur, maar met de pas zeer betaalbaar.
Die pas is er alleen voor buitenlanders.
Je bent in Japan als toerist heel welkom.
Er zijn toeristenprijzen , bijna overal.
Maar in tegenstelling tot veel andere landen , betaal je hier niet meer, maar minder.
Tot 50% korting op vertoon van je paspoort.
Logies.
In ieder stad vind je rond het station hotels voor zakenreizigers.
Prijzen starten vanaf 4000 yen voor een &-persoonskamer.
Een interessante keten van gloednieuwe hotels is www.toyoko-inn.com
Ze staan altijd vlakbij het station, hebben 2 gratis te gebruiken computers in de lobby, er is free wifi, ontbijt is inbegrepen , en overal spreekt men engels.
Bovendien heb je als je member wordt, 30% korting op zon- en feestdagen en op de 10de van de maand.
Er zijn ook Love hotels;
Gezien vanuit de trein en herkenbaar door de felle kleurtjes.
Helaas niet goedkoper dan een gewoon hotel , en uit ervaring ( in Brazilie) weet ik dat er maar 1 bed in de kamer is;
Een alternatief bestaat erin om voor een kort verblijf een kamer te huren.
ttz voor 8 uur, bvb van 5 tot 13 u , da's dan goedkoper;
Is Japan veilig?
Ja.
Mijn eerste dag in Japan.
Ik vind , bij toeval , 1 van de 2 café's in Tokyo waar je gratis koffie kan drinken.
Vragen de dames die bij mij aan het tafeltje komen zitten of ik even op hun spullen kan passen.
Je kunt gerust al je bezittingen laten staan, niemand komt eraan.
Japan is bvb ook het land van de paraplu.
Als het regent, maar ook als de zon schijnt.
Niemand wil hier een mooi kleurtje.
Dus heeft iedereen ofwel een hoedje op , of een paraplu.
Een paraplu die buiten voor de winkel wacht.
Japan is natuurlijk ook het land van de verwarmde WC bril.
Een zalig gevoel!
Maar zo'n Japanse WC Western Style kan nog veel meer.
Zo heb je bvb een knop , als je die indrukt krijg je het geluid van een doorgetrokken WC.
Kwestie dat je buren je privé geluiden niet kunnen horen.
Daar is een Japanner vooral mee bezig, de ander niet storen.
Ik denk dus dat ze zo'n monddoekje dragen om niemand anders te infecteren.
Japan , ook het land van de vriendelijke treinbegeleider.
Dit moet ik jullie toch ook nog even meegeven.
Een kaartjesknipper in Japan komt nooit van achter jou.
De treinbegeleider gaat eerst naar de voorkant van de wagon.
Neemt zijn kepie af ,stelt zichzelf voor , glimlacht, zegt dat hij-zij ten dienste staat van ons , maar dat hij-zij nu toch even langs komt om te kijken of we niet op de verkeerde trein zittten.
Zo'n man-vrouw wordt niet in elkaar geslagen.
Bovendien heeft iedereen betaald.
De Shinkansen-treinen zijn allemaal wat verschillend ,maar toch steeds zeer comfortabel.
De zitplaatsen zijn ruim en verstelbaar , en bijna altijd is de zitplaats naast jou vrij.
Soms is er een stroomaansluiting.
Er is een defilibrator op iedere trein , een kamertje om te ontspannen , een rookkamer, een kamer om je te omkleden, drankautomaten.
Natuurlijk is er ook een mobiel winkeltje.
En alle aankondigingen zijn ook in het Engels.
Spreken ze Engels in Japan?
Genoeg.
Zelf had ik geen enkel probleem.
Japanners zijn zeer vriendelijk en behulpzaam, ze willen helpen.
En als ze het niet gezegd krijgen, zeg ik het , en ja--dat is wat ze bedoelen.
Ondertussen is het hier 24 uur.
Morgen wordt een lange dag.
Japan is niet het eind van de wereld , maar ligt wel aan de andere kant ervan.
Ondertussen weten jullie al hoe laat het is als jullie een mailtje van mij krijgen.
We zijn er nog eens mee weg.
Vorige woensdag na 't werk naar Duinkerke gereden.
Daar overnacht en ' s morgens de ferry naar Dover.
Even een inlevingsmoment gehad hoe het moet zijn als je , zeg maar , als Pakistani, al je geld hebt uitgegeven om met een vrachtwagen tot Duinkerke te geraken.
Als je al in Duinkerke geraakt bent, want da's al een rot-eind van Pakistan.
Hoe ' t voelt om in de kou en in de stromende regen te staan wachten op de boot die komen moet.
Dan , damn!!, tot de ontdekking komen dat men voor de verkeerde boot geboekt heeft.
Uiteindelijk toch op de boot geraakt.
De boot vertrekt en je denkt, is dat wat ik daar zie Dover?
Nee, t' is nog maar Calais..
Na 2 uur, eindelijk, The White Cliffs of Dover, in een stralende zon!
Voor mij was het een beetje een mijlpaal, één van die plekken die je toch eens gezien moet hebben?
Dicht bij huis maar daarom niet minder mooi.
Daarna mijn eerste rit door Engeland.
Al de clichés waren er , de plots opkomende mist, de golvende hellingen met schaapjes , de 18-19de eeuwse mansions met de bakstenen schoorstenen.
't Was genieten!
Mijn chauffeur en de GPS brachten ons veilig door de file's tot in de cargo buurt van Londen Heathrow.
Terminal 5 van Heathrow valt best mee.
Ik 'genoot' er van mijn eerste warme pint!
Vandaag is de moto normaal naar JFK , New York verstuurd.
Morgen vliegen wij er naartoe.
Maandag hopen we dat de douane open is, Colombus Day in Amerika.
Na een paar zalige dagen door wondermooi Texas vandaag een rustdag, en morgen ook.
Mijn chauffeur is morgen de mekanieker van dienst.
Hij vervangt de olie van de moto, en controleert verder alles aan de moto, remmen, banden.;
Er komt zelfs een soort computertest aan te pas.
Nogal technisch..
Verder hebben we vandaag onze laatste inkopen gedaan.
Deet , ontsmettingsmiddel, nog wat medicijnen , motorolie..
We moesten ook nog op zoek naar een nieuw toetsenbord voor de laptop.
We hebben een oprolbaar exemplaar gevonden.
Hopelijk houdt de rubber het vol tot in Zuid Amerika.
Verder herschikken we onze bagage, halen de money-belt boven.
De kaart van de USA mag weg.
Mexico en Midden Amerika worden onze volgende kaarten.
De verzekering voor de meeste landen in Midden en Zuid Amerika hadden we al gekregen bij Farley in Michigan.
De verzekering voor Mexico hebben we nu ook.
Blijft nog die voor Belize, Nicaragua, El Salvador en Colombia.
Te regelen aan de grens.
We zijn ook al bezig met de verscheping van de moto en onszelf , van Panama naar Colombia.
Daar zal ook wel niemand klaar staan met een mooie 4-kleurenfolder om ons te helpen.
Zorgen voor later.
Eerst zaterdag de ingangsprocedure voor Mexico.
Niet zo'n eenvoudige grensovergang.
Maar we zijn er klaar voor..
De banden zijn ondertussen opgewarmd.
En ja, we zullen voorzichtig zijn.
Waarschijnlijk dus geen cantina bezoeken s ' avonds , hoogstens een biertje kopen in een lokaal Pemex benzinestation.
Ik ga later wel naar de lokale cantina in Brasschaat!
Ik denk dat ''het'' uiteindelijk wel zal meevallen in Mexico.
Statistisch moet er toch meer kans zijn dat je omvergereden wordt door een camioneiri-muy-sportivo , dan dat je in een vuurgevecht tussen drugkartels terecht komt?
We zijn de lijn Acapulco-Veracruz gepasseerd, vanaf hier is dus alles weer nieuw voor mij In 2007 waren we niet verder geraakt. Toen was heel de streek rond Villahermosa ondergelopen door de vele orkanen. Dit jaar is het ons dus wel gelukt. De streek van villahermosa , de provincie Tabasco ,heeft ieder jaar wel zijn deel van overstromingen. De laatste zware orkaan hier was begin oktober. Ze waren dus nog druk bezig de bruggen en wegen te herstellen. Heel de streek ligt hier zowat op zeeniveau. Je rijdt heel de dag door één groot moeras. Geen herfstkleuren hier. Wel mooi, weelderig groen , palmen, bananenbomen, waterlelies , ibissen ,roofvogels, grote libellen en heel veel muggen!! De koeien wandelen regelmatig eens tot in het water om af te koelen. De honden liggen in de schaduw te wachten tot de avond. Het is hier één grote sauna! Villahermosa is nogal een grote stad. De volgende dag verder gereden via Ciudad Del Carmen naar Campeche. Een mooie rit langs witte stranden met palmbomen en heel veel pelikanen. Campeche is een klein stadje, maar wel mooi gerestaureerd. Ze hebben er zelfs nog een omwalling uit de tijd van de spanjaarden. De binnenstad is mooi en gezellig om in rond te wandelen. Vandaag zijn we tot in Merida gereden. Een iets korter rit vandaag. Dus hebben we onszelf eens getrakteerd op een buffetje in de lokale Hyatt. Fantastisch lekker eten , vooral de deserts!
We redden ons hier dus wel in Mexico. De mensen zijn heel vriendelijk. Mexico is in die paar jaar hard vooruitgegaan. De benzinepompen Pemex zijn nog steeds uitgebaat door de staat. Dat geeft vaste prijzen , met bediening aan de pomp. En ja, nog steeds, ik betaal en Herbert krijgt het wisselgeld terug. Aan de benzinepompen is meestal ook een OKKO winkeltje , waar je koffie, frisdrank en kleine hapjes kan krijgen. Steeds zeer hygienisch en er zijn ook altijd propere WC's. Dat helpt een reiziger natuurlijk al een heel eind op weg.
Gisteren naar Chitchen Itza geweest. Heel mooi! Na de Grote Tempel van de Maja's doorgereden naar de Grote Tempel van het Toerisme, Cancun. Cancun , de Zona Hotelleria en de Riviera de Maja. Hadden de Maja's dat eens kunnen zien... Nu zijn we in Chetumal, een stadje net voor de grens van Belize.
Belize is een speciaal landje. In heel Midden Amerika spreekt men spaans, hier engels. Dit is voormalig Britisch Honduras, de beeltenis van de Queen of England staat hier nog steeds op de muntjes. Er wordt wel rechts gereden. Aan de grens een paar motorijders leren kennen uit El Salvador. We zijn uitgenodigd om iets te komen drinken in El Salvador. De aankoop van een verzekering ging vlot, de ontsmetting van de moto en de rest van de grensprocedure ook. In Belize wonen er negers die allemaal op de bus schijnen te wachten. De meeste huizen staan op palen. We zitten hier nu echt in de Carraiben, dus alles is tropisch groen.
We zijn eens tot in Belmopan gereden, de articifiele hoofdstad. Er woont bijna niemand , dus konden we vrij gemakkelijk rijden tot vlak voor het hoofdpostkantoor van Belize. Het parlement en het hoofdkwartier van de politie zitten op hetzelfde kleine pleintje.
Ook eens tot aan de wereldberoemde Belize Zoo gereden. Eén van dé highlights van Belize. Helaas , gesloten tot 1 december wegens de doortocht van een orkaan.
De binnenstad van Belice City lag er maar verkommerd bij. Geen plek dus om s' avonds eens weg te gaan.
Het valt op dat zowat alles te koop staat in Belize. De huizen , de auto's , de gronden. Veel winkels gesloten en verlaten.
Belize, een speciaal landje met een speciale sfeer. Bovendien met een exclusief bier 'Belikin' , het enige bier in Belize. Dat ben ik nu aan het proeven. Schol!!
Een laatste mailtje uit Mexico. We zijn op weg naar Guatemala. We zijn nog even de archeologische site van Palenque gaan bekijken , en het mooie stadje San Cristobal de Los Casas. We zijn hier nu in Chiapas state. Na dagen in de vlakte zijn we nu in de bergen. Dit is ook-nog steeds- de streek van de Zapatisten. In een dorpje vlakbij Paleque hebben we de fedrale politie gemaskerd en tot de tanden bewapend zien klaarstaan voor een inval. Ik hoop dat die mensen dat ook niet tot hun 65 moeten doen. Dit is ook nog echt indianengebied. Kleine huisjes, het lokale restaurant bestaat uit 1 grote frigo en een houten vloer. Iedereen verkoopt ook benzine in bussen van alle formaten. Kwaliteit niet verzekerd. Morgen wacht ons dus een nieuwe grensovergang. En nog meer bergen en topes (vluchtheuvels). Maar ook , gelukkig, nog steeds goed weer!!
De bus 1ste klas!
Ik ben net terug van mijn dagje Oud-Sukhotai , ooit de eerste hoofdstad van Thailand.
Groetjes uit Pattaya!
Pattaya..
Foto's Thailand 2010 deel 2
Groetjes uit Nagoja, japan.
In Nagoya heb ik besloten om maar direct door te rijden naar Hiroshima.
Foto's Japan 2010 deel 1
Hallo , hier Tokyo!!
Foto's Japan 2010--deel 2
Van een aantal mensen krijg ik veel vragen over hoe het hier nu is, moeilijk, duur, mooi?
Hallo allemaal!
Groetjes uit Flint , Michigan , USA.
Groetjes uit Houston , Texas!
Ola Amigo's!
Groetjes uit Veracruz!!
We zijn de lijn Acapulco-Veracruz gepasseerd, vanaf hier is dus alles weer nieuw voor mij
Gisteren naar Chitchen Itza geweest.
Belize is een speciaal landje.
Een laatste mailtje uit Mexico.
