We zijn de enige die de grens over willen, dus dat gaat vlot.

De douanier van Paraguay weet niet goed wat hij met ons aan moet;

Wij dringen aan op een tijdelijk import formulier voor de moto.

Na wat discussie en heel wat heen en weer geloop, wordt er beslist dat er een  hogere ambtenaar bij gehaald moet worden.

Een goed doorvoede  man in een smetteloos wit en fris gestreken maar toch nogal strak zittend hemd komt naar ons toe.

We hebben voor Paraguay geen tijdelijk invoerdocument nodig beweert hij.

Ik probeer hem in mijn beste spaans uit te leggen dat we toch graag zo een papier zouden hebben.

Want weet de douane aan de volgende grenspost dat we dit document niet nodig hebben?

Uiteindelijk geeft de man toe .

Op een gewoon wit blad schrijft hij in sierlijke letters dat we van hem ,naam plus hoge dienstgraad, de uitdrukkelijke toestemming krijgen om een maand in Paraguay rond te rijden.

Nog een stempel in onze paspoorten en we zijn binnen!

Paraguay is maar een relatief klein land met maar een paar geasfalteerde wegen.

Het is een deel chaco , warm en vochtig , een deel pantanal , ook warm en vochtig.

In Paraguay leven ook nog veel Menonieten , 

Die hebben zeer strenge geloofregels ,ze hebben grote gezinnen , trouwen alleen met elkaar.

Ze zijn afkomstig uit Canada, Rusland , Nederland en Duitsland en spreken hun eigen taal.

In sommige dorpen zijn zelfs geen auto's of televisie toegelaten.

We rijden Asuncion voorbij en volgen de enige weg richting Bolivie.

Dit deel van de chaco is ook zeer mooi en groen.

Helaas sluiten de menonieten op zaterdag blijkbaar al om 12u30.

De weinige benzinestations zijn gesloten.

De russische mennonieten zijn niet te vinden , dus hebben we ook nog een taalprobleem.

We rijden nog tot Pozo Colorado;

Daar vinden we uiteindelijk toch nog een winkeltje waar we wat oud,droog brood kunnen kopen en wat water.

We rijden terug naar Asuncion en vinden daar een luxe hotel Palmas del Sol;

Een luxehotel met mooie kamers, internet en zwembad !

We wandelen nog eens naar de binnenstad.

Luxehotels in schril contrast met mensen die vuilzakken leeghalen.

De stad is zeer leeg , voetbal op TV?

Het is zeer warm en vochtig;

Er worden hier veel zonnebloemen gekweekt;

We zien reigers, ibissen ,ooievaars.

In Corrientes rijden we de brug over en hebben daar vanuit een parrilla restaurant een mooi uitzicht over de Parana rivier.

Verder naar Formosa , het Lourdes van Argentine.

Daar komt er aan het bezinestation een duidelijk gedrogeerde man naar ons toe voor een babbel.

Als hij ook nog aan de moto begint te frullen ,geef ik hem een pedagogische tik met mijn bottine...einde gesprek.

We rijden nog door tot Clorinda, het grensdorp vlak voor Paraguay.

Deze grenspost wordt niet veel gebruikt?

Uiteindelijk vinden we toch een kamertje;

Het is hier nog steeds zeer warm en vochtig.

Hier in de buurt overal water en het muggengaas in onze kamer zit vol gaten.

We gebruiken dus al de handdoeken om de gaten wat af te dichten .

Eerste regendrupjes.

Dit is de warmste streek in Argentinie;

Het is 43 graden.

De eindeloos lange rechte weg is in slechte staat.

Bosrijk gebied , we zien veel kudden geiten.

We logeren in Presidencia Seanz  Pena, de grootste stad van de Chaco.

Het is er zeer warm , het is zeer moeilijk om hier onderdak en iets te eten te vinden.

Herbert gaat naar de kapper.

We gaan naar het museum Antropologia de Alte Montagne ,met oa de beklijvende mummie's van de Inca kinderen.

Zééér mooi en we krijgen nog een vriendelijke rondleiding ook.

Het is zeer warm vandaag.

Nu we eens in een grote stad zijn ,gaan we eens in een mooi parrillade-restaurant iets eten.

We krijgen een hand en een warme welkom van de ober.

Of we Argentijnse bife lekker vinden??

De blik in onze ogen en het speeksel dat we duidelijk moeten doorslikken zegt genoeg.

Dus zet  onze Argentijnse ober een trotse Argentijnse borst op ..

Dan begint hij 'proevertjes' aan te dragen .

We eten oa witte en zwarte pens, kalfslapje met tomaat en kaas,vlees van het dijbeen, rib-eye, sirloin, kotelet, kip, varken ...

Met natuurlijk het uitgebreide saladebuffet erbij;

Daarna  krijgen we nog een gigantisch grote ijscoupe op onze tafel.

Tsjonge , niet goed voor ons dieet!

Steppe, bergen , grote cactussen , bromelia's.

In Santiago del Estero worden we gevraagd voor een eerste interview in het spaans;.

No entiende, of toch niet genoeg..

Verder tot Metan .

Onze moto mag in het restaurant overnachten.

Mooi rijke streek!

S' Morgens gelukkig droog, maar slechts 16 gr.

We zijn nu in de toeristische streek rond Cordoba , rijden door het Nationaal Park van de Condor.

Hier in de iets lagere bergen kan je de ( jonge) condors zien vliegen.

Prachtige vogels , we zien er zeker tien.

Sprookjesachtig mooi landschap, we hebben afwisselend mist, wolken , zon..

Links van ons de bergen , rechts van ons meer dan 1000 km tot de atlantische oceaan.

Eerst naar San Juan door een zeer afwisselend landschap.

We zien een zoutvlakte, een heel stuk woestijn  en dan weer vruchtbaar land.

Rode aarde afgewisseld met overstroomd gebied.

We zijn hier in de Argentijnse wijn- en fruitstreek.

We rijden door het nationaal park Sierra de Portillo en zien heel wat dieren;

Heel wat gaucho's en hun vee hier in deze vruchtbare streek.

We logeren in Quines .

Vandaag waren het verkiezingen in Argentinie , en ja natuurlijk;

S' Avonds is er een overwinningsfeest!

En we hebben weer geluk.

Op zeeniveau is het 30 gr , boven aan de Tunnel nog 15 gr.

De weg met de vele curven langs de Chileense kant tussen de vele vrachtwagens is een rit waar mijn chauffeur al zijn rijkunsten nodig heeft;

Ik heb zoals altijd het beste zitje;

Achter op de moto zitten , van het landschap genieten;

Ik zie hier in de zuivere , een beetje ijle lucht heel veel wijngaarden.

Hier komt dus die lekkere chileense wijn vandaan!

Na de Tunnel gaan we een parilla para dos eten in Uspallata.

Stralende zon op 2000 meter , lekker argentijns vlees ,een grote pint bier , nog een heerlijke café con leche zoals  die alleen in Argentine smaakt...

Nog een paar uur rijden en 100 km later zijn we terug in Mendoza.

We logeren terug in onze Hospedaje Chalet de Bassi  en  genieten s' avonds van lekkere huisgemaakte taart op het terras.

Zien pelikanen , lama's , komen een motoclub uit Brazilie tegen.

We rijden terug over de toll road. en overnachten in la Calera , het laatste stadje voor de afslag voor de weg over de  Andes .

Het is vrijdagavond en er is een groot feest in ons hotel.

Weinig slaap.

In Antofagasta is het zeer druk, ik vind uiteindelijk onderdak voor ons .

We moeten de moto wel een stukje demonteren om hem op het binnenkoertje te krijgen.

Chinees buffet....en zeer volle maag.

Volgende dag naar Vallenar waar we terug logeren in dezelfde hospedaja.

De oude dame is blij ons terug te zien.

De hond kent ons ook nog en begeleidt ons trots naar 'zijn' afgesloten parkeerplaats.

s' Avonds als we terugkomen van het dorp wacht hij ons ook op.

En s' morgens staat hij ons na te kijken als we verder rijden.

Lief  beestje.

Handen wassen , nog iets drinken, ze hopen dat we een goede tijd gehad hebben in Peru?.

Ik wil met mijn laatste soles nog een paar sandwiches kopen , en krijg een dikke korting.

Arica is de eerste stad in Chili;

Een grote stad .

Een motard van de Chileense politie rijdt ons voor naar een bankautomaat.

Welkom in Chili!!

We rijden dus dezelfde weg terug ,maar het is nu zo mooi dat we onszelf direct beloven om dit ritje ooit nog eens te rijden!

We gaan onderweg nog wat heerlijke vis eten, hebben zelfs nog tijd over voor een museumbezoek in Moquegua.

en natuurlijk , s' avonds feest!

De zee en de bergen raken elkaar hier.

Zeer mooi , maar koude wind.

We zien ook rijstvelden ,konijnenjacht en een paar vissersdorpjes;

9 uur en 450 km later zijn we in Atica.

Het is zeer koud , dichte mist en we hebben een echte tropen-douche in ons kamertje.

We gaan terug naar een internetcafe

Daar lezen we dat de noodtoestand is uitgeroepen in de staat Amazone in Brazilie.

In de steden Manaquiri,Atalaia do Norte, Andri en Caapiranga komt het leger met water en voedsel.

Nog 70 andere steden zijn ook bedreigd.

Men vreest voor een uitbraak van Gele Koorts. 

3 van deze steden liggen vlakbij Manaus.

Het water van de Amazone staat op 15,8 ipv 17,6 meter.

We kunnen dus waarschijnlijk de cirkel niet maken via Colombia, Venezuela en Brazilie.

Op deze route naar het noorden was er laatst ook nog een aardbeving , dus een deel van de Panam is ook beschadigd.

We denken er nog een nachtje over na , maar kiezen dan voor de veiligste weg.

We rijden terug naar het zuiden.

Misschien kunnen we vanuit Argentinie nog naar het noorden van Brazilie?

De wereld is groot!!

Bochten , bochten ,bochten..

We rijden 4 uur en een hele tijd op zo'n 4500 meter hoogte,en buiten een paar ezeltjes hebben we nog niemand gezien , zelfs geen wegwijzers.

We hebben dus geen idee of we eigenlijk wel de goede richting uitrijden.

Waar we eigenlijk naartoe rijden..

Het is een fantastisch gevoel om zo alleen en zo hoog boven de wereld te zijn.

Ik heb hier een Machu Picchu gevoel zonder de toeristen.

Maar we krijgen het  moeilijk om te ademen.

Bovendien zien we slecht weer aankomen .

We rijden dus wijselijk terug tot Moquegua.

Daar is het ook weer feest ,geen heilige te vieren vandaag , maar een cultuurfeest .

Komt op hetzelfde neer..eten , drinken , dansen..

We gaan een uurtje op internet.

Overstromingen in Peru , grote droogte in Brazilie.

Eerst  4 formuliertjes  ingevuld om Chili buiten te gaan , dan 4 formuliertjes om Peru binnen te rijden.

Vriendelijke douane langs beide zijden van de grens.

Van de Peruanen krijgen wij al direct een kaartje met een gratis telefoonnummer;

Als we ooit problemen hebben of bedrogen worden...

Hulplijn in Engels.

De banden van de moto worden nog eens extra ontsmet , en ook wij moeten met onze botten door een desinfecterend bad.

We rijden tot het eerste dorpje in Peru--Tacna.

Herbert mag van de agent voor de bank parkeren terwijl ik geld ga wisselen en een kamer zoek.

We gaan lekker chinees eten.

Het is een feestdag in Tacna.

Er is  een processie, een grote markt met lekkere taart en specialiteiten uit de streek.

Er is zelfs een folkloristisch optreden zoals we dat thuis ook al gezien hebben;

Mannen met poncho's  en panfluit muziek..

Blijkbaar toch ook nieuw voor de Peruanen , want die waren volop foto's aan 't nemen met hun GSM.

Terwijl de plaatselijk jeugd met de taxi naar de discotheek rijdt, genieten wij van een ijslolly op een bankje.

Het is 35 gr en droog in de Atacama!

Geen boom ,geen struik , geen vogel of beest te zien.

We rijden hier op een plateau 2000 meter boven de zeespiegel.

Heel zelden zien we ver  in de diepte een oase,een klein stukje groen is de enorme woestijn.

De enige stad hier is Iquique, en die ligt aan zee.

Weer een heleboel haarspeldbochten , maar dan zijn we er.

Iquique heeft een mooie wandeldijk , een historisch centrum ,compleet met toeristentreintje en een casino.

Iquique is ook de stad waar de Chilenen naartoe vliegen om te gaan feesten.

Happy hour van 20 tot 3 uur , en daarna, party!

Eerst nog een heel stuk door de pre- Atacama woestijn.

De woestijn staat hier nog steeds in bloei , maar wordt nu toch wel droger en droger.

We houden een fotostop bij het Mano del Desierto.

We zijn nu echt in de Atacama, de droogste woestijn ter werled.

Het regent hier gemiddeld 1 keer per 400 jaar.

Verder tot Antofagasta.

Antofagasta is een grote drukke stad.

Het is genieten aan het centraal plein onder de palmbomen bij de fontein en de klokkentoren met een ijsje en wat zuid amerikaanse muziek!

We moeten ook betalen op de toll roads , maar die zijn wel heel verzorgd , er zijn zelfs douches voorzien.

We rijden nu vlak bij de Pacific oceaan ,rijden door de pre-Atacama

Hier is in de lente nog wat leven mogelijk door de mist die aan land komt.

Mooie kleine bloementjes, zover je zien kan!

We logeren in Vallenar , een rustig dorpje.

We wandelen nog eens naar het centrum en eten daar een lekkere puntzak friet.

Vanuit Mendoza is het nog meer dan 200 km rijden door een betoverend mooi landschap.

De bergen hebben door de ertsen die erin zitten alle kleuren , er ligt nog veel sneeuw.

We stoppen voor een foto bij de Aconcagua,met 6962 meter de hoogste berg van Zuid Amerika.

Een memorabel moment!!

Daarna verder naar de grens met Chili.

Gelukkig heeft de jongedame in Buenos Aires blijkbaar alle nodige formulieren ingevuld en afgestempeld;

Na 5 hokjes bij de Argentijnse douane , voor onze paspoorten , de tol door de Tunnel, de moto verzekering, de tijdelijke invoer en de sanitaire keuring,

zijn we klaar om dezelfde papieren in te vullen bij hun Chileense collega's.

We rijden door de Tunel del Chriso Retendor en zijn dan in Chili.

Het is hier even mooi, maar omdat Chili zo'n smal landje is , moeten we nu op een afstand van zo'n 30 km van een hoogte van 3000 meter naar zeeniveau.

Dat gaat via de drukbereden "weg met 26 curven", mooi , maar steil!!

We logeren in La Calera.

Na de Avenida General Paz , de ringweg rond Buenos Aires , (of is dit het Formule1 circuit?), komen we op de lange rechte weg naar Mendoza.

Het is een tollroad , maar moto's moeten niet betalen.

Ik zie de eindeloze Argentijnse steppe, gaucho's met hun koeien .

We gaan onze eerste parilla para dos eten.

Dat is een mini-barbequetje dat naast de tafel gezet wordt ,met daarin verschillende stukken heerlijk Argentijns vlees!!Hmmmm!!!

Wat verder stopt de weg en is er een stuk ongeasfalteerde weg van 30 km.

Dit om een natuurgebied te beschermen.

Mooie flamingo's ,mooi zoutmeer, dat wel..

We besluiten om de nacht door te brengen in Rufino, zomaar een dorpje ..

Blijkbaar is er juist feest?

Er wordt gegeten en gedronken en auto's , moto's , zelfs de brandweerwagen rijden toertjes door het centrum...

Er worden voor ons een paar stoelen buitengezet zodat we het spectakel kunnen volgen.

Ik drink er een grote fles bier voor mijn verjaardag!!

Volgende dag naar Mendoza.

We logeren in een hospedaja en gaan s' avonds met de dochter des huises  naar het centrum.

Mooie avondwandeling, lekker ijs.