Het   S Y S J E,

het  meest bekende CULTUURVOGELTJE

 Wie kent er het kwieke, levenslustige zangertje niet ?  Eigenlijk is het geen vaste bewoner van onze  regio's. We kunnen ze wel massaal waarnemen tijdens de jaarlijkse trekperiodes in het voor- en najaar. Het sysje (Carduelis spinus) heeft zijn thuishave in de Noord Europese landen zoals  Scandinavië, Schotland, Ierland, Rusland en Siberië. Als broedvogel zal het sysje in Vlaanderen eerder een uitzondering op de regel zijn. Ze zijn echt verzot op de elsenstruiken waar ze op een acrobatische wijze de zaadjes uit de knoppen weten te plukken. Vandaar dat ze ook wel eens de Elsensys worden genoemd. In de winter treffen we ze in grote getallen aan in de omgeving van waterlopen waar doorgaans ook wel elsenstruiken in de buurt staan. Ook durven ze wel eens afzakken naar de meer bewoonde dorpskernen en maken ze duchtig gebruik van de voederhuisjes in onze tuinen. Zoals reeds gezegd is het sysje verzot op elsenzaadjes, omdat ze daarin wel het voornaamste voedselbestanddeel terug vinden om de winter door te komen. Heb je in uw tuin nu b.v. een voedertafel staan en wil je de sysjes van dienst zijn, voorzie dan ook Nigerzaad, Trosgierst, gepelde pindanootjes en mezenbollen.Zij zullen er gretig gebruik van maken tijdens hun bezoekjes. Na een tijdje worden ze eigen aan de omgevingen kan je ze zelfs op de vensterbank van uw woning waarnemen. Op de grond zal je ze slechts sporadisch kunnen aantreffen, tenzij om wat te drinken. 

Stiekem worden er links en rechts ook wel wat gevangen door liefhebbers met goede bedoelingen om de volière te bevolken of om er kruisingen mee te kweken met een kanarie of andere soortgenoten. Als volièrevogel is het echter geen van de gemakkelijkste vogels om te houden.  Mits wat geduld en aanpassing is het toch wel een dankbaar vogeltje en lukt het wel om er een kweek mee op te zetten. Het is wel nodig om er op te letten dat je ze een zaadmengeling voorzet die ze lusten, rekening houdende dat ze niet te vet gaan worden want daar is het sysje erg gevoelig voor. Wil men succes hebben in de sysenkweek, hou ze dan in kleine vluchtjes (1m breed X 2m lang X 2meter hoog) en per koppel. Ook kunnen we de kweek aanvatten in de gekende kweekbakken. Hou het dan toch enigszins ruim en ga zeker niet kleiner dan bakken van 1m X 0,40 X 0,40 meter per koppel.

Om de vetzucht te voorkomen moet men er wel zorg voor dragen dat ze voldoende bewegingsruimte hebben en zet de zitstokken voldoende ver uit mekaar. Het sysje is bovendien erg gevoelig voor ziektekiemen, daarom er steeds voor zorgen dat de bodem kurkdroog is en blijft. Natte  bodems bevatten immers steeds meer ziektekiemen en die kunnen we best missen. Als nestmateriaal kan je gevlochten nestjes van kokosvezel ophangen in de vluchtjes, omgeef deze wel met enkele conifeertakjes want de pop is nogal gesteld op haar privacy tijdens het broeden.Net als de distelvink is ook het sysje gesteld op een goed verlichtte nestplaats, dus, hang de nestjes  zeker niet in een donker hoekje, de kweek mag je anders wel vergeten. Als nestmateriaal houdenze van katoendraadjes, pluisjes wat, de plusjes van de paardebloem en fijne grassprietjes, de binnenkant vullen ze graag met gedroogd mos.  Eenmaal de pop aan het leggen toe is, is het de man enkel nog te doen om de pop te voeren op het nest, voor de rest trekt hij er zich niets meer van aan.

Wanneer de jongen zijn gekipt zal de man de pop blijven voeren op het nest en deze zal dan op haar beurt de jongen voorzien van het nodige voedsel. Na enkele weken, wanneer de jongen bijna vliegvlug zijn zal de pop aan een nieuw nest beginnen en zal haar aandacht voor haar kroost  sterk afnemen. Geen nood want dan komt de man in actie, hij zal de jongen verder voeren tot ze zelfstandig zijn.

                                                                                      TJip

08-02-2009 om 00:00 geschreven door TJip  

Help.....! ! !

 Mijn vogels  zijn  MODDERVET.....

Sommige liefhebbers - kwekers houden er van dat hun vogels een fors "voorkomen" hebben en dan blijft het in vele gevallen nog niet beperkt tot een goed postuur. Zeker in de winterperiode treft men bij sommigen heel  wat vogels aan die in de categorie "Maatje te veel" thuis  horen. Dit merkt men reeds op het eerste zicht. De vogels liggen meestal op hun zitstok in plaats van een fiere houding aan te nemen. Dit "liggen" is veelal het resultaat dat de vogels hun  eigen gewicht met moeite kunnen torsen. Ze vertonen bovendien een volle, afhangende buik en doorhangende borst. Wanneer we deze vogels ter hand nemen zien we een dik gezwollen gele buik. Akkoord, in de rustperiode mag een vogel wel wat vetreserves opslaan, maar denk erom: "Overdaad schaad". Vogels, dewelke er zo bij zitten in de winterperiode geven een lusteloze indruk en zullen bovendien een minder lang leven beschoren zijn. In het kwekersjargon noemen wij dit dan "Vetzucht". Denk nu niet direct aan een ziekte, nee, of misschien toch wel, maar dan een hebbelijke ziekte van hun baasjes. De oorzaak is meestal te zoeken in het voedsel en de bewegingsvrijheid waarover de vogels beschikken, en daar is het baasje de verantwoordelijke voor. Vooral de voeding doet hier zijn duit in het zakje. Te veel van het ene en te weinig van het andere. Sommigen nemen het gezegde: "In de rustperiode legt men de basis  voor een goed kweekseizoen" dan ook letterlijk ter harte maar denken wel totaal foutief over het principe  "basis".  Ze proppen hun vogels tot barstens toe vol met allerlei preparaten en verwaarlozen hierdoor  hun vogels datgene te geven wat ze in feite daadwerkelijk nodig hebben n.l. VOEDINGSMIDDELEN. Hier moeten we eerst  en vooral een onderscheid maken tussen voedingsmiddelen en voedingsstoffen.

VOEDINGSMIDDELEN bestaan in hoofdzaak uit diverse zaden, groenvoer, wildzaden, kiemzaden enz...  De VOEDINGSSTOFFEN daarentegen zijn elementen waaruit de voedingsmiddelen zijn opgebouwd. Hier noteren we 3 verschillende onderdelen 1- Bouwstoffen  2- Brandstoffen en 3- Beschermende stoffen.

De Bouwstoffen, bestaande uit eiwitten,water en zouten geven weinig problemen omdat deze door het lichaam afgebroken worden, het overtollige zal normaal uitgescheiden worden. Een groter probleem scheppen de Brandstoffen, bestaande uit koolhydraten, zetmeel, suikers en vetten.  De geconsumeerde suikers en vetten dewelke niet tot verbranding komen worden in het lichaam opgeslagen als "reservevoedsel" en dit uit zich in de vorm van vet. Deze aangelegde reserve kan wel eens teveel worden en dan spreken we over "Vetzucht" met alle nare gevolgen hieraan verbonden.

We kunnen dit probleem grotendeels verhelpen, of beter nog, voorkomen door onze vogels in een ruimere vlucht los te laten en dan geslacht per geslacht. Door de grotere bewegingsvrijheid zal men na enkele weken reeds een duidelijke afslanking kunnen waarnemen bij de  "te vette" vogels, de anderen zullen er niet toe komen om een grotere vetreserve  aan te leggen. De ideale manier is echter om onze vogels er toe aan te zetten om minder te gaan eten. Nu kan je zeggen dat deze praktijk niet ongestraft kan verlopen, het alternatief is echter heel eenvoudig en risicoloos. We gaan het proteïnegehalte in de voeding verhogen zonder evenwel het vetgehalte te verminderen. Hier is misschien wel een woordje uitleg bij nodig. U hebt het al begrepen hoop ik, dat de vogels meer zullen gaan eten wanneer de proteïne laag gehouden worden. Drijven we deze nu de hoogte in dan zullen ze veel minder behoefte hebben aan eten met het logische gevolg dat ze minder vet en koolhydraten tot zich zullen nemen en bijgevolg minder vet in hun lichaam zullen opslaan. Dan hebben wij ons doel toch bereikt nietwaar.

Andere hulpmiddeltjes kunnen als aanvullende remedies beschouwd worden: Zoals reeds gezegd; Geef ze een ruime vlucht en geef ze zeker geen grote voorraad voedsel, laat ze desnoods maar wat zoeken naar eten. Een regelmatige gewoonte zou moeten zijn om wekelijks wat wildzaad en trosgierst ter beschikking te stellen. Oliehoudende zaden zoveel mogelijk bannen. Een kanarie eet per dag ongeveer 4 à 5 gram, probeer hier rekening mee te houden. Eivoer zeker niet van het menu schrappen in de winter, echter wel beperken tot 2 X  per week. Een stukje fruit, ui of look op regelmatige tijdstippen mag je zeker niet vergeten.

Sommige fanatiekelingen houden er zelfs een sadistische methode op na. Ze zetten hun vogels een tijdje zonder of op zeer miniem water om ze te laten vermageren (denken ze).

Gebruik deze visie zeker niet als voorbeeld, een waarschuwende vinger is hier op zijn plaats. Een levend wezen MOET  drinken om zijn normale lichaamsfuncties te laten functioneren.

Verzaken wij aan deze boodschap dan zullen er vast en zeker andere en nog ergere problemen geschapen worden. Om zelf een gevoel te krijgen hoe een vogel zich voelt zonder water raad ik iedereen aan om volgende test eens op uzelf toe te passen. Neem 10 gewone beschuiten, probeer deze maar eens achter mekaar op te eten zonder één slok vocht tot u te nemen.  Wedden dat ge niet verder geraakt dan 7, hooguit 8 beschuiten.

Bespaar uw vogels deze sadistische beproeving.

08-02-2009 om 00:00 geschreven door TJip  

                                           De  erg  zeldzaam  geworden 

                      G E E L G O R S

                                          (Emberiza citrinella citrinella)

  Deze mooie cultuurvogel is stilaan aan 't bekomen van een spectaculaire terugval in de jaren '80 - '90. In deze periode heeft de natuur een gedaanteverwisseling ondergaan. Heel wat veranderingen kwamen tot stand, grotendeels door toedoen van menselijke inbreng. Zo verdwenen heel wat "Holle wegen" en de kleinschalige akkerbouw moest plaats ruimen voor de meer renderende massa produktie der gewassen. zoals maïsvelden, enz... Weer typisch aan de menselijke ingrepen in de natuur: Alles moet wijken voor het grootschalig geldgewin van de egoïst die de hedendaagse mens toch is. Door deze ondoordachte ingrepen heeft men wel een groot gedeelte van de bestaande biotopen der Geelgors verwoest. Het uitverkoren biotoop van de Geelgors is n.l. open terreinen met bosranden, aflopende bermen,struiken en heggen. Dat de Geelgors onze streken een tijdheeft vermeden is dan ook logisch en meer dan normaal. Door bepaalde ingrepen in de sector van het landbouwbeleid en de Natuurbescherming is er enig herstel waar te nemen. De Geelgors  heeft dit ook gemerkt en met mondjesmaat komt hij terug afgezakt naar onze contreiën.

De Geelgors is praktisch in gans Europa terug te vinden maar is gedeeltelijk toch een trekvogel. Geelgorzen die wij hier in de winter tegenkomen zullen hun broedgebied vast en zeker in Noord Europa hebben. In de natuur  bouwt de Geelgors zijn nest liefst  vlak bij de grond. Dit kan in een lage struik zijn maar ook wel in een gedraaid kuiltje in het zand en wat beschut door een overhangende tal of hoog gras. 2 à 3 legsels worden er per jaar geproduceerd. Een legsel bestaat uit 3 à 6 vuilwitte eitjes met donkere vlekjes. De broedtijd zal 12 à 14 dagen vergen. De ouders voeren beiden hun kroost  groot. Hun menu bestaat uit allerlei insecten zoals rupsen, sprinkhanen, vliegen, muggen, kevertjes, bladluizen, vlinders enz...

De Geelgors is goed te onderscheiden van zijn andere soortgenoten door zijn opvallende geel-bruine kleur, vooral de man dan. Bij de man zijn de schedel, wangen, kin en keel echt diep geel. Op de kruinbevindt zich een donker tot zwart-bruine  V-tekening die doorloopt tot in de nek. Op de wangen bevindt zich een bruin, hoefijzervormige tekening en in de hals zie je twee bruinachtige baardstrepen. Het rugdek en de mantel zijn bruin met een groenachtige waas met een zwart-bruine pigmentbestreping.  De stuit is kastanje bruin met een rossige gloed. Zoals bij de meeste vogelsoorten is het verenkleed van de pop veel minder gekleurd. Indien we het voornemen hebben en de uitdaging willen aangaan om met deze schitterende vogel te gaan kweken, bedenk dan dat we een vluchtje voorzien voor elk koppel. Wel rekening houden dat deze ruimtes volledig droog zijn en blijven. Wanneer we nu in een box-systeem kweken moeten we er zorg voor dragen dat de tussenwanden ondoorzichtig zijn. De Geelgors is in de rustperiode wel een zeer verdraagzame vogel maar kan in de broedperiode des te agressiever voor de dag komen. De man wil geen andere vogels in de buurt van het nest. Vooral vogels met een geel uiterlijke zijn niet veilig voor zijn aanvallen. Het kan zelfs zo erg worden dat zijn eigen pop er van langs krijgt. Dit furieus gedrag kennen we soms ook wel bij de mussen en andere vinkachtigen. Zorg daarom steeds voor een veilig plekje in de volière, waar de pop, indien nodig, kan gaan schuilen. Dit kan je best doen door een plankje hardboard onderkant in de vlucht op de bodem schuin tegen de zijkant te plaatsen. Een zorgvuldige selectie is van groot belang indien we de kweek tot een goed einde willen brengen. Kies daarom vooral rustige vogels. Met schuwe vogels zul je moeilijk tot nestbouw komen, laat staan dat de kweek zou lukken. Ook bij eventuele nestcontrole, indien je zover al geraakt kunnen problemen optreden bij onrustige ouders.  We zegden het reeds dat de Geelgors zijn nest liefst dicht bij de grond maakt in de natuur. In de volière hoeven we daar wel geen rekening te houden, ze bouwen graag hun nest op een hoogte van 1 meter  en zelfs hoger. Wel hoeven we rekening te houden dat de nestmandjes erg ruim hoeven te zijn omdat de Geelgorzen nogal een omvangrijke en soms wat slordige nest bouwen. Misschien nogal logisch omdat de pop alleen het nest moet afwerken, had je misschien wat anders verwacht van het zwakke geslacht.

VOEDING:

De kweek met de Geelgors vereist een uitgebreid voedselpatroon om aan de jongen te verstrekken. Een passende zaadmengeling met overwegend witzaad en/of andere graszaden, (haver, rogge, tarwe enz..) en een eivoeder mag zeker niet ontbreken op het menu.

SHOWVOGEL:

Spijtig genoeg vinden we de Geelgors tegenwoordig slechts sporadisch terug op onze tentoonstellingen. Indien je zou willen deelnemen aan een wedstrijd is het wel raadzaam om de standaard even te raadplegen. Voor wat de kleurmutaties betreft mag wel gezegd worden dat deze maar zelden voorkomen. De bruinmutatie is een van de geregistreerde  bij de Geelgors. Er doen wel geruchten de ronde dat er reeds meerdere afwijkingen zouden gekweekt zijn. Als dit het geval zou zijn is het wel spijtig dat betreffende kwekers hier geen melding van maken. Geelgorzen komen pas  het tweede jaar op volle kleur. Pas dan zal bij de man de kastanje bruine rug en stuit  een rossige gloed vertonen. Zo zal in het voorjaar (dus buiten het TT-seizoen) de intensiviteit van de kop bij de man het felst zijn en zou de keurmeester hier rekening dien mee te houden tijdens de keuring. Wanneer we de puntjes op de i zetten moeten we toch concluderen dat de Geelgors geen gemakkelijke vogel is om hoge cijfers te scoren, of zou het soms aan de keurmeester liggen die deze vogel misschien onvoldoende kent ?

Toch even de meest voorkomende fouten aanhalen tijdens een keuring:

- Te slank van model                              - Bonte nagels

- Te smalle kop                                      - Niet egal kleurdiepte

- Onderbroken V-tekening op de kop (alleen bij de man)

- Flankbestreping onderbroken                  - Borstband niet strak

- Wangtekening ongelijk                          - Onregelmatige tekening onderstaart

- Foutieve vleugeltekening met een witte band i.p.v. een lichtgele band.

BESLUIT:  Een niet al te gemakkelijke vogel, zowel om te kweken als voor de TT. 

07-02-2009 om 00:00 geschreven door TJip  

Een  SOCIAAL  KROMSNAVELTJE ! ! !

De  CATHARINAPARKIET

De  CATHARINAPARKIET (Bolborthynehlus lineola lineola) is wel het meest vriendelijke kromsnaveltje dat wij op heden kennen. Dit parkietje is voor het eerst in de literatuur omschreven in het jaar 1853. In de Londense zoo was hij voor het eerst te bewonderen in 1886, dus 33 jaar later.Bij deze krombekken kennen we 2 ondersoorten n.l. de meest voorkomende Catharinaparkiet, afkomstig uit Zuid Mexico en West Panama. Dan hebben we de 2de soort: De Perucatharinaparkiet, met als standplaats: Centraal Peru, Columbia, Equador en Noord-West Venezuela.Het verschil  tussen deze 2 soorten laat zich merken in hun kleur en tekening. De Peru-Catharina is over 't algemeendonkerder (groen), de zwarte omzoming van de veren zijn breder en de zwarttekening in de vleugelbocht is vaak breder.Voor een goed begrip bij onze kwekers willen wij er toch op wijzen dat de Catharina's die momenteel bij ons gekweekt worden, alles behalve "zuiver" zijn en er geen weg terug meer is. Destijds is men massaal de 2 soorten gaan mengen zodat we in feite allemaal bastaards aan 't kweken zijn. Het zuivere ras opnieuw binnen halen is uitgesloten aangezien er in de landen van herkomst een uitvoerverbod geldig is voor deze soorten van vogels. indien we er dieper op ingaan kunnen we zelfs vaststellen dat de keurmeesters lelijk bij de neus worden genomen want zij keuren niet de vogels die zij denken voor zich te hebben. De kruisingen van deze 2 soorten uit zich bovendien in het feit dat we heel wat schakeringen tegenkomen van de wildkleur, de ene al wat donkerder dan de andere. Catharinaparkieten zwerven veelal rond in groepjes van zowat 25 exemplaren, zeker tegen de avond aan wanneer ze hun "slaapboom" gaan opzoeken om de nacht door te brengen.

Catharinaparkieten zijn vogels die zich voornamelijk in hoge bomen schuil houden. Van nature uit zijn het nogal schuwe vogels en produceren weinig geluid, hierdoor zijn ze dan ook moeilijk waar te nemen. In het wild broedt de Catharina rond de jaarwisseling (december- januari). De Perucatharina daarentegen begint er ps aan in de maanden mei-juni. Ze leggen dan 5à6 eieren in de holtes van dode bomen.

De geslachtskenmerken zijn bij Catharina's erg moeilijk te onderscheiden al kunnen we met quasi zekheid stellen dat de uiteinden van de bovenstaartveren bij de man diep zwart is over een lengte van minstens 1 cm, bij de pop beperkt de zwartzone zich echter tot het uiterste puntje.

Anders is het gesteld met de lutino en de albino, om hier geslachtszekerheid te bekomen kan men best een dierenarts raadplegen. Zoals reeds gezegd is de Catharinaparkiet een zeer vreedzame en sociale vogel. Ze kunnen zonder problemen samen gehouden worden in een gezelschapsvolière met andere exoten, kanaries of Europese. De gewone grasparkiet raden we echter niet aan als gezelschap omdat deze vogel nogal vernielzuchtig is van aard en de verstandhouding tussen de andere bewoners wel eens zou kunnen verstoren.

De Catharinaparkiet is van origine groen van kleur, hetgeen kan variëren van de plaats van herkomst, zo is de Perucatharina iets donkerder dan de overigen. Met zijn gestalte van 16 à 17 cm is het een ware acrobaat in de volière. Door zijn kunstjes. Door zijn kunstjes en klimwerk is het overigens een graag gehouden gezelschap in de huiskamer. Een andere rede om hem als kamergenoot te waarderen is zijn aanleg om snel iets aan te leren en zelfs te spreken, bovendien is hij helemaal niet luidruchtig. Bij een goede verzorging kunnen deze parkietjes gemakkelijk een ouderdom bereiken van 10 jaar of zelfs meer.

We zegden reeds dat de wildkleur van de Catharina's groen is, wat zien we echter? Ook hier,  net als bij zovele anderen, heeft de mens zijn eigen willetje doorgevoerd en is beginnen te experimenteren (toch eigenaardig dat de mens het altijd beter denkt te weten, egoïsten dat we zijn. Het gevolg van deze onnatuurlijke menselijke hersenkronkels is het verschijnen van diverse kleurmutaties. Zo kunnen we momenteel beschikken over de groenreeks en de blauwreeks, deze zijn dan op hun beurt nog eens opgesplitst in verschillende onderverdelingen. Zo vinden we in de blauwreeks de Kobalt en de Mauve terug. Over deze kleurmutaties gaan we het wel eens hebben in een afzonderlijk artikel over de vererving ervan en andere problemen.Zoals in de ornithologische familie het vaker voorkomt is ook hier heel wat heisa ontstaan rond bepaalde mutaties en van een "duidelijk" omschreven standaard is nog lang geen sprake. Eén van de vele "ongeloofwaardigheden" is de Cinnamon, deze mutatie heeft reeds 4 verschillende benamingen op zijn palmares. Volgen wie volgen kan. Waar staat de liefhebber-tentoonsteller in dit geval wanneer hij zijninschrijvingsformulier moet gaan invullen? Erger nog, hoe gaan de keurmeesters deze vogel beoordelen ? Een open vraag waar we momenteel het antwoord schuldig moeten blijven. Of toch niet ? Zijn er misschien bepaalde personen die zich geroepen voelenom de standaard naar hun eigen denken aan te passen en de kleine liefhebbers voor schut willen zetten. Ook hier zal, zoals meestal, het financiële aspect weer wel de hoofdrol gaan vertolken zeker. Zijn we nu echt bezig met onze hobby volledig om zeep te helpen ?  Ik zou het bij God niet weten, de toekomst zal wel raad brengen. (dan is het waarschijnlijk reeds te laat).

Wat de kweek in gevangenschap betreft moeten we toch even duidelijkheid scheppen over het kweekgedrag van de Catharina's in de streek van herkomst. Hun leefgebied situeert zich om en bij het evenaarsgebied en dat heeft zo zijngevolgen op hun kweekgedrag. In deze contreien is er practisch geen verschil tussen dag en nacht en dus steeds bijna even licht, bovendien is er voedsel in overvloed. Dit heeft dan weer tot gevolg dat de Catharina's zowat het ganse jaar door aan hun voortplanting werken en dat zit er biologisch sterk ingebakken.

Onze kwekers denken  daarom ook foutief door te stellen dat ook Catharina's slecht 2 à 3 rondes mogen kweken en dusdanig een rustperiode moeten inlassen. Van een zeer ervaren Catharinakweker  kregen we op het hart gedrukt om deze vogels het ganse jaar door te laten kweken, laat ze steeds hun gangetje gaan, de resultaten zullen des te bevredigender zijn. Door een rustperiode in te lassen verstoren we het basis instinkt van de vogel en raakt hij volledig van slag.

Bewuste kweker vertelde ons ook dat hij de twee methodes heeft uitgetest en er een veel hoger rendement was door de vogels gewoon het ganse jaar door hun gang te laten gaan.

Toch nog even wat informatie over onze Catharinaparkiet in verband met de kweek. De Catharinaparkiet is een "vlugrijpe" vogel, reeds na een 6-tal maanden is hij broedrijp. Aan te raden is echter om de jonge vogels zeker niet in het kweekproces te gooien vooraleer ze de ouderdom van 1 jaar hebben bereikt. Te jonge vogels zijnnog niet tot volle ontwikkeling gekomen en de eventuele nakomelingen zoudenin dit geval wel eens negatief kunnen voor de dag komen. Catharinaparkieten zijn zeer broedlustige vogels. Als broedaccommodatie  geven we ze een broedblok voor grasparkieten  waarvan de boden bedekt is met houtkrullen, al of niet vermengd met turfvezels. Door het feit dat de pop slechts om de 2 dagen een ei legt kan er een groot verschil optreden bij het kippen der eieren. Wanneer het  eerste jong bijna in de veren zit moet de laatste nog kippen. Dit euvel moeten we dan zelf oplossen door de eieren te rapen en ze na het 5de ei terug te leggen, zodat de bebroeding gelijkmatig kan geschieden en het kippen der jongen op korte termijn zal gebeuren. Na zowat 24 dagen broeden zullen de jongen kippen. Denk nu niet dat de man al die tijd op zijn nagels zit te sabbelen, nee hoor. Tijdens de broedperiode zorgt hij voor de bevoorrading van de pop op het nest en zeer sporadisch neemt hij voor korte tijd de broedfunctie van de pop over.Een zestal weken na het kippen zullen de jongen stilaan het nest beginnen te verlaten en zullen de ouders de jongen nog enkele weken blijven voeren en in bescherming nemen.Hierna kunnen de jongen een zelfstandig leven gaan leiden en kunnen ze gescheiden worden van de ouders.

Wat de nestcontrole betreft tijdens de leg- en broedperiode is er geen enkel probleem. De ouders hebben hiertegen geen enkel bezwaar en laten dit gewillig toe.Als consumenten zijn de Catharina's eveneens gemakkelijke gasten. Een goede mengeling voor grote parkieten volstaat, af en toe aangevuld met kleine stukjes appel. Ze zijn wel erg verlekkerd op gepelde haver, dit mag je echter niet te veel geven, zeker niet in de rustperiode dit vanwege het nogal hoge vetgehalte in de haver. De vogels zouden een te grote vetreserve aanleggen en dit is nu geen aanrader voor hun conditie. Kweken we echter volgens hun natuurlijke instinkt (het ganse jaar door) dan moeten we dit zeker niet gaan beperken. De vogels verbruiken dan veel meer energie en kunnen ze het vetgehalte  zeker goed verwerken.

Een tip voor de beginnende Catharinakweker:  Probeer niet te kweken zonder gepelde haver te voeren, het zal je amper lukken om jongen groot te krijgen.

Voorlopig houden wij het bij deze eerste beschouwingen over de Catharinaparkieten, bij een volgende gelegenheid gaan we zeker de vererving onder de loupe nemen evenals de kleurmutaties en de problemen daar omheen.

06-02-2009 om 15:46 geschreven door TJip  

 Hebben uw vogels last van hun lever ?

DOE  ER  DAN  WAT  AAN.

Wat horen we de laatste tijd toch veelvuldig klagen over slechte kweken, veel sterfgevallen in het nest bij de jongen en zelfs bij de oudere kweekvogels. Plots leggen ze hun kopje er bij neer zonder ook maar enig voorafgaand teken van ziektekenmerken. Dan maar naar de apotheker om de zogezegde  "wondermiddeltjes" aan te schaffen. Zelfs zonder de juiste diagnose te hebben vastgesteld worden velerlei nepmiddeltjes aan onze vogels toegediend. In vele gevallen zullen deze preparaten niet de gewenste resultaten opleveren en gaat het met de vogel steeds van kwaad naar erger.

Onlangs waren wij op visite bij een liefhebber dewelke ons voor dommerikken afschilderde wanneer we het hadden over leverinfecties en de gevolgen daarvan. Nog nooit gehoord van Mariadistel  zeker?  Wel van gehoord, maarnog niet in de practijk toegepast repliceerden wij.  Wel, zegde de man, ik zal u eens uitleggen waarom ik "leveraandoeningen"  niet ken en wat de rede daarvan is: De meeste liefhebbers proppen hun vogels vol met diverse preparaten die helemaal niet goedkoop zijn en bovendien in de meeste gevallen zelfs geen enkel positief effect hebben op onze vogels, in tegendeel. Ik zou zelfs durven te beweren dat daar de hoofdschuldige moet gezocht worden voor de veel besproken leveraandoeningen. Bovendien dienen wij onze vogels, mede hierdoor, heel wat antibiothica toe, hetgeen zich zeker zal wreken tijdens de kweek en op het nageslacht.

Sedert jaar en dag krijgen mijn vogels niets anders dan zuivere natuurlijke producten in de vorm van allerlei kruiden en zaden. Vooraanstaande biologen hebben vele planten onder de loupe genomen en hebben de bewijzen geleverd van hungeneeskundige krachten. Eén van deze alomgekende planten is de Silybum Mariamum of beter gekend als de Mariadistel, ook wel de Bonte Distel, melkdistel of de O.L. Vrouwdistel genoemd en behoort tot de Compositenfamilie. Aan dit plantje is een Bijbelse geschiedenis verbonden, maar dat heb ik reeds eerder  op u los gelaten dacht ik. Voor de vogelkwekers is de Mariadistel van groot belang door zijn grote hoeveelheid Silymarine. Deze stof werkt rechtstreeks op de levercellen in en verdrijft alle schadelijke stoffen met bekwame spoed uit de lever. Silymarine is bovendien het element in deze plant die de werking op de aanmaak van nieuwe levercellen bevorderd.

De Mariadistel kan in diverse vormen aan onze vogels worden toegediend. Een eerste manier is gewoon om de plant in zijn geheel aan de vogels te geven, zij zullen er wek van nemen wat ze nodig hebben. Zelfs de bladeren zijn voor sommige vogels (Europese) een echte lekkernij.

Men kan de zaadjes ook oogsten en deze mengen onder de overige standaardzaden. In de kweekperiode is het zelfs geraadzaam om de zaadjes fijn te malen en dit poeder onder het eivoer te mengen, uw jongbroed zal er u dankbaar om zijn. Indien men deze raad wil opvolgen zullen al uw leverproblemen tot het verleden behoren.

Liefhebbers die met vogels kweken dewelke regelmatig kleurstofpreparaten toegediend krijgen, zeker de rode vetstof kleurkanaries, kunnen hieruit zeker hun besluiten trekken.  Het is n.l. zo dat alle kleurstoffen die wij onze vogels toedienen heel wat schadelijke elementen bevatten die de lever op langere termijn totaal vergiftigen met een fatale afloop  voor de vogels.

Door het voeren van Mariadistel, volgens één van voornoemde methodes zal deze vergiftiging geen schijn van kans krijgen en gaan de schadelijke stoffen onmiddellijk  afgebroken worden en zullen geen enkele beinvloeding op de lever kunnen bewerken.

Mariadistel is in feite afkomstig uit Zuid Europa en Iran. Door de jaren heen heeft deze plant zich verder verspreid over onbewoonde gebieden en open vlaktes tot zelfs in Denemarken.orspronkelijk was deze plant een voedselgewas. De bladeren at men als  sla, de bloemhoofdjes en zelfs de wortels kookte men en serveerde ze als groente met een pittige artisjoksmaak.

Men kan de Mariadistel bij ons vinden langs verlaten wegen en open vlaktes. Om zeker te zijn kan men echter beter deze plant zelf kweken in de moestuin, zo heb je de zekerheid dat er geen schadelijke sproeistoffen of andere boosaardige bestanddelen zijn op terecht gekomen.

Over deze plant kan een gans boek geschreven worden, dit zou ons echter te ver leiden. Het bijzonderste dat we hieruit moeten onthouden is het feit dat, indien we leverkwalen bij onze vogels willen voorkomen, we onze vogels regelmatig Mariadistel zullen moeten voeren. Men kan dit zaadje ook wel verkrijgen in de speciaalzaken maar is dan wel erg prijzig in aankoop. Dus is het een aanrader om deze plant zelf te kweken in uw moestuintje.

Bij deze hoop ik heel wat liefhebbers op het vlak van leverziektes iets te hebben bijgebracht, vooral bij de kanariehouders is dit geraadzaam om op te volgen.

Toch wil ik nog een goede raad meegeven; Blijf zoveel mogelijk buiten bij de apotheker, hou alles op een natuurlijke wijze en laat u niet verleiden door uitspraken van sommige liefhebbers die DENKEN  van het allemaal beter te weten.

Heb je toch al eens af te rekenen met ziektesymtonen bij de vogels, wees dan zo slim om de deur van de apotheker te negeren en binnen te stappen bij een erkende dierenarts die bekend is om zijn specialiteit "Vogels en Kleindierbehandeling".

Een dierenarts kan u met zekerheid de juiste diagnose bepalen van de kwaal van uw vogel en meteen de JUISTE behandeling voorschrijven.

05-02-2009 om 14:37 geschreven door TJip  

         KNOFLOOK...! ! !

       GEZOND  voor  MENS  en  DIER...

KNOFLOOK  (allium sativum) Was reeds duizenden jaren voor Christus een zeer populair plantje. Ten tijde van de bouw der pirades in het oude Egypte kregen de slaven in hoofdzaak knoflook te eten om hen te vrijwaren van allerhande ziektes en om hun werkkracht te  bevorderen. Door de eeuwen heen heeft knoflook overigens zijn geneeskundige krachten bewezen. Zo kan men knoflook veelvuldig terug vinden in de medische literatuur bij de Chinezen, de Oude Grieken, de Vikingers en de Oude Romeinen. In Rusland kennen ze knoflook beter onder de benaming van "Russische Penicilline" Bewijzen dat knoflook niet zo maar een plantje is, kan wetenschappelijk worden bewezen. Bij heel wat Oosterse bevolkingsgroepen, waar dagelijks knoflook verwerkt wordt in hun voeding, zal men zelden horen spreken over te hoge bloeddruk, hartkwalen, kanker of aderverkalking. Trouwens, in 1858 stelde prof Pasteur de anti bacteriële werking van knoflook, wetenschappelijk  vast.

Al met al, redenen genoeg om hier alles (wat knoflook betreft) eens even op een rijtje te zetten:

De BELANGRIJKSTE  inhoudstoffen van KNOFLOOK  zijn:

0,1 tot 0,35 % etherische olie, deze kan men veelvuldig terugvinden in de literatuur over "Aromatherapie"  

Verschillende (33) Zwavelverbindingen, waaronder "Alicine", de stof die de doordringende geur veroorzaakt.

Vitaminen  A  -  B1  -  B2   en C

Mineralen en sporenelementen, waaronder Kalium Zwavel,  Jodium, Selenium, Gemanium, Cilicium, ijzer ,Koper, Zink, Pothassium, Magnesium en een 17-tal Aminozuren waaronder de meest essentiële.

Koolhydraten, (vooral fructosanen) saponinen en een weinig pro-vitaminen A

Stoffen met vrouwelijke en mannelijke hormonale eigenschappen.

Talrijke enzymen o.a. Alinase, Myrosinase, Peroscidase, deze laatste groep enzymen zorgt voor de bevordering van de zuurstofoverdracht.

Stoffen met antibiotische eigenschappen zoals Allicine.

In de jaren '70 heeft prof. J. Cornelisse, wetenschappelijk aangetoond dat de rauwe knoflook een bacteriële werking heeft op salmonella's in het spijsverteringskanaal (waar hebben wij dat nog gehoord )

Wat de toepassing van al deze uitleg betreft voor de gezondheid van onze vogels kunnen we samenvatten als volgt:

Een vogel, dewelke regelmatig knoflook op zijn menu zal terugvinden, zal veel beter bestand zijn tegen allerhande ziektes. Op welke manier we deze knoflook bij de vogels brengen moet ieder voor zich maar  uitmaken. Ondervinding zal ook hier een positieve inbreng betekenen. Sedert jaren krijgen mijn vogels knoflook toegediend via  het eivoer en/of in het drinkwater. De basisregel is steeds; maak er een gewoonte van om bij de aanmaak van vers opfokvoer er enkele teentjes gemalen knoflook aan toe te voegen en goed te vermengen met het geheel. Van een éénmalige toediening zullen de vogels natuurlijk wel geen resultaat ondervinden, dus maak er een gewoonte van om uw vogels enkele malen per week te voorzien van knoflook.

Knoflookvoorziening via het drinkwater is wel wat omslachtiger maar zeker even efficiënt als in het eivoer. Neem enkele teentjes knoflook en snij deze doormidden, deponeer deze in een tas (kom) en overgiet ze met heet water, laat een nachtje trekken en geef dit knoflooksapje aan de vogels. Door de uitgeloogde teentjes te pletten kan je ze gerust in het water laten. Zie je echter dat er sommige vogels hun snavel optrekken kan je de bekomen thee wat aanlengen met zuiver water.

Indien je de mogelijkheid hebt om knoflook zelf te telen kan je deze best planten op een onbemeste plaats waar de zon haar volle werking kan uitoefenen. Ga nu niet op zoek naar knoflookzaad want dit is nergens te vinden (bestaat zelfs niet). Om knoflook te kweken neem je een volledige ui en scheur de teentjes van mekaar. Deze afzonderlijke teentjes plant je dan op zo'n 15 cm van mekaar en zowat 5 cm diep. De beste plantperiode is het voorjaar (maart-april). In augustus-september kan je dan oogsten. Wanneer het bovengrondse kruid begint bruin te worden is het tijd om aan de oogst te beginnen.  We hangen de uien dan (met kruid) samengebonden op een droge plaats om te drogen (onder een afdakje). Wanneer de uien volledig wit zijn geworden zijn ze klaar om op te slaan in een luchtige maar vooral  droge  ruimte.

Een andere manier van oogsten dewelke minder van toepassing is kan ook wel zijn nut hebben. We oogsten de uien nog vooraleer ze rijp zijn. De teentjes zijn dan nog papperig en bruin  van kleur. Deze onvolgroeide teentjes wassen we goed proper en kunnen we gewoon met een vork pletten en zo aan de vogels geven of mengen in het eivoer. Het nadeel van deze methode is de beperkte houdbaarheid. In de koelkast kan je deze brij maximum 1 week bewaren vooraleer er schimmels komen op te zitten en het goedje meer kwaad dan goed zou betekenen voor ons vogelbestand.  Bij een goed doordacht werkschema is deze methode wel aan te raden omdat er nog geen bestanddelen zijn verloren gegaan en bijgevolg alle ingrediënten er nog in aanwezig zijn. Nadeel is dan weer dat je dit maar zeer beperkt kan toepassen (in de periode van de teelt). Tot besluit zou ik de liefhebbers (zeker de kanariekwekers) toch op het hart willen drukken dat de toepassing van knoflook toch een onmisbaar voedingselement is om gezonde vogels te kweken en ze bovendien ook gezond te houden.

Bijzondere eigenschappen van KNOFLOOKSAP  zijn o.m. dat het wateroplosbaar is en een grote hoeveelheid vitaminen B  en C bevat en eveneens rijk is aan Kalium, Fosfor, Calcium en eiwitten.  Het bevordert de conditie en verkort de recuperatieperiode na zware inspanningen (kweek en ruiperiode).  Bovendien  heeft het een zeer goede invloed op de nierwerking en de spijsvertering. In tegenstelling knoflookolie zal de vogel geen vuile bek overhouden bij deze oplossing.

03-02-2009 om 16:43 geschreven door TJip  

S E S A M….. open  de  deur ! ! !

Wie kent niet het sprookje van “Duizend en één nacht” waar Ali-Baba het woord Sesam gebruikte om de magische deur te openen? Het is maar een sprookje maar toch is er een link te leggen naar de uitzonderlijke waarde van het sesamplantje.

In de Hindoestaanse  mythologie staat zelfs het sesamplantje als symbool voor geluk en onsterfelijkheid. De Sesam is een nutsplant die al in de pre-historie verbouwd werd. Ten jaren 2300 voor Christus aten de vrouwen in Babylon reeds snoep van honing en sesamzaadjes om hun gezondheid te bevorderen en hun vruchtbaarheid te verhogen. In de graftombe van de Egyptische Farao Toetanchamon vond men zelfs een bekertje met sesamzaadjes. Dit duidt erop dat sesamzaad niet zo maar een ordinair plantje is en dat het wel degelijk uitzonderlijke kwaliteiten bezit. Over de herkomst is er echter nog maar bitter weinig duidelijkheid. Men neemt aan dat de sesamplant oorspronkelijk vanuit Afrika naar China en India werd gebracht en rond de jaren 1800 ook in het subtropische Amerika is terecht gekomen. Momenteel zijn India, Korea,Mexico en Noord Afrika de producerende streken. In India groeien er 2 soorten in het wild. Wereldwijd zijn er 12 variëteiten van het sesamgeslacht bekend. Het sesamplantje is één van de belangrijkste oliehoudende planten op aarde, vandaar misschien ook zijn gekende waardering. Trouwens, szsam stamt af van het Griekse woord Sesamon, hetgeen olie en vet betekent.

Sesam is een éénjarige plant. In de oksels van de bladeren vormen zich langwerpige zaaddozen die enorm veel kleine, ovale zaadjes bevatten. Deze zaadjes kunnen zwart, wit of roodbruin van kleur zijn en hebben een nootachtige smaak. Door het roosteren van de zaadjes versterkt de nootsmaak in sterke mate. Deze zaadjes bevatten een rijkdom aan onverzadigde  vetten en olie, lectine, oliezuur, linolzuur, eiwitten vitaminen en mineralen. Deze stoffen dragen er sterk toe bij ter bevorderingvan de verbranding en stofwisseling.

In de producerende landen oogst men eerst de zaaddozen om deze te verwerken en te sorteren. Nadien volgt een tweede oogst, deze van de wortels, na het drogen worden deze gemalen en komt in de vorm van poeder en/of pasta op de markt voor consumptie, (net als bij ons de peper). Het is de rijkste bron van Calcium en men gebruikt het dan ook veelvuldig in de keuken ter bereiding van sausen, dressings, soepen en paté’s. De vegetariërs gebruiken het zelfs ter vervanging van boter en/of kaas. Wij kennen het sesamzaadje meestal als garnering van broodjes, koekjes en andere gerechten. De voedingswaarde van sesamolie kunnen wij vergelijken met de ons meer bekende olijfolie. Op te merken is wel dat sesamzaad erg gevoelig is voor schimmelvorming.

Sommige vogelliefhebbers probeerden de sesamzaad uit op de vogels. Ze vliegen er op als gek en ze kunnen er blijven van eten, toch opletten hiermee.

Het hoge vet- en oliegehalte zal er wel voor zorgen dat uw vogels in de kortste keren veel te vet gaan worden en dan zit je weer met een ander probleem opgescheept. Dus, indien je het aan uw vogels geeft, doe dit dan zeker met mate. Eens per week en een kleine hoeveelheid kan zeker geen kwaad, kan zelfs positief werken. Laat u echter niet verleiden omdat de vogels het graag lusten.

Ter kennismaking met de voedingswaarde geven wij hier een tabel van de samenstelling per 100 gram.

SESAMZAAD  --  Latijnse benaming: Sesamum  indicum

            Vocht:                         13,2  gr                             Vitaminen  B12                       0      mgr

            Ruw eiwit                   26,0  gr                             Vitaminen  C                           0      mgr

            Ruw vet                      50,0 gr                              Vitaminen  E                           2,27 mgr

            Suikers /zetmeel          6,0 gr                              Calcium                                  975  mgr

            Vezels                          7,5 gr                               Fosfor                                    629  mgr

            As                                 5,0 gr                               IJzer                                         14  mgr

            Vitaminen A                0,01 gr                               Kalium                                   468  mgr

            Vitaminen  B1             1,00 mgr                           Natrium                                     40 mgr

            Vitaminen  B2             0,25 mgr                           Magnesium                            400  mgr

            Vitaminen  B6             0,15 mgr                           Selenium                                 5,7 mgr

02-02-2009 om 15:23 geschreven door TJip  

HOE  MET  KANARIES   BEGINNEN ?

Ben je van plan om kanaries te gaan houden, denk dan vooral goed na vooraleer  eraan te beginnen. Denk vooral niet: "Bij mijn buurman loopt alles  op wieltjes, dus zal het wel gemakkelijk zijn om hetzelfde  te  bereiken" niets is echter minder waar. In de  eerste plaats zal je keuzes moeten maken in diverse opzichten van de hobby. Om te beginnen moet je de keuze maken over HOE je wil gaan kweken en/of houden. Kanaries houden in een gezelschapsvolière is een hemelsbreed verschil met het kweken in kweekkooien.  Houden we enkel kanaries voor het plezier in een gezelschapsvolière dan maakt het allemaal niet veel uit welke soorten we samen zetten.  Willen we echter in dergelijke  volière kweken met de bedoeling om eventueel aan TT's deel te nemen, dan moeten we zeker rekening houden dat we slechts één kleurslag gebruiken om de volière te  bevolken. Om vechtpartijtjes te voorkomen gaan we er  tevens moeten voor zorgen dat we een 3-tal poppen per  man erin loslaten. Waarom  maar  één kleurslag zal u zich afvragen? Wel , om geen bastaarden op de wereld te zetten en om onze hobby nog enigszins zuiver te  houden wat de kleurslagen betreft.

Momenteel is het al zeer ver  zoeken om nog echt raszuivere  vogels te vinden. Het experimenteren door sommige  liefhebbers is hier de grote  boosdoener, ze  moesten toch maar  eens iets nieuw kunnen ontdekken... alsof het nog niet moeilijk  genoeg  is met al die  wijzigingen.

In geval we de kweek op wat professionelere  manier willen aanpakken zullen we in de eerste  plaats een ruimte moeten voorzien voor de kweek. Daarnaast nog een vluchtje om de jongen tot volle  ontplooïng te laten komen. Aan te bevelen is bovendien om nog 2 aparte  vluchtjes te voorzien om na de kweekperiode de mannen en de poppen gescheiden te houden.

De kweekruimte zullen we uitrusten met de nodige  kweekbakken  (enkel of dubbel). De meest gebruikte kweekkooien zijn de dubbele met in 't midden een babykooi. In deze babykooi kunnen we de jongen plaatsen die het nest reeds  verlaten hebben. Door ze in die tussenkooi te zetten kan de pop haar jongen blijven verder  voeren en kan ze geen averij  aanrichten bij de jongen door aan  "veertje  pluk" te  doen.

De ideale kweekkooien zijn wel deze die volledig uit kunststof zijn vervaardigd. Hier  moeten we wel rekening  houden met de nogal hoge  aankoopprijs maar ze hebben zeker ook  hun  voordelen. Zo moeten we niet meer bevreesd zijn dat er zich bloedluizen gaan nestelen in de spleten zoals dit bij de houten kooien wel het geval is. Bovendien zijn deze kooien zeer onderhoudsvriendelijk.

Hoe dikwijls komen we niet bij liefhebbers terecht die hun vogels erbarmelijk hebben gehuisvest. Reinigen van hun kooien is er  helemaal niet  bij, waarom toch poetsen is hun antwoord, de kweek loopt  zoals gewenst, dus, waarover  moet ik me dan druk maken ? Zulke liefhebbers houden wel geen rekening met het feit dat deze  smeerboel een broedhaard  is van allerhande infecties en  de dood  kan betekenen van heel uw bestand. Eenmaal ze hiermee af te rekenen krijgen zullen ze wel anders  piepen maar  dan is het wel te laat.

De kweekresultaten die bekomen worden in zuivere kooien zullen er alleszins heel wat beter uit zien dan wanneer ze uit miserabele omstandigheden  komen.

Onze noorderburen hebben, volgens onze vaststellingen, een bredere kijk op netheid en aankleding van de kweekruimtes. Licht hebben ze in voldoende mate, en de luchtvochtigheid, alsook de temperatuur zijn er constant. Dat een Nederlander  verder  denkt  dan men eens zou durven te  denken, bewijst  het feit dat ze alles benutten wat in hun belang kan uitdraaien. Menig kweeklokaal is dan ook gezellig ingekleed met een mooi  plantenassortiment. De juiste leefomstandigheden voor onze vogels is tevens ideaal voor onze  kamerplanten. Onze kale, rechtlijnige vogelkamers kunnen we alzo omtoveren in een weelde van fauna en flora. In dit kleine paradijsje zullen planten als het Kaaps viooltje, Azalea's, Hyacinten en Margrietjes het erg lang uithouden en is het een vreugde om in te vertoeven. Hier moeten we toch een  waarschuwende  vinger  opsteken...Zorg steeds  voor voortdurende frisse  lucht, (zo overbodig is dit nu ook weer niet want onze vogels hebben daar evenzeer  behoefte aan. Bedenk wel dat planten 's nachts zuurstof opnemen en stikstof  vrijgeven. Een teveel aan planten in een muffe ruimte  zou wel eens kunnen leiden tot CO2 gebrek en dus niet zo gezond voor ons vogelbestand. Wanneer we echter een en ander  nuchter  bekijken is de  beplanting van uw vogelkamer een gemakkelijk op te lossen probleem.

We spreken hier wel over een vogelkamer waar de vogels in kooien zitten en dus niet bij de planten kunnen. Menige kamerplant is n.l. giftig voor onze vogels dus zorgen dat ze er niet bij of aan kunnen.

Aan u nu om een keuze  te maken, het is alleszins aangenamer te toeven in een nette, mooi  aangeklede kweekruimte dan op een vuilnisbelt.

Het hoofdstuk van de eigenlijke kweek gaan we later wel eens bespreken. In dit artikel beperken we ons tot het inrichten en organiseren door de toekomstige kanarieliefhebber.

De jonge vogels die wij hopen te kweken moeten na een tijdje ondergebracht worden in een zogenaamde "overgangsvlucht".  Kortom, onze jongen moeten zich hier kunnen uitleven om tot volwaardige kanaries te  komen. Deze  vluchtjes kunnen we, om ruimte te sparen, boven elkaar  plaatsen. Een goede afmeting hiervoor is zeker: 1,5 à 2 meter  lang  en met een diepte en hoogte  van zowat 50 à 60 cm, deze afmetingen kan je  best  zelf  aanpassen aan de beschikbare  ruimte.

In deze  vluchtjes plaatsen we best  zoveel mogelijk  zitstokken, te beginnen vlak boven de zandlade. Jonge vogels kunnen nog niet zo doelgericht opvliegen, daarom  zo laag mogelijk beginnen en trapsgewijze naar boven. Zo kunnen onze jongen gemakkelijker tot de hoogste  zitstokken klimmen  om aldaar  hun  rustplaatsje  uit te  zoeken. Enkele zitstokken over de  volledige  lengte der kooi is ook een aanrader. Zodoende kunnen de jongen elkaar beter ontkomen, ze hebben meer zitruimte en je zal minder last hebben van verenplukkerij. Een bijkomend hulpmiddel om het veren plukken te verhinderen is stiekem een aantal wasknijpers van moeder de vrouw "ratten" en deze  op de  zitstokken plaatsen met een tussenruimte dat er net één vogel tussen kan. Om eerlijk te zijn, het verenplukken zit iedere  liefhebber wel wat dwars, er wordt wel veel over  gezegd en geschreven en ieder heeft dan nog zijn eigen mening hierover. De  enige echte  remedie om dit euvel te voorkomen is in hoofdzaak: "Zet nooit teveel vogels samen in één vluchtje en zorg er voor dat er steeds  meer  zitstokken  dan  vogels  aanwezig zijn in de kooi.

Na de kweek moeten de kweekouders wat ruimte krijgen om zich te herbronnen, zeg maar, om te recupereren van de maandenlange inspanningen binnen een beperkte  ruimte. Door de weinige  bewegingsvrijheid in de kweekbakken hebben zij begrijpelijker wijze wat ingeboet qua spierkracht en beweeglijkheid. Vleugels  dienen om te  vliegen en staan er niet aan als sieraad. Wat enkele maanden fout heeft gezeten moet nu de kans krijgen om zich te herstellen. De mannen en de poppen samen onderbrengen in dezelfde  vlucht is zeker geen  aanrader, bij sommigen onder hen is hun broedlust nog niet helemaal  uitgewerkt en is er dus van enige rustperiode geen  sprake. Daarom is het geraadzaam om de  geslachten te  scheiden. In 't begin wel een oogje in 't zeil houden om  tijdig tussenbeide te kunnen komen bij eventuele  knokpartijtjes.

Indien we over de voornoemde voorzieningen beschikken en we de nodige  tijd er voor  vrij maken, zijn we reeds een eind gevorderd en kunnen we met een gerust gemoed en met plezierige verwachtingen aan onze hobby  beginnen.

02-02-2009 om 10:58 geschreven door TJip  

De Winterse charme is  wondermooi...

Zeg nu zelf; Wat hebben we in Gods naam aan de voorbije zomer gehad ? Amper de gelegenheid gekregen om van de zon te genieten en onze vogels hebben er eveneens een nachtmerrie aan overgehouden. Tijdens de kweek kregen we reeds de eerste voorbode van een minder gelukte voortplanting, in hoofdzaak te wijten aan het wisselvallig en vochtig klimaat. Ook tijdens de ruiperiode hadden onze vogeltjes het bijzonder moeilijk om hun vederdracht om te wisselen, de zwakste onder hen gaven al snel de geest en bij de anderen ging het als in de processie van Echternacht, dus zeer traag. Deze vaststellingen zijn voornamelijk te constateren bij de kwekers die geen gebruik maakten van de huidige, moderne technieken. Als echte vogelliefhebber zou ik durven te stellen; “Geef mij dan maar een mooie zachte winter”. Ook in deze periode kunnen we genieten van de vrije natuur en kunnen we plezier beleven aan het voeren van de vogels in de tuin. Bovendien kan een winterlandschap de natuurmens zeker zo sterk charmeren dan een hete zomerdag, Een foto als hierboven is een streling voor het oog en nemen we de koude voeten er met alle plezier wel bij. Bij al deze bedenkingen moeten we toch steeds in gedachte houden dat onze vogels in de winterperiode een harde tijd tegemoet gaan en daar kunnen wij zeker wat aan verhelpen door ze op deskun-dige wijze te voorzien van noodzakelijke levensbehoeften. In vorige jaargang van dit clubblad hebben we reeds voldoende aandacht besteed aan deze materie. Bij deze wil ik er toch nog eens aan herinneren en, indien je bepaalde zaken mocht vergeten zijn, zoek het artikel nog eens even op en herlees het nog eens. Zo kan je, de vogels, dewelke in uw tuin komen rondsnuffelen, hun voorkeur aan voedsel voorschotelen en kom je tevens te weten hoe je de voeding moet voorzien. Van groot belang in het winterse voedingspatroon is tevens de plaats waar je de voeding plaatst voor de hongerige vogels. De ene soort wenst hun menu te gebruiken op een voedertafel, anderen prefereren dan weer dat ze hun lekkernij zelf moeten zoeken op de grond, tussen de afgevallen bladeren of in het kreupelhout. De alom bekende vetbollen zijn wel een versnapering voor de meesjes en andere vinkachtige, let er echter op dat we deze enkel maar geven zolang er geen voldoende voedsel te vinden is in de natuur. Eens ze zelf voor hun voedsel kunnen zorgen is het niet verstandig om verder van deze vetbollen te geven, ze zouden er te vet van worden en dit zou hun geslachts- drift niet ten goede komen. Een andere voorzorg die we eveneens moeten voor ogen houden is het drinkwater bij te lage temperaturen. Desnoods vervangen we het water een paar keer per dag en voegen er een weinig zout aan toe, zo zal het minder snel bevriezen. Zeker ook oppassen met badwater te geven, de vogels lopen dan risico om hun veren te bevriezen na een bad te hebben genomen. Geven we drinkwater in een schaaltje, zorg er dan voor dat ze zich hierin niet kunnen wassen. Om het baden te voorkomen in dergelijke schaaltjes zullen we een doekje gaas over het water spannen zodat ze geen aanleiding krijgen om er een badje in te nemen. Indien de vogels u lief zijn, verzorg ze dan zeker in de winter als zijn het uw eigen huisdieren, zo houden wij de vogelpopulatie in ere en helpen we de natuur een handje.

01-02-2009 om 13:13 geschreven door TJip  

Op  zoek  naar  een

CLUBAANSLUITING ? ? ?

Heel wat beginnende liefhebbers schrikken zich een aap wanneer ze zich hebben laten verleiden tot het aansluiten bij een vereniging. Van de mooie woorden vooraf blijft er niet veel meer over na de officiële aansluiting. Meestal krijgt men van de clubverantwoordelijke een positief beeld over wat de club allemaal te bieden heeft. Spijtig genoeg blijft het daar dan ook bij en blijken de, misschien goed bedoelde, beloftes niet realiseerbaar door de club en blijft het bij het betalen van uw lidgeld en het maandelijks ontvangen van het Federaal clubblad. Stiekem verwachten de clubleiders dat je als lid ten allen tijde paraat zult staan om allerhande klusjes op te knappen tijdens b.v. een tentoonstelling of andere gelegenheden. Een andere remedie om u als lid te laten inschrijven is volgens hen: Ge moet lid zijn van een vereniging om ringen te kunnen bestellen voor uw vogels. Niets is echter minder waar, wanneer uw keuze is gemaakt, hetzij voor de KBOF- of voor de AOB-federatie, kan je evengoed "Individueel lid" worden. Zo heb je meteen alle nodige tegemoetkomingen die een liefhebber kweker nodig heeft. U kan uw gewenste ringen bestellen en u ontvangt maandelijks het clubblad, wat heeft een kweker nog meer nodig ? Bovendien ben je van het gezeur der club verlost om, te pas en te onpas te moeten klaar staan om hulp te bieden bij hun manifestaties. Het aansluiten bij een vereniging is echter niet te versmaden wanneer de bestuursleden daadwerkelijk nog actief zijn in de hobby van het houden en kweken van vogels. In dit geval kan je best nog wat kennis opsteken van de ervaren liefhebbers. In het merendeel zijn de clubbesturen echter samengesteld uit personen die misschien ooit wel vogels hebben gehad maar reeds lang niet meer thuis horen in dit wereldje.Hoe kan je, als beginneling raad gaan vragen aan mensen die de enorme evolutie der laatste jaren aan zich hebben zien voorbij gaan. De hoofdoorzaak van deze teloorgang bij de clubs is zeker te zoeken in de vergrijzing. De ouderen willen er niet uitstappen en bezien een functie binnen de club nog steeds als een eer en willen deze, ten koste van alles bewaren. Wat heeft een nieuw lid aan dergelijk bestuur ?. Anderzijds zullen er in iedere club wel één of twee nog actieve bestuursleden te vinden zijn. Denk nu echter niet dat ge van hen iets zal bijleren of enige hulp mag verwachten, zij denken alleen maar aan hun eigen prestaties, meestal dan nog verbonden aan uitgesproken geldgewin. Geef mij dan nog eens een grondige rede om nog in clubverband te fungeren. Wat kan u in Gods naam leren van bestuursleden die deze hobby reeds lang naar de achtergrond hebben verschoven en liever gaan vissen aan de oeverkant of de clown uit hangen op de toneelplanken. Indien dit de toekomst is van de ornithologische verenigingen, dan hoeft het voor mij helemaal niet meer en zal een individuële aansluiting zeker soelaas brengen voor veel problemen. U mag zich tot de gelukzakken beschouwen indien je bent terecht gekomen in een club waar je nog oprecht en in volle vertrouwen vragen kan stellen  die dan ook een antwoord bieden voor uw probleem. Die clubs zijn er beslist nog hoor, maar....het is wel uitkijken en zoeken, gemakkelijk zal het zeker niet zijn.

01-02-2009 om 00:00 geschreven door TJip  

De  ENGELSE  KORTHARIGEN

30-01-2009 om 12:01 geschreven door TJip  

LEMEN  huisje  te  Tervant - PAAL

29-01-2009 om 11:08 geschreven door TJip  

LIMBURGS   HEDEN   en   VERLEDEN....

28-01-2009 om 18:36 geschreven door TJip  

Koen 

DE GREEF

hoopt het  ooit  ver  te  schoppen  als  rood – kweker!

Van in mijn prille jeugd ben ik steeds begaan geweest  met dieren. Mijn vader was een verstokte  duivenliefhebber en zo heb ik waarschijnlijk de microbe overgenomen. Niet dat ik het zo fel begrepen had op duiven, al vond  ik deze soms ook wel prettig gezelschap om mee om te gaan.

De eentonige kleurvariatie  bij de duiven lag mij echter niet zo goed en zocht dan maar een uitweg bij vogels die meer kleurschakeringen lieten zien.

Links en rechts had ik reeds bij vrienden, vogels gezien die voldeden aan mijn wensen. Als 13-jarige pagaddder wist ik zelfs niet eens dat het hier om kanaries ging. In een vrijstaande  duiven volière van mijn vader begon ik zo met  mondjes maat wat aan te schaffen. Zo kreeg ik een bonte  mengeling samen van vrienden die geen blijf wisten met overtollige  vogels. De bevolking van deze grote volière  bleef maar groeien, een echte mengeling van alle denkbare  kleuren. Alles zat daar maar samen. In die tijd moest men mij niet vragen wat een pop of een man was. Wanneer  ik er eentje  zag fluiten wist ik na een tijdje toch al dat ik hier met een mannetje te maken had. Voor de rest moest men mij geen vragen stellen want ik kende er hoegenaamd geen jota van.

Zeker moment had ik echter de grote deur van de volière laten openstaan en foetsie waren mijn  25  kanaries. Bij de buren hebben ze er waarschijnlijk nog wel wat plezier  aan beleefd achteraf.

Voor mij was echter de eerste rage als kanarieliefhebber verleden tijd. Na deze tegenslag heb ik mij dan als puber op het voetbal gestort.  Mijn vrienden van destijds vertelden mij al eens over hun belevenissen en straffe verhalen die ze hadden beleefd in het avontuurlijke uitgaansleven. Dus ging ik ook maar eens proeven van het genoegen van het leven. Van het een kwam natuurlijk het ander. Ik had immers de leeftijd bereikt dat er aan de toekomst  mocht worden gedacht. Al snel kwam ik dan ook mijn uitverkorene tegen en meteen was het hek van de dam. Het leven ging zijn normale gang en na korte tijd konden we ons eigen huisje betrekken.

An, mijn vrouw is een uitgesproken dierenvriend en dit heeft mij er dan ook toe aangezet om een nieuwe start te maken als kanarieliefhebber.

Aan de Ed. Robeynslaan 99 te Diest hadden we ruimte zat om er wat moois van te maken .Het begon allemaal met een siervolière om de tuin wat op te smukken. Tijdens mijn beroepsbezigheden als kok kwam ik dan in kontact met Roland Vervoort. Roland had reeds wat watertjes doorzwommen als vogelliefhebber bij  “De Heidevink” in Bekkevoort. Van hem heb ik dan de wijsheid meegekregen dat men met vogels aan bepaalde wedstrijden kon deelnemen, zelfs dat wist ik niet. Nu was het karretje pas echt aan het rollen gegaan. Roland is dan even mijn vogels komen keuren en zag meteen dat er enkele tussen zaten die tentoonstellingswaardig waren. Een volgende uitdaging lag voor de hand, ik zou het eens willen proberen. Na vooraf nog wat inlichtingen te hebben ingewonnen over het  TT-gebeuren had ik mij, bij wijze van test eens ingeschreven in Bekkevoort voor mijn eerste avontuur. Uiteindelijk werden het verschillende ereprijzen. Dit gaf mij een voldaan gevoel en vooral de  drang om er verder mee te gaan. Pretentieus als ik ben zou ik zo snel mogelijk een  kampioen willen spelen,  dit gaf me in elk geval een lekker voorgevoel. Enkele weken later is mijn droom dan waarheid geworden. In Rillaar behaalde ik mijn eerste kampioen met een intensief rode kanarie. Nu was de boot definitief vertrokken, zo dacht ik althans.  Al snel stond ik echter opnieuw met beide voetjes op de grond en heb moeten concluderen dat de ene week de andere niet is en bovendien dat de tegenstand iedere week wel verschillend is. Toch wilde ik mij verder profileren binnen het kanariewereldje. Een eerste confrontatie wilde ik dan ook met beide handen grijpen. Begin vorig jaar kreeg ik te  horen dat er ook speciaalclubs voor kanaries bestonden. Dit zou misschien de oplossing kunnen brengen om mijn onwetendheden wat bij te schaven. Dit is voor mij geen onoverkomelijke afstand, dus…Begin oktober  hadden ze daar hun  Show, en dat wilde ik niet missen. Ik wilde mij eens meten met de grote  jongens zoals Ludovic Magis, Johan Laffineur en andere Eddy Stiersen. Ik zocht mijn beste 20 vogels eruit en deze moesten de vuurdoop dan maar ondergaan. Eerlijk gezegd, ik ben naar die TT getrokken met gemengde  gevoelens. Zouden mijn vogels wel op kunnen tornen tegen al die gevestigde  namen, anderzijds zat ik ook wel met de gedachte : “Zou ik mij daar  niet belachelijk gaan maken? “  Nadien,  bij het vernemen van het verdict was ik de hemel te rijk,  er pronkten 6 X goud, 5 X zilver en 1 X brons op mijn kooien en behaalde nog een mooie 7^de plaats in het klassement. Voor mijn debuut tussen de grote jongens kon ik hiermee alleen maar tevreden zijn. De week nadien heb ik dan een bijzondere ervaring opgedaan. Na Oplinter was ik zowat beginnen  zweven en liep rond met de gedachte dat ik er al was. De opdoffer  die ik de week nadien in Rapertingen te verwerken kreeg was niet mals. Bij SKKLimburg had ik natuurlijk ingeschreven met de uitslag van Oplinter voor ogen en in de hoop om het hier evengoed te doen. Bij nazicht van mijn keurbriefjes leek het meer op een catastrofe uit te draaien. Het resultaat was 1 X brons en daar moest ik  het  dan maar mee doen. Deze teleurstelling heeft mij doen inzien dat je best nooit uw verwachtingen te hoog mag stellen, de uitslag kan bij negatief resultaat wel eens een wrange smaak nalaten, zeker bij beginnende liefhebbers. Er zijn zoveel factoren die beslissen over het lot van uw vogels, temeer daar het ogenblik  van de keuring een momentopname is tijdens het wispelturige leven van een vogel. Zo heb ik ook geleerd dat we onze vogels voor, maar zeker ook na  iedere  TT  met de meeste zorg moeten omringen.. Wat mijn toekomst betreft heb ik mij voorgenomen om niet te veel soorten te gaan houden. Momenteel wens ik het te houden bij de rode (mijn lievelingskleur), de witte en de vetstof Geel intensief. Ik besef als geen ander dat ik nog een lange leerschool voor de boeg heb om de top te bereiken. Ik voel me echter goed tussen de oudere  liefhebbers  met een rijke ervaring. Nog belangrijker is misschien wel dat ik een passie heb voor deze hobby. Ik beleef deze  hobby in de pure zin van het woord en heb een hekel aan het commerciële aspect er omheen. Wanneer ik ergens in de problemen zit met bepaalde koppelingen of andere kweekperikelen, dan kan ik steeds terugvallen op enkele bekende kwekers die mij uit de nood willen helpen en steeds  klaar staan met goede raad. Onder deze waardevolle raadgevers vernoem ik graag Antoon Van Baelen, André Van Winkel, Piet  Morel en Eric  Dirix. Bij hen heb ik overigens ook heel wat van mijn kweekvogels kunnen aanschaffen, nu is het nog wel afwachten wat de kweekresultaten zullen opleveren.

In de nabije toekomst zou ik mijn pijlen willen richten op de grote COM TT in Mechelen (Geel) en wie weet, ooit eens naar  een   WK  als dit eens goed zou uitkomen qua  verplaatsing.

Wanneer er topkwekers  bereid mochten zijn om mij nog wat bijkomende goede raad te  verschaffen, ik ben één en al luisterend  oor.

Tot slot wil ik mijn bewondering uitspreken voor de liefhebbers die het ganse seizoen, iedere week wel ergens tentoonstellen, ik besef maar al te goed hoeveel werk hieraan te pas komt.

Persoonlijk heb ik heel wat steun van mijn vrouw die mij bijstaat bij het klaarmaken van de vogels en de verzorging ervan, al moet ik zeggen dat mijn vogels toch op de 2^de plaats komen, na haar 2 lievelingshondjes. Eerlijk gezegd; ik mag echt niet mopperen over gebrek aan hulp.

(Red.:)  Dergelijke gemotiveerde liefhebbers, zoals Koen, verdienen onze aandacht en zouden op meer steun moeten kunnen rekenen.

                                                                                                                                 Tekst: - TJip.-

27-01-2009 om 00:00 geschreven door TJip  

26-01-2009 om 18:45 geschreven door TJip  

M A R I A D I S T E L

Silybum  marianum

         Andere  volksnamen:

        De  Bonte  Distel

                               De  Melkdistel

                                              Onze-Lieve-Vrouwdistel

De  legende  van de  Mariadistel leert  ons de  herkomst  van  deze  benaming. Destijds was  Maria met  haar  pas  geboren kindje  Jezus op de  vlucht naar  Bethlehem  om  koning  Herodes  te ontvluchten.  Tijdens  de  vlucht  kreeg  kindje  Jezus  plots  grote  honger. Zo klein  als  hij  was,  toen  was  het  al  een  doordrijver.  "Vlucht  of  geen  vlucht, ik  heb  honger  en  wil  eten".  Maria haastte  zich  om haar  borstvoedingreservoir  van  onder  haar  lompen te  foefelen  en  gaf  zoontje lief het  gevraagde  voedsel.  Tijdens  het  gulzig slabberen  morste Jezus echter  met  het overvloedige  witte  goedje.  Enkele  druppels  vielen  op de  bladeren  van een  distelsoort in hun  nabije  omgeving.  Het  onkruid  was zeer  vereerd dat  het  de  druppels  moedermelk over  zich  heen  kreeg van  de  moeder  van  God. De  witte vlekken op de  bladeren  zijn in  ere  gehouden en  zijn  nog steeds  aanwezig  op  de  bladeren  van  de  Mariadistel.  Van daar  de  naam  Mariadistel. Tot  zover  de  legende. Hoever legendes geloofwaardig  mogen  geacht  worden  zoekt  uzelf  maar  uit.  Bewezen  is  echter  wel  dat  de  Mariadistel  heel  wat krachten  worden  toegeschreven op  velerlei  vlak.  Zo  zou het  aan te raden  zijn voor  personen  die  gemakkelijk reisziek  worden in de  wagen of  vliegtuig. Een  week voor  je  op reis  vertrekt zou het  raadzaam  zijn  om  dagelijks  wat  zaadjes  van  de  Mariadistel  op  te peuzelen. Volgens  wetenschappers  zou  dit er  toe  bijdragen  om  de  wagenziekte  af  te  wentelen.  Dit maar  als  een  mee  te  nemen  tipje om  uw  vakantie  niet  te  bederven  van bij  het  vertrek.

In hoofdzaak  gaat  het er bij ons, als  vogelliefhebbers,  in hoofdzaak om het  nut te  leren  kennen van  wat  de  Mariadistel  teweeg  brengt  als  voedingskracht  bij  onze  vogels.

Een  eerste  tip, vooraleer we  aan  het  toedienen ervan  zijn, wil  ik  toch  meegeven:  Wanneer  je  deze  kruiden  gaat  zoeken om  ze  te  plukken (en  dit  is  van  toepassing  voor  alle  kruiden), ga  ze  dan  zoeken op  plaatsen  waar  ze  niet  te veel in  contact  komen met  uitlaatgassen  (langs  autosnelwegen) of  in  de  omgeving  van vervuilende  industriezones.

In  feite  is Mariadistel een uitheemse  plant, afkomstig uit  het  uiterste  zuiden  van  Europa  en  Iran.

In  onze  contreien komt  ze minder  veelvuldig  voor.  Meestal  vinden  we  deze  distel in  verwilderde vorm op  braakliggende terreinen,  langs wegbermen en  sporadisch  ook  wel  eens  in  onze moestuintjes.  De  Mariadistel  kan  uitgroeien  tot  zelfs  1,50 meter  hoogte en  staat  in  bloei tijdens de  maanden juni  tot  september. Oorspronkelijk  kende men  deze  plant  enkel  als  voedselgewas.  Zo  kon men  wel  eens  "Varkenshaasje op  een bedje  van Mariadistelblaadjes"  tegenkomen  op  het  menu als  delicatesse.

Dat  Mariadistel de  aandacht  reeds  van in de pré-historie naar  zich  heeft  getrokken bewijzen sommige  uitspraken  van de  "medicijnmannen" en  later van  de  geneeskundige  experten.

Zo  beweerde  enen  Plinius de  Oudere,  dat het  kruid  niet  de  moeite  waard  was  om  gekookt  te  worden maar  dat  het  wel  een uitstekend  middel  was  om  gal  af te  drijven. Culpeper  is  dan  weer  vol  lof  over  deze  plant  waardoor  hij  het  de  Genezende  Distel  noemde. Volgens  hem  achtte  hij  het  kruid  zeer  nuttig  bij  het  voorkomen  en  genezen  van  de  pest. Ook  zou  volgens  hem deze  distel ideaal  zijn  om  verstoppingen  in  de  lever  en  milt  te  voorkomen.

Westmacott  schreef  in  1694  over  deze  distel:  "Het  is  de  vriend  van  lever  en  bloed".  Om  de  twijfelaars  op  het  juiste  pad  te  brengen : "Wees  gerust, Mariadistel is  wel  degelijk  geneeskrachtig",  maak  dus  gebruik  van  dit  wondermiddeltje  van  moeder  de  natuur.

In 1929 begon de  Duitse  arts  H. Schulz  met  een  uitputtend wetenschappelijk  onderzoek van o.a.  de  Mariadistel  en andere  onkruiden. In  de  jaren '50 werd de  inhoudstof Silymarine  bij  de  Mariadistel  geïsoleerd.  Een  ander  bestanddeel  is de  "Silibinine",  deze  stof  is  heden  ten  dage  in  ieder  antigif  centrum  van  Europa,   standaard  aanwezig.

Andere  inhoudstoffen  van  deze  bijzondere  plant  zijn  o.m.:

• - Flavonen (Sibybine, Silymarine - vet van de zaden, Silidiamine en Silychristine)

      -     Etherische  olie                                -    Bitterstoffen

      -     Slijmstoffen                                      -    Tyramine

      -     Histamine                                        -    Fumaarzuur

      -     Vette  olie                                         -    Albumine

De voornaamste  dezer  stoffen is wel  degelijk  de  Silymarine.  Deze  stof  werkt  rechtstreeks  in op de  lever  en  beschermt  deze  tegen  allerlei  gifstoffen.  Silymarine  zal  er voor  zorgen dat  de  lever  de  nodige enzymen en  proteïnen  aanmaakt  om  de  lever  te herstellen en  om  nieuwe  weefsels  aan  te  maken.  We  kunnen  deze  stof  bestempelen  als  een  antioxidant.

Even ter  zake  komende  ten  dienste  van  de vogelliefhebbers.

Hoe  herkennen we  deze  plant  in  de  natuur  ?

Deze  distel,  die  tot  1,50 m  hoog  kan  uitgroeien  is een  reukloze  plant  en  smaakt  naar  artisjok.  Zoals reeds  gezegd  kan  je  hem  sporadisch  vinden  langs  bermen  en  op  verschillende  terreinen,  tot  zelfs  in  je  eigen  moestuintjes.  Van  juni  tot  september kan  je  hem  het  best  erkennen aan  zijn  mooie  purperen  bloemen. De  bladeren  zijn  glanzend  groen  met  bonte, witte  versieringen  langs  de  nerven.  Langs  de  randen van het  blad  merk  je  franjes met  lange  stekels.  De  vruchtjes  zijn  glanzend met  zwart  of  geel gemarmerd  en  dragen een  vruchtpluis  die  aan  de  voet  voorzien  is  van  een  krans  met  tandjes.

Wanneer  kunnen  we  best  deze  plant  oogsten  ? ? ?

In het  voorjaar  oogsten  we  de  wortel,  jawel....de  wortel,   want  deze is  zelfs  zeer  nuttig  voor  onze  vogels.  De  bladeren  plukken  we  in mei  en  juni.  De  vrucht  is  rijp  in  oktober,  deze  kan  je  echter  ook  reeds  oogsten  vanaf  juni maar  de  vogels  hebben  er  dan  wel  last  mee  om  ze  te  pellen. De  zaadjes  zijn een  echte  lekkernij  voor  onze  vogels.  Hoe  lichter  van  kleur  (bruin) ze  zijn  hoe  gemakkelijker  om  te  pellen  voor  de  vogels,  de  zwarte  zaadjes  zijn  het  hardst.  Wil  je ze  echter  toch  reeds  in  zwarte  toestand  geven aan  de  vogels,  plet  ze  dan  vooraleer  te  veren.  Aan te  stippen valt  in  dit  geval  wel:  Maal  de zaden  nooit  fijn. Trouwens,  gemalen  pellen  zijn waardeloos  voor  de  vogels en  ze  zouden  wel  eens  last  kunnen  krijgen van deze  overbodige  ballaststoffen. Zoals  reeds  aangegeven,  de  Mariadistel  kan  in  zijn  geheel  aan  de  vogels  gegeven  worden (bladeren,  bloem,  vrucht  en  de  wortels).

Roodfactorige  vogels  hebben zeker  nood  aan  deze  plant  om  hun  lever  te  vrijwaren  van overbelasting door  de  veelvuldige  kleurstoffen. Bovendien  moet  je zeker  weten dat  de rode  kleurstofpigmenten  die  b.v.  de  kanaries  toegediend  krijgen  erg  nadelig  zijn  voor het in stand  houden van  een  gezonde van een  gezonde  lever.  Mariadistel  mag  hier  dan  ook  niet  ontbreken .

Preventief  kan  men de  vogels  ook  regelmatig  een  thee aanbieden  van geplette  zaden,  om  hun  lever  op  peil  te  houden.  We  nemen  hiervoor een  koffielepel  geplette  zaadjes,  deze  overgieten  we  met  een  tas  heet  water en  laten  dit  dan  zo'n  15  minuutjes  trekken.  Na  het  afkoelen  zeven we  het  geheel  en  voegen  de  thee toe  aan  het  drinkwater. Wanneer  je  nu  echter  aan  de  luie  kant  bent kan  je  ook  best  in  de  handel  terecht en  kan  je  ook  extracten  kopen  van  de  Mariadistel  om  deze  in  het  drinkwater  te  doen.

De  ware  natuur- en vogelvriend  zal  zich  zeker de  moeite  getroosten  om  eigenhandig te  gaan  zoeken,  oogsten  en  klaarmaken  van  de  Mariadistel  voor  zijn  vogels.

Waarom  uw  lieve  €urootjes naar  de  apotheek  brengen als  je  het  gratis  aangeboden  krijgt  van  de  natuur.  Denk  maar  eens  aan  het  gezegde: "Alles  wat  je  zelf  maakt  of  doet  is  altijd beter",  in  ons  geval  kunnen  we  er  nog  aan  toevoegen dat  het  ook  nog  gezonder  is.

Persoonlijk  ben  ik nog  geen  enkele  liefhebber,  dewelke  Mariadistel voert  aan  zijn  vogels, tegengekomen  die  last  heeft  gehad  van  de  "zwarte  stip"  of  aanverwante  leverziektes.

Dus....ik  zou  zeggen:    Zeker  uitproberen ! ! !

                                                                                                          Gezondheid  ermee

                                                                                                                      TJip

26-01-2009 om 18:30 geschreven door TJip  

26-01-2009 om 18:20 geschreven door TJip  

AGAAT  -  WIT

De Zilveragaat of  de Agaat -Wit is  een vogel met  witte  grondkleur waar we alle  fouten op  zien. Er is geen enkele kleurkanarie te noemen waarbij het geringste  foutje  zo sterk naar  voren komt als  bij de  Agaat-wit. Het  minste  spoortje  bruin ,  wat niet  gewenst  is,  valt  erg  fel  op.  Deze  kleurslag  bezit  zwart pigment; bestreping  op  rugdek,  flanktekening en baardtekening.

De  eerste  reductiefactor treedt op  bij de  agaten,  de zogenaamde  opbleekfactor,  waarbij  de  bruine  phaeomelanine  in sterke mate en de zwarte  eumelanine in mindere  mate  worden verminderd. De agaat-wit  is  en  blijft  toch nog  een redelijke  donkere  vogel.  De waarde  van de agaat-wit  stijgt  naargelang  de helderheid van de  kleur. Belangrijk is, dat de bevedering niet te lang wordt, dit geeft  het juiste  kleurtype de gelegenheid zich volledig te tonen. De  blauwfactor kunnen we  goed  gebruiken om het overtollige bruin  te  verdringen. De kwekers van Agaat-wit kleurkanaries dragen er zorg voor dat  hun  vogels een  zekere  graad van blauwstructuur  hebben.  Hierdoor  winnen zij aanmerkelijk in  helderheid van  kleur. Belangrijk is  zeker dat  de  melanine begint  vanaf de snavelbasis, zowel boven als onder  de  snavel.  Een bleke voorhoofdsband of een lichte  bef moeten we ten allen  tijde vermijden in de  agaatkweek. Anderzijds letten we  vooral op de typische agaatkenmerken ; de  baardstreep in  een  opgebleekt  masker, lichte  wangvlekken, lichte  wenkbrauwen en de licht kleurloze  omzoming  van de pennen.

Door de afwezigheid van de - zichtbare- bruine phaeomelanine en de de vetstofkleur (wit is geen echte vetstofkleur) zal de zwarte eumelanine van de tekening meer plaats krijgen en dus  breder  worden zoals trouwens bij alle schimmelvogels. Een Agaat - wit kan nooit even fijn getekend zijn als een agaat geel of rood intensief. Dat is een utopie. Bij de Agaat - wit dominant houden we de aanslag in de grote  vleugelpennen goed in de gaten, hoe minder hoe beter. De Agaat - wit mannen zijn uiteindelijk de beste tentoonstellingsvogels. De poppen  zijn  meer  de  kweekvogels, ze laten over 't algemeen  nog wat  bruin  zien en zijn niet  helder  genoeg.  Het komt maar  zelden voor dat een Agaat - wit pop het kan opnemen tegen een Agaat - witte  man. Voor de tentoonstelling  komt het er op neer dat de vogel die de standaardeisen het dichtst  benadert ook het hoogste  puntentotaal  zal bekomen.

De snavel, pootjes  en  nagels moeten qua  kleur een harmonieus geheel vormen met de kleur van de  melanine, niet te  donker, zeker geen zwarte nagels maar  ook  niet  te  licht. Witte teennagels komen geregeld voor  en  zullen  ook  zwaar  bestraft  worden.

Het  rugdek van een tentoonstellingsvogel moet een mooie, korte onderbroken bestreping laten zien, ook in de  flanken.

De  duidelijke onderbroken zwarte rug- en flanktekening moet contrasteren met een donkere grondkleur, vrij van zichtbare phaeomelanine. Door de werking van de eerste  reductiefactor zal de bestreping fijner en onderbroken zijn in tegenstelling met de  zwartserie. Hier wordt  als indicatie  gegeven dat de  besttreping in de agaatserie ongeveer  half zo breed is als de bestreping van de overeenkomende  vogels in de zwartserie (indicatie 25/75 verhouding) Bij de schimmels en de  mozaïeken mag de  bestreping wat  breder  zijn  dan bij de intensieve vogels. Deze  bestreping moet  wel duidelijk onderbroken  zijn. De  bestreping  moet  beginnen op  de  kop en via de rug doorlopen in de richting van de  staart, ook de  flanken moeten een  duidelijke bestreping laten zien. Deze  bestreping  moet in harmonie zijn  met de  rugbestreping.

De  typische  baardbestreping  bij de  agaat moet aan  beide  zijden  aanwezig  zijn. De  grondkleur moet  mooi  egaal over  het  hele  lichaam. Natuurlijk  moet de vogel goed  van  bouw  zijn, kop, lichaam en staart  moeten  een goede  harmonie  vertonen.  Het poseren van de  vogel, daar  kun je  zelf veel  aan  doen maar  je  zal er de  tijd  moeten voor  nemen. Belangrijk is dat de  vogel  rustig is zodat hij  zijn flanken  zal  tonen  zoals  ze  werkelijk  zijn. Een onrustige  vogel zal zijn flanken omhoog  gooien en krijgt hij  als opmerking "flanken opgebleekt", wat in werkelijkheid misschien  niet  zo is.

Bij te ver opgebleekte  of uitgeloogde pennen,  wat bij  het  jarenlang kweken van agaat X agaat wel eens  kan voorkomen, wordt het hoog tijd een zwarte  (in het geel of wit) te paren met uw kweekvogels. Een ervaren agaatkweker  doet  dat sowieso regelmatig. Daarvoor  gebruik je best een agaat-man met een  zwarte  pop. Uit deze combinatie worden er al onmiddellijk agaat-poppen geboren en de mannen zijn zwart van kleur maar  wel  agaat verervend.

Het  kweken van tentoonstellingsvogels is verre  van eenvoudig er bestaan dan ook geen recepten die gegarandeerd resultaat  zullen hebben.  Toch zijn er kwekers  die elk jaar opnieuw  succes behalen met goede en  zeer  goede  vogels. Hier  is  wel geen  sprake  van toeval. Deze  kwekers weten precies  wat  aan  elkaar gepaard moet  worden en voor  mij  zijn  dit  echte  vakmensen op hun  gebied.  Een voorbeeld;  Men gebruikt  een agaat dominant witte  man  X  agaat geel schimmel pop,  beiden moeten goed van kleur en tekening  zijn.  Een tweede  voorbeeld; Agaat wit recessief  man  X  Agaat geel split wit recessieve  pop.

De  VERERVING:

De  Agaat  vererft  geslachtsgebonden en is recessief ten opzichte van de wildvorm maar  dominant t.o.v. de  isabel. -  Mogelijke  broeduitkomsten  zijn o.m.:

Agaat wit dominant  X  Agaat geel (schimmel) of omgekeerd:

            50 %  agaat wit dominant poppen en mannen

            50 %  agaat geel poppen  en  mannen.

Agaat wit dominant  X  Agaat wit dominant;

            50  %  agaat wit dominant poppen en mannen

            25  %  agaat geel poppen en mannen

25  %  lethaalfactor   ---   De  lethaalfactor  is een  dodelijke factor die men kan bekomen door  het koppelen van b.v. intensief  X  intensief of in dit geval dominant X dominant.

De lethaalfactor is de oorzaak van  sterfte in het ei of bij pasgeborenen

Moet men terugkoppelen aan de  zwartreeks (bv: om melaninebezit te verbeteren):

Man Agaat wit  dominant  X  pop  zwart-geel (half intensief)

            25  % zwart geel mannen, split voor  agaat

            25  % zwart dominant wit mannen, split voor  agaat

            25  %  agaat  geel  poppen

            25  %  agaat dominant wit  poppen.

Zwart geel (half intensief) X  Agaat  wit  dominant

            25  %  zwart geel mannen, split voor  agaat

            25  %  zwart wit mannen, split voor  agaat

            25  %  zwart geel  poppen

            25  %  zwart wit  poppen  ---  Eigenlijk  niet  zo'n goede  paring want  men bekomt  geen  enkele agaat

Zwart geel/split agaat  X  agaat   wit  dominant

            12,50  % agaat geel  mannen

            12,50  % agaat  wit  mannen

            12,50  %  zwart geel mannen (split voor  agaat)

            12,50  %  zwart wit mannen (split voor  agaat)

            12,50  % zwart  geel  poppen

            12,50  %  agaat geel poppen

            12,50  %  zwart wit  poppen

            12,50  %  agaat wit  poppen

Veel  voorkomende  fouten  bij deze  vogels is een  te  brede en/of  te  lange bestreping - geen  of te zwakke  flanktekening. Ook  de  baardtekening schept soms  problemen, of deze  tekening  ontbreekt of  ze is  fel opgebleekt, soms  zelfs  niet  evenredig  aan beide  zijden. De  lichte  omzoming  van de  vleugel- en staartpennen kan te  breed  uitvallen.  -  De  grondkleur (zilvertint) is  niet  zuiver (helder)  genoeg.

De  snavel, pootjes en  de nagels zijn te  zwart in harmonie  met de rest  van de  vogel.  Bij de  dominanten is er  teveel of te weinig gele  aanslag te merken in de  grote  pennen. Ook  aanslag schouders en staart komt  wel eens  voor. Te  weinig  blauwfactor (vogel wordt te  bleek)  te veel  blauwfactor (vogel wordt te  donker)

Te veel  schimmel doordat de  bevedering  te lang is waardoor  de  vogel erg ruw  toont, vooral in de  flanken dan.

Zoals je kan merken is deze  vogel geen  doetje  om te  kweken, zeker  niet wanneer  het  gaat  om  kwaliteitsvolle  tentoonstellingsvogels.

                                                                                                         Succes  ermee,

26-01-2009 om 14:09 geschreven door TJip  

Hier bedoelen we niet alleen  CARNAVAL.....

Ook  de  POLITIEKERS  zullen weer 

voor  SCHUT  STAAN

Niet tegenstaande de carnavalperiode reeds officeel is ingezet op  11 november, hebben we er nog maar weinig van gemerkt. Omdat carnavallisten de  "11" hoog in het vaandel voeren zal dit ook wel de rede zijn dat de carnavalperiode ook start  op 11-11 van ieder jaar. Stilaan komt nu de tijd  om aan de plezierige festiviteiten te beginnen. In de eerste plaats, de soms groots opgezette optochten en pronkzittin- gen. De Prinsverkiezingen zijn grotendeels wel achter de rug maar de feestvarkens zijn niet meer in te tomen. Alle redenen zijn goed om zich in het feestgedruis te storten.

Indien wij onze dagelijkse beslommeringen even kunnen van ons afzetten is dit wel de enige goede gelegenheid van het jaar.  De ouderen voelen zich dan weer enkele  dagen jong en de jeugd denkt dat zij het nu voor het zeggen hebben.  Zo lang het maar gezellig en binnen de perken blijft kan niemand daar iets op tegen hebben. In Limburg is deze traditie nog fel in trek met o.m. optochten in Hasselt, Beringen, Maaseik, Tongeren, Leopoldsburg en vele anderen. Willen we het wat grootser zien moeten we in eigen land naar de stad der  ajuinen (Aalst). Net over de grenzen heen kunnen we terecht in Valkenswaard  en Eindhoven bij onze Noorderburen. Voor het Duitse grondgebied zijn  Keulen en Aken wel de trekpleisters bij uitstek.

Wanneer  je nu in eigen regio een carnavalparade wil gaan bekijken zal je raar opkijken van de vele, in "Burka" gesluierde figuren. Vooraleer ik het hierover ga hebben wil ik toch de lezers er aan herinneren dat we in juni a.s. met z'n allen naar de stembus moeten om onze NIET-gewaardeerde  mening te  zeggen.  Wel, de politiekers hebben deze periode dan ook aanzien als een geschenk uit de hemel en zijn reeds gestart met hun campagnes.  Je kan er donder op zeggen dat je in iedere stoet wel wat "Burka's" zal te zien krijgen. Precies deze vermomming zal aangegrepen worden door de heren "zakkenvullers" om hun "beloftes" aan de man te brengen.  Nu kan je zichzelf afvragen waarom in een Burka ? Iedere belastingbetaler weet maar al te goed dat de hedendaagse politieker niet meer te voorschijn durft te komen omdat het schaamrood van hun smikkel is af te lezen. Zij weten maar al te best dat ze enkel en alleen maar leugens staan te verkondigen en dat al hun beloftes op 20 juni reeds in de vuilbak zijn terecht gekomen.

Dat wij, arme belastingbetaler dit blijven slikken is mij een raadsel. Waarom moeten wij onze nikkel blijven afdraaien om die paljassen een buitensporig leventje te bezorgen ? Als er dan toch even sprake kan zijn van een bonus in de begroting dan staan ze reeds te zwaaien naar Afrikaanse en andere bedenkelijke figuren om hen duidelijk te maken dat ze nog wat in kas hebben om te verdelen, mits er wat tegenover staat (privé dan).

Nee, onze politici hebben geen greintje menselijk fatsoen en denken alleen maar aan het belang van hun eigen bankrekening. Weten ze wel hoeveel Belgen er onder de armoedegrens moeten leven ?  Hun antwoord is dan: Dat is hun eigen schuld, ze hadden maar in de politiek moeten stappen.

Een andere vraag is tevens "Waarom zoveel miljoenen verspillen aan deze verkiezingscampagnes die toch helemaal geen aarde aan de dijk brengen". Zeg nu zelf, schudden ze niet zolang met de uitslagen totdat hun vriendjes komen opdagen voor de onmenselijk hoog betaalde postjes in te nemen ? Schaf die onnozele  zever toch af en gebruik al die verloren €urootjes om de Belgen een menswaardig bestaan aan te bieden.  Stap af van die stemplicht en laat de exentriekelingen maar doen wat ze steeds hebben gedaan: Hun eigen goesting doen,...wij zullen wel werken.

Daarom zou het aangewezen zijn om tijdens de carnaval optochten, de ganse politiek eens duchtig in zijn hempie te zetten. Spreek mij niet meer over deze of gene politieker, allemaal van hetzelfde slag.

De ideale oplossing zou zijn om die heren aan politiek te laten doen aan een minimum loon, benieuwd hoeveel er nog zullen resten...  Of....... misschien toch, maar dan zullen het wel omgevormde belgen zijn van Turkse of Marokaanse origine.

BESLUIT:  Pas dus op  voor de  "BURKA's"  tijdens het nakende  carnaval.

24-01-2009 om 00:00 geschreven door TJip  

       De  gedaanteverwisseling 

       van  onze vertrouwde GELE  KANARIE

Sedert mensenheugnis kennen we de gele kanarie als zijnde een geel vogeltje dat in ieder huisgezin wel aanwezig was om de gezelligheid erin te houden. Toch is de kanarie van origine niet geel maar heeft een groen pakje aan. Door de jaren heen hebben de liefhebbers destijds het gele verenkleed bekomen door gespecialiseerde kweektechnieken. De drang naar vernieuwing is echter niet te stuiten. Jaarlijks komt men links of rechts wel te voorschijn met een nieuwe kleurslag. Denk nu vooral niet dat het is om de kleine liefhebber een ruggesteuntje te geven, verre van, in tegendeel zelfs. De hoofdbetrachting is in de eerste plaats  winst te kloppen uit de geschapen situatie.

Wie denkt  ge  dat  hiervan dan weer de dupe zal worden ?, Juist ja, de kleine  liefhebber. Zeg nu zelf, waar vinden we momenteel nog zuivere kweekvogels. Met "zuivere" bedoel ik dan vogels waarvan je tijdens de kweek niet voor verrassingen komt te staan. Dat een kanariekweker mee wil evolueren met de tijd is de normaalste  zaak. Hiervoor mag echter de gezondheid van de vogel niet in het gedrang komen.

Een mooi voorbeeld van ongeoorloofde toepassingen in de kanariekweek is te vinden in de opfok met toediening van rode kleurstof. Wanneer het blijft bij "natuurlijke" kleurstof zou ik het nog kunnen bijtreden. De oude, gekende middeltjes zijn echter  niet voldoende meer om de "geldzoekers" te bevredigen.  Heden ten dagen zoekt men zijn heil in chemisch spul en andere produkten die de gezondheid van de vogel grote  schade kunnen toebrengen maar wel het beoogde  doel doet bekomen n.l. de  dieprode kleur van het verenpak. Men vergeet dan even stil te blijven staan bij het feit dat b.v. CANTHAXANTHINE wel het verlangde resultaat geeft maar dat deze stof de lever en de nieren van de vogel erg zwaar  belasten.  Om deze overbelasting wat te camoufleren grijpt men dan weer naar bepaalde medicatie om lever en nieren op peil te houden.

Gelukkig voor hen  die deze methodes toepassen heeft  Michel Van de Bosch van Gaia zijn arendsogen nog niet laten vallen op deze problematiek. Het zou voor de topkwekers van de rode kanaries wel een gat kunnen worden in hun financiële betrachtingen.

Nu ga ik mezelf even tegenspreken door hierna een pleidooi te houden voor het gebruik van Canthaxanthine. Uit liefde voor uw vogels zou uw keuze snel moeten gemaakt zijn, maar ja.... aan u de keuze.

Canthaxanthine bepaalt de kleurenwaarde van uw  roodfactorige kanarie. Canthaxanthine is naast Xanthophy carotenoïde (caroteen) is het produkt dat lichaamseigen is bij vele roodfactorige vogels. Om hun rode kleur te behouden is het noodzakelijk dat de vogel bepaalde natuurlijke stoffen kan tot zich nemen. In de natuur zoekt de vogel deze  zelf wel op en is hij kieskeurig, in gevangenschap moeten ze nemen wat hun baasje hen verschaft, dus de reeds  aangehaalde produkten. Voornoemde produkten en zeker de canthaxanthine zijn volledig oplosbaar in water en kunnen perfect gegeven worden, hetzij in het drinkwater, hetzij gemengd in het opfokvoer.

Bij de toepassing van canthaxanthine dienen we er wel op te letten dat we niet gaan overdrijven en de voorgeschreven dosis niet gaan aanpassen aan onze eigen goesting. Wanneer je denkt dat de rode kleurstof niet het gewenste resultaat geeft, doe dan geen onbezonnen dingen door de dosis te verhogen want dit zou wel eens fataal kunnen uitdraaien.

Wanneer we de kleurstof gaan mengen zullen we zeker nooit te veel gelijktijdig aanmaken want de bewaartermijn is hooguit enkele dagen. Het ideaal is natuurlijk om dagelijk vers klaar te maken.   We kunnen tijdens de kweekperiode de kleurstof best mengen in het opfokvoer en dan gebruiken we per kg opfof 1 gram canthaxanthine die we oplossen in lauw water (50cc), goed roeren en na afkoeling onder het zacht voer mengen. Wanneer we het via het drinkwater toedienen gebruiken we de zelfde dosis, dus  1  gram  per liter water. Deze aangemaakte  kleurstofpreparaten kan men 2 à 3 dagen bewaren in de koelkast (zeker niet in de diepvriezer). We beginnen met het toedienen ervan enkele weken voor de eerste  eieren worden gelegd. Ook moet men opletten dat we steeds dezelfde dosis toedienen en zeker niet enkele dagen overslaan, men zal dit dan merken aan de egaliteit van de kleur. Indien je mijn standpunt wil kennen, ....  wel, ik ben totaal tegen deze onnatuurlijke vorm van vogels prepareren, denk maar eens na,...of wacht je liever tot Gaia zijn neus aan het venster steekt ?????

23-01-2009 om 00:00 geschreven door TJip