40 jaar kinesitherapie praktijk - 95 dagen wandelfeest.
18-03-2018
Weekend in Cornimont: een fysieke test. Hoe is het gesteld met mijn conditie?
Het weekend van 16-17 en 18 maart stond al sinds oktober 2017 gepland in Cornimont. Samen met een aantal oude getrouwen van destijds hebben we de gewoonte om 1 maal per jaar een dropping weekend te organiseren in Ardeens gebied. De droppings die Jos destijds ontvouwde hebben niet veel meer gemeen met deze wandeltochten, al is het culinaire kantje nog steeds zeer goed verzorgd door ons kookpersoneel. Zoveel dank gaat uit naar Lilianne en Marie Rose die nog steeds de keuken en dus de voorbereiding der spijzen, op zich nemen. De ganse ploeg onder leiding van Jette en Pierre staat dan wel in voor de praktische schikkingen en voedselvoorraad, het klaarmaken is in handen van beide kookmoeders. Dank om weer de puike prestatie. Waar Gudy en Hans zich onberispelijk hebben verantwoordelijk gesteld voor de aanvoer van al of niet alcoholische drank, brood en andere heerlijke aperitiefonderdelen, moet gezegd worden dat wij hun taak niet willen en zullen overnemen, omdat de aanvoer van al dat geestesverrijkend vloeibaar vocht prima in orde was. Erik is de creatieve peetvader en denker van ons gezelschap. Hij zorgt samen met Hans voor de aanvoer en uitwerking van vele administratie en noodzakelijk mailverkeer. Dit jaar was de broer van Gudy, Mark, samen met zijn vriendin, ook voor de eerste maal van de partij. Een prima topografische kaartlezer. Voor de groep een aanwinst. Marie Therese was ook een nieuweling, maar heeft met brio de doop doorstaan. Johan, mijn naamgenoot gaat als sinds zijn prille jeugd mee en is trouwe medestander. De hondenfluisteraars, Danielle en Chris waren met hun fraaie Australische viervoeter ook aanwezig. Die beest liep heel het parcours mee! Joséé, de stille meeloper zegt nooit veel, maar als ze iets zegt vallen er vonken uit de luchter. Ook dit jaar konden we genieten en nagenieten van enkele van haar rake opmerkingen. Zalig mens is dat.
De twee kleinsten Mathias en Charlotte waren er haast onopgemerkt. Terwijl Joke en Pieter meewandelden hadden zij hun handen vol met Jack moe te maken. Ze zijn in hun opzet geslaagd. De Jack slaap nog steeds...
De tocht was over een drietal weken verkend in twee dagen. Dit weekend moesten die 20 en 28 kilometer echter op één dag worden afgelegd. Er waren vier groepen gemaakt. Ceécille en Marie Therese liepen hun parcours op GPS, en haalden de finish zonder een urgentieteam te moeten optrommelen. Walter, Jette, Erik, Johan 1, en Josée liepen de tocht van 20 kilometer in dit glooiend parcours. Danielle, Pierre, Mark en diens vriendin, Chris, Gudy, Hans, Joke, Pieter en ikzelf gingen voor de trek van 25 kilometer, die bij aankomst 28,1 kilometer bleek te zijn. Evenzo vormden de jeugdige deelnemers een ploeg op zich om deze lange afstand af te haspelen.
De test verliep voor mezelf niet zo slecht al heeft die laatste helling van de dag mij wat genekt en met beide voetjes op de grond gezet. Ik ben boven geraakt maar moest onderweg een drietal maal de kaarten verschudden. Mijn hartslag ging iets te snel omhoog en iets te snel in frequentie zodat herstel zich opdrong. Geen man overboord, al moet ik voor mezelf concluderen dat mijn paar extra kilootjes buikvet wel zullen meegespeeld hebben. Daar gaan we vanaf nu werk van maken.
Voor iedereen bleek de tocht een verzameling te zijn van fysieke inspanning, euforische voldoening, gezonde vermoeidheid, onderwegse dorst, humor onder elkaar, snakken naar de top, zoeken naar de weg en vooral een samenhorigheidsgevoel dat niemand ons ooit nog zal ontnemen.
Dat de dorstlessers naderhand zeer zacht onze adamsappel overspoelden hoef ik niemand duidelijk te maken, niet?
Ook de avondlijke fondue deed zijn faam van gezellig tafelen alle eer aan.
Blij dat de traditie die Jos destijds opstartte niet is vervlogen, maken we nu al plannen voor het volgende jaar.
Bedankt, wellicht tot binnen een vijftal weken want dan zien we enkele deelnemers terug op de tocht van Herent naar Waver. De eerste dagtocht van de 90 naar het West Spaanse Finistere.
Het kort in snel tempo af.
Zondag 4 maart is in de agenda gekleurd en aangeduid als familiewandeling in Neerijse. Al vond Mark het niet zulk een geslaagd idee om in de winter door de beemden te wandelen, ik gaf geen krimp toe en vond samen met Lieve dat dit een ideale plaats betrof om te wandelen, te drinken en achteraf ook te eten. Het viel allemaal nog best mee.
De acht kilometer waar ik me strikt moest aan houden om geen breuken in de zo trouwe familieband te creëren, vond ik voor mezelf als voorbereiding toch wat weinig. Marie Rose en ikzelf waren zondag al heel vroeg naar de markt in Heist op den Berg gereden en waren reeds terug thuis om 10.30 uur. Mijn planning klopte als een bus, want van Herent naar Neerijse was welgeteld 14,9 kilometer. Dat kon ik wel afstappen op 2,5 uur. Ik besloot dus te voet naar Neerijse te wandelen en daar de groep te vervoegen. Bovendien probeerde ik in Herent een stukje weg uit die ik nog nooit had bewandeld zolang ik er al woon. Het betreft de weg tussen het Mollekensveld en de achterkant van de Brantano aan de Brusselsesteenweg. Voorwaar een heel mooi stukje natuur zo kort bij onze leefwereld.
Ook de weg naast de autostrade was pikant, want het ging er erg opwaarts en bovendien lag er nog veel ijs en modder. Slippy way heb ik een paar maal bijmezelf gedacht.
Ik liep dan verder door Korbeek-Dijle en aan het avonturencentrum "The Shelter" stak ik de kasseibaan over naar het veld naast de Dijle. Daar was het pas vettig en glibberig. Tot ik op zeker ogenblik voor de afsluiting sta van het Dode Beemden reservaat. Privaat domein, iets wat ik haat als het eten van konijn of verzuurde personen. Ik ben er over geklommen en heb dus letterlijk dit reservaat eens van binnen gezien. Eruit geraken was ook niet zo moeilijk. Klokslag 13.15 stond ik aan de parking van De Kroon en kon ik de anderen verwelkomen. We wandelden hier nog een 8 tal kilometer en zo had ik toch ook mijn 23 gewenste kilometerpaaltjes gepasseerd. In de kroon deden we ons tegoed aan de drie soorten bier die ze er zelf brouwen. De Job-pils heeft me het meest bekoord. Den Delvaux was me iets te zoet, van het derde bier weet ik niet zo veel meer, want ik ben nogal een snelle drinker. Bovendien was het gezelschap zeer aangenaam, al moet ik hier voor mezelf wel een zeer zwaar gemaakte schrijffout rechtzetten. In het vorig artikel stond er Dire Streets en dat moet overduidelijk Dire Straits zijn. Ivo maakte er zich behoorlijk bezorgd over want volgens hem zal ik nooit in Ierland geraken via Engeland, omdat ik er gewoonweg niet meer binnen mag na deze kanjer van een grammaticale fout. Vergeef mij Mark Knopfler, David Knopfler, John Illsley, Chris White, Pick Withers en Alan Clark. Nooit schrijf ik jullie band nog in een verkeerde spelling dank zij mijn lieve broer Ivo.
Peter kon het beamen want ook hij hoort de mannen graag zingen van Sultans of swing, om maar te zwijgen over private investigations...
Ook de schone zussen en nonkel Mark waren erbij. Met negen aan de tafel, twee meer dus dan de Johan Verminnen bezong. Maar het was er niet minder prettig om.
Met stijve benen zijn we na een 2,5 uurtjes rechtgestaan en tevreden huiswaarts gekeerd. Plannen genoeg om binnenkort toch nog eens iets te forceren.
En weer een weekje dichterbij: voorbereiden in vriestemperaturen.
Weekend 24-25 februari 2018.
En weer wordt de druk wat opgevoerd want opnieuw zijn we haast een maand dichter bij ons vertrek naar Finistera. De heel lage temperaturen in de Ardennen en de moeilijk begaanbare bospaden peuteren een beetje aan de voorbereiding. Hier in Wibrin zakken de nachtelijke temperaturen zonder enige schaamte tot zeven graden onder de nul wijzer. Bij klaarlichte dag, overmand door een helderblauwe hemel in gezelschap van een fel opdringerige zon komen deze temperatuurwaarden niet hoger dan min twee. De noord-oostelijke wind doet de gevoelstemperatuur dan nog een beetje meer geweld aan. De wandelingen die ik maakte dit weekend samen met mijn vroegere buren in Herent, waren dan echt wel een copy van onze winterse familievakantie in IJsland samen met Jos destijds. Daar wandelden wij ook in vriestemperaturen die eigenlijk maar min 10 tot min 12 waren, maar door een onophoudelijke oostenwind voelde die koude aan als ware het min 15 tot min twintig graden Celcius. Ik herinner me nog de stijf diepgevroren boterhammetjes die we in een grondshelter ter beschutting van de ijzige wind opaten. Stampend met onze voeten op de grond op muziek van Dire Straits (Sultans of Love) en onze monden haast met de hand open wringend omdat door de koude de kaakspieren zelf niet meer gehoorzaamden naar ons willekeurig zenuwstelsel.
Vandaag was het even zo. Ik had op de GPS twee parcourtjes getekend, die ik behoedzaam uitkoos omdat ik wel vermoedde dat het hier geaccidenteerd terrein zou zijn door deze aanhoudende vorst. Heel dikwijls wandelden we op boswegeltjes die eerst met sneeuw waren bedekt geweest, door de mooie zon ondergedompeld en overstroomd werden door smeltwater, maar door de diepe temperatuur onmiddellijk terug bevriezend tot één grote spiegelgladde oppervlakte. In bergop of bergafwaarts niet te bewandelen zonder sporen of ijzeren haakjes aan de voeten. Hier en daar moest dus de wandeling wegens verkeerde tijdsinschatting en ontoegankelijkheid wat worden ingekort. Op een bepaalde plek moesten we weer door een drie meter brede rivier. Aangezien het water veel te hoog stond en een brug ontbrak moesten we langs de boord van het water op zoek naar een mogelijk te passeren oversteekplaats. Toen ik na veel misbaren van mezelf me toch herpakte na het zien van een omgevallen boom over de rivier, en ik met enige moeite en wat apenklauterwerk aan de overzijde geraakte voelde ik plots de MC Giver in mezelf herboren worden. Ik rekende echter niet op de wat minder atletische capaciteit van mijn wandelmaat. Ook de mindere greep op zijn mentale weerstand speelde hem parten. Hij lag in voorlig op die boom en riep me enigszins hulpeloos toe dat ik maar gauw een helikopter moest bellen. Hij merkte op dat zijn Jos en zijn twee kompanen helemaal verpletterd lagen onder zijn bekkengewicht en hij haast niet meer vooruit of achteruit durfde te bewegen, uit angst voor grotere schade. Het was een virtuele noodsituatie, gelukkig kon hij er zelf nog om lachen. Met enige verbale uitleg en begeleiding aan de zijlijn gebood ik hem al de verschillende uit te voeren bewegingen één na één en achter elkaar uit te voeren in plaats van ze allemaal tegelijk uit te voeren. Het lukte. Opgelucht haalde hij het mos van tussen zijn benen en armen en hief hij zich op de schuine wand omhoog, weg van de rivier. Toen we wat verder een met sneeuw bevroren open vlakte overstaken en hij zijn voeten trachtte te planten in mijn voetafdrukken omdat de sneeuw er werkelijk zo hoog lag, roept hij me toe dat hij dit niet vol houd. Ik ben juist een kangoeroe roept hij. Ik spring van de ene voetafdruk naar de andere. We proesten het uit van het lachten. Na drie uren bereiken we het eindpunt. Veertien kilometers op de teller, maar dan wel erg zware en met enige hindernissen. Het wandelweer was er eentje om U tegen te zeggen: geen dagelijkse kost. Een metrologische superdag waar Frank Deboosere terecht fier op zou zijn. Moest ik het weer zelf kunnen maken, zou ik het niet beter hebben kunnen doen. De vrieskou in combinatie met de prachtig open egaal blauwe hemel onder een doortastend vitamaan B12 spuwend zonnetje, wat moet er nog meer zijn. Volgende week een verhaal over de wandeling door de dode beemden in Neerijse.
De bedoeling was om een op GPS uitgetekende wandeling te lopen van Samree naar Durbuy. Echter, logistiek was het nogal lastig om mij enerzijds te deponeren in Samree en dan na 5 uurtjes mij nog eens te komen ophalen in Durbuy.
Ik wandelde dus met trouwe Jak aan mijn zij (neen, constant met gestrekte leiband pal voor mij, in haast lichte draf) van Wibrin naar Petit Mormont en vandaar terug de bosjes in en via een brede lus naar Houffalize. Er werd daar niet gestopt om bij te tanken, want het weer was veel te mooi om zich te verdrinken in al dat schuimend lessend genot. We liepen via de Outhe weer richting Nadrin en sloegen net op tijd af om na drie en een half uur te arriveren in ons huisje. Jak was niet afgemat maar heeft wel de hele namiddag geslapen en geronkt als een speenvarken. We hadden een 17 kilometer op de GPS staan. De temperatuur was ideaal. In het zonnetje liep ons wijzertje al gauw op tot 6-7°, maar eenmaal in de schaduw daalde die waarde snel tot 2-3 graden. Overal lag er zachte sneeuw en bevroren gesmolten sneeuw. Die laatste gebood me bij het afdalen toch tot enige voorzichtigheid. Scherp en spectaculair was de afdaling aan de beverdam op de zijkant van het padje naar de Calvère. De ondergrond bestaat daar uit lei-rots en wanneer daar het water overloopt en bevriest, is daar rechtop blijven haast even moeilijk als lopen op een plaat die is ingewreven met bruin zeep. Zelfs de Jak zijn vier maal vier had hier en daar problemen. Hij zwaaide dan met zijn linker of rechter achterpootje heel galant opzij, om op dezelfde kant met zijn fameuze bilspier te grond te aaien. Maar toch wist hij zich steeds goed te herstellen. Bij het afdalen moest ik hem verplichten om achter mij te lopen, want wandeltechnisch was dit haast een onmogelijk uit te voeren performantie. Hij zou je doen waterskiën op de sneeuw.
Ik ben dus volledig op schema en denk eraan om volgende week mijn eerste 25 kilometer aan één stuk af te haspelen. Zo komen we zachtjes aan in het dagelijks ritme van de Fistera wandeling.
Gisteren en vandaag heb ik met Sonja alle "evening-meeting places" vanaf Bordeaux opgezocht en aangeduid. Via mijn GPS traject wordt de plaats van aankomst op Google maps opgezocht en dan wordt er via de satellietfoto een geschikte parkingplaats opgezocht. De parameters van die parkeerplaatsen (straatnamen - pleinnamen - gebouwen en dergelijke) worden dan én in de PC via Exel op een A3 pagina opgeslagen, alsook in de GPS van mij en de wagens. Heel gemakkelijk voor de dames dat ze bij iedere aankomst niet meer hoeven te zoeken naar een geschikte parkeerplaats. De GPS in de wagen brengt hun dan elke dag naar de geschikte en afgesproken parking. Bovendien steekt deze plaats ook in mijn wandel GPS. Zo kunnen wij elkaar haast niet missen bij mijn aankomst.
De laatste week was niet helemaal OK. Ik zat geplaagd met een kwalijke darmbacterie. Blijkbaar ben ik niet resistent genoeg om deze gast zomaar langs de achterdeur buiten te werpen. Wellicht is mijn darmflora net zo sociaal als de rest van mijn lichaam, want van terugsturen naar de oorsprong was geen sprake. Een hele week lang heeft deze immigrant in mijn weke darmen liggen woelen en parasiteren tot er van het landschap rond hem alleen maar water overbleef. Het is nu genoeg geweest en de dokter vond ook dat huurders die niet betalen moeten worden uitgedreven. Ik hoop dat de bacterie nu met mijn laatste fecalisch bezoek met wat persgeweld werd verbannen naar meer paradijselijke riooloorden. Dat ze mijn ingewanden nu maar rustig laten genieten van een welverdiende en windloze relaxfase.
Toch verhinderde deze diarree aanval niet dat ik dit weekend nog eens deftig ging wandelen in de streek van Cornimont en Poupehan. Walter en ik haspelden er een slordige 28 kilometer af in de vallei van de Semois. Zwaren toebak zeggen ze daar,en wij weten nu ook waarom. Vallei in, vallei uit en telkens met gradiënten van tussen de 15 en 18 percent. We hebben ons geamuseerd, al zal er op sommige plaatsen door de jagers niet meer worden geschoten, want ik gebruikte één hunner wild-camouflage om er deftig mijn roerend darmgebied van enige last te ontdoen. Wild zal er ook niet veel meer rondlopen na dit achtergelaten hoopje.
De prijs van het andere persdrukwerk is ondertussen ook binnen en ik moet toegeven dat de Heer Schueremans van de plaatselijke drukkerij hier in Herent, mij een zeer scherp voorstel heeft gedaan.
Het sponsor bezoek aan de zaak van Borginsole was tevens een zeer aangename ervaring. Mensen met het hart op de juiste plaats. Zij gaan de druk van het boek mede sponsoren uit sympathie voor Oostrem. Ik vroeg hen om de grootheid en juistheid van het genoemde bedrag door te spelen aan Oostrem. Op dit ogenblik durf ik het nog niet neer te schrijven, maar dat doe ik wel, wanneer Oostrem mij die melding doet en het genoemd bedrag bevestigd. Ikzelf werd heel even niet goed van de som die deze mensen mee willen investeren in de druk van het boek.
Ondertussen kreeg ik van Guy ( Sacacorchos) de vraag om de lettergrootte van de tekst op de blog wat aan te passen, want te kleine lettertjes lezen niet gemakkelijk, en zijn leesbril is maar een 2,5. Ondertussen is dit gebeurt. Dank je Guy voor de feed back.
Het volledige adres van de blog is :https://www.bloggen.be/ondermijnvoetenenhanden
Bij het rechter aanklikken van deze link kan je vragen om te openen zodat je geen verkeerd adres meer kan invullen.
Mensen die vooraf willen intekenen op een exemplaar voor het volledige boek achteraf kunnen dat ook via de e-mail link in de blog bestellen.
Zo, volgende week weer een nieuw verslagje en weer komen we een weekje dichter in de geburen van de afreisdata. Dan zullen alle voorbereidingen hun testfase voorbij zijn, en kunnen we ernstig beginnen te knikkeren...
Blijkbaar zijn er een paar oude e-mail adressen die niet meer juist zijn of zelfs niet meer bestaan. Het gevolg is dat e-mail bezorger blokkeert en dus geen enkele mail verstuurt. Wees gerust, we komen er wel uit ,maar moeten eerst de "onwaardige" email-adressen ontmaskeren. Vraagt wat tijd, maar die maken we wel vrij.
Vrijdag 2 februari 2018, heb ik een verkennend gesprek met de zaakvoerster van BORGINSOLE.
Een bedrijf in Rotselaar dat zich ferm specialiseert en profileert binnen het segment van inlegzolen. Gratienne Sioncke heeft me gecontacteerd en ziet het wellicht zitten om eventueel voor Oostrem mee te sponsoren. Details heb ik nog niet, maar zodra er witte rook uit de schouw komt zullen jullie dat ook hier vernemen.
Dinsdag 30 januari 2018 heb ik dan weer een afspraak met de zaakvoerder van drukkerij Laminne in Herent. Zij willen een prijs berekenen en maken voor het drukken van het boek. We zijn zo benieuwd als jullie.
Dit weekend wordt er in de Ardennen een toffe wandeling gehuppeld, samen met Walter. We laten ons droppen op een 16 kilometer van Houffalize en komen dan terug naar de vrouwtjes (zoals de duifkes) via GPS.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar https://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar https://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op https://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
EVEN WAT UITLEG OVER HET PARCOURS EN DE BEGELEIDERS
DE WEGWIJZER en DE BEGELEIDERS
Het zal waarschijnlijk velen aanbelangen welke weg ik dan eigenlijk wel zal volgen. Het is geen officieel pad noch vooraf afgepeild traject. Vanaf de eerste meter aan mijn voordeur tot de laatste stap in Fisterra heb ik uitgetekend op mijn gps-toestel. Ik moet hier een paar bloempjes werpen naar Thierry Parduyns. Hij is een super brein wat betreft gps-navigatie en geen probleem bewaart na zijn interventie de stille geheimhouding. Via Thierry ben ik beetje bij beetje ingewijd in de digitale navigatie en de gebruiken en handelingen van Base-Camp. Wellicht vinden de neurotische trekjes en zenuwweefsel vernietigende oorzaken bij De Waypoint verkoper hier voor een deel hun oorsprong. Sorry voor alles Thierry, maar toch heb je me goed geholpen.
Het parcours is vrij eenvoudig. Aan de voordeur in Herent is de start. Vandaar ga ik op dag 1 richting Waver om alzo de volgende dagen onder Brussel door te kunnen wandelen via Kasteel-Brakel naar Waterloo. Het gaat dan de volgende dagen richting Vezon aan de Franse grens. Door het bos van Cambrais recht naar beneden naar Saint-Quentin. Ik val Parijs aan langs de Oostelijke zijde en ga dan vervolgens onderaan Parijs door naar beneden, ik volg gewoon de Loire tot in Tours. Daar maak ik weer een bocht van 70 graden naar zuidwaarts om via Poitiers, Bordeaux te bereiken na 45 stapdagen. Dan wandel ik rustig door naar Bayonne en kom serieus aan in San Sebastian. Daar wordt het pure ernst, want vanaf hier volg ik de dorpskernen van de Cantabrische kust. In Irun start de tocht naar San Sebastian, naar Barakaido, Santander en Xixon. Hierna wordt Aviles gepasseerd naar Vilalba. Even wordt naar Compostella gezien maar onmiddellijk gaan we verder naar ons eindpunt Fisterra.
Tot in Bordeaux word ik vanaf de eerste dag begeleid door een goede vriend. Walter Vandenbroeck is een oudgediende van bij de paracommando eenheid in het Belgisch leger. De selectie was heel streng en niet zoals gepland belandde deze sukkelaar bij de laatste twee. De keuze was niet zo verscheurend. Ofwel de Walter, ofwel een man die kandidaat was op een lijst voor de gemeenteraadsverkiezing. Door deze vaststelling, viel de keuze dus niet op een malafide figuur.
De taak van mijn compagnon is niet min. Ik wil geen afbreuk doen van zijn kwaliteiten en talenten, maar om zulk een taak tot een goed einde te brengen moet je wel over een geweldige lading multi-functionaliteiten beschikken. Hij (moet kunnen) en kan koken, hij (moet kunnen) en kan rijden, hij (moet kunnen) en kan navigeren, hij (moet kunnen) en kan fotograferen, hij is een goede technieker, hij is taalvaardig en zal moeten boodschappen doen in zeker twee verschillende talen. Hij zal de financiën (goed en gezond) moeten kunnen beheren. Bovendien zal hij moeten kunnen sussen en kussen, want zonder nachtzoen slaap ik niet. Tot heden toe heb ik met mijn vriend nog nooit woorden gehad, wel een paar nare zinnen. Of het zo zal blijven en of we als vrienden zullen wederkeren kan jij als lezer nog het best van al beoordelen. Feit is dat Walter tijdens dit eerste reisdeel een zeer voorname en glorieuze rol zal spelen in het behalen van ons beider einddoel.
Vanaf Bordeaux is het de alom bekende tandem van Sonja en Marie Rose die de fakkel van Walter voor de volgende zes weken zullen overnemen. Dat zal ook prima verlopen. Dat volk kennen we en die hebben reeds maanden ondervinding. Bij deze ben ik al deze begeleiders bijzonder erkentelijk. Ze beseffen zelf niet eens voor de helft hoe gelukkig ze me maken.
Veel leesgenot.
Een inleiding met een beetje uitleg is misschien wel nuttig!
Een heel klein beetje uitleg bij het lezen en gebruik van de blog zal wellicht de gebruiker wegwijs maken hoe er interactief kan worden omgesprongen. Enkele heel praktische tips.
1- Zet in je adresbalk het volgende adres bij jouw favorieten vast als bladwijzer : www.bloggen.be/ondermijnvoetenenhanden (in kleine letters en zonder spatie).
2- In de blog zelf kan je door aan de rechterzijde te klikken op het vak "e-mail mij" een bericht sturen naar mij onderweg. Een verzoek of een vingerwijzing..Ik alleen lees dit.
3- In het gastenboek van de blog kan je voor andere lezers ook een bericht plaatsen. Iedereen die de blog leest kan dan lezen wat jij neerschreef voor iedereen.
4- De totale inhoud van alle berichten in de reeds geplaatste blog lees je bondig af in de linkse kolom boven. Hij zal genummerd zijn per dag en datum.
5- Je kan indien je dat echt wil, een beoordeling geven van de blog, maar of dat veel zal verbeteren is niet echt zeker...Links bijna onderaan is zo een zone voorzien.
6- Er is nog een teller voorzien waarop het aantal volgers wordt aangeduid. Helemaal links onderaan zie je teller met vier cijfers.
En nu maar afwachten. Er zullen een paar artikels verschijnen voor de eigenlijke start op 1 mei 2018.
Ook foto's zullen er af en toe tijdens mijn voorbereiding de revue passeren.
Af en toe eens gaan kijken baart dus de kunst om met deze blog te leren omgaan.
Wanneer je dit berichtje leest in de blog van Johan, ben je erin geslaagd de juiste gegevens in te vullen die nodig zijn tot het kunnen volgen van mijn blog. Ook ik moet daar opnieuw wat inkomen en er zullen zich wellicht hier en daar wat groeipijnen voordoen. Geen nood, een groot deel van de lezers zijn verantwoordelijke kinesisten en die weten met pijnen in het algemeen goed om te springen.
Welkom aan boord. We zullen er eens een lap op geven zie...
