Rit 15 : Denekamp - Haarlo. Trajectchaos op een MTB-parcours. 

Het trouwfeest was gelukkig rond middernacht gedaan, en als de bus supporters luid toeterend vertrokken is, vallen we eindelijk in slaap. 

Al snel zitten we weer tussen de bossen, weer smalle boswegen, die stilaan meer het allure van een MTB-parcours krijgen. We passeren meermaals het riviertje 'de Dinkel' en rijden door het natuurreservaat 'het Lutherzand'. Net voor de 'Hooge Lutte' zien we een speciaal monument : een enorm grote steen op een houten wiel. Het is een replica van een oude wagen die de stenen vervoerden om een kerk te bouwen. Ocharme de paarden die dit de heuvel moesten opsleuren, de plaats wordt nu nog 'de hel' genoemd. 

Wij moeten hier ook omhoog, een voorloper van de Veluwe op. In een veld zien we verschillende roofvogels zitten, één blijft rustig zitten zodat we hem met de verrekijker kunnen observeren. 

Vanaf dit punt wordt het sukkelen om de juiste weg te vinden. Het traject van de LF is gewijzigd, en dat is niet opgenomen in de gps-track. Gevolg : veel over en weer rijden, soms recht het bos door, op en neer, en dat met die zwaar beladen fiets. Een groepje mountainbikers kruist ons pad enkele keren, ze herkennen ons aan onze 'mooie helmen' en groeten ons steeds uitbundig. 

In Lonneker staat een prachtige molen en in het centrum houden we even halt op het terras van het café 'de sprakel'. We moeten immers overleggen over de te volgen route : dwars door Enschede (druk, moeilijk) of errond, waarschijnlijk 10 à 15 km extra. Na lang twijfelen beslissen we errond te gaan, maar we vinden het aanknooppunt van deze variant van de route niet. Dat zou de LF4 moeten zijn, maar geen bordje te zien, en de knooppunten in ons roadbook komen totaal niet overeen met hetgeen op de kaart staat.  Dus gaan we toch dwars door de stad. (Voor niks overlegd, ware het niet dat de weizen en de salade zeker smaakten!). Met een bang hartje beginnen we er aan, maar het valt reuze mee : 

mooi fietspad tot in het centrum, de drukke winkelstraat door, en dan de buitenwijken door, alles goed aangegeven en in vergelijking met Groningen heerlijk rustig. We volgen even de LF15, de Boerelandroute, en dan de LF4, de Midden-Nederlandroute. Maar het traject van deze laatste is op vele plaatsen gewijzigd, uiteindelijk volgen we alleen de track op de gps want het is een echte warboel. En de weg is al moeilijk genoeg : smalle boswegen, hobbelige paden, we zijn totaal dooreen gerammeld. 

Na natuurreservaat 'Buurserzand' houden we nog even halt bij 'Erve Bruggert', één van de alweer zeer mooie boerderijen die omgebouwd is tot een hotel. Dat zien we hier vaak, er staat ook enorm veel te koop. Terwijl we wat drinken is er een minieme regenbui, de tweede van deze vakantie. Als ze over is, zetten we er vaart achter : we hebben nog anderhalf uur om het hotel te bereiken en nog 20 km te rijden. Met de verwarrende route een hele opgave. Mooi langs een riviertje en door het bos, en dan recht naar het hotel. Heel vriendelijke ontvangst alweer, de hotelbaas wil wel meer weten over onze reis, en die haast was voor niets nodig want we werden verwacht. 

We zijn hier de jongsten in het hotel, maar liggen als eersten in bed. Slaap ze! 

Rit : 77 km  129 hm  Totaal : 1105 km  2163 hm 

Rit 14 : Rheeze - Denekamp. Moet er nog zand zijn? 

Het heeft vannacht flink geregend. Het is dan ook nog heel vochtig buiten als we opstaan, en een heel pak frisser. 

Het ontbijt wordt in de kamer gebracht, en het mag gezegd worden : we krijgen hier overal een prachtig ontbijt. Vers fruit, broodjes, croissant, yoghurt, een eitje, zelfs verse groenten vandaag. En alles prachtig gepresenteerd. We vernemen ook waarom het nog zo druk is overal : dit zijn de 'generatie-weken'. Na de schoolvakantie zijn er speciale arrangementen voor senioren, zo kunnen hotels en B&B hun seizoen uitbreiden. Maar voor ons tellen die koopjes nog niet, eerst de 65 passeren. 

Door de regen zijn alle paden nog nat en daardoor extra glibberig. En net vandaag rijden we vooral over kleine boswegels, soms verhard, meestal niet, en nu vaak een modderbrij. Zeer smal ook, het is constant balanceren om het evenwicht te bewaren met die zwaar bepakte fiets. We zijn wel blij dat we uiteindelijk toch voor bredere banden geopteerd hebben, die geven ons nu extra steun. 

We rijden weer vooral door het bos, en passeren de 'sahara', waar stuifzand rivierduinen gevormd heeft. Tussen de bossen door zijn er grote velden en in de kleine dorpen staan prachtige grote boerderijen met hoge rieten kappen en zwartgeteerd hout. 

De weg loopt verder langs verschillende oude en nieuwe kanalen. Op het middaguur proberen we wat te eten en drinken te vinden, maar het zit ons niet mee. Op terras 1 houden we het na een kwartier voor bekeken : niemand te zien, we gebruiken het sanitair en rijden door. Terras 2 sluit voor onze neus zijn deuren, en terras 3 is van een veredelde frituur, het ziet er allemaal niet erg appetijtelijk uit. Bij een veengebied vinden we een bank op een rustig plekje, weer maar de noodvoorraad aanspreken en genieten van het uitzicht. 

Nog wat zandwegen later zijn we in Ootmarsum. Een dynamisch dorp met zeer toeristisch centrum. Veel kunstgalerijen hier, op elke straathoek staat een prachtig beeld. Er is ook een grote RK-kerk ter ere van Simon en Judas. Mooi laat-gotisch gebouw met recente toren die volledig miscast is. Binnen mooie glasramen en sober interieur. 

We passeren nog een watermolen uit 1448 met dubbel rad : één voor de houtzaagmolen en één voor de korenmolen. 

In Denekamp weer een gotische kerk, de St-Nicolaaskerk. Dat zijn dan de twee eerste katholieke kerken op deze reis. 

Het avondeten is een echte klucht. De kaart belooft veel goeds en het eten is wel lekker, maar de bediening maakt er een zootje van : een grapjas (als u belooft niet te vechten krijgt u een steakmes)  een klungelaar en wat studentjes die enkel afruimen. Vooral het aperitief is een klucht : wat we ook vragen, het is er niet (of hij kent het niet). Uiteindelijk vraag ik een droge sherry, weer twijfel in de ogen, 'bedoelt u een dry sherry? Ja, dat hebben we wel!'  Oef, denken we, toch iets, maar 10 minuten later staat hij er weer met lege handen, want de sherry is op. Een gin-tonic kan wel. We vragen achter de wijnkaart, ja dat hebben we! Maar als het voorgerecht komt nog steeds geen wijnkaart gezien. Dus vragen we achter de huiswijn, en zowaar begint hij een hele toespraak te houden over deze wijn. Maar de druif weet hij niet. We mogen proeven, de wijn is drinkbaar, en nog voor we een fles kunnen bestellen wordt er een glas ingeschonken. En toen hebben we het maar opgegeven. Het doet me terug denken aan een voorval van 2 jaar geleden, toen Luc en Marie-Louise een karaf witte wijn bestelde, en het meisje 7 keer over en weer liep vooraleer het in orde was. Maar toen waren we in een Campanille en nu in het restaurant van een viersterrenhotel, daar mag je toch wel enige klasse verwachten van de bediening. Maar zover zijn ze hier nog niet. 

En dan nu proberen te slapen, proberen want er is een trouwfeest aan de gang en wij mogen mee genieten van de muziek. 

Rit : 74 km  136 hm. 

Totaal : 1028 km  2034 hm 

Rit 13 : Exloo - Rheeze. Een mooie verjaardagsrit. 

Wakker worden door een gsm die tilt slaat van de sms met verjaardagswensen, een mooi begin van deze dag!  Het ontbijt is weer super, weer een adresje om te onthouden. 

We vertrekken door het bos en gaan na 5 km letterlijk poolshoogte nemen. Op een 15 m hoge heuvel, de bloedberg genaamd (omdat de arbeiders bloedende handen hadden door het aansleuren van emmers zware leemgrond) is een 70 m hoge brandwachttoren gebouwd : Poolshoogte. Op de heuvel zijn twee spiraalvormige wandelpaden aangelegd, zodat klimmende en dalende wandelaars elkaar niet hinderen. Dan de toren op, Paul gaat met knikkende knieën ook hoogte nemen, is blij dat hij boven geraakt is, en nog vele blijer dat hij terug naar beneden mag, ik kreeg niet eens de tijd boven een foto te maken! Maar ik geniet er wel van het uitzicht : de windmolens in Duitsland, toch nog enkele km van hier, zijn duidelijk te zien. Rondom allemaal bossen, mooi! 

De bossen volgen elkaar op, onderbroken door velden, met koeien en schapen, en door heide, wel grotendeels uitgebloeid, maar toch nog mooi. Hier en daar nog wat grafheuvels en hunebedden. En nee, wij zijn die bossen en velden nog steeds niet beu, die kronkelende boswegen houden het leuk. 

In Emmen krijg ik het aan de stok met een stel zenuwachtige kerels in een bestelwagen. De verkeerssituatie is dubieus, het is niet duidelijk wie hier voorrang heeft. Ik kan hun reactie enigszins begrijpen want de wet van de sterkste telt overal, en in de steden zijn de fietsers in Nederland de sterkste. Velen negeren de verkeersregels en eisen arrogant hun plaats op de weg op. Probeer daar maar eens met je auto door te komen. In België heeft een fietser en voetganger voorrang bij een zebrapad, hier niet, en wees maar zeker dat je die ook niet krijgt! Gelukkig was mijn engelbewaarder alert zodat ik het nog kan opschrijven. En hun verwensingen heb ik netjes beantwoord! 

Voorbij Emmen passeren we een hele reeks mooie boerderijen, allen met rietdak. 

In Dalerveen nemen we afscheid van de LF14 en schakelen we over op de LF16, de Vechtdalroute. Net voor Coevorden passeren we de Huttenheugten, een center-parcs waar we 28 jaar geleden een vakantie doorbrachten. Nu is er een Plopsa indoor bijgekomen. De nieuwe wegen staan niet op de gps, geen route-bordjes te zien, de track stuurt ons recht door de indoor. Dames en heren, zoek het nu maar zelf even uit 😡. Zelfs een duiveninstinct heeft het hier moeilijk mee. Vele verwensingen later (censuur!) vinden we opnieuw aansluiting met de route. Plopsa zal ons niet snel als bezoeker zien, sorry kleinkindjes! 

We rijden vervolgens langs de rivier de Vecht. We passeren Hardenberg en komen in het gehucht Rheeze. In één van de oude boerderijen is onze B&B van vandaag gevestigd. Even paniek, de boeking is volledig fout doorgekomen, 1 persoon zonder ontbijt geboekt, wij zijn met 2 en willen wel ontbijt. De lieve dame brengt het allemaal in orde. Er is super lekker ijs te verkrijgen, en als je jarig bent, mag dat wel. 

Uit eten gaan betekent hier eerst nog ruim 4 km fietsen, dat kan er nog wel bij. Weer een mooie locatie, en een super enthousiaste dienster die haar goed humeur niet verliest. Heerlijk, en weer eens lekker getafeld. 

Terug naar de B&B fietsen in het donker liep iets minder vlot, maar het lukte wel, anders had u dit niet kunnen lezen. Slaapwel! 

Rit : 73 km  118 hm  Totaal : 954 km  1898 hm 

Ps: lang leve de techniek! Daarstraks ook verjaardagswensen van de kleinkinderen ontvangen via face-time. Zalig hun snoetjes te zien 😊💕

Rit 12 : Groningen - Exloo. Door wondermooi Drenthe. 

Met een plannetje in de hand beginnen we aan een kort bezoek van Groningen. Het wordt nog korter dan gedacht. Het is nu weliswaar zeer rustig, maar er valt nauwelijks iets te zien. Op de grote markt kijken we naar de Martinikerk (gesloten)en het stadhuis, de rest van de gebouwen zijn het vermelden niet waard. Als je ooit al eens op de grote markt in Antwerpen, Brussel of Leuven gestaan hebt, is dit een dikke tegenvaller. Groningen werd wel verwoest in 1945, maar dit plein heeft totaal geen ziel. 

De stad buitenrijden doen we langs het prachtige Noorderplantsoen, veel mooier dan de markt. Hier staan veel monumentale koopmanshuizen en pakhuizen. Als we even twijfelen over de te volgen weg (weeral ontbrekende bordjes) helpt een lieve dame ons spontaan verder, zelfs nog voor we haar dat vroegen. 

Via een kanaal komen we voorbij het Hoornsediep. Het pad kronkelt voorbij een grote plas die al in de 19de eeuw voor vertier zorgde voor de gegoede burgerij. Een molen - De Helper - maakt het plaatje compleet. 

Onze route gaat dan voornamelijk door het bos, en daar zijn we ontzettend blij mee, want zo rijden we in de schaduw. Heel mooi kronkelt het bospad verder, afwisselend naald- en loofbos, soms zelfs links naaldbomen en rechts loofbomen. Daartussen heide en velden, en het riviertje dat we allemaal kennen van de kruiswoordraadsels : het Aa. 

Hier passeert ook het meest gekende wandelpad van Nederland, het Pieterpad. We passeren veel moedige wandelaars met rugzak, en wat opvalt : vaak al wat oudere dames die flink doorstappen. Maken ze nog een jeugddroom waar? Zou best kunnen, uiteindelijk doen wij dat nu ook. 

We passeren ook een domein dat van zeer grote archeologische waarde is ter hoogte van Balloo : hier zijn veel grafheuvels gevonden van circa 3000 voor christus. Een omweg naar de stad Assen doen we niet, mooie huizen kunnen met dit prachtig weer nooit zo interessant zijn als de mooie natuur hier. We picknicken met zicht op de heide. Als we terug door de velden rijden, overvalt de warmte ons. Maar de bossen overheersen hier : smal fietspad en breed ruiterpad, geen gemotoriseerd verkeer. 

Even voorbij Borger passeren we het grootste hunebed (historische begraafplaats) van Nederland, gekend als de 'onbesuysde steenhoop'. Als je er oppervlakkig naar kijkt, inderdaad alleen maar wat stenen op elkaar, maar als je aandachtiger kijkt, vind je er wel een patroon in. 

Onze B&B van vandaag is in een oude schaapskooi gevestigd en heet ook zo. Knap gerestaureerde boerderij, we zijn er weer alleen. We zien de eigenaars pas als we terug komen van het eten. En nu kennen we dankzij onze west-Vlaamse en Limburgse vrienden al wel wat verschillende dialecten, maar wat deze dame uitkraamt, dat is toch moeilijk te volgen. (Waarschijnlijk zegt ze hetzelfde over ons). 

De accommodatie voor ons alleen, lekker thee drinken in het salon en dan maar weer naar bed. Morgen ben ik weer een jaar ouder. 

Rit : 67 km   92 hm.  Totaal : 880 km  1780 hm 

Rit 11 : Holwerd - Groningen. Het keerpunt. 

We waren hier dan toch niet alleen vannacht. We kregen het gezelschap van een zwerm uitgehongerde muggen die uit waren op een slokje Belgisch bloed. Ook al is het motto van een trekker : 'Niet meegenomen, is mooi meegenomen', volgend jaar neem ik een anti-muggenmiddel mee! 

Het ontbijt is tegen onze verwachtingen in zeer verzorgd. Er ligt een briefje bij 'dat we zeker wat mogen meenemen voor onderweg'. (Zie foto) Die man weet duidelijk dat er niets te vinden is in deze kleine dorpjes, we maken zeer dankbaar een klein lunchpakket, hij heeft zelfs plastiek zakjes voorzien. Zeg nu nog eens dat Hollanders krenterig zijn! Maar of het een goed idee is de chocolade mee te nemen, zien we straks wel. 

Onder een staalblauwe hemel vertrekken we voor een nieuwe tocht langs de binnendijken. Enkel de schapen houden ons gezelschap. Om hen op de dijken te houden zijn er bij elke passage van een weg poortjes gemaakt. Ik speel dan voor portier, Paul rijdt de fietsen erdoor, een scenario dat zich vandaag tientallen keren afspeelt. We passeren vele kleine vissersdorpjes. In Wierum houden we even halt : boven op de kerktoren geen haan, maar een zeilschip. Er staat een monument voor de 22 vissers van het dorp die in een storm op 1/12/1893 het leven lieten. Even verder in Moddergat was de tol op 22/05/1883 nog veel zwaarder : 83 mannen kwamen niet meer thuis, de jongste 14, de oudste 70 jaar. 22 boten vergingen, die storm betekende het einde van de visvangst voor dit dorp. Er staat een prachtig beeld - Fiskersfrou - ter ere van de vissersvrouwen die alleen achter bleven en het gezin moesten recht houden. Toch wel een kippenvelmoment vandaag. 

Naarmate we Lauwersoog naderen wordt het drukker op de dijk. We houden middagpauze op een terras aan het water en eten heerlijke gerookte vis. Het is zo helder dat we Schiermonnikoog in de verte kunnen zien. Hier zijn we op het keerpunt van onze tocht : vanaf nu rijden we huiswaarts. 

Na de afsluitdijk van de Lauwerszee volgen we niet de LF10 die tot in Nieuwe Schans doorgaat (meest noordelijke punt van Nederland) en schakelen we over op de LF14, de Saksenroute. We volgen eerst het Lauwersmeer, waar we weer galloway-runderen zien die pootje baden in een ven. Gelijk hebben ze, want het is héél warm, en het wordt steeds warmer. We rijden door de velden op smalle veldwegeltjes, landelijker kan het niet. Geen dijken meer, wel overal grachten en kanalen die we via pittoreske bruggen oversteken. We passeren vele kleine dorpen, eigenlijk meer gehuchten, elk dorp met een grote kerk in het midden op een terp. Pas in Ezinge kunnen we even in de schaduw verpozen bij een fris biertje. Dat was nodig, want onze watervoorraad (ong 5 liter voor ons 2) is bijna op. 

We naderen Groningen, en rijden langs een kanaal op een mooi fietspad de stad in. Wat een drukte, zeker na de zalige rust van het platteland. Fietsers komen langs alle kanten aangereden, verkeersregels zijn niet aan hen besteed, hier geldt het recht van de durfal. En toch loopt dit gesmeerd. We bereiken heelhuids het hotel, moe door de tegenwind en de warmte. Een stadsbezoek zal voor een andere keer zijn, eerst lekker eten in het restaurant en dan naar bed. Morgen wordt het weer zo warm. 

Rit : 77 km  118 hm  Totaal : 814 km  1688 hm 

Ps : de chocolade was 's middags nog ok, maar bij aankomst in het hotel net niet drinkbaar 😥

Rit 10 : Harlingen - Holwerd. Door de patattevelden. 

Vanuit Harlingen kan je aan de 240 km lange Elfstedentocht per fiets beginnen. Wij blijven echter de kust volgen langs de binnendijken. Geen badgasten op deze dijken, wel schapen, we verkiezen deze laatsten, ze lopen ook in de weg maar zijn veel leuker om zien. Vele vogels weer : meerkoeten in de grachten, reigers langs de zijkant en kieviten op het veld. Op een weidepaal zit een roofvogel (wespendief?) te poseren, maar hij wil toch niet op de foto. Weidse vergezichten, en heerlijk rustig fietsen, nauwelijks verkeer. In Firdgum staat op een terp een alleenstaande kerktoren. Rondom grote velden, vol aardappelen. Ze worden nu gerooid, mechanisch, het gaat zeer snel vooruit. Menig tractor met kipbak vol aardappelen rijdt ons voorbij. Ter hoogte van Dijkshoek fietsen we over de 'Griene Dyk', zowaar een geklasseerde dijk, die al in de 11de eeuw werd aangelegd. De basis zeer breed, de kruin zeer smal, maar niet hoog in vergelijking met de huidige dijken. Tot de 16de eeuw kwam de Middelzee tot hier. In Sint Jacobiparochie staat een enorme kerk uit 1853, het is een mengelmoes van verschillende bouwstijlen. Hier is een beginpunt van de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella. 

We volgen dan de Oudebildtdijk, een lange dijk met zeer veel mooie boerderijen aan de ene kant, en kleine huisjes aan de andere kant. Het valt ons op dat hier enorm veel huizen te koop staan. 

Ons pension in Holwerd is ondergebracht in een oude hoeve. We zijn de enige gasten. Eten vinden we enkel bij het veer naar Ameland, 4 km verderop. Daar hebben we een prachtig zicht over de Waddenzee en zien we ook een mooie zonsondergang. Morgen zou het 32 graden worden, er wordt ons aangeraden vroeg te vertrekken. Dus weer maar vroeg naar bedje, er is hier toch niets anders te beleven. 

Rit : 60 km   96 hm  Totaal 737 km  1570 hm 

Rit 9 : Wieringerwerf - Harlingen. De afsluitdijk, en oude zeilboten. 

Bijna had u in de krant gelezen : 'verdwaasd stel fietsers rijdt in pyjama de afsluitdijk op'. Want als we na het ontbijt aan de receptioniste vragen of onze was klaar is, kijkt ze verschrikt op en antwoordt :'Was? Gisteren afgegeven en nog niet terug???? Oh jee!!!!' Ze zal snel gaan kijken en die wordt 'zo dadelijk' op de kamer bezorgt. Als we daar zijn, een telefoontje : 'uw was zal over een uurtje klaar zijn. Hij zit nog in de droger'. Antwoord van mij : 'mevrouw, de was ging zeker voor 9u klaar zijn, en het is fietskledij, dat mag niet in de droger!' Stilte aan de andere kant van de lijn. Dan : 'we hebben wel een programma voor synthetisch wasgoed gebruikt, dat is toch wel goed, denk ik ?' (Ik kan me de paniek op haar gezicht voorstellen). Mijn antwoord : 'dat hoop ik ook mevrouw'. Een half uur later staat er een vrouw aan onze deur met de was mooi opgevouwen (doe dat maar eens, fietsbroeken fatsoenlijk opvouwen), met lichte paniek in de stem en ogen zegt ze dat het ongeveer droog is. Dat klopt, vooral de hemdjes zijn nog wat klammig, maar dat lossen we op door zelf droogkast te spelen met de haardroger (trukje geleerd van Leen op de frontlijnroute). 

Met ruim een uur vertraging zijn we dan op weg. We kunnen rechtstreeks naar Den Oever rijden, maar nemen zeer plichtbewust de weg terug richting het Amstelmeer waar we gisteren de route verlieten. Het wordt wel 9 km tegen wind door de polders. Weiden langs alle kanten, omzoomd door bomenrijen die de wind moeten breken. In de grachten weer vele watervogels en heel veel reigers, soms vliegen ze net voor onze neus op. 

In De Haukes pikken we de route terug op, zo missen we maar 2 cm van het roadbook. Langs het kanaaltje lijkt het even alsof we weer langs het kanaal van Orleans fietsen, weer een smal paadje en nu zelfs water links en rechts van ons (slik). Even verder rijden we terug door de velden, de bomenrijen langs de weg vormen een tunnel (ik hoop dat je dat op de foto kan zien). In Hippolytushoef houden we even halt om de kerk te bezichtigen. Ze staat op een terp (heuvel) in het midden van het dorp. Een monumentaal gebouw, de funderingen gaan terug tot de 13de eeuw, het is het grootste bedehuis van het eiland, maar de binnenkant wordt net gerestaureerd dus kunnen we er niet in. Er staat wel een eenvoudig beeld met een mooie tekst voor, die tot nadenken stemt. Het valt ons op dat er in die kleine dorpen steeds minimaal 2 enorm grote kerken zijn, een hervormde en katholieke, soms pal naast elkaar. En dan nog enkele bedehuizen van afgescheurde protestantse afdelingen. Ook nu weer, want wat verderop komen we de 'heidense kapel' tegen, met errond een kerkhof met zeer recente graven. Heidens en kapel, volgens mij gaat dat niet samen, hier dus wel. Hier zijn ook nog enkele mooie vissershuisjes te bewonderen. 

In het dorp Den Oever staat een prachtige molen uit 1654 met rieten dak op het marktplein. Het dorp is een vissershaven, en alle boten liggen binnen, want het is zondag. 

Hier begint ook de afsluitdijk, die van de Zuiderzee het IJsselmeer maakte. Het is een hele uitdaging om hier over te fietsen : 32 km rechtdoor, links de Waddenzee, rechts het IJsselmeer. Als de wind uit het noorden komt, een fysieke beproeving, maar wij hebben geluk, want er staat een heel zacht westenbriesje. Maar mentaal doet het ook iets met een mens : 32 km rechtdoor, omgeven door water, weinig te zien, en het ergste van al : pal naast een autostrade waarop de auto's voorbij razen. Vooral dat laatste speelt ons parten, het gedreun is om zot van te worden. Gelukkig is er na een 5-tal km een stop bij 'het monument', de plaats waar in 1932 de dijk gesloten werd. Er staat een standbeeld van ir Cornelis Lely, de man die na jaren palaveren in 1916 de werken voor de dijk kon starten. En ook een prachtig standbeeld van een kasseilegger, ter ere van de noeste arbeiders die de dijk bouwden. 

Het is redelijk eenzaam fietsen op deze dijk, slechts weinigen beginnen eraan. Aan het andere eind, ter hoogte van 'Kornwenderzand', zijn we net het sluizencomplex gepasseerd als de brug open gedraaid wordt. Dankjewel, brugwachter, dat wij nog door mochten! Want zo kunnen we aan de andere kant zien hoe tientallen zeilschepen van de Waddenzee naar het IJsselmeer varen, en omgekeerd. Ongelooflijk hoeveel grote zeilboten hier voorbij varen, en dat zonder tegen elkaar te botsen. 

Na Zurich (Fries voor zuiderhoek) moeten we de Casper de Roblesdijk op. Klinkt mooi, maar is het niet, want zeer schuin, ik heb constant schrik onderuit te gaan, en moet dan ook nog uitkijken voor alle schapen op de weg. 9 km verder haal ik opgelucht adem dat ik heelhuids Harlingen bereikt heb. Daar staat de 'Stenen man', een monument voor die Casper die deze dijk liet bouwen ter bescherming van het hinterland. Het is een hoofd dat in beide richtingen kijkt, om beide delen van de dijk in de gaten te houden. 

Harlingen is een gezellig stadje met mooie hoekjes. En vooral : honderden oude zeilschepen, vooral platbodems, veelal tweemasters en ook veel driemasters. We wandelen het stadje door, vele mooie huisjes, maar Paul's aandacht gaat natuurlijk naar al die boten. 

Even nog een lokaal biertje (een gouverneur) drinken op een terrasje langs het water, en dan heel lekker eten op het terras van het hotel met zicht op zee. De zon gaat onder, en wij naar bed. Slaapwel! 

Trip : 66 km  121 hm  Totaal : 677 km  1474 hm 

Rit 8 : IJmuiden - Wieringerwerf. Duinen, duinen en duinen, en dan de polders in. 

Paul had (gelukkig) gelijk : onze fietsen hebben de nacht op straat weer overleefd. Ze staan er nog. Oef!

We rijden eerst door de buitenwijk van IJmuiden via leuke straatjes met charmante huisjes naar het veer tussen Velsen-zuid en Velzen-noord. Een Nederlander vertelt ons er meer over : het is gratis voor wandelaars en fietsers dankzij koning Willem II, die bij het graven van het kanaal zo'n 150 jaar geleden bedongen heeft dat er een gratis veer voor de dorpelingen, nu van elkaar gescheiden, moest komen. Hij raadt ons aan niet via de kust naar Wieringerwerf te rijden, maar de polders via Alkmaar te nemen, korter en vlakker. Dat klinkt verleidelijk, maar we gaan er niet op in want kennen de route niet en willen wel het opzet van deze reis - de grenzen van Nederland - volgen. Dus na het veer gaat het richting Wijk aan Zee, weer door de duinen. En voor u het vraagt, kunnen we al zeggen dat al die duinen ons nog steeds niet vervelen. Want elke duinenpartij is anders. Het zijn niet de zandduinen die we kennen van de Belgische kust, maar veel grotere stroken, soms  begroeid met struikgewas, soms naaldbomen, dan weer loofbomen, ook wel stroken met helmgras en korstmossen, en zelfs hele stukken begroeid met net uitgebloeide heide. In het noord-Hollands duinreservaat komt dit allemaal samen. We moeten een kleine inkom betalen, 1.80 euro pp. Vele fietsers rijden zonder kaartje door, maar als deze kleine geldsom kan bijdragen tot de instandhouding van zoveel natuurschoon, dan doen we graag een duit in het zakje. We zien hier ook veel kleine vennen met vele watervogels : aalscholver, fuut, meerkoet, zwaan, en vele prachtige libellen. En er zijn nog heel veel bloemen in bloei. Dat maakt de tocht allemaal eens zo mooi. 

Ter hoogte van Callantsoog verlaten we de LF1 en schakelen we over op de LF10, de waddenzeeroute, die ons tot in Lauwersoog zal brengen. En hier eindigen de duinen en rijden we de polders in. Rechte wegen nu, heel vlak, veel grachten en immense velden. Eerst nog vol bloembollen, dan meer groenteteelt. We passeren enkele kleine dorpjes en het amstelmeer. Daar verlaten we de route op zoek naar ons hotel. De fietsen kunnen er op het terras van de kamer staan, en onze was krijgen we morgen droog en wel terug. Als dat niet het geval is, zullen we in pyama verder moeten. 

Trip : 92 km  234 hm  Totaal : 611 km   1353 hm 

Rit 7 : Hoek van Holland - IJmuiden. Een nieuwe duinenrit voorbij mondaine badplaatsen. 

Logies zoeken in Nederland valt dik tegen. Door het mooie weer zijn vele hotels en B&B volgeboekt en worden er astronomische prijzen gevraagd voor de resterende kamers. Na wat schipperen met trajecten en de route, zijn we na ruim een uur zoeken toch al zeker van een bed voor de twee komende dagen. Gelukkig konden we dat zoekwerk op het terras doen, en tussendoor de vele boten bekijken die richting Rotterdam varen. 

De rit van vandaag belooft niet veel goeds : we moeten veel badsteden door, en als we naar het roadbook kijken, lijkt het alsof we constant door de drukte moeten. Maar schijn bedriegt gelukkig en het wordt weer een mooie maar zware duinenrit langs en door vele natuurreservaten. 

In het eerste deel passeren we een glastuinbouwgebied. Aan onze rechterkant staan er serres zo ver we kunnen zien, en dat is heel ver, want het is weer mooi weer. Net voor Den Haag wordt de weg versperd door een kleine kudde galloway-runderen met enkele kalfjes. Een mooi moment om even halt te houden. Maar dan moeten we voorbij Den Haag. Een stad doorrijden is ook in Nederland niet simpel, en zeker niet als er wegenwerken zijn. Maar dankzij de gps, Paul's duiveninstinct en mijn gezond verstand lukt het ons redelijk vlot. Ergens kunnen we via LF4 naar het centrum van Den Haag rijden, maar daar beginnen we niet aan, dit is al druk genoeg. Want Scheveningen moeten we ook nog door. We rijden door de buitenwijken, vol kitch-huizen, zogezegd in 'art nouveau' en 'art déco'. Wie prachtige huizen in die stijl wil zien, kan beter eens door Sint-Niklaas wandelen. Het is hier allemaal  nep. Op het einde rijden we recht naar de 'Watertoren Den Haag', een imposant bouwwerk uit 1874 dat nog steeds dienst doet. Er is een taverne, tijd voor een drankstop. Het valt ons op dat hier heel veel trekkers passeren. Vooral Engelsen, net van de boot of op weg naar de boot in Hoek van Holland. En we zien vandaag de eerste twee santos-fietsen. 

Weer door de duinen, weer genieten, tot 3 dames (?) de pret bederven. Ze zwalpen over het fietspad, tetteren erop los, en gaan zelfs nauwelijks opzij voor de tegenliggers. Als een ongeduldige wielertoerist hen toch voorbij gaat, rijden we mee. We krijgen heel wat verwensingen naar het hoofd geslingerd, maar dat wordt op dezelfde wijze beantwoord. Gelukkig is het hier zo mooi dat dit incident de pret niet bederft. Katwijk-aan-zee door, duinen, Noordwijk-aan-zee, weer duinen, Noordwijkerhout, en inderdaad weer duinen. Maar telkens anders, een totaal ander landschap dan we tot nu toe van Nederland kenden. 

In Zandvoort wordt het weer moeilijk : een combinatie van wegenwerken, gewijzigde route en ontbrekende bordjes, brengt ons kris-kras door de stad. Dan volgen nog de 'Kennemerduinen' en de 'Duin en Kruidberg', een gebied waar we weer veel korte maar nijdige klimmetjes te verwerken krijgen. 

Op de grens van IJmuiden verlaten we de route, op zoek naar het hotel. Ik rij er naar toe alsof ik daar elke dag kom. 

Na het douchen nog een korte wandeling door de omgeving, en eten bij een Griek. Lekker, en veel meer dan we op kunnen. De fietsen staan buiten op straat, ze mogen later vanavond binnen, maar Paul vertrouwt de boel hier wel. Ik hoop dat hij gelijk heeft. 

Rit : 83 km  334 hm. 

Totaal : 519 km  1119 hm

Rit 6 : Burgh - Hoek van Holland. Door het duingebied. 

Een Bed&Breakfast waar het ontbijt niet inbegrepen is, dat kan alleen maar in Nederland. Voor 10 euro pp extra kan de gastheer om 9u wel 'een ontbijtje' fixen, maar daar bedanken we feestelijk voor. Dat is wat aan de late kant, we hebben geen zin om een uur met hem aan tafel te zitten en vertrouwen het aanbod niet. Hij maakt op een schandelijke wijze misbruik van de economische wet van vraag en aanbod. Door de toevloed aan Duitsers is hier accomodatie tekort, en daarom vraagt hij 100 euro voor een zolderkamer met gedeeld (5 kamers!) sanitair. Met de fiets kan je geen tientallen km extra maken, dus moesten we hier wel tevreden mee zijn. De andere Belgen hier zijn pisnijdig over zoveel inhaligheid. 

Wij dus vroeg op weg richting natuurreservaat 'de vroongronden'. Weer een schitterend gebied met veel oude binnenduinen. Die moeten we op en af, 10 tot 15 % steil omhoog, en na een afdaling van 25 % zijn we zeker dat we zeer goede remmen hebben, anders had u dit niet meer gelezen. Het geheel wordt al eeuwen gebruikt als weidegebied. We spotten enkele reigers en zelfs een roodborsttapuit. 

10 km verder zijn we in Renesse waar we in pension 'Zeerust' op het terras een copieus ontbijt eten. Daar kunnen we weer uren mee voort. Het wordt hier weer heel druk, veel volk op weg naar het strand. 

De Brouwersdam overrijden is weer een speciale ervaring. Links van ons de Noordzee, rechts van ons het Grevelingen-meer, een paradijs voor de watersporters. En die zijn hier vandaag massaal aanwezig. Heerlijk fietsen met een warm windje in de rug. Dan weer door een duinenrij naar Goedereede, een zeer charmant dorpje met een massieve 40 m hoge kerktoren die de omgeving domineert. Het volgende natuurreservaat komt net erachter : 'de Kwade Hoek', waar we op een uitkijktoren een mooi zicht over duinen en zee hebben. 

De Haringvlietdam is helemaal anders. Het is met zijn 17 spuisluizen weer een prachtig staaltje van het technisch vernuft van de waterbouwkundige ingenieurs. En dan weer duinen, de Voornse duinen nu. 

Na 60 km komen we in de Maasvlakte. De landelijke fietsroute gaat hier dwars door het havengebied. Het klinkt gruwelijk om hier 8 km door te moeten fietsen, maar dankzij een fietspad van 3 m breed, veilig afgescheiden van de rijbaan, is dit zelfs een aangename ervaring. Van ver zien we de 'fast ferry' aankomen, we zetten een spurtje in, en zijn net op tijd om nog mee te kunnen. Oef, zo winnen we een vol uur! De boot vliegt over het water en een half uur later zijn we al in Hoek van Holland. 500 m verder vinden we B&B 'Gestrand'. Wat een verschil met gisteren : heel modern, voorzien van alle comfort, alles inbegrepen, toplocatie, en dat voor 75 euro. Doe alsof je thuis bent is het motto, dat doen we dan ook, we nemen een biertje (tis wel weer Heineken) uit de ijskast, en zetten ons op het terras. Schol! 

Trip : 69 km  165 hm  Totaal 436 km  785 hm 

Ps : de foto's in bijlage plaatsen schijnt te lukken. Ik zet er dus weer enkele bij. 

Rit 5 : Middelburg - Burgh. Een zonovergoten maar drukke rit. 

Middelburg is een zeer leuk stadje, het bezoeken zeker waard. Mooi marktplein, prachtig raadhuis, en pittoreske straatjes om door te slenteren. 

Geen ontbijt mogelijk in dit hotel, maar er staat wel een koffieapparaat in onze kamer, dus zorgen we er zelf voor, want we zagen gisteren nergens een mogelijkheid om te ontbijten in het centrum. En zo is Paul van de stinkende bananen af : bananen bij warm weer enkele dagen in een ortlieb-tas vervoeren, was geen slim idee, het zijn bijna 'drinkbananen'. 

Onze tocht brengt ons door de velden langs een aantal bunkers tot in Vlissingen. Daar zijn we nog net op tijd in 'het smoske' om een ontbijt te krijgen. Ruim voldoende om tot vanavond toe te komen. Hier eindigt de LF13, Schelde-Rheinroute, en pikken we de LF1 op, de Noordzee-route, die ons tot in de kop van Noord-Holland zal brengen. Vlissingen ken ik van de 'flandria-boten' waarmee we vanuit Antwerpen vroeger een uitstap maakten. De grote schepen varen hier rakelings langs de kust, zo dichtbij zag ik dat nog nooit. Er is een mooie strandboulevard en met dit mooi weer krioelt het van de dagjesmensen. En dat niemand nog zegt dat alleen onze kust lelijk is, want ook hier is de kuststrook volgebouwd met hotels, restaurants en appartementen. 

We volgen de hele kustweg rond Zeeland. Druk, druk, druk. Een zeer mooi fietspad maar overspoeld door toeristen die het niet gewoon zijn te fietsen. Het pad gaat door bossen en door de duinen. Vlakbij elk vakantiepark (en er zijn er hier tientallen) is het weer uitkijken geblazen voor verstrooide toeristen. Na Westkapelle volgen we terug de kustlijn. Ik had graag Domburg bezocht, maar daar is het een echte overrompeling, zelfs met de fiets geraak je er nauwelijks door. Terug het binnenland in, door bossen over grindwegen, eindelijk minder druk. Via de Veerse Gatdam - het oudste project van de Deltawerken - vinden we de aansluiting met de stormvloedkering, een prachtig bouwwerk dat het sluitstuk van deze Deltawerken vormt. Indrukwekkend wat hier gerealiseerd werd. We reden er al vaker over, met de auto maar ook met de fiets, en zijn nog steeds onder de indruk van deze constructie. 

Op Schouwen-Duiveland nemen we de weg door de boswachterij Westenschouwen.  Het duinpad hier gaat op en neer door oude naaldbossen afgewisseld met nieuwe loofbossen. Het kronkelt zodanig dat de gps niet meer weet waar we zijn. 

De B&B in Burgh is snel gevonden. De gastheer is een praatvaar, we krijgen er geen speld tussen. Een uur lang is hij aan het woord, we mogen ons gelukkig prijzen dat hij 'maar even tijd had'! 

Eten in het buurdorp Haamstede. Ook daar is het ontzettend druk. We zijn net op tijd om een tafeltje te hebben. Onze gastheer vond restaurant 'de Bom' de beste keuze voor een vismaaltijd, maar we zien slechts 3 visschotels op de kaart staan. Het is duidelijk heel lang geleden dat hij hier was. Gelukkig zijn er ook mosselen, en die smaken met dit zomers weertje overheerlijk. 

Trip : 69 km  163 hm. Totaal : 367 km  620 hm 

Ps : het plaatsen van foto's op de blog lukt me niet omdat de website enkel foto's van max 100 KB aanvaard. Mijn iPhone maakt er van ruim 1MB. Ze verkleinen lukt nu niet. Maar ik probeer er enkele van deze dag in een bijlage te zetten. Kan er iemand me laten weten of dit gelukt is? 

Rit 4 : Hoogereind - Middelburg. Eindelijk op de ronde. 

Ontbijt tussen 6 en 8, dat is ontiegelijk vroeg voor ons. En zeker als we in vakantie zijn. Gisteravond kregen we veel eten voor weinig geld en Paul vreest nu het omgekeerde, maar niets is minder waar : er staat een uitgebreid buffet op ons te wachten, met zelfs vers fruit en er wordt een roereitje vers klaargemaakt ook. Genoeg energie opgeladen voor de komende tocht langs de Westerschelde. 

Tijdens het ontbijt rijden hele hordes scholieren op de fiets voorbij. Nederland is duidelijk fietsland, en toch was hier geen mogelijkheid de fietsen goed te stallen, ze moesten buiten slapen op de parking. Maar ze staan er nog, dus wij al voor 9u de baan op. En na 3 km knopen we eindelijk, met 48u vertraging, aan met de eigenlijke route. 

LF staat voor 'landelijke fietsroute', en dat is hier letterlijk te nemen. We rijden tussen de velden en de boerderijen. En zijn al zeer snel blij dat we teruggekeerd zijn om de gps in orde te brengen, want zo duidelijk is de route niet aangegeven. De Nederlanders zijn namelijk zuinig in het plaatsen van bordjes. Zeer zuinig zelfs. En de schaarse bordjes zijn vaak goed verstopt : tegen de grond of 3m hoog aan een lantarenpaal. En er ontbreken er veel. Héél veel. 

Maar het is wel zeer rustig en mooi rijden. En er valt veel te zien. Na de bocht van Bath rijden we langs de Schelde. Het is laag tij en op de schorre spotten we witte reigers, lepelaars, scholeksters en een enkele wulp. Een torenvalk scheert rakelings over ons hoofd. En op een veld zien we honderden Canadese ganzen samen troepen. 

Landelijk fietsen is zalig, tot je honger of dorst krijgt (of het water tot aan je lippen staat). En in de dorpjes vinden we nog minder eetgelegenheden dan op onze tocht door Frankrijk. Hansweert, nochtans niet zo klein, doorkruisen we helemaal, maar niets te vinden. Pas in 's Gravenpolder vinden we een terrasje. En als je dorst hebt, drink je alles, zelfs Heineken. Maar de boerenomelet smaakte heerlijk. 

We rijden nu op de binnendijken, door de vele fruitgaarden. Appelen en peren in overvloed, we fietsten tot hiertoe altijd langs de Schelde, en kenden dit stuk totaal niet. 

Middelburg binnenrijden is andere koek. Weg rust en stilte, uitkijken of je wordt van je sokken gereden. Ons hotel ligt in het oude centrum, de eerste aanblik is niet overweldigend. 

'Braai tapperij' is gevestigd in een heel oud pand, vroeger een brouwerij. De kamers zijn echter dik in orde en zeer charmant ingericht. Maar weer geen fietsenstalling, ze staan nu gewoon op straat 😳. Als dat maar goed komt! 

Het boeken van de volgende slaapplaatsen is een echte lijdensweg. Wat is er deze week in Renesse te doen? Geen kamer meer vrij, tenzij we ruim 200 euro voor één nacht willen betalen, en dan nog zonder ontbijt. Na lang zoeken toch een B&B gevonden iets van de route af. Weer een herverdeling van de trajecten, een mens moet flexibel zijn op vakantie. 

En dan nog op zoek naar eten. De horeca op het centrale plein staat ons niet aan : druk, fantasieloze menu's, allemaal hetzelfde. We wandelen het centrum uit en komen in een oud statig gebouw terecht : 'De Kloveniersdoelen', een mix van cinema-zaal, galerij en restaurant. Op het terras in een zeer rustige tuin genieten we van een uitermate lekker en origineel menu van 5 kleine schotels voor slechts 30 euro. Nooit gedacht dat we dat hier zouden meemaken! Een aanrader als u hier ooit verzeild geraakt. 

Trip : 84 km  147 hm   Totaal : 299 km  457 hm 

Rit 3 : Keerbergen - Hoogereind. Een nieuwe start. 

Is het nu rit 1, of toch rit 3? We zijn de derde dag op weg, maar eigenlijk opnieuw aan de start. Ik hou het op rit 3, anders wordt het veel te ingewikkeld. 

Gisteren nog 2u de route bestudeerd om te weten wat de beste oplossing is om die twee dagen in te halen. Een stukje overslaan, trajecten langer maken, rustdag annuleren. Het wordt een combinatie van de drie, want langer wegblijven is geen optie. Daarom vertrekken we nu niet opnieuw richting Baarle, maar wel naar Hoogereind (omgeving Woensdrecht). Zo zitten we maar 1 dag achter op het schema. En dat stuk tussen Baarle en Hoogereind kunnen we misschien toch nog rijden op het einde als we goed opschieten. 

We volgen de beste combinatie van korte weg en aangenaam rijden naar Antwerpen. En dat is eerst via de fietsstraat tussen Putte en Mechelen, een toonbeeld van fietsvriendelijke verbinding. Daar kunnen veel gemeenten een voorbeeld aan nemen! Auto's worden er enkel geduld, zij moeten rekening houden met fietsers en wandelaars die steeds voorrang hebben, zodat het ruim 10 km echt zalig fietsen is. 

In Mechelen rijden we dan de fiets-o-strade naar Antwerpen  op. Ook zo'n prachtig uitgewerkte verbinding tussen 2 steden, 20 km langs de spoorlijn, voornamelijk op een eigen breed fietspad. Kritikasters zeggen wel dat het een gemiste kans is want er moeten nog wel wat wegen gekruist worden, maar als je vergelijkt met wat er vroeger was, is dit een hele vooruitgang. 

Na 2u zijn we zo al in Antwerpen, en rijden dan recht het centrum in. Tot onze grote verbazing loopt dat heel vlotjes. Eerst nog een mooi fietspad tot het centraal station, waarop we niet alleen rijden : Antwerpenaren verplaatsen zich meer per fiets dan we denken. Dan langs kleinere, minder drukke straatjes via onder meer de ossenmarkt en de stadswaag naar het 'Eilandje' waar we met zicht op het Mas een hamburger eten bij 'Ellis gourmet burger'. Geloof ons maar, een pak lekkerder dan een Mc Donalds. 

We passeren nog het 'pomphuis', het 'red star museum' en het loodswezen met de boot erbovenop (de boot is mooi, maar de combinatie niet) allemaal plaatsen die we als gewezen Antwerpenaar wel kennen. Maar het is daar wel levensgevaarlijk om te fietsen. En je hebt een engelengeduld nodig (niet direct ons sterkste eigenschap) om de straat over te steken, want je verliest hier massa's tijd bij elk verkeerslicht. 

Maar eens de drukte van de stad voorbij wordt het weer aangenaam fietsen. Nog wel door enkele dorpskernen en dan eindelijk in Nederland. Dat merken we onmiddellijk aan de wegindeling : zeer ruim fietspad langs beide zijden van de weg, en tussen rijweg en fietspad een strook groen. Rustig fietsen dus, en driewerf hoera : de gps weet ook waar we zijn! 

Het hotel in Hoogereind is snel gevonden, en 's avonds kunnen we er ook lekker en kwalitatief goed eten in een 'all you can eat' buffet. De problemen met de gps liggen al ver achter ons. 

Trip : 77 km 137 hm.   Totaal : 215 km  310 hm 

Rit 2 : Baarle - Keerbergen (even terug naar huis)

Ja, u leest goed. Neen, dit is geen grap. We zijn terug bij de start.

De nacht bracht immers raad voor het gps-probleem. Paul meent te weten wat er fout liep bij de overdracht van de route-tracks. Dat uitleggen vereist een hele technische uiteenzetting, maar samengevat komt het er ongeveer op neer dat hij ergens iets is vergeten aan te vinken. Het lieve aanbod van dochter Inge en vriendin  Zabeth om met de laptop en kabels ons tegemoet te komen, slaat hij af. Want als er toch wat anders mis is, kunnen we toch niet verder, en dan hebben zij voor niets hun vrije zondagmiddag opgeofferd om zijn flater recht te zetten. 

Nu al terug naar huis is een domper op de vakantievreugde, en die wordt nog wat groter als er tijdens het ontbijt heel donkere, regenzwangere wolken boven ons hoofd samentroepen. En net als we rond halftien willen vertrekken, bevallen deze van een stevig onweer. Even wachten, de boreling aanschouwen en een extra tas koffie drinken, en een vestimentaire wissel uitvoeren : sandalen en korte broek worden vervangen door schoenen met kousen en een lange broek. Een drie kwartier later blijkt dat een zeer verstandige beslissing te zijn, want het is flink afgekoeld. Nog een leuke babbel met de eigenaar, en wij eindelijk weg.

Terug langs dezelfde weg tot Herentals. We krijgen nog wat uitlopers van het onweer over ons hoofd, maar houden het voor de rest redelijk droog. In Herentals missen we opnieuw de afslag door de kermis op de markt, maar Paul's duiveninstinct brengt ons toch weer op de goede weg. De gps mag het dan wel laten afweten, maar als Paul ergens geweest is, vindt hij zijn weg terug. Hij is spijtig genoeg nog niet overal in Nederland op onze route geweest, anders konden we wel verder trekken zonder gps. En ik weet wel dat er vroeger zonder gps werd gereisd, maar nu niet meer, en wij leven in het nu, niet in het verleden. Taverne 'het genoegen' is tot ons groot genoegen ook vandaag open, zodat we ons daar weer tegoed doen aan een heerlijke lasagne. 

Nu langs de oude spoorweg tot in Ramsel, en met duif Paul op kop naar huis, zonder omwegen. Direct de computer opgezet, en een klein half uur later staan de kaarten en de route op de gps. Oef! Driemaal oef! Morgen kunnen we er opnieuw aan beginnen. 

Rit : 68 km  63 hm   Totaal : 138 km  173 hm 

Rit 1 : Keerbergen - Baarle(nassau/hertog) 

Miezerregen bij de start, als dat maar geen voorbode is voor het weer van de komende 3 weken. 

We hebben geopteerd voor een rustige start : vandaag via de knooppunten slechts 70 km tot een B&B in Baarle-Nassau. Dat ligt vlak bij de eigenlijke route, ideaal als aanloop dus. Wel een probleempje bij het ingeven van het adres : de gps vindt dit niet, dat wordt dus zoeken straks. 

Na slechts 6 km fietsen hebben we al prijs : wegomlegging, ook voor fietsers. En naar goede Belgische gewoonte kunnen we na hooguit 2 wegwijzers het zelf uitzoeken. Daar staan we dan aan het station van Heist-op-den-Berg, niet één bordje meer te zien. Gelukkig kennen we de omgeving en dankzij Paul's duiveninstinct vinden we snel opnieuw aansluiting. Maar wij die dachten niet te moeten klimmen deze vakantie, krijgen even later de hoogste berg van de provincie Antwerpen voorgeschoteld : recht omhoog naar de kerk van Heist-op-den-Berg. Nou ja, berg, die molshoop is maar 45 m hoog, maar weeral langs kasseien, en ik haat zo stilaan kasseien! 

De route wordt pas aangenaam als we op het traject van de oude spoorlijn tussen Aarschot en Herentals komen. Daarvoor is het maar saai en eentonig langs de grote baan. We reden al eens langs die spoorweg, en zo weten we dat er in Herentals een goede taverne, 'het genoegen',  is. Net op het middaguur daar, goed uitgerekend dus! 

Nadien komen we op onbekend terrein. Eerst nog door het geharrewar van de kermis in Herentals, dan rijden we door een klein poortje, en komen zowaar in het begijnhof van Herentals terecht. Mooi, en een pittoresk kerkje, we wisten zelfs niet dat  hier een begijnhof was. Verder komen we nog een 'vistrap' op de Nete tegen, we leren weer enorm veel bij over onze streek vandaag. 

Zo saai het traject deze morgen, zo mooi en afwisselend vanmiddag. Door bossen, langs velden, even een riviertje. Heerlijk! In Turnhout volgen we het 'Bels lijntje', ook een oude spoorweg, volgens mij ongeveer de eerste die omgevormd werd tot fietspad. 28 jaar geleden reden we hier ook al eens, met ons eerste set fietsen, dochter Karen nog in het fietsstoeltje. Net voor de Nederlandse grens is er een houten uitkijktoren gebouwd. Paul offert zich op om over de fietsen te waken (of is blij dat hij niet mee naar boven moet 😉) terwijl ik naar boven klim om het natuurreservaat te bewonderen. 

Even later zijn we al in Baarle-Hertog, te ver, wat zoekwerk, gelukkig vindt mijn iPhone wel het juiste adres. De B&B Baarle is ronduit prachtig : eigenlijk hebben we een eigen studio in een prachtig domein. Zeer kunstzinnig ingericht, en alles voor ons ontbijt staat al klaar in de ijskast. Aangename eigenaars ook, we hebben een leuke babbel. 

Installeren, en de route voor morgen kontroleren. Maar de gps wil niet meewerken. Het duurt even, en dan hebben we het door : de juiste kaartenset is niet opgeladen 😳. We hebben wel de track die we kunnen volgen, maar geen wegen of straten, en die details heb je wel nodig. Paul kan en wil niet begrijpen dat hij dit vergeten aan te passen is. Iedereen die hem kent zal het met me eens zijn dat zoiets kwasi onmogelijk is. En we beginnen te vrezen dat de gps stuk is, dat de laatste overdracht van kaarten mislukt is. Tijdens het eten in hotel 'Den Engel' overlopen we de mogelijkheden. Terugkeren? no way! Dus voort met de papieren kaartenset die we op het laatste moment toch maar mee genomen hebben. Het avontuur wordt zo wat spannender. De route hebben we, de logies vinden wordt een hele klus. 

Rit : 70 km  110 hm 

Westvlaanderens mooiste

De fiets-4-daagse van Roeselare (25 tot 28 augustus) was ook dit jaar weer een fantastisch evenement. Zeer mooie tochten naar de 4 windstreken die ons weer langs nieuwe plaatsen brachten.

Dag 1 ging via Wervik en Menen tot in Frankrijk, waar we zeer landelijk reden door de streek van de 'chti'. Via oude smokkelaarspaden ging het terug naar Wervik en Roeselare. Maar wat was het warm donderdag! We zagen vele mensen onderweg een extra stop inlassen in de schaarse schaduwplekken. En na 95 km moest ik ook van de fiets, duizelig, warm en koud tegelijk, waarschijnlijk te weinig gedronken. Even rusten tegen een muurtje, toch maar het warm geworden water opdrinken, en heel rustig de laatste 10 km afgelegd. Ik hoef u niet te vertellen dat de brugse tripel overheerlijk smaakte bij aankomst. 

Dag 2 ging richting Oostende. Iets minder warm (oef) maar wat meer wind. Bij elke stop hebben we de drinkbussen bijgevuld, zodat we zeker 2 liter water onderweg opdronken naast de sportdrank bij de bevoorrading. En nog dorst hebben bij aankomst! 

De derde dag is traditioneel richting heuvelland. Weer een prachtige rit, maar de Kemmelberg blijft voor mij een onoverbrugbaar monument. Niet alleen zeer steil, maar vooral die kasseien spelen mij parten. Ook nu schoof mijn wiel na een 30-tal m weg, en ben ik maar afgestapt. Ik trouwens niet alleen, veel wielertoeristen volgden mijn voorbeeld. Het tweede stuk is iets minder steil dus dat kon ik wel de baas. Maar de laatste 30 m waren er weer teveel aan, dus afstappen.  En mijn Paul weer zonder problemen boven en maar foto's trekken van een sukkelende Nora! Op de terugweg zonder problemen de 'monteberg' (flank van de Kemmelberg ) opgeraakt, dat is dus tweemaal berg in één woord, klinkt super moeilijk, maar wel een zacht asfalt wegdek, dat bolt dus echt wel beter. Op het einde van de 107 km hebben we 787 hm overwonnen, niet slecht bij deze tropische temperaturen. 

Dag 4 was vooral zeer winderig, en we reden vooral door open veld. We besloten daarom ons te beperken tot het traject van 75 km. Maar goed ook, want de opmeter was hier en daar wat vergeten, en als we terug op de camping aankwamen, hadden we er alweer 86 km opzitten. 

Het was weer een fantastische ervaring, de conditie is goed, en de fietsen bollen goed. We zijn dus klaar voor onze volgende fietsreis.