Rit 1 : Keerbergen - Baarle(nassau/hertog) 

Miezerregen bij de start, als dat maar geen voorbode is voor het weer van de komende 3 weken. 

We hebben geopteerd voor een rustige start : vandaag via de knooppunten slechts 70 km tot een B&B in Baarle-Nassau. Dat ligt vlak bij de eigenlijke route, ideaal als aanloop dus. Wel een probleempje bij het ingeven van het adres : de gps vindt dit niet, dat wordt dus zoeken straks. 

Na slechts 6 km fietsen hebben we al prijs : wegomlegging, ook voor fietsers. En naar goede Belgische gewoonte kunnen we na hooguit 2 wegwijzers het zelf uitzoeken. Daar staan we dan aan het station van Heist-op-den-Berg, niet één bordje meer te zien. Gelukkig kennen we de omgeving en dankzij Paul's duiveninstinct vinden we snel opnieuw aansluiting. Maar wij die dachten niet te moeten klimmen deze vakantie, krijgen even later de hoogste berg van de provincie Antwerpen voorgeschoteld : recht omhoog naar de kerk van Heist-op-den-Berg. Nou ja, berg, die molshoop is maar 45 m hoog, maar weeral langs kasseien, en ik haat zo stilaan kasseien! 

De route wordt pas aangenaam als we op het traject van de oude spoorlijn tussen Aarschot en Herentals komen. Daarvoor is het maar saai en eentonig langs de grote baan. We reden al eens langs die spoorweg, en zo weten we dat er in Herentals een goede taverne, 'het genoegen',  is. Net op het middaguur daar, goed uitgerekend dus! 

Nadien komen we op onbekend terrein. Eerst nog door het geharrewar van de kermis in Herentals, dan rijden we door een klein poortje, en komen zowaar in het begijnhof van Herentals terecht. Mooi, en een pittoresk kerkje, we wisten zelfs niet dat  hier een begijnhof was. Verder komen we nog een 'vistrap' op de Nete tegen, we leren weer enorm veel bij over onze streek vandaag. 

Zo saai het traject deze morgen, zo mooi en afwisselend vanmiddag. Door bossen, langs velden, even een riviertje. Heerlijk! In Turnhout volgen we het 'Bels lijntje', ook een oude spoorweg, volgens mij ongeveer de eerste die omgevormd werd tot fietspad. 28 jaar geleden reden we hier ook al eens, met ons eerste set fietsen, dochter Karen nog in het fietsstoeltje. Net voor de Nederlandse grens is er een houten uitkijktoren gebouwd. Paul offert zich op om over de fietsen te waken (of is blij dat hij niet mee naar boven moet 😉) terwijl ik naar boven klim om het natuurreservaat te bewonderen. 

Even later zijn we al in Baarle-Hertog, te ver, wat zoekwerk, gelukkig vindt mijn iPhone wel het juiste adres. De B&B Baarle is ronduit prachtig : eigenlijk hebben we een eigen studio in een prachtig domein. Zeer kunstzinnig ingericht, en alles voor ons ontbijt staat al klaar in de ijskast. Aangename eigenaars ook, we hebben een leuke babbel. 

Installeren, en de route voor morgen kontroleren. Maar de gps wil niet meewerken. Het duurt even, en dan hebben we het door : de juiste kaartenset is niet opgeladen 😳. We hebben wel de track die we kunnen volgen, maar geen wegen of straten, en die details heb je wel nodig. Paul kan en wil niet begrijpen dat hij dit vergeten aan te passen is. Iedereen die hem kent zal het met me eens zijn dat zoiets kwasi onmogelijk is. En we beginnen te vrezen dat de gps stuk is, dat de laatste overdracht van kaarten mislukt is. Tijdens het eten in hotel 'Den Engel' overlopen we de mogelijkheden. Terugkeren? no way! Dus voort met de papieren kaartenset die we op het laatste moment toch maar mee genomen hebben. Het avontuur wordt zo wat spannender. De route hebben we, de logies vinden wordt een hele klus. 

Rit : 70 km  110 hm 

Westvlaanderens mooiste

De fiets-4-daagse van Roeselare (25 tot 28 augustus) was ook dit jaar weer een fantastisch evenement. Zeer mooie tochten naar de 4 windstreken die ons weer langs nieuwe plaatsen brachten.

Dag 1 ging via Wervik en Menen tot in Frankrijk, waar we zeer landelijk reden door de streek van de 'chti'. Via oude smokkelaarspaden ging het terug naar Wervik en Roeselare. Maar wat was het warm donderdag! We zagen vele mensen onderweg een extra stop inlassen in de schaarse schaduwplekken. En na 95 km moest ik ook van de fiets, duizelig, warm en koud tegelijk, waarschijnlijk te weinig gedronken. Even rusten tegen een muurtje, toch maar het warm geworden water opdrinken, en heel rustig de laatste 10 km afgelegd. Ik hoef u niet te vertellen dat de brugse tripel overheerlijk smaakte bij aankomst. 

Dag 2 ging richting Oostende. Iets minder warm (oef) maar wat meer wind. Bij elke stop hebben we de drinkbussen bijgevuld, zodat we zeker 2 liter water onderweg opdronken naast de sportdrank bij de bevoorrading. En nog dorst hebben bij aankomst! 

De derde dag is traditioneel richting heuvelland. Weer een prachtige rit, maar de Kemmelberg blijft voor mij een onoverbrugbaar monument. Niet alleen zeer steil, maar vooral die kasseien spelen mij parten. Ook nu schoof mijn wiel na een 30-tal m weg, en ben ik maar afgestapt. Ik trouwens niet alleen, veel wielertoeristen volgden mijn voorbeeld. Het tweede stuk is iets minder steil dus dat kon ik wel de baas. Maar de laatste 30 m waren er weer teveel aan, dus afstappen.  En mijn Paul weer zonder problemen boven en maar foto's trekken van een sukkelende Nora! Op de terugweg zonder problemen de 'monteberg' (flank van de Kemmelberg ) opgeraakt, dat is dus tweemaal berg in één woord, klinkt super moeilijk, maar wel een zacht asfalt wegdek, dat bolt dus echt wel beter. Op het einde van de 107 km hebben we 787 hm overwonnen, niet slecht bij deze tropische temperaturen. 

Dag 4 was vooral zeer winderig, en we reden vooral door open veld. We besloten daarom ons te beperken tot het traject van 75 km. Maar goed ook, want de opmeter was hier en daar wat vergeten, en als we terug op de camping aankwamen, hadden we er alweer 86 km opzitten. 

Het was weer een fantastische ervaring, de conditie is goed, en de fietsen bollen goed. We zijn dus klaar voor onze volgende fietsreis.