Ronde van Nederland

Bijna had u in de krant gelezen : 'verdwaasd stel fietsers rijdt in pyjama de afsluitdijk op'. Want als we na het ontbijt aan de receptioniste vragen of onze was klaar is, kijkt ze verschrikt op en antwoordt :'Was? Gisteren afgegeven en nog niet terug???? Oh jee!!!!' Ze zal snel gaan kijken en die wordt 'zo dadelijk' op de kamer bezorgt. Als we daar zijn, een telefoontje : 'uw was zal over een uurtje klaar zijn. Hij zit nog in de droger'. Antwoord van mij : 'mevrouw, de was ging zeker voor 9u klaar zijn, en het is fietskledij, dat mag niet in de droger!' Stilte aan de andere kant van de lijn. Dan : 'we hebben wel een programma voor synthetisch wasgoed gebruikt, dat is toch wel goed, denk ik ?' (Ik kan me de paniek op haar gezicht voorstellen). Mijn antwoord : 'dat hoop ik ook mevrouw'. Een half uur later staat er een vrouw aan onze deur met de was mooi opgevouwen (doe dat maar eens, fietsbroeken fatsoenlijk opvouwen), met lichte paniek in de stem en ogen zegt ze dat het ongeveer droog is. Dat klopt, vooral de hemdjes zijn nog wat klammig, maar dat lossen we op door zelf droogkast te spelen met de haardroger (trukje geleerd van Leen op de frontlijnroute).

Met ruim een uur vertraging zijn we dan op weg. We kunnen rechtstreeks naar Den Oever rijden, maar nemen zeer plichtbewust de weg terug richting het Amstelmeer waar we gisteren de route verlieten. Het wordt wel 9 km tegen wind door de polders. Weiden langs alle kanten, omzoomd door bomenrijen die de wind moeten breken. In de grachten weer vele watervogels en heel veel reigers, soms vliegen ze net voor onze neus op.

In De Haukes pikken we de route terug op, zo missen we maar 2 cm van het roadbook. Langs het kanaaltje lijkt het even alsof we weer langs het kanaal van Orleans fietsen, weer een smal paadje en nu zelfs water links en rechts van ons (slik). Even verder rijden we terug door de velden, de bomenrijen langs de weg vormen een tunnel (ik hoop dat je dat op de foto kan zien). In Hippolytushoef houden we even halt om de kerk te bezichtigen. Ze staat op een terp (heuvel) in het midden van het dorp. Een monumentaal gebouw, de funderingen gaan terug tot de 13de eeuw, het is het grootste bedehuis van het eiland, maar de binnenkant wordt net gerestaureerd dus kunnen we er niet in. Er staat wel een eenvoudig beeld met een mooie tekst voor, die tot nadenken stemt. Het valt ons op dat er in die kleine dorpen steeds minimaal 2 enorm grote kerken zijn, een hervormde en katholieke, soms pal naast elkaar. En dan nog enkele bedehuizen van afgescheurde protestantse afdelingen. Ook nu weer, want wat verderop komen we de 'heidense kapel' tegen, met errond een kerkhof met zeer recente graven. Heidens en kapel, volgens mij gaat dat niet samen, hier dus wel. Hier zijn ook nog enkele mooie vissershuisjes te bewonderen.

Hier begint ook de afsluitdijk, die van de Zuiderzee het IJsselmeer maakte. Het is een hele uitdaging om hier over te fietsen : 32 km rechtdoor, links de Waddenzee, rechts het IJsselmeer. Als de wind uit het noorden komt, een fysieke beproeving, maar wij hebben geluk, want er staat een heel zacht westenbriesje. Maar mentaal doet het ook iets met een mens : 32 km rechtdoor, omgeven door water, weinig te zien, en het ergste van al : pal naast een autostrade waarop de auto's voorbij razen. Vooral dat laatste speelt ons parten, het gedreun is om zot van te worden. Gelukkig is er na een 5-tal km een stop bij 'het monument', de plaats waar in 1932 de dijk gesloten werd. Er staat een standbeeld van ir Cornelis Lely, de man die na jaren palaveren in 1916 de werken voor de dijk kon starten. En ook een prachtig standbeeld van een kasseilegger, ter ere van de noeste arbeiders die de dijk bouwden.

Het is redelijk eenzaam fietsen op deze dijk, slechts weinigen beginnen eraan. Aan het andere eind, ter hoogte van 'Kornwenderzand', zijn we net het sluizencomplex gepasseerd als de brug open gedraaid wordt. Dankjewel, brugwachter, dat wij nog door mochten! Want zo kunnen we aan de andere kant zien hoe tientallen zeilschepen van de Waddenzee naar het IJsselmeer varen, en omgekeerd. Ongelooflijk hoeveel grote zeilboten hier voorbij varen, en dat zonder tegen elkaar te botsen.

Na Zurich (Fries voor zuiderhoek) moeten we de Casper de Roblesdijk op. Klinkt mooi, maar is het niet, want zeer schuin, ik heb constant schrik onderuit te gaan, en moet dan ook nog uitkijken voor alle schapen op de weg. 9 km verder haal ik opgelucht adem dat ik heelhuids Harlingen bereikt heb. Daar staat de 'Stenen man', een monument voor die Casper die deze dijk liet bouwen ter bescherming van het hinterland. Het is een hoofd dat in beide richtingen kijkt, om beide delen van de dijk in de gaten te houden.

Harlingen is een gezellig stadje met mooie hoekjes. En vooral : honderden oude zeilschepen, vooral platbodems, veelal tweemasters en ook veel driemasters. We wandelen het stadje door, vele mooie huisjes, maar Paul's aandacht gaat natuurlijk naar al die boten.