Ronde van Nederland

Logies zoeken in Nederland valt dik tegen. Door het mooie weer zijn vele hotels en B&B volgeboekt en worden er astronomische prijzen gevraagd voor de resterende kamers. Na wat schipperen met trajecten en de route, zijn we na ruim een uur zoeken toch al zeker van een bed voor de twee komende dagen. Gelukkig konden we dat zoekwerk op het terras doen, en tussendoor de vele boten bekijken die richting Rotterdam varen.

De rit van vandaag belooft niet veel goeds : we moeten veel badsteden door, en als we naar het roadbook kijken, lijkt het alsof we constant door de drukte moeten. Maar schijn bedriegt gelukkig en het wordt weer een mooie maar zware duinenrit langs en door vele natuurreservaten.

In het eerste deel passeren we een glastuinbouwgebied. Aan onze rechterkant staan er serres zo ver we kunnen zien, en dat is heel ver, want het is weer mooi weer. Net voor Den Haag wordt de weg versperd door een kleine kudde galloway-runderen met enkele kalfjes. Een mooi moment om even halt te houden. Maar dan moeten we voorbij Den Haag. Een stad doorrijden is ook in Nederland niet simpel, en zeker niet als er wegenwerken zijn. Maar dankzij de gps, Paul's duiveninstinct en mijn gezond verstand lukt het ons redelijk vlot. Ergens kunnen we via LF4 naar het centrum van Den Haag rijden, maar daar beginnen we niet aan, dit is al druk genoeg. Want Scheveningen moeten we ook nog door. We rijden door de buitenwijken, vol kitch-huizen, zogezegd in 'art nouveau' en 'art déco'. Wie prachtige huizen in die stijl wil zien, kan beter eens door Sint-Niklaas wandelen. Het is hier allemaal nep. Op het einde rijden we recht naar de 'Watertoren Den Haag', een imposant bouwwerk uit 1874 dat nog steeds dienst doet. Er is een taverne, tijd voor een drankstop. Het valt ons op dat hier heel veel trekkers passeren. Vooral Engelsen, net van de boot of op weg naar de boot in Hoek van Holland. En we zien vandaag de eerste twee santos-fietsen.

Weer door de duinen, weer genieten, tot 3 dames (?) de pret bederven. Ze zwalpen over het fietspad, tetteren erop los, en gaan zelfs nauwelijks opzij voor de tegenliggers. Als een ongeduldige wielertoerist hen toch voorbij gaat, rijden we mee. We krijgen heel wat verwensingen naar het hoofd geslingerd, maar dat wordt op dezelfde wijze beantwoord. Gelukkig is het hier zo mooi dat dit incident de pret niet bederft. Katwijk-aan-zee door, duinen, Noordwijk-aan-zee, weer duinen, Noordwijkerhout, en inderdaad weer duinen. Maar telkens anders, een totaal ander landschap dan we tot nu toe van Nederland kenden.

In Zandvoort wordt het weer moeilijk : een combinatie van wegenwerken, gewijzigde route en ontbrekende bordjes, brengt ons kris-kras door de stad. Dan volgen nog de 'Kennemerduinen' en de 'Duin en Kruidberg', een gebied waar we weer veel korte maar nijdige klimmetjes te verwerken krijgen.

Na het douchen nog een korte wandeling door de omgeving, en eten bij een Griek. Lekker, en veel meer dan we op kunnen. De fietsen staan buiten op straat, ze mogen later vanavond binnen, maar Paul vertrouwt de boel hier wel. Ik hoop dat hij gelijk heeft.