Ronde van Nederland

Ontbijt tussen 6 en 8, dat is ontiegelijk vroeg voor ons. En zeker als we in vakantie zijn. Gisteravond kregen we veel eten voor weinig geld en Paul vreest nu het omgekeerde, maar niets is minder waar : er staat een uitgebreid buffet op ons te wachten, met zelfs vers fruit en er wordt een roereitje vers klaargemaakt ook. Genoeg energie opgeladen voor de komende tocht langs de Westerschelde.

Tijdens het ontbijt rijden hele hordes scholieren op de fiets voorbij. Nederland is duidelijk fietsland, en toch was hier geen mogelijkheid de fietsen goed te stallen, ze moesten buiten slapen op de parking. Maar ze staan er nog, dus wij al voor 9u de baan op. En na 3 km knopen we eindelijk, met 48u vertraging, aan met de eigenlijke route.

LF staat voor 'landelijke fietsroute', en dat is hier letterlijk te nemen. We rijden tussen de velden en de boerderijen. En zijn al zeer snel blij dat we teruggekeerd zijn om de gps in orde te brengen, want zo duidelijk is de route niet aangegeven. De Nederlanders zijn namelijk zuinig in het plaatsen van bordjes. Zeer zuinig zelfs. En de schaarse bordjes zijn vaak goed verstopt : tegen de grond of 3m hoog aan een lantarenpaal. En er ontbreken er veel. Héél veel.

Maar het is wel zeer rustig en mooi rijden. En er valt veel te zien. Na de bocht van Bath rijden we langs de Schelde. Het is laag tij en op de schorre spotten we witte reigers, lepelaars, scholeksters en een enkele wulp. Een torenvalk scheert rakelings over ons hoofd. En op een veld zien we honderden Canadese ganzen samen troepen.

Landelijk fietsen is zalig, tot je honger of dorst krijgt (of het water tot aan je lippen staat). En in de dorpjes vinden we nog minder eetgelegenheden dan op onze tocht door Frankrijk. Hansweert, nochtans niet zo klein, doorkruisen we helemaal, maar niets te vinden. Pas in 's Gravenpolder vinden we een terrasje. En als je dorst hebt, drink je alles, zelfs Heineken. Maar de boerenomelet smaakte heerlijk.

We rijden nu op de binnendijken, door de vele fruitgaarden. Appelen en peren in overvloed, we fietsten tot hiertoe altijd langs de Schelde, en kenden dit stuk totaal niet.

Middelburg binnenrijden is andere koek. Weg rust en stilte, uitkijken of je wordt van je sokken gereden. Ons hotel ligt in het oude centrum, de eerste aanblik is niet overweldigend.

'Braai tapperij' is gevestigd in een heel oud pand, vroeger een brouwerij. De kamers zijn echter dik in orde en zeer charmant ingericht. Maar weer geen fietsenstalling, ze staan nu gewoon op straat 😳. Als dat maar goed komt!

Het boeken van de volgende slaapplaatsen is een echte lijdensweg. Wat is er deze week in Renesse te doen? Geen kamer meer vrij, tenzij we ruim 200 euro voor één nacht willen betalen, en dan nog zonder ontbijt. Na lang zoeken toch een B&B gevonden iets van de route af. Weer een herverdeling van de trajecten, een mens moet flexibel zijn op vakantie.

En dan nog op zoek naar eten. De horeca op het centrale plein staat ons niet aan : druk, fantasieloze menu's, allemaal hetzelfde. We wandelen het centrum uit en komen in een oud statig gebouw terecht : 'De Kloveniersdoelen', een mix van cinema-zaal, galerij en restaurant. Op het terras in een zeer rustige tuin genieten we van een uitermate lekker en origineel menu van 5 kleine schotels voor slechts 30 euro. Nooit gedacht dat we dat hier zouden meemaken! Een aanrader als u hier ooit verzeild geraakt.