Rit 9 : Wieringerwerf - Harlingen. De afsluitdijk, en oude zeilboten. 

Bijna had u in de krant gelezen : 'verdwaasd stel fietsers rijdt in pyjama de afsluitdijk op'. Want als we na het ontbijt aan de receptioniste vragen of onze was klaar is, kijkt ze verschrikt op en antwoordt :'Was? Gisteren afgegeven en nog niet terug???? Oh jee!!!!' Ze zal snel gaan kijken en die wordt 'zo dadelijk' op de kamer bezorgt. Als we daar zijn, een telefoontje : 'uw was zal over een uurtje klaar zijn. Hij zit nog in de droger'. Antwoord van mij : 'mevrouw, de was ging zeker voor 9u klaar zijn, en het is fietskledij, dat mag niet in de droger!' Stilte aan de andere kant van de lijn. Dan : 'we hebben wel een programma voor synthetisch wasgoed gebruikt, dat is toch wel goed, denk ik ?' (Ik kan me de paniek op haar gezicht voorstellen). Mijn antwoord : 'dat hoop ik ook mevrouw'. Een half uur later staat er een vrouw aan onze deur met de was mooi opgevouwen (doe dat maar eens, fietsbroeken fatsoenlijk opvouwen), met lichte paniek in de stem en ogen zegt ze dat het ongeveer droog is. Dat klopt, vooral de hemdjes zijn nog wat klammig, maar dat lossen we op door zelf droogkast te spelen met de haardroger (trukje geleerd van Leen op de frontlijnroute). 

Met ruim een uur vertraging zijn we dan op weg. We kunnen rechtstreeks naar Den Oever rijden, maar nemen zeer plichtbewust de weg terug richting het Amstelmeer waar we gisteren de route verlieten. Het wordt wel 9 km tegen wind door de polders. Weiden langs alle kanten, omzoomd door bomenrijen die de wind moeten breken. In de grachten weer vele watervogels en heel veel reigers, soms vliegen ze net voor onze neus op. 

In De Haukes pikken we de route terug op, zo missen we maar 2 cm van het roadbook. Langs het kanaaltje lijkt het even alsof we weer langs het kanaal van Orleans fietsen, weer een smal paadje en nu zelfs water links en rechts van ons (slik). Even verder rijden we terug door de velden, de bomenrijen langs de weg vormen een tunnel (ik hoop dat je dat op de foto kan zien). In Hippolytushoef houden we even halt om de kerk te bezichtigen. Ze staat op een terp (heuvel) in het midden van het dorp. Een monumentaal gebouw, de funderingen gaan terug tot de 13de eeuw, het is het grootste bedehuis van het eiland, maar de binnenkant wordt net gerestaureerd dus kunnen we er niet in. Er staat wel een eenvoudig beeld met een mooie tekst voor, die tot nadenken stemt. Het valt ons op dat er in die kleine dorpen steeds minimaal 2 enorm grote kerken zijn, een hervormde en katholieke, soms pal naast elkaar. En dan nog enkele bedehuizen van afgescheurde protestantse afdelingen. Ook nu weer, want wat verderop komen we de 'heidense kapel' tegen, met errond een kerkhof met zeer recente graven. Heidens en kapel, volgens mij gaat dat niet samen, hier dus wel. Hier zijn ook nog enkele mooie vissershuisjes te bewonderen. 

In het dorp Den Oever staat een prachtige molen uit 1654 met rieten dak op het marktplein. Het dorp is een vissershaven, en alle boten liggen binnen, want het is zondag. 

Hier begint ook de afsluitdijk, die van de Zuiderzee het IJsselmeer maakte. Het is een hele uitdaging om hier over te fietsen : 32 km rechtdoor, links de Waddenzee, rechts het IJsselmeer. Als de wind uit het noorden komt, een fysieke beproeving, maar wij hebben geluk, want er staat een heel zacht westenbriesje. Maar mentaal doet het ook iets met een mens : 32 km rechtdoor, omgeven door water, weinig te zien, en het ergste van al : pal naast een autostrade waarop de auto's voorbij razen. Vooral dat laatste speelt ons parten, het gedreun is om zot van te worden. Gelukkig is er na een 5-tal km een stop bij 'het monument', de plaats waar in 1932 de dijk gesloten werd. Er staat een standbeeld van ir Cornelis Lely, de man die na jaren palaveren in 1916 de werken voor de dijk kon starten. En ook een prachtig standbeeld van een kasseilegger, ter ere van de noeste arbeiders die de dijk bouwden. 

Het is redelijk eenzaam fietsen op deze dijk, slechts weinigen beginnen eraan. Aan het andere eind, ter hoogte van 'Kornwenderzand', zijn we net het sluizencomplex gepasseerd als de brug open gedraaid wordt. Dankjewel, brugwachter, dat wij nog door mochten! Want zo kunnen we aan de andere kant zien hoe tientallen zeilschepen van de Waddenzee naar het IJsselmeer varen, en omgekeerd. Ongelooflijk hoeveel grote zeilboten hier voorbij varen, en dat zonder tegen elkaar te botsen. 

Na Zurich (Fries voor zuiderhoek) moeten we de Casper de Roblesdijk op. Klinkt mooi, maar is het niet, want zeer schuin, ik heb constant schrik onderuit te gaan, en moet dan ook nog uitkijken voor alle schapen op de weg. 9 km verder haal ik opgelucht adem dat ik heelhuids Harlingen bereikt heb. Daar staat de 'Stenen man', een monument voor die Casper die deze dijk liet bouwen ter bescherming van het hinterland. Het is een hoofd dat in beide richtingen kijkt, om beide delen van de dijk in de gaten te houden. 

Harlingen is een gezellig stadje met mooie hoekjes. En vooral : honderden oude zeilschepen, vooral platbodems, veelal tweemasters en ook veel driemasters. We wandelen het stadje door, vele mooie huisjes, maar Paul's aandacht gaat natuurlijk naar al die boten. 

Even nog een lokaal biertje (een gouverneur) drinken op een terrasje langs het water, en dan heel lekker eten op het terras van het hotel met zicht op zee. De zon gaat onder, en wij naar bed. Slaapwel! 

Trip : 66 km  121 hm  Totaal : 677 km  1474 hm 

Rit 8 : IJmuiden - Wieringerwerf. Duinen, duinen en duinen, en dan de polders in. 

Paul had (gelukkig) gelijk : onze fietsen hebben de nacht op straat weer overleefd. Ze staan er nog. Oef!

We rijden eerst door de buitenwijk van IJmuiden via leuke straatjes met charmante huisjes naar het veer tussen Velsen-zuid en Velzen-noord. Een Nederlander vertelt ons er meer over : het is gratis voor wandelaars en fietsers dankzij koning Willem II, die bij het graven van het kanaal zo'n 150 jaar geleden bedongen heeft dat er een gratis veer voor de dorpelingen, nu van elkaar gescheiden, moest komen. Hij raadt ons aan niet via de kust naar Wieringerwerf te rijden, maar de polders via Alkmaar te nemen, korter en vlakker. Dat klinkt verleidelijk, maar we gaan er niet op in want kennen de route niet en willen wel het opzet van deze reis - de grenzen van Nederland - volgen. Dus na het veer gaat het richting Wijk aan Zee, weer door de duinen. En voor u het vraagt, kunnen we al zeggen dat al die duinen ons nog steeds niet vervelen. Want elke duinenpartij is anders. Het zijn niet de zandduinen die we kennen van de Belgische kust, maar veel grotere stroken, soms  begroeid met struikgewas, soms naaldbomen, dan weer loofbomen, ook wel stroken met helmgras en korstmossen, en zelfs hele stukken begroeid met net uitgebloeide heide. In het noord-Hollands duinreservaat komt dit allemaal samen. We moeten een kleine inkom betalen, 1.80 euro pp. Vele fietsers rijden zonder kaartje door, maar als deze kleine geldsom kan bijdragen tot de instandhouding van zoveel natuurschoon, dan doen we graag een duit in het zakje. We zien hier ook veel kleine vennen met vele watervogels : aalscholver, fuut, meerkoet, zwaan, en vele prachtige libellen. En er zijn nog heel veel bloemen in bloei. Dat maakt de tocht allemaal eens zo mooi. 

Ter hoogte van Callantsoog verlaten we de LF1 en schakelen we over op de LF10, de waddenzeeroute, die ons tot in Lauwersoog zal brengen. En hier eindigen de duinen en rijden we de polders in. Rechte wegen nu, heel vlak, veel grachten en immense velden. Eerst nog vol bloembollen, dan meer groenteteelt. We passeren enkele kleine dorpjes en het amstelmeer. Daar verlaten we de route op zoek naar ons hotel. De fietsen kunnen er op het terras van de kamer staan, en onze was krijgen we morgen droog en wel terug. Als dat niet het geval is, zullen we in pyama verder moeten. 

Trip : 92 km  234 hm  Totaal : 611 km   1353 hm 

Rit 7 : Hoek van Holland - IJmuiden. Een nieuwe duinenrit voorbij mondaine badplaatsen. 

Logies zoeken in Nederland valt dik tegen. Door het mooie weer zijn vele hotels en B&B volgeboekt en worden er astronomische prijzen gevraagd voor de resterende kamers. Na wat schipperen met trajecten en de route, zijn we na ruim een uur zoeken toch al zeker van een bed voor de twee komende dagen. Gelukkig konden we dat zoekwerk op het terras doen, en tussendoor de vele boten bekijken die richting Rotterdam varen. 

De rit van vandaag belooft niet veel goeds : we moeten veel badsteden door, en als we naar het roadbook kijken, lijkt het alsof we constant door de drukte moeten. Maar schijn bedriegt gelukkig en het wordt weer een mooie maar zware duinenrit langs en door vele natuurreservaten. 

In het eerste deel passeren we een glastuinbouwgebied. Aan onze rechterkant staan er serres zo ver we kunnen zien, en dat is heel ver, want het is weer mooi weer. Net voor Den Haag wordt de weg versperd door een kleine kudde galloway-runderen met enkele kalfjes. Een mooi moment om even halt te houden. Maar dan moeten we voorbij Den Haag. Een stad doorrijden is ook in Nederland niet simpel, en zeker niet als er wegenwerken zijn. Maar dankzij de gps, Paul's duiveninstinct en mijn gezond verstand lukt het ons redelijk vlot. Ergens kunnen we via LF4 naar het centrum van Den Haag rijden, maar daar beginnen we niet aan, dit is al druk genoeg. Want Scheveningen moeten we ook nog door. We rijden door de buitenwijken, vol kitch-huizen, zogezegd in 'art nouveau' en 'art déco'. Wie prachtige huizen in die stijl wil zien, kan beter eens door Sint-Niklaas wandelen. Het is hier allemaal  nep. Op het einde rijden we recht naar de 'Watertoren Den Haag', een imposant bouwwerk uit 1874 dat nog steeds dienst doet. Er is een taverne, tijd voor een drankstop. Het valt ons op dat hier heel veel trekkers passeren. Vooral Engelsen, net van de boot of op weg naar de boot in Hoek van Holland. En we zien vandaag de eerste twee santos-fietsen. 

Weer door de duinen, weer genieten, tot 3 dames (?) de pret bederven. Ze zwalpen over het fietspad, tetteren erop los, en gaan zelfs nauwelijks opzij voor de tegenliggers. Als een ongeduldige wielertoerist hen toch voorbij gaat, rijden we mee. We krijgen heel wat verwensingen naar het hoofd geslingerd, maar dat wordt op dezelfde wijze beantwoord. Gelukkig is het hier zo mooi dat dit incident de pret niet bederft. Katwijk-aan-zee door, duinen, Noordwijk-aan-zee, weer duinen, Noordwijkerhout, en inderdaad weer duinen. Maar telkens anders, een totaal ander landschap dan we tot nu toe van Nederland kenden. 

In Zandvoort wordt het weer moeilijk : een combinatie van wegenwerken, gewijzigde route en ontbrekende bordjes, brengt ons kris-kras door de stad. Dan volgen nog de 'Kennemerduinen' en de 'Duin en Kruidberg', een gebied waar we weer veel korte maar nijdige klimmetjes te verwerken krijgen. 

Op de grens van IJmuiden verlaten we de route, op zoek naar het hotel. Ik rij er naar toe alsof ik daar elke dag kom. 

Na het douchen nog een korte wandeling door de omgeving, en eten bij een Griek. Lekker, en veel meer dan we op kunnen. De fietsen staan buiten op straat, ze mogen later vanavond binnen, maar Paul vertrouwt de boel hier wel. Ik hoop dat hij gelijk heeft. 

Rit : 83 km  334 hm. 

Totaal : 519 km  1119 hm

Rit 6 : Burgh - Hoek van Holland. Door het duingebied. 

Een Bed&Breakfast waar het ontbijt niet inbegrepen is, dat kan alleen maar in Nederland. Voor 10 euro pp extra kan de gastheer om 9u wel 'een ontbijtje' fixen, maar daar bedanken we feestelijk voor. Dat is wat aan de late kant, we hebben geen zin om een uur met hem aan tafel te zitten en vertrouwen het aanbod niet. Hij maakt op een schandelijke wijze misbruik van de economische wet van vraag en aanbod. Door de toevloed aan Duitsers is hier accomodatie tekort, en daarom vraagt hij 100 euro voor een zolderkamer met gedeeld (5 kamers!) sanitair. Met de fiets kan je geen tientallen km extra maken, dus moesten we hier wel tevreden mee zijn. De andere Belgen hier zijn pisnijdig over zoveel inhaligheid. 

Wij dus vroeg op weg richting natuurreservaat 'de vroongronden'. Weer een schitterend gebied met veel oude binnenduinen. Die moeten we op en af, 10 tot 15 % steil omhoog, en na een afdaling van 25 % zijn we zeker dat we zeer goede remmen hebben, anders had u dit niet meer gelezen. Het geheel wordt al eeuwen gebruikt als weidegebied. We spotten enkele reigers en zelfs een roodborsttapuit. 

10 km verder zijn we in Renesse waar we in pension 'Zeerust' op het terras een copieus ontbijt eten. Daar kunnen we weer uren mee voort. Het wordt hier weer heel druk, veel volk op weg naar het strand. 

De Brouwersdam overrijden is weer een speciale ervaring. Links van ons de Noordzee, rechts van ons het Grevelingen-meer, een paradijs voor de watersporters. En die zijn hier vandaag massaal aanwezig. Heerlijk fietsen met een warm windje in de rug. Dan weer door een duinenrij naar Goedereede, een zeer charmant dorpje met een massieve 40 m hoge kerktoren die de omgeving domineert. Het volgende natuurreservaat komt net erachter : 'de Kwade Hoek', waar we op een uitkijktoren een mooi zicht over duinen en zee hebben. 

De Haringvlietdam is helemaal anders. Het is met zijn 17 spuisluizen weer een prachtig staaltje van het technisch vernuft van de waterbouwkundige ingenieurs. En dan weer duinen, de Voornse duinen nu. 

Na 60 km komen we in de Maasvlakte. De landelijke fietsroute gaat hier dwars door het havengebied. Het klinkt gruwelijk om hier 8 km door te moeten fietsen, maar dankzij een fietspad van 3 m breed, veilig afgescheiden van de rijbaan, is dit zelfs een aangename ervaring. Van ver zien we de 'fast ferry' aankomen, we zetten een spurtje in, en zijn net op tijd om nog mee te kunnen. Oef, zo winnen we een vol uur! De boot vliegt over het water en een half uur later zijn we al in Hoek van Holland. 500 m verder vinden we B&B 'Gestrand'. Wat een verschil met gisteren : heel modern, voorzien van alle comfort, alles inbegrepen, toplocatie, en dat voor 75 euro. Doe alsof je thuis bent is het motto, dat doen we dan ook, we nemen een biertje (tis wel weer Heineken) uit de ijskast, en zetten ons op het terras. Schol! 

Trip : 69 km  165 hm  Totaal 436 km  785 hm 

Ps : de foto's in bijlage plaatsen schijnt te lukken. Ik zet er dus weer enkele bij. 

Rit 5 : Middelburg - Burgh. Een zonovergoten maar drukke rit. 

Middelburg is een zeer leuk stadje, het bezoeken zeker waard. Mooi marktplein, prachtig raadhuis, en pittoreske straatjes om door te slenteren. 

Geen ontbijt mogelijk in dit hotel, maar er staat wel een koffieapparaat in onze kamer, dus zorgen we er zelf voor, want we zagen gisteren nergens een mogelijkheid om te ontbijten in het centrum. En zo is Paul van de stinkende bananen af : bananen bij warm weer enkele dagen in een ortlieb-tas vervoeren, was geen slim idee, het zijn bijna 'drinkbananen'. 

Onze tocht brengt ons door de velden langs een aantal bunkers tot in Vlissingen. Daar zijn we nog net op tijd in 'het smoske' om een ontbijt te krijgen. Ruim voldoende om tot vanavond toe te komen. Hier eindigt de LF13, Schelde-Rheinroute, en pikken we de LF1 op, de Noordzee-route, die ons tot in de kop van Noord-Holland zal brengen. Vlissingen ken ik van de 'flandria-boten' waarmee we vanuit Antwerpen vroeger een uitstap maakten. De grote schepen varen hier rakelings langs de kust, zo dichtbij zag ik dat nog nooit. Er is een mooie strandboulevard en met dit mooi weer krioelt het van de dagjesmensen. En dat niemand nog zegt dat alleen onze kust lelijk is, want ook hier is de kuststrook volgebouwd met hotels, restaurants en appartementen. 

We volgen de hele kustweg rond Zeeland. Druk, druk, druk. Een zeer mooi fietspad maar overspoeld door toeristen die het niet gewoon zijn te fietsen. Het pad gaat door bossen en door de duinen. Vlakbij elk vakantiepark (en er zijn er hier tientallen) is het weer uitkijken geblazen voor verstrooide toeristen. Na Westkapelle volgen we terug de kustlijn. Ik had graag Domburg bezocht, maar daar is het een echte overrompeling, zelfs met de fiets geraak je er nauwelijks door. Terug het binnenland in, door bossen over grindwegen, eindelijk minder druk. Via de Veerse Gatdam - het oudste project van de Deltawerken - vinden we de aansluiting met de stormvloedkering, een prachtig bouwwerk dat het sluitstuk van deze Deltawerken vormt. Indrukwekkend wat hier gerealiseerd werd. We reden er al vaker over, met de auto maar ook met de fiets, en zijn nog steeds onder de indruk van deze constructie. 

Op Schouwen-Duiveland nemen we de weg door de boswachterij Westenschouwen.  Het duinpad hier gaat op en neer door oude naaldbossen afgewisseld met nieuwe loofbossen. Het kronkelt zodanig dat de gps niet meer weet waar we zijn. 

De B&B in Burgh is snel gevonden. De gastheer is een praatvaar, we krijgen er geen speld tussen. Een uur lang is hij aan het woord, we mogen ons gelukkig prijzen dat hij 'maar even tijd had'! 

Eten in het buurdorp Haamstede. Ook daar is het ontzettend druk. We zijn net op tijd om een tafeltje te hebben. Onze gastheer vond restaurant 'de Bom' de beste keuze voor een vismaaltijd, maar we zien slechts 3 visschotels op de kaart staan. Het is duidelijk heel lang geleden dat hij hier was. Gelukkig zijn er ook mosselen, en die smaken met dit zomers weertje overheerlijk. 

Trip : 69 km  163 hm. Totaal : 367 km  620 hm 

Ps : het plaatsen van foto's op de blog lukt me niet omdat de website enkel foto's van max 100 KB aanvaard. Mijn iPhone maakt er van ruim 1MB. Ze verkleinen lukt nu niet. Maar ik probeer er enkele van deze dag in een bijlage te zetten. Kan er iemand me laten weten of dit gelukt is? 

Rit 4 : Hoogereind - Middelburg. Eindelijk op de ronde. 

Ontbijt tussen 6 en 8, dat is ontiegelijk vroeg voor ons. En zeker als we in vakantie zijn. Gisteravond kregen we veel eten voor weinig geld en Paul vreest nu het omgekeerde, maar niets is minder waar : er staat een uitgebreid buffet op ons te wachten, met zelfs vers fruit en er wordt een roereitje vers klaargemaakt ook. Genoeg energie opgeladen voor de komende tocht langs de Westerschelde. 

Tijdens het ontbijt rijden hele hordes scholieren op de fiets voorbij. Nederland is duidelijk fietsland, en toch was hier geen mogelijkheid de fietsen goed te stallen, ze moesten buiten slapen op de parking. Maar ze staan er nog, dus wij al voor 9u de baan op. En na 3 km knopen we eindelijk, met 48u vertraging, aan met de eigenlijke route. 

LF staat voor 'landelijke fietsroute', en dat is hier letterlijk te nemen. We rijden tussen de velden en de boerderijen. En zijn al zeer snel blij dat we teruggekeerd zijn om de gps in orde te brengen, want zo duidelijk is de route niet aangegeven. De Nederlanders zijn namelijk zuinig in het plaatsen van bordjes. Zeer zuinig zelfs. En de schaarse bordjes zijn vaak goed verstopt : tegen de grond of 3m hoog aan een lantarenpaal. En er ontbreken er veel. Héél veel. 

Maar het is wel zeer rustig en mooi rijden. En er valt veel te zien. Na de bocht van Bath rijden we langs de Schelde. Het is laag tij en op de schorre spotten we witte reigers, lepelaars, scholeksters en een enkele wulp. Een torenvalk scheert rakelings over ons hoofd. En op een veld zien we honderden Canadese ganzen samen troepen. 

Landelijk fietsen is zalig, tot je honger of dorst krijgt (of het water tot aan je lippen staat). En in de dorpjes vinden we nog minder eetgelegenheden dan op onze tocht door Frankrijk. Hansweert, nochtans niet zo klein, doorkruisen we helemaal, maar niets te vinden. Pas in 's Gravenpolder vinden we een terrasje. En als je dorst hebt, drink je alles, zelfs Heineken. Maar de boerenomelet smaakte heerlijk. 

We rijden nu op de binnendijken, door de vele fruitgaarden. Appelen en peren in overvloed, we fietsten tot hiertoe altijd langs de Schelde, en kenden dit stuk totaal niet. 

Middelburg binnenrijden is andere koek. Weg rust en stilte, uitkijken of je wordt van je sokken gereden. Ons hotel ligt in het oude centrum, de eerste aanblik is niet overweldigend. 

'Braai tapperij' is gevestigd in een heel oud pand, vroeger een brouwerij. De kamers zijn echter dik in orde en zeer charmant ingericht. Maar weer geen fietsenstalling, ze staan nu gewoon op straat 😳. Als dat maar goed komt! 

Het boeken van de volgende slaapplaatsen is een echte lijdensweg. Wat is er deze week in Renesse te doen? Geen kamer meer vrij, tenzij we ruim 200 euro voor één nacht willen betalen, en dan nog zonder ontbijt. Na lang zoeken toch een B&B gevonden iets van de route af. Weer een herverdeling van de trajecten, een mens moet flexibel zijn op vakantie. 

En dan nog op zoek naar eten. De horeca op het centrale plein staat ons niet aan : druk, fantasieloze menu's, allemaal hetzelfde. We wandelen het centrum uit en komen in een oud statig gebouw terecht : 'De Kloveniersdoelen', een mix van cinema-zaal, galerij en restaurant. Op het terras in een zeer rustige tuin genieten we van een uitermate lekker en origineel menu van 5 kleine schotels voor slechts 30 euro. Nooit gedacht dat we dat hier zouden meemaken! Een aanrader als u hier ooit verzeild geraakt. 

Trip : 84 km  147 hm   Totaal : 299 km  457 hm 

Rit 3 : Keerbergen - Hoogereind. Een nieuwe start. 

Is het nu rit 1, of toch rit 3? We zijn de derde dag op weg, maar eigenlijk opnieuw aan de start. Ik hou het op rit 3, anders wordt het veel te ingewikkeld. 

Gisteren nog 2u de route bestudeerd om te weten wat de beste oplossing is om die twee dagen in te halen. Een stukje overslaan, trajecten langer maken, rustdag annuleren. Het wordt een combinatie van de drie, want langer wegblijven is geen optie. Daarom vertrekken we nu niet opnieuw richting Baarle, maar wel naar Hoogereind (omgeving Woensdrecht). Zo zitten we maar 1 dag achter op het schema. En dat stuk tussen Baarle en Hoogereind kunnen we misschien toch nog rijden op het einde als we goed opschieten. 

We volgen de beste combinatie van korte weg en aangenaam rijden naar Antwerpen. En dat is eerst via de fietsstraat tussen Putte en Mechelen, een toonbeeld van fietsvriendelijke verbinding. Daar kunnen veel gemeenten een voorbeeld aan nemen! Auto's worden er enkel geduld, zij moeten rekening houden met fietsers en wandelaars die steeds voorrang hebben, zodat het ruim 10 km echt zalig fietsen is. 

In Mechelen rijden we dan de fiets-o-strade naar Antwerpen  op. Ook zo'n prachtig uitgewerkte verbinding tussen 2 steden, 20 km langs de spoorlijn, voornamelijk op een eigen breed fietspad. Kritikasters zeggen wel dat het een gemiste kans is want er moeten nog wel wat wegen gekruist worden, maar als je vergelijkt met wat er vroeger was, is dit een hele vooruitgang. 

Na 2u zijn we zo al in Antwerpen, en rijden dan recht het centrum in. Tot onze grote verbazing loopt dat heel vlotjes. Eerst nog een mooi fietspad tot het centraal station, waarop we niet alleen rijden : Antwerpenaren verplaatsen zich meer per fiets dan we denken. Dan langs kleinere, minder drukke straatjes via onder meer de ossenmarkt en de stadswaag naar het 'Eilandje' waar we met zicht op het Mas een hamburger eten bij 'Ellis gourmet burger'. Geloof ons maar, een pak lekkerder dan een Mc Donalds. 

We passeren nog het 'pomphuis', het 'red star museum' en het loodswezen met de boot erbovenop (de boot is mooi, maar de combinatie niet) allemaal plaatsen die we als gewezen Antwerpenaar wel kennen. Maar het is daar wel levensgevaarlijk om te fietsen. En je hebt een engelengeduld nodig (niet direct ons sterkste eigenschap) om de straat over te steken, want je verliest hier massa's tijd bij elk verkeerslicht. 

Maar eens de drukte van de stad voorbij wordt het weer aangenaam fietsen. Nog wel door enkele dorpskernen en dan eindelijk in Nederland. Dat merken we onmiddellijk aan de wegindeling : zeer ruim fietspad langs beide zijden van de weg, en tussen rijweg en fietspad een strook groen. Rustig fietsen dus, en driewerf hoera : de gps weet ook waar we zijn! 

Het hotel in Hoogereind is snel gevonden, en 's avonds kunnen we er ook lekker en kwalitatief goed eten in een 'all you can eat' buffet. De problemen met de gps liggen al ver achter ons. 

Trip : 77 km 137 hm.   Totaal : 215 km  310 hm