Rit 14 : Rheeze - Denekamp. Moet er nog zand zijn? 

Het heeft vannacht flink geregend. Het is dan ook nog heel vochtig buiten als we opstaan, en een heel pak frisser. 

Het ontbijt wordt in de kamer gebracht, en het mag gezegd worden : we krijgen hier overal een prachtig ontbijt. Vers fruit, broodjes, croissant, yoghurt, een eitje, zelfs verse groenten vandaag. En alles prachtig gepresenteerd. We vernemen ook waarom het nog zo druk is overal : dit zijn de 'generatie-weken'. Na de schoolvakantie zijn er speciale arrangementen voor senioren, zo kunnen hotels en B&B hun seizoen uitbreiden. Maar voor ons tellen die koopjes nog niet, eerst de 65 passeren. 

Door de regen zijn alle paden nog nat en daardoor extra glibberig. En net vandaag rijden we vooral over kleine boswegels, soms verhard, meestal niet, en nu vaak een modderbrij. Zeer smal ook, het is constant balanceren om het evenwicht te bewaren met die zwaar bepakte fiets. We zijn wel blij dat we uiteindelijk toch voor bredere banden geopteerd hebben, die geven ons nu extra steun. 

We rijden weer vooral door het bos, en passeren de 'sahara', waar stuifzand rivierduinen gevormd heeft. Tussen de bossen door zijn er grote velden en in de kleine dorpen staan prachtige grote boerderijen met hoge rieten kappen en zwartgeteerd hout. 

De weg loopt verder langs verschillende oude en nieuwe kanalen. Op het middaguur proberen we wat te eten en drinken te vinden, maar het zit ons niet mee. Op terras 1 houden we het na een kwartier voor bekeken : niemand te zien, we gebruiken het sanitair en rijden door. Terras 2 sluit voor onze neus zijn deuren, en terras 3 is van een veredelde frituur, het ziet er allemaal niet erg appetijtelijk uit. Bij een veengebied vinden we een bank op een rustig plekje, weer maar de noodvoorraad aanspreken en genieten van het uitzicht. 

Nog wat zandwegen later zijn we in Ootmarsum. Een dynamisch dorp met zeer toeristisch centrum. Veel kunstgalerijen hier, op elke straathoek staat een prachtig beeld. Er is ook een grote RK-kerk ter ere van Simon en Judas. Mooi laat-gotisch gebouw met recente toren die volledig miscast is. Binnen mooie glasramen en sober interieur. 

We passeren nog een watermolen uit 1448 met dubbel rad : één voor de houtzaagmolen en één voor de korenmolen. 

In Denekamp weer een gotische kerk, de St-Nicolaaskerk. Dat zijn dan de twee eerste katholieke kerken op deze reis. 

Het avondeten is een echte klucht. De kaart belooft veel goeds en het eten is wel lekker, maar de bediening maakt er een zootje van : een grapjas (als u belooft niet te vechten krijgt u een steakmes)  een klungelaar en wat studentjes die enkel afruimen. Vooral het aperitief is een klucht : wat we ook vragen, het is er niet (of hij kent het niet). Uiteindelijk vraag ik een droge sherry, weer twijfel in de ogen, 'bedoelt u een dry sherry? Ja, dat hebben we wel!'  Oef, denken we, toch iets, maar 10 minuten later staat hij er weer met lege handen, want de sherry is op. Een gin-tonic kan wel. We vragen achter de wijnkaart, ja dat hebben we! Maar als het voorgerecht komt nog steeds geen wijnkaart gezien. Dus vragen we achter de huiswijn, en zowaar begint hij een hele toespraak te houden over deze wijn. Maar de druif weet hij niet. We mogen proeven, de wijn is drinkbaar, en nog voor we een fles kunnen bestellen wordt er een glas ingeschonken. En toen hebben we het maar opgegeven. Het doet me terug denken aan een voorval van 2 jaar geleden, toen Luc en Marie-Louise een karaf witte wijn bestelde, en het meisje 7 keer over en weer liep vooraleer het in orde was. Maar toen waren we in een Campanille en nu in het restaurant van een viersterrenhotel, daar mag je toch wel enige klasse verwachten van de bediening. Maar zover zijn ze hier nog niet. 

En dan nu proberen te slapen, proberen want er is een trouwfeest aan de gang en wij mogen mee genieten van de muziek. 

Rit : 74 km  136 hm. 

Totaal : 1028 km  2034 hm