Rit 16 : Haarlo - Arnhem. Over de Veluwe. 

Ons hotel lag weer 6 km van de route af, die peddelen we alweer plichtbewust terug af. Weer door bossen en velden vandaag, en het is uitkijken voor overstekend lokaal wild (zie foto). De kerktoren van Geesteren -uit de 14de eeuw- is van ver te zien.  Enkele oudere huizen staan rond het kerkplein. We passeren hier meerdere oudere landhuizen. De tocht gaat vooral over boswegels, heel smalle zandwegen, en nu is het uitkijken voor groepen mountainbikers die met een 'verstand op nul, blik op oneindig' mentaliteit langs alle kanten opduiken en voorbij zoeven. 

Vorden was vroeger erg in trek bij de landadel om een buitenverblijf te hebben, en wordt het 'achtkastelendorp' genoemd. Veel kastelen zien we echter niet, alleen kasteel Hackfort, en we zagen er al vele mooier. 

In Bronkhorst steken we de IJssel over met een veerboot en komen we in Brummen, waar we na 50 km fietsen eindelijk een fatsoenlijk terras vinden. Ook hier weer vele herenwoningen rond het marktplein. 

Na Laag-Soeren bereiken we dan de Veluwezoom. Het wordt klimmen nu langs de Schaapsallee naar het Veluweplateau, gevolgd door een afdaling via een door beuken omzoomde weg. Wat op en neer, en dan een klein stukje door de prachtige heide. 

Verder afdalen naar Rozendaal voorbij het kasteel in een knap aangelegd park. 

Arnhem inrijden gaat vlot dankzij een breed fietspad langs de drukke invalsweg. Ter hoogte van park Sonsbeek verlaten we de route weer op zoek naar het hotel. Dat gaat eerst vlot, tot we door een opgebroken straat moeten, niet simpel met zwaar beladen fietsen! Even later staan we toch voor het hotel, ttz, hier zou het hotel moeten zijn volgens de gps. Het duurt even eer we doorhebben dat Paul een verkeerd huisnr ingegeven heeft (55 ipv 505). We zitten in de juiste straat, dus ver kan het niet zijn. Dachten we toch. Na 5 km check ik met Google-maps de juiste ligging, nog eens 5 km verder! Daar gaat mijn bezoek aan de stad! 10 km extra van de route af, en ver van het centrum, vinden we het hotel. 

Het eten is weer lekker, dat valt hier veel beter mee dan verwacht, maar de bediening flatert er weer op los : verkeerde drankjes, foute gerechten, bestek vergeten, en ga zo maar door. 

In het maken van flaters staat trouwens onze stand nu op 2-0 voor Paul. Ik hoop dat hij het daar bij laat (en probeer hem zeker niet in te halen). 

Rit : 89 km   343 hm. Totaal : 1194 km  2506 hm 

Rit 15 : Denekamp - Haarlo. Trajectchaos op een MTB-parcours. 

Het trouwfeest was gelukkig rond middernacht gedaan, en als de bus supporters luid toeterend vertrokken is, vallen we eindelijk in slaap. 

Al snel zitten we weer tussen de bossen, weer smalle boswegen, die stilaan meer het allure van een MTB-parcours krijgen. We passeren meermaals het riviertje 'de Dinkel' en rijden door het natuurreservaat 'het Lutherzand'. Net voor de 'Hooge Lutte' zien we een speciaal monument : een enorm grote steen op een houten wiel. Het is een replica van een oude wagen die de stenen vervoerden om een kerk te bouwen. Ocharme de paarden die dit de heuvel moesten opsleuren, de plaats wordt nu nog 'de hel' genoemd. 

Wij moeten hier ook omhoog, een voorloper van de Veluwe op. In een veld zien we verschillende roofvogels zitten, één blijft rustig zitten zodat we hem met de verrekijker kunnen observeren. 

Vanaf dit punt wordt het sukkelen om de juiste weg te vinden. Het traject van de LF is gewijzigd, en dat is niet opgenomen in de gps-track. Gevolg : veel over en weer rijden, soms recht het bos door, op en neer, en dat met die zwaar beladen fiets. Een groepje mountainbikers kruist ons pad enkele keren, ze herkennen ons aan onze 'mooie helmen' en groeten ons steeds uitbundig. 

In Lonneker staat een prachtige molen en in het centrum houden we even halt op het terras van het café 'de sprakel'. We moeten immers overleggen over de te volgen route : dwars door Enschede (druk, moeilijk) of errond, waarschijnlijk 10 à 15 km extra. Na lang twijfelen beslissen we errond te gaan, maar we vinden het aanknooppunt van deze variant van de route niet. Dat zou de LF4 moeten zijn, maar geen bordje te zien, en de knooppunten in ons roadbook komen totaal niet overeen met hetgeen op de kaart staat.  Dus gaan we toch dwars door de stad. (Voor niks overlegd, ware het niet dat de weizen en de salade zeker smaakten!). Met een bang hartje beginnen we er aan, maar het valt reuze mee : 

mooi fietspad tot in het centrum, de drukke winkelstraat door, en dan de buitenwijken door, alles goed aangegeven en in vergelijking met Groningen heerlijk rustig. We volgen even de LF15, de Boerelandroute, en dan de LF4, de Midden-Nederlandroute. Maar het traject van deze laatste is op vele plaatsen gewijzigd, uiteindelijk volgen we alleen de track op de gps want het is een echte warboel. En de weg is al moeilijk genoeg : smalle boswegen, hobbelige paden, we zijn totaal dooreen gerammeld. 

Na natuurreservaat 'Buurserzand' houden we nog even halt bij 'Erve Bruggert', één van de alweer zeer mooie boerderijen die omgebouwd is tot een hotel. Dat zien we hier vaak, er staat ook enorm veel te koop. Terwijl we wat drinken is er een minieme regenbui, de tweede van deze vakantie. Als ze over is, zetten we er vaart achter : we hebben nog anderhalf uur om het hotel te bereiken en nog 20 km te rijden. Met de verwarrende route een hele opgave. Mooi langs een riviertje en door het bos, en dan recht naar het hotel. Heel vriendelijke ontvangst alweer, de hotelbaas wil wel meer weten over onze reis, en die haast was voor niets nodig want we werden verwacht. 

We zijn hier de jongsten in het hotel, maar liggen als eersten in bed. Slaap ze! 

Rit : 77 km  129 hm  Totaal : 1105 km  2163 hm 

Rit 14 : Rheeze - Denekamp. Moet er nog zand zijn? 

Het heeft vannacht flink geregend. Het is dan ook nog heel vochtig buiten als we opstaan, en een heel pak frisser. 

Het ontbijt wordt in de kamer gebracht, en het mag gezegd worden : we krijgen hier overal een prachtig ontbijt. Vers fruit, broodjes, croissant, yoghurt, een eitje, zelfs verse groenten vandaag. En alles prachtig gepresenteerd. We vernemen ook waarom het nog zo druk is overal : dit zijn de 'generatie-weken'. Na de schoolvakantie zijn er speciale arrangementen voor senioren, zo kunnen hotels en B&B hun seizoen uitbreiden. Maar voor ons tellen die koopjes nog niet, eerst de 65 passeren. 

Door de regen zijn alle paden nog nat en daardoor extra glibberig. En net vandaag rijden we vooral over kleine boswegels, soms verhard, meestal niet, en nu vaak een modderbrij. Zeer smal ook, het is constant balanceren om het evenwicht te bewaren met die zwaar bepakte fiets. We zijn wel blij dat we uiteindelijk toch voor bredere banden geopteerd hebben, die geven ons nu extra steun. 

We rijden weer vooral door het bos, en passeren de 'sahara', waar stuifzand rivierduinen gevormd heeft. Tussen de bossen door zijn er grote velden en in de kleine dorpen staan prachtige grote boerderijen met hoge rieten kappen en zwartgeteerd hout. 

De weg loopt verder langs verschillende oude en nieuwe kanalen. Op het middaguur proberen we wat te eten en drinken te vinden, maar het zit ons niet mee. Op terras 1 houden we het na een kwartier voor bekeken : niemand te zien, we gebruiken het sanitair en rijden door. Terras 2 sluit voor onze neus zijn deuren, en terras 3 is van een veredelde frituur, het ziet er allemaal niet erg appetijtelijk uit. Bij een veengebied vinden we een bank op een rustig plekje, weer maar de noodvoorraad aanspreken en genieten van het uitzicht. 

Nog wat zandwegen later zijn we in Ootmarsum. Een dynamisch dorp met zeer toeristisch centrum. Veel kunstgalerijen hier, op elke straathoek staat een prachtig beeld. Er is ook een grote RK-kerk ter ere van Simon en Judas. Mooi laat-gotisch gebouw met recente toren die volledig miscast is. Binnen mooie glasramen en sober interieur. 

We passeren nog een watermolen uit 1448 met dubbel rad : één voor de houtzaagmolen en één voor de korenmolen. 

In Denekamp weer een gotische kerk, de St-Nicolaaskerk. Dat zijn dan de twee eerste katholieke kerken op deze reis. 

Het avondeten is een echte klucht. De kaart belooft veel goeds en het eten is wel lekker, maar de bediening maakt er een zootje van : een grapjas (als u belooft niet te vechten krijgt u een steakmes)  een klungelaar en wat studentjes die enkel afruimen. Vooral het aperitief is een klucht : wat we ook vragen, het is er niet (of hij kent het niet). Uiteindelijk vraag ik een droge sherry, weer twijfel in de ogen, 'bedoelt u een dry sherry? Ja, dat hebben we wel!'  Oef, denken we, toch iets, maar 10 minuten later staat hij er weer met lege handen, want de sherry is op. Een gin-tonic kan wel. We vragen achter de wijnkaart, ja dat hebben we! Maar als het voorgerecht komt nog steeds geen wijnkaart gezien. Dus vragen we achter de huiswijn, en zowaar begint hij een hele toespraak te houden over deze wijn. Maar de druif weet hij niet. We mogen proeven, de wijn is drinkbaar, en nog voor we een fles kunnen bestellen wordt er een glas ingeschonken. En toen hebben we het maar opgegeven. Het doet me terug denken aan een voorval van 2 jaar geleden, toen Luc en Marie-Louise een karaf witte wijn bestelde, en het meisje 7 keer over en weer liep vooraleer het in orde was. Maar toen waren we in een Campanille en nu in het restaurant van een viersterrenhotel, daar mag je toch wel enige klasse verwachten van de bediening. Maar zover zijn ze hier nog niet. 

En dan nu proberen te slapen, proberen want er is een trouwfeest aan de gang en wij mogen mee genieten van de muziek. 

Rit : 74 km  136 hm. 

Totaal : 1028 km  2034 hm 

Rit 13 : Exloo - Rheeze. Een mooie verjaardagsrit. 

Wakker worden door een gsm die tilt slaat van de sms met verjaardagswensen, een mooi begin van deze dag!  Het ontbijt is weer super, weer een adresje om te onthouden. 

We vertrekken door het bos en gaan na 5 km letterlijk poolshoogte nemen. Op een 15 m hoge heuvel, de bloedberg genaamd (omdat de arbeiders bloedende handen hadden door het aansleuren van emmers zware leemgrond) is een 70 m hoge brandwachttoren gebouwd : Poolshoogte. Op de heuvel zijn twee spiraalvormige wandelpaden aangelegd, zodat klimmende en dalende wandelaars elkaar niet hinderen. Dan de toren op, Paul gaat met knikkende knieën ook hoogte nemen, is blij dat hij boven geraakt is, en nog vele blijer dat hij terug naar beneden mag, ik kreeg niet eens de tijd boven een foto te maken! Maar ik geniet er wel van het uitzicht : de windmolens in Duitsland, toch nog enkele km van hier, zijn duidelijk te zien. Rondom allemaal bossen, mooi! 

De bossen volgen elkaar op, onderbroken door velden, met koeien en schapen, en door heide, wel grotendeels uitgebloeid, maar toch nog mooi. Hier en daar nog wat grafheuvels en hunebedden. En nee, wij zijn die bossen en velden nog steeds niet beu, die kronkelende boswegen houden het leuk. 

In Emmen krijg ik het aan de stok met een stel zenuwachtige kerels in een bestelwagen. De verkeerssituatie is dubieus, het is niet duidelijk wie hier voorrang heeft. Ik kan hun reactie enigszins begrijpen want de wet van de sterkste telt overal, en in de steden zijn de fietsers in Nederland de sterkste. Velen negeren de verkeersregels en eisen arrogant hun plaats op de weg op. Probeer daar maar eens met je auto door te komen. In België heeft een fietser en voetganger voorrang bij een zebrapad, hier niet, en wees maar zeker dat je die ook niet krijgt! Gelukkig was mijn engelbewaarder alert zodat ik het nog kan opschrijven. En hun verwensingen heb ik netjes beantwoord! 

Voorbij Emmen passeren we een hele reeks mooie boerderijen, allen met rietdak. 

In Dalerveen nemen we afscheid van de LF14 en schakelen we over op de LF16, de Vechtdalroute. Net voor Coevorden passeren we de Huttenheugten, een center-parcs waar we 28 jaar geleden een vakantie doorbrachten. Nu is er een Plopsa indoor bijgekomen. De nieuwe wegen staan niet op de gps, geen route-bordjes te zien, de track stuurt ons recht door de indoor. Dames en heren, zoek het nu maar zelf even uit 😡. Zelfs een duiveninstinct heeft het hier moeilijk mee. Vele verwensingen later (censuur!) vinden we opnieuw aansluiting met de route. Plopsa zal ons niet snel als bezoeker zien, sorry kleinkindjes! 

We rijden vervolgens langs de rivier de Vecht. We passeren Hardenberg en komen in het gehucht Rheeze. In één van de oude boerderijen is onze B&B van vandaag gevestigd. Even paniek, de boeking is volledig fout doorgekomen, 1 persoon zonder ontbijt geboekt, wij zijn met 2 en willen wel ontbijt. De lieve dame brengt het allemaal in orde. Er is super lekker ijs te verkrijgen, en als je jarig bent, mag dat wel. 

Uit eten gaan betekent hier eerst nog ruim 4 km fietsen, dat kan er nog wel bij. Weer een mooie locatie, en een super enthousiaste dienster die haar goed humeur niet verliest. Heerlijk, en weer eens lekker getafeld. 

Terug naar de B&B fietsen in het donker liep iets minder vlot, maar het lukte wel, anders had u dit niet kunnen lezen. Slaapwel! 

Rit : 73 km  118 hm  Totaal : 954 km  1898 hm 

Ps: lang leve de techniek! Daarstraks ook verjaardagswensen van de kleinkinderen ontvangen via face-time. Zalig hun snoetjes te zien 😊💕

Rit 12 : Groningen - Exloo. Door wondermooi Drenthe. 

Met een plannetje in de hand beginnen we aan een kort bezoek van Groningen. Het wordt nog korter dan gedacht. Het is nu weliswaar zeer rustig, maar er valt nauwelijks iets te zien. Op de grote markt kijken we naar de Martinikerk (gesloten)en het stadhuis, de rest van de gebouwen zijn het vermelden niet waard. Als je ooit al eens op de grote markt in Antwerpen, Brussel of Leuven gestaan hebt, is dit een dikke tegenvaller. Groningen werd wel verwoest in 1945, maar dit plein heeft totaal geen ziel. 

De stad buitenrijden doen we langs het prachtige Noorderplantsoen, veel mooier dan de markt. Hier staan veel monumentale koopmanshuizen en pakhuizen. Als we even twijfelen over de te volgen weg (weeral ontbrekende bordjes) helpt een lieve dame ons spontaan verder, zelfs nog voor we haar dat vroegen. 

Via een kanaal komen we voorbij het Hoornsediep. Het pad kronkelt voorbij een grote plas die al in de 19de eeuw voor vertier zorgde voor de gegoede burgerij. Een molen - De Helper - maakt het plaatje compleet. 

Onze route gaat dan voornamelijk door het bos, en daar zijn we ontzettend blij mee, want zo rijden we in de schaduw. Heel mooi kronkelt het bospad verder, afwisselend naald- en loofbos, soms zelfs links naaldbomen en rechts loofbomen. Daartussen heide en velden, en het riviertje dat we allemaal kennen van de kruiswoordraadsels : het Aa. 

Hier passeert ook het meest gekende wandelpad van Nederland, het Pieterpad. We passeren veel moedige wandelaars met rugzak, en wat opvalt : vaak al wat oudere dames die flink doorstappen. Maken ze nog een jeugddroom waar? Zou best kunnen, uiteindelijk doen wij dat nu ook. 

We passeren ook een domein dat van zeer grote archeologische waarde is ter hoogte van Balloo : hier zijn veel grafheuvels gevonden van circa 3000 voor christus. Een omweg naar de stad Assen doen we niet, mooie huizen kunnen met dit prachtig weer nooit zo interessant zijn als de mooie natuur hier. We picknicken met zicht op de heide. Als we terug door de velden rijden, overvalt de warmte ons. Maar de bossen overheersen hier : smal fietspad en breed ruiterpad, geen gemotoriseerd verkeer. 

Even voorbij Borger passeren we het grootste hunebed (historische begraafplaats) van Nederland, gekend als de 'onbesuysde steenhoop'. Als je er oppervlakkig naar kijkt, inderdaad alleen maar wat stenen op elkaar, maar als je aandachtiger kijkt, vind je er wel een patroon in. 

Onze B&B van vandaag is in een oude schaapskooi gevestigd en heet ook zo. Knap gerestaureerde boerderij, we zijn er weer alleen. We zien de eigenaars pas als we terug komen van het eten. En nu kennen we dankzij onze west-Vlaamse en Limburgse vrienden al wel wat verschillende dialecten, maar wat deze dame uitkraamt, dat is toch moeilijk te volgen. (Waarschijnlijk zegt ze hetzelfde over ons). 

De accommodatie voor ons alleen, lekker thee drinken in het salon en dan maar weer naar bed. Morgen ben ik weer een jaar ouder. 

Rit : 67 km   92 hm.  Totaal : 880 km  1780 hm 

Rit 11 : Holwerd - Groningen. Het keerpunt. 

We waren hier dan toch niet alleen vannacht. We kregen het gezelschap van een zwerm uitgehongerde muggen die uit waren op een slokje Belgisch bloed. Ook al is het motto van een trekker : 'Niet meegenomen, is mooi meegenomen', volgend jaar neem ik een anti-muggenmiddel mee! 

Het ontbijt is tegen onze verwachtingen in zeer verzorgd. Er ligt een briefje bij 'dat we zeker wat mogen meenemen voor onderweg'. (Zie foto) Die man weet duidelijk dat er niets te vinden is in deze kleine dorpjes, we maken zeer dankbaar een klein lunchpakket, hij heeft zelfs plastiek zakjes voorzien. Zeg nu nog eens dat Hollanders krenterig zijn! Maar of het een goed idee is de chocolade mee te nemen, zien we straks wel. 

Onder een staalblauwe hemel vertrekken we voor een nieuwe tocht langs de binnendijken. Enkel de schapen houden ons gezelschap. Om hen op de dijken te houden zijn er bij elke passage van een weg poortjes gemaakt. Ik speel dan voor portier, Paul rijdt de fietsen erdoor, een scenario dat zich vandaag tientallen keren afspeelt. We passeren vele kleine vissersdorpjes. In Wierum houden we even halt : boven op de kerktoren geen haan, maar een zeilschip. Er staat een monument voor de 22 vissers van het dorp die in een storm op 1/12/1893 het leven lieten. Even verder in Moddergat was de tol op 22/05/1883 nog veel zwaarder : 83 mannen kwamen niet meer thuis, de jongste 14, de oudste 70 jaar. 22 boten vergingen, die storm betekende het einde van de visvangst voor dit dorp. Er staat een prachtig beeld - Fiskersfrou - ter ere van de vissersvrouwen die alleen achter bleven en het gezin moesten recht houden. Toch wel een kippenvelmoment vandaag. 

Naarmate we Lauwersoog naderen wordt het drukker op de dijk. We houden middagpauze op een terras aan het water en eten heerlijke gerookte vis. Het is zo helder dat we Schiermonnikoog in de verte kunnen zien. Hier zijn we op het keerpunt van onze tocht : vanaf nu rijden we huiswaarts. 

Na de afsluitdijk van de Lauwerszee volgen we niet de LF10 die tot in Nieuwe Schans doorgaat (meest noordelijke punt van Nederland) en schakelen we over op de LF14, de Saksenroute. We volgen eerst het Lauwersmeer, waar we weer galloway-runderen zien die pootje baden in een ven. Gelijk hebben ze, want het is héél warm, en het wordt steeds warmer. We rijden door de velden op smalle veldwegeltjes, landelijker kan het niet. Geen dijken meer, wel overal grachten en kanalen die we via pittoreske bruggen oversteken. We passeren vele kleine dorpen, eigenlijk meer gehuchten, elk dorp met een grote kerk in het midden op een terp. Pas in Ezinge kunnen we even in de schaduw verpozen bij een fris biertje. Dat was nodig, want onze watervoorraad (ong 5 liter voor ons 2) is bijna op. 

We naderen Groningen, en rijden langs een kanaal op een mooi fietspad de stad in. Wat een drukte, zeker na de zalige rust van het platteland. Fietsers komen langs alle kanten aangereden, verkeersregels zijn niet aan hen besteed, hier geldt het recht van de durfal. En toch loopt dit gesmeerd. We bereiken heelhuids het hotel, moe door de tegenwind en de warmte. Een stadsbezoek zal voor een andere keer zijn, eerst lekker eten in het restaurant en dan naar bed. Morgen wordt het weer zo warm. 

Rit : 77 km  118 hm  Totaal : 814 km  1688 hm 

Ps : de chocolade was 's middags nog ok, maar bij aankomst in het hotel net niet drinkbaar 😥

Rit 10 : Harlingen - Holwerd. Door de patattevelden. 

Vanuit Harlingen kan je aan de 240 km lange Elfstedentocht per fiets beginnen. Wij blijven echter de kust volgen langs de binnendijken. Geen badgasten op deze dijken, wel schapen, we verkiezen deze laatsten, ze lopen ook in de weg maar zijn veel leuker om zien. Vele vogels weer : meerkoeten in de grachten, reigers langs de zijkant en kieviten op het veld. Op een weidepaal zit een roofvogel (wespendief?) te poseren, maar hij wil toch niet op de foto. Weidse vergezichten, en heerlijk rustig fietsen, nauwelijks verkeer. In Firdgum staat op een terp een alleenstaande kerktoren. Rondom grote velden, vol aardappelen. Ze worden nu gerooid, mechanisch, het gaat zeer snel vooruit. Menig tractor met kipbak vol aardappelen rijdt ons voorbij. Ter hoogte van Dijkshoek fietsen we over de 'Griene Dyk', zowaar een geklasseerde dijk, die al in de 11de eeuw werd aangelegd. De basis zeer breed, de kruin zeer smal, maar niet hoog in vergelijking met de huidige dijken. Tot de 16de eeuw kwam de Middelzee tot hier. In Sint Jacobiparochie staat een enorme kerk uit 1853, het is een mengelmoes van verschillende bouwstijlen. Hier is een beginpunt van de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella. 

We volgen dan de Oudebildtdijk, een lange dijk met zeer veel mooie boerderijen aan de ene kant, en kleine huisjes aan de andere kant. Het valt ons op dat hier enorm veel huizen te koop staan. 

Ons pension in Holwerd is ondergebracht in een oude hoeve. We zijn de enige gasten. Eten vinden we enkel bij het veer naar Ameland, 4 km verderop. Daar hebben we een prachtig zicht over de Waddenzee en zien we ook een mooie zonsondergang. Morgen zou het 32 graden worden, er wordt ons aangeraden vroeg te vertrekken. Dus weer maar vroeg naar bedje, er is hier toch niets anders te beleven. 

Rit : 60 km   96 hm  Totaal 737 km  1570 hm