zweef met je gedachten mee door het prachtige South Africa...
11-09-2008
11 september
Thobela!!!
Een nieuwe dag, een nieuw begin
Een zalige douche
Op het gemak ontbijten
Een printer gaan opzoeken om onze spelletjes, tekeningen en fotos af te printen
Oei, een koele wind buiten
Zeker 10 graden kouder dan gisteren
Toch een trui halen
Onze ballen in een zak
Kodak mee
Broeder Luc opzoeken
Voila, we zijn er helemaal klaar voor en jullie?
Waarvoor zie ik jullie denken
Awel, vandaag gaan ik en Sharon voor de eerste keer door de poort van het Paxdomein
Ja en dan?
Wel ja, t is wel de eerste keer dat we helemaal alleen, en dan nog wel te voet, het domein verlaten
Naar waar?
Had ik dat jullie dan nog niet verteld? Vandaag gaan we het day care centre nog eens een bezoekje gaan brengen. We hebben elk twee ballen gekocht voor daar, we hebben de fotos mee die we hebben afgeprint, we hebben inkleurprenten met dieren op mee en we hebben een lijst met leuke spelletjes opgesteld
Ok, we zijn dus aan de poort gekomen. Spannend hoor niemand te zien, niemand te horen alleen de krekels en vogels anders een enorme stilte en, twee blanke, dappere meisjes op stap als we om kijken wordt de kapel kleiner en kleiner, we voelen ons net midden in de woestijn op een bepaald moment vroegen we ons zelfs af: wat als je nu eens in de woestijn zou verdwalen? Hoe vinden die nomaden in godsnaam de weg in de woestijn? De zon? De sterren? Of toch één of ander kompas?
Ah, eindelijk weer een stukje bewoonde wereld! Thobela! Lekai? Regona! Aja, als je vriendelijk bent tegen de mensen, zijn zij ook vriendelijk tegen jou
Na een 20 tal minuutjes stappen komen we aan het straatje, met de wegwijzer day care centre. Hier moeten wij inslaan! Nog 5 minuutjes later komen we dan aan aan het day care centre zelf Spannend hoe gaan ze reageren???
Klop klop? We hoorden de kinderen al de dagmoeder (kzal haar maar zo noemen) kwam de deur openen ze was gelijk content ons te zien ook de kinderen kwamen onmiddellijk goeiedag zeggen (klapklap in hun handjes, wat goeiedag betekend in hun kindertaaltje). De juf was zo blij met de ballen, de fotos, de prenten enzo de kinderen kwamen rond haar staan en overliep de verschillende dierenprenten schattig om te zien. Enkele kinderen kwamen ook naar ons toe, de niet al te braafste van aaien tot slaan ketting proberen te nemen en hoe leg je die kleintjes, die amper Engels verstaan, dat ze dat nie mogen doen! Ik trok dan nog enkele fotos, en zo grappig, ze waren allen zo geïnteresseerd in mijne flash é de hele tijd vroegen ze om nog eens op de foto te mogen. En lachen dat ze deden!
Daarna stelde ik voor om een balspelletje te doen maar hoe leg je dat in godsnaam uit? We pakten de kinderen bij de hand, lieten hen ook een hand geven aan een ander kindje en probeerden hen dan in een cirkel te zetten. Eenmaal dat gelukt was, lieten we hen neerzitten en hun benen te spreiden. Ok, allemaal gelukt (toch min of meer). Dan namen we een bal en rollen maar. Cho, zo leuk om te zien en lachen dat ze deden. Je zag ook onmiddellijk wie de baasmakers zijn en de bal altijd voor zich wilden, en wie graag deelt en de bal juist eens doorgaf aan diegenedie de bal bijna nooit te pakken kreeg..
Zo lief! Ik vond dat ze het spel nog redelijk lang hadden vol gehouden, maar plots was het toch genoeg en vlogen de drie andere ballen er ook bij. Dan begon het! 4 ballen voor 15 kleine kindjes, kun je het al voorstellen? Inderdaad, de baasmakers eisten de ballen op, de lievekes keken toe er werd dus al snel wat gevochten oeioeioei, wat hebben we gedaan? Was het nu wel een goed idee om die ballen mee te brengen? Maar ja, natuurlijk! Die kinderen zijn gewoon niet gewend om iets te delen ze zullen het wel leren. Om het geruzie even te doorbreken, nam ik de kindjes die geen bal vasthadden bij me en liet ik hen een treintje vormen. Dat lukte redelijk goed. En daarna liet ik ze net als een treintje door het kamertje lopen. Dat lukt ook, maar lang hebben ze het niet volgehouden
De dagmoeder gaf ons dan aan dat het tijd was om te eten. Zij maakte alles klaar, terwijl wij de ballen bij elkaar namen, omdat het toch net niet uit de hand zou lopen maar zo gemakkelijk was dat niet er zitten daar toch vele deugnietjes tussen hoor!! k zou het toch niet kunnen hoor, zo voor 15 kleine pagadders zorgen Ik bewonder hen die het kunnen!!!
We besloten dan ook maar terug richting Pax te gaan Buiten gekomen, eerst efkes op adem komen hehe en dan ons wandelingetjes terug!
Iets na twaalf waren we terug, nog net tijd genoeg om voor het eten nog een interview te houden met Baby. Ook zij haalde het probleem tussen haarzelf en Cathrine aan t Is toch goed dat we het team van Skills eens onder de loep nemen
In de namiddag hebben we onverwachts nog in de computerklas gezeten om de leerkrachten van Paxana te helpen. Ze wilden nog wat testen typen tegen morgen. Baby was met de les bezig, maar om drie uur moest ze weg naar een meeting.. Dus hebben we ons maar in de computerklas geïnstalleerd en geholpen waar er problemen waren Om vier uur moesten we er dan toch zijn, want we gingen de jongens van de Dojo hun filmpje laten zien. En ja hoor daar stonden ze, benieuwd om zichzelf bezig te zien! Ze vonden het echt leuk Ook broeder Jos is even langsgekomen om er een glimp van op te vangen.
Tegen 17u30 zijn we broeder Johan gaan opzoeken. Jaja, ook hij behoort tot het team van skills, dus ook hij wordt het vuur aan de schenen gelegd . Nee het was heel interessant, eindelijk hebben we een duidelijk beeld gekregen van alles dat verkeerd loopt. Het gaat eigenlijk al terug van in het verleden Blijkbaar zijn er op korte tijd alles zodanig veranderd dat niets eigenlijk nog draait zoals het hoort. En skills heeft zowieso al een moeilijke opstart gekend Toch blijven we hopen dat we iets kunnen veranderen, ook al is het heel miniem! We blijven proberen, we geven de hoop niet op!
Aan tafel deze avond was het ook wel grappig. Broeder Luc, Jos en Johan deden sketches na van Toon Hermans om je ziek te lachen er hing echt een aangename sfeer! Na Toon Hermans, ging het dan over de toeren die een GPS soms uithaalt grappige verhalen over vliegtuigreizen, en nog zoveel meer
k Heb echt genoten van vandaag!
Thank you God
Lieve knuffel en zoen
Noetje*
PS: ohja, bijna vergeten te melden, maar we zijn vandaag net een maand van ons huisje weg gaat het toch rap é!
Vannacht weer niet al te goed geslapen en ik begin het dan ook te voelen overdag. Zeker met de hitte er nog eens bij, voel ik me zo loom en heb ik niet veel zin om veel te werken. Maar ja, de plicht roept zeker?
Deze morgen ben ik dan maar begonnen aan de laatste les die we nog in elkaar moesten steken, namelijk rond het integreren van multimedia in je lessen. Na lang zoeken heb ik dan toch iets gevonden Daarnaast heb ik ook nog de les rond teambuilding afgewerkt samen met Sharon.
Deze morgen hebben we dan ook een tweede persoon van skills geïnterviewd, namelijk Cathrine. Het interview verliep redelijk vlot, en het viel ons onmiddellijk op hoe negatief ze sprak over Baby. Cathrine staat boven Baby en aanvaard dat zogezegd niet. De communicatie is bijna zero, alleen als ze er praktisch toe gedwongen worden. Nu, Cathrine gaf wel aan dat ze er iets aan wilt doen, zoals iedere dag tijdens de koffiepauze samen zitten met alle teamleden en dan discussiëren over problemen of ervaringen. Wij zijn dus volop bezig met een analyse, we zullen daar ook een rapport over maken en geven aan hen. Dan zullen we ook een gezamenlijke meeting organiseren waarin we het rapport zullen bespreken en waar er eventuele oplossingen kunnen aangereikt worden. Wij zullen echter niet de tijd hebben en de mogelijkheden om er ook effectief iets aan te doen. Wij hebben er ook over met broeder Jos gesproken, en ook hij vreest dat dit bijna een onmogelijke zaak is om deze mensen echt te laten samen werken als een team.
Omdat we deze middag een meeting hadden gepland met enkele jongens van het internaat, om ons gesprek van zaterdag rond de afvalproblematiek op school verder te zetten, heb ik ook hieromtrent nog wat informatie opgezocht. We zouden hen namelijk een overzicht willen geven met zwerfvuil op en hun afbraak tijd. Misschien dat dit sommige jongens wakker schudt, en misschien kunnen ze zich hier ook op baseren om een of andere campagne op te zetten.
Pffff... k Was het zo beu van achter die computer te zitten. Das echt niets voor mij, zo constant achter nen schermpje zitten terwijl je weet dat het buiten prachtig weer is.
Deze middag waren het weeral spruiten, ze hebben me eigenlijk niet gesmaakt. Had er zo geen zin in, ben ze al beu gegeten We kunnen zeker niet klagen van het eten, dat zeker niet, maar er mag toch iets meer variatie in komen! Gelukkig waren er wel pannenkoekjes voor dessert. Dat maakte veel goed!
Om 14u30 moesten we dan computerles geven aan de leerkrachten van de middelbare school. Deze week zijn er drie afgekomen, maar we hebben ze dan echt wel individueel kunnen begeleiden. Ik vind dat we zeer effectief gewerkt hebben met hen! Ze hadden in dat kleine uurtje al heel wat bijgeleerd. Onverwacht kwamen er ook enkele leerkrachten van de lagere school af die nog wat werk voor school op de computer wilden doen. Ze moesten nog wat testen typen en afprinten. Geen probleem, als ze vragen hadden moesten ze maar roepen! Hieraan word het mij echt duidelijk dat ze al veel hebben bijgeleerd. Ze hebben geen schrik meer van de computer en bereiden ook al lessen voor aan de hand van een computer. Je ziet dat ze tevreden zijn met wat ze nu al bijgeleerd hebben. Ik heb het gevoel dat we ze op gang gekregen hebben en dat ze al heel wat opgestoken hebben van onze lessen.
Om 16u dan hadden we een afspraak met de jongens. Maar om 16u15 was er nog altijd geen kat te zien! Om 16u20 kwam er dan toch één af, maar verder niemand. Ik vond het zo jammer, want ik had er zon goed oog op. Misschien zijn ze het gewoon vergeten? We geven die jongen toch al het document dat ik deze morgen had opgesteld. Ik vond het jammer voor hem, dat hij de enige was die is komen opdagen. Hij bleef zelf wel positief en wou ook een andere meeting. We zullen eens een woordje doen met broeder Thomas zodat hij de jongens op de hoogte kan brengen van de volgende meeting (waarschijnlijk op vrijdag 12 september). Jammer genoeg zullen we niet zo heel veel meer kunnen doen. Ik denk dat wij enkel er moeten voor zorgen dat er iedere week een vergadering is en leerkrachten zoeken die er achter staan en hen wil begeleiden. Verder kunnen we alleen maar hopen dat het wordt verder gezet eenmaal wij weg zijn!
Ik had toen efkes weer de hoop verloren Ik dacht echt dat er dit keer iets van in huis zou komen om iets te doen aan al die afval die hier overal rond ligt!
Broeder Luc vertelde ons dan dat dit hier zo dikwijls gebeurt. Je komt met een voorstel af, ze zijn super enthousiast, maar tegen dat je het uitgewerkt hebt en wilt uitvoeren vind je niemand nie meer pfff soms toch wel frustrerend hoor!
Ach het is mijn dagje niet vandaag er zijn dan ook mensen die me vandaag zo op mijn zenuwen werken é (tzal wel aan mij liggen zeker?)
Ach ja, een slechte dag moet er ook eens tussen zitten zeker?
Vandaag zal ik het kort houden kwestie van jullie ook nie te veel te overbelasten! Ik hoop dat je wat genoten hebt van mijn verhaal over het trouwfeest! Ik ben er alleszins nog altijd van aan het nagenieten!
Deze morgen vroeg op gestaan want broeder Luc vertrok al om 8u naar t stad. Hij zou ons droppen aan een supermarkt, want we hadden weer wat spulletjes nodig!
Net voor we vertrokken, kwamen we Baby nog tegen. Ze zag er niet al te gelukkig uit! En daar had ze blijkbaar een goeie reden voor. Zondag is er iemand bij haar thuis geweest toen ze er niet was. Maria heeft dan de sleutel van haar kamer gegeven omdat die vrouw geld moest wisselen ofzo. Maar in plaats van juist geld te wisselen, denkt Baby dat ze haar hele portefeuille heeft meegenomen! Ze is dus al haar geld, bankkaarten e.d. kwijt. Ze was er helemaal van aangedaan. Morgen komt ze dan ook niet werken omdat ze naar het stad moet om het te gaan aangeven bij de politie!!
Ondertussen arriveerde broeder Gaston ook en konden we vertrekken richting t stad. Onderweg hebben we in de file gestaan, omdat er een ongeluk was gebeurd. Maar wij zijn veilig op onze bestemming geraakt.
Naast wat persoonlijke spulletjes hebben we elk ook 2 ballen gekocht voor het day care centre. Donderdag voormiddag gaan we er dan naar toe om dit samen met de fotos en nog wat prenten om in te kleuren (afgehaald van het internet) aan hen te geven. Ik denk wel dat ze dit heel tof zullen vinden! Na de supermarkt hadden we nog meer dan een uur om wat rond het blokje te lopen en te kijken naar wat andere winkeltjes, want broeder Luc zou ons pas tegen 10u30 oppikken. Ik heb er van gebruik gemaakt om een nieuwe USB-stick te kopen, aangezien die dak mee heb al praktisch vol zit. Dan zijn we ook een winkeltje binnen gegaan waar ze traditionele kledij hebben en waar ze mooie stofjes hebben om kledij te laten maken we zijn al wat ideeën aan het opdoen voor zaterdag!
Omdat we nog wat tijd over hadden besloten we de bar opnieuw op te zoeken waar we de vorige keer iets met broeder Luc iets hadden gedronken. Gelukkig was het niet ver
Tegen 10u30 belde ik broeder Luc dan op en we kwamen op het zelfde moment aan op de afgesproken plaats! Van timing gesproken
Verder zijn we de cds van Gladys terug gaan brengen, en zijn we daar wat blijven plakken tegen dat we terug waren, was het bijna tijd voor lunch!
Voor de rest van de dag hebben we eigenlijk lekker lui in de zon gezeten, wat gebabbeld, een vieruurtje genomen, en verder gewoon NIETS! Oja, toch nog enorm gezweet. Vandaag haalden we een temperatuur van 34°. Niet slecht é voor de tijd van het jaar
Tijdens het avondmaal ging ons gesprek met broeder Sam over seksuele voorlichting. Vond dit wel raar om dit met hem zo te bespreken . Het onderwerp komt normaal gezien aan bod op school, maar er heerst nog een groot taboe rond! Zeker in de thuisomgeving er zijn ook anticonceptiemiddelen ter beschikking, maar daar maken tieners niet snel gebruik van!
Maar kijk, ik ga jullie niet langer bezig houden vandaag Shap!
Oké waar zal ik deze keer beginnen! Cho, we hebben zoveel meegemaakt gisteren, zoveel ontdekkingen gedaan maar kijk, ik zal maar gewoon beginnen bij het begin zeker?
Vandaag eens wat langer geslapen We hadden onze wekker pas om 9u gezet! zo konden we op ons gemak ontbijten en dan nog wat prutsen op de computer. Rond11u30 gingen we ons dan gaan installeren op het terras, want tis vandaag om 12u lunch. Maar plots hoorden we muziek en kwam baby binnen in de living haar haar was prachtig gedaan en ze had een heel mooi kleed aan (zo wat roze blinkend, echt een galakleed). Nieuwsgierig als we waren gingen we nog net voor de lunch eens gaan piepen! Ze waren al volop aan het dansen, ook de jongens kwamen een kijkje nemen.
Ze kwamen naar Pax om wat fotos te nemen en daarna dan terug te gaan naar hun huis waar het huwelijk dan zou plaatsvinden!
Oei al 12u gepasseerd, vlug iets eten Niet te veel want vorige week kregen we op het feest ook nog eens een volledige maaltijd voorgeschoteld. En het is jammer om dat lekkere typische eten dan over te slaan Broeder Sam zou ons dan tegen 13u naar Baby haar huis brengen, samen met Maria.
Toen we ons klaar gemaakt hadden, zagen we dat de taxi (een klein busje) daar nog stond. We gingen dus nog eens vlug een kijkje nemen. De bruid en bruidegom (een heel jong ventje) en de bruidsmeisjes en jongens kwamen net terug van een fotoshoot. Baby en haar broer (Ped, of zoiets, een bijnaam denk ik want zijn echte naam kon ik nie uitspreken) bleven eventjes staan bij ons. Ped nam plots mijn hand vast en begon wat te vertellen. Ik was mijn kluts kwijt en wist niet wat te doen. Ik had de vorige keer wel tegen Baby gezegd dat ik hem een knap ventje vond, maar daar bedoelde ik helemaal niets anders mee! Nu, hij bleef dus mijn hand vasthouden, op en manier, jah je weet wel é ik voelde me toch wel efkes ongemakkelijk. Hij fluisterde iets in mijn oor, maar ik kon hem niet verstaan (t was misschien in het Sepedi). Hij moest dan snel door, want de rest was aan het wachten in de taxi. We gingen elkaar wel nog zien vandaag! Ik mocht alleszins niet weggaan van het feest voor ik hem goeidag had gezegd! Helemaal opgedost verscheen broeder Sam in de living, zou hij ook op het trouwfeest blijven misschien? Nog vlug eens naar de wc en we konden vertrekken! Op het toilet had ik een plan bedacht en sprak het dan ook af met Sharon. Sharon heeft een vriendje in België dus zij had al een mooi excuus om de jongens van haar weg te houden, maar ik natuurlijk niet. Nu, aangezien Baby wist dat ik geen vriendje heb, spraken wel af dat ik stapelverliefd was op een jongen in België en dat ik dus niet beschikbaar was
Cho wat was ik nieuwsgierig wat zal er ons vandaag allemaal te wachten staan? Ik heb er geen idee van
Aangekomen in Mamadila (zo heet de wijk waar Baby woont), was er al heel veel muziek en lawaai. De viering was al bezig maar blijkbaar niet zo interessant om bij te wonen, want ze laten ons nog even wachten bij Baby thuis. Haar oudere en jongere zus waren daar ook nog en ook haar nicht Dilaurence geen probleem en we profiteerden daar nog eens om naar de wc te gaan. We hadden de vorige keer al naar zon buiten-wc geweest en deze keer kregen we zelfs wc-papier mee! Maar toen ik binnen ging, was er zelfs geen bril en de mier kropen rond het gat over de stenen oh nee, hoe ga ik da hier forceren? Ik dacht, ik veeg die mieren wat weg en ik zet me der gewoon op maar dat is dan ook de laatste keer dat ik mij daar echt op neerzet, want die mieren hebben gebeten voor dood! Maar, ik was het kwijt en dat deed deugd!
Dilaurence nam ons dan mee twee huizen verder waar het huwelijk plaatsvond. Er stond een tent waar de feesttafels in stonden en waar de bruidsmeisjes en jongens aan zaten. Alle andere genoden stonden er rond of konden toch nog een stoel bemachtigen. Baby zag ons nog maar net toekomen en ze riep ons in de tent. Ze zorgde er onmiddellijk voor dat wij ook een plaatsje kregen aan een feesttafel. Wat worden we weer hartelijk ontvangen en verwend! De viering is nog steeds bezig, en wij verstaan er opnieuw geen woord voor. Af en toe wordt er iemand van de familie of vrienden naar voren geroepen, terwijl er een typisch liedje van hier wordt gespeeld. Zij/hij spreekt de bruid dan toe. De bruid zit op een mooi versierde zetel, die op een verhoogje staat, met naast haar haar toekomstige man (dachten we toen nog!). Haar toekomstige man ziet er maar een jong snottertje uit, dat was ons ook al opgevallen toen we hen zagen op Pax. Hij zag er veel jonger uit dan ons zelfs We vragen het toch maar eens voor de zekerheid aan Baby. En opnieuw zijn we niet op een normaal trouwfeest beland. De bruid die daar zit, wordt namelijk uitgehuwelijkt aan een oudere vrouw die geen kinderen kan krijgen. Deze vrouw is opzoek gegaan naar een jongere vrouw met kinderen en heeft haar betaald om bij haar in te trekken. (ja kweet het, tis iets raars!). Omdat het hier nog altijd de gewoonte is dat de kinderen later voor hun ouders zorgen, zal die vrouw dus bij haar intrekken en zo later voor die oudere vrouw kunnen zorgen en haar helpen met de was en de plas. Die jonge vrouw kan verder nog kinderen maken met wie ze wil, maar ze kan niet meer trouwen stomverbaasd keken Sharon en ik elkaar aan. De Zuid-Afrikaanse cultuur ging even ons petje te boven Wat een raar gedoe!
Na de viering begon dat typische liedje weer en begeleiden de bruidsmeisjes en jongens de bruid naar haar huis. Het was namelijk tijd om haar om te kleden. Daarna dansten ze verder naar Baby haar huis, en daar verkleedden de bruidsmeisjes en jongens zich. Het wisselen van de kleren is daar blijkbaar een traditie! Sharon en ik liepen achter hen, net de paparazzi Baby riep ons ook naar binnen en we gingen in de zetel zitten en wachten. De kleren waar door een naaister gemaakt. Dit keer was het meer de typische klederdracht maar blijkbaar waren er toch wat foutjes gemaakt, maar ja the show must go on!. Ondertussen kregen we één of ander limonaadje in ons handen gedropt (en ik en limonade gaan ooo zoo goed samen! Ahum) en een bordje met soort koekje (allé, het zag eruit als een koekje, maar het smaakte naar brood. Ik vond het wel lekker!). Wanneer ze eindelijk opgetut waren en in een nieuw pakje gestoken waren keerden ze al dansend terug en gingen ze ook de bruid gaan halen. Ondertussen begon het al te schemeren. Sharon moest eerst nog vlug naar de wc (handig zo net voor het echt pikkedonker wordt) ik besloot uit voorzorgen ook nog eens te gaan, maar deze keer ging ik het anders aanpakken. Eerst probeerde ik gewoon boven het gat te hangen, maar mijn benen zeiden algauw van neen. Cho wat kreeg ik een kramp. Ok, hoe dan wel. Tenslotte besloot ik er gewoon bovenop te gaan staan en op mijn huk te gaan zitten aaaaaa, das beter!
Na deze lange lijdensweg vergezelden Dilaurence en Baby haar jongere zus ons terug naar het feest. Ze hadden twee glazen mee en sprite.
Onderweg gingen we dus zeker niet omkomen van de dorst, ook al was het nog geen minuutje wandelen. Daar toegekomen we gingen opnieuw aan tafel zitten en er werd opnieuw heel wat afgespeecht. Soms vertaalde Baby wat, zodat we toch een beetje konden volgen van wat er al allemaal gezegd werd. Daarna was het tijd om te eten! Ook wij mochten opnieuw aanschuiven, en proeven van het vele lekkers je kon het eten wat vergelijken met wat we vorige week voorgeschoteld kregen, heel lekker dus! (best dat ik dus bij de broeders nie te veel gegeten had).
Na het eten was het opnieuw tijd voor de bruid om haar om te kleden. Dus op muziek en al dansend werd ze opnieuw naar haar huis begeleid. Ondertussen dansten de bruidsmeisjes en jongens op straat verder. Wij liepen hen achterna om het spektakel te bewonderen en wat fotos te nemen! Al vlug werden we opnieuw aangeklapt door oude zatlappen waar we maar de helft van verstonden. Één sleurde me zelfs mee om mee te dansen. Ik moest dan wel meedansen, want hij had mij heel goed vast bij mijn hand, dat ik moeite had om me eruit los te wringen. Sharon heeft dan uiteindelijk van die oude vent verlost! Sharon kan daar zo hard in zijn, ik ben veel te lief en vriendelijk en kan veel te moeilijk met kracht en duidelijkheid nee zeggen tjah thats me!. Verder werden we ook door kinderen omsingeld en aangestaard.. soms had ik het gevoel dat ze meer aandacht hadden voor ons dan voor de bruid zelf!
De dansers keerden dan terug om de bruid te halen en dan al dansend opnieuw aan te de feesttafel te gaan zitten. Het is namelijk tijd om te toosten. Er worden twee flessen champagne uitgehaald, en Baby begint hare speech. Uit volle borst en zonder schaamte, ze heeft dat goed gedaan! Ook al snapte ik er niets van hihi Mmmm, lekkere champagne, lekker zoet
Tussendoor riep Baby haar zoontje Tuto erbij. Hij is 6jaar en zon koddig lief ventje. Hij vroeg hem eens te dansen. Zo lief, maar toch stoer! Hij had de danspasjes op straat geleerd
Na de toost was het, ja hoor, opnieuw tijd voor de bruid om zich om te kleden deze keer verkozen Sharon en ik veilig terrein (dachten we) en bleven we gewoon van de straat weg. We keken eerder van afstand wat toe, maar algauw waren die vieze ouwe zatlappen daar weer. Wat hebben die oude venten toch met ons? t Is soms lastig en ambetant, maar ik blijf lachen en genieten van iets dat ik misschien nooit meer zal meemaken!
Toch kijken we uit of we geen bekend gezicht zien om dan te gaan vergezellen, zo dat we ons toch iets meer op ons gemak voelen! Maar al gauw kwamen de dansers terug nog even moesten we terug in de tent en vroegen ze iedereen één voor één op de foto. Ook wij moesten er aan geloven. Daarna begon de muziek opnieuw.. nu gingen ook de bruidsmeisjes en jongens al dansend terug naar Baby haar huis om zich opnieuw te verkleden. Wij, als schoothondjes, volgden hen en zetten ons opnieuw in de zetels mo, en daar was ook onze broeder Sam terug. We hadden van op het feest al zitten kijken of hij hier ook ergens rondging. Hij was blijkbaar een meisje (koedjo, een vriendin van Baby) gaan ophalen. Ook een heel vriendelijk meisje! Maar toch wel al beetje verdacht vonden we! In de auto had hij ook een koelbox mee vol met drank (zoals Smirnoff, iets zoals Bacardi Breezer, ), hij had blijkbaar ook al wat op
t Was al na 18u nu en dus al pikkedonker. Alle bruidsmeisjes en jongens hadden hun gewonen uitgaands kleren aangedaan om te gaan dansen. Maar al van in de verte hoorden Sharon en ik, dat de muziek totaal onze stijl niet was. Blijkbaar houden ze hier enorme van harde techno! Raar voor op een trouwfeest maar we bleven nog even voor het huis van Baby zitten Baby was namelijk moe van al het dansen ze is dan ook al van s morgens vroeg uit de veren. We bleven daar wat kletsen. Broeder Sam zat binnen en kwam ons vragen of we alles oké was en dat we het maar moesten zeggen als we naar huis wilden! Het was nog vroeg en wij wilden toch nog wat blijven Hij vroeg ons als het ok was dat hij eerst twee vrouwen naar huis bracht. Hij zou daarna terug komen naar Baby haar huis geen probleem. Uiteindelijk vertrokken we dan met Baby terug naar het feest. Alle jongeren, en enkele zatte oude venten, waren knal tegen de boxen op de techno aan het dansen. Oké, die kennen dus duidelijk ook de gevolgen nog niet van luide muziek! Hihi we stonden daar wat ik wat beschaamd meebewegen op de muziek, hoewel het dus totaal mijn genre niet is. Maar blijven stilstaan kon ik ook niet! Plots kwam er opnieuw een oudere man naar me toe. Hij zei dat hij vindt dat blanke mensen veel slimmer zijn dan zwarte. Ook viel hij eerder blanke vrouwen dan op zwarte raar gesprek op het einde vroeg hij of ik veel geld op de bank staan had. Oké, nu wist ik zeker genoeg ik ging naar Baby, maar nu had Sharon die man aan haar been met hetzelfde verhaal! Hihi maar lap, ik had nu nen dronken gast aan mijn been ja knikken en mooi lachen, zeggen ze dan Hij vroeg of er hier al iemand tegen me gezegd had dat ik zon mooi meisje was? Ik zei van neen en probeerde hem af te wimpelen, maar blijkbaar ben ik daar niet zo goed in. Ik maakte hem dus wijs dat ik in België een vriendje had, en dat hij dat niet graag zou hebben dat kon hem blijkbaar niet zo veel schelen! Ook hier werd ik opnieuw gered, maar deze keer door Baby. Ze trok ons mee en we gingen terug naar Baby thuis. Niet erg de muziek beviel ons toch niet. Weer in de zetel genesteld. Eindelijk niet meer lastig gevallen worden, dacht ik!!! Nog geen vijf minuten later, kwam een neefje van Baby binnen en vertelde dat er een jongen voor de deur stond voor mij. Hij wou mij twee minuutjes spreken. Daar had ik dus totaal geen zin in, en zeker niet zo alleen in de donkerte mij buiten gaan zetten met een dronken gast dak totaal niet ken. We moesten eigenlijk allemaal wel lachen maar die jongen gaf niet op, en kwam Baby haar huis binnen. Baby vroeg hem eerst terug naar buiten te gaan, maar hij bleef hemzelf opdringen. Het was dezelfde jongen als op het feest. Hij kwam naast me hurken, en begon dezelfde zever als daarnet. Hij we me persé buiten spreken. Ik vertelde hem dat ik geen geheimen had voor Baby en Sharon en dat ik dus niet met hem mee naar buiten ging. Maar, hij vond mij toch ooo zo mooi, en moest mij iets persoonlijks zeggen. Ik bleef weigeren. Tenslotte begon hij tegen Baby in het Sepedi. Baby schoot in de lach en fluisterde tegen Sharon wat hij verteld had. Ook Sharon schaterde het uit. Zei vertaalde het uiteindelijk naar het Nederlands. Hij wou me blijkbaar een huwelijksaanzoek doen! o my God! Ik maakte hem ook opnieuw duidelijk dat ik een vriendje in België heb en dat da dus niet kon. Maar hij zei but hes in Belgium, not here. So why cant I be your boyfriend? I love you! Ik kreeg echt de slappe lach maar hij gaf het niet op! In hun cultuur kunnen jongens dus nog altijd meerdere vrouwen hebben amaai, kzou da toch nie moeten weten!
Uiteindelijk hebben we hem dan toch buiten gekregen! Nu nog gewoon op broeder Sam wachten hij bleef verdacht lang weg
Het was ondertussen al bijna 20u en Sharon en ik moesten opnieuw hoogdringend naar de wc, wie weet hoe lang blijft broeder Sam nog weg! Dilaurence begeleide ons in de pikkedonkerte met een lichtje van haar gsm naar de wc en daar gingen we weer. Ik zat er nog maar net op, en we zagen de auto van broeder Sam arriveren. We zetten ons dan toch nog wat binnen, terwijl hij nog wat met die Koetjo bezig was. Uiteindelijk vroeg Baby of hij ons nog eventjes naar de Bar kon brengen (een plaatselijk cafeetje). Ze wou het ons gewoon eens tonen, en daar had ik zeker geen probleem mee. Leek me juist eens leuk om ook eens mee te maken. Voor broeder Sam ook geen probleem. Maar al te recht kon hij toch niet meer rijden. Hihi. Maar wees maar niet ongerust, we zijn er veilig aangekomen! In de bar stond een jukebox. Om muziek te horen moest je 1R insteken (= 0,1 euro) maar er was ononderbroken leuke muziek. Ambiance alom en daar ontbreken opnieuw geen zatte mensen! Ik had het al snel weer aan mijn been Weer ene die I love you zei, ik geraakt hem echt niet kwijt ook hij deed me een huwelijks aanzoek Sharon vond het ambetant, ik lachte het gewoon weg! En Baby en Dilaurence hielpen me ook wel! Ik heb daar ook wat staan dansen, maar vanaf dat ze ambetant deden trok Baby me op haar schoot. Daar werden we ook getrakteerd op cola, Smirnoff en breezer drank genoeg dus! En zo goedkoop maar wij konden niet terugtrakteren, wegens geen geld op zak tjah, wie had ook gedacht dat we nog naar een bar zouden gaan?
Broeder Sam kwam naar ons toe en vroeg of we ons nog amuseerden. Ik vond het wel plezant! Leuke ervaring en die ambetant gasten moeten we er dan maar bijnemen zeker? Hij vroeg of we het goed vonden om hier nog te blijven tot 21u30. Hij zou even over en weer moeten naar t stad om geld af te halen geen probleem voor mij. En hij vertrok opnieuw!
Ik amuseerde me verder en danste wat samen met Dilaurence. Natuurlijk valt je hier niet alleen je huidskleur op, maar ook de totaal andere manier van dansen!
Plots zei Baby dat ze efkes naar buiten moest. Toen ze terugkwam, vertelde ze ons dat ze eigenlijk toch al drie jaar een nieuwe vriend had en dat hij onverwachts is afgekomen. Champ, een getrouwde man met drie kinderen geloof ik. Maar Baby ziet hem doodgraag! Hij is wel heel lief, en hield de dronke gasten wat op afstand toen Baby drank was gaan halen. Maar op een bepaald moment werd het toch te veel en mochten we in zijn auto gaan zitten hebben we daar ook nog wat afgelachen zeg. Enkele jongens hadden ons gevonden en wilden in de auto stappen. Sharon zei wil je ons e keer met gerust laten, we willen hier een privé gesprek houden, deze truc lukte ene keer, maar geen tweede keer. Maar Baby kwam dan net op tijd terug.
Ondertussen was het al meer dan 22u30 en broeder Sam was nog altijd niet terug. Toen pas kreeg ik ook te horen dat Koetjo ook mee was Oké, dat wordt nu toch wel overduidelijk. We hadden al enkele weken wel een vermoeden, maar nu Hij leek ons al geen echte broeder manieren te hebben.
Nu we zaten dan allemaal in de auto, en ze bleven mij maar drank toesteken. Er werd een toffe cd opgezet en er was dus ambiance alom. Uiteindelijk stelde Champ voor om ons naar huis te brengen. Maar we moesten dan wel broeder Sam op de hoogte brengen. Het probleem was dat zowel onze broeder als Koetjo niet te bereiken waren. We reden dan maar naar Baby thuis. Door het vele kabaal werd de kleine Tuto wakker, en Baby wou ook dat haar mama, Maria, nog even kwam goeiedag zeggen. Ze was namelijk ongerust geweest over ons. We zetten ons nog wat in de zetel en wachtten daar op onze broeder.
Rond 23u20 was hij daar dan uiteindelijk. Baby ging er naar toe en toen ze terug kwam, vertelde ze ons dat hij te veel gedronken had en dat ze niet wou dat we met hem zouden meerijden. Wij waren ook wel al wat tipsie, maar niet dronken. De enige die echt nuchter was, was Sharon! De slimme meid! We reden dan maar mee met Champ die achter broeder Sam reed. Nog altijd vollenbak muziek!
Gelukkig deed hij de muziek dan toch uit als we Pax naderden! Ziet da we daar iedereen wakker maken het hekken was al toe, maar broeder Sam had gelukkig de sleutel. We namen afscheid en kropen dan maar bij onze broeder in de auto
Sharon en ik moesten ons zo inhouden van lachen we reden voorzichtig het Paxdomein binnen en gingen vlug naar onze kamer, in de hoop niemand wakker te maken
Ook al was het nog maar 24u toen we in ons bed lag, ik was doodmoe! Vredig viel ik in slaap maar ben uiteindelijk veel wakker geweest. k vond mijne draai gelijk nie!
Deze morgen aan tafel kwam onze niet zo heilige broeder ook binnen hij was blijkbaar nog terug gegaan met de rest Meer hoeven we eigenlijk niet te weten
Aangezien mijn verhaal van gisteren enorm uitgebreid is uitgevallen, zal ik niet te veel meer vertellen over vandaag. Enkel da we nog goed hebben gelachen met wat we gisteren hebben meegemaakt! Hele leuke ervaring vond ik! Verder verliep alles zoals de andere maandagen, alleen waren we iet wat meer moe
Om negen uur hadden we afgesproken met de jongens op het terras van de broeders. Allen waren ze op tijd, dat gaf aan ons dus al onmiddellijk een goede indruk. Blijkbaar had zuster Augustine hen niet verteld waarom we een samenkomst wilden met hen. We kregen al wat schrik dat er dus vele jongens zouden bij zitten die niet echt geïnteresseerd zullen zijn. We legden uit waarom we hier samen zaten en wat we van hen verlangden. We wilden een discussie op gang brengen en hun visie over de afvalberg te horen krijgen. We vertelden hen dat wij geen dingen wilden opleggen, maar dat het echt van henzelf moet komen.
Één jongen nam het woord. Hij vertelde ons dat hij zeker ook niet gelukkig is met het feit dat er zoveel vuiligheid op het domein ligt. Het zou inderdaad veel aangenamer zijn als alles er veel properder zou bijliggen. Hij kwam dan op het idee om eens na te gaan hoeveel afval er hier op Pax per dag geproduceerd wordt en wat een berg het zou worden als er niet zou opgekuist worden. De jongens waren het er duidelijk mee eens dat ze iedereen aan het verstand moesten brengen dat afval thuishoort in een vuilnisbak en niet op de grond. Verder kwam er dan een voorstel om iedere zaterdag een soort van opkuisactie te houden met vrijwilligers.
Dit waren eerste ideeën van de jongens. Daarna begonnen ze verder te discussiëren in hun eigen taal, omdat dit gemakkelijker gaat voor hen. Soms duiken er wat Engelse termen op, die ons aangaven dat ze weldegelijk over het onderwerp aan het discussiëren waren! Ze vinden dat ze een voorbeeld moeten zijn voor de jongsten en een soort van campagne moeten voeren bij grade 8 en 9. Het zou al een eerste stap zijn om hen te overtuigen. Uit hun gesprek, bleek dat ze wat schrik hadden voor grade 12. Ze zijn er praktisch zeker van dat ze hen niet zullen kunnen bereiken, dat ze er eerder zullen mee lachen en gewoon hun afval zullen blijven op de grond gooien.
Ze kwamen dan op het idee om vrijwilligers van vooral de jongste graden bij elkaar te zoeken om afval op te rapen en in de vuilbakken te gooien. Maar lost dit het probleem zelf op?
Ze wilden ook de vice-principle en nog andere leerkrachten erbij betrekken, waarbij we hen dan voorstelden om eventueel broeder Thomas er bij te halen. Ze konden hem dan hun ideeën voorstellen en hem eventueel om materiaal vragen. De jongens gingen onmiddellijk akkoord en ik ging opzoek naar broeder Thomas. Ondertussen legde Sharon ook het voorstel uit van de basketbalring vuilbak. De jongens leken hier zeer enthousiast over.
Toen broeder Thomas er kwam bijzitten legden de jongens hem uit wat ze al hadden besproken en welke ideeën ze hadden. Broeder Thomas was heel tevreden met de opkomst en dat ze zich daar mee wilden bezig houden. Het idee van vrijwilligers vond hij minder. Hij vindt dat het iedereen zijn plicht/verantwoordelijkheid is om de boel hier proper te houden. Er moet dus een klik gebeuren in de hoofden van elke jongere, leerkracht, boarding master, . Hij wijst hen op het feit dat ze een sterk team zullen moeten vormen en dat ze leerkrachten zullen moeten zoeken die achter hen staan (hij somt enkele leerkrachten op die hen zeker zal willen steunen). De andere jongens weten dan dat ze achter hen staan en de jongens van het team zullen de anderen dan op hun verantwoordelijkheid kunnen aanspreken. Broeder Thomas haalt één moeilijkheid aan, namelijk hun vrienden! Hij zegt dat ze zoveel mogelijk vrienden moeten maken. Dit kunnen ze doen door de anderen met respect te behandelen. Ze moeten dus niet vanuit de hoogt zeggen je moet dit oprapen!, maar iedereen behandelen zoals een vriend jij bent mijn vriend, waarom gooi je dan dit papiertje op de grond? Zo bemoeilijk je mijn werk!. Als je hen op de laatste manier aanspreekt, zul je meer en meer mensen achter je krijgen. De jongens beseffen dat ze een voorbeeld moeten zijn voor de anderen.
Tenslotte haalt broeder Thomas aan dat er waarschijnlijk nog veel jongens zijn die geïnteresseerd zijn om in het team te zitten, maar die niet wisten dat er een meeting was vandaag. De jongens komen dus overeen om regelmatig samen te zitten en erover te discussiëren en ideeën te bespreken. De volgende meeting is al op woensdag 10 september gepland om 16u. Ze zullen nog andere jongens aanspreken en we zullen dan zien wat de opkomst is. Tegen dan kunnen ze ook nog verder ideeën bijeenrapen om te bespreken en kunnen we dan misschien al iets concreet uitwerken.
Waarmee we allemaal al kunnen beginnen, is gewoon al een voorbeeld te zijn voor de anderen door al ons eigen afval in de vuilbak te gooien!
Voor de rest hadden we de hele dag vrij. Wat tijd om te prutsen op onze computer afgewisseld met nog wat lessen en sessies voor te bereiden. Hihi verder had Sharon ook wat fragmenten van de jongens in de Dojo opgenomen. Samen met de fotos hebben we er een filmpje van gemaakt met een muziekje op de achtergrond. We willen deze jongens dan ook eens samen roepen om hen het filmpje te tonen. Denk wel dat ze het zullen appreciëren! t Ziet er echt tof uit We hebben blijkbaar toch meer in onze mars betreffende computer dan dat we dachten
Verder weet ik eigenlijk niet zoveel te vertellen en ik kan jullie ook nog niet verzekeren of er morgen een blog komt! Ik weet namelijk niet hoe laat het zal worden en of ik nog de fut zal hebben om mijn verhaal neer te schrijven (of beter gezegd neer te typen). Maar jullie horen het dan zeker maandag!
Sorry, geen fotos vandaag maar jullie kunnen niet klagen é
Voor de schoolgaanders in België zit de eerste schoolweek er al weer op
Jaja, Elias en Luna leerden hun eerste Franse woordjes comment cava?
Ok, maar ook wij hebben niet stil gezeten
Deze morgen hadden we opnieuw een sessie rond communicatie met de mensen van skills. Vandaag gingen ze aan de hand van een vragenlijst na wat hun eigen stijl van communiceren is. Verder hadden we het ook over bepaalde personen die de communicatie in een groep kunnen verstoren. We hadden het onder andere over zij die niets zeggen, de dominante personen, personen die zich niet aan de regels houden en over de zwarte schapen. Hoe kun je ze herkennen? Hoe ga je ermee om? We zetten ze dus weer goed aan het werk maar zo ontdekken ze het zelf é! Ik denk dat we net aan de dominante persoon kwamen, toen plots mijn gsm afging. k verschoot wat, en dacht toen onmiddellijk aan Glades. Ze was weer helemaal in paniek. Er was iets op haar scherm verschenen (een kadertje met de vraag of ze het wou opslaan in pdf-vorm) en ze wist totaal niet wat te doen. Ik vertelde haar dat we midden in een sessie zaten, maar dat we na de sessie zouden afkomen! Verder verliep de sessie weer heel vlot! Oja, toen Baby vanmorgen binnen kwam, had ik haar eerst niet herkend! Ze had namelijk haar haar kortgeknipt. Ze ging namelijk deze namiddag naar de kapper om er iets feestelijk in te leggen voor zondag. We mochten niet weten wat, dat moest een verrassing zijn! Voor zij die het nog niet weten, zondag is het de trouw van haar buurvrouw en Baby is bruidsmeisje. En wij, wij mogen mee gaan vieren. Leuk é!
Na de sessies vlug eens naar het toilet en onze mond wat verfrissen met wat cola en dan richting Paxana. Het venstertje die verschenen was, was ondertussen al weg. We hebben haar duidelijk gemaakt dat computers gewoon soms raar doen, en soms dingen die we niet willen. Haar onderzoek stond bijna helemaal op de computer. Nog enkel wat titels bij de fotos zetten, maar dit moesten we toch nog eens tonen aan haar. Verder wou ze ook nog een inhoudstafel. Maar van koppen had ze nog nooit gehoord, dus het zou een heel werk worden om dit voor elkaar te krijgen. We spraken dus maar af om 14u, na de lunch.
Tijdens de lunch vertelde broeder Thomas ons dat er om 16u Dojo was. Als we zin hadden moesten we zeker eens gaan kijken. Hij zei dat je onmiddellijk het verschil van mentaliteit zou merken in vergelijking met de andere jongens De meeste jongens die in deze groep zaten, studeerden ook meestal verder als dokter of ingenieur ofzo. We gingen zeker eens langs gaan, maar we hadden geen idee over wat hij het had. We wisten enkel dat het over groep jongens van het internaat ging, die iets deden wat ze Dojo noemen, en dat broeder Thomas daar mee gestart is in 1969. Hij maakte ons nieuwsgierig!
Na de lunch nog efkes van het zonnetje genieten op het terras, om dan richting Paxana te gaan om Glades verder te helpen We moesten dus van de iets meer dan 100p alle titels omzetten in koppen (kop1, kop2, kop5), om zo dan een inhoudstafel te kunnen maken. Omdat dit voor ons al niet gemakkelijk is, aja want wie word beetje kent, kan de opmaak zomaar verspringen zonder da je da wilt é. Daarom was het zot dit haar nu uit te leggen en het haar zelf te laten doen. We hebben het dan gewoon zelf gedaan. De eerste keer kwamen vast te zitten, en geraakten we er echt niet meer aan uit. Gelukkig hadden we het originele bestand apart opgeslaan, en zo konden we gemakkelijk opnieuw beginnen. Na bijna twee uur hadden we het eindelijk voor elkaar gekregen. Nu nog gewoon enkel een paar klikken en de inhoudstafel verscheen op het scherm Je had Glades haar reactie moeten zien, t was alsof er iets magisch gebeurde! WOW!! Voila, haar onderzoek is af en nu maar afprinten. Haar ogen glinsterden van dankbaarheid.. het gaf me zon goed gevoel!
Verder had ze ook enkele cds voor ons mee, die we eens mochten lenen in het weekend we zullen der vanavond al mee starten sé!
15u50
Vlug naar de kamer om ons fototoestel, een plasje, een drankje, een appelsientje het vieruurtje moest snel gaan, aja want we moesten naar Dojo gaan kijken. We zochten enkele jongens op die ons zouden kunnen vertellen waar we de jongens die aan Dojo doen, konden vinden. We klopten aan en we werden hartelijk ontvangen. Ze boden ons onmiddellijk een stoel aan we zagen allemaal jongens in een judopak, vele (dunne) matten in een rechthoek, een trampoline en een lange bok (noemt dat een paard?). Eerst leek het meer op een gevechtssport, beetje zoals judo. Ze deden enkele valtechnieken waarbij ze uit volle borst woorden riepen. Maar ze deden dit niet in paren, maar individueel.
Man, wat hadden die jongens discipline, en wat een uithoudingsvermogen!!! Er was geen leerkracht of boarding master bij, de groep werd als het ware geleid door een van de jongens zelf.
De lange bok werd er bij gehaald, daarna ook de trampoline, toen deed me het weer meer denken aan turnen. Saltos, flikflak, gecombineerd met de valtechnieken Cho t is zo moeilijk te omschrijven wat het juist was, maar één ding is zeker, het was machtig om naar te kijken. Hopelijk geven de omschrijving en de fotos (met 'beweging') jullie een idee!
Er was eens een jong meisje die er van droomde een ster te worden. Ze danste en zong de hele tijd Ze had een pracht van een stem en op een dag werd ze dan ook ontdekt door een grote platenfirma. Ze bracht haar eerste single uit en dit was onmiddellijk een grote hit! Wat later kwam ook een cd van haar in de winkel te liggen en ze mocht zelfs op wereldtournee Ze had fans in Europa, Amerika, Azië en Afrika In september reisde ze af naar Zuid-Afrika om daar enkele concerten te geven. Één ervan was in de meisjesschool van de zusters van liefde te Polokwane. Omdat het een school was, dachten ze dat de omgeving wel veilig genoeg was om haar daar achter te laten zonder bodyguards Maar wat er toen gebeurde zal je nooit geloven
Vandaag moesten we om 9u paraat staan, want dan zou broeder Luc ons opwachten om ons te laten kennismaken met het day care centrum en met de zusters van liefde en hun meisjesschool. Normaal gezien gingen we ook nog naar een school voor doven en andere mensen met een beperking. Broeder Luc heeft deze school opgebeld, en er was net vandaag iets te doen waardoor het niet echt paste om langs te gaan.
Om 9u vertrokken we dus richting de crèche van hier. Ver was het niet, nog geen 5minuutjes rijden. We dachten eerst dat het gesloten was, omdat het hek op slot was. Maar een voorbijganger wist ons te vertellen dat het andere hek wel open was. Dus wij naar binnen! Twee oudere dames zaten op een stoel, net een zakje chips aan het uitdelen aan alle peutertjes! (ja, wij hebben dit gelijk al opgemerkt dat ze hier nogal veel chips eten. Ik denk dat ze dit eten, zoals wij een koek zouden eten). Cho, al die kindjes mama, ik moest onmiddellijk aan jou denken. Ik had er eentje willen meenemen Zo schattig! Ze kwamen ons onmiddellijk goeiedag zeggen (door twee keer in hun handen te klappen), wij namen dan hun handjes vast We kregen elke een kinderstoeltje en ik nam onmiddellijk een meisje op mijn schoot ze hingen vol met chipskruimeltjes, hun handjes, hun mondje, hun kleertjes,
toen ik neerzat, observeerde ik ook de ruimte waar we beland waren. Het was een vierkante klas met tegen de zijkant enkele matrassen waar de kleintjes op konden spelen. Hier en daar een oude knuffel en enkele blokjes, maar verder was er niets van speelgoed te bespeuren. De juf had wel wat tekeningen, figuren, enzo gemaakt zodat de kleintjes de kleuren leerden kennen en de vormen. Een van de juffen zei ook dat ze het jammer vond dat ze niet meer speelgoed had. Buiten stond er wel een schommel en wip. Deze had broeder Luc gekregen en vermaakt om dan aan het day care centrum te schenken. Hij beloofde om opnieuw uit te kijken voor wat speelgoed dat hij hen dan kan schenken! Cho, en dat wetende dat wij een heleboel in België hadden kunnen inzamelen om mee te brengen naar hier kindjes in België, jullie weten niet in welke luxe jullie leven!!! Voor we terug vertrokken maakten we nog een klasfoto.. dat was wel grappig. De meeste kindjes wisten maar half wat er gebeurde! Maar ik zag aan hun gezichtje dat ze blij waren dat wij er waren ze waren zo lief!
9u30, tijd om een stapje verder te gaan. Iet wat verder, in Doornspruit, zie ik de school van de zusters van liefde liggen. We rijden binnen en gaan op zoek naar de zusters, maar er is op heel het domein geen zuster te bespeuren. Broeder Luc neemt ons dan maar onmiddellijk mee naar het secretariaat van de school. De leerkrachten zijn dol enthousiast om ons mee te nemen naar hun klas, maar de lessen zijn al gestart dus moeten we wachten tot het volgende lesuur. Broeder Luc zou terug naar Pax gaan en we moesten hem maar opbellen als hij ons moest komen ophalen geen probleem.
We mochten wachten in de bureau van de directrice geloof ik. We werden zeer gastvriendelijk ontvangen, met thee en koekjes. Daar werden we achtergelaten, maar de werkvrouw was daar wat aan het opruimen en we konden met haar dus al een babbeltje houden. Ze verschoot zich dood dat we AL 23 waren. Ze had ons nog geen 20 geschat zo zie je maar ook hier schatten ze me dus veel jonger! Hihi. Plots kwam een lerares wiskunde binnen en zei dat we een les van haar mochten bijwonen. Omdat onze thee nog niet op was, zou ze al door gaan naar de klas en twee leerlingen sturen om ons te komen halen. Ondertussen kwam er nog een zuster langs. We kregen al onmiddellijk een dikke knuffel. Ze was heel vriendelijk en ze nodigde ons om 12u uit om samen te lunchen met de zusters. Geen probleem dachten we. Iets later waren ze er dan, de twee meisjes van grade 8. Onderweg werden we al onmiddellijk tegengehouden door de meisjes van grade 12. We werden de klas binnengesleurd We werden overrompeld door allemaal jonge meisjes. Het was net of we één of ander popstar waren, zonder bodyguards dan, want ze konden ons aanraken en vastklampen. Ok, uiteindelijk toch terug uit de klas kunnen ontsnappen. Nu, snel met die twee leerlingen naar hun klas. De lerares was al gestart met de les, het ging over ratio. .
Ze stopte even met de les en gaf ons de kans om ons voor te stellen. Wij, wat beschaamd, vertelden dat we twee studenten uit België zijn en dat we in Pax verblijven en daar onze stage doen. De les verliep zeer vlot, maar ze hadden soms wel meer aandacht voor ons dan voor de les. Op het einde volgde dan een klasfoto en dit was het keerpunt.
Na de foto kwamen ze op ons af, begonnen ze ons te knuffelen, voelden aan ons haar (alsof ze zich afragen of het wel echt zou zijn), wilden ze nog op de foto, giechelen, gillen, we werden omsingeld, zijn wij dan zo speciaal voor hen? Betekenen wij dan zoveel voor hen? Ook hier was het alsof we een of andere popster waren die hen kwam bezoeken Zo hebben we dus drie lessen bijgewoond en telkens opnieuw begonnen ze ons daarna te knuffelen, aan te raken, ze lieten ons echt niet gaan. De leerkracht heeft uiteindelijk moeten ingrijpen Het was echt gelijk op tv Stel je voor dat Madonna zou toekomen, achter dranghekkens weliswaar en met bodyguards, maar dat de hekkens omvallen en alle fans bij haar kunnen en de bodyguards moeten beginnen te dreigen, Ik zeg je, als je er ooit aan denkt om een ster te worden of bekend wilt worden, kom dan eerst eens naar hier.. Hier weet je hoe het voelt, en ik zeg je: weet waar je aan begint! t is gewoon nie normaal Ben ik blij dat ik op Pax verblijf en niet daar, want elke dag zoals vandaag is echt nie te doen.
Ik moet wel zeggen dat de leerkrachten hier zeker even bekwaam zijn als in België. De manier van lesgeven komt bijna overeen als met de manier waarop ze het in België doen. Oefeningen worden klassikaal, in groep of individueel opgelost. Leerlingen komen ook aan het bord om oefeningen op te lossen en daarbij de uitleg te geven aan de anderen. Het grote verschil is de infrastructuur en de klasgrootte. Één klas die we hebben geobserveerd, bestond uit 86 leerlingen. Dat kun je in België je niet voorstellen.
Omdat we echt van de ene les in de andere als het ware werden meegezogen, was het al twee uur tegen we naar de zusters konden gaan. We belden broeder Luc op, omdat de zusters waarschijnlijk toch al gegeten zouden hebben. Maar neen, ze hadden speciaal op ons gewacht. Wij dus teruggebeld naar broeder Luc. Hij was net vertrokken, maar vond het niet erg. We moesten maar een belletje geven als we klaar waren. Vroeger waren er hier ook Vlaamse zusters, maar zij zijn ondertussen al overleden. Nu zijn het zusters uit Congo. Ze spreken dus Frans, maar kunnen ook een mondig woordje Engels. Communiceren is dus zeker geen probleem. Het eten was heel lekker en zeker het dessert: vanille ijs! Mmmmm Ze waren zo blij dat we daar waren en moesten ze kunnen dan hadden ze ons opgesloten om ons daar te houden! Cho, en wat hadden ze zulke mooie kleurrijke kledij aan! Het ging er daar heel vrolijk en ontspannen aan toe!
Na het eten belden we dan opnieuw broeder Luc op. Ongeveer 10 minuutjes later was hij daar al. Wij gingen samen nog eens goeiedag zeggen aan de zusters (twee ervan stonden in het snoepwinkeltje en we kregen onmiddellijk elk ne soort koek in ons handen geduwd. Één zuster wou eerst nog met broeder Luc een glaasje rode wijn drinken. Dus wij allemaal weer naar binnen om daar nog een glaasje wijn te drinken. Een klein beetje had ik gezegd, jaja zei ze, maar het glas was toch helemaal vol ja man, ik voelde het in heel mijn lichaam! Broeder Luc komt blijkbaar heel goed overeen met de zusters. Maar ja, broeder Luc is dan ook door iedereen geliefd. Hij staat altijd klaar om te helpen! Hij zegt dan Ik heb geen problemen, anderen komen met hun problemen met mij!.
15u15 oei nu moeten we toch echt wel doorgaan, want tussen 15u en 16u hebben we een afspraak met Moloto, het hoofd van de boarding masters. We wilden eens samen met hem overleggen om een opruimactie op poten te stellen, want het domein ligt er enorm vuil bij. We willen geen eenmalige opruimactie, maar deze zou moeten worden verder gezet worden ook als wij er niet meer zijn! We moeten dus proberen de jongens ervan bewust maken dat afval op de grond gooien gewoon niet kan, dat daar vuilnisbakken voor bestaan. We hadden daarom gedacht om van elke graad wat jongens bij elkaar te zetten en een meeting met hen te houden. Zuster Augustine zou dit voor ons regelen. Zo kunnen de ideeën van hen zelf komen en zullen ze er zich misschien meer voor inzetten ook. Dat hopen we toch. Maar broeder Johan, en anderen, hebben ons er voor gewaarschuwd dat het dikwijls zo is als de vrijwilligers eenmaal weg zijn, ook hun sporen zijn verdwenen!
Ok, 17u en eindelijk rust doodmoe ben ik!
Maar toch zit ik hier weer achter mijn computer bezeten om jullie het nieuws van de dag te brengen
Vandaag geen moment tijd gehad om stil te zitten, dit wil ook zeggen dat ik doodmoe ben. Maar, om jullie te plezieren , ga ik mijn best doen om toch jullie een nieuw verhaal voor te schotelen
Deze morgen om 8u op en voor de verandering eens twee vlechtjes in mijn haar gedaan waarom? Gewoon, had er zin in hihi
Om 10u hadden we dan onze tweede sessie rond communicatie met de mensen van skills. Vandaag ging het vooral rond body language en rond één- en twee richtingsverkeer in de communicatie. We hadden hiervoor enkele plezante opdrachtjes voor hen klaar
-voor de eerste opdracht legden we hen enkele fotos voor van een vrouw die verschillende gezichtsuitdrukkingen toonde. Hierbij moesten ze dan uitmaken in welke gemoedstoestand de vrouw zich bevond
-voor de drie andere opdrachten gingen we naar buiten. Bij de eerste moesten ze alle drie hun ogen sluiten en zonder te spreken moesten ze op volgorde staan van geboorte datum (niet jaartal!). Niet evident. We gaven ze dan een hint, zodat ze voorbeeld via tikken ofzo toch konden communiceren. Uiteindelijk is het dan toch gelukt! Bij de tweede opdracht moest één van hen geblinddoekt worden en de andere moest hem/haar dan rond het klooster leiden met enkel maar verbale communicatie. De geblinddoekte mocht niets zeggen. Zo heeft Sharon ook eens geblinddoekt rondgelopen dat was lachen hoor!!! Gelukkig voor haar zaten de jongens binnen in de klas, en had ze niet veel toeschouwers De laatste opdracht buiten is ongeveer hetzelfde als de tweede, maar toen mocht de geblinddoekte wel spreken en dingen vragen. Hier viel het onmiddellijk op dat de communicatie tussen Baby en Cathrine stroef verliep!
-Een maal terug binnen bespraken we de ervaringen en lieten we hen nog een laatste opdracht uitvoeren. Benedict en Baby moesten rug aan rug zitten en kregen en zelfde blad papier in handen. Benedict moest een figuur maken (door te vouwen of te scheuren) en de instructies doorgeven aan Baby. Zij mocht niets zeggen, en ze moesten proberen dezelfde figuur te bekomen. En raad eens inderdaad, ze hadden totaal iets anders gemaakt!
Na de sessie spraken we nog wat na met Baby. Ze is wat gefrustreerd door één van de kuisploeg. Hij zit soms hele dag in de computerklas en prutst dan met computers, waardoor er dan instellingen zijn veranderd of programmas zijn verwijderd. Zelf hebben we dit ook al opgemerkt Echt niet plezant. Hij zit Baby ook altijd als het ware op de hielen. Op haar bureau zit hij dikwijls te nietsen terwijl zij aan het werk is. Als ze computerles geeft, komt hij soms gewoon binnen en staat daar zomaar wat. Het stoort niet alleen Baby, maar ook ons. We wilden daar graag eens met broeder Johan spreken, maar omdat hij al een tijdje ziek heeft (en daardoor bijna de ganse dag ligt te slapen), wilden we hem niet storen. We zijn daarom eens met zijn drieën op broeder Thomas afgestapt. We legden het hem uit, en hij begreep het compleet. Zo kunnen wij en Baby niet werken! Hij zou het zeker er met hem eens over hebben Hopelijk komt dit snel in orde
Verder merken we ook meer en meer dat de communicatie tussen de mensen van skills echt niet goed zit. Ze werken eigenlijk de hele tijd naast elkaar Weten waarschijnlijk niet van elkaar waar ze mee bezig zijn Het stoort ons ook meer en meer, omdat ook wij er last van beginnen krijgen! Daarom hebben we besloten om nog iets extra aan onze stage toe te voegen, nl. een SWOT-analyse. Dit is een soort sterkte-zwakte analyse. We gaan dit doen door iedereen van skills te interviewen. Hopelijk kunnen we daardoor de teamspirit naar boven brengen en zal alles meer tot een succesvol einde leiden!
Maar nu iets anders Sharon en ik verlangden al lang achter pannenkoeken voor dessert En ja hoor! Het waren super lekkere pannenkoeken maar eerst het buikje rond gegeten met SPAGHETTI was dat alweer een eindje geleden zeg!
Ik dacht dan om nog efkes in de zon te zitten, maar neen hoor, om 14u10 moesten we al in de computerklas zijn. Het is namelijk de eerste computertraining voor de leerkrachten van Pax (de middelbare school). Alles in orde gezet, en dan wachten en wachten.. 14u15.. en wachten.. en wachten 14u25 en wachten.. en wachten.. en om 14u30 waren er dan toch 4 afgekomen. We begrijpen volkomen waarom ze zo laat waren, want blijkbaar moesten ze na de laatste les nog middageten Maar waarom liet meneer Rapaledi ons dan weten dat ze er om 14u10 zullen zijn? Je ziet, om hier iets af te spreken Maar kijk het werd dan maar een korte introductie, want om drie uur hadden wij nog een afspraak met Baby..
Ze hadden ons blijkbaar overal nodig vandaag. Glades stond daar ook plots om te vragen of we haar konden helpen met het invoegen van fotos in haar 90 paginas lange document Alles is al getypt enzo, maar opmaak? Oeioei ok, wij naar haar bureau en al helemaal geïntegreerd in het leraren zijn, hebben we de taak niet zomaar op ons gepakt. We wilden uiteindelijk dat ze het zelf ook kon. Dus wij alles stap voor stap uitleggen telkens weer opnieuw haar het zelf laten uitproberen wat bijsturen pffffff, ik kwam bijna zot na een tijdje maar alles deed ze dan ook zo traag bijna twee uur hebben wij daar gezeten! Maar het leuke eraan was dat ze ons heel erg bedankte, en dat we zeker eens naar haar thuis moesten komen. Ook gaf ze ons het compliment dat we hele goeie leerkrachten zijn, zeker om zo iets van de basis aan te leren! Dat vond ik wel plezant dan om te horen.. Dit had ze ook al enkele uren geleden gezegd tegen Rina van Skills
Al dat weg en weer lopen en werken, heeft ons vieruurtje ontnomen . We waren alle twee kapot! Amaai, dat vraagt nogal veel energie zeg, nie te doen! Ik viel zelfs bijna in slaap aan tafel
Maar kijk, ik zit hier nu nog (alle nu toch wanneer ik dit aan het typen ben é, als ik er nog zal zitten als je dit leest misschien niet meer é ).
Alle, kga jullie dan laten
Morgen staan er enkele bezoeken op het programma, maar daar meer over morgen!
Misschien voor de mensen die nog maar net mijn blog beginnen te volgen:
·Thobela betekent goeie dag in het Sepedi. Dit is de taal die de zwarte mensen hier in Polokwane spreken.
·Indien je wilt antwoorden/reageren op een geplaatst blogbericht van mij, kun je dit via:
-het envelopje (als je me persoonlijk wilt mailen)
-reageer (anderen kunnen lezen wat je schrijft)
-gastenboek
à een reactie hoeft niet lang te zijn (mag natuurlijk wel ), maar het is altijd welkom en aangenaam (hint hint hint )
·In de rechter kolom vind je weekoverzichten. Het is misschien het leukst om te beginnen lezen vanaf dag 1 dat ik hier ben aangekomen.
Ok, en nu het verhaal van de dag
Tjah, scrscrscr pffffff scrscrscr pffffff
Niet op letten dit zijn mijn hersenen op zoek naar inspiratie, want eigenlijk hebben we vandaag niet zoveel gedaan en jah, toch wil ik mijn blog wat opvullen vandaag!
Vanmorgen na een zalige douche en een stevig ontbijt, hebben we ons opnieuw in onze werkkamer gezet. Wat verder gewerkt aan onze sessies voor het skillscentrum, wat chatten met zotten die niet moeten werken en al zo vroeg online zitten , onze blog checken op enig nieuws van jullie (maar nope L), mooie fotos bekeken op mijn nicht (Barbara) haar facebook van 6 pagadders op wandel in het domein Raversijde, muziek beluisteren,
Na het eten hebben dan wat zitten lezen, al genietend van de warme zonnestraaltjes op ons gezichtje en toen we zagen dat baby aan haar computerlessen gingen beginnen, zijn we opnieuw een kijkje gaan nemen. Ze doet het echt goed, en de kinderen zijn zeer enthousiast!
Ondertussen hebben we dan het serverkotje op orde gebracht. We noemen het kotje zo omdat de server daar staat. Verder liggen er verschrikkelijk veel handleidingen van vele verschillende programmas, waarvan waarschijnlijk geen kat van afweet. Daarom hebben we inventaris opgemaakt van alles dat er aanwezig is in de twee computerklassen en in het serverkotje.
Tjah, en dan was het al weer tijd voor een vieruurtje é!!! Dat zullen we zeker niet overslaan I.p.v. cake hadden ze eens iets anders gebakken het leek op oliebollen, maar ze waren koud. Het binnenste deed me denken aan ciabatta, en de buitenkant was heel vettig. k zal straks tijdens het avondeten eens nagaan wat het precies is. Ik gok op Vetkoek, want naar het schijnt is dit een soort oliebol we zien straks wel Ik vond het in ieder geval lekker!
Tot seffes
hier ben ik weer
Aan tafel kennis gemaakt met de broeder die met verlof was, namelijk broeder Gaston. Het is al een oudere man, EN JE MOET LUID SPREKEN!
Hij en broeder Thomas, waren al volop aan het eten en waren dus ook al snel van tafel. Broeder Luc zat nog in een meeting broeder Sam was naar het ziekenhuis, waarschijnlijk met een leerling. Bijgevolg heb ik geen navraag kunnen doen naar wat onze maag om 16u heeft verteerd! Dus ben ik maar zelf opzoek gegaan op het internet. En ja hoor, ik heb een afbeelding gevonden (maar krijg het jammer genoeg niet op mijn blog!) en een omschrijving, het is een Vetkoek
·Volgens Wikipedia: Vetkoek is een traditioneel Afrikaans (bij)gerecht. Vetkoek lijkt sterk op de Nederlandse krentenloze oliebol alleen is Afrikaanse vetkoek plat i.p.v. rond. Het deeg wordt goud- tot donkerbruin gefrituurd en daarna gedeeltelijk opengesneden en gevuld met gehakt of overgoten met stroop. Soms wordt de vetkoek ook gevuld met kaas of met jam. Vetkoek wordt meestal gegeten in combinatie met braaivleis.
·En voor de koks, kokkinnen en lekkerbekjes volgt hier het recept (weliswaar in het Afrikaans):
Omschrijving
VETKOEKIES
Ingrediënten
375 ml ongesif afgemeet koekmeelblom 15 ml bakpoeier 10 ml suiker 5 ml sout 500 ml gaar koue rys 410 g (1 blik) geroomde suikermielies(mais) 125 ml melk 1 eier kookolie vir vlak braai
Bereidingswijze
Sif die koekmeelblom, bakpoeier, suiker en sout saam. Vou die rys en suikermielies in die gesifte bestanddele in. Klits die melk en eier saam tot gemeng. Voeg dit by die meelmengsel en maak aan tot n sagte deeg. Skep eetlepelsvol deeg in matig warm kookolie. Braai die vetkoek eers aan die een kant tot goudbruin: dit moenie te vinnig braai nie. Braai dan aan die ander kant goudbruin. Dreineer die gaar vetkoeke op kombuispapier en sit warm voor. Heerlik saam met stroop of heuning.
Thobela, lieve mensen uit het verre Belgieland, en de rest is natuurlijk ook altijd welkom!
Stormen dat da gedaan heeft vannacht! De wind bleef maar loeien en loeien maar als ik in mn bedje lig heb ik dat wel graag Dat maakt het super gezellig, en laat je rapper wegdromen! Zeker onder al die dekens die ik slaap jaja, s nachts koelt het hier nog altijd enorm af en lig ik gezellig onder mijn fleece, een laken en twee wollen dekens! t is de moeite é maar nodig ook!
Maar kijk, naar t schijnt is het de periode van de storm, zo net voor het regenseizoen.. Het voelde deze morgen daarom ook heel wat frisser aan Maar ach, van 10u tot 12u zaten we toch binnen samen met de mensen van skills om te discussiëren over wat een groep nu eigenlijk is en welke soorten groepen er bestaan De sessie verliep opnieuw zeer vlot en iedereen was weer content!
Tegen 12u was de wind dan wat gaan liggen en steeg de temperatuur weer de lucht in. Gelukkig bleef er toch een klein briesje, het deed me denken aan het zalige zeebriesje aan de kabine in Middelkerke Ik heb me iets te drinken genomen, het boek hersenschimmen' dat ik leen van Sharon gaan halen, me op het terras gezet in de zalige zon en me laten wegzinken in het verhaal Het verhaal wordt verteld door een man die beginnend dementerend is. Hij weet totaal niet wat er aan de hand is met hem en schaamt zich er over ten opzichte van zijn vrouw. Vele details, hele mooie omschrijvingen
14u
Baby start haar eerste computerles met de leerlingen van de lagere school. Iets na twee gaan ook Sharon en ik richting computerklassen. Want dan zou de head of department laten weten of de leerkrachten nu iedere maandag of dinsdag van september zouden langskomen voor extra computerlessen. En ja hoor, de leerkrachten waren er, weliswaar weer wat laat, maar ja dat zijn we ondertussen wel gewoon. In het begin hield Sharon zich met de leerkrachten bezig en ondersteunde ik Baby.
Maar, de enkele leerkrachten hadden meer nood aan individuele begeleiding dan de leerlingen. Als je de twee lessen vergelijkt, zie je duidelijk dat die jonge gastjes er veel sneller mee weg zijn Amaai, voor die leerkrachten heb je engelengeduld nodig! En wetende dat ik veel geduld heb, ik kreeg het vandaag toch soms wat op mn heupen. Wat ook opvalt is dat ze hier geen notie hebben van logisch denken. De afbeeldingen op de toolbars zeggen je toch duidelijk wat de knop betekend, of is dit inderdaad al zo evident voor ons?? Wie zal het zeggen Zij leren liever alles vanbuiten en probleem oplossend denken kennen ze niet!
Ach ja, we trekken ons plan, jagen ons er niet in op, kunnen er nadien om lachen, en ik denk dat ze toch wel al veel nieuwe dingen hebben geleerd! Het komt er nu op aan dat ze blijven oefenen
Na de computerlessen moesten we ons vieruurtje uitstellen.. cho en Sharon was al zoooooo aan het verlangen achter haar cakeje! Tjah, de plicht roept, allé Glades (de directrice van Paxana). Jaja ze had weer onze hulp nodig bij al haar typewerk
Het was al snel opgelost, en we konden dus snel ons gaan installeren op het terras voor een vieruurtje, een koffie-/thee-/cola-kletsje, en dat tot rond een uur of vijf uur dertig. Dan binnen gaan zitten en wat tv gekeken en t was de voorlaatste aflevering van Emma op tv. Spannend .
Na het avondeten dan naar het VRT-nieuws gekeken. En wij maar voorspellen dat de eerste schooldag de hoofdtopic van de dag zou worden, maar de orkaan was (best te verstaan) toch iets belangrijker om het nieuws mee te beginnen
Zoals je ziet was het op het gemak vandaag en morgen wordt het nog meer luieren, want we geen enkele les of sessie geven morgen! We zien nog wel wat de dag ons brengt
Geeeeuw, mijn wekker loopt af en ik ben nog zo moe! Maar al snel sta ik onder de douche want we hebben een fijne dag in vooruitzichten
Ik doe de gordijnen open en de zon laat zijn stralen op mijn gezicht vallen zalig! Gelukkig is er een stevige bries, anders zou het waarschijnlijk te warm worden vanmiddag maar dat maakt wel dat er veel stof en zand de lucht in gaat.. en ja mijn neus, oren en ogen blijven er niet van gespaard. Als je in de verte kijkt zou je denken dat er wolken zijn, of dat er een soort mist hangt maar niets is minder waar, het is het stof en zand dat je ziet opwaaien!
Gisterenavond iets na vijf kreeg ik telefoon van Glades. Ze was wat in paniek! Ze had alles afgesloten, en wou toch nog eens proberen haar document terug te vinden maar het lukte haar aan geen kanten. Ze belde me daarom op of ik deze morgen kon langskomen naar haar kantoor. Dus om 9u stonden we aan haar kantoor. Ze vertelde dat ze zo in paniek was en zelfs bijna begon te wenen, omdat ze dacht dat haar werk weer voor niets zou geweest zijn maar nee hoor, het documentje stond mooi opgeslagen in de map met haar naam.
11u40
We gingen al richting het terras waar broeder Luc al volop bezig was met de braai. Mmmmm Dat rook zo lekker! Het is mijn eerste braai deze zomer, tjah met zulk weer ook in België brochettes, worst en kippenbillen.. aardappelsalade, pap, een ander salaatje en nog vele groentjes maar eerst een glaasje witte wijn! Mmmm kan dat smaken!!! Hoewel er veel wind was, het was heel gezellig en broeder Luc kan fantastisch braaien!
Na het eten stapten we de auto in en vertrokken we op avontuur, maar eerst nog snel Maria afzetten thuis Vandaag gaan we naar Gods playground in Mashashane. Dit zijn bergen met gelijk afgeronde rotsen die op elkaar liggen, t is moeilijk te omschrijven, maar de rotsen liggen gelijk los op elkaar en kunnen er gelijk elk moment afvallen! Gelukkig is dit in jaaaaren niet gebeurd.. Ze noemen het Gods playground omdat het net grote keien zijn waar God mee heeft gespeeld, maar niet heeft opgeruimd t is echt machtig om te zien!!!
dit huisje met de twee ronde hutjes en het hutje in het midden, is hoe ze vroeger hun "huizen" bouwden.
Maar de route ernaar toe was ook al één groot avontuur. We nemen niet de hoofdweg, maar wat binnenwegen. Deze bestaan niet uit asvalt, maar gewoon uit zand en kiezeltjes, wat heel veel stof veroorzaakt Langs de weg laat broeder Luc ons kennismaken met de naboom. Deze boom lijkt in het begin op een cactus, maar wordt uiteindelijk een gewone boom
Iets verder komen we dan een wegwijzer tegen één weg leidt naar het dorpje Jupiter. Wat verderop ligt naar het schijnt ook Venus, en nog wat verder ligt Brussel. Jaja, dat hebben ze hier ook! Zie je wel dat we nog heel Europa zullen gedaan hebben (herinner je onze uitstap van vorige zondag?).
Maar, wij reden gewoon rechtdoor en onze trip werd avontuurlijker en avontuurlijker, de weg werd hobbeliger en hobbeliger én ongelofelijk maar waar, ook hier hebben ze wegenwerken ;-), maar de wegomleggingen zijn ze wel vergeten.
Wegje in,
wegje uit,
ons vastrijden,
achteruit rijden,
omkeren,
bubbel op,
bubbel af
Hebben wij wat afgelachen toen!
Vandaag dus kennis gemaakt met de Zuid-Afrikaanse wegen
Nadat we Gods playground van alle kanten hebben gezien, rijden we verder richting Mokopane. Naar het schijnt een racistisch boerendorp tussen de blanken en de zwarten maar, hier merken we niet veel van. Daar aangekomen zijn we even gestopt in de Dros om onze mond te verfrissen met een lekkere milkshake
Heeft dat gesmaakt zeg en dan heb ik ook onmiddellijk de er van gebruik gemaakt om mijn redelijk volle blaas te gaan ledigen!
Buikje vol, tijd om weer verder te gaan dus! Op naar de zoo van Mokopane (een soort reservaat).
Aapjes,
Pauwen,
Zebras,
lopen er los
De wilde dieren zoals een leeuw en leeuwin,
Een oehoe,
En andere roofdieren zaten (ocharme, maar misschien wel beter zo) in kooien
Broeder Luc was er niet zo tevreden over. Volgens hem is het reservaat enorm achteruit gegaan en verzorgen ze het niet genoeg! Krugerpark is tien keer beter georganiseerd dan dit! Ach, we hebben toch al een voorsmaakje gehad
Op de terugweg dan zien we een hutje met allemaal blauwe kotjes. Dit hutje vind je in iedere nederzetting. De mensen hebben namelijk geen brievenbus, maar wel een kastje (die blauwe kotjes die we zagen). Een wagentje doet de toer en brengt de post naar de verschillende hutjes!
En zo is het weekend alweer om!
Een weekend vol avontuur!
Ik ben er wat ondersteboven van, van wat ik heb gezien en meegemaakt..
Maar, niet alleen het weekend is om maar ook de maand augustus en dus ook de zomervakantie! Zij die allemaal naar school moeten morgen, zowel leerlingen als leerkrachten maak er een leuke eerste schooldag van en zijn de lessen saai, dan kun je altijd wegdromen naar mij! Je zal hier met open armen ontvangen worden ;-)!
En ik wil speciaal Amelietje veel succes toewensen met haar ALLEREERSTE schooldag je zal je wel amuseren in het eerste kleuterklasje!
Shap!
Dikke zoen en knuffel
Noetje*
Ohja.. morgen is het hier springday, de eerste dag van de lente!
Cho, wat een ervaringen vandaag Ik ben nog helemaal overdonderd dat ik niet goed weet hoe te beginnen.. Ik zal maar van het begin beginnen zeker..
Vandaag, zaterdagmorgen, 8u
We hadden onze wekker pas om 8u30 gezet maar ik werd al vroeger wakker.. Dus, ik begon me al op het gemak klaar te maken..
Daarna rond 8u45 gingen we ontbijten, en ja hoor, er was opnieuw volkoren cornflakes! Mmmm
Iets na 9u
Omdat we deze namiddag naar Baby gingen voor de Limboa van een vriendin, besloten we eerst nog een duwtje te geven en wat verder te werken aan onze sessies voor het skillscentrum. We zaten nog niet helemaal geïnstalleerd in onze werkkamer, of Joyce was daar met Glades, de directrice van Paxana. Ze had blijkbaar een heel document van meer dan 90p op de computer getypt, maar was dat blijkbaar kwijtgespeeld.. Ze vroeg ons of we eens samen zouden kijken naar haar USB-stick en haar te helpen het document terug te vinden. Aangezien we zelf ook nog wat werk hadden, besloten we dat Sharon zou verder werken aan de lessen rond communicatie en dat ik met Glades zou meegaan. Ze wist nog van de lessen hoe ze de computer moest opstarten, en ze kan ook al redelijk vlot typen. Ik toonde haar hoe ze de USB-stick in de computer moest steken en hoe het opende. Maar haar document was inderdaad verdwenen! Besluit: ze moet helemaal opnieuw beginnen met overtypen ocharme Ik liet haar een map met haar naamaanmaken, liet haar een word-document openen en opslaan in die map. Omdat ze niet aanwezig kon zijn in onze lessen, wist ze nog niet hoe dit moest. Ik legde in een sneltempo enkele functies in Word uit, zodat ze snel aan de slag kon. EN, heel belangrijk, dat ze alles regelmatig moest opslaan. Glades zal het hele weekend en de hele week voor uitrekken en in haar bureau zitten om het document over te typen nie te doen!
Ik Gaf me Glades mijn nummer voor het geval er iets zou zijn, en keerde dan terug naar onze werkkamer. We hebben alweer enkele sessies afgewerkt dat zal ons in de week wat meer vrije tijd geven! Dan vlug alles klaar leggen voor deze namiddag! In het weekend eten we namelijk een uur vroeger, namelijk om 12u. Daarna voert broeder Sam Maria en Joyce naar huis. Wij rijden dan mee met Maria tot bij haar thuis
13u
We komen aan bij Maria en Baby hun huis. We worden hartelijk ontvangen en mogen plaatsnemen in de zetels. De muren zijn in een mooie blauwe tint geschilderd, fotos hangen overal en een heel mooi schilderij van een roos met als tekst A mothers heart is like a rose Baby is nog met de was bezig, maar ondertussen komen er heel wat kinderen langs. Maria stelt hen aan ons voor allemaal kleinkinderen van haar, waaronder twee kinderen van Baby. Vraag me geen namen, want die ben ik ondertussen alweer vergeten. De tv gaat aan, en met grote antennes regelen ze de kwaliteit. Ze belanden op een Engels-Afrikaanse zender Een heel bizar programma..
Een tijdje later komt Baby dan bij ons zitten. We krijgen een groot glas Sprite, en daarna laat ze ook haar grootmoeder zien een heel oud vrouwtje maar nog altijd goedlachs! En dan is het eindelijk tijd om naar de Limboa van haar vriendin te gaan! We wandelen de stoffige straten af door het kleine wijkje. We horen al muziek en iedereen die we tegenkomen is op weg naar daar de hele wijk, familie en vrienden zijn uitgenodigd.
Baby stelt ons aan enkele mensen voor: Thobela! Lekai? Regona Kenna Noëmi. We voelen ons zo bekeken.. maar de mensen zijn ongelofelijk vriendelijk! Iedereen is blij dat we er zijn, en vragen ons of we ons amuseren! En dan, weer typisch ik, moet ik dringen naar het toilet. Ik zeg het tegen Baby en ze zegt dat de toiletten hier wel buiten zijn geen probleem als ik dat hier maar kwijt geraak! Ok, het is inderdaad geen WC gelijk we gewent zijn, ik voelde me net in de Scouts, ook al heb ik maar een jaartje in de scouts gezeten en heb ik nooit naar de hudo geweest, toch had ik dat gevoel! Amaai, wat een verlossing daarna terug naar de feestbeesten. We genoten van de Afrikaanse muziek en de dansende mensen. Soms werden we wel eens lastiggevallen door zatte venten, we verstonden er geen sikkepit van, wel grappig..
Wat later mochten we dan binnen in de tent, de bruidmeisjes en de twee toekomstige bruiden kwamen al dansend binnen en de rest volgde.
Tijdens de Limboa word de bruid als het ware geïntroduceerd bij haar toekomstige schoonfamilie en word naar waarde geschat. Vele vertellementen waar we niets van verstonden, maar dan werd er nog eens in het kort herhaalt in het Engels wat er allemaal verteld werd, en dat speciaal voor ons! Sjiek é Baby vertelde zelfs achteraf dat ze het een hele eer vonden dat wij er bij waren! Nu ja, in de tent werden er bijna evenveel blikken op ons geworpen als op de toekomstige bruiden Dat voelt soms raar en ongemakkelijk..
Tenslotte werden er flessen rode en witte wijn boven gehaald, maar veel verstand van het openen van die flessen hadden ze niet. Dat was echt grappig om te zien hihi.. Dan kwam een van de mannen op ons toegestapt en schonk ons een fles witte wijn! Een beetje onwennig namen we het aan wat een eer!
16u
We zitten nog altijd in de tent en Baby verteld ons dat we onszelf nu mogen bedienen met wat eten Ik had nooit gedacht dat we daar ook iets zouden eten en ik vroeg of er wel genoeg was.. Baby vertelde dat ze altijd genoeg maken, omdat het niet echt de gewoonte is om met uitnodigingen te werken. Ze weten dus niet op voorhand hoeveel mensen er zullen komen. Een tafel is bedekt met heel wat lekkers, met eten die we kennen en eten dat vreemd is voor ons Vooral van wat ik niet gewoon ben van te eten, neem ik wat op mijn bord Tis eens iets anders dan een stukje fruit of cake als vieruurtje . En echt, t was héél lekker. Jammer dat we niet iedere dag zo wat typisch eten van hier kunnen proeven Cho ik was zo blij dat ik daar was, en ik genoot van alles om me heen.. de muziek.. de mensen.. de kinderen.. het eten.. de sfeer.. alles gewoon!
Na het eten gingen we terug naar buiten. Ondertussen was ook Maria gearriveerd Ik vroeg haar om even voor de wijn enzo te zorgen.. mensen waren al volop aan het dansen.. en ja, ook in mij kriebelde het om mee te doen.. Al snel werd ik mee op de dansvloer getrokken.. lachen, dansen, tjah, de pasjes ken ik wel nie echt.. maar ach, als ik maar kan dansen!!
Rond 16u45
De muziek veranderde in wat meer commerciële muziek die je ook wel op JAC-RM hoort, de Q-music van Zuid-Afrika.. en ja hoor, ook op de dansvloer zag je het verschil. Buiten een paar grappige oudjes, maakten de volwassen plaats voor de jongeren..
Iets na 17u
Tijd om stilaan richting Babys huis te gaan, want broeder Sam zou ons tegen 17u30 ophalen. Nog even naar achteren, goeie dag zeggen, zatlappen die ons komen zeggen dat ze onze vriend willen zijn, nog een super lekker dessert voor je neus krijgen mmmm t was gelijk soort pudding met daarop fruitmengeling met crème en crumble.. nee, t is te moeilijk om te expliceren!
Maar dan wordt het toch hoog tijd om door te gaan onderweg komen we ook nog heel wat mensen tegen, en ze vinden het jammer dat we nu al door gaan Twee oude vrouwtjes vroegen ook of ze onze vriendin mochten zijn, en dat we altijd welkom zijn bij hen thuis Zo gastvriendelijk dat ze hier zijn, nie te doen!!
Jammer dat we al door moeten, had wel graag nog wat verder gefeest Ach ja, nu kan ik al beginnen te dromen van de trouw waar we volgende week naar toe mogen!
18u
Nog nagenietend komen we op Pax aan o ja, er is mis om 18u, nog net op tijd dus om ook dat eens mee te maken! Vlug mijn truitje aan, de fles wijn in me zak en hup de kapel binnen we voelden de blikken opnieuw op ons gericht
Veel hebben we er niet van verstaan, soms als het eens in het Engels was, maar ik heb vooral genoten van het gezang en de dans tussenin.. t is toch wel iets om mee te maken! Hun gezang en gedans naar God gericht!
19u
Een avondmaal kon er nog net bij
En dan weer tijd om mijn blog te gaan aanvullen al nadenkend wat ik jullie allemaal zou vertellen
Hebben jullie een beetje goed geslapen? Fris en monter de dag begonnen? Ik heb gehoord dat het weer in België zou beteren en ik hoop, echt waar, dat jullie nog wat van een zomerweertje kunnen genieten! Hier is het alvast weer goed warm, zo warm zelfs dat we soms binnen wat afkoeling zoeken!
Nu ja, ik ben deze morgen op het gemak opgestaan, genoten van een verfrissende douche, en daarna gaan ontbijten daarna nog wat afprinten voor de komende sessie rond zelfreflectie. Een korte, maar zeer belangrijke sessie. We zijn nu al een week verder, en we hebben nog geen enkele sessie met alle 4 de mensen van Skills gewerkt Dat zegt toch wel iets Nu ja, wij trekken het ons niet aan en doen gewoon door met zij die wel hun tijd nemen en dus geïnteresseerd zijn!
We waren al de hele week in de ban van vrijdagmiddag, want dan zouden we met Baby gaan shoppen.. Op zoek naar traditionele kledij! Maar, aangezien ze tot 14u30 moet werken en als we dan nog met het openbaarvervoer van hier naart stad moeten, is het niet echt de moeite meer! Zeker als je weet dat het toch beter is daar niet meer in het donker rond te lopen
Ok daar gaat ons namiddagje shoppen opzoek naar een alternatief dan maar é! Misschien een wandelingetje rond het domein? We zien nog wel
Verder had Peter, een leerkracht uit België die hier vorige maand was, ons aangeraden om toch maar eens te gaan paardrijden. Sharon en ik hadden zoiets van no way, aangezien we beiden totaal niet zot zijn van paarden. Maar omdat Peter zijn ritten zóó mooi en zalig omschreef, zijn we er toch beginnen over nadenken! Ons doel van deze morgen was dan ook om een eerste stap te zetten, namelijk een paard te aaien!!! En, aangezien de paarden hier overdag, in het wilde weg rondlopen, begon onze zoektocht naar een paard tjah, waar zijn de paarden. Anders staat er altijd wel eentje onverwachts voor onze neus, maar vandaag dus niet! Ok dan maar op de wandel op het Pax-domein, genieten van de natuur, sommige bomen en planten komen stilaan in bloei te staan we ontdekken hier dan ook bloemen die we nog nooit van ons leven hebben gezien. Wat verder voorbij de slaapplaatsen van de jongens dan zagen we toch een moederpaard met haar veulentje.. ok, durven we dichter te komen? Stap per stap naderen we het veulentje Sharon voorop, ik der achter. We komen dichterbij.. Sharon is de eerste het hoofd van het veulen aait En net dat ik bijna aan zijn hoofd ben, keert hij wel zijn gat naar mij zeker! Ok, en ik maar roepen paardje, paardje, maar nee, gene reactie andere tactiek dan maar! Ik zocht wat lang gras, misschien lukt het daar wel mee! Ik riep opnieuw paardje, paardje, . Hij keerde zich deze keer wel om, in het gras was hij niet geïnteresseerd, zelfs niet in lekkere bloemetjes maar, het aaien is me wel gelukt! Joepie, die angst is dus al overwonnen!
Plots begon het veulentje te blazen, dan waren we snel een paar stappen weer achteruit Blijkbaar wou mamapaard en het veulentje liever ongestoord verder grazen!
Geen probleem vonden we dan zetten we onze wandelingetje gewoon verder. We zagen dat de kleutertjes van Paxyana buiten aan het spelen waren Kom we gaan er eens naar toe, naar die kleine spookjes! We werden openlijk ontvangen!! Sommigen waren op de wip aan het spelen, en anderen hun tanden aan het poetsen, maar plots vloog alles aan de kant en liepen ze onze richting uit Omdat ze nog geen Engels leren zeggen ze ons goeie dag door tweemaal in hun handen te klappen! Oooh, wat zijn ze lief Ze hebben dan een hele repertoire liedjes gezongen en gedanst! Zalig om te zien van zulke kleintjes kun toch soms zó genieten é! Uiteindelijk gingen ze dan weer verder in de schaduw op de wip spelen, of verder met hun tandjes te poetsen.. het was namelijk veel te warm om de hele tijd te staan dansen en springen onder de felle zon!
Wij gingen dan ook maar weer richting ons vertrouwde stekje, want het is bijna etenstijd. Alles zeer op het gemak, want hebben toch een namiddagje vrijaf. Jaja, en we hebben echt zitten luieren Een boekje, enkele roddelblaadjes, iets om te drinken en zonnecrème, en dan hup de zon in! Zon roddelblaadje kan nog eens interessant zijn hoor! Weet je dat vrouwen in de zomer veel meer zin hebben in seks Als je wilt weten waarom, dan moet je maar eens surfen naar de website van Libelle hihi
Nadat we de grootste hitte hebben getrotseerd, is het tijd voor nog een wandelingetje! Eerst gingen we nog eens de paarden opzoeken, maar toen kwamen er paar aangerend met weliswaar iemand op, en het deed onze zin om er ooit op te zitten weer verminderen we liepen er dus toch maar opnieuw met een boog om. Aan de andere kant van het paardenstal zagen we een oud kevertje staan Dat leek ons wel eens interessant om van dichterbij te bekijken.. Jammer dat het kevertje niet onderhouden is, wielen ontbreken, een ruit is stuk, en rijden zal het ook wel niet meer Kun je het al voorstellen, wij twee hier rondtsjolen in een kevertje! Dat zou echt zalig zijn Ach, we dromen verder
We lopen weer wat verder en ontdekken dan een leuk blauw bankje met daarbij ook een bbq en een open hutje.. leek ons een zalige plaats Ik zag het al voor mij: een bar, mensen met een gezellig wijntje of ander drankje, rustige muziek, en een lekkere braai . Ach, denk niet dat dit iets voor de broeders is Alhoewel, zondag gaan we braaien! Eens zien hoe ze dat hier doen
Genoeg gedroomd, en we stappen weer richting het internaat. In de verte zien we de jongens sporten en de boarding masters zitten daar maar te nieksen We beslissen ze te gaan opzoeken en eens te observeren wat hun taak eigenlijk is Blijkbaar niet veel, ze zitten gewoon te kletsen, te lachen, sigaretje te roken Wij hadden graag een activiteit samen met hen op poten gezet, maar zo te zien zal het waarschijnlijk vooral van onze kant komen! Ach ja, we zien nog wel We hebben daar nog wa met hen zitten babbelen.. en veel gelachen toen ze in hun eigen taal bezig waren.. je kunt daar dus niets uit opmaken é!
Ondertussen verstopt de zon zich geleidelijk aan achter de bomen dat voel je dan ook onmiddellijk Het was al 17u30 gepasseerd, dus tijd om wat warmere kleren aan te doen en dan nog wat tv gekeken tot het avondeten
En ja, na het avondeten onze dagelijkse gewoonte: zoals je nu kunt lezen, onze blog aanvullen! Wat muziek beluisteren en chatten met het thuisfront
Zo, dit was mijn verhaal voor vandaag
Geniet nog van jullie weekend, dat zal ik ook doen!
Morgen gaan we namelijk naar Baby haar thuis. Bij de buren is er de Limboa. Dit doet men altijd voor een huwelijk: de betaling van de bruid! En volgende week is dan de trouw zelf
Tijdens de week zijn de dagen hier praktisch altijd hetzelfde. Lessen en sessies geven, vieruurtjes nemen, genieten van het zonnetje, lessen en sessies voorbereiden. Maar, kijk we zijn nu al 2 en een halve week verder, dus was het hoogtijd om eens een wasje te doen. Simpel dachten we allé, als je zon wasmachine hebt zoals thuis natuurlijk. Cho, dat hebben ze hier hoor, alleen wachten ze al weken op een herstelstuk gelukkig staat daar ook nog een oude wasmachine, en broeder Luc had ons in het begin al wat in het kort uitgelegd hoe hij werkt. Dus wij al onze was bij elkaar genomen en hup naar de Laundry We dachten van eerst al onze donkere kleren te wassen, dus hup alles in die wasmachine. Maar dan, waar moet in godsnaam die zeep in??? Ik ging dus op zoek naar Joyce, zodat ze ons op weg zou kunnen helpen Ze verschoot zich een bult! Zwart, grijs, blauw, allemaal samen oh no no no no!. En hup alles moest er weer uit. Eerst een sopje maken in een emmertje, dit giet je dan in de wasmachine, en dan enkel 1 kleur! Ok dan Cho, en ze zag dan al die kleurrijke kleren liggen.. oh no no no! I dont like colours to wash! Ze wast niet graag kleuren omdat die gemakkelijk afgaan.. En eigenlijk wassen ze eerst alles met de hand en dan nog gewoon eens spoelen met de wasmachine, omdat die wasmachine niet al te goed zijn werk doet! Ok, we kregen een schort over ons hoofd.. ze liet water lopen in de wasteil.. deed wat zeep erin... legde de wasplank klaar, en smeet er eerst de bleekste kleuren erin. Ok, wij leken als we zijn, begonnen er aan! Maar algauw schoot Joyce in de lach! Ok, blijkbaar deden we het totaal verkeerd. Ze toonde ons hoe het moest, en daar gingen we weer Joyce deed bijna in haar broek van het lachen (vooral me mij dan!) ze vond het zo grappig dat ze zelfs naar Maria belde om eens te komen kijken (en helpen ook).. en wij stonden daar, twee meisjes uit België, zo ons best te doen terwijl zij stonden te lachen! Ze hebben het dan maar snel overgenomen van ons, wij werden verlaagd tot spoelmeisjes Maar dan, mijn roze topje en mijn (allé mamas) gestreepte topje gingen het sop in En dan gebeurde het! Totaal vergeten dat het roze topje nieuw was en dus nog nooit gewassen was geweest En ja hoor, één van de dingen die je kunt tegenkomen bij het wassen, gebeurde ook.. het mooie roze ging af, en sorry mama, het gestreepte topje zit volledig onder de roze vlekken Normaal gingen we dus alle rode/oranje/roze tinten samen steken, nogal een geluk da we dat niet gedaan hebben, tging er nogal proper uitzien al onze kledij!!!
Terwijl de antieke wasmachine aan het draaien was, gingen we vlug nog wat documenten gaan afprinten voor onze komende sessies aja, we moeten ons toch een beetje kunnen voorbereiden é!
Voor het middageten dan (t waren trouwens sprouts from Brussels) nog eens langs de laundry, en ja hoor de eerste lading was gewassen. En dan maar sorteren wat wel en wat niet in de droogkast mag (gelukkig heeft Sharon daar wat verstand van!). Zouden ze hier deftige wasdraden hebben, zou ik alles gewoon buiten hebben gehangen, maar ja ze hangen da hier gewoon over de omheiningen van het tuintje.
Verder stopten we de handgewassen kledij in de antieke wasmachine voor een laatste spoeling Gelukkig is er niets meer misgelopen (alleen een onderbroek van Sharon die wat rare gele vlekken heeft! Hihi). Jah, nog eens sorry mama van dat mooi topje. Ik was het de volgende keer nog eens mee, misschien dat da helpt! Goeie raad is altijd welkom!! (net zoals wat meer nieuws uit het verre belgielandje!! ).
Na de middag hadden we dan opnieuw computerles. We hebben de leerkrachten met een opdracht in Word aan het werk gezet. Zo konden ze individueel en op eigen tempo verder werken. Als ze vragen hadden, geen probleem, wij liepen daar rond en stonden hen met raad en daad bij! Iedereen was zeer gefocust op zijn werk en deed goed zijn best! Er waren er die het uitjuichten als ze iets konden! Het was zo leuk om hun gezicht dan te zien! 1 leerkracht had ook een planning mee die ze op de computer wou maken Met wat hulp van ons is het haar heel goed gelukt. Nog gewoon uitprinten, en hup ze had het op papier! Content dat ze was Sharon en ik waren dan ook heel tevreden over onze les en onze aanpak van vandaag! Nu hadden we het gevoel dat ze echt iets hadden bijgeleerd.. Hopelijk blijven ze nu ook oefenen é! We geven hen de kans om iedere dinsdagnamiddag naar het computerlokaal te komen om te oefenen. Wij zijn er dan om hen te helpen en vragen te beantwoorden
Nu hadden we zeker een lang vieruurtje verdient! Maar eerst de was, die ondertussen droog was, binnenhalen
Dan gezellig wat kletsen, drinken, eten, roddelblaadjes lezen, op het terras in de zalige avondzon! Inderdaad avondzon, want het is hier (remember) al tegen 18u pikkedonker!
Verschieten van de wekker
Genieten van een ontbijt
In je broek doen van het lachen bij de was
Vloeken op een computer omdat hij niet werkt
Genieten van de leerkrachten die juichten omdat ze iets bijgeleerd hadden
Ooooooooooooooooooh NEE!!!! Waar is de zon naar toe brrrr, en zo frisjes! Daar gaat ons uurtje zonnen deze namiddag Maar gene paniek, dan werken we nu wat door, zodat we op de zonnige dagen er wat meer van kunnen genieten.
Ooooooooooooooooooh NEE!!! De volkorencornflakes zijn op heel mijn dag overhoop of toch niet! Na wat wikken en wegen, besloot ik dan maar mezelf te verwennen met een boterham met banaan! Mmmmmmmmm smaakte dat!
Oké, nu weer even serieus. Aja, want we moeten een sessie gaan geven over doelen opstellen e.d.! Nog vlug wat documentjes afprinten en oefeningetjes uitknippen, en om 10u kon de sessie van start gaan!
Na de les kwamen we buiten, JOEPIE, alle wolken waren weg en de zonnestraaltjes aaiden onze gezichtjes! Wat waren we blij zo konden we zelfs nog voor het middageten nog wat van de zon genieten! Zalig niets doen
s middags dan weer wat voorbereiden voor de volgende sessies en dat tot het tijd is voor ons vieruurtje! Aja, dat slaan we zeker niet over, en dat loopt de laatste tijd zelfs door tot het avondeten .
Zoals je ziet heb ik niet zoveel te zeggen vandaag daarom wil ik jullie met volgend lied (eigenlijk speciaal voor mama en papa) entertainen
My Sarie Marais is so ver van my hart maar 'k hoop om haar weer te sien. Sy het in die wyk van die Mooi Rivier gewoon nog voor die oorlog het begin.
O bring my trug na die ou Transvaal daar waar my Sarie woon, daar onder in die mielies by die groen doringboom, daar woon my Sarie Marais. Daar onder in die mielies by die groen doringboom daar woon my Sarie Marais.
Ek was so bang dat die Kakies my sou vang en ver oor die see wegstuur. Toe vlug ek na die kant van die Upingtonse strand daar onder langs die Grootrivier.
O bring my trug na die ou Transvaal daar waar my Sarie woon, daar onder in die mielies by die groen doring boom, daar woon my Sarie Marais. Daar onder in die mielies by die groen doring boom daar woon my Sarie Marais.
Die Kakies is mos net soos 'n krokodille pes hulle sleep jou altyd water toe. Hul gooi jou op 'n skip vir 'n lange, lange trip die josie weet waarnatoe.
O bring my trug na die ou Transvaal daar waar my Sarie woon, daar onder in die mielies by die groen doring boom, daar woon my Sarie Marais. Daar onder in die mielies by die groen doring boom daar woon my Sarie Marais.
Verlossing het gekom en die huis-toe-keer was daar trug na die ou Transvaal. My liewelingspersoon sal seker ook daar wees om my met een kus te beloon.
O bring my trug na die ou Transvaal daar waar my Sarie woon, daar onder in die mielies by die groen doring boom, daar woon my Sarie Marais. Daar onder in die mielies by die groen doring boom daar woon my Sarie Marais.
ja ja toen ik deze morgen rond een uur of 7u30 wakker werd, hoorde ik in de verte het jongenskoor Waarschijnlijk nog prachtiger om te horen in de Kapel, maar wel wat vroeg! Toch zou ik eens een mis willen bijwonen, weliswaar een avondmis, om ook eens van het onbeschrijfelijke gezang in de kapel te genieten!
Rond 8u ben ik dan opgestaan om naar de WC te gaan (allé niet dat da zo interessant is, maar ja, moet mijn blog toch vol krijgen é ), toen ik plots mijn naam in de hangen hoorde weerklinken.. Lerato! Lerato! ook geklop op de deuren maar, dat kon mij niet overtuigen om van de WC te komen! Het was blijkbaar Baby (tjah, ze hadden er geen rekening mee gehouden dat wij, de meisje van België net iets langer slapen ), Rapaledi van Pax had ons blijkbaar nodig. Maar ons motto blijft relax, take it easy! en we maken ons op ons gemak klaar, dan nog een ontbijtje, en dan pas naar Pax! Jaja, ze mogen ook eens wachten op ons é
Rond 9u45 zijn we dan aan het werk gevlogen! Jaja, en we zijn al goed gevorderd in de voorbereidingen voor de sessies voor de mensen van Skills. Goed é meer tijd dan om s middags te genieten van het zonnetje!!!
Groentesoep, rijst of aardappeltjes, erwtjes en worteltjes, stoofvlees, en als dessert keuze uit heel veel fruit!! Ons buikje rond eten, babbeltje met de broeders en dan nog voor een half uurtje het zonnetje in!! ZALIG!
En dan snel naar de computerklas, nodige documenten afprinten, en de eerste leerkrachten komen binnen.
Babbelen en lachen, het waren gelijk pubers tot ik het op mn zenuwen kreeg en hen zei people, please be quiet. I think you also doesnt like it if your students are talking and laughing! hihi, het werkte!
We hebben ze dan zelfstandig aan het werk gezet, dankzij een handige website het niveau tussen de verschillende leerkrachten is té verschillend om klassikaal les te geven. Ook Baby kwam ons vergezellen en stond ons bij om leerkrachten individueel uitleg te geven..
Het is toch zo jammer dat Baby de kans niet krijgt om haar ideeën uit te werken. Waarom werken zoveel mensen haar toch tegen? Het is soms lastig om hulpeloos toe te kijken, of eerder te luisteren naar haar verhalen Toch proberen we haar zoveel mogelijk te helpen, en geven we haar enkele tips!
Na het vele werken, hebben we toch wel een vieruurtje verdient zeker! We nemen iets om te drinken en te eten, en we zetten ons op het terras, weliswaar in het zonnetje!! Het was er zo zalig beetje babbelen over koetjes en kalfjes, over bloemetjes en bijtjes en dit tot het avondeten
En zoals goede gewoonte, is het dan tijd om de blog aan te vullen, te chatten, te prutsen, muziek te luisteren, gewoon wat ontspannen.. en lezen hoe jullie het daar in Belgieland stellen!
Jaja, na een prachtige rondreis is het weer tijd om te werken!
Speciaal wat vroeger opgestaan om alle documenten te gaan afprinten.. En ja, we hadden het geluk echt wel mee.. tijdens het printen, blokkeerde de printer.. van alles geprobeerd, maar hij bleef koppig en niets kreeg hem weer aan het werk. Wij met een hoop papier richting de computerklas, want daar staat ook een printer.. hopelijk werkt deze! Maar neen, blijkbaar had een of andere pipo een bestand willen afdrukken van op een andere computer (een bestand van meer dan 100p), maar was daar op dat moment niet in geslaagd. Sharon wou dit tegenhouden en haalde snel het papier eruit, met als gevolg dat ook deze printer vastliep. Dan maar snel andere middelen ingezet. Alle oefeningen hebben we op powerpoint gezet, en ze moesten hun antwoorden dan maar op een apart blaadje opschrijven. De eerste sessie voor de mensen van Skills kon dus pas om 10u15 starten i.p.v. om 10u en dan nog wel in dat kille computerlokaal. Wat er nog bijkwam was dat de helft van de mensen er al niet waren omdat ze het te druk hadden met hun werk! Nu ja, dan is het maar zo é In deze sessie was het de bedoeling dat ze stilstonden bij zichzelf.. Dat ze gingen nadenken wat hun sterke en zwakke punten zijn.. Hoe ze hun negatieve gedachten kunnen omzetten in positieve gedachten.. Verder moesten ze nadenken hoe ze het zouden kunnen aanpakken als één van hun leerlingen zich altijd wegcijfert, of altijd zegt dat hij het niet kan, of Ze vonden het een leerrijke les, omdat ze allang eigenlijk niet meer stilgestaan hebben bij hoe ze over zichzelf denken. Ze hebben zichzelf vanuit een nieuw perspectief gezien! Ons doel van deze sessie was bereikt!
Na de sessie komen we van Baby dan wel te weten dat de communicatie en de sfeer tussen de mensen van Skills eigenlijk niet zo goed is.. En wij die dachten dat ze een team moesten vormen! Onze hersenen werden meteen geactiveerd, met als resultaat we moeten een sessie teambuilding opzetten! Ideeën zijn altijd welkom!!! ;-)
Op naar de volgende les deze middag..
Ook voor deze les hadden we nog veel te printen.. We proberen het nogmaals! JOEPIEEEEEEEEEEEEEE!!! De printer werkt! Maar al vlug duikt een ander probleem op L! Aangezien we het QWERTY-keyboard moeten uitleggen, hadden we ook een afbeelding ervan in onze werkblaadjes gezet. Wat was nu het probleem? Wel, de printer gaf enkel nen zwart kotje, daar waar de afbeelding moest komen.. en wij maar foefelen, settings veranderen, printen, weer foefelen, maar, het lukte ons niet zucht! Bijna 14u30, wat nu?
Vlug op internet dan maar en nieuwe afbeelding zoeken google, qwerty, afbeelding de grote wijzer tikte verder en verder 14u40 nog geen leerkracht te zien! Een beetje later kwam er dan toch hulp van hierboven, en vonden we een geschikte afbeelding.. vlug knippen en plakken.. en dan hup printen maar.. net op tijd, want om 14u15 doken de eerste leerkrachten op!
De leerkracht waren iets minder gemotiveerd dan die van zaterdag.. maar, de les is wel vlot verlopen! 15u30: hello, its half past three! Its time to go oké, daar zijn dan wel stipt in blijkbaar.. veel hebben we dus niet kunnen doen.. ach ja, we doen ons best!
Tijd voor een vieruurtje dan maar
En, broeder Luc had daar blijkbaar ook nood aan Hij kwam bij ons zitten, en begon weer te vertellen Hij haalde er zelfs oude fotoalbums bij.. Grappige fotos! Verder deelde hij ons mee dat er deze week een hittegolf aankomt (meer dan 30° dus!), en dat in de winter!
In de verte zagen we jongens met handschoenen aan en een grote vuilniszak Blijkbaar heeft broeder Thomas ze in gang gestoken om eens alle vuiligheid op te ruimen.. Eindelijk! Want het was echt een stort bijna! Ja, dat zie je hier wel meer hier in Zuid-Afrika doordat afval niet wordt opgehaald, vliegt alles zomaar op straat Niet om aan te zien!
Na wat vitamientjes te hebben opgedaan.. weer aan het werk! Allé, dat was toch de bedoeling maar nog geen half uur later viel internet uit! Dan maar verder typen aan de blog é tjah, we moeten ons toch nuttig kunnen bezig houden!
Na het eten zijn we dan uiteindelijk naar broeder Johan geweest om te vragen of hij internet opnieuw kon opstarten hopelijk lukt het anders wordt het nog een dagje wachten op nieuws uit het verre Zuid-Afrika!
Neem jullie picknickbak bij de hand en tank nog eens goed vol, want we gaan een reis maken van 673km vandaag!!!
Het is 5u en ik lig al wakker. Door de spanning voor de dag die nog moet komen, lukt het me niet meer om nog slaap te vatten. Om 5u30 gaat dan uiteindelijk de wekker. Het volgende probleem komt al onmiddellijk op me af: Wat ga ik aantrekken? Jah, want nu is het nog geen 10° maar binnen een paar uurtjes is het dan al meer dan 20°. Uiteindelijk lukt het me wel om een gepast tenuutje uit te kiezen! Vlug een ontbijtje klaarmaken om dan in de auto op te eten (ja, nu krijg ik echt nog niets binnen).
Om 6u30 rijden we dan uiteindelijk uit het Pax-domein weg (voor de geïnteresseerden: Pax ligt op ongeveer 750m hoogte) richting Polokwane. Eventjes buiten Polokwane bevindt zich de grootste sekte onder de zwarten Zion city Moria. Deze sekte is een mengeling tussen Joods en Protestants. Polokwane is voor hen zoals Rome voor de Christenen.
We rijden en we rijden, en geleidelijk aan verandert het dorre landschap naar een meer groen landschap. Je kunt het wat vergelijken met de Vlaamse Ardennen. We rijden door richting Tzaneen doorheen de Georges vallei. In de verte zien we de uitlopers van Ebenezerdam. Deze dam is eigenlijk een grote put waar het water in het midden naar beneden valt. Helemaal beneden bevinden zich dan de turbines.
Verder zien we ook enkele kleine riviertjes waar we de vrouwen de was zien doen.
Om 8u40 komen we aan in Tzaneen. Deze stad is praktisch onzichtbaar door het vele groen. Tzaneen is dan ook een vele mooiere stad dan Polekwane. We zagen onder andere ook bananenbomen met blauwe plastiek zakken aan. Deze zakken hangen rond de bananen om deze te beschermen tegen vliegjes, de regen en de zon.
Eenmaal we weer buiten Tzaneen komen, wordt alles weer dor en volgt er een lange eenzame weg. En over de vlaktes heen in de verte, zie je de uitlopers van de Drakenberg. Deze berg wordt zo genoemd omdat ze grillige-griezelige bergtoppen heeft. Langs de weg is er prikkeldraad gespannen, om domeinen af te lijnen. En plots wees broeder Luc ons enkele nesten van vogelspinnen aan, die zich op dat prikkeldraad had gespannen. Brrrrrr eng maar ik ben toch dichter durven gaan, want ik moest en zou er een foto van trekken. Ook langs de kant van de weg, zagen we grote bruine hopen, dat bleken mierenhopen te zijn.. naar t schijnt kunnen die 4m hoog worden! Verder kwamen we af en toe ook eens traditionele nederzettingetjes tegen. Vrouwen die hun kind op hun rug dragen, en goederen op hun hoofd (hoe ze het doen, weet ik niet!).
Ja, de eenzame weg heeft ook zn geheime kantjes. Even verderop stopt broeder Luc bij nen grote boom. Een Baobab! Maar, blijkbaar is hij nog niet zo groot nen baby baobab dan maar é! De stam wordt normaal nog vele dikker. Er bestaat zelfs zon boom in Zuid-Afrika waar ze in de stam een kroeg hebben gemaakt (weliswaar geen zon grote, maar toch!). De boom zelf gelijkt eigenlijk meer op een omgekeerde boom, waarbij de takken gelijken op de grillige wortels.
Wat verderop passeren we de Olifantenrivier. Deze rivier stroomt ook door het Krugerpark, die we tijdens onze rondreis zullen bezoeken.
Om 9u30 volgde dan plots een gil van Sharon jaja, de eerste giraf is gespot!!! (voor zij die het niet weten, Sharon is zot van giraffen) Broeder Luc draait snel de auto om en hij rijdt terug naar de betreffende plaats. Hij laat ons weten dat het een mannetje is, wegens de donkere vlekken. Vrouwtjes hebben vele blekere vlekken. Na enkele fotos te hebben genomen, rijden we verder en verder. Uiteindelijk rijden we de berg op via de Abel Erasmus pas en zien we een eerste watervalletje! Maar het rijden wordt alweer snel gestaakt. En deze keer niet door een giraf, maar door een bende zwaantjes (hihi, flikken dus). Jaja, politiecontrole, dat moet je daar ook eens meegemaakt hebben é. hihi.
Éénmaal we terug in de vallei zijn, verdwijnt het dorre landschap, en zie je vele groene vlaktes.
10u30, we rijden de blijderivierspoort binnen. Allé, das geen echte poort é. Dat wordt alleen maar zo genoemd omdat de Blijde rivier daar tussen de rotsen ontspringt. En plots worden we opnieuw opgeschrikt Een groep apen (misschien familie van één van jullie?!) steekt de straat over. Ik neem mijn kodak, maar ze zijn me te snel af (of ik te traag?!). Geen foto dan, jammer!
Onze eerste stopplaats is in zicht. De drie rondawels. Dit zijn drie hutten die je in de rotsen kunt zien (met wat verbeelding toch). De eerste: platdak, de tweede: Zuluhut en de derde: Xloza (of hoe je dat ook schrijft?). Deze rotsen behoren trouwens tot de Blyde canyon. Op de voorziene stopplaats stoppen we dan ook, en genieten van het prachtige uitzicht.
Broeder Luc vond het zonde dat ze hier nog altijd geen frietkot hebben gezet! De persoon die daarmee zou beginnen, wordt steenrijk!
Daarna hup de auto weer in, en naar de volgende plek! De Boerkès ligt meer dan 2000m hoog en hier komen de Blijde en de Treur samen (Herinner je het verhaal die ik de vorige keer heb verteld over de Blijde?). Daar waar ze samenkomen, kolken ze in de rotsen en lopen ze als één rivier weer verder, de Blijde. En, ook al staat het water deze periode nog niet zo hoog het is een PRACHTIGE plek watervalletjes zwarte rotsen, witte schuim de stilte cho, gewoon nie te verwoorden!
Maar weer geen frietkot! hihi
Maar het is nog niet gedaan We duiken de wagen weer in, en even verderop draaien we af om de Berlin falls te bezichtigen. Dit is een grote waterval van 45m hoog! Ik vond het nu al spectaculair, wat moet het dan niet geven als het waterniveau nog hoger is?
Broeder Luc maar zoeken, maar neen geen frietkot!
Na de Berlin falls slaan we opnieuw af naar de Lisbon falls (jaja, onderweg ook nog een stadje tegengekomen dat London heet, zo zullen we heel Europa nog afgereisd hebben ). De Lisbon falls vind ik persoonlijk nog mooier. Deze is niet zo hoog, maar ze bestaat wel uit verschillende verdiepingen wat het machtiger maakt!
Dju, geen frietkot!
Amaai, al 13u gepasseerd De honger steekt op We rijden naar het toeristische, maar wel mooie stadje Graskop. Broeder Luc zijn Wimpie was jammer genoeg weg, maar we vonden al snel een ander restaurantje Wine & dine. Sharon en ik gingen voor de pancake met chicken and mushrooms. Jaja, mijn eerste hartige pannenkoek, en amaai da was lekker!!
Na de lekker lunch was het tijd om terug te keren (Graskop was dus het verste punt dat we gereden hebben). Nog een uitzicht stond ons te wachten, Gods Window. En het was een Gods Window!!! Een fantastisch groot uitzicht ZALIG! De rust, de stilte, de natuur, de eindeloosheid . Niet te omschrijven! Naar het schijnt kun je er in het regenseizoen Johannesburg zien liggen. Nu hing er jammer genoeg te veel stof in de lucht.
Niet dat we nog honger hebben, maar neen gene frietekot!
Al die mooie uitzichten die we hebben gezien vraag me nu niet welke ik het mooiste vond, want daar kan ik absoluut niet op antwoorden! Ik zou er zo oud kunnen worden!
Het is al 15u gepasseerd en we hebben nog een hele rit terug voor de boeg. Langs de weg zagen we soms zeer veel aangeplante bomen. Dit zijn bomen die speciaal daar gezet worden voor hun hout. Wanneer ze dan een boom omzagen, wordt er onmiddellijk een nieuwe geplant!
Broeder Luc wist nog een restaurantje zijn op de terugweg, waar ze heel lekkere ijsjes hebben. We kwamen daar iets voor 17u aan, en wat zagen we: open van 7u30 tot 16u30. Weeral pech dus we hebben dan maar een ijsje gekocht in een winkeltje van een tankstation! Hihi.
Het is al na 17u, dit wil zeggen dat de zon stilaan onder gaat. We zaten nog wat tussen de bergen en zo konden we genieten van een prachtige zonsondergang!
Om 18u15 arriveren we in Tanzeen en rijden zo verder richting Polokwane normaal gingen we nu niet door de vallei, maar over de berg gaan, maar omdat het al pikke donker was (en als ik zeg pikke donker, bedoel ik dat ook! Soms zelfs benauwelijk!!) zijn we toch weer door de Georges vallei geweest. Het voordeel dat het zo donker is, en er dus weinig lichtvervuiling is, is dat je kon genieten van een PRACHTIGE sterrenhemel! Echt ZALIG! Je kon zeker 100 keer (als het nie 1000 keer meer is) meer sterren zien dan in België. Het was net alsof er een grote zwarte koepel hoog boven je hoofd hing, met dan allemaal lichtjes! Zon sterrenhemel, echt niet te beschrijven!!
Na een tocht van 673km kwamen we iets na 20u aan op het Pax-domein.. nog even wat eten en dan naar de kamer! Vlug mijn verhaal typen, maar het posten zal maar voor morgen zijn (allé voor jullie dus vandaag), want ik wil er ook nog fotos bijplaatsen, dat jullie het jullie nog beter kunnen voorstellen ik wil jullie graag laten meegenieten
Heel verwonderlijk zonder zenuwen opgestaan. Sommige vragen zich nu waarschijnlijk af zenuwen, waarom zou ze nu zenuwen moeten hebben?. Maar beste mensen, vanmorgen moesten we onze eerste computertraining geven. En zij die mij een beetje kennen, en zich de stageperiode herinneren toen ik in het regentaat zat, zullen wel beter weten. Nee, ik had dus totaal geen zenuwen misschien kwam het door onze veranderde houding van gisteren? Misschien doordat ik blij was dat we eindelijk echt van start konden gaan? Misschien omdat ik al zo uitkeek naar onze trip van morgen? wie zal het zeggen, maar ik vond het een wonder!
Nu, om negen uur was iedereen er, dat wel, maar we moesten dan eerst nog naar de bureau van de directrice. Terwijl de directrice nog snel een ontbijt nam (pap met worst, amaai en dat zo op je nuchtere maag, pffff das niets voor mij hoor), moesten wij het logboek invullen. Alle lesgevers van buitenaf en vrijwilligers e.d. moeten dit invullen. We noteerden wat we precies zullen doen (computertraining), voor wie (schoolmanagementteam en leerkrachten Paxana) en wie we zijn (twee studenten uit België, aja da wisten jullie wel é ). Dus tegen dat we weldegelijk aan de slag konden gaan met de computerles, was de grote wijzer al even voorbij de 12 gepasseerd. Maar kijk, we waren al content dat ze er allemaal waren! 2 tegen 4 en het startschot ging af.
De les startte wat stroef, zoeken naar de juiste woorden in het Engels, niet simpel als je dat niet gewoon bent.. veel interactie uitlokken.. en de motor kwam op gang.. het zijn snelle leerders, of hadden ze zichzelf toch wat onderschat wat computerkennis betreft? Na de uitleg van het toetsenbord, lieten we ze wat prutsen, oeps ik bedoel uitproberen, in Word. Met wat individuele ondersteuning waren ze er vlot mee weg. Nu eens testen of ze ook zo behendig zijn met muis.. dit deden we aan de hand van pictionary in Paint. Ja, de truc om een les aangenaam te maken, is af en toe ook eens een spelletje te spelen met je leerlingen/studenten. Het was lachwekkend én leuk! Ze hadden er blijkbaar plezier in! Om de finish van de les te halen, startten we het programma om te leren typen op. En, wonder boven wonder, ze waren er weer onmiddellijk mee weg! En ze zullen het nodig hebben voor de lessen Word, anders zouden we er weken over kunnen doen
Besluit: Sharon en ik waren zeer tevreden over onze eerste computerles die we hebben gegeven (en dat wetende dat we zelf nog zoveel sukkelen met die machine zweten en vloeken dak al gedaan heb op da ding!). Nu kijk, de vuurdoop hebben we doorstaan. We zijn op gang gekomen, en de rest zal wel volgen zeker? Natuurlijk waren er ook wat verbeter puntjes aan de les! Dit hebben we dan snel al aangepast in onze bundel en lesvoorbereiding naar maandag toe (moeten dan nog eens dezelfde les geven aan de leerkrachten). Dit heeft Sharon gedaan, en ik heb me gestort op de eerste sessie die we gaan geven aan de mensen van Skills. Deze sessie draait volledig rond Who am I?. Hierbij laten we ze kennis maken met zichzelf en dat is niet voor iedereen van zelfsprekend
Sharon en ik waren content van onze dag goede les, en al helemaal voorbereid voor maandag.. aja, da moest wel, want morgen, ja morgen dan is het zover.. onze allereerste ECHTE uitstap!!! Cho wat kijken we er al naar uit ook al zal het pijn doen om al rond 5u uit ons bed te moeten.. t is om een leuke dag tegemoet te gaan meer hierover morgen, aja want meer weet ik er zelf niet over.. alleen dat we richting blijde rivier gaan.
Broeder Thomas wist ons wel al te vertellen waarom deze rivier nu net de blijde rivier noemt:
Er waren een paar mannen en vrouwen welke elkaar kwijt raakten nabij de Canyon, de dames konden de mannen niet meer vinden en gingen huilen, hun tranen waar zo veel dat er potholes ontstonden in de rotsen en noemden de rivier dan ook de treur rivier. Vervolgens ging men naar de andere rivier, maar helaas hier geen mannen. Weer terug naar de Treur rivier om weer een potje te huilen, en dit proces herhaalde zich enkele dagen. Na verloop van tijd kwamen de vrouwen de mannen opeens weer tegen bij de andere rivier, waarop iedereen weer gelukkig was en de rivier de Blijde Rivier genoemd werd.
Vandaag niet echt de tijd gehad om fotos te nemen en ik wou mijn handen enzo wat sparen voor morgen
Morgen of overmorgen krijgen jullie hier meer over te horen!
Heel verwonderlijk zonder zenuwen opgestaan. Sommige vragen zich nu waarschijnlijk af zenuwen, waarom zou ze nu zenuwen moeten hebben?. Maar beste mensen, vanmorgen moesten we onze eerste computertraining geven. En zij die mij een beetje kennen, en zich de stageperiode herinneren toen ik in het regentaat zat, zullen wel beter weten. Nee, ik had dus totaal geen zenuwen misschien kwam het door onze veranderde houding van gisteren? Misschien doordat ik blij was dat we eindelijk echt van start konden gaan? Misschien omdat ik al zo uitkeek naar onze trip van morgen? wie zal het zeggen, maar ik vond het een wonder!
Nu, om negen uur was iedereen er, dat wel, maar we moesten dan eerst nog naar de bureau van de directrice. Terwijl de directrice nog snel een ontbijt nam (pap met worst, amaai en dat zo op je nuchtere maag, pffff das niets voor mij hoor), moesten wij het logboek invullen. Alle lesgevers van buitenaf en vrijwilligers e.d. moeten dit invullen. We noteerden wat we precies zullen doen (computertraining), voor wie (schoolmanagementteam en leerkrachten Paxana) en wie we zijn (twee studenten uit België, aja da wisten jullie wel é ). Dus tegen dat we weldegelijk aan de slag konden gaan met de computerles, was de grote wijzer al even voorbij de 12 gepasseerd. Maar kijk, we waren al content dat ze er allemaal waren! 2 tegen 4 en het startschot ging af.
De les startte wat stroef, zoeken naar de juiste woorden in het Engels, niet simpel als je dat niet gewoon bent.. veel interactie uitlokken.. en de motor kwam op gang.. het zijn snelle leerders, of hadden ze zichzelf toch wat onderschat wat computerkennis betreft? Na de uitleg van het toetsenbord, lieten we ze wat prutsen, oeps ik bedoel uitproberen, in Word. Met wat individuele ondersteuning waren ze er vlot mee weg. Nu eens testen of ze ook zo behendig zijn met muis.. dit deden we aan de hand van pictionary in Paint. Ja, de truc om een les aangenaam te maken, is af en toe ook eens een spelletje te spelen met je leerlingen/studenten. Het was lachwekkend én leuk! Ze hadden er blijkbaar plezier in! Om de finish van de les te halen, startten we het programma om te leren typen op. En, wonder boven wonder, ze waren er weer onmiddellijk mee weg! En ze zullen het nodig hebben voor de lessen Word, anders zouden we er weken over kunnen doen
Besluit: Sharon en ik waren zeer tevreden over onze eerste computerles die we hebben gegeven (en dat wetende dat we zelf nog zoveel sukkelen met die machine zweten en vloeken dak al gedaan heb op da ding!). Nu kijk, de vuurdoop hebben we doorstaan. We zijn op gang gekomen, en de rest zal wel volgen zeker? Natuurlijk waren er ook wat verbeter puntjes aan de les! Dit hebben we dan snel al aangepast in onze bundel en lesvoorbereiding naar maandag toe (moeten dan nog eens dezelfde les geven aan de leerkrachten). Dit heeft Sharon gedaan, en ik heb me gestort op de eerste sessie die we gaan geven aan de mensen van Skills. Deze sessie draait volledig rond Who am I?. Hierbij laten we ze kennis maken met zichzelf en dat is niet voor iedereen van zelfsprekend
Sharon en ik waren content van onze dag goede les, en al helemaal voorbereid voor maandag.. aja, da moest wel, want morgen, ja morgen dan is het zover.. onze allereerste ECHTE uitstap!!! Cho wat kijken we er al naar uit ook al zal het pijn doen om al rond 5u uit ons bed te moeten.. t is om een leuke dag tegemoet te gaan meer hierover morgen, aja want meer weet ik er zelf niet over.. alleen dat we richting blijde rivier gaan.
Broeder Thomas wist ons wel al te vertellen waarom deze rivier nu net de blijde rivier noemt:
Er waren een paar mannen en vrouwen welke elkaar kwijt raakten nabij de Canyon, de dames konden de mannen niet meer vinden en gingen huilen, hun tranen waar zo veel dat er potholes ontstonden in de rotsen en noemden de rivier dan ook de treur rivier. Vervolgens ging men naar de andere rivier, maar helaas hier geen mannen. Weer terug naar de Treur rivier om weer een potje te huilen, en dit proces herhaalde zich enkele dagen. Na verloop van tijd kwamen de vrouwen de mannen opeens weer tegen bij de andere rivier, waarop iedereen weer gelukkig was en de rivier de Blijde Rivier genoemd werd.
Vandaag niet echt de tijd gehad om fotos te nemen en ik wou mijn handen enzo wat sparen voor morgen
Morgen of overmorgen krijgen jullie hier meer over te horen!
. Nee het was heel interessant, eindelijk hebben we een duidelijk beeld gekregen van alles dat verkeerd loopt. Het gaat eigenlijk al terug van in het verleden
Blijkbaar zijn er op korte tijd alles zodanig veranderd dat niets eigenlijk nog draait zoals het hoort. En skills heeft zowieso al een moeilijke opstart gekend
Toch blijven we hopen dat we iets kunnen veranderen, ook al is het heel miniem! We blijven proberen, we geven de hoop niet op!
dit huisje met de twee ronde hutjes en het hutje in het midden, is hoe ze vroeger hun "huizen" bouwden.
