zweef met je gedachten mee door het prachtige South Africa...
06-09-2008
6 september
Thobela,
Om negen uur hadden we afgesproken met de jongens op het terras van de broeders. Allen waren ze op tijd, dat gaf aan ons dus al onmiddellijk een goede indruk. Blijkbaar had zuster Augustine hen niet verteld waarom we een samenkomst wilden met hen. We kregen al wat schrik dat er dus vele jongens zouden bij zitten die niet echt geïnteresseerd zullen zijn. We legden uit waarom we hier samen zaten en wat we van hen verlangden. We wilden een discussie op gang brengen en hun visie over de afvalberg te horen krijgen. We vertelden hen dat wij geen dingen wilden opleggen, maar dat het echt van henzelf moet komen.
Één jongen nam het woord. Hij vertelde ons dat hij zeker ook niet gelukkig is met het feit dat er zoveel vuiligheid op het domein ligt. Het zou inderdaad veel aangenamer zijn als alles er veel properder zou bijliggen. Hij kwam dan op het idee om eens na te gaan hoeveel afval er hier op Pax per dag geproduceerd wordt en wat een berg het zou worden als er niet zou opgekuist worden. De jongens waren het er duidelijk mee eens dat ze iedereen aan het verstand moesten brengen dat afval thuishoort in een vuilnisbak en niet op de grond. Verder kwam er dan een voorstel om iedere zaterdag een soort van opkuisactie te houden met vrijwilligers.
Dit waren eerste ideeën van de jongens. Daarna begonnen ze verder te discussiëren in hun eigen taal, omdat dit gemakkelijker gaat voor hen. Soms duiken er wat Engelse termen op, die ons aangaven dat ze weldegelijk over het onderwerp aan het discussiëren waren! Ze vinden dat ze een voorbeeld moeten zijn voor de jongsten en een soort van campagne moeten voeren bij grade 8 en 9. Het zou al een eerste stap zijn om hen te overtuigen. Uit hun gesprek, bleek dat ze wat schrik hadden voor grade 12. Ze zijn er praktisch zeker van dat ze hen niet zullen kunnen bereiken, dat ze er eerder zullen mee lachen en gewoon hun afval zullen blijven op de grond gooien.
Ze kwamen dan op het idee om vrijwilligers van vooral de jongste graden bij elkaar te zoeken om afval op te rapen en in de vuilbakken te gooien. Maar lost dit het probleem zelf op?
Ze wilden ook de vice-principle en nog andere leerkrachten erbij betrekken, waarbij we hen dan voorstelden om eventueel broeder Thomas er bij te halen. Ze konden hem dan hun ideeën voorstellen en hem eventueel om materiaal vragen. De jongens gingen onmiddellijk akkoord en ik ging opzoek naar broeder Thomas. Ondertussen legde Sharon ook het voorstel uit van de basketbalring vuilbak. De jongens leken hier zeer enthousiast over.
Toen broeder Thomas er kwam bijzitten legden de jongens hem uit wat ze al hadden besproken en welke ideeën ze hadden. Broeder Thomas was heel tevreden met de opkomst en dat ze zich daar mee wilden bezig houden. Het idee van vrijwilligers vond hij minder. Hij vindt dat het iedereen zijn plicht/verantwoordelijkheid is om de boel hier proper te houden. Er moet dus een klik gebeuren in de hoofden van elke jongere, leerkracht, boarding master, . Hij wijst hen op het feit dat ze een sterk team zullen moeten vormen en dat ze leerkrachten zullen moeten zoeken die achter hen staan (hij somt enkele leerkrachten op die hen zeker zal willen steunen). De andere jongens weten dan dat ze achter hen staan en de jongens van het team zullen de anderen dan op hun verantwoordelijkheid kunnen aanspreken. Broeder Thomas haalt één moeilijkheid aan, namelijk hun vrienden! Hij zegt dat ze zoveel mogelijk vrienden moeten maken. Dit kunnen ze doen door de anderen met respect te behandelen. Ze moeten dus niet vanuit de hoogt zeggen je moet dit oprapen!, maar iedereen behandelen zoals een vriend jij bent mijn vriend, waarom gooi je dan dit papiertje op de grond? Zo bemoeilijk je mijn werk!. Als je hen op de laatste manier aanspreekt, zul je meer en meer mensen achter je krijgen. De jongens beseffen dat ze een voorbeeld moeten zijn voor de anderen.
Tenslotte haalt broeder Thomas aan dat er waarschijnlijk nog veel jongens zijn die geïnteresseerd zijn om in het team te zitten, maar die niet wisten dat er een meeting was vandaag. De jongens komen dus overeen om regelmatig samen te zitten en erover te discussiëren en ideeën te bespreken. De volgende meeting is al op woensdag 10 september gepland om 16u. Ze zullen nog andere jongens aanspreken en we zullen dan zien wat de opkomst is. Tegen dan kunnen ze ook nog verder ideeën bijeenrapen om te bespreken en kunnen we dan misschien al iets concreet uitwerken.
Waarmee we allemaal al kunnen beginnen, is gewoon al een voorbeeld te zijn voor de anderen door al ons eigen afval in de vuilbak te gooien!
Voor de rest hadden we de hele dag vrij. Wat tijd om te prutsen op onze computer afgewisseld met nog wat lessen en sessies voor te bereiden. Hihi verder had Sharon ook wat fragmenten van de jongens in de Dojo opgenomen. Samen met de fotos hebben we er een filmpje van gemaakt met een muziekje op de achtergrond. We willen deze jongens dan ook eens samen roepen om hen het filmpje te tonen. Denk wel dat ze het zullen appreciëren! t Ziet er echt tof uit We hebben blijkbaar toch meer in onze mars betreffende computer dan dat we dachten
Verder weet ik eigenlijk niet zoveel te vertellen en ik kan jullie ook nog niet verzekeren of er morgen een blog komt! Ik weet namelijk niet hoe laat het zal worden en of ik nog de fut zal hebben om mijn verhaal neer te schrijven (of beter gezegd neer te typen). Maar jullie horen het dan zeker maandag!
Sorry, geen fotos vandaag maar jullie kunnen niet klagen é
Voor de schoolgaanders in België zit de eerste schoolweek er al weer op
Jaja, Elias en Luna leerden hun eerste Franse woordjes comment cava?
Ok, maar ook wij hebben niet stil gezeten
Deze morgen hadden we opnieuw een sessie rond communicatie met de mensen van skills. Vandaag gingen ze aan de hand van een vragenlijst na wat hun eigen stijl van communiceren is. Verder hadden we het ook over bepaalde personen die de communicatie in een groep kunnen verstoren. We hadden het onder andere over zij die niets zeggen, de dominante personen, personen die zich niet aan de regels houden en over de zwarte schapen. Hoe kun je ze herkennen? Hoe ga je ermee om? We zetten ze dus weer goed aan het werk maar zo ontdekken ze het zelf é! Ik denk dat we net aan de dominante persoon kwamen, toen plots mijn gsm afging. k verschoot wat, en dacht toen onmiddellijk aan Glades. Ze was weer helemaal in paniek. Er was iets op haar scherm verschenen (een kadertje met de vraag of ze het wou opslaan in pdf-vorm) en ze wist totaal niet wat te doen. Ik vertelde haar dat we midden in een sessie zaten, maar dat we na de sessie zouden afkomen! Verder verliep de sessie weer heel vlot! Oja, toen Baby vanmorgen binnen kwam, had ik haar eerst niet herkend! Ze had namelijk haar haar kortgeknipt. Ze ging namelijk deze namiddag naar de kapper om er iets feestelijk in te leggen voor zondag. We mochten niet weten wat, dat moest een verrassing zijn! Voor zij die het nog niet weten, zondag is het de trouw van haar buurvrouw en Baby is bruidsmeisje. En wij, wij mogen mee gaan vieren. Leuk é!
Na de sessies vlug eens naar het toilet en onze mond wat verfrissen met wat cola en dan richting Paxana. Het venstertje die verschenen was, was ondertussen al weg. We hebben haar duidelijk gemaakt dat computers gewoon soms raar doen, en soms dingen die we niet willen. Haar onderzoek stond bijna helemaal op de computer. Nog enkel wat titels bij de fotos zetten, maar dit moesten we toch nog eens tonen aan haar. Verder wou ze ook nog een inhoudstafel. Maar van koppen had ze nog nooit gehoord, dus het zou een heel werk worden om dit voor elkaar te krijgen. We spraken dus maar af om 14u, na de lunch.
Tijdens de lunch vertelde broeder Thomas ons dat er om 16u Dojo was. Als we zin hadden moesten we zeker eens gaan kijken. Hij zei dat je onmiddellijk het verschil van mentaliteit zou merken in vergelijking met de andere jongens De meeste jongens die in deze groep zaten, studeerden ook meestal verder als dokter of ingenieur ofzo. We gingen zeker eens langs gaan, maar we hadden geen idee over wat hij het had. We wisten enkel dat het over groep jongens van het internaat ging, die iets deden wat ze Dojo noemen, en dat broeder Thomas daar mee gestart is in 1969. Hij maakte ons nieuwsgierig!
Na de lunch nog efkes van het zonnetje genieten op het terras, om dan richting Paxana te gaan om Glades verder te helpen We moesten dus van de iets meer dan 100p alle titels omzetten in koppen (kop1, kop2, kop5), om zo dan een inhoudstafel te kunnen maken. Omdat dit voor ons al niet gemakkelijk is, aja want wie word beetje kent, kan de opmaak zomaar verspringen zonder da je da wilt é. Daarom was het zot dit haar nu uit te leggen en het haar zelf te laten doen. We hebben het dan gewoon zelf gedaan. De eerste keer kwamen vast te zitten, en geraakten we er echt niet meer aan uit. Gelukkig hadden we het originele bestand apart opgeslaan, en zo konden we gemakkelijk opnieuw beginnen. Na bijna twee uur hadden we het eindelijk voor elkaar gekregen. Nu nog gewoon enkel een paar klikken en de inhoudstafel verscheen op het scherm Je had Glades haar reactie moeten zien, t was alsof er iets magisch gebeurde! WOW!! Voila, haar onderzoek is af en nu maar afprinten. Haar ogen glinsterden van dankbaarheid.. het gaf me zon goed gevoel!
Verder had ze ook enkele cds voor ons mee, die we eens mochten lenen in het weekend we zullen der vanavond al mee starten sé!
15u50
Vlug naar de kamer om ons fototoestel, een plasje, een drankje, een appelsientje het vieruurtje moest snel gaan, aja want we moesten naar Dojo gaan kijken. We zochten enkele jongens op die ons zouden kunnen vertellen waar we de jongens die aan Dojo doen, konden vinden. We klopten aan en we werden hartelijk ontvangen. Ze boden ons onmiddellijk een stoel aan we zagen allemaal jongens in een judopak, vele (dunne) matten in een rechthoek, een trampoline en een lange bok (noemt dat een paard?). Eerst leek het meer op een gevechtssport, beetje zoals judo. Ze deden enkele valtechnieken waarbij ze uit volle borst woorden riepen. Maar ze deden dit niet in paren, maar individueel.
Man, wat hadden die jongens discipline, en wat een uithoudingsvermogen!!! Er was geen leerkracht of boarding master bij, de groep werd als het ware geleid door een van de jongens zelf.
De lange bok werd er bij gehaald, daarna ook de trampoline, toen deed me het weer meer denken aan turnen. Saltos, flikflak, gecombineerd met de valtechnieken Cho t is zo moeilijk te omschrijven wat het juist was, maar één ding is zeker, het was machtig om naar te kijken. Hopelijk geven de omschrijving en de fotos (met 'beweging') jullie een idee!
Er was eens een jong meisje die er van droomde een ster te worden. Ze danste en zong de hele tijd Ze had een pracht van een stem en op een dag werd ze dan ook ontdekt door een grote platenfirma. Ze bracht haar eerste single uit en dit was onmiddellijk een grote hit! Wat later kwam ook een cd van haar in de winkel te liggen en ze mocht zelfs op wereldtournee Ze had fans in Europa, Amerika, Azië en Afrika In september reisde ze af naar Zuid-Afrika om daar enkele concerten te geven. Één ervan was in de meisjesschool van de zusters van liefde te Polokwane. Omdat het een school was, dachten ze dat de omgeving wel veilig genoeg was om haar daar achter te laten zonder bodyguards Maar wat er toen gebeurde zal je nooit geloven
Vandaag moesten we om 9u paraat staan, want dan zou broeder Luc ons opwachten om ons te laten kennismaken met het day care centrum en met de zusters van liefde en hun meisjesschool. Normaal gezien gingen we ook nog naar een school voor doven en andere mensen met een beperking. Broeder Luc heeft deze school opgebeld, en er was net vandaag iets te doen waardoor het niet echt paste om langs te gaan.
Om 9u vertrokken we dus richting de crèche van hier. Ver was het niet, nog geen 5minuutjes rijden. We dachten eerst dat het gesloten was, omdat het hek op slot was. Maar een voorbijganger wist ons te vertellen dat het andere hek wel open was. Dus wij naar binnen! Twee oudere dames zaten op een stoel, net een zakje chips aan het uitdelen aan alle peutertjes! (ja, wij hebben dit gelijk al opgemerkt dat ze hier nogal veel chips eten. Ik denk dat ze dit eten, zoals wij een koek zouden eten). Cho, al die kindjes mama, ik moest onmiddellijk aan jou denken. Ik had er eentje willen meenemen Zo schattig! Ze kwamen ons onmiddellijk goeiedag zeggen (door twee keer in hun handen te klappen), wij namen dan hun handjes vast We kregen elke een kinderstoeltje en ik nam onmiddellijk een meisje op mijn schoot ze hingen vol met chipskruimeltjes, hun handjes, hun mondje, hun kleertjes,
toen ik neerzat, observeerde ik ook de ruimte waar we beland waren. Het was een vierkante klas met tegen de zijkant enkele matrassen waar de kleintjes op konden spelen. Hier en daar een oude knuffel en enkele blokjes, maar verder was er niets van speelgoed te bespeuren. De juf had wel wat tekeningen, figuren, enzo gemaakt zodat de kleintjes de kleuren leerden kennen en de vormen. Een van de juffen zei ook dat ze het jammer vond dat ze niet meer speelgoed had. Buiten stond er wel een schommel en wip. Deze had broeder Luc gekregen en vermaakt om dan aan het day care centrum te schenken. Hij beloofde om opnieuw uit te kijken voor wat speelgoed dat hij hen dan kan schenken! Cho, en dat wetende dat wij een heleboel in België hadden kunnen inzamelen om mee te brengen naar hier kindjes in België, jullie weten niet in welke luxe jullie leven!!! Voor we terug vertrokken maakten we nog een klasfoto.. dat was wel grappig. De meeste kindjes wisten maar half wat er gebeurde! Maar ik zag aan hun gezichtje dat ze blij waren dat wij er waren ze waren zo lief!
9u30, tijd om een stapje verder te gaan. Iet wat verder, in Doornspruit, zie ik de school van de zusters van liefde liggen. We rijden binnen en gaan op zoek naar de zusters, maar er is op heel het domein geen zuster te bespeuren. Broeder Luc neemt ons dan maar onmiddellijk mee naar het secretariaat van de school. De leerkrachten zijn dol enthousiast om ons mee te nemen naar hun klas, maar de lessen zijn al gestart dus moeten we wachten tot het volgende lesuur. Broeder Luc zou terug naar Pax gaan en we moesten hem maar opbellen als hij ons moest komen ophalen geen probleem.
We mochten wachten in de bureau van de directrice geloof ik. We werden zeer gastvriendelijk ontvangen, met thee en koekjes. Daar werden we achtergelaten, maar de werkvrouw was daar wat aan het opruimen en we konden met haar dus al een babbeltje houden. Ze verschoot zich dood dat we AL 23 waren. Ze had ons nog geen 20 geschat zo zie je maar ook hier schatten ze me dus veel jonger! Hihi. Plots kwam een lerares wiskunde binnen en zei dat we een les van haar mochten bijwonen. Omdat onze thee nog niet op was, zou ze al door gaan naar de klas en twee leerlingen sturen om ons te komen halen. Ondertussen kwam er nog een zuster langs. We kregen al onmiddellijk een dikke knuffel. Ze was heel vriendelijk en ze nodigde ons om 12u uit om samen te lunchen met de zusters. Geen probleem dachten we. Iets later waren ze er dan, de twee meisjes van grade 8. Onderweg werden we al onmiddellijk tegengehouden door de meisjes van grade 12. We werden de klas binnengesleurd We werden overrompeld door allemaal jonge meisjes. Het was net of we één of ander popstar waren, zonder bodyguards dan, want ze konden ons aanraken en vastklampen. Ok, uiteindelijk toch terug uit de klas kunnen ontsnappen. Nu, snel met die twee leerlingen naar hun klas. De lerares was al gestart met de les, het ging over ratio. .
Ze stopte even met de les en gaf ons de kans om ons voor te stellen. Wij, wat beschaamd, vertelden dat we twee studenten uit België zijn en dat we in Pax verblijven en daar onze stage doen. De les verliep zeer vlot, maar ze hadden soms wel meer aandacht voor ons dan voor de les. Op het einde volgde dan een klasfoto en dit was het keerpunt.
Na de foto kwamen ze op ons af, begonnen ze ons te knuffelen, voelden aan ons haar (alsof ze zich afragen of het wel echt zou zijn), wilden ze nog op de foto, giechelen, gillen, we werden omsingeld, zijn wij dan zo speciaal voor hen? Betekenen wij dan zoveel voor hen? Ook hier was het alsof we een of andere popster waren die hen kwam bezoeken Zo hebben we dus drie lessen bijgewoond en telkens opnieuw begonnen ze ons daarna te knuffelen, aan te raken, ze lieten ons echt niet gaan. De leerkracht heeft uiteindelijk moeten ingrijpen Het was echt gelijk op tv Stel je voor dat Madonna zou toekomen, achter dranghekkens weliswaar en met bodyguards, maar dat de hekkens omvallen en alle fans bij haar kunnen en de bodyguards moeten beginnen te dreigen, Ik zeg je, als je er ooit aan denkt om een ster te worden of bekend wilt worden, kom dan eerst eens naar hier.. Hier weet je hoe het voelt, en ik zeg je: weet waar je aan begint! t is gewoon nie normaal Ben ik blij dat ik op Pax verblijf en niet daar, want elke dag zoals vandaag is echt nie te doen.
Ik moet wel zeggen dat de leerkrachten hier zeker even bekwaam zijn als in België. De manier van lesgeven komt bijna overeen als met de manier waarop ze het in België doen. Oefeningen worden klassikaal, in groep of individueel opgelost. Leerlingen komen ook aan het bord om oefeningen op te lossen en daarbij de uitleg te geven aan de anderen. Het grote verschil is de infrastructuur en de klasgrootte. Één klas die we hebben geobserveerd, bestond uit 86 leerlingen. Dat kun je in België je niet voorstellen.
Omdat we echt van de ene les in de andere als het ware werden meegezogen, was het al twee uur tegen we naar de zusters konden gaan. We belden broeder Luc op, omdat de zusters waarschijnlijk toch al gegeten zouden hebben. Maar neen, ze hadden speciaal op ons gewacht. Wij dus teruggebeld naar broeder Luc. Hij was net vertrokken, maar vond het niet erg. We moesten maar een belletje geven als we klaar waren. Vroeger waren er hier ook Vlaamse zusters, maar zij zijn ondertussen al overleden. Nu zijn het zusters uit Congo. Ze spreken dus Frans, maar kunnen ook een mondig woordje Engels. Communiceren is dus zeker geen probleem. Het eten was heel lekker en zeker het dessert: vanille ijs! Mmmmm Ze waren zo blij dat we daar waren en moesten ze kunnen dan hadden ze ons opgesloten om ons daar te houden! Cho, en wat hadden ze zulke mooie kleurrijke kledij aan! Het ging er daar heel vrolijk en ontspannen aan toe!
Na het eten belden we dan opnieuw broeder Luc op. Ongeveer 10 minuutjes later was hij daar al. Wij gingen samen nog eens goeiedag zeggen aan de zusters (twee ervan stonden in het snoepwinkeltje en we kregen onmiddellijk elk ne soort koek in ons handen geduwd. Één zuster wou eerst nog met broeder Luc een glaasje rode wijn drinken. Dus wij allemaal weer naar binnen om daar nog een glaasje wijn te drinken. Een klein beetje had ik gezegd, jaja zei ze, maar het glas was toch helemaal vol ja man, ik voelde het in heel mijn lichaam! Broeder Luc komt blijkbaar heel goed overeen met de zusters. Maar ja, broeder Luc is dan ook door iedereen geliefd. Hij staat altijd klaar om te helpen! Hij zegt dan Ik heb geen problemen, anderen komen met hun problemen met mij!.
15u15 oei nu moeten we toch echt wel doorgaan, want tussen 15u en 16u hebben we een afspraak met Moloto, het hoofd van de boarding masters. We wilden eens samen met hem overleggen om een opruimactie op poten te stellen, want het domein ligt er enorm vuil bij. We willen geen eenmalige opruimactie, maar deze zou moeten worden verder gezet worden ook als wij er niet meer zijn! We moeten dus proberen de jongens ervan bewust maken dat afval op de grond gooien gewoon niet kan, dat daar vuilnisbakken voor bestaan. We hadden daarom gedacht om van elke graad wat jongens bij elkaar te zetten en een meeting met hen te houden. Zuster Augustine zou dit voor ons regelen. Zo kunnen de ideeën van hen zelf komen en zullen ze er zich misschien meer voor inzetten ook. Dat hopen we toch. Maar broeder Johan, en anderen, hebben ons er voor gewaarschuwd dat het dikwijls zo is als de vrijwilligers eenmaal weg zijn, ook hun sporen zijn verdwenen!
Ok, 17u en eindelijk rust doodmoe ben ik!
Maar toch zit ik hier weer achter mijn computer bezeten om jullie het nieuws van de dag te brengen
Vandaag geen moment tijd gehad om stil te zitten, dit wil ook zeggen dat ik doodmoe ben. Maar, om jullie te plezieren , ga ik mijn best doen om toch jullie een nieuw verhaal voor te schotelen
Deze morgen om 8u op en voor de verandering eens twee vlechtjes in mijn haar gedaan waarom? Gewoon, had er zin in hihi
Om 10u hadden we dan onze tweede sessie rond communicatie met de mensen van skills. Vandaag ging het vooral rond body language en rond één- en twee richtingsverkeer in de communicatie. We hadden hiervoor enkele plezante opdrachtjes voor hen klaar
-voor de eerste opdracht legden we hen enkele fotos voor van een vrouw die verschillende gezichtsuitdrukkingen toonde. Hierbij moesten ze dan uitmaken in welke gemoedstoestand de vrouw zich bevond
-voor de drie andere opdrachten gingen we naar buiten. Bij de eerste moesten ze alle drie hun ogen sluiten en zonder te spreken moesten ze op volgorde staan van geboorte datum (niet jaartal!). Niet evident. We gaven ze dan een hint, zodat ze voorbeeld via tikken ofzo toch konden communiceren. Uiteindelijk is het dan toch gelukt! Bij de tweede opdracht moest één van hen geblinddoekt worden en de andere moest hem/haar dan rond het klooster leiden met enkel maar verbale communicatie. De geblinddoekte mocht niets zeggen. Zo heeft Sharon ook eens geblinddoekt rondgelopen dat was lachen hoor!!! Gelukkig voor haar zaten de jongens binnen in de klas, en had ze niet veel toeschouwers De laatste opdracht buiten is ongeveer hetzelfde als de tweede, maar toen mocht de geblinddoekte wel spreken en dingen vragen. Hier viel het onmiddellijk op dat de communicatie tussen Baby en Cathrine stroef verliep!
-Een maal terug binnen bespraken we de ervaringen en lieten we hen nog een laatste opdracht uitvoeren. Benedict en Baby moesten rug aan rug zitten en kregen en zelfde blad papier in handen. Benedict moest een figuur maken (door te vouwen of te scheuren) en de instructies doorgeven aan Baby. Zij mocht niets zeggen, en ze moesten proberen dezelfde figuur te bekomen. En raad eens inderdaad, ze hadden totaal iets anders gemaakt!
Na de sessie spraken we nog wat na met Baby. Ze is wat gefrustreerd door één van de kuisploeg. Hij zit soms hele dag in de computerklas en prutst dan met computers, waardoor er dan instellingen zijn veranderd of programmas zijn verwijderd. Zelf hebben we dit ook al opgemerkt Echt niet plezant. Hij zit Baby ook altijd als het ware op de hielen. Op haar bureau zit hij dikwijls te nietsen terwijl zij aan het werk is. Als ze computerles geeft, komt hij soms gewoon binnen en staat daar zomaar wat. Het stoort niet alleen Baby, maar ook ons. We wilden daar graag eens met broeder Johan spreken, maar omdat hij al een tijdje ziek heeft (en daardoor bijna de ganse dag ligt te slapen), wilden we hem niet storen. We zijn daarom eens met zijn drieën op broeder Thomas afgestapt. We legden het hem uit, en hij begreep het compleet. Zo kunnen wij en Baby niet werken! Hij zou het zeker er met hem eens over hebben Hopelijk komt dit snel in orde
Verder merken we ook meer en meer dat de communicatie tussen de mensen van skills echt niet goed zit. Ze werken eigenlijk de hele tijd naast elkaar Weten waarschijnlijk niet van elkaar waar ze mee bezig zijn Het stoort ons ook meer en meer, omdat ook wij er last van beginnen krijgen! Daarom hebben we besloten om nog iets extra aan onze stage toe te voegen, nl. een SWOT-analyse. Dit is een soort sterkte-zwakte analyse. We gaan dit doen door iedereen van skills te interviewen. Hopelijk kunnen we daardoor de teamspirit naar boven brengen en zal alles meer tot een succesvol einde leiden!
Maar nu iets anders Sharon en ik verlangden al lang achter pannenkoeken voor dessert En ja hoor! Het waren super lekkere pannenkoeken maar eerst het buikje rond gegeten met SPAGHETTI was dat alweer een eindje geleden zeg!
Ik dacht dan om nog efkes in de zon te zitten, maar neen hoor, om 14u10 moesten we al in de computerklas zijn. Het is namelijk de eerste computertraining voor de leerkrachten van Pax (de middelbare school). Alles in orde gezet, en dan wachten en wachten.. 14u15.. en wachten.. en wachten 14u25 en wachten.. en wachten.. en om 14u30 waren er dan toch 4 afgekomen. We begrijpen volkomen waarom ze zo laat waren, want blijkbaar moesten ze na de laatste les nog middageten Maar waarom liet meneer Rapaledi ons dan weten dat ze er om 14u10 zullen zijn? Je ziet, om hier iets af te spreken Maar kijk het werd dan maar een korte introductie, want om drie uur hadden wij nog een afspraak met Baby..
Ze hadden ons blijkbaar overal nodig vandaag. Glades stond daar ook plots om te vragen of we haar konden helpen met het invoegen van fotos in haar 90 paginas lange document Alles is al getypt enzo, maar opmaak? Oeioei ok, wij naar haar bureau en al helemaal geïntegreerd in het leraren zijn, hebben we de taak niet zomaar op ons gepakt. We wilden uiteindelijk dat ze het zelf ook kon. Dus wij alles stap voor stap uitleggen telkens weer opnieuw haar het zelf laten uitproberen wat bijsturen pffffff, ik kwam bijna zot na een tijdje maar alles deed ze dan ook zo traag bijna twee uur hebben wij daar gezeten! Maar het leuke eraan was dat ze ons heel erg bedankte, en dat we zeker eens naar haar thuis moesten komen. Ook gaf ze ons het compliment dat we hele goeie leerkrachten zijn, zeker om zo iets van de basis aan te leren! Dat vond ik wel plezant dan om te horen.. Dit had ze ook al enkele uren geleden gezegd tegen Rina van Skills
Al dat weg en weer lopen en werken, heeft ons vieruurtje ontnomen . We waren alle twee kapot! Amaai, dat vraagt nogal veel energie zeg, nie te doen! Ik viel zelfs bijna in slaap aan tafel
Maar kijk, ik zit hier nu nog (alle nu toch wanneer ik dit aan het typen ben é, als ik er nog zal zitten als je dit leest misschien niet meer é ).
Alle, kga jullie dan laten
Morgen staan er enkele bezoeken op het programma, maar daar meer over morgen!
Misschien voor de mensen die nog maar net mijn blog beginnen te volgen:
·Thobela betekent goeie dag in het Sepedi. Dit is de taal die de zwarte mensen hier in Polokwane spreken.
·Indien je wilt antwoorden/reageren op een geplaatst blogbericht van mij, kun je dit via:
-het envelopje (als je me persoonlijk wilt mailen)
-reageer (anderen kunnen lezen wat je schrijft)
-gastenboek
à een reactie hoeft niet lang te zijn (mag natuurlijk wel ), maar het is altijd welkom en aangenaam (hint hint hint )
·In de rechter kolom vind je weekoverzichten. Het is misschien het leukst om te beginnen lezen vanaf dag 1 dat ik hier ben aangekomen.
Ok, en nu het verhaal van de dag
Tjah, scrscrscr pffffff scrscrscr pffffff
Niet op letten dit zijn mijn hersenen op zoek naar inspiratie, want eigenlijk hebben we vandaag niet zoveel gedaan en jah, toch wil ik mijn blog wat opvullen vandaag!
Vanmorgen na een zalige douche en een stevig ontbijt, hebben we ons opnieuw in onze werkkamer gezet. Wat verder gewerkt aan onze sessies voor het skillscentrum, wat chatten met zotten die niet moeten werken en al zo vroeg online zitten , onze blog checken op enig nieuws van jullie (maar nope L), mooie fotos bekeken op mijn nicht (Barbara) haar facebook van 6 pagadders op wandel in het domein Raversijde, muziek beluisteren,
Na het eten hebben dan wat zitten lezen, al genietend van de warme zonnestraaltjes op ons gezichtje en toen we zagen dat baby aan haar computerlessen gingen beginnen, zijn we opnieuw een kijkje gaan nemen. Ze doet het echt goed, en de kinderen zijn zeer enthousiast!
Ondertussen hebben we dan het serverkotje op orde gebracht. We noemen het kotje zo omdat de server daar staat. Verder liggen er verschrikkelijk veel handleidingen van vele verschillende programmas, waarvan waarschijnlijk geen kat van afweet. Daarom hebben we inventaris opgemaakt van alles dat er aanwezig is in de twee computerklassen en in het serverkotje.
Tjah, en dan was het al weer tijd voor een vieruurtje é!!! Dat zullen we zeker niet overslaan I.p.v. cake hadden ze eens iets anders gebakken het leek op oliebollen, maar ze waren koud. Het binnenste deed me denken aan ciabatta, en de buitenkant was heel vettig. k zal straks tijdens het avondeten eens nagaan wat het precies is. Ik gok op Vetkoek, want naar het schijnt is dit een soort oliebol we zien straks wel Ik vond het in ieder geval lekker!
Tot seffes
hier ben ik weer
Aan tafel kennis gemaakt met de broeder die met verlof was, namelijk broeder Gaston. Het is al een oudere man, EN JE MOET LUID SPREKEN!
Hij en broeder Thomas, waren al volop aan het eten en waren dus ook al snel van tafel. Broeder Luc zat nog in een meeting broeder Sam was naar het ziekenhuis, waarschijnlijk met een leerling. Bijgevolg heb ik geen navraag kunnen doen naar wat onze maag om 16u heeft verteerd! Dus ben ik maar zelf opzoek gegaan op het internet. En ja hoor, ik heb een afbeelding gevonden (maar krijg het jammer genoeg niet op mijn blog!) en een omschrijving, het is een Vetkoek
·Volgens Wikipedia: Vetkoek is een traditioneel Afrikaans (bij)gerecht. Vetkoek lijkt sterk op de Nederlandse krentenloze oliebol alleen is Afrikaanse vetkoek plat i.p.v. rond. Het deeg wordt goud- tot donkerbruin gefrituurd en daarna gedeeltelijk opengesneden en gevuld met gehakt of overgoten met stroop. Soms wordt de vetkoek ook gevuld met kaas of met jam. Vetkoek wordt meestal gegeten in combinatie met braaivleis.
·En voor de koks, kokkinnen en lekkerbekjes volgt hier het recept (weliswaar in het Afrikaans):
Omschrijving
VETKOEKIES
Ingrediënten
375 ml ongesif afgemeet koekmeelblom 15 ml bakpoeier 10 ml suiker 5 ml sout 500 ml gaar koue rys 410 g (1 blik) geroomde suikermielies(mais) 125 ml melk 1 eier kookolie vir vlak braai
Bereidingswijze
Sif die koekmeelblom, bakpoeier, suiker en sout saam. Vou die rys en suikermielies in die gesifte bestanddele in. Klits die melk en eier saam tot gemeng. Voeg dit by die meelmengsel en maak aan tot n sagte deeg. Skep eetlepelsvol deeg in matig warm kookolie. Braai die vetkoek eers aan die een kant tot goudbruin: dit moenie te vinnig braai nie. Braai dan aan die ander kant goudbruin. Dreineer die gaar vetkoeke op kombuispapier en sit warm voor. Heerlik saam met stroop of heuning.
Thobela, lieve mensen uit het verre Belgieland, en de rest is natuurlijk ook altijd welkom!
Stormen dat da gedaan heeft vannacht! De wind bleef maar loeien en loeien maar als ik in mn bedje lig heb ik dat wel graag Dat maakt het super gezellig, en laat je rapper wegdromen! Zeker onder al die dekens die ik slaap jaja, s nachts koelt het hier nog altijd enorm af en lig ik gezellig onder mijn fleece, een laken en twee wollen dekens! t is de moeite é maar nodig ook!
Maar kijk, naar t schijnt is het de periode van de storm, zo net voor het regenseizoen.. Het voelde deze morgen daarom ook heel wat frisser aan Maar ach, van 10u tot 12u zaten we toch binnen samen met de mensen van skills om te discussiëren over wat een groep nu eigenlijk is en welke soorten groepen er bestaan De sessie verliep opnieuw zeer vlot en iedereen was weer content!
Tegen 12u was de wind dan wat gaan liggen en steeg de temperatuur weer de lucht in. Gelukkig bleef er toch een klein briesje, het deed me denken aan het zalige zeebriesje aan de kabine in Middelkerke Ik heb me iets te drinken genomen, het boek hersenschimmen' dat ik leen van Sharon gaan halen, me op het terras gezet in de zalige zon en me laten wegzinken in het verhaal Het verhaal wordt verteld door een man die beginnend dementerend is. Hij weet totaal niet wat er aan de hand is met hem en schaamt zich er over ten opzichte van zijn vrouw. Vele details, hele mooie omschrijvingen
14u
Baby start haar eerste computerles met de leerlingen van de lagere school. Iets na twee gaan ook Sharon en ik richting computerklassen. Want dan zou de head of department laten weten of de leerkrachten nu iedere maandag of dinsdag van september zouden langskomen voor extra computerlessen. En ja hoor, de leerkrachten waren er, weliswaar weer wat laat, maar ja dat zijn we ondertussen wel gewoon. In het begin hield Sharon zich met de leerkrachten bezig en ondersteunde ik Baby.
Maar, de enkele leerkrachten hadden meer nood aan individuele begeleiding dan de leerlingen. Als je de twee lessen vergelijkt, zie je duidelijk dat die jonge gastjes er veel sneller mee weg zijn Amaai, voor die leerkrachten heb je engelengeduld nodig! En wetende dat ik veel geduld heb, ik kreeg het vandaag toch soms wat op mn heupen. Wat ook opvalt is dat ze hier geen notie hebben van logisch denken. De afbeeldingen op de toolbars zeggen je toch duidelijk wat de knop betekend, of is dit inderdaad al zo evident voor ons?? Wie zal het zeggen Zij leren liever alles vanbuiten en probleem oplossend denken kennen ze niet!
Ach ja, we trekken ons plan, jagen ons er niet in op, kunnen er nadien om lachen, en ik denk dat ze toch wel al veel nieuwe dingen hebben geleerd! Het komt er nu op aan dat ze blijven oefenen
Na de computerlessen moesten we ons vieruurtje uitstellen.. cho en Sharon was al zoooooo aan het verlangen achter haar cakeje! Tjah, de plicht roept, allé Glades (de directrice van Paxana). Jaja ze had weer onze hulp nodig bij al haar typewerk
Het was al snel opgelost, en we konden dus snel ons gaan installeren op het terras voor een vieruurtje, een koffie-/thee-/cola-kletsje, en dat tot rond een uur of vijf uur dertig. Dan binnen gaan zitten en wat tv gekeken en t was de voorlaatste aflevering van Emma op tv. Spannend .
Na het avondeten dan naar het VRT-nieuws gekeken. En wij maar voorspellen dat de eerste schooldag de hoofdtopic van de dag zou worden, maar de orkaan was (best te verstaan) toch iets belangrijker om het nieuws mee te beginnen
Zoals je ziet was het op het gemak vandaag en morgen wordt het nog meer luieren, want we geen enkele les of sessie geven morgen! We zien nog wel wat de dag ons brengt
