zweef met je gedachten mee door het prachtige South Africa...
12-09-2008
12 september
Thobela
Amaai, het is vandaag net 1 maand geleden dat we hier in het verre, maar prachtige Zuid-Afrika zijn aangekomen Gaat de tijd rap zeg. Vinden jullie ook niet?
Nu, kweet niet hoe het komt, maar ik slaap nu al een week niet meer goed. t Is niet da k nie kan inslapen, maar tis dak zo veel wakker word Dat geeft het gevoel da k nie vast geslapen heb. En eenmaal 7u lig ik meer wakker dan dat ik in een diepe slaap ben. Dit maakte het vandaag opnieuw een vermoeiende dag!
Ik keek uit naar de sessie voor skills van vandaag. We deden namelijk activiteiten rond team building. We konden jammer genoeg niet op tijd beginnen, en dat maakte me wat ambetant. Zeker omdat ik wist dat er veel op het programma stond. Maar kijk, iedereen was er en we konden dan toch beginnen.
een eerste activiteit:
Eerst legden we uit wat een SWOT-analyse is. Het gaat om de sterktes en zwaktes van interne factoren en om de kansen en bedreigingen vanuit de omgeving. We gaven ze allemaal kaartjes met een rood en een groen + op. hierop moesten ze de sterktes, zwaktes, kansen en bedreigingen noteren. Nadien moesten ze deze op het grote blad leggen die in vier velden was verdeeld. Namelijk de velden: sterktes, zwaktes, kansen en bedreigingen. Ze moesten hierbij kort vertellen wat ze genoteerd hebben. Aan de hand hiervan konden we dan een actieplan opstellen. We stelden vast dat er een groot probleem is rond communicatie tussen de teamleden. Hét voorstel dat uit de bus kwam, is het organiseren van meetings. Omdat Cathrine de director is, hebben we haar de taak gegeven om dit te organiseren. We merkten aan haar reactie dat ze die taak eigenlijk niet op zich wou nemen. We zullen toch proberen een eerste meeting te organiseren, en hopelijk wordt het dan verder gezet eenmaal we weg zijn!
een tweede activiteit:
Deze activiteit heb ik afgesnoept van mijn lieve nicht Barbara (dank je voor de tip!!!).
We lieten Baby, Cathrine en Benedict enkele minuten een stukje van de boerderij observeren. Daarna werden ze allemaal geblinddoekt en moesten ze van bij mij tot bij Sharon geraken aan de overkant. Ze mochten praten met elkaar, en dus helpen. Baby en Benedict vertrokken wat samen en gingen maar door. We maakten hen duidelijk dat ze een team zijn en dat Cathrine alleen achter bleef. Er kwam niet echt verbetering in, maar uiteindelijk geraakten ze er wel. Dit was niet zo moeilijk omdat ze goed wisten langs waar ze moesten gaan, maar we gaven hen de opdracht terug te keren, maar niet langs die weg van waar ze kwamen. Dit hadden ze natuurlijk niet goed geobserveerd en was al veel moeilijker. We gaven hen nu ook expliciet de opdracht dat ze als een team moesten samenblijven, wat blijkbaar heel moeilijk voor hen was. Door dit dikwijls te herhalen, bleven ze dan toch als één team samen. Hier viel ons onmiddellijk op dat Baby de leiding nam. Maar omdat Cathrine de director is, gaven we haar dan de opdracht om de leiding op zich te nemen en er voor te zorgen dat ze als een team aan de overkant moesten geraken. Het viel onmiddellijk op dat Cathrine geen leidersfiguur is en dat ze heel onzeker is. Dat zegt veel over de redenen over het mislopen van de communicatie binnen het team.
Jaja, het was geen simpele opgave!
Tijdens de vorige activiteit gaf Benedict aan dat er meer moest gelachen worden binnen het team. Dit is hierbij alvast in orde gebracht.
een derde activiteit:
We gingen allemaal samen naar de gang waar ook onze kamer zich bevindt. We gaven hen elk een ballon en lieten die opblazen. Zelf blies ik ook twee ballonnen op (Sharon mag geen ballonnen aanraken, want ze is allergisch aan latex). Ze kregen dan de opdracht om drie ballonnen in de lucht te houden en ze mochten maar één hand gebruiken. Ook mochten ze niet steeds de zelfde ballon omhoog stoten. Zo moesten ze zich door de hang verplaatsen. In het begin was het heel moeilijk en we zagen dat één hand toch iets te moeilijk was. Ze mochten dan toch hun twee handen gebruiken, maar dan nog ging het heel moeizaam. Ze stonden namelijk veel te ver van elkaar en spraken bijna niet met elkaar. We moedigden hen dan aan om echt als een team te werken en te communiceren. Dan ging het uiteindelijk beter en beter. Veel gelach, veel geroep, er is zelfs een bloempot gesneuveld! t Was machtig om ze bezig te zien! Ook hier zag je opnieuw dat Cathrine niet het initiatief nam om de leiding op zich te nemen en te zeggen wat de anderen moeten doen ofzo.
een laatste activiteit hebben we weer binnen gedaan:
Ze kregen een groot wit blad voor hun neus en een potlood. De bedoeling was dat wij hen iets opgaven om te tekenen. Cathrine moest dan beginnen tot we next riepen, dan moest Benedict verder tekenen tot we opnieuw next riepen en zo ging de tekening dan naar Baby, en zo terug naar Cathrine enzo. Dit ging ze door tot iedereen vond dat de tekening af was. Een eerste tekening was een auto. Dit ging nog redelijk vlot, hoewel iedereen eigenlijk wel een ander idee in zijn hoofd had. De tweede tekening was iets moeilijker, namelijk een bord spaghetti met vleesballetjes. Je zag dat het een bord met eten was, maar wat? We haalden er broeder Johan erbij, maar ook hij wist niet wat het was! Maar het belangrijkste is dat ze als een team hebben samengewerkt. En opnieuw was het weer hilarisch om ze bezig te zien!
Ok, het is al over 12u nu.. tijd om de sessie af te sluiten. Ik hoop dat het team er deugd van gehad heeft, en dat het een eerste stap in de goede richting is!
Vanmiddag na het eten vlug naar onze kamer om wat te slapen. Versleten als we zijn legden we op ons bed met de wekker naast ons. Om drie gingen we dan naar de living en wachtten we af of er misschien toch jongens zouden afkomen om nog eens het afvalprobleem te bespreken. Maar neen hoor! Ach, we laten het dan voor wat het is en concentreren ons nu vooral op onze SWOT-analyse van het skills development centre. We hebben tenminste geprobeerd é maar in twee weken kunnen wij toch niets meer realiseren met hen! Hopelijk kunnen vrijwilligers die na ons komen het wel
Even gezapt op tv dan met een vieruurtje (allé eigenlijk een drie-uurtje-en-een-half) bij de hand. Niets gevonden we vielen bijna in slaap, dus besloten we dan maar nog wat verder te werken, en dit tot aan het avondeten
En ja hoor, het is weer zo ver tijd voor de blog, stageverslag, chatten,
En dan morgen een hele dag op schok met Baby dat zal nog wat worden!
Een printer gaan opzoeken om onze spelletjes, tekeningen en fotos af te printen
Oei, een koele wind buiten
Zeker 10 graden kouder dan gisteren
Toch een trui halen
Onze ballen in een zak
Kodak mee
Broeder Luc opzoeken
Voila, we zijn er helemaal klaar voor en jullie?
Waarvoor zie ik jullie denken
Awel, vandaag gaan ik en Sharon voor de eerste keer door de poort van het Paxdomein
Ja en dan?
Wel ja, t is wel de eerste keer dat we helemaal alleen, en dan nog wel te voet, het domein verlaten
Naar waar?
Had ik dat jullie dan nog niet verteld? Vandaag gaan we het day care centre nog eens een bezoekje gaan brengen. We hebben elk twee ballen gekocht voor daar, we hebben de fotos mee die we hebben afgeprint, we hebben inkleurprenten met dieren op mee en we hebben een lijst met leuke spelletjes opgesteld
Ok, we zijn dus aan de poort gekomen. Spannend hoor niemand te zien, niemand te horen alleen de krekels en vogels anders een enorme stilte en, twee blanke, dappere meisjes op stap als we om kijken wordt de kapel kleiner en kleiner, we voelen ons net midden in de woestijn op een bepaald moment vroegen we ons zelfs af: wat als je nu eens in de woestijn zou verdwalen? Hoe vinden die nomaden in godsnaam de weg in de woestijn? De zon? De sterren? Of toch één of ander kompas?
Ah, eindelijk weer een stukje bewoonde wereld! Thobela! Lekai? Regona! Aja, als je vriendelijk bent tegen de mensen, zijn zij ook vriendelijk tegen jou
Na een 20 tal minuutjes stappen komen we aan het straatje, met de wegwijzer day care centre. Hier moeten wij inslaan! Nog 5 minuutjes later komen we dan aan aan het day care centre zelf Spannend hoe gaan ze reageren???
Klop klop? We hoorden de kinderen al de dagmoeder (kzal haar maar zo noemen) kwam de deur openen ze was gelijk content ons te zien ook de kinderen kwamen onmiddellijk goeiedag zeggen (klapklap in hun handjes, wat goeiedag betekend in hun kindertaaltje). De juf was zo blij met de ballen, de fotos, de prenten enzo de kinderen kwamen rond haar staan en overliep de verschillende dierenprenten schattig om te zien. Enkele kinderen kwamen ook naar ons toe, de niet al te braafste van aaien tot slaan ketting proberen te nemen en hoe leg je die kleintjes, die amper Engels verstaan, dat ze dat nie mogen doen! Ik trok dan nog enkele fotos, en zo grappig, ze waren allen zo geïnteresseerd in mijne flash é de hele tijd vroegen ze om nog eens op de foto te mogen. En lachen dat ze deden!
Daarna stelde ik voor om een balspelletje te doen maar hoe leg je dat in godsnaam uit? We pakten de kinderen bij de hand, lieten hen ook een hand geven aan een ander kindje en probeerden hen dan in een cirkel te zetten. Eenmaal dat gelukt was, lieten we hen neerzitten en hun benen te spreiden. Ok, allemaal gelukt (toch min of meer). Dan namen we een bal en rollen maar. Cho, zo leuk om te zien en lachen dat ze deden. Je zag ook onmiddellijk wie de baasmakers zijn en de bal altijd voor zich wilden, en wie graag deelt en de bal juist eens doorgaf aan diegenedie de bal bijna nooit te pakken kreeg..
Zo lief! Ik vond dat ze het spel nog redelijk lang hadden vol gehouden, maar plots was het toch genoeg en vlogen de drie andere ballen er ook bij. Dan begon het! 4 ballen voor 15 kleine kindjes, kun je het al voorstellen? Inderdaad, de baasmakers eisten de ballen op, de lievekes keken toe er werd dus al snel wat gevochten oeioeioei, wat hebben we gedaan? Was het nu wel een goed idee om die ballen mee te brengen? Maar ja, natuurlijk! Die kinderen zijn gewoon niet gewend om iets te delen ze zullen het wel leren. Om het geruzie even te doorbreken, nam ik de kindjes die geen bal vasthadden bij me en liet ik hen een treintje vormen. Dat lukte redelijk goed. En daarna liet ik ze net als een treintje door het kamertje lopen. Dat lukt ook, maar lang hebben ze het niet volgehouden
De dagmoeder gaf ons dan aan dat het tijd was om te eten. Zij maakte alles klaar, terwijl wij de ballen bij elkaar namen, omdat het toch net niet uit de hand zou lopen maar zo gemakkelijk was dat niet er zitten daar toch vele deugnietjes tussen hoor!! k zou het toch niet kunnen hoor, zo voor 15 kleine pagadders zorgen Ik bewonder hen die het kunnen!!!
We besloten dan ook maar terug richting Pax te gaan Buiten gekomen, eerst efkes op adem komen hehe en dan ons wandelingetjes terug!
Iets na twaalf waren we terug, nog net tijd genoeg om voor het eten nog een interview te houden met Baby. Ook zij haalde het probleem tussen haarzelf en Cathrine aan t Is toch goed dat we het team van Skills eens onder de loep nemen
In de namiddag hebben we onverwachts nog in de computerklas gezeten om de leerkrachten van Paxana te helpen. Ze wilden nog wat testen typen tegen morgen. Baby was met de les bezig, maar om drie uur moest ze weg naar een meeting.. Dus hebben we ons maar in de computerklas geïnstalleerd en geholpen waar er problemen waren Om vier uur moesten we er dan toch zijn, want we gingen de jongens van de Dojo hun filmpje laten zien. En ja hoor daar stonden ze, benieuwd om zichzelf bezig te zien! Ze vonden het echt leuk Ook broeder Jos is even langsgekomen om er een glimp van op te vangen.
Tegen 17u30 zijn we broeder Johan gaan opzoeken. Jaja, ook hij behoort tot het team van skills, dus ook hij wordt het vuur aan de schenen gelegd . Nee het was heel interessant, eindelijk hebben we een duidelijk beeld gekregen van alles dat verkeerd loopt. Het gaat eigenlijk al terug van in het verleden Blijkbaar zijn er op korte tijd alles zodanig veranderd dat niets eigenlijk nog draait zoals het hoort. En skills heeft zowieso al een moeilijke opstart gekend Toch blijven we hopen dat we iets kunnen veranderen, ook al is het heel miniem! We blijven proberen, we geven de hoop niet op!
Aan tafel deze avond was het ook wel grappig. Broeder Luc, Jos en Johan deden sketches na van Toon Hermans om je ziek te lachen er hing echt een aangename sfeer! Na Toon Hermans, ging het dan over de toeren die een GPS soms uithaalt grappige verhalen over vliegtuigreizen, en nog zoveel meer
k Heb echt genoten van vandaag!
Thank you God
Lieve knuffel en zoen
Noetje*
PS: ohja, bijna vergeten te melden, maar we zijn vandaag net een maand van ons huisje weg gaat het toch rap é!
Vannacht weer niet al te goed geslapen en ik begin het dan ook te voelen overdag. Zeker met de hitte er nog eens bij, voel ik me zo loom en heb ik niet veel zin om veel te werken. Maar ja, de plicht roept zeker?
Deze morgen ben ik dan maar begonnen aan de laatste les die we nog in elkaar moesten steken, namelijk rond het integreren van multimedia in je lessen. Na lang zoeken heb ik dan toch iets gevonden Daarnaast heb ik ook nog de les rond teambuilding afgewerkt samen met Sharon.
Deze morgen hebben we dan ook een tweede persoon van skills geïnterviewd, namelijk Cathrine. Het interview verliep redelijk vlot, en het viel ons onmiddellijk op hoe negatief ze sprak over Baby. Cathrine staat boven Baby en aanvaard dat zogezegd niet. De communicatie is bijna zero, alleen als ze er praktisch toe gedwongen worden. Nu, Cathrine gaf wel aan dat ze er iets aan wilt doen, zoals iedere dag tijdens de koffiepauze samen zitten met alle teamleden en dan discussiëren over problemen of ervaringen. Wij zijn dus volop bezig met een analyse, we zullen daar ook een rapport over maken en geven aan hen. Dan zullen we ook een gezamenlijke meeting organiseren waarin we het rapport zullen bespreken en waar er eventuele oplossingen kunnen aangereikt worden. Wij zullen echter niet de tijd hebben en de mogelijkheden om er ook effectief iets aan te doen. Wij hebben er ook over met broeder Jos gesproken, en ook hij vreest dat dit bijna een onmogelijke zaak is om deze mensen echt te laten samen werken als een team.
Omdat we deze middag een meeting hadden gepland met enkele jongens van het internaat, om ons gesprek van zaterdag rond de afvalproblematiek op school verder te zetten, heb ik ook hieromtrent nog wat informatie opgezocht. We zouden hen namelijk een overzicht willen geven met zwerfvuil op en hun afbraak tijd. Misschien dat dit sommige jongens wakker schudt, en misschien kunnen ze zich hier ook op baseren om een of andere campagne op te zetten.
Pffff... k Was het zo beu van achter die computer te zitten. Das echt niets voor mij, zo constant achter nen schermpje zitten terwijl je weet dat het buiten prachtig weer is.
Deze middag waren het weeral spruiten, ze hebben me eigenlijk niet gesmaakt. Had er zo geen zin in, ben ze al beu gegeten We kunnen zeker niet klagen van het eten, dat zeker niet, maar er mag toch iets meer variatie in komen! Gelukkig waren er wel pannenkoekjes voor dessert. Dat maakte veel goed!
Om 14u30 moesten we dan computerles geven aan de leerkrachten van de middelbare school. Deze week zijn er drie afgekomen, maar we hebben ze dan echt wel individueel kunnen begeleiden. Ik vind dat we zeer effectief gewerkt hebben met hen! Ze hadden in dat kleine uurtje al heel wat bijgeleerd. Onverwacht kwamen er ook enkele leerkrachten van de lagere school af die nog wat werk voor school op de computer wilden doen. Ze moesten nog wat testen typen en afprinten. Geen probleem, als ze vragen hadden moesten ze maar roepen! Hieraan word het mij echt duidelijk dat ze al veel hebben bijgeleerd. Ze hebben geen schrik meer van de computer en bereiden ook al lessen voor aan de hand van een computer. Je ziet dat ze tevreden zijn met wat ze nu al bijgeleerd hebben. Ik heb het gevoel dat we ze op gang gekregen hebben en dat ze al heel wat opgestoken hebben van onze lessen.
Om 16u dan hadden we een afspraak met de jongens. Maar om 16u15 was er nog altijd geen kat te zien! Om 16u20 kwam er dan toch één af, maar verder niemand. Ik vond het zo jammer, want ik had er zon goed oog op. Misschien zijn ze het gewoon vergeten? We geven die jongen toch al het document dat ik deze morgen had opgesteld. Ik vond het jammer voor hem, dat hij de enige was die is komen opdagen. Hij bleef zelf wel positief en wou ook een andere meeting. We zullen eens een woordje doen met broeder Thomas zodat hij de jongens op de hoogte kan brengen van de volgende meeting (waarschijnlijk op vrijdag 12 september). Jammer genoeg zullen we niet zo heel veel meer kunnen doen. Ik denk dat wij enkel er moeten voor zorgen dat er iedere week een vergadering is en leerkrachten zoeken die er achter staan en hen wil begeleiden. Verder kunnen we alleen maar hopen dat het wordt verder gezet eenmaal wij weg zijn!
Ik had toen efkes weer de hoop verloren Ik dacht echt dat er dit keer iets van in huis zou komen om iets te doen aan al die afval die hier overal rond ligt!
Broeder Luc vertelde ons dan dat dit hier zo dikwijls gebeurt. Je komt met een voorstel af, ze zijn super enthousiast, maar tegen dat je het uitgewerkt hebt en wilt uitvoeren vind je niemand nie meer pfff soms toch wel frustrerend hoor!
Ach het is mijn dagje niet vandaag er zijn dan ook mensen die me vandaag zo op mijn zenuwen werken é (tzal wel aan mij liggen zeker?)
Ach ja, een slechte dag moet er ook eens tussen zitten zeker?
Vandaag zal ik het kort houden kwestie van jullie ook nie te veel te overbelasten! Ik hoop dat je wat genoten hebt van mijn verhaal over het trouwfeest! Ik ben er alleszins nog altijd van aan het nagenieten!
Deze morgen vroeg op gestaan want broeder Luc vertrok al om 8u naar t stad. Hij zou ons droppen aan een supermarkt, want we hadden weer wat spulletjes nodig!
Net voor we vertrokken, kwamen we Baby nog tegen. Ze zag er niet al te gelukkig uit! En daar had ze blijkbaar een goeie reden voor. Zondag is er iemand bij haar thuis geweest toen ze er niet was. Maria heeft dan de sleutel van haar kamer gegeven omdat die vrouw geld moest wisselen ofzo. Maar in plaats van juist geld te wisselen, denkt Baby dat ze haar hele portefeuille heeft meegenomen! Ze is dus al haar geld, bankkaarten e.d. kwijt. Ze was er helemaal van aangedaan. Morgen komt ze dan ook niet werken omdat ze naar het stad moet om het te gaan aangeven bij de politie!!
Ondertussen arriveerde broeder Gaston ook en konden we vertrekken richting t stad. Onderweg hebben we in de file gestaan, omdat er een ongeluk was gebeurd. Maar wij zijn veilig op onze bestemming geraakt.
Naast wat persoonlijke spulletjes hebben we elk ook 2 ballen gekocht voor het day care centre. Donderdag voormiddag gaan we er dan naar toe om dit samen met de fotos en nog wat prenten om in te kleuren (afgehaald van het internet) aan hen te geven. Ik denk wel dat ze dit heel tof zullen vinden! Na de supermarkt hadden we nog meer dan een uur om wat rond het blokje te lopen en te kijken naar wat andere winkeltjes, want broeder Luc zou ons pas tegen 10u30 oppikken. Ik heb er van gebruik gemaakt om een nieuwe USB-stick te kopen, aangezien die dak mee heb al praktisch vol zit. Dan zijn we ook een winkeltje binnen gegaan waar ze traditionele kledij hebben en waar ze mooie stofjes hebben om kledij te laten maken we zijn al wat ideeën aan het opdoen voor zaterdag!
Omdat we nog wat tijd over hadden besloten we de bar opnieuw op te zoeken waar we de vorige keer iets met broeder Luc iets hadden gedronken. Gelukkig was het niet ver
Tegen 10u30 belde ik broeder Luc dan op en we kwamen op het zelfde moment aan op de afgesproken plaats! Van timing gesproken
Verder zijn we de cds van Gladys terug gaan brengen, en zijn we daar wat blijven plakken tegen dat we terug waren, was het bijna tijd voor lunch!
Voor de rest van de dag hebben we eigenlijk lekker lui in de zon gezeten, wat gebabbeld, een vieruurtje genomen, en verder gewoon NIETS! Oja, toch nog enorm gezweet. Vandaag haalden we een temperatuur van 34°. Niet slecht é voor de tijd van het jaar
Tijdens het avondmaal ging ons gesprek met broeder Sam over seksuele voorlichting. Vond dit wel raar om dit met hem zo te bespreken . Het onderwerp komt normaal gezien aan bod op school, maar er heerst nog een groot taboe rond! Zeker in de thuisomgeving er zijn ook anticonceptiemiddelen ter beschikking, maar daar maken tieners niet snel gebruik van!
Maar kijk, ik ga jullie niet langer bezig houden vandaag Shap!
Oké waar zal ik deze keer beginnen! Cho, we hebben zoveel meegemaakt gisteren, zoveel ontdekkingen gedaan maar kijk, ik zal maar gewoon beginnen bij het begin zeker?
Vandaag eens wat langer geslapen We hadden onze wekker pas om 9u gezet! zo konden we op ons gemak ontbijten en dan nog wat prutsen op de computer. Rond11u30 gingen we ons dan gaan installeren op het terras, want tis vandaag om 12u lunch. Maar plots hoorden we muziek en kwam baby binnen in de living haar haar was prachtig gedaan en ze had een heel mooi kleed aan (zo wat roze blinkend, echt een galakleed). Nieuwsgierig als we waren gingen we nog net voor de lunch eens gaan piepen! Ze waren al volop aan het dansen, ook de jongens kwamen een kijkje nemen.
Ze kwamen naar Pax om wat fotos te nemen en daarna dan terug te gaan naar hun huis waar het huwelijk dan zou plaatsvinden!
Oei al 12u gepasseerd, vlug iets eten Niet te veel want vorige week kregen we op het feest ook nog eens een volledige maaltijd voorgeschoteld. En het is jammer om dat lekkere typische eten dan over te slaan Broeder Sam zou ons dan tegen 13u naar Baby haar huis brengen, samen met Maria.
Toen we ons klaar gemaakt hadden, zagen we dat de taxi (een klein busje) daar nog stond. We gingen dus nog eens vlug een kijkje nemen. De bruid en bruidegom (een heel jong ventje) en de bruidsmeisjes en jongens kwamen net terug van een fotoshoot. Baby en haar broer (Ped, of zoiets, een bijnaam denk ik want zijn echte naam kon ik nie uitspreken) bleven eventjes staan bij ons. Ped nam plots mijn hand vast en begon wat te vertellen. Ik was mijn kluts kwijt en wist niet wat te doen. Ik had de vorige keer wel tegen Baby gezegd dat ik hem een knap ventje vond, maar daar bedoelde ik helemaal niets anders mee! Nu, hij bleef dus mijn hand vasthouden, op en manier, jah je weet wel é ik voelde me toch wel efkes ongemakkelijk. Hij fluisterde iets in mijn oor, maar ik kon hem niet verstaan (t was misschien in het Sepedi). Hij moest dan snel door, want de rest was aan het wachten in de taxi. We gingen elkaar wel nog zien vandaag! Ik mocht alleszins niet weggaan van het feest voor ik hem goeidag had gezegd! Helemaal opgedost verscheen broeder Sam in de living, zou hij ook op het trouwfeest blijven misschien? Nog vlug eens naar de wc en we konden vertrekken! Op het toilet had ik een plan bedacht en sprak het dan ook af met Sharon. Sharon heeft een vriendje in België dus zij had al een mooi excuus om de jongens van haar weg te houden, maar ik natuurlijk niet. Nu, aangezien Baby wist dat ik geen vriendje heb, spraken wel af dat ik stapelverliefd was op een jongen in België en dat ik dus niet beschikbaar was
Cho wat was ik nieuwsgierig wat zal er ons vandaag allemaal te wachten staan? Ik heb er geen idee van
Aangekomen in Mamadila (zo heet de wijk waar Baby woont), was er al heel veel muziek en lawaai. De viering was al bezig maar blijkbaar niet zo interessant om bij te wonen, want ze laten ons nog even wachten bij Baby thuis. Haar oudere en jongere zus waren daar ook nog en ook haar nicht Dilaurence geen probleem en we profiteerden daar nog eens om naar de wc te gaan. We hadden de vorige keer al naar zon buiten-wc geweest en deze keer kregen we zelfs wc-papier mee! Maar toen ik binnen ging, was er zelfs geen bril en de mier kropen rond het gat over de stenen oh nee, hoe ga ik da hier forceren? Ik dacht, ik veeg die mieren wat weg en ik zet me der gewoon op maar dat is dan ook de laatste keer dat ik mij daar echt op neerzet, want die mieren hebben gebeten voor dood! Maar, ik was het kwijt en dat deed deugd!
Dilaurence nam ons dan mee twee huizen verder waar het huwelijk plaatsvond. Er stond een tent waar de feesttafels in stonden en waar de bruidsmeisjes en jongens aan zaten. Alle andere genoden stonden er rond of konden toch nog een stoel bemachtigen. Baby zag ons nog maar net toekomen en ze riep ons in de tent. Ze zorgde er onmiddellijk voor dat wij ook een plaatsje kregen aan een feesttafel. Wat worden we weer hartelijk ontvangen en verwend! De viering is nog steeds bezig, en wij verstaan er opnieuw geen woord voor. Af en toe wordt er iemand van de familie of vrienden naar voren geroepen, terwijl er een typisch liedje van hier wordt gespeeld. Zij/hij spreekt de bruid dan toe. De bruid zit op een mooi versierde zetel, die op een verhoogje staat, met naast haar haar toekomstige man (dachten we toen nog!). Haar toekomstige man ziet er maar een jong snottertje uit, dat was ons ook al opgevallen toen we hen zagen op Pax. Hij zag er veel jonger uit dan ons zelfs We vragen het toch maar eens voor de zekerheid aan Baby. En opnieuw zijn we niet op een normaal trouwfeest beland. De bruid die daar zit, wordt namelijk uitgehuwelijkt aan een oudere vrouw die geen kinderen kan krijgen. Deze vrouw is opzoek gegaan naar een jongere vrouw met kinderen en heeft haar betaald om bij haar in te trekken. (ja kweet het, tis iets raars!). Omdat het hier nog altijd de gewoonte is dat de kinderen later voor hun ouders zorgen, zal die vrouw dus bij haar intrekken en zo later voor die oudere vrouw kunnen zorgen en haar helpen met de was en de plas. Die jonge vrouw kan verder nog kinderen maken met wie ze wil, maar ze kan niet meer trouwen stomverbaasd keken Sharon en ik elkaar aan. De Zuid-Afrikaanse cultuur ging even ons petje te boven Wat een raar gedoe!
Na de viering begon dat typische liedje weer en begeleiden de bruidsmeisjes en jongens de bruid naar haar huis. Het was namelijk tijd om haar om te kleden. Daarna dansten ze verder naar Baby haar huis, en daar verkleedden de bruidsmeisjes en jongens zich. Het wisselen van de kleren is daar blijkbaar een traditie! Sharon en ik liepen achter hen, net de paparazzi Baby riep ons ook naar binnen en we gingen in de zetel zitten en wachten. De kleren waar door een naaister gemaakt. Dit keer was het meer de typische klederdracht maar blijkbaar waren er toch wat foutjes gemaakt, maar ja the show must go on!. Ondertussen kregen we één of ander limonaadje in ons handen gedropt (en ik en limonade gaan ooo zoo goed samen! Ahum) en een bordje met soort koekje (allé, het zag eruit als een koekje, maar het smaakte naar brood. Ik vond het wel lekker!). Wanneer ze eindelijk opgetut waren en in een nieuw pakje gestoken waren keerden ze al dansend terug en gingen ze ook de bruid gaan halen. Ondertussen begon het al te schemeren. Sharon moest eerst nog vlug naar de wc (handig zo net voor het echt pikkedonker wordt) ik besloot uit voorzorgen ook nog eens te gaan, maar deze keer ging ik het anders aanpakken. Eerst probeerde ik gewoon boven het gat te hangen, maar mijn benen zeiden algauw van neen. Cho wat kreeg ik een kramp. Ok, hoe dan wel. Tenslotte besloot ik er gewoon bovenop te gaan staan en op mijn huk te gaan zitten aaaaaa, das beter!
Na deze lange lijdensweg vergezelden Dilaurence en Baby haar jongere zus ons terug naar het feest. Ze hadden twee glazen mee en sprite.
Onderweg gingen we dus zeker niet omkomen van de dorst, ook al was het nog geen minuutje wandelen. Daar toegekomen we gingen opnieuw aan tafel zitten en er werd opnieuw heel wat afgespeecht. Soms vertaalde Baby wat, zodat we toch een beetje konden volgen van wat er al allemaal gezegd werd. Daarna was het tijd om te eten! Ook wij mochten opnieuw aanschuiven, en proeven van het vele lekkers je kon het eten wat vergelijken met wat we vorige week voorgeschoteld kregen, heel lekker dus! (best dat ik dus bij de broeders nie te veel gegeten had).
Na het eten was het opnieuw tijd voor de bruid om haar om te kleden. Dus op muziek en al dansend werd ze opnieuw naar haar huis begeleid. Ondertussen dansten de bruidsmeisjes en jongens op straat verder. Wij liepen hen achterna om het spektakel te bewonderen en wat fotos te nemen! Al vlug werden we opnieuw aangeklapt door oude zatlappen waar we maar de helft van verstonden. Één sleurde me zelfs mee om mee te dansen. Ik moest dan wel meedansen, want hij had mij heel goed vast bij mijn hand, dat ik moeite had om me eruit los te wringen. Sharon heeft dan uiteindelijk van die oude vent verlost! Sharon kan daar zo hard in zijn, ik ben veel te lief en vriendelijk en kan veel te moeilijk met kracht en duidelijkheid nee zeggen tjah thats me!. Verder werden we ook door kinderen omsingeld en aangestaard.. soms had ik het gevoel dat ze meer aandacht hadden voor ons dan voor de bruid zelf!
De dansers keerden dan terug om de bruid te halen en dan al dansend opnieuw aan te de feesttafel te gaan zitten. Het is namelijk tijd om te toosten. Er worden twee flessen champagne uitgehaald, en Baby begint hare speech. Uit volle borst en zonder schaamte, ze heeft dat goed gedaan! Ook al snapte ik er niets van hihi Mmmm, lekkere champagne, lekker zoet
Tussendoor riep Baby haar zoontje Tuto erbij. Hij is 6jaar en zon koddig lief ventje. Hij vroeg hem eens te dansen. Zo lief, maar toch stoer! Hij had de danspasjes op straat geleerd
Na de toost was het, ja hoor, opnieuw tijd voor de bruid om zich om te kleden deze keer verkozen Sharon en ik veilig terrein (dachten we) en bleven we gewoon van de straat weg. We keken eerder van afstand wat toe, maar algauw waren die vieze ouwe zatlappen daar weer. Wat hebben die oude venten toch met ons? t Is soms lastig en ambetant, maar ik blijf lachen en genieten van iets dat ik misschien nooit meer zal meemaken!
Toch kijken we uit of we geen bekend gezicht zien om dan te gaan vergezellen, zo dat we ons toch iets meer op ons gemak voelen! Maar al gauw kwamen de dansers terug nog even moesten we terug in de tent en vroegen ze iedereen één voor één op de foto. Ook wij moesten er aan geloven. Daarna begon de muziek opnieuw.. nu gingen ook de bruidsmeisjes en jongens al dansend terug naar Baby haar huis om zich opnieuw te verkleden. Wij, als schoothondjes, volgden hen en zetten ons opnieuw in de zetels mo, en daar was ook onze broeder Sam terug. We hadden van op het feest al zitten kijken of hij hier ook ergens rondging. Hij was blijkbaar een meisje (koedjo, een vriendin van Baby) gaan ophalen. Ook een heel vriendelijk meisje! Maar toch wel al beetje verdacht vonden we! In de auto had hij ook een koelbox mee vol met drank (zoals Smirnoff, iets zoals Bacardi Breezer, ), hij had blijkbaar ook al wat op
t Was al na 18u nu en dus al pikkedonker. Alle bruidsmeisjes en jongens hadden hun gewonen uitgaands kleren aangedaan om te gaan dansen. Maar al van in de verte hoorden Sharon en ik, dat de muziek totaal onze stijl niet was. Blijkbaar houden ze hier enorme van harde techno! Raar voor op een trouwfeest maar we bleven nog even voor het huis van Baby zitten Baby was namelijk moe van al het dansen ze is dan ook al van s morgens vroeg uit de veren. We bleven daar wat kletsen. Broeder Sam zat binnen en kwam ons vragen of we alles oké was en dat we het maar moesten zeggen als we naar huis wilden! Het was nog vroeg en wij wilden toch nog wat blijven Hij vroeg ons als het ok was dat hij eerst twee vrouwen naar huis bracht. Hij zou daarna terug komen naar Baby haar huis geen probleem. Uiteindelijk vertrokken we dan met Baby terug naar het feest. Alle jongeren, en enkele zatte oude venten, waren knal tegen de boxen op de techno aan het dansen. Oké, die kennen dus duidelijk ook de gevolgen nog niet van luide muziek! Hihi we stonden daar wat ik wat beschaamd meebewegen op de muziek, hoewel het dus totaal mijn genre niet is. Maar blijven stilstaan kon ik ook niet! Plots kwam er opnieuw een oudere man naar me toe. Hij zei dat hij vindt dat blanke mensen veel slimmer zijn dan zwarte. Ook viel hij eerder blanke vrouwen dan op zwarte raar gesprek op het einde vroeg hij of ik veel geld op de bank staan had. Oké, nu wist ik zeker genoeg ik ging naar Baby, maar nu had Sharon die man aan haar been met hetzelfde verhaal! Hihi maar lap, ik had nu nen dronken gast aan mijn been ja knikken en mooi lachen, zeggen ze dan Hij vroeg of er hier al iemand tegen me gezegd had dat ik zon mooi meisje was? Ik zei van neen en probeerde hem af te wimpelen, maar blijkbaar ben ik daar niet zo goed in. Ik maakte hem dus wijs dat ik in België een vriendje had, en dat hij dat niet graag zou hebben dat kon hem blijkbaar niet zo veel schelen! Ook hier werd ik opnieuw gered, maar deze keer door Baby. Ze trok ons mee en we gingen terug naar Baby thuis. Niet erg de muziek beviel ons toch niet. Weer in de zetel genesteld. Eindelijk niet meer lastig gevallen worden, dacht ik!!! Nog geen vijf minuten later, kwam een neefje van Baby binnen en vertelde dat er een jongen voor de deur stond voor mij. Hij wou mij twee minuutjes spreken. Daar had ik dus totaal geen zin in, en zeker niet zo alleen in de donkerte mij buiten gaan zetten met een dronken gast dak totaal niet ken. We moesten eigenlijk allemaal wel lachen maar die jongen gaf niet op, en kwam Baby haar huis binnen. Baby vroeg hem eerst terug naar buiten te gaan, maar hij bleef hemzelf opdringen. Het was dezelfde jongen als op het feest. Hij kwam naast me hurken, en begon dezelfde zever als daarnet. Hij we me persé buiten spreken. Ik vertelde hem dat ik geen geheimen had voor Baby en Sharon en dat ik dus niet met hem mee naar buiten ging. Maar, hij vond mij toch ooo zo mooi, en moest mij iets persoonlijks zeggen. Ik bleef weigeren. Tenslotte begon hij tegen Baby in het Sepedi. Baby schoot in de lach en fluisterde tegen Sharon wat hij verteld had. Ook Sharon schaterde het uit. Zei vertaalde het uiteindelijk naar het Nederlands. Hij wou me blijkbaar een huwelijksaanzoek doen! o my God! Ik maakte hem ook opnieuw duidelijk dat ik een vriendje in België heb en dat da dus niet kon. Maar hij zei but hes in Belgium, not here. So why cant I be your boyfriend? I love you! Ik kreeg echt de slappe lach maar hij gaf het niet op! In hun cultuur kunnen jongens dus nog altijd meerdere vrouwen hebben amaai, kzou da toch nie moeten weten!
Uiteindelijk hebben we hem dan toch buiten gekregen! Nu nog gewoon op broeder Sam wachten hij bleef verdacht lang weg
Het was ondertussen al bijna 20u en Sharon en ik moesten opnieuw hoogdringend naar de wc, wie weet hoe lang blijft broeder Sam nog weg! Dilaurence begeleide ons in de pikkedonkerte met een lichtje van haar gsm naar de wc en daar gingen we weer. Ik zat er nog maar net op, en we zagen de auto van broeder Sam arriveren. We zetten ons dan toch nog wat binnen, terwijl hij nog wat met die Koetjo bezig was. Uiteindelijk vroeg Baby of hij ons nog eventjes naar de Bar kon brengen (een plaatselijk cafeetje). Ze wou het ons gewoon eens tonen, en daar had ik zeker geen probleem mee. Leek me juist eens leuk om ook eens mee te maken. Voor broeder Sam ook geen probleem. Maar al te recht kon hij toch niet meer rijden. Hihi. Maar wees maar niet ongerust, we zijn er veilig aangekomen! In de bar stond een jukebox. Om muziek te horen moest je 1R insteken (= 0,1 euro) maar er was ononderbroken leuke muziek. Ambiance alom en daar ontbreken opnieuw geen zatte mensen! Ik had het al snel weer aan mijn been Weer ene die I love you zei, ik geraakt hem echt niet kwijt ook hij deed me een huwelijks aanzoek Sharon vond het ambetant, ik lachte het gewoon weg! En Baby en Dilaurence hielpen me ook wel! Ik heb daar ook wat staan dansen, maar vanaf dat ze ambetant deden trok Baby me op haar schoot. Daar werden we ook getrakteerd op cola, Smirnoff en breezer drank genoeg dus! En zo goedkoop maar wij konden niet terugtrakteren, wegens geen geld op zak tjah, wie had ook gedacht dat we nog naar een bar zouden gaan?
Broeder Sam kwam naar ons toe en vroeg of we ons nog amuseerden. Ik vond het wel plezant! Leuke ervaring en die ambetant gasten moeten we er dan maar bijnemen zeker? Hij vroeg of we het goed vonden om hier nog te blijven tot 21u30. Hij zou even over en weer moeten naar t stad om geld af te halen geen probleem voor mij. En hij vertrok opnieuw!
Ik amuseerde me verder en danste wat samen met Dilaurence. Natuurlijk valt je hier niet alleen je huidskleur op, maar ook de totaal andere manier van dansen!
Plots zei Baby dat ze efkes naar buiten moest. Toen ze terugkwam, vertelde ze ons dat ze eigenlijk toch al drie jaar een nieuwe vriend had en dat hij onverwachts is afgekomen. Champ, een getrouwde man met drie kinderen geloof ik. Maar Baby ziet hem doodgraag! Hij is wel heel lief, en hield de dronke gasten wat op afstand toen Baby drank was gaan halen. Maar op een bepaald moment werd het toch te veel en mochten we in zijn auto gaan zitten hebben we daar ook nog wat afgelachen zeg. Enkele jongens hadden ons gevonden en wilden in de auto stappen. Sharon zei wil je ons e keer met gerust laten, we willen hier een privé gesprek houden, deze truc lukte ene keer, maar geen tweede keer. Maar Baby kwam dan net op tijd terug.
Ondertussen was het al meer dan 22u30 en broeder Sam was nog altijd niet terug. Toen pas kreeg ik ook te horen dat Koetjo ook mee was Oké, dat wordt nu toch wel overduidelijk. We hadden al enkele weken wel een vermoeden, maar nu Hij leek ons al geen echte broeder manieren te hebben.
Nu we zaten dan allemaal in de auto, en ze bleven mij maar drank toesteken. Er werd een toffe cd opgezet en er was dus ambiance alom. Uiteindelijk stelde Champ voor om ons naar huis te brengen. Maar we moesten dan wel broeder Sam op de hoogte brengen. Het probleem was dat zowel onze broeder als Koetjo niet te bereiken waren. We reden dan maar naar Baby thuis. Door het vele kabaal werd de kleine Tuto wakker, en Baby wou ook dat haar mama, Maria, nog even kwam goeiedag zeggen. Ze was namelijk ongerust geweest over ons. We zetten ons nog wat in de zetel en wachtten daar op onze broeder.
Rond 23u20 was hij daar dan uiteindelijk. Baby ging er naar toe en toen ze terug kwam, vertelde ze ons dat hij te veel gedronken had en dat ze niet wou dat we met hem zouden meerijden. Wij waren ook wel al wat tipsie, maar niet dronken. De enige die echt nuchter was, was Sharon! De slimme meid! We reden dan maar mee met Champ die achter broeder Sam reed. Nog altijd vollenbak muziek!
Gelukkig deed hij de muziek dan toch uit als we Pax naderden! Ziet da we daar iedereen wakker maken het hekken was al toe, maar broeder Sam had gelukkig de sleutel. We namen afscheid en kropen dan maar bij onze broeder in de auto
Sharon en ik moesten ons zo inhouden van lachen we reden voorzichtig het Paxdomein binnen en gingen vlug naar onze kamer, in de hoop niemand wakker te maken
Ook al was het nog maar 24u toen we in ons bed lag, ik was doodmoe! Vredig viel ik in slaap maar ben uiteindelijk veel wakker geweest. k vond mijne draai gelijk nie!
Deze morgen aan tafel kwam onze niet zo heilige broeder ook binnen hij was blijkbaar nog terug gegaan met de rest Meer hoeven we eigenlijk niet te weten
Aangezien mijn verhaal van gisteren enorm uitgebreid is uitgevallen, zal ik niet te veel meer vertellen over vandaag. Enkel da we nog goed hebben gelachen met wat we gisteren hebben meegemaakt! Hele leuke ervaring vond ik! Verder verliep alles zoals de andere maandagen, alleen waren we iet wat meer moe
. Nee het was heel interessant, eindelijk hebben we een duidelijk beeld gekregen van alles dat verkeerd loopt. Het gaat eigenlijk al terug van in het verleden
Blijkbaar zijn er op korte tijd alles zodanig veranderd dat niets eigenlijk nog draait zoals het hoort. En skills heeft zowieso al een moeilijke opstart gekend
Toch blijven we hopen dat we iets kunnen veranderen, ook al is het heel miniem! We blijven proberen, we geven de hoop niet op!
