zweef met je gedachten mee door het prachtige South Africa...
23-08-2008
23 augustus
Thobela,
Heel verwonderlijk zonder zenuwen opgestaan. Sommige vragen zich nu waarschijnlijk af zenuwen, waarom zou ze nu zenuwen moeten hebben?. Maar beste mensen, vanmorgen moesten we onze eerste computertraining geven. En zij die mij een beetje kennen, en zich de stageperiode herinneren toen ik in het regentaat zat, zullen wel beter weten. Nee, ik had dus totaal geen zenuwen misschien kwam het door onze veranderde houding van gisteren? Misschien doordat ik blij was dat we eindelijk echt van start konden gaan? Misschien omdat ik al zo uitkeek naar onze trip van morgen? wie zal het zeggen, maar ik vond het een wonder!
Nu, om negen uur was iedereen er, dat wel, maar we moesten dan eerst nog naar de bureau van de directrice. Terwijl de directrice nog snel een ontbijt nam (pap met worst, amaai en dat zo op je nuchtere maag, pffff das niets voor mij hoor), moesten wij het logboek invullen. Alle lesgevers van buitenaf en vrijwilligers e.d. moeten dit invullen. We noteerden wat we precies zullen doen (computertraining), voor wie (schoolmanagementteam en leerkrachten Paxana) en wie we zijn (twee studenten uit België, aja da wisten jullie wel é ). Dus tegen dat we weldegelijk aan de slag konden gaan met de computerles, was de grote wijzer al even voorbij de 12 gepasseerd. Maar kijk, we waren al content dat ze er allemaal waren! 2 tegen 4 en het startschot ging af.
De les startte wat stroef, zoeken naar de juiste woorden in het Engels, niet simpel als je dat niet gewoon bent.. veel interactie uitlokken.. en de motor kwam op gang.. het zijn snelle leerders, of hadden ze zichzelf toch wat onderschat wat computerkennis betreft? Na de uitleg van het toetsenbord, lieten we ze wat prutsen, oeps ik bedoel uitproberen, in Word. Met wat individuele ondersteuning waren ze er vlot mee weg. Nu eens testen of ze ook zo behendig zijn met muis.. dit deden we aan de hand van pictionary in Paint. Ja, de truc om een les aangenaam te maken, is af en toe ook eens een spelletje te spelen met je leerlingen/studenten. Het was lachwekkend én leuk! Ze hadden er blijkbaar plezier in! Om de finish van de les te halen, startten we het programma om te leren typen op. En, wonder boven wonder, ze waren er weer onmiddellijk mee weg! En ze zullen het nodig hebben voor de lessen Word, anders zouden we er weken over kunnen doen
Besluit: Sharon en ik waren zeer tevreden over onze eerste computerles die we hebben gegeven (en dat wetende dat we zelf nog zoveel sukkelen met die machine zweten en vloeken dak al gedaan heb op da ding!). Nu kijk, de vuurdoop hebben we doorstaan. We zijn op gang gekomen, en de rest zal wel volgen zeker? Natuurlijk waren er ook wat verbeter puntjes aan de les! Dit hebben we dan snel al aangepast in onze bundel en lesvoorbereiding naar maandag toe (moeten dan nog eens dezelfde les geven aan de leerkrachten). Dit heeft Sharon gedaan, en ik heb me gestort op de eerste sessie die we gaan geven aan de mensen van Skills. Deze sessie draait volledig rond Who am I?. Hierbij laten we ze kennis maken met zichzelf en dat is niet voor iedereen van zelfsprekend
Sharon en ik waren content van onze dag goede les, en al helemaal voorbereid voor maandag.. aja, da moest wel, want morgen, ja morgen dan is het zover.. onze allereerste ECHTE uitstap!!! Cho wat kijken we er al naar uit ook al zal het pijn doen om al rond 5u uit ons bed te moeten.. t is om een leuke dag tegemoet te gaan meer hierover morgen, aja want meer weet ik er zelf niet over.. alleen dat we richting blijde rivier gaan.
Broeder Thomas wist ons wel al te vertellen waarom deze rivier nu net de blijde rivier noemt:
Er waren een paar mannen en vrouwen welke elkaar kwijt raakten nabij de Canyon, de dames konden de mannen niet meer vinden en gingen huilen, hun tranen waar zo veel dat er potholes ontstonden in de rotsen en noemden de rivier dan ook de treur rivier. Vervolgens ging men naar de andere rivier, maar helaas hier geen mannen. Weer terug naar de Treur rivier om weer een potje te huilen, en dit proces herhaalde zich enkele dagen. Na verloop van tijd kwamen de vrouwen de mannen opeens weer tegen bij de andere rivier, waarop iedereen weer gelukkig was en de rivier de Blijde Rivier genoemd werd.
Vandaag niet echt de tijd gehad om fotos te nemen en ik wou mijn handen enzo wat sparen voor morgen
Morgen of overmorgen krijgen jullie hier meer over te horen!
Heel verwonderlijk zonder zenuwen opgestaan. Sommige vragen zich nu waarschijnlijk af zenuwen, waarom zou ze nu zenuwen moeten hebben?. Maar beste mensen, vanmorgen moesten we onze eerste computertraining geven. En zij die mij een beetje kennen, en zich de stageperiode herinneren toen ik in het regentaat zat, zullen wel beter weten. Nee, ik had dus totaal geen zenuwen misschien kwam het door onze veranderde houding van gisteren? Misschien doordat ik blij was dat we eindelijk echt van start konden gaan? Misschien omdat ik al zo uitkeek naar onze trip van morgen? wie zal het zeggen, maar ik vond het een wonder!
Nu, om negen uur was iedereen er, dat wel, maar we moesten dan eerst nog naar de bureau van de directrice. Terwijl de directrice nog snel een ontbijt nam (pap met worst, amaai en dat zo op je nuchtere maag, pffff das niets voor mij hoor), moesten wij het logboek invullen. Alle lesgevers van buitenaf en vrijwilligers e.d. moeten dit invullen. We noteerden wat we precies zullen doen (computertraining), voor wie (schoolmanagementteam en leerkrachten Paxana) en wie we zijn (twee studenten uit België, aja da wisten jullie wel é ). Dus tegen dat we weldegelijk aan de slag konden gaan met de computerles, was de grote wijzer al even voorbij de 12 gepasseerd. Maar kijk, we waren al content dat ze er allemaal waren! 2 tegen 4 en het startschot ging af.
De les startte wat stroef, zoeken naar de juiste woorden in het Engels, niet simpel als je dat niet gewoon bent.. veel interactie uitlokken.. en de motor kwam op gang.. het zijn snelle leerders, of hadden ze zichzelf toch wat onderschat wat computerkennis betreft? Na de uitleg van het toetsenbord, lieten we ze wat prutsen, oeps ik bedoel uitproberen, in Word. Met wat individuele ondersteuning waren ze er vlot mee weg. Nu eens testen of ze ook zo behendig zijn met muis.. dit deden we aan de hand van pictionary in Paint. Ja, de truc om een les aangenaam te maken, is af en toe ook eens een spelletje te spelen met je leerlingen/studenten. Het was lachwekkend én leuk! Ze hadden er blijkbaar plezier in! Om de finish van de les te halen, startten we het programma om te leren typen op. En, wonder boven wonder, ze waren er weer onmiddellijk mee weg! En ze zullen het nodig hebben voor de lessen Word, anders zouden we er weken over kunnen doen
Besluit: Sharon en ik waren zeer tevreden over onze eerste computerles die we hebben gegeven (en dat wetende dat we zelf nog zoveel sukkelen met die machine zweten en vloeken dak al gedaan heb op da ding!). Nu kijk, de vuurdoop hebben we doorstaan. We zijn op gang gekomen, en de rest zal wel volgen zeker? Natuurlijk waren er ook wat verbeter puntjes aan de les! Dit hebben we dan snel al aangepast in onze bundel en lesvoorbereiding naar maandag toe (moeten dan nog eens dezelfde les geven aan de leerkrachten). Dit heeft Sharon gedaan, en ik heb me gestort op de eerste sessie die we gaan geven aan de mensen van Skills. Deze sessie draait volledig rond Who am I?. Hierbij laten we ze kennis maken met zichzelf en dat is niet voor iedereen van zelfsprekend
Sharon en ik waren content van onze dag goede les, en al helemaal voorbereid voor maandag.. aja, da moest wel, want morgen, ja morgen dan is het zover.. onze allereerste ECHTE uitstap!!! Cho wat kijken we er al naar uit ook al zal het pijn doen om al rond 5u uit ons bed te moeten.. t is om een leuke dag tegemoet te gaan meer hierover morgen, aja want meer weet ik er zelf niet over.. alleen dat we richting blijde rivier gaan.
Broeder Thomas wist ons wel al te vertellen waarom deze rivier nu net de blijde rivier noemt:
Er waren een paar mannen en vrouwen welke elkaar kwijt raakten nabij de Canyon, de dames konden de mannen niet meer vinden en gingen huilen, hun tranen waar zo veel dat er potholes ontstonden in de rotsen en noemden de rivier dan ook de treur rivier. Vervolgens ging men naar de andere rivier, maar helaas hier geen mannen. Weer terug naar de Treur rivier om weer een potje te huilen, en dit proces herhaalde zich enkele dagen. Na verloop van tijd kwamen de vrouwen de mannen opeens weer tegen bij de andere rivier, waarop iedereen weer gelukkig was en de rivier de Blijde Rivier genoemd werd.
Vandaag niet echt de tijd gehad om fotos te nemen en ik wou mijn handen enzo wat sparen voor morgen
Morgen of overmorgen krijgen jullie hier meer over te horen!
Doodmoe was ik gisterenavond gelukkige zalig geslapen! Maar, deze morgen was ik precies nog niet uitgeslapen! En dat sleepte ik de hele dag met me mee
Broeder Johan had ons gevraagd eens ons programma voor de komende weken op te schrijven. We hebben dit (weliswaar in het zonnetje) gedaan, en aangevuld met de lessenbundels en andere documenten die we al gemaakt hebben. Toen begon het tot ons door te dringen dat we eigenlijk nog niet stil gezeten hebben wat stage betreft! Zeker als we horen wat anderen van de richting al gedaan hebben voor hun stage! Ze zullen zeker niet mogen klagen
DUS, hebben we besloten het wat rustiger aan te doen EN wat meer te genieten van alles wat er hier te beleven valt
Na onze lunch hebben we ons dus maar in de zon gezet! Zalig genieten t is hier weer goed warm (26° vandaag). Naar het schijnt is er in augustus hier nog redelijk veel wind (allé wat je veel kunt noemen), en vanaf september kan het hier snikheet zijn dat belooft!
Tegen 15u30 begaven we ons dan opnieuw op het terrein van de jongens van het internaat..
enkele kwamen een klapke doen.. Én, om mijn allerliefste mama (die ik héél graag zie!!!!) een plezier te doen, heb ik hen gesméékt om met mij op de foto te staan! En dit is het resultaat (k hoop dat je content bent muttie ).
We zijn dan opnieuw gaan kijken naar de jongens die de prachtige muziek spelen.. en om 18u30 gaan we dan gaan luisteren naar de repetitie van het koor. Naar het schijnt zingen ze zo prachtig!
Naast een planning voor onze stage, worden er ook wat plannen op touw gezet voor weekends.. Maar ik laat jullie liever in spanning afwachten.. jullie horen het de avond zelf dan wel (of de dag er na, als het wat laat wordt ). Wij kijken er alvast naar uit.. t gaat echt super worden! Hihihihi
Ok, om 18u30 zijn we eerst samen met de jongens van het internaat naar de kapel geweest om te bidden. Veel verstonden we er wel niet van, maar hier gebeurt dat dus nog altijd op de knieën! Daarna vergezelden we de jongens van het koor naar het muzieklokaal. Daar konden we genieten van hun prachtige stemmen! Amaaai, k verschoot nogal toen ze begonnen! Ik kreeg er zelfs kiekenvel van! Zo mooi, zo onbeschrijfelijk, niet te doen! Je zou aan gasten van 16 uit België moeten vragen of ze willen meezingen in het koor, en ze verklaren je zot! Voor de jongens hier is dat pure ontspanning.. kben der helemaal weg van..
We gaan ze zeker ook eens gaan bewonderen wanneer ze in de kerk tijdens een viering zullen zingen!
Oké, zo voelden we ons dus deze voormiddag! We zaten echt in de put. We voelen ons hier soms zo hulpeloos. We zijn een hele tijd bezig en toch hebben we dan het gevoel niets te hebben gedaan. Misschien ook omdat we nog geen zichtbaar resultaat hebben/kunnen (ge)zien! En, omdat er ook heel weinig feedback op ons werk komt... zaterdag begint dan gelukkig (wel heel onzeker) de eerste les.. éénmaal we daarmee zullen gestart zijn, zullen we misschien wat meer voldoening krijgen! Nu ja, Thats life here !
Gelukkig hebben we Baby wel wat op weg kunnen helpen met de computer. Toch iemand die we hebben kunnen helpen!
Hoofdje vol.
Stilte.
Op.
Dus we beslissen om deze middag gewoon NIETS te doen voor stage. Gewoon genieten van het mooie weer, en we zien wel verder!
Toen we na het eten ons in de zon hadden geïnstalleerd, kreeg ik plots bericht van Pax college. Ze zijn studentenkaarten aan het maken, maar er ontbreken van een 40-tal leerlingen een pasfoto. Dus vroegen ze mij om fotografe van dienst te zijn! Tuurlijk hapte ik toe, en de vele jongens keken me (meestal verlegen) in de ogen... En ook Sharon ontsnapte niet aan de pasfoto! Achteraf hielpen we de secretaresse met de fotos, via de computer, op de kaarten te plakken. Ons eerste zichtbare resultaat was binnen! (ook al had het niets met stage te maken).
Daarna hadden we een afspraak met broeder Sam. Normaal al om 15u30, maar het was 16u geworden tegen dat we er waren. Tjah, de computers werken hier dan ook SUPER traaaaaaaaaaaaaaaaaaaag! (kan dus geloven dat et hier nie vooruit gaat, alles werkt hier gewoon trager). Nu ja, de jongens van het internaat hadden dus al gedaan met sport en waren al volop beginnen poetsen. Hun kamers, kleren, ... Jammer, dat ze de vuiligheid op het domein laten liggen! We gaan hiervoor eens iets op touw moeten zetten! Broeder Sam nam ons mee en toonden enkele plaatsen van het internaat. Ook stelde hij ons ook voor aan enkele jongens waarvoor hij verantwoordelijk voor is. Hij is namelijk één van de boardingmasters. Omdat ze maar blijven moeite hebben met onze naam, kregen we elke een naam in het Sepedi. Broeder Sam heeft Sharon tot Mathabo gedoopt, en mij tot Lerato. Voor we de betekenis er van vrijgeven, zullen we het eerst nog eens dubbelchecken.
We beloofden broeder Sam dat we eens enkele leuke activiteiten zullen voorbereiden om te doen met de jongens van grade 8. Sharon heeft gelukkig in de scouts gezeten en kent enorm veel leuke spelletjes om met die jonge gastjes te doen!
De rondleiding eindigde met een bezoekje aan enkele muzikale jongens. Ze speelden prachtige muziek.. ZALIG gewoon! Ik had er uren, dagen, weken, ... kunnen naar luistern. Ik wou dat ik jullie er mee kon van laten genieten.. wie weet lukt het me, maar ik kan niets beloven!
De dag sloten we af met het languit in de zetel zitten, kijkend naar het VRT nieuws en de hoofdpunten van de Olympische Spelen. En dit vergezeld met broeder Luc en broeder Jos, twee zeer aangename broeders! Broeders waar we altijd terecht kunnen, broeders die ons weer wat moed kunnen inspreken!
Een nieuwe dag, een nieuw verhaal een rare dag, een raar verhaal Sharon en ik liepen vandaag op Pax rond gelijk twee kiekens zonder kop! Het ene moment gelijk nen zak patatten met onze handen in het haar (allé, hopelijk staat er geen haar op de patatten é!), de andere keer konden we geen weg met onszelf, en deden we zo onnozel gelijk jah, gelijk wa kun je nu onnozel doen? Wel ja, gelijk twee pubers met e fusee in under gat! Maar ja, neem het ons niet kwalijk. Tis de overgang zeggen ze kzie jullie al denken de overgang? jaja, de overgang van het droogseizoen naar het regenseizoen naar t schijn slaat alles dan wat tilt (ahum).
Tjah, hoe is de dag weer begonnen? aja, met de wekker, die *** wekker! Uit een bizarre droom werd ik teruggeflits richting aarde. k verschoot me dood. Nu begrijp ik waarom mensen soms van mijn flits verschieten.
Oké, toch maar opstaan zeker Want straks meeting met de HOD, en we zullen dan te weten komen hoeveel leerkrachten van de middelbare school de computertraining willen en wanneer het voor hen past. En raad is wie er niet is? Inderdaad, de HOD. Na meer dan een half uur was hij daar. En Oooo zoveel leerkrachten die geïnteresseerd zijn.. ik weet echt niet hoe we dat zullen moeten bolwerken. VIER leerkrachten, nie te doen! Gelukkig zijn diegene van de lagere school wel enthousiaster! Hier zijn er 8 à 9 leerkrachten! Ik denk dat ze praktisch allemaal toehappen maar het beste moet nog komen Ook de timetable voor de computerlessen voor de leerlingen van de lagere school is opgesteld. Deze lessen starten vanaf September, en dit telkens de maandag, dinsdag en donderdag van 14u tot 15u. En raad eens??? Inderdaad, dit zijn ook bijna de enige momenten dat de leerkrachten kunnen! Begrijp je nu dat we hier zo dikwijls met onze handen in het haar lopen? Ik hoop dat er toch nog een paar blijven staan tegen dat ik terug keer!! Daar gaat dus onze planning weer . We zullen nu een nieuw voorstel doen. De leerkrachten van de lagere school zouden we volgende week drie sessies geven van telkens een uur, en de leerkrachten van de middelbare school iedere woensdag van 14u10 tot 15u in September. Het zal dus kort en krachtig zijn!
Gelukkig verloopt de samenwerking met de mensen van Skills iets vlotter.. en ligt deze planning vast!
We liepen dus weer van teen naar tander op het domein, van de ene meeting naar de andere.. soms hebben we het gevoel dat we gewoon ter plaatse blijven trappelen. En dat maakt ons ook soms zo onzeker! Het is lastig geen resultaten van ons werk te zien! Maar geven het niet op en we blijven lachen, zo beuren we trouwens ook elkaar op, Sharon en ik! En, gelukkig kan broeder Luc ons ook geruststellen.. Thats just the way of life in South Africa!
Spelende kinderen,
Lachende gezichtjes,
Good afternoon,
Thobela,
Ach wat zijn ze zo lief die kleintjes van Paxana
En als ze me zien afkomen met mijn fototoestel, gaan ze automatisch poseren! Echt grappig die zijn gemakkelijker te trekken dan ons Sharonneke
Vandaag ook weer een klein salamanderke (of ist nu een hagedis, ach ja.. wat maakt het uit! Tzijn mooie beestjes..) gezien op het muurtje te zonnen. Durf je iets te dicht in zijn buurt komen, dan vlucht hij weg in één van de spleetjes! Hihi, maar ik vond zijn schuilplaats en floep daar verscheen mijn camera! Je moest hem zien rennen toen mijne flits afging! Hihi
Verder op de wc weer een grote, gestreepte spin gezien.. oei, zei broeder Luc die heeft zijn pyjama vergeten uit te doen. Nee, Sharon en ik hebben het niet zo voor spinnen. Velen zijn al moeten sneuvelen In onze kamer zijn er immers geen huisdieren toegelaten! De spinnen worden vanaf nu goed in de gaten gehouden. Spinnen, pas op voor Sharon en Noëmi, want dit zijn de spiderkillers (allé, voor zover we durven ).
Nu de zon weer haar blijde gezichtje heeft getoond, was de zin in een ijsje zo groot é! En wat stond er wel niet in de diepvries? Inderdaad, een doos vanille-ijs! Fruitsalade met een bolleke vanille, mmmmmmmmm.. dat smaakte! Maar, ze kunnen niet tippen aan de die van de DELISSIMO!
Na het lekkere dessert, eerst nog wat van het zonnetje genieten en wie kwam daar afgelopen? Onze Joyce, één van de werksters hier. En hoe dan nog, met een gevulde wasmand op haar hoofd! Niet te doen, ik bewonder die vrouwen zé! Oe dat die dan doen!
Het nieuwe verhaal is nu ten eind, en eigenlijk kun je het ook niet meer nieuw noemen é?! Maar oud ook niet?! Oké, het nieuwe verhaal dat nu niet meer nieuw is, eindigt hier .
Of wacht.. toch nog ietsnieuws. Een broeder is terug van weggeweest! Welkom broeder Jos! (btw ook een belg)
Maar nu ben ik echt weg en eindigt het nieuwe verhaal dat niet meer nieuw is hier. (allé na mijn knuffel en naam é!)
Gisteren beetje ontgoocheld in bed gekropen waarommoest internet juist dan uitvallen.. tjah, niets aan te doen zeker? Ach ja, ik zal stoppen met klagen en jullie niet verder laten wachten op het vervolg van mijn avontuur hier in Pax te Vaalkop.
Na een koude nacht, ook een koude dag achter de rug! L
Gelukkig laat het weer ons niet demotiveren de eerste week was enorm zoeken, niet weten hoe of wat we juist moesten doen.. we zaten (en zitten soms nog altijd) met onze handen in het haar! We moeten hier echt de dag nemen zoals die komt, want iedereen verandert hier met de wind net zoals onze opdracht hier
Maar kijk, we hebben eindelijk al een planning kunnen opmaken voor de komende weken hier.
-ma, woe, en vrij: vaardigheidssessies van twee uur rond het leraarschap met het team van de skills.
-Zaterdag voormiddag: computertraining aan het managementteam van Paxana.
-De vrije momenten in het weekend zijn gereserveerd voor eventuele uitstapjes met broeder Luc.
Dus iets meer duidelijkheid voor ons.
Toen we net van Baby kwamen, werden we opgehouden door broeder Luc. We vertelden wat over onze ochtend en onze meeting met Baby. Baby is ooit als poetsvrouw begonnen bij Pax en heeft haar ondertussen opgewerkt tot verantwoordelijke van de computers. Zij is voor het moment ook de enige die computerlessen geeft. Sommige mensen onderschatten haar, en zelf heeft ze ook heel weinig zelfvertrouwen. Broeder Luc vertelt ons dat juist een push nodig heeft! Dat ze een heel goede leerkracht is! In de namiddag hadden we dan opnieuw een afspraak met Baby, en dan hebben we haar wat peptalk gegeven je zag haar gezicht zo veranderen, verlegen maar toch content met de complimenten! Ze zag alles plots ook veel beter zitten
%%%FOTO1%%%
Rond 16u was het dan toch wel tijd voor een vieruurtje, onze mond plakte voor dood op naar de ontspanningsruimte. Nen warme chocomelk mmmmmmmmmmmmmmmmmmmm
En dan wat verhalen over onszelf uitgewisseld zo leren we elkaar beetje bij beetje beter kennen
Even later kwam ook broeder Luc erbij zitten hij begon weer te vertellen zoals niemand kan vertellen. Uren zou je naar hem kunnen luisteren. Hij vertelt dan over zijn periode als vrachtwagenchauffeur, die hem de hele wereld liet zien. En over zijn tijd als broeder én verpleger in Rwanda die man heeft zoveel gezien en meegemaakt in zn leven niet te doen!
Met gestokte adem en grote ogen zaten we te luisteren! De tijd vloog voorbij tot het plots al 18u was, en broeder Luc naar de kapel moest. Wij zijn dan nog even naar de kamer geweest en om 18u30 was het dan weer tijd voor het avondeten.. op naar de volgende verhalen.. zalig!
Dikke zoen
Noetje *
Ps: vandaag niet zoveel fotos getrokken (te druk bezig met andere dingen )
. We zullen nu een nieuw voorstel doen. De leerkrachten van de lagere school zouden we volgende week drie sessies geven van telkens een uur, en de leerkrachten van de middelbare school iedere woensdag van 14u10 tot 15u in September. Het zal dus kort en krachtig zijn!
Spelende kinderen,
Vandaag ook weer een klein salamanderke (of ist nu een hagedis, ach ja.. wat maakt het uit! Tzijn mooie beestjes..) gezien op het muurtje te zonnen. Durf je iets te dicht in zijn buurt komen, dan vlucht hij weg in één van de spleetjes! Hihi, maar ik vond zijn schuilplaats en floep daar verscheen mijn camera! Je moest hem zien rennen toen mijne flits afging! Hihi
