zweef met je gedachten mee door het prachtige South Africa...
01-09-2008
1 september
Thobela, lieve mensen uit het verre Belgieland, en de rest is natuurlijk ook altijd welkom!
Stormen dat da gedaan heeft vannacht! De wind bleef maar loeien en loeien maar als ik in mn bedje lig heb ik dat wel graag Dat maakt het super gezellig, en laat je rapper wegdromen! Zeker onder al die dekens die ik slaap jaja, s nachts koelt het hier nog altijd enorm af en lig ik gezellig onder mijn fleece, een laken en twee wollen dekens! t is de moeite é maar nodig ook!
Maar kijk, naar t schijnt is het de periode van de storm, zo net voor het regenseizoen.. Het voelde deze morgen daarom ook heel wat frisser aan Maar ach, van 10u tot 12u zaten we toch binnen samen met de mensen van skills om te discussiëren over wat een groep nu eigenlijk is en welke soorten groepen er bestaan De sessie verliep opnieuw zeer vlot en iedereen was weer content!
Tegen 12u was de wind dan wat gaan liggen en steeg de temperatuur weer de lucht in. Gelukkig bleef er toch een klein briesje, het deed me denken aan het zalige zeebriesje aan de kabine in Middelkerke Ik heb me iets te drinken genomen, het boek hersenschimmen' dat ik leen van Sharon gaan halen, me op het terras gezet in de zalige zon en me laten wegzinken in het verhaal Het verhaal wordt verteld door een man die beginnend dementerend is. Hij weet totaal niet wat er aan de hand is met hem en schaamt zich er over ten opzichte van zijn vrouw. Vele details, hele mooie omschrijvingen
14u
Baby start haar eerste computerles met de leerlingen van de lagere school. Iets na twee gaan ook Sharon en ik richting computerklassen. Want dan zou de head of department laten weten of de leerkrachten nu iedere maandag of dinsdag van september zouden langskomen voor extra computerlessen. En ja hoor, de leerkrachten waren er, weliswaar weer wat laat, maar ja dat zijn we ondertussen wel gewoon. In het begin hield Sharon zich met de leerkrachten bezig en ondersteunde ik Baby.
Maar, de enkele leerkrachten hadden meer nood aan individuele begeleiding dan de leerlingen. Als je de twee lessen vergelijkt, zie je duidelijk dat die jonge gastjes er veel sneller mee weg zijn Amaai, voor die leerkrachten heb je engelengeduld nodig! En wetende dat ik veel geduld heb, ik kreeg het vandaag toch soms wat op mn heupen. Wat ook opvalt is dat ze hier geen notie hebben van logisch denken. De afbeeldingen op de toolbars zeggen je toch duidelijk wat de knop betekend, of is dit inderdaad al zo evident voor ons?? Wie zal het zeggen Zij leren liever alles vanbuiten en probleem oplossend denken kennen ze niet!
Ach ja, we trekken ons plan, jagen ons er niet in op, kunnen er nadien om lachen, en ik denk dat ze toch wel al veel nieuwe dingen hebben geleerd! Het komt er nu op aan dat ze blijven oefenen
Na de computerlessen moesten we ons vieruurtje uitstellen.. cho en Sharon was al zoooooo aan het verlangen achter haar cakeje! Tjah, de plicht roept, allé Glades (de directrice van Paxana). Jaja ze had weer onze hulp nodig bij al haar typewerk
Het was al snel opgelost, en we konden dus snel ons gaan installeren op het terras voor een vieruurtje, een koffie-/thee-/cola-kletsje, en dat tot rond een uur of vijf uur dertig. Dan binnen gaan zitten en wat tv gekeken en t was de voorlaatste aflevering van Emma op tv. Spannend .
Na het avondeten dan naar het VRT-nieuws gekeken. En wij maar voorspellen dat de eerste schooldag de hoofdtopic van de dag zou worden, maar de orkaan was (best te verstaan) toch iets belangrijker om het nieuws mee te beginnen
Zoals je ziet was het op het gemak vandaag en morgen wordt het nog meer luieren, want we geen enkele les of sessie geven morgen! We zien nog wel wat de dag ons brengt
Geeeeuw, mijn wekker loopt af en ik ben nog zo moe! Maar al snel sta ik onder de douche want we hebben een fijne dag in vooruitzichten
Ik doe de gordijnen open en de zon laat zijn stralen op mijn gezicht vallen zalig! Gelukkig is er een stevige bries, anders zou het waarschijnlijk te warm worden vanmiddag maar dat maakt wel dat er veel stof en zand de lucht in gaat.. en ja mijn neus, oren en ogen blijven er niet van gespaard. Als je in de verte kijkt zou je denken dat er wolken zijn, of dat er een soort mist hangt maar niets is minder waar, het is het stof en zand dat je ziet opwaaien!
Gisterenavond iets na vijf kreeg ik telefoon van Glades. Ze was wat in paniek! Ze had alles afgesloten, en wou toch nog eens proberen haar document terug te vinden maar het lukte haar aan geen kanten. Ze belde me daarom op of ik deze morgen kon langskomen naar haar kantoor. Dus om 9u stonden we aan haar kantoor. Ze vertelde dat ze zo in paniek was en zelfs bijna begon te wenen, omdat ze dacht dat haar werk weer voor niets zou geweest zijn maar nee hoor, het documentje stond mooi opgeslagen in de map met haar naam.
11u40
We gingen al richting het terras waar broeder Luc al volop bezig was met de braai. Mmmmm Dat rook zo lekker! Het is mijn eerste braai deze zomer, tjah met zulk weer ook in België brochettes, worst en kippenbillen.. aardappelsalade, pap, een ander salaatje en nog vele groentjes maar eerst een glaasje witte wijn! Mmmm kan dat smaken!!! Hoewel er veel wind was, het was heel gezellig en broeder Luc kan fantastisch braaien!
Na het eten stapten we de auto in en vertrokken we op avontuur, maar eerst nog snel Maria afzetten thuis Vandaag gaan we naar Gods playground in Mashashane. Dit zijn bergen met gelijk afgeronde rotsen die op elkaar liggen, t is moeilijk te omschrijven, maar de rotsen liggen gelijk los op elkaar en kunnen er gelijk elk moment afvallen! Gelukkig is dit in jaaaaren niet gebeurd.. Ze noemen het Gods playground omdat het net grote keien zijn waar God mee heeft gespeeld, maar niet heeft opgeruimd t is echt machtig om te zien!!!
dit huisje met de twee ronde hutjes en het hutje in het midden, is hoe ze vroeger hun "huizen" bouwden.
Maar de route ernaar toe was ook al één groot avontuur. We nemen niet de hoofdweg, maar wat binnenwegen. Deze bestaan niet uit asvalt, maar gewoon uit zand en kiezeltjes, wat heel veel stof veroorzaakt Langs de weg laat broeder Luc ons kennismaken met de naboom. Deze boom lijkt in het begin op een cactus, maar wordt uiteindelijk een gewone boom
Iets verder komen we dan een wegwijzer tegen één weg leidt naar het dorpje Jupiter. Wat verderop ligt naar het schijnt ook Venus, en nog wat verder ligt Brussel. Jaja, dat hebben ze hier ook! Zie je wel dat we nog heel Europa zullen gedaan hebben (herinner je onze uitstap van vorige zondag?).
Maar, wij reden gewoon rechtdoor en onze trip werd avontuurlijker en avontuurlijker, de weg werd hobbeliger en hobbeliger én ongelofelijk maar waar, ook hier hebben ze wegenwerken ;-), maar de wegomleggingen zijn ze wel vergeten.
Wegje in,
wegje uit,
ons vastrijden,
achteruit rijden,
omkeren,
bubbel op,
bubbel af
Hebben wij wat afgelachen toen!
Vandaag dus kennis gemaakt met de Zuid-Afrikaanse wegen
Nadat we Gods playground van alle kanten hebben gezien, rijden we verder richting Mokopane. Naar het schijnt een racistisch boerendorp tussen de blanken en de zwarten maar, hier merken we niet veel van. Daar aangekomen zijn we even gestopt in de Dros om onze mond te verfrissen met een lekkere milkshake
Heeft dat gesmaakt zeg en dan heb ik ook onmiddellijk de er van gebruik gemaakt om mijn redelijk volle blaas te gaan ledigen!
Buikje vol, tijd om weer verder te gaan dus! Op naar de zoo van Mokopane (een soort reservaat).
Aapjes,
Pauwen,
Zebras,
lopen er los
De wilde dieren zoals een leeuw en leeuwin,
Een oehoe,
En andere roofdieren zaten (ocharme, maar misschien wel beter zo) in kooien
Broeder Luc was er niet zo tevreden over. Volgens hem is het reservaat enorm achteruit gegaan en verzorgen ze het niet genoeg! Krugerpark is tien keer beter georganiseerd dan dit! Ach, we hebben toch al een voorsmaakje gehad
Op de terugweg dan zien we een hutje met allemaal blauwe kotjes. Dit hutje vind je in iedere nederzetting. De mensen hebben namelijk geen brievenbus, maar wel een kastje (die blauwe kotjes die we zagen). Een wagentje doet de toer en brengt de post naar de verschillende hutjes!
En zo is het weekend alweer om!
Een weekend vol avontuur!
Ik ben er wat ondersteboven van, van wat ik heb gezien en meegemaakt..
Maar, niet alleen het weekend is om maar ook de maand augustus en dus ook de zomervakantie! Zij die allemaal naar school moeten morgen, zowel leerlingen als leerkrachten maak er een leuke eerste schooldag van en zijn de lessen saai, dan kun je altijd wegdromen naar mij! Je zal hier met open armen ontvangen worden ;-)!
En ik wil speciaal Amelietje veel succes toewensen met haar ALLEREERSTE schooldag je zal je wel amuseren in het eerste kleuterklasje!
Shap!
Dikke zoen en knuffel
Noetje*
Ohja.. morgen is het hier springday, de eerste dag van de lente!
Cho, wat een ervaringen vandaag Ik ben nog helemaal overdonderd dat ik niet goed weet hoe te beginnen.. Ik zal maar van het begin beginnen zeker..
Vandaag, zaterdagmorgen, 8u
We hadden onze wekker pas om 8u30 gezet maar ik werd al vroeger wakker.. Dus, ik begon me al op het gemak klaar te maken..
Daarna rond 8u45 gingen we ontbijten, en ja hoor, er was opnieuw volkoren cornflakes! Mmmm
Iets na 9u
Omdat we deze namiddag naar Baby gingen voor de Limboa van een vriendin, besloten we eerst nog een duwtje te geven en wat verder te werken aan onze sessies voor het skillscentrum. We zaten nog niet helemaal geïnstalleerd in onze werkkamer, of Joyce was daar met Glades, de directrice van Paxana. Ze had blijkbaar een heel document van meer dan 90p op de computer getypt, maar was dat blijkbaar kwijtgespeeld.. Ze vroeg ons of we eens samen zouden kijken naar haar USB-stick en haar te helpen het document terug te vinden. Aangezien we zelf ook nog wat werk hadden, besloten we dat Sharon zou verder werken aan de lessen rond communicatie en dat ik met Glades zou meegaan. Ze wist nog van de lessen hoe ze de computer moest opstarten, en ze kan ook al redelijk vlot typen. Ik toonde haar hoe ze de USB-stick in de computer moest steken en hoe het opende. Maar haar document was inderdaad verdwenen! Besluit: ze moet helemaal opnieuw beginnen met overtypen ocharme Ik liet haar een map met haar naamaanmaken, liet haar een word-document openen en opslaan in die map. Omdat ze niet aanwezig kon zijn in onze lessen, wist ze nog niet hoe dit moest. Ik legde in een sneltempo enkele functies in Word uit, zodat ze snel aan de slag kon. EN, heel belangrijk, dat ze alles regelmatig moest opslaan. Glades zal het hele weekend en de hele week voor uitrekken en in haar bureau zitten om het document over te typen nie te doen!
Ik Gaf me Glades mijn nummer voor het geval er iets zou zijn, en keerde dan terug naar onze werkkamer. We hebben alweer enkele sessies afgewerkt dat zal ons in de week wat meer vrije tijd geven! Dan vlug alles klaar leggen voor deze namiddag! In het weekend eten we namelijk een uur vroeger, namelijk om 12u. Daarna voert broeder Sam Maria en Joyce naar huis. Wij rijden dan mee met Maria tot bij haar thuis
13u
We komen aan bij Maria en Baby hun huis. We worden hartelijk ontvangen en mogen plaatsnemen in de zetels. De muren zijn in een mooie blauwe tint geschilderd, fotos hangen overal en een heel mooi schilderij van een roos met als tekst A mothers heart is like a rose Baby is nog met de was bezig, maar ondertussen komen er heel wat kinderen langs. Maria stelt hen aan ons voor allemaal kleinkinderen van haar, waaronder twee kinderen van Baby. Vraag me geen namen, want die ben ik ondertussen alweer vergeten. De tv gaat aan, en met grote antennes regelen ze de kwaliteit. Ze belanden op een Engels-Afrikaanse zender Een heel bizar programma..
Een tijdje later komt Baby dan bij ons zitten. We krijgen een groot glas Sprite, en daarna laat ze ook haar grootmoeder zien een heel oud vrouwtje maar nog altijd goedlachs! En dan is het eindelijk tijd om naar de Limboa van haar vriendin te gaan! We wandelen de stoffige straten af door het kleine wijkje. We horen al muziek en iedereen die we tegenkomen is op weg naar daar de hele wijk, familie en vrienden zijn uitgenodigd.
Baby stelt ons aan enkele mensen voor: Thobela! Lekai? Regona Kenna Noëmi. We voelen ons zo bekeken.. maar de mensen zijn ongelofelijk vriendelijk! Iedereen is blij dat we er zijn, en vragen ons of we ons amuseren! En dan, weer typisch ik, moet ik dringen naar het toilet. Ik zeg het tegen Baby en ze zegt dat de toiletten hier wel buiten zijn geen probleem als ik dat hier maar kwijt geraak! Ok, het is inderdaad geen WC gelijk we gewent zijn, ik voelde me net in de Scouts, ook al heb ik maar een jaartje in de scouts gezeten en heb ik nooit naar de hudo geweest, toch had ik dat gevoel! Amaai, wat een verlossing daarna terug naar de feestbeesten. We genoten van de Afrikaanse muziek en de dansende mensen. Soms werden we wel eens lastiggevallen door zatte venten, we verstonden er geen sikkepit van, wel grappig..
Wat later mochten we dan binnen in de tent, de bruidmeisjes en de twee toekomstige bruiden kwamen al dansend binnen en de rest volgde.
Tijdens de Limboa word de bruid als het ware geïntroduceerd bij haar toekomstige schoonfamilie en word naar waarde geschat. Vele vertellementen waar we niets van verstonden, maar dan werd er nog eens in het kort herhaalt in het Engels wat er allemaal verteld werd, en dat speciaal voor ons! Sjiek é Baby vertelde zelfs achteraf dat ze het een hele eer vonden dat wij er bij waren! Nu ja, in de tent werden er bijna evenveel blikken op ons geworpen als op de toekomstige bruiden Dat voelt soms raar en ongemakkelijk..
Tenslotte werden er flessen rode en witte wijn boven gehaald, maar veel verstand van het openen van die flessen hadden ze niet. Dat was echt grappig om te zien hihi.. Dan kwam een van de mannen op ons toegestapt en schonk ons een fles witte wijn! Een beetje onwennig namen we het aan wat een eer!
16u
We zitten nog altijd in de tent en Baby verteld ons dat we onszelf nu mogen bedienen met wat eten Ik had nooit gedacht dat we daar ook iets zouden eten en ik vroeg of er wel genoeg was.. Baby vertelde dat ze altijd genoeg maken, omdat het niet echt de gewoonte is om met uitnodigingen te werken. Ze weten dus niet op voorhand hoeveel mensen er zullen komen. Een tafel is bedekt met heel wat lekkers, met eten die we kennen en eten dat vreemd is voor ons Vooral van wat ik niet gewoon ben van te eten, neem ik wat op mijn bord Tis eens iets anders dan een stukje fruit of cake als vieruurtje . En echt, t was héél lekker. Jammer dat we niet iedere dag zo wat typisch eten van hier kunnen proeven Cho ik was zo blij dat ik daar was, en ik genoot van alles om me heen.. de muziek.. de mensen.. de kinderen.. het eten.. de sfeer.. alles gewoon!
Na het eten gingen we terug naar buiten. Ondertussen was ook Maria gearriveerd Ik vroeg haar om even voor de wijn enzo te zorgen.. mensen waren al volop aan het dansen.. en ja, ook in mij kriebelde het om mee te doen.. Al snel werd ik mee op de dansvloer getrokken.. lachen, dansen, tjah, de pasjes ken ik wel nie echt.. maar ach, als ik maar kan dansen!!
Rond 16u45
De muziek veranderde in wat meer commerciële muziek die je ook wel op JAC-RM hoort, de Q-music van Zuid-Afrika.. en ja hoor, ook op de dansvloer zag je het verschil. Buiten een paar grappige oudjes, maakten de volwassen plaats voor de jongeren..
Iets na 17u
Tijd om stilaan richting Babys huis te gaan, want broeder Sam zou ons tegen 17u30 ophalen. Nog even naar achteren, goeie dag zeggen, zatlappen die ons komen zeggen dat ze onze vriend willen zijn, nog een super lekker dessert voor je neus krijgen mmmm t was gelijk soort pudding met daarop fruitmengeling met crème en crumble.. nee, t is te moeilijk om te expliceren!
Maar dan wordt het toch hoog tijd om door te gaan onderweg komen we ook nog heel wat mensen tegen, en ze vinden het jammer dat we nu al door gaan Twee oude vrouwtjes vroegen ook of ze onze vriendin mochten zijn, en dat we altijd welkom zijn bij hen thuis Zo gastvriendelijk dat ze hier zijn, nie te doen!!
Jammer dat we al door moeten, had wel graag nog wat verder gefeest Ach ja, nu kan ik al beginnen te dromen van de trouw waar we volgende week naar toe mogen!
18u
Nog nagenietend komen we op Pax aan o ja, er is mis om 18u, nog net op tijd dus om ook dat eens mee te maken! Vlug mijn truitje aan, de fles wijn in me zak en hup de kapel binnen we voelden de blikken opnieuw op ons gericht
Veel hebben we er niet van verstaan, soms als het eens in het Engels was, maar ik heb vooral genoten van het gezang en de dans tussenin.. t is toch wel iets om mee te maken! Hun gezang en gedans naar God gericht!
19u
Een avondmaal kon er nog net bij
En dan weer tijd om mijn blog te gaan aanvullen al nadenkend wat ik jullie allemaal zou vertellen
Hebben jullie een beetje goed geslapen? Fris en monter de dag begonnen? Ik heb gehoord dat het weer in België zou beteren en ik hoop, echt waar, dat jullie nog wat van een zomerweertje kunnen genieten! Hier is het alvast weer goed warm, zo warm zelfs dat we soms binnen wat afkoeling zoeken!
Nu ja, ik ben deze morgen op het gemak opgestaan, genoten van een verfrissende douche, en daarna gaan ontbijten daarna nog wat afprinten voor de komende sessie rond zelfreflectie. Een korte, maar zeer belangrijke sessie. We zijn nu al een week verder, en we hebben nog geen enkele sessie met alle 4 de mensen van Skills gewerkt Dat zegt toch wel iets Nu ja, wij trekken het ons niet aan en doen gewoon door met zij die wel hun tijd nemen en dus geïnteresseerd zijn!
We waren al de hele week in de ban van vrijdagmiddag, want dan zouden we met Baby gaan shoppen.. Op zoek naar traditionele kledij! Maar, aangezien ze tot 14u30 moet werken en als we dan nog met het openbaarvervoer van hier naart stad moeten, is het niet echt de moeite meer! Zeker als je weet dat het toch beter is daar niet meer in het donker rond te lopen
Ok daar gaat ons namiddagje shoppen opzoek naar een alternatief dan maar é! Misschien een wandelingetje rond het domein? We zien nog wel
Verder had Peter, een leerkracht uit België die hier vorige maand was, ons aangeraden om toch maar eens te gaan paardrijden. Sharon en ik hadden zoiets van no way, aangezien we beiden totaal niet zot zijn van paarden. Maar omdat Peter zijn ritten zóó mooi en zalig omschreef, zijn we er toch beginnen over nadenken! Ons doel van deze morgen was dan ook om een eerste stap te zetten, namelijk een paard te aaien!!! En, aangezien de paarden hier overdag, in het wilde weg rondlopen, begon onze zoektocht naar een paard tjah, waar zijn de paarden. Anders staat er altijd wel eentje onverwachts voor onze neus, maar vandaag dus niet! Ok dan maar op de wandel op het Pax-domein, genieten van de natuur, sommige bomen en planten komen stilaan in bloei te staan we ontdekken hier dan ook bloemen die we nog nooit van ons leven hebben gezien. Wat verder voorbij de slaapplaatsen van de jongens dan zagen we toch een moederpaard met haar veulentje.. ok, durven we dichter te komen? Stap per stap naderen we het veulentje Sharon voorop, ik der achter. We komen dichterbij.. Sharon is de eerste het hoofd van het veulen aait En net dat ik bijna aan zijn hoofd ben, keert hij wel zijn gat naar mij zeker! Ok, en ik maar roepen paardje, paardje, maar nee, gene reactie andere tactiek dan maar! Ik zocht wat lang gras, misschien lukt het daar wel mee! Ik riep opnieuw paardje, paardje, . Hij keerde zich deze keer wel om, in het gras was hij niet geïnteresseerd, zelfs niet in lekkere bloemetjes maar, het aaien is me wel gelukt! Joepie, die angst is dus al overwonnen!
Plots begon het veulentje te blazen, dan waren we snel een paar stappen weer achteruit Blijkbaar wou mamapaard en het veulentje liever ongestoord verder grazen!
Geen probleem vonden we dan zetten we onze wandelingetje gewoon verder. We zagen dat de kleutertjes van Paxyana buiten aan het spelen waren Kom we gaan er eens naar toe, naar die kleine spookjes! We werden openlijk ontvangen!! Sommigen waren op de wip aan het spelen, en anderen hun tanden aan het poetsen, maar plots vloog alles aan de kant en liepen ze onze richting uit Omdat ze nog geen Engels leren zeggen ze ons goeie dag door tweemaal in hun handen te klappen! Oooh, wat zijn ze lief Ze hebben dan een hele repertoire liedjes gezongen en gedanst! Zalig om te zien van zulke kleintjes kun toch soms zó genieten é! Uiteindelijk gingen ze dan weer verder in de schaduw op de wip spelen, of verder met hun tandjes te poetsen.. het was namelijk veel te warm om de hele tijd te staan dansen en springen onder de felle zon!
Wij gingen dan ook maar weer richting ons vertrouwde stekje, want het is bijna etenstijd. Alles zeer op het gemak, want hebben toch een namiddagje vrijaf. Jaja, en we hebben echt zitten luieren Een boekje, enkele roddelblaadjes, iets om te drinken en zonnecrème, en dan hup de zon in! Zon roddelblaadje kan nog eens interessant zijn hoor! Weet je dat vrouwen in de zomer veel meer zin hebben in seks Als je wilt weten waarom, dan moet je maar eens surfen naar de website van Libelle hihi
Nadat we de grootste hitte hebben getrotseerd, is het tijd voor nog een wandelingetje! Eerst gingen we nog eens de paarden opzoeken, maar toen kwamen er paar aangerend met weliswaar iemand op, en het deed onze zin om er ooit op te zitten weer verminderen we liepen er dus toch maar opnieuw met een boog om. Aan de andere kant van het paardenstal zagen we een oud kevertje staan Dat leek ons wel eens interessant om van dichterbij te bekijken.. Jammer dat het kevertje niet onderhouden is, wielen ontbreken, een ruit is stuk, en rijden zal het ook wel niet meer Kun je het al voorstellen, wij twee hier rondtsjolen in een kevertje! Dat zou echt zalig zijn Ach, we dromen verder
We lopen weer wat verder en ontdekken dan een leuk blauw bankje met daarbij ook een bbq en een open hutje.. leek ons een zalige plaats Ik zag het al voor mij: een bar, mensen met een gezellig wijntje of ander drankje, rustige muziek, en een lekkere braai . Ach, denk niet dat dit iets voor de broeders is Alhoewel, zondag gaan we braaien! Eens zien hoe ze dat hier doen
Genoeg gedroomd, en we stappen weer richting het internaat. In de verte zien we de jongens sporten en de boarding masters zitten daar maar te nieksen We beslissen ze te gaan opzoeken en eens te observeren wat hun taak eigenlijk is Blijkbaar niet veel, ze zitten gewoon te kletsen, te lachen, sigaretje te roken Wij hadden graag een activiteit samen met hen op poten gezet, maar zo te zien zal het waarschijnlijk vooral van onze kant komen! Ach ja, we zien nog wel We hebben daar nog wa met hen zitten babbelen.. en veel gelachen toen ze in hun eigen taal bezig waren.. je kunt daar dus niets uit opmaken é!
Ondertussen verstopt de zon zich geleidelijk aan achter de bomen dat voel je dan ook onmiddellijk Het was al 17u30 gepasseerd, dus tijd om wat warmere kleren aan te doen en dan nog wat tv gekeken tot het avondeten
En ja, na het avondeten onze dagelijkse gewoonte: zoals je nu kunt lezen, onze blog aanvullen! Wat muziek beluisteren en chatten met het thuisfront
Zo, dit was mijn verhaal voor vandaag
Geniet nog van jullie weekend, dat zal ik ook doen!
Morgen gaan we namelijk naar Baby haar thuis. Bij de buren is er de Limboa. Dit doet men altijd voor een huwelijk: de betaling van de bruid! En volgende week is dan de trouw zelf
Tijdens de week zijn de dagen hier praktisch altijd hetzelfde. Lessen en sessies geven, vieruurtjes nemen, genieten van het zonnetje, lessen en sessies voorbereiden. Maar, kijk we zijn nu al 2 en een halve week verder, dus was het hoogtijd om eens een wasje te doen. Simpel dachten we allé, als je zon wasmachine hebt zoals thuis natuurlijk. Cho, dat hebben ze hier hoor, alleen wachten ze al weken op een herstelstuk gelukkig staat daar ook nog een oude wasmachine, en broeder Luc had ons in het begin al wat in het kort uitgelegd hoe hij werkt. Dus wij al onze was bij elkaar genomen en hup naar de Laundry We dachten van eerst al onze donkere kleren te wassen, dus hup alles in die wasmachine. Maar dan, waar moet in godsnaam die zeep in??? Ik ging dus op zoek naar Joyce, zodat ze ons op weg zou kunnen helpen Ze verschoot zich een bult! Zwart, grijs, blauw, allemaal samen oh no no no no!. En hup alles moest er weer uit. Eerst een sopje maken in een emmertje, dit giet je dan in de wasmachine, en dan enkel 1 kleur! Ok dan Cho, en ze zag dan al die kleurrijke kleren liggen.. oh no no no! I dont like colours to wash! Ze wast niet graag kleuren omdat die gemakkelijk afgaan.. En eigenlijk wassen ze eerst alles met de hand en dan nog gewoon eens spoelen met de wasmachine, omdat die wasmachine niet al te goed zijn werk doet! Ok, we kregen een schort over ons hoofd.. ze liet water lopen in de wasteil.. deed wat zeep erin... legde de wasplank klaar, en smeet er eerst de bleekste kleuren erin. Ok, wij leken als we zijn, begonnen er aan! Maar algauw schoot Joyce in de lach! Ok, blijkbaar deden we het totaal verkeerd. Ze toonde ons hoe het moest, en daar gingen we weer Joyce deed bijna in haar broek van het lachen (vooral me mij dan!) ze vond het zo grappig dat ze zelfs naar Maria belde om eens te komen kijken (en helpen ook).. en wij stonden daar, twee meisjes uit België, zo ons best te doen terwijl zij stonden te lachen! Ze hebben het dan maar snel overgenomen van ons, wij werden verlaagd tot spoelmeisjes Maar dan, mijn roze topje en mijn (allé mamas) gestreepte topje gingen het sop in En dan gebeurde het! Totaal vergeten dat het roze topje nieuw was en dus nog nooit gewassen was geweest En ja hoor, één van de dingen die je kunt tegenkomen bij het wassen, gebeurde ook.. het mooie roze ging af, en sorry mama, het gestreepte topje zit volledig onder de roze vlekken Normaal gingen we dus alle rode/oranje/roze tinten samen steken, nogal een geluk da we dat niet gedaan hebben, tging er nogal proper uitzien al onze kledij!!!
Terwijl de antieke wasmachine aan het draaien was, gingen we vlug nog wat documenten gaan afprinten voor onze komende sessies aja, we moeten ons toch een beetje kunnen voorbereiden é!
Voor het middageten dan (t waren trouwens sprouts from Brussels) nog eens langs de laundry, en ja hoor de eerste lading was gewassen. En dan maar sorteren wat wel en wat niet in de droogkast mag (gelukkig heeft Sharon daar wat verstand van!). Zouden ze hier deftige wasdraden hebben, zou ik alles gewoon buiten hebben gehangen, maar ja ze hangen da hier gewoon over de omheiningen van het tuintje.
Verder stopten we de handgewassen kledij in de antieke wasmachine voor een laatste spoeling Gelukkig is er niets meer misgelopen (alleen een onderbroek van Sharon die wat rare gele vlekken heeft! Hihi). Jah, nog eens sorry mama van dat mooi topje. Ik was het de volgende keer nog eens mee, misschien dat da helpt! Goeie raad is altijd welkom!! (net zoals wat meer nieuws uit het verre belgielandje!! ).
Na de middag hadden we dan opnieuw computerles. We hebben de leerkrachten met een opdracht in Word aan het werk gezet. Zo konden ze individueel en op eigen tempo verder werken. Als ze vragen hadden, geen probleem, wij liepen daar rond en stonden hen met raad en daad bij! Iedereen was zeer gefocust op zijn werk en deed goed zijn best! Er waren er die het uitjuichten als ze iets konden! Het was zo leuk om hun gezicht dan te zien! 1 leerkracht had ook een planning mee die ze op de computer wou maken Met wat hulp van ons is het haar heel goed gelukt. Nog gewoon uitprinten, en hup ze had het op papier! Content dat ze was Sharon en ik waren dan ook heel tevreden over onze les en onze aanpak van vandaag! Nu hadden we het gevoel dat ze echt iets hadden bijgeleerd.. Hopelijk blijven ze nu ook oefenen é! We geven hen de kans om iedere dinsdagnamiddag naar het computerlokaal te komen om te oefenen. Wij zijn er dan om hen te helpen en vragen te beantwoorden
Nu hadden we zeker een lang vieruurtje verdient! Maar eerst de was, die ondertussen droog was, binnenhalen
Dan gezellig wat kletsen, drinken, eten, roddelblaadjes lezen, op het terras in de zalige avondzon! Inderdaad avondzon, want het is hier (remember) al tegen 18u pikkedonker!
Verschieten van de wekker
Genieten van een ontbijt
In je broek doen van het lachen bij de was
Vloeken op een computer omdat hij niet werkt
Genieten van de leerkrachten die juichten omdat ze iets bijgeleerd hadden
Ooooooooooooooooooh NEE!!!! Waar is de zon naar toe brrrr, en zo frisjes! Daar gaat ons uurtje zonnen deze namiddag Maar gene paniek, dan werken we nu wat door, zodat we op de zonnige dagen er wat meer van kunnen genieten.
Ooooooooooooooooooh NEE!!! De volkorencornflakes zijn op heel mijn dag overhoop of toch niet! Na wat wikken en wegen, besloot ik dan maar mezelf te verwennen met een boterham met banaan! Mmmmmmmmm smaakte dat!
Oké, nu weer even serieus. Aja, want we moeten een sessie gaan geven over doelen opstellen e.d.! Nog vlug wat documentjes afprinten en oefeningetjes uitknippen, en om 10u kon de sessie van start gaan!
Na de les kwamen we buiten, JOEPIE, alle wolken waren weg en de zonnestraaltjes aaiden onze gezichtjes! Wat waren we blij zo konden we zelfs nog voor het middageten nog wat van de zon genieten! Zalig niets doen
s middags dan weer wat voorbereiden voor de volgende sessies en dat tot het tijd is voor ons vieruurtje! Aja, dat slaan we zeker niet over, en dat loopt de laatste tijd zelfs door tot het avondeten .
Zoals je ziet heb ik niet zoveel te zeggen vandaag daarom wil ik jullie met volgend lied (eigenlijk speciaal voor mama en papa) entertainen
My Sarie Marais is so ver van my hart maar 'k hoop om haar weer te sien. Sy het in die wyk van die Mooi Rivier gewoon nog voor die oorlog het begin.
O bring my trug na die ou Transvaal daar waar my Sarie woon, daar onder in die mielies by die groen doringboom, daar woon my Sarie Marais. Daar onder in die mielies by die groen doringboom daar woon my Sarie Marais.
Ek was so bang dat die Kakies my sou vang en ver oor die see wegstuur. Toe vlug ek na die kant van die Upingtonse strand daar onder langs die Grootrivier.
O bring my trug na die ou Transvaal daar waar my Sarie woon, daar onder in die mielies by die groen doring boom, daar woon my Sarie Marais. Daar onder in die mielies by die groen doring boom daar woon my Sarie Marais.
Die Kakies is mos net soos 'n krokodille pes hulle sleep jou altyd water toe. Hul gooi jou op 'n skip vir 'n lange, lange trip die josie weet waarnatoe.
O bring my trug na die ou Transvaal daar waar my Sarie woon, daar onder in die mielies by die groen doring boom, daar woon my Sarie Marais. Daar onder in die mielies by die groen doring boom daar woon my Sarie Marais.
Verlossing het gekom en die huis-toe-keer was daar trug na die ou Transvaal. My liewelingspersoon sal seker ook daar wees om my met een kus te beloon.
O bring my trug na die ou Transvaal daar waar my Sarie woon, daar onder in die mielies by die groen doring boom, daar woon my Sarie Marais. Daar onder in die mielies by die groen doring boom daar woon my Sarie Marais.
ja ja toen ik deze morgen rond een uur of 7u30 wakker werd, hoorde ik in de verte het jongenskoor Waarschijnlijk nog prachtiger om te horen in de Kapel, maar wel wat vroeg! Toch zou ik eens een mis willen bijwonen, weliswaar een avondmis, om ook eens van het onbeschrijfelijke gezang in de kapel te genieten!
Rond 8u ben ik dan opgestaan om naar de WC te gaan (allé niet dat da zo interessant is, maar ja, moet mijn blog toch vol krijgen é ), toen ik plots mijn naam in de hangen hoorde weerklinken.. Lerato! Lerato! ook geklop op de deuren maar, dat kon mij niet overtuigen om van de WC te komen! Het was blijkbaar Baby (tjah, ze hadden er geen rekening mee gehouden dat wij, de meisje van België net iets langer slapen ), Rapaledi van Pax had ons blijkbaar nodig. Maar ons motto blijft relax, take it easy! en we maken ons op ons gemak klaar, dan nog een ontbijtje, en dan pas naar Pax! Jaja, ze mogen ook eens wachten op ons é
Rond 9u45 zijn we dan aan het werk gevlogen! Jaja, en we zijn al goed gevorderd in de voorbereidingen voor de sessies voor de mensen van Skills. Goed é meer tijd dan om s middags te genieten van het zonnetje!!!
Groentesoep, rijst of aardappeltjes, erwtjes en worteltjes, stoofvlees, en als dessert keuze uit heel veel fruit!! Ons buikje rond eten, babbeltje met de broeders en dan nog voor een half uurtje het zonnetje in!! ZALIG!
En dan snel naar de computerklas, nodige documenten afprinten, en de eerste leerkrachten komen binnen.
Babbelen en lachen, het waren gelijk pubers tot ik het op mn zenuwen kreeg en hen zei people, please be quiet. I think you also doesnt like it if your students are talking and laughing! hihi, het werkte!
We hebben ze dan zelfstandig aan het werk gezet, dankzij een handige website het niveau tussen de verschillende leerkrachten is té verschillend om klassikaal les te geven. Ook Baby kwam ons vergezellen en stond ons bij om leerkrachten individueel uitleg te geven..
Het is toch zo jammer dat Baby de kans niet krijgt om haar ideeën uit te werken. Waarom werken zoveel mensen haar toch tegen? Het is soms lastig om hulpeloos toe te kijken, of eerder te luisteren naar haar verhalen Toch proberen we haar zoveel mogelijk te helpen, en geven we haar enkele tips!
Na het vele werken, hebben we toch wel een vieruurtje verdient zeker! We nemen iets om te drinken en te eten, en we zetten ons op het terras, weliswaar in het zonnetje!! Het was er zo zalig beetje babbelen over koetjes en kalfjes, over bloemetjes en bijtjes en dit tot het avondeten
En zoals goede gewoonte, is het dan tijd om de blog aan te vullen, te chatten, te prutsen, muziek te luisteren, gewoon wat ontspannen.. en lezen hoe jullie het daar in Belgieland stellen!
Jaja, na een prachtige rondreis is het weer tijd om te werken!
Speciaal wat vroeger opgestaan om alle documenten te gaan afprinten.. En ja, we hadden het geluk echt wel mee.. tijdens het printen, blokkeerde de printer.. van alles geprobeerd, maar hij bleef koppig en niets kreeg hem weer aan het werk. Wij met een hoop papier richting de computerklas, want daar staat ook een printer.. hopelijk werkt deze! Maar neen, blijkbaar had een of andere pipo een bestand willen afdrukken van op een andere computer (een bestand van meer dan 100p), maar was daar op dat moment niet in geslaagd. Sharon wou dit tegenhouden en haalde snel het papier eruit, met als gevolg dat ook deze printer vastliep. Dan maar snel andere middelen ingezet. Alle oefeningen hebben we op powerpoint gezet, en ze moesten hun antwoorden dan maar op een apart blaadje opschrijven. De eerste sessie voor de mensen van Skills kon dus pas om 10u15 starten i.p.v. om 10u en dan nog wel in dat kille computerlokaal. Wat er nog bijkwam was dat de helft van de mensen er al niet waren omdat ze het te druk hadden met hun werk! Nu ja, dan is het maar zo é In deze sessie was het de bedoeling dat ze stilstonden bij zichzelf.. Dat ze gingen nadenken wat hun sterke en zwakke punten zijn.. Hoe ze hun negatieve gedachten kunnen omzetten in positieve gedachten.. Verder moesten ze nadenken hoe ze het zouden kunnen aanpakken als één van hun leerlingen zich altijd wegcijfert, of altijd zegt dat hij het niet kan, of Ze vonden het een leerrijke les, omdat ze allang eigenlijk niet meer stilgestaan hebben bij hoe ze over zichzelf denken. Ze hebben zichzelf vanuit een nieuw perspectief gezien! Ons doel van deze sessie was bereikt!
Na de sessie komen we van Baby dan wel te weten dat de communicatie en de sfeer tussen de mensen van Skills eigenlijk niet zo goed is.. En wij die dachten dat ze een team moesten vormen! Onze hersenen werden meteen geactiveerd, met als resultaat we moeten een sessie teambuilding opzetten! Ideeën zijn altijd welkom!!! ;-)
Op naar de volgende les deze middag..
Ook voor deze les hadden we nog veel te printen.. We proberen het nogmaals! JOEPIEEEEEEEEEEEEEE!!! De printer werkt! Maar al vlug duikt een ander probleem op L! Aangezien we het QWERTY-keyboard moeten uitleggen, hadden we ook een afbeelding ervan in onze werkblaadjes gezet. Wat was nu het probleem? Wel, de printer gaf enkel nen zwart kotje, daar waar de afbeelding moest komen.. en wij maar foefelen, settings veranderen, printen, weer foefelen, maar, het lukte ons niet zucht! Bijna 14u30, wat nu?
Vlug op internet dan maar en nieuwe afbeelding zoeken google, qwerty, afbeelding de grote wijzer tikte verder en verder 14u40 nog geen leerkracht te zien! Een beetje later kwam er dan toch hulp van hierboven, en vonden we een geschikte afbeelding.. vlug knippen en plakken.. en dan hup printen maar.. net op tijd, want om 14u15 doken de eerste leerkrachten op!
De leerkracht waren iets minder gemotiveerd dan die van zaterdag.. maar, de les is wel vlot verlopen! 15u30: hello, its half past three! Its time to go oké, daar zijn dan wel stipt in blijkbaar.. veel hebben we dus niet kunnen doen.. ach ja, we doen ons best!
Tijd voor een vieruurtje dan maar
En, broeder Luc had daar blijkbaar ook nood aan Hij kwam bij ons zitten, en begon weer te vertellen Hij haalde er zelfs oude fotoalbums bij.. Grappige fotos! Verder deelde hij ons mee dat er deze week een hittegolf aankomt (meer dan 30° dus!), en dat in de winter!
In de verte zagen we jongens met handschoenen aan en een grote vuilniszak Blijkbaar heeft broeder Thomas ze in gang gestoken om eens alle vuiligheid op te ruimen.. Eindelijk! Want het was echt een stort bijna! Ja, dat zie je hier wel meer hier in Zuid-Afrika doordat afval niet wordt opgehaald, vliegt alles zomaar op straat Niet om aan te zien!
Na wat vitamientjes te hebben opgedaan.. weer aan het werk! Allé, dat was toch de bedoeling maar nog geen half uur later viel internet uit! Dan maar verder typen aan de blog é tjah, we moeten ons toch nuttig kunnen bezig houden!
Na het eten zijn we dan uiteindelijk naar broeder Johan geweest om te vragen of hij internet opnieuw kon opstarten hopelijk lukt het anders wordt het nog een dagje wachten op nieuws uit het verre Zuid-Afrika!
Neem jullie picknickbak bij de hand en tank nog eens goed vol, want we gaan een reis maken van 673km vandaag!!!
Het is 5u en ik lig al wakker. Door de spanning voor de dag die nog moet komen, lukt het me niet meer om nog slaap te vatten. Om 5u30 gaat dan uiteindelijk de wekker. Het volgende probleem komt al onmiddellijk op me af: Wat ga ik aantrekken? Jah, want nu is het nog geen 10° maar binnen een paar uurtjes is het dan al meer dan 20°. Uiteindelijk lukt het me wel om een gepast tenuutje uit te kiezen! Vlug een ontbijtje klaarmaken om dan in de auto op te eten (ja, nu krijg ik echt nog niets binnen).
Om 6u30 rijden we dan uiteindelijk uit het Pax-domein weg (voor de geïnteresseerden: Pax ligt op ongeveer 750m hoogte) richting Polokwane. Eventjes buiten Polokwane bevindt zich de grootste sekte onder de zwarten Zion city Moria. Deze sekte is een mengeling tussen Joods en Protestants. Polokwane is voor hen zoals Rome voor de Christenen.
We rijden en we rijden, en geleidelijk aan verandert het dorre landschap naar een meer groen landschap. Je kunt het wat vergelijken met de Vlaamse Ardennen. We rijden door richting Tzaneen doorheen de Georges vallei. In de verte zien we de uitlopers van Ebenezerdam. Deze dam is eigenlijk een grote put waar het water in het midden naar beneden valt. Helemaal beneden bevinden zich dan de turbines.
Verder zien we ook enkele kleine riviertjes waar we de vrouwen de was zien doen.
Om 8u40 komen we aan in Tzaneen. Deze stad is praktisch onzichtbaar door het vele groen. Tzaneen is dan ook een vele mooiere stad dan Polekwane. We zagen onder andere ook bananenbomen met blauwe plastiek zakken aan. Deze zakken hangen rond de bananen om deze te beschermen tegen vliegjes, de regen en de zon.
Eenmaal we weer buiten Tzaneen komen, wordt alles weer dor en volgt er een lange eenzame weg. En over de vlaktes heen in de verte, zie je de uitlopers van de Drakenberg. Deze berg wordt zo genoemd omdat ze grillige-griezelige bergtoppen heeft. Langs de weg is er prikkeldraad gespannen, om domeinen af te lijnen. En plots wees broeder Luc ons enkele nesten van vogelspinnen aan, die zich op dat prikkeldraad had gespannen. Brrrrrr eng maar ik ben toch dichter durven gaan, want ik moest en zou er een foto van trekken. Ook langs de kant van de weg, zagen we grote bruine hopen, dat bleken mierenhopen te zijn.. naar t schijnt kunnen die 4m hoog worden! Verder kwamen we af en toe ook eens traditionele nederzettingetjes tegen. Vrouwen die hun kind op hun rug dragen, en goederen op hun hoofd (hoe ze het doen, weet ik niet!).
Ja, de eenzame weg heeft ook zn geheime kantjes. Even verderop stopt broeder Luc bij nen grote boom. Een Baobab! Maar, blijkbaar is hij nog niet zo groot nen baby baobab dan maar é! De stam wordt normaal nog vele dikker. Er bestaat zelfs zon boom in Zuid-Afrika waar ze in de stam een kroeg hebben gemaakt (weliswaar geen zon grote, maar toch!). De boom zelf gelijkt eigenlijk meer op een omgekeerde boom, waarbij de takken gelijken op de grillige wortels.
Wat verderop passeren we de Olifantenrivier. Deze rivier stroomt ook door het Krugerpark, die we tijdens onze rondreis zullen bezoeken.
Om 9u30 volgde dan plots een gil van Sharon jaja, de eerste giraf is gespot!!! (voor zij die het niet weten, Sharon is zot van giraffen) Broeder Luc draait snel de auto om en hij rijdt terug naar de betreffende plaats. Hij laat ons weten dat het een mannetje is, wegens de donkere vlekken. Vrouwtjes hebben vele blekere vlekken. Na enkele fotos te hebben genomen, rijden we verder en verder. Uiteindelijk rijden we de berg op via de Abel Erasmus pas en zien we een eerste watervalletje! Maar het rijden wordt alweer snel gestaakt. En deze keer niet door een giraf, maar door een bende zwaantjes (hihi, flikken dus). Jaja, politiecontrole, dat moet je daar ook eens meegemaakt hebben é. hihi.
Éénmaal we terug in de vallei zijn, verdwijnt het dorre landschap, en zie je vele groene vlaktes.
10u30, we rijden de blijderivierspoort binnen. Allé, das geen echte poort é. Dat wordt alleen maar zo genoemd omdat de Blijde rivier daar tussen de rotsen ontspringt. En plots worden we opnieuw opgeschrikt Een groep apen (misschien familie van één van jullie?!) steekt de straat over. Ik neem mijn kodak, maar ze zijn me te snel af (of ik te traag?!). Geen foto dan, jammer!
Onze eerste stopplaats is in zicht. De drie rondawels. Dit zijn drie hutten die je in de rotsen kunt zien (met wat verbeelding toch). De eerste: platdak, de tweede: Zuluhut en de derde: Xloza (of hoe je dat ook schrijft?). Deze rotsen behoren trouwens tot de Blyde canyon. Op de voorziene stopplaats stoppen we dan ook, en genieten van het prachtige uitzicht.
Broeder Luc vond het zonde dat ze hier nog altijd geen frietkot hebben gezet! De persoon die daarmee zou beginnen, wordt steenrijk!
Daarna hup de auto weer in, en naar de volgende plek! De Boerkès ligt meer dan 2000m hoog en hier komen de Blijde en de Treur samen (Herinner je het verhaal die ik de vorige keer heb verteld over de Blijde?). Daar waar ze samenkomen, kolken ze in de rotsen en lopen ze als één rivier weer verder, de Blijde. En, ook al staat het water deze periode nog niet zo hoog het is een PRACHTIGE plek watervalletjes zwarte rotsen, witte schuim de stilte cho, gewoon nie te verwoorden!
Maar weer geen frietkot! hihi
Maar het is nog niet gedaan We duiken de wagen weer in, en even verderop draaien we af om de Berlin falls te bezichtigen. Dit is een grote waterval van 45m hoog! Ik vond het nu al spectaculair, wat moet het dan niet geven als het waterniveau nog hoger is?
Broeder Luc maar zoeken, maar neen geen frietkot!
Na de Berlin falls slaan we opnieuw af naar de Lisbon falls (jaja, onderweg ook nog een stadje tegengekomen dat London heet, zo zullen we heel Europa nog afgereisd hebben ). De Lisbon falls vind ik persoonlijk nog mooier. Deze is niet zo hoog, maar ze bestaat wel uit verschillende verdiepingen wat het machtiger maakt!
Dju, geen frietkot!
Amaai, al 13u gepasseerd De honger steekt op We rijden naar het toeristische, maar wel mooie stadje Graskop. Broeder Luc zijn Wimpie was jammer genoeg weg, maar we vonden al snel een ander restaurantje Wine & dine. Sharon en ik gingen voor de pancake met chicken and mushrooms. Jaja, mijn eerste hartige pannenkoek, en amaai da was lekker!!
Na de lekker lunch was het tijd om terug te keren (Graskop was dus het verste punt dat we gereden hebben). Nog een uitzicht stond ons te wachten, Gods Window. En het was een Gods Window!!! Een fantastisch groot uitzicht ZALIG! De rust, de stilte, de natuur, de eindeloosheid . Niet te omschrijven! Naar het schijnt kun je er in het regenseizoen Johannesburg zien liggen. Nu hing er jammer genoeg te veel stof in de lucht.
Niet dat we nog honger hebben, maar neen gene frietekot!
Al die mooie uitzichten die we hebben gezien vraag me nu niet welke ik het mooiste vond, want daar kan ik absoluut niet op antwoorden! Ik zou er zo oud kunnen worden!
Het is al 15u gepasseerd en we hebben nog een hele rit terug voor de boeg. Langs de weg zagen we soms zeer veel aangeplante bomen. Dit zijn bomen die speciaal daar gezet worden voor hun hout. Wanneer ze dan een boom omzagen, wordt er onmiddellijk een nieuwe geplant!
Broeder Luc wist nog een restaurantje zijn op de terugweg, waar ze heel lekkere ijsjes hebben. We kwamen daar iets voor 17u aan, en wat zagen we: open van 7u30 tot 16u30. Weeral pech dus we hebben dan maar een ijsje gekocht in een winkeltje van een tankstation! Hihi.
Het is al na 17u, dit wil zeggen dat de zon stilaan onder gaat. We zaten nog wat tussen de bergen en zo konden we genieten van een prachtige zonsondergang!
Om 18u15 arriveren we in Tanzeen en rijden zo verder richting Polokwane normaal gingen we nu niet door de vallei, maar over de berg gaan, maar omdat het al pikke donker was (en als ik zeg pikke donker, bedoel ik dat ook! Soms zelfs benauwelijk!!) zijn we toch weer door de Georges vallei geweest. Het voordeel dat het zo donker is, en er dus weinig lichtvervuiling is, is dat je kon genieten van een PRACHTIGE sterrenhemel! Echt ZALIG! Je kon zeker 100 keer (als het nie 1000 keer meer is) meer sterren zien dan in België. Het was net alsof er een grote zwarte koepel hoog boven je hoofd hing, met dan allemaal lichtjes! Zon sterrenhemel, echt niet te beschrijven!!
Na een tocht van 673km kwamen we iets na 20u aan op het Pax-domein.. nog even wat eten en dan naar de kamer! Vlug mijn verhaal typen, maar het posten zal maar voor morgen zijn (allé voor jullie dus vandaag), want ik wil er ook nog fotos bijplaatsen, dat jullie het jullie nog beter kunnen voorstellen ik wil jullie graag laten meegenieten
Heel verwonderlijk zonder zenuwen opgestaan. Sommige vragen zich nu waarschijnlijk af zenuwen, waarom zou ze nu zenuwen moeten hebben?. Maar beste mensen, vanmorgen moesten we onze eerste computertraining geven. En zij die mij een beetje kennen, en zich de stageperiode herinneren toen ik in het regentaat zat, zullen wel beter weten. Nee, ik had dus totaal geen zenuwen misschien kwam het door onze veranderde houding van gisteren? Misschien doordat ik blij was dat we eindelijk echt van start konden gaan? Misschien omdat ik al zo uitkeek naar onze trip van morgen? wie zal het zeggen, maar ik vond het een wonder!
Nu, om negen uur was iedereen er, dat wel, maar we moesten dan eerst nog naar de bureau van de directrice. Terwijl de directrice nog snel een ontbijt nam (pap met worst, amaai en dat zo op je nuchtere maag, pffff das niets voor mij hoor), moesten wij het logboek invullen. Alle lesgevers van buitenaf en vrijwilligers e.d. moeten dit invullen. We noteerden wat we precies zullen doen (computertraining), voor wie (schoolmanagementteam en leerkrachten Paxana) en wie we zijn (twee studenten uit België, aja da wisten jullie wel é ). Dus tegen dat we weldegelijk aan de slag konden gaan met de computerles, was de grote wijzer al even voorbij de 12 gepasseerd. Maar kijk, we waren al content dat ze er allemaal waren! 2 tegen 4 en het startschot ging af.
De les startte wat stroef, zoeken naar de juiste woorden in het Engels, niet simpel als je dat niet gewoon bent.. veel interactie uitlokken.. en de motor kwam op gang.. het zijn snelle leerders, of hadden ze zichzelf toch wat onderschat wat computerkennis betreft? Na de uitleg van het toetsenbord, lieten we ze wat prutsen, oeps ik bedoel uitproberen, in Word. Met wat individuele ondersteuning waren ze er vlot mee weg. Nu eens testen of ze ook zo behendig zijn met muis.. dit deden we aan de hand van pictionary in Paint. Ja, de truc om een les aangenaam te maken, is af en toe ook eens een spelletje te spelen met je leerlingen/studenten. Het was lachwekkend én leuk! Ze hadden er blijkbaar plezier in! Om de finish van de les te halen, startten we het programma om te leren typen op. En, wonder boven wonder, ze waren er weer onmiddellijk mee weg! En ze zullen het nodig hebben voor de lessen Word, anders zouden we er weken over kunnen doen
Besluit: Sharon en ik waren zeer tevreden over onze eerste computerles die we hebben gegeven (en dat wetende dat we zelf nog zoveel sukkelen met die machine zweten en vloeken dak al gedaan heb op da ding!). Nu kijk, de vuurdoop hebben we doorstaan. We zijn op gang gekomen, en de rest zal wel volgen zeker? Natuurlijk waren er ook wat verbeter puntjes aan de les! Dit hebben we dan snel al aangepast in onze bundel en lesvoorbereiding naar maandag toe (moeten dan nog eens dezelfde les geven aan de leerkrachten). Dit heeft Sharon gedaan, en ik heb me gestort op de eerste sessie die we gaan geven aan de mensen van Skills. Deze sessie draait volledig rond Who am I?. Hierbij laten we ze kennis maken met zichzelf en dat is niet voor iedereen van zelfsprekend
Sharon en ik waren content van onze dag goede les, en al helemaal voorbereid voor maandag.. aja, da moest wel, want morgen, ja morgen dan is het zover.. onze allereerste ECHTE uitstap!!! Cho wat kijken we er al naar uit ook al zal het pijn doen om al rond 5u uit ons bed te moeten.. t is om een leuke dag tegemoet te gaan meer hierover morgen, aja want meer weet ik er zelf niet over.. alleen dat we richting blijde rivier gaan.
Broeder Thomas wist ons wel al te vertellen waarom deze rivier nu net de blijde rivier noemt:
Er waren een paar mannen en vrouwen welke elkaar kwijt raakten nabij de Canyon, de dames konden de mannen niet meer vinden en gingen huilen, hun tranen waar zo veel dat er potholes ontstonden in de rotsen en noemden de rivier dan ook de treur rivier. Vervolgens ging men naar de andere rivier, maar helaas hier geen mannen. Weer terug naar de Treur rivier om weer een potje te huilen, en dit proces herhaalde zich enkele dagen. Na verloop van tijd kwamen de vrouwen de mannen opeens weer tegen bij de andere rivier, waarop iedereen weer gelukkig was en de rivier de Blijde Rivier genoemd werd.
Vandaag niet echt de tijd gehad om fotos te nemen en ik wou mijn handen enzo wat sparen voor morgen
Morgen of overmorgen krijgen jullie hier meer over te horen!
Heel verwonderlijk zonder zenuwen opgestaan. Sommige vragen zich nu waarschijnlijk af zenuwen, waarom zou ze nu zenuwen moeten hebben?. Maar beste mensen, vanmorgen moesten we onze eerste computertraining geven. En zij die mij een beetje kennen, en zich de stageperiode herinneren toen ik in het regentaat zat, zullen wel beter weten. Nee, ik had dus totaal geen zenuwen misschien kwam het door onze veranderde houding van gisteren? Misschien doordat ik blij was dat we eindelijk echt van start konden gaan? Misschien omdat ik al zo uitkeek naar onze trip van morgen? wie zal het zeggen, maar ik vond het een wonder!
Nu, om negen uur was iedereen er, dat wel, maar we moesten dan eerst nog naar de bureau van de directrice. Terwijl de directrice nog snel een ontbijt nam (pap met worst, amaai en dat zo op je nuchtere maag, pffff das niets voor mij hoor), moesten wij het logboek invullen. Alle lesgevers van buitenaf en vrijwilligers e.d. moeten dit invullen. We noteerden wat we precies zullen doen (computertraining), voor wie (schoolmanagementteam en leerkrachten Paxana) en wie we zijn (twee studenten uit België, aja da wisten jullie wel é ). Dus tegen dat we weldegelijk aan de slag konden gaan met de computerles, was de grote wijzer al even voorbij de 12 gepasseerd. Maar kijk, we waren al content dat ze er allemaal waren! 2 tegen 4 en het startschot ging af.
De les startte wat stroef, zoeken naar de juiste woorden in het Engels, niet simpel als je dat niet gewoon bent.. veel interactie uitlokken.. en de motor kwam op gang.. het zijn snelle leerders, of hadden ze zichzelf toch wat onderschat wat computerkennis betreft? Na de uitleg van het toetsenbord, lieten we ze wat prutsen, oeps ik bedoel uitproberen, in Word. Met wat individuele ondersteuning waren ze er vlot mee weg. Nu eens testen of ze ook zo behendig zijn met muis.. dit deden we aan de hand van pictionary in Paint. Ja, de truc om een les aangenaam te maken, is af en toe ook eens een spelletje te spelen met je leerlingen/studenten. Het was lachwekkend én leuk! Ze hadden er blijkbaar plezier in! Om de finish van de les te halen, startten we het programma om te leren typen op. En, wonder boven wonder, ze waren er weer onmiddellijk mee weg! En ze zullen het nodig hebben voor de lessen Word, anders zouden we er weken over kunnen doen
Besluit: Sharon en ik waren zeer tevreden over onze eerste computerles die we hebben gegeven (en dat wetende dat we zelf nog zoveel sukkelen met die machine zweten en vloeken dak al gedaan heb op da ding!). Nu kijk, de vuurdoop hebben we doorstaan. We zijn op gang gekomen, en de rest zal wel volgen zeker? Natuurlijk waren er ook wat verbeter puntjes aan de les! Dit hebben we dan snel al aangepast in onze bundel en lesvoorbereiding naar maandag toe (moeten dan nog eens dezelfde les geven aan de leerkrachten). Dit heeft Sharon gedaan, en ik heb me gestort op de eerste sessie die we gaan geven aan de mensen van Skills. Deze sessie draait volledig rond Who am I?. Hierbij laten we ze kennis maken met zichzelf en dat is niet voor iedereen van zelfsprekend
Sharon en ik waren content van onze dag goede les, en al helemaal voorbereid voor maandag.. aja, da moest wel, want morgen, ja morgen dan is het zover.. onze allereerste ECHTE uitstap!!! Cho wat kijken we er al naar uit ook al zal het pijn doen om al rond 5u uit ons bed te moeten.. t is om een leuke dag tegemoet te gaan meer hierover morgen, aja want meer weet ik er zelf niet over.. alleen dat we richting blijde rivier gaan.
Broeder Thomas wist ons wel al te vertellen waarom deze rivier nu net de blijde rivier noemt:
Er waren een paar mannen en vrouwen welke elkaar kwijt raakten nabij de Canyon, de dames konden de mannen niet meer vinden en gingen huilen, hun tranen waar zo veel dat er potholes ontstonden in de rotsen en noemden de rivier dan ook de treur rivier. Vervolgens ging men naar de andere rivier, maar helaas hier geen mannen. Weer terug naar de Treur rivier om weer een potje te huilen, en dit proces herhaalde zich enkele dagen. Na verloop van tijd kwamen de vrouwen de mannen opeens weer tegen bij de andere rivier, waarop iedereen weer gelukkig was en de rivier de Blijde Rivier genoemd werd.
Vandaag niet echt de tijd gehad om fotos te nemen en ik wou mijn handen enzo wat sparen voor morgen
Morgen of overmorgen krijgen jullie hier meer over te horen!
Doodmoe was ik gisterenavond gelukkige zalig geslapen! Maar, deze morgen was ik precies nog niet uitgeslapen! En dat sleepte ik de hele dag met me mee
Broeder Johan had ons gevraagd eens ons programma voor de komende weken op te schrijven. We hebben dit (weliswaar in het zonnetje) gedaan, en aangevuld met de lessenbundels en andere documenten die we al gemaakt hebben. Toen begon het tot ons door te dringen dat we eigenlijk nog niet stil gezeten hebben wat stage betreft! Zeker als we horen wat anderen van de richting al gedaan hebben voor hun stage! Ze zullen zeker niet mogen klagen
DUS, hebben we besloten het wat rustiger aan te doen EN wat meer te genieten van alles wat er hier te beleven valt
Na onze lunch hebben we ons dus maar in de zon gezet! Zalig genieten t is hier weer goed warm (26° vandaag). Naar het schijnt is er in augustus hier nog redelijk veel wind (allé wat je veel kunt noemen), en vanaf september kan het hier snikheet zijn dat belooft!
Tegen 15u30 begaven we ons dan opnieuw op het terrein van de jongens van het internaat..
enkele kwamen een klapke doen.. Én, om mijn allerliefste mama (die ik héél graag zie!!!!) een plezier te doen, heb ik hen gesméékt om met mij op de foto te staan! En dit is het resultaat (k hoop dat je content bent muttie ).
We zijn dan opnieuw gaan kijken naar de jongens die de prachtige muziek spelen.. en om 18u30 gaan we dan gaan luisteren naar de repetitie van het koor. Naar het schijnt zingen ze zo prachtig!
Naast een planning voor onze stage, worden er ook wat plannen op touw gezet voor weekends.. Maar ik laat jullie liever in spanning afwachten.. jullie horen het de avond zelf dan wel (of de dag er na, als het wat laat wordt ). Wij kijken er alvast naar uit.. t gaat echt super worden! Hihihihi
Ok, om 18u30 zijn we eerst samen met de jongens van het internaat naar de kapel geweest om te bidden. Veel verstonden we er wel niet van, maar hier gebeurt dat dus nog altijd op de knieën! Daarna vergezelden we de jongens van het koor naar het muzieklokaal. Daar konden we genieten van hun prachtige stemmen! Amaaai, k verschoot nogal toen ze begonnen! Ik kreeg er zelfs kiekenvel van! Zo mooi, zo onbeschrijfelijk, niet te doen! Je zou aan gasten van 16 uit België moeten vragen of ze willen meezingen in het koor, en ze verklaren je zot! Voor de jongens hier is dat pure ontspanning.. kben der helemaal weg van..
We gaan ze zeker ook eens gaan bewonderen wanneer ze in de kerk tijdens een viering zullen zingen!
Oké, zo voelden we ons dus deze voormiddag! We zaten echt in de put. We voelen ons hier soms zo hulpeloos. We zijn een hele tijd bezig en toch hebben we dan het gevoel niets te hebben gedaan. Misschien ook omdat we nog geen zichtbaar resultaat hebben/kunnen (ge)zien! En, omdat er ook heel weinig feedback op ons werk komt... zaterdag begint dan gelukkig (wel heel onzeker) de eerste les.. éénmaal we daarmee zullen gestart zijn, zullen we misschien wat meer voldoening krijgen! Nu ja, Thats life here !
Gelukkig hebben we Baby wel wat op weg kunnen helpen met de computer. Toch iemand die we hebben kunnen helpen!
Hoofdje vol.
Stilte.
Op.
Dus we beslissen om deze middag gewoon NIETS te doen voor stage. Gewoon genieten van het mooie weer, en we zien wel verder!
Toen we na het eten ons in de zon hadden geïnstalleerd, kreeg ik plots bericht van Pax college. Ze zijn studentenkaarten aan het maken, maar er ontbreken van een 40-tal leerlingen een pasfoto. Dus vroegen ze mij om fotografe van dienst te zijn! Tuurlijk hapte ik toe, en de vele jongens keken me (meestal verlegen) in de ogen... En ook Sharon ontsnapte niet aan de pasfoto! Achteraf hielpen we de secretaresse met de fotos, via de computer, op de kaarten te plakken. Ons eerste zichtbare resultaat was binnen! (ook al had het niets met stage te maken).
Daarna hadden we een afspraak met broeder Sam. Normaal al om 15u30, maar het was 16u geworden tegen dat we er waren. Tjah, de computers werken hier dan ook SUPER traaaaaaaaaaaaaaaaaaaag! (kan dus geloven dat et hier nie vooruit gaat, alles werkt hier gewoon trager). Nu ja, de jongens van het internaat hadden dus al gedaan met sport en waren al volop beginnen poetsen. Hun kamers, kleren, ... Jammer, dat ze de vuiligheid op het domein laten liggen! We gaan hiervoor eens iets op touw moeten zetten! Broeder Sam nam ons mee en toonden enkele plaatsen van het internaat. Ook stelde hij ons ook voor aan enkele jongens waarvoor hij verantwoordelijk voor is. Hij is namelijk één van de boardingmasters. Omdat ze maar blijven moeite hebben met onze naam, kregen we elke een naam in het Sepedi. Broeder Sam heeft Sharon tot Mathabo gedoopt, en mij tot Lerato. Voor we de betekenis er van vrijgeven, zullen we het eerst nog eens dubbelchecken.
We beloofden broeder Sam dat we eens enkele leuke activiteiten zullen voorbereiden om te doen met de jongens van grade 8. Sharon heeft gelukkig in de scouts gezeten en kent enorm veel leuke spelletjes om met die jonge gastjes te doen!
De rondleiding eindigde met een bezoekje aan enkele muzikale jongens. Ze speelden prachtige muziek.. ZALIG gewoon! Ik had er uren, dagen, weken, ... kunnen naar luistern. Ik wou dat ik jullie er mee kon van laten genieten.. wie weet lukt het me, maar ik kan niets beloven!
De dag sloten we af met het languit in de zetel zitten, kijkend naar het VRT nieuws en de hoofdpunten van de Olympische Spelen. En dit vergezeld met broeder Luc en broeder Jos, twee zeer aangename broeders! Broeders waar we altijd terecht kunnen, broeders die ons weer wat moed kunnen inspreken!
Een nieuwe dag, een nieuw verhaal een rare dag, een raar verhaal Sharon en ik liepen vandaag op Pax rond gelijk twee kiekens zonder kop! Het ene moment gelijk nen zak patatten met onze handen in het haar (allé, hopelijk staat er geen haar op de patatten é!), de andere keer konden we geen weg met onszelf, en deden we zo onnozel gelijk jah, gelijk wa kun je nu onnozel doen? Wel ja, gelijk twee pubers met e fusee in under gat! Maar ja, neem het ons niet kwalijk. Tis de overgang zeggen ze kzie jullie al denken de overgang? jaja, de overgang van het droogseizoen naar het regenseizoen naar t schijn slaat alles dan wat tilt (ahum).
Tjah, hoe is de dag weer begonnen? aja, met de wekker, die *** wekker! Uit een bizarre droom werd ik teruggeflits richting aarde. k verschoot me dood. Nu begrijp ik waarom mensen soms van mijn flits verschieten.
Oké, toch maar opstaan zeker Want straks meeting met de HOD, en we zullen dan te weten komen hoeveel leerkrachten van de middelbare school de computertraining willen en wanneer het voor hen past. En raad is wie er niet is? Inderdaad, de HOD. Na meer dan een half uur was hij daar. En Oooo zoveel leerkrachten die geïnteresseerd zijn.. ik weet echt niet hoe we dat zullen moeten bolwerken. VIER leerkrachten, nie te doen! Gelukkig zijn diegene van de lagere school wel enthousiaster! Hier zijn er 8 à 9 leerkrachten! Ik denk dat ze praktisch allemaal toehappen maar het beste moet nog komen Ook de timetable voor de computerlessen voor de leerlingen van de lagere school is opgesteld. Deze lessen starten vanaf September, en dit telkens de maandag, dinsdag en donderdag van 14u tot 15u. En raad eens??? Inderdaad, dit zijn ook bijna de enige momenten dat de leerkrachten kunnen! Begrijp je nu dat we hier zo dikwijls met onze handen in het haar lopen? Ik hoop dat er toch nog een paar blijven staan tegen dat ik terug keer!! Daar gaat dus onze planning weer . We zullen nu een nieuw voorstel doen. De leerkrachten van de lagere school zouden we volgende week drie sessies geven van telkens een uur, en de leerkrachten van de middelbare school iedere woensdag van 14u10 tot 15u in September. Het zal dus kort en krachtig zijn!
Gelukkig verloopt de samenwerking met de mensen van Skills iets vlotter.. en ligt deze planning vast!
We liepen dus weer van teen naar tander op het domein, van de ene meeting naar de andere.. soms hebben we het gevoel dat we gewoon ter plaatse blijven trappelen. En dat maakt ons ook soms zo onzeker! Het is lastig geen resultaten van ons werk te zien! Maar geven het niet op en we blijven lachen, zo beuren we trouwens ook elkaar op, Sharon en ik! En, gelukkig kan broeder Luc ons ook geruststellen.. Thats just the way of life in South Africa!
Spelende kinderen,
Lachende gezichtjes,
Good afternoon,
Thobela,
Ach wat zijn ze zo lief die kleintjes van Paxana
En als ze me zien afkomen met mijn fototoestel, gaan ze automatisch poseren! Echt grappig die zijn gemakkelijker te trekken dan ons Sharonneke
Vandaag ook weer een klein salamanderke (of ist nu een hagedis, ach ja.. wat maakt het uit! Tzijn mooie beestjes..) gezien op het muurtje te zonnen. Durf je iets te dicht in zijn buurt komen, dan vlucht hij weg in één van de spleetjes! Hihi, maar ik vond zijn schuilplaats en floep daar verscheen mijn camera! Je moest hem zien rennen toen mijne flits afging! Hihi
Verder op de wc weer een grote, gestreepte spin gezien.. oei, zei broeder Luc die heeft zijn pyjama vergeten uit te doen. Nee, Sharon en ik hebben het niet zo voor spinnen. Velen zijn al moeten sneuvelen In onze kamer zijn er immers geen huisdieren toegelaten! De spinnen worden vanaf nu goed in de gaten gehouden. Spinnen, pas op voor Sharon en Noëmi, want dit zijn de spiderkillers (allé, voor zover we durven ).
Nu de zon weer haar blijde gezichtje heeft getoond, was de zin in een ijsje zo groot é! En wat stond er wel niet in de diepvries? Inderdaad, een doos vanille-ijs! Fruitsalade met een bolleke vanille, mmmmmmmmm.. dat smaakte! Maar, ze kunnen niet tippen aan de die van de DELISSIMO!
Na het lekkere dessert, eerst nog wat van het zonnetje genieten en wie kwam daar afgelopen? Onze Joyce, één van de werksters hier. En hoe dan nog, met een gevulde wasmand op haar hoofd! Niet te doen, ik bewonder die vrouwen zé! Oe dat die dan doen!
Het nieuwe verhaal is nu ten eind, en eigenlijk kun je het ook niet meer nieuw noemen é?! Maar oud ook niet?! Oké, het nieuwe verhaal dat nu niet meer nieuw is, eindigt hier .
Of wacht.. toch nog ietsnieuws. Een broeder is terug van weggeweest! Welkom broeder Jos! (btw ook een belg)
Maar nu ben ik echt weg en eindigt het nieuwe verhaal dat niet meer nieuw is hier. (allé na mijn knuffel en naam é!)
Gisteren beetje ontgoocheld in bed gekropen waarommoest internet juist dan uitvallen.. tjah, niets aan te doen zeker? Ach ja, ik zal stoppen met klagen en jullie niet verder laten wachten op het vervolg van mijn avontuur hier in Pax te Vaalkop.
Na een koude nacht, ook een koude dag achter de rug! L
Gelukkig laat het weer ons niet demotiveren de eerste week was enorm zoeken, niet weten hoe of wat we juist moesten doen.. we zaten (en zitten soms nog altijd) met onze handen in het haar! We moeten hier echt de dag nemen zoals die komt, want iedereen verandert hier met de wind net zoals onze opdracht hier
Maar kijk, we hebben eindelijk al een planning kunnen opmaken voor de komende weken hier.
-ma, woe, en vrij: vaardigheidssessies van twee uur rond het leraarschap met het team van de skills.
-Zaterdag voormiddag: computertraining aan het managementteam van Paxana.
-De vrije momenten in het weekend zijn gereserveerd voor eventuele uitstapjes met broeder Luc.
Dus iets meer duidelijkheid voor ons.
Toen we net van Baby kwamen, werden we opgehouden door broeder Luc. We vertelden wat over onze ochtend en onze meeting met Baby. Baby is ooit als poetsvrouw begonnen bij Pax en heeft haar ondertussen opgewerkt tot verantwoordelijke van de computers. Zij is voor het moment ook de enige die computerlessen geeft. Sommige mensen onderschatten haar, en zelf heeft ze ook heel weinig zelfvertrouwen. Broeder Luc vertelt ons dat juist een push nodig heeft! Dat ze een heel goede leerkracht is! In de namiddag hadden we dan opnieuw een afspraak met Baby, en dan hebben we haar wat peptalk gegeven je zag haar gezicht zo veranderen, verlegen maar toch content met de complimenten! Ze zag alles plots ook veel beter zitten
%%%FOTO1%%%
Rond 16u was het dan toch wel tijd voor een vieruurtje, onze mond plakte voor dood op naar de ontspanningsruimte. Nen warme chocomelk mmmmmmmmmmmmmmmmmmmm
En dan wat verhalen over onszelf uitgewisseld zo leren we elkaar beetje bij beetje beter kennen
Even later kwam ook broeder Luc erbij zitten hij begon weer te vertellen zoals niemand kan vertellen. Uren zou je naar hem kunnen luisteren. Hij vertelt dan over zijn periode als vrachtwagenchauffeur, die hem de hele wereld liet zien. En over zijn tijd als broeder én verpleger in Rwanda die man heeft zoveel gezien en meegemaakt in zn leven niet te doen!
Met gestokte adem en grote ogen zaten we te luisteren! De tijd vloog voorbij tot het plots al 18u was, en broeder Luc naar de kapel moest. Wij zijn dan nog even naar de kamer geweest en om 18u30 was het dan weer tijd voor het avondeten.. op naar de volgende verhalen.. zalig!
Dikke zoen
Noetje *
Ps: vandaag niet zoveel fotos getrokken (te druk bezig met andere dingen )
Waar denk je aan als je Zuid-Afrika hoort? Ja ok, de wilde dieren, maar aan wat nog? Ja, zwarte mensen, de mooie natuur, ja jij daar, zeg het nog eens.. inderdaad het mooie weer
Wel vannacht toen ik opstond om een plasje te gaan doen, was het niet rustig en stil.. nee, ik hoorde de bomen, de paarden hinniken, de wind loeide en loeide.. vlug kroop ik weer onder de lakens, en ging snel weer naar dromenland (allé aangenaam waren ze niet echt L ) maar toen ik s ochtends wakker werd, waren de schapenwolkjes van vorige avond wel verdwenen, maar de hemel was nu een en al wolk. Ook de wind was nog altijd niet gaan slapen. Het voelde onmiddellijk ook heel wat frisser aan.. brrr..
Plots voelde ik me eventjes in België..
Maar al gauw zagen we het positieve ervan in. We hadden nu geen excuus om het werk te laten liggen. We zijn er dan maar meteen ingevlogen, allé met msn op de achtergrond. Sharon heeft een basiscursus Internet gemaakt, en ik een basiscursus Word. Jaja, we hebben niet stilgezeten.
Na het middagmaal, hebben we ons dan even voor de tv gezet en naar CSI Miami gekeken. Jaja, ze hebben hier zelfs een satelliet! Toen we terug naar onze werkkamer gingen, ontdekten we een grote salamander (of toch iets dat er op trekt). Lief beestje, als t maar niet in onze slaapkamer komt!
De rest van de middag dan weer verder gewerkt.. en msn stond natuurlijk weer aan. En wie was er online? Ja hoor mijn allerliefst zusje! Ze zette de webcam aan, en wie zat daar voor mijn neus: Fabian, Elias en mijn zusje. Even later kwam Jissa er ook bij zitten. SUPER ZALIG!! Wat je de dag van vandaag toch allemaal nie kan é.
Om 18u30 sluiten we alles af om te gaan eten, maar als we terugkomen zijn er blijkbaar weer problemen met het Internet.. nee, zeg dat het geen waar is é.. hopelijk krijg ik dit er nog op, anders zal het met een dagje vertraging zijn!
Pfff amaai, hier eventjes paniek! GééN INTERNET! Oké ja, t gebeurt hier wel vaker dat er wat storingen zijn. Das beetje afhankelijk van het weer maar kijk, Internet is weer boven water gekomen en hier komt het vervolg van mijn verhaal
Gisteren met een klein hartje gaan slapen. De vlammen, de rook, ze bleven in mijn hoofd spelen. Machtig, spannend, maar ook beangstigend om te zien. Maar gelukkig geen vlucht moeten ondergaan, en veilig wakker geworden in mijn bedje zo'n 8000km van huis, in een kamertje bij de broeders van liefde. OEF!
Om 8u40 vertrokken richting stad, en aangezien daar ook vele blanken wonen, hoor je er ook meer de zuid-afrikaanse taal (vandaar de begroeting). In ons motor verlaten we al snel de hoofdweg. Dit geeft ons de kans om ook met de buitenwijken van Polokwane kennis te maken. Vroeger woonden enkel zwarten in de buitenwijken en int stad was enkel en alleen voor de blanken. Met de apartheid mochten daar geen zwarten komen. Blank en zwart leefden sterk gescheiden. De echt zwarte wijken van vroeger zijn hier praktisch niet meer te vinden. Velen zijn naar de stad getrokken, anderen hebben een stenen huis gebouwd, en verder zijn er ook nog vele nieuwe wijken bijgekomen. Je ziet er dus soms hele mooie huizen, villas afgewisseld met huisjes bestaande uit metalen platen. In deze laatste is het snikheet als de zon schijnt, en koelt het enorm af wanneer janneke maan de donkere aarde verlicht. Je moet ook weten dat de gezinnen hier veel groter zijn dan in België, en dat er dikwijls ook nog enkele generaties samenwonen.
De drukte komt ons weer tegemoet, we naderen de stad. Voor het rode licht moet je hier oppassen. Deze staat namelijk aan de overkant van het kruispunt (weeral zoiets raars), en dat links rijden vind ik toch ook maar niets. Maar naar t schijnt went het wel. Ik hoop het toch, want als ik zelf zal moeten rijden in oktober k hoop da we dan op tijd aankomen in Kaapstad
Langs de weg zie je soms ook nen hele troep mensen zitten.. wachten.. op de bus dacht ik, maar nee hoor. Het zijn mensen die op zoek zijn naar werk. Dus als je voorbeeld een schilder nodig hebt, kun je die daar gaan oppikken.
Eenmaal de stad in, is het één en al drukte om je heen. Het is dan ook zaterdag en de meesten gaan dan gaan shoppen. Broeder Luc zet ons af aan een grote supermarkt (vergelijkbaar met de Carrefour van bij ons). Een uurtje later spreken we opnieuw af aan de auto. Ze hebben zowat alles wat je ook in België kunt kopen, alleen is bijna alles hier maar half zo duur als in België. Eten, drinken, verzorgingsproducten, ja t is de eerste keer dat we echt prijzen zien hier in Zuid-Afrika, en wij die dachten dat het leven hier even duur was als in België. k ga hier toch eens kijken voor een nieuwe lens voor mijn camera (k heb je blaadje met de soort lens mee hoor Dieter , k dacht je weet maar nooit).
Na onze inkopen, waarbij chocolade niet ontbrak, zijn we nog iets gaan drinken in de Brazilian. Amaai das wa goedkoper dan bij ons aan de kust (en elders in België). Sharon en ik hebben beiden een frulata gedronken. Dit vanille-ijs gemixt met fruit (beetje milkshake-achtig, maar toch nog anders) en broeder Luc een caffé latté, en dit alles voor amper 4 euro! Bij ons zou je hiermee nog nie toekomen om één zon frulata te drinken.
Op de terug weg stond bij ene winkel een enorme file. Broeder Luc wist ons te vertellen de mensen daar hun elektriciteit kunnen kopen (ik zie jullie denken elektriciteit kopen, allé hoe doe je da nu? en da dacht ik net zo). Wel, het is niet zo dat de mensen daar zoals in België, iedere keer een rekening van elektriciteit in de bus krijgen. Nee, daar hebben ze zo een kaart (gelijk een prepaid kaart voor een gsm) die telkens moeten gaan opladen. Die kaart steken ze dan in een bakje thuis, en hebben ze elektriciteit tot er niets meer van waarde op de kaart staat.
Oeps is het al zo laat, en in t weekend eten we al om 12u voor middag. Broeder Luc neemt dan maar de hoofdweg, en we zijn net op tijd voor het middagmaal. Ik heb voor de eerste keer van de pap geproefd, dit is een droge maïsbrij. Lekker hoor. Dit wordt normaal met de handen gegeten. Pap is een typisch Zuid-Afrikaans gerecht, en is voor hen het basis voedsel, net zoals de aardappel dit is bij ons. s Morgens wordt dit klaargemaakt en is ze nog redelijk vloeibaar, dit eten ze dan als ontbijt. s Middags dan is de maïsbrij gestold tot pap en wordt het met vlees gegeten.
In de namiddag hebben we eens lekker genoten van het zonnetje, met een paar roddelblaadjes uit België (Als deze uitgelezen zijn, koop ik me er wel in het Zuid-Afrikaans..), een zonnecrèmpje, een rooibostheetje en een appeltje voor de dorst. Cho, dat kan toch zon deugd doen é
Later op de namiddag kwamen dan de eerste schapenwolkjes tevoorschijn, deze zorgden dan weer voor een prachtige zonsondergang..
Ondertussen wordt de aarde enkel nog maar verlicht door de mooie, fel schijnende maan!!
Heel de nacht liggen woelen, niet goed geslapen dus. En dan die wekker om 6u30 amaai mijn voeten. Had liever nog enkele uurtjes blijven liggen hoor.
Vandaag zijn we onder andere de lagere school (paxana) gaan bezoeken. We werden zeer vriendelijk ontvangen, en we legden onze plannen uit. De leerkrachten van paxana zijn echte leken in wat computers betreft. We zullen hier echt van nul moeten beginnen.
De leerkracht van grade 1 heeft ons dan in elke klas voorgesteld. Twas wel grappig. De leerlingen groetten de leerkracht wel zeer gedisciplineerd en in het Engels. Vanaf grade 2 leren ze hier Engels. In iedere klas mocht ik ook fotos nemen van de leerlingen. Giechelen dat ze deden. In sommige klassen zongen ze ook een lied en deden er soms een dansje bij. De liederen gingen vooral over God en hoe dankbaar ze hem zijn. Cho, wa zijn die kindjes toch koddig
Verder is het hier weer stralend weer, met een klein briesje wind.. het is hier zo rustig dat je zoveel dierengeluiden kunt onderscheiden.. zeer rustgevend..
Deze namiddag hebben we opnieuw met Baby (verantwoordelijke voor computervaardigheden) afgesproken. Ze heeft ons meegenomen naar het computerlokaal en al enkele minieme bundeltjes getoond met de hele hele basis van word en powerpoint. Verder had ze nog wat problemen met de computer van de leerkracht die blijkbaar niet meer verbonden was met het netwerk, zodat ze de bestanden van de leerlingen niet meer konden openen.
Verder heeft ze ons wat verteld over haar leven. Ze heeft 2 kinderen, en haar man heeft haar een paar jaar geleden verlaten en niets meer van hem laten horen. Zelf is ze met 9 kinderen thuis. Ze heeft enkel middelbare school geleerd, en heeft zowat op haar eentje de computervaardigheden ontdekt. Als je haar zou horen vertellen, merk je dat de mensen het hier wel hard hebben om rond te komen. De familie betekend enorm veel voor hen. Verder zoeken ze ook enorm veel steun bij God.
Ze heeft ons al uitgenodigd om eens een dagje in het weekend door te brengen. Zo kunnen we nog meer kennismaken met hun cultuur en dergelijke. Dit zal waarschijnlijk volgend weekend zijn. Ik kijk er al enorm naar uit!!!
Op 7 september huwt er een kennis van haar en zij is bruidsmeisje. Ze heeft ons gevraagd om haar te komen bewonderen. Lijkt me wel leuk om eens te zien hoe ze hier een huwelijk vieren.
Om 16u30 bracht broeder Luc haar dan naar huis en we mochten mee rijden. Verder hebben we nog een hele tour rond het Pax domein (zo groot dat het nie te doen is te voet) gedaan. Het gebied van Pax ligt in Vaalkop, en dit behoort tot de stad Polokwana.
We zijn eventjes gestopt bij een huisje die nog vele typische elementen had van vroeger. Ik wou een foto nemen en de bewoners van het huis kwamen al onmiddellijk buiten omdat ze ook op de foto wilden. Ze riepen ons bij hen en ik moest nog wat fotos van hen maken. Ze waren zeer vriendelijk. Verder zie je dan ook al meer uitgeruste villas (zelfs met satelliet). Dit zijn dan de rijkere inwoners. Verder zagen we ook een bijna uitgedroogde rivier. Er stond nog een klein beetje water in. Broeder Luc vertelde ons dat je er wel altijd water kunt vinden als je een put graaft. Ook in het regenseizoen staat er na een regenbui water in de rivier, maar door de hoge temperaturen zakt het waterniveau weer snel.
Op de dorre vlaktes zie je ook plots twee goals te voorschijn komen, met een heleboel kinderen die aan het voetballen zijn.. heel leuk om te zien!
Broeder Luc is al wat ouder maar nen hele toffen. Hij liet ons weten dat hij ons wel af toe eens zal mee nemen om de streek wat te verkennen. Verder heeft hij al heel wat meegemaakt. Hij was eerst timmerman, daarna vrachtwagenchauffeur en dan besloot hij bij de broeders te gaan. Hij heeft onder andere als verpleger ook in Rwanda gezeten. Zijn verhalen zijn hilarisch, aangrijpend, hij kan zo mooi vertellen en heeft een aanstekelijke lach. We hebben net (tijdens en na het eten) een goed uren naar zijn verhalen geluisterd. Hij heeft blijkbaar ook al heel wat kwajongensstreken uitgestoken, zelfs nu nog lapt hij er mensen bij.
De mensen hier spreken geen Zuid Afrikaans, deze taal is blijkbaar typisch voor de blanke boeren. Dus Heita da kennen ze hier niet.
Vandaag (13 augustus) om 8u opgestaan en op ons gemak gaan ontbijten. Het eten hier valt heel goed mee. Wij eten mee met de broeders. De gesprekken zijn soms hilarisch.
We zijn dan broeder Johan gaan opzoeken, maar hij had bezoek. Dus tijd om efkes van het zonnetje te genieten. Inderdaad hier een mooie blauwe hemel, en een warm zonnetje op ons gezicht. Deugd dat da kan doen, zeker als je uit het grauwe Belgiëland komt! ;-)
Je kunt de winter hier vergelijken met een zachte zomer bij ons. Tussen de 20 en 25 graden is het overnacht. Maar, als de zon weg is, koelt het enorm af maar ja, dan zetten we ons binnen en hebben we geen reden om ons verslag uit te stellen, en onze blog aan te vullen..
Vandaag al met de directeur gebabbeld, de verantwoordelijke voor de skills en iemand die informatica geeft. Beetje nagaan wat de behoeften zijn. Ondertussen hebben we al een klein beetje een beter zicht op wat onze taak hier zal zijn:
-de geïnteresseerde leerkrachten een basis aan computervaardigheden bijbrengen (dus echt van nul beginnen). En dan ook tonen hoe ze de verschillende programmas kunnen gebruiken bij hun lesvoorbereidingen en bij het lesgeven zelf.
-de opvoeders van het internaat een training geven in skills (vooral rond discipline dan). De meeste hebben namelijk nooit geleerd hoe ze met jongeren moeten omgaan.
-de vier personen die rond skills werken wat training geven rond didactische werkvormen, lesvoorbereidingen maken, omgaan met leerlingen,
Deze laatste zal onze hoofdtaak zijn. We gaan dit natuurlijk niet allemaal kunnen verwezenlijken, en we mogen er natuurlijk ook niet té veel van verwachten, want de mentaliteit van de leerkrachten is blijkbaar beneden alle peil, en er zijn er weinigen echt gemotiveerd!
Raad is dus altijd welkom!
Verder zijn de mensen hier zeer vriendelijk, en van de blikken van de leerlingen zijn heel vaak op ons gericht als we hen passeren. Baby, de vrouw die informatica geeft en betrokken is bij de skills, heeft ons vanmiddag dan meegenomen naar het sportterrein. Er was onverwachts een sportdag (jaja, het is niet zo als in België dat alles al weken of soms maanden op voorhand wordt gepland). Er waren ook leerlingen van andere scholen aanwezig en er werden competities gespeeld tussen de verschillende scholen. We zagen een basketbalwedstrijd en een voetbalwedstrijd. Er hing een heel leuke sfeer! De winnende ploeg bij het voetbal begon dan spontaan te dansen, plezant om te zien!
De dag verliep dus zeer op het gemak! Met vele momenten dat we van het zonnetje kunnen genieten hier kennen ze gewoon geen stress, alles loopt op het gemak! Daar moet ik toch ook nog wat aan wennen, die stress zit namelijk nog in mijn lijf nu ja, da zal wel wegebben zeker.
Morgen hebben we om 7u15 afspraak met de leerkrachten van het secundair onderwijs en om 7u30 een meeting met de head of department. Uitslapen zit er dus morgen niet in!
Tegen vrijdag zullen we dan ongeveer een programma opgesteld hebben van wat we de komende weken zullen doen
Velen hebben het maandag wel gehoord in de media dat er enorme stakingen waren op Zaventem.. Het was dus even stressie voor ons om te vertrekken. Zouden we kunnen vertrekken? Als er vertraging zou zijn, zouden we onze vlucht in Frankfurt dan nog halen? Zal onze bagage meekomen? vele vragen speelden door ons hoofd!
Uit eindelijk konden we op het normale uur vertrekken, maar de kans zat er dik in dat onze bagage pas enkele dagen later zou toekomen. Éénmaal aan de juiste gate zagen we een bagagewagentje van flightcare afkomen. Spannend zaten we af te wachten.. en ja hoor onze rugzakken waren mee, op de band het vliegtuig in. Weer een zorg minder dus.
Eindelijk het vliegtuig op. Een korte vlucht naar Frankfurt en dan de enorme nachtvlucht richting Johannesburg. Het vliegtuig was goed uitgerust, dus dat viel heel goed mee. Efkes kunnen dommelen, maar slapen zat er niet in. Gelukkig was er ook muziek en films aan boord. Het schermpje voor ons had twee instellingen, een kleurrijke en een sombere.. natuurlijk kozen we voor de kleurrijke! Toen we een film wilden bekijken, stelden we vast dat vele films niet beschikbaar waren. Jammer, want er zaten vele mooie films tussen. Na ongeveer vijf uur vliegen hadden we uiteindelijk door dat die kleurrijke instelling voor kinderen bedoeld is, en dat je dan enkel de kinderfilms kunt bekijken..
Daarna dan toch nog ne prachtige film kunnen meepikken (Tsotsi).
Rond 8u kwamen we uiteindelijk aan in Johannesburg. Broeder Johan stond ons daar op te wachten. Er volgde nog een lange rit richting Pax te Polokwane. Wat opviel waren de dorre vlakten. Net of het al weken niet meer geregend heeft.
Rond 13u zijn we daar toegekomen. We zijn dus in totaal 24u onderweg geweest. Vlug een middagmaal binnengespeeld. Onze kamer geïnstalleerd en siësta gehouden. dat deed deugd om zo weer eens in een bed te liggen. Daarna kregen we een korte rondleiding op het domein. Eerst de boerderij, de computerklassen, het internaat, de secundaire school, de lagere school, heel groot sportdomein, velden met gewassen, we maakten kennis met de RUST! Heel stil en zo rustig. Ver van de drukte, ver van de stad
We zijn uitgeput, en na het avondmaal verlangden we om jullie mee te delen hoe het hier is. We kregen een kabel om onze laptop aan te sluiten, maar jammer genoeg lukt het niet. We krijgen slechts een beperkte verbinding. Dan maar snel op een pc van het domein (enorm traag), een mailtje naar thuis gezonden. Veel te moe om ook nog eens mijn blog aan te vullen. Hopelijk wordt dat probleem snel opgelost!
dit huisje met de twee ronde hutjes en het hutje in het midden, is hoe ze vroeger hun "huizen" bouwden.
hihi
Spelende kinderen,
Vandaag ook weer een klein salamanderke (of ist nu een hagedis, ach ja.. wat maakt het uit! Tzijn mooie beestjes..) gezien op het muurtje te zonnen. Durf je iets te dicht in zijn buurt komen, dan vlucht hij weg in één van de spleetjes! Hihi, maar ik vond zijn schuilplaats en floep daar verscheen mijn camera! Je moest hem zien rennen toen mijne flits afging! Hihi
