zweef met je gedachten mee door het prachtige South Africa...
23-10-2008
20 oktober
Thobela!
Vandaag stond veel op ons programma. We hebben namelijk een tour geboekt. Rond 8u30 kwamen ze ons ophalen met een minibusje, waar nog drie andere mensen uit de USA inzaten. Onze gids, Jenny, vroeg bij aanvang onze namen en stelde ons voor aan de anderen. Dat vond ik al heel positief. Het zag er naar uit dat het heel persoonlijk zou worden. Onderweg naar onze eerste stop, iets voorbij Simons town, kregen we al heel veel uitleg over de omgeving, gebouwen die we onderweg tegen kwamen, etc.
Omdat wij de pinguins al in Bettys bay hadden bewonderd vonden we het een beetje stom om nog eens te betalen voor juist dezelfde pinguins. Terwijl de anderen dus de pinguins bezochten, konden wij wat rondlopen tussen de kraampjes die er waren opgesteld. Sharon heeft daar een boekenstaander gekocht in de vorm van een giraf. Ze heeft tot de helft kunnen afdingen. Pinguiussen vertrouwde de gids ons ook toe dat de omgeving met de pinguins die wij hebben bezocht veel mooier is dan deze hier. Het is in Bettys bay ook veel minder toeristisch en dus veel minder volk. Je loopt als het ware tussen de pinguins
Terug op de bus richting Kaap de goede hoop
We reden de kustlijn af en konden genieten van prachtige uitzichten. We konden zelfs walvissen zien! Eenmaal we het reservaat binnen reden, konden we ook mooie bloemen bewonderen. We zagen ook struisvogels met hun kleintjes, bonte bokken, baboons en een schildpadjes. Kaap de goede hoop is het meest westelijke punt van Zuid-Afrika en je hebt er een prachtig uitzicht op de Atlantische oceaan. Hier komen ook veel windsurfers en zeilers naar toe Iets verder op heb je dan Cape Point. Je kunt daar niet op met de auto, maar wel met een kabellift of te voet. Om toch maar weer geld uit te sparen en om onze conditie weer wat op pijl te brengen, kozen wij de lastigste weg. Omdat we ook niet alle tijd van de wereld hadden, hebben we de berg op een rap tempo beklommen. Doordat de lucht ijler werd, pakte het wel wat op mijn adem. Toch was ik blij dat ik het te voet kon doen wat een uitzichten zeg!!! Helemaal aan de top stond een vuurtoren en heb je een zicht op de plaats waar de Atlantische en de Indische oceaan zich vermengen. De Atlantische oceaan heeft een gemiddelde temperatuur van 12°C en de Indische oceaan heeft een gemiddelde temperatuur van 19°C. Inderdaad dat dacht ik ook, zon verschil! Ja bij mij is de keuze voor een zwemtje snel gemaakt
Op de terugweg werden we opgestopt door baboons op de weg één manneke had helemaal geen gènes hihi de foto spreekt boekdelen!
Amaai, de voormiddag was al super interessant. Je kunt de tour perfect ook op je eigen doen, maar het is wel eens leuk om meer details te weten te komen van een gids!
Rond 13u45 zette ze ons allemaal af aan het Waterfront. Het koppel van de USA ging ons vanmiddag niet meer vergezellen. Zij gaan namelijk naar het Robben Island. Zij gingen samen iets eten in Henries pannenkoekenhuisje, maar wij zetten ons ergens op een bankje in de zon en aten we ons zelf klaargemaakte picknick op. Zoals gewoonlijk brood met kaas hihi. Twee maal op restaurant per dag kunnen we toch niet veroorloven. Zeker als je weet dat onze trip van vandaag R 640 kost. Toen we gedaan hadden, zagen we het Amerikaans koppel juist vertrekken. We gingen hen nog even goeie dag zeggen en de man stak ons plots R 100 toe Wij wilden dit niet aanvaarden, maar we moesten het aannemen. Ze vonden het sjiek wat we als stage gedaan hadden en ze hebben zelf twee zonen die aan de universiteit zitten en weten dus dat wij studentjes niet zo veel geld hebben. Ik was er eerlijk gezegd niet goed van maar k vond het wel sjiek van die mensen zeg! Normaal geven toeristen geld aan de arme bevolking hier, toch niet aan twee studentjes die hier rondtrekken grappig, vreemd,
Rond 14u werden we dan weer opgepikt en bleven we dus maar met drie toeristjes meer over We reden de wijnstreek binnen richting de eerste wijnboerderij te Paarl, om voor het eerst in mijn leven als een echte wijn te proeven. We kregen eerst een rondleiding waarbij wat meer uitleg werd gegeven hoe de wijn werd klaar gemaakt. We kregen vele soorten wijn (witte, rode en rosé) voorgeschoteld en daarbij verschillende soorten kaas! Het was heerlijk om te doen! We kochten daar dan ook onmiddellijk wat kaas om de rest van de week door te komen. De traditie voor onze lunch, namelijk brood met kaas, houden we aan tot het einde van de week hihi.
Op naar Stellenbosch we toerden eerst wat rond in de stad en Jenny toonde ons verschillende interessante en leuke plaatsjes, onder meer de welgekende universiteit van Stellenbosch! Vanuit ons busje was ik ook gefocust om de fietsenwinkel te vinden van die mensen uit Middelkerke, maar jammer genoeg is me dit niet gelukt We reden dan verder naar een tweede wijnboerderij, waar opnieuw wijn konden proeven. Deze wijn (ik koos er voor om witte wijn te proeven) vond ik beter dan de vorige! Het verschil tussen beiden is dat de tweede wijn niet in een houten vat heeft gezeten. Daar heb ik een klein flesje witte wijn gekocht (de naam ontsnapt me even) en een zoet wit wijntje die meer een dessertwijn is. Jaja, sommigen onder jullie zullen de gelukkigen zijn die mee zullen kunnen proeven van de lekker wijn hier!!!
Rond 18u waren we dan terug aan onze guest house. Ik nam snel een douche en dan begaven we ons naar het Waterfront voor ons avondeten. We besloten naar Henries pannenkoekenhuisje te gaan. En, met die R 100 die we hebben gekregen, moesten we maar R 15 bijleggen om ons gevulde pannenkoek met bobotie te betalen! Zo hebben we nog eens goedkoop gegeten é
het was weer een héél geslaagde dag! Ik heb er super van genoten
lieve groetjes
Noetje*
Och ja, vanavond kan ik na 20 dagen eindelijk nog eens op Internet!
Normaal zouden we vandaag de Tafelberg beklimmen, maar aangezien het helemaal overtrokken was deze morgen zijn we toch niet richting deze berg vertrokken. Onze gastheer zou vandaag ook bellen naar het boekingskantoor voor Robben Island. Gisteren kregen we namelijk te horen dat deze al volboekt zou zijn voor twee weken ver. Toen we aan de ontbijttafel zaten kwam hij ons vertellen dat het kantoor nog niet open was, maar dat er waarschijnlijk nog twee plaatsen vrijgekomen zijn op woensdag. Cho dat zou fantastisch zijn! Tegen 9u zou het kantoor open zijn en dan gingen we opnieuw naar onze gastheer. Hij belde nog een keer, maar deze keer kregen we te horen dat er deze week nog geen annuleringen waren en dat de kans dus klein zal zijn om naar Robben Island te gaan. Vol ontgoocheling gingen we terug naar onze kamer, maakten onze lunch klaar en pakten we onze zak om richting het Waterfront te vertrekken. We hadden nog enkele brochures doorgenomen en zagen een begeleide tour die Stellenbosch en Cape Point combineert. We toonden de route aan onze gastheer en die vond het een hele mooie tour die we zouden doen, en boekte onmiddellijk onze tour. Normaal gezien zouden we dit morgen doen, maar aangezien het zondag is, moest hij nog een bevestigings telefoontje krijgen. Maar deze tour zullen we zeker en vast nog kunnen doen deze week.
We vertrokken dan richting het Waterfront en wandelden het eerste winkelcentrum binnen. Het was nog geen 10u dus de meeste winkeltjes waren nog gesloten. We wandelden op ons gemak verder en stilletjes aan begon er leven te komen daar aan de haven. We deden enkele typische winkeltjes en merkten al onmiddellijk op dat alle prijzen hier al een stuk duurder zijn dan in het binnenland van waar we komen. Maar o zo mooie dingetjes Ik zou zo veel willen kopen, maar ja Vandaag ga ik ook nog niet te veel kopen, want we moeten nog de typische marktjes doen en daar vindt je meestal nog mooiere dingetjes, goedkoper (of je kunt afdingen) en je helpt er de plaatselijke bevolking mee!
Om 10u25 kwamen we dan aan aan het punt waar je kunt vertrekken naar Robben Island. Net er voor had een vent ons nog een tour voorgesteld met een super snelle boot, die rond Robben Island vaart en ook nog walvissen gaat spotten. We houden dit als alternatief in ons achterhoofd indien er deze week geen plaats meer vrij zou komen voor Robben Island zelf. Maar zoals ik al zei, om 10u25 kwamen we aan aan het vertrekpunt voor Robben Island. Sharon en ik hadden beiden het gevoel dat we toch maar eens naar binnen moesten gaan. Ik stelde dan voor om aan het loket voor de tickets toch maar eens moesten gaan vragen of er toevallig geen plaatsen meer vrijwaren. Ik vroeg dit dus aan die madam, en die zei met een grappige glimlach Yes, at 11 oclock. Onze mond viel open en we vroegen onmiddellijk twee tickets. Zonder het goed en wel te beseffen zaten we dan toch op het schip richting Robben Island!
Beiden met ons hoofd in de wolken, super content, ongeloof, verrast, we konden onze oren niet geloven toen de madam zei Yes, at 11 oclock hihi Zou het klavertje vier die ik eergisteren gevonden heb dan toch werken?! In ieder geval, wij hadden super veel geluk.
Op de boot kregen we een film te zien met wat uitleg over de geschiedenis van Robben Island. Op Robben Island zelf kregen we eerst een rondleiding van een ex-gevangene in de verschillende cellen e.d. De gevangenis bestond uit verschillende secties. De ene secties had cellen waar meerdere gevangenen samen zaten. Zei hadden ook in hun cel een wc en douches. Daar kregen we de menu te zien van de gevangene. Het erge was dat daarin ook nog eens een onderscheid gemaakt werd tussen de Indiërs en kleurlingen en de zwarten. De zwarten kregen veel minder, nooit brood, geen confituur, veel minder koffie, doordat ze gezamenlijk cellen hadden, gaven de Indiërs en kleurlingen dikwijls wel eens iets door aan de zwarten. Bij de individuele cellen kregen we onder andere ook de cel van Nelson Mandela te zien. Deze cellen zijn super klein en de gevangenen kunnen er niet naar toilet ofzo als ze opgesloten zitten (dit is van 16u30 tot 7u). t Is verschrikkelijk om dit te zien die mensen moeten nogal afgezien hebben. De gids vertelde ons dat hij op Robben Island zelf maar 6 maanden heeft gezeten, maar dat het voor hem wel 60 jaar leek! De gevangenen werden gemarteld, niet alleen fysiek maar ook psychisch.
Na deze rondleiding in de gevangenis zelf, stapten we de bus op en deden we een tour rond het eiland. Ook hier was een gids mee en stopten we aan verschillende belangrijke plaatsen. Er is ook nog altijd een dorpje daar waar mensen wonen. Dit gaat dan vooral om mensen die voor het museum werken, gidsen en ander personeel. Er is zelfs een lagere school voor hun kinderen. Amaai, ik zou daar toch niet graag wonen hoor!
Om het hele verhaal over Robben Island uit de doeken te doen, zou ik hier volgende maand nog zitten. Er bestaan boeken hierover en je hebt natuurlijk ook het internet die je kunt raadplegen. Ik zeg je één ding: Als je ooit naar Kaapstad gaat, dan moet je dit zeker op het programma zetten! Maar, boek vroeg op voorhand, desnoods nog vanuit België!
t Was echt de moeite om te doen! En tijdens onze terugvaart naar het vaste land zwom er op een gegeven moment een dolfijntje naast ons sjiek é!
Terug aan het Waterfront zijn we dan eventjes terug gekeerd om ons een lekkere crème te kopen bij Haagen Daz (of hoe je dat ook schrijft). Eindelijk nog eens een horentje! Ik nam een bol caramel-apple crumble en een bol caramel-vannille-brownie, en amaai was da lekker. Onderweg konden we ook genieten van het vele straattheater. Vakantiestemming alom
Na ons lekker ijsje zijn we dan naar de Art&craft market geweest. Kunst, kledij, souveniertjes, en leuke hebbedingetjes mooie dingetjes. Er zat ook een Afrikaans die zo typische afrikaanse kapsels in je haar legt. Ik wou eerst dreadlocks leggen, maar toen ze zei dat het permanent is en de enige manier om ze eruit te krijgen je haar heel kort knippen is, zag ik het toch niet meer zitten. Ik ben wel enorm aan het twijfelen om vlechtjes te laten leggen
Eenmaal terug in ons guest house, vertelden we onze gastheer dat het ons toch gelukt was om naar Robben Island te gaan. Hij was heel verrast, maar ook blij voor ons. Een ze wijn- en Cape point-tour is ook geboekt op morgen jaja, we gaan nog tijd te kort komen hier in Kaapstad!
Tegen 19u zijn we met de auto richting Camps bay vertrokken. Onze gastheer vertelde ons dat er daar juist over de baan aan het strand allemaal terrasjes en leuke restaurantjes waren, én niet te duur. Wij dus daar naar toe en we hebben nog even kunnen genieten van de zonsondergang Ons oog viel op een gezellig cafeetje, met terras, waar je ook lekkere dingen kon eten. Er stond ook al een installatie klaar voor één of andere band die kwam optreden. Vandaag koos ik voor de kleinere calamares ringen in een soort look sausje met kerstomaatjes en feta met lekkere basmati rijst Toen we ons eten voorgeschoteld kregen, begon ook de band met spelen. Het waren drie jonge gasten die covers deden, o.a. the passenger van Paul Simon t Was super gezellig, heel lekker, zalige muziek, opnieuw een hele leuke avond.
Toen ik vanmorgen wakker werd, zag het er maar grijs uit buiten. Maar eenmaal we naar de ontbijttafel gingen, was het al helemaal aan het opentrekken! Joepie, misschien zullen we dan toch de walvissen zien!!
Rond 9u30 vertrokken we dan eindelijk richting Hermanus. Eerst nog een stukje door de bergen en genieten van de verschillende landschappen en daarna kwam de zee eindelijk weer in zicht. Aangekomen in Hermanus zijn we eerst bij een Spar gestopt om wat brood te kopen. Iets verderop zagen we dan een parking en vroegen we aan één van die mensen die op de autos letten waar we de walvissen kunnen bewonderen. We waren er blijkbaar vlakbij en zetten onze auto dus op de parking. Met onze picknick in de hand vertrokken we richting de zee en zochten we een plekje op de rotsen. Amaai, die walvissen komen echt dicht! En zo veel! Zo zalig om te zien. Soms zie je een staart, soms springt er ééntje, maar vooral veel walvissen die gewoon zwemmen en die dus maar efkes boven komen. Zalig op ons gemak op een rots met onze kodak in de hand Picknicken genieten van het prachtige weer walvissen spotten Gewoon heerlijk! Daarna hebben we daar ook nog langs de kustlijn even gewandeld. Er was ook net een marktje, dus konden we het niet laten om daar ook eens rond te snuffelen hihi.
Rond 14u reden we dan verder langs de kustlijn richting Betties Bay. Het was even zoeken, maar uiteindelijk hebben we de plaats gevonden. De pinguins! Zon grappige beestjes. En ze waren met zo velen. Ik vind het nog altijd raar dat deze beestjes hier in Zuid-Afrika kunnen overleven. Ik dacht dat je pinguins enkel op het ijs aan de polen terug vond, maar blijkbaar kunnen ze ook tegen de warmte! t Was echt sjiek om ze te zien. We zagen zelfs een koppeltje kussen. Ze kwamen ook soms heel dichtbij!
We waren heel blij dat we deze route hadden genomen, want normaal volgens onze routeboek zouden we een heel andere weg moeten nemen. Normaal zouden we vandaag langs Frenchhoek en Stellenbosch moeten gaan (de wijnroute dus), maar die zouden we dan wel eens doen vanuit Kaapstad. Het was echt een ideale dag om walvissen te spotten, want wanneer het weer niet denderend is, komen ze meestal niet zo dicht en springen ze niet uit het water.
De route langs de kust was zalig! Zulke uitzichten had ik nog nooit van mijn leven gezien!
Dan kwam het spannende moment, Kaapstad binnen rijden en onze weg vinden. Maar zonder veel problemen vonden we onze weg. Alleen onze lodge zat goed verdoken! We waren ze blijkbaar al gepasseerd, maar we hadden ze niet gezien. We kwamen opnieuw op de grote baan uit en merkten dat we dus verkeerd zaten. We hebben onze auto dan maar aan de kant gezet en eerst eens te voet terug gekeerd om onze lodge te zoeken. Met de auto is dat namelijk niet evident omdat vele straten éénrichtingsverkeer zijn maar kijk, we vonden onze lodge uiteindelijk en ze ziet er zeer verzorgd en gezellig uit. Iets buiten de drukte, maar toch nog dicht bij alles. Daar aangekomen kregen we wat uitleg over de uitstapjes die we konden maken, en hoe de lodge in elkaar zat. Heel belangrijk: gratis internet
Eindelijk konden we eens alles netjes opbergen in een kast i.p.v. altijd alles opgepropt in onze rugzak te laten. Eenmaal geïnstalleerd, namen we een douche en vertrokken we te voet richting het Waterfront. De dichtste maar ook de duurste restaurantjes L. En we moeten dan nog eens kiezen tussen meer dan 60 restaurantjes oeioei dat wordt moeilijk! Met de prijzen in ons achterhoofd kozen we dan maar weer voor een Italiaan, die goedkoop en gezellig was. We namen beiden een lekker door het huis klaargemaakte lasagne en een fles witten wijn! We genoten enorm van onze eerste avond in Kaapstad! Een drukke bedoening was het, veel straatanimatie, winkeltjes die lang open zijn oeioei, Kaapstad wordt een ramp voor onze portemonnee!!!
Vannacht opnieuw super geslapen. We zijn wel redelijk vroeg opgestaan, maar dat doet er nie toe WANT de zon schijnt!!!
Het ontbijt was het beste ontbijt dat we hier al gehad hebben Weer zo sjiek! Op onze tafel zelf stonden twee kleine kannetjes met twee soorten fruitsap. Verder was er een fruit buffet, een granen buffet (verschillende soorten cornflakes dus), vele soorten broodjes (lekkere bruine broodjes!), en natuurlijk ook de eitjes, spek, tomaatjes, e.d. Tijdens het ontbijt verontschuldigd Sharon haar zich om naar t toilet te gaan. Ze heeft al enkele dagen last van haar darmen en ja hoor, ze heeft last van diarree. Niet leuk zo, zeker als je aan het rondtouren bent.
Jammer dat we in deze guest house niet meerdere nachten verbleven. Zon mooie tuin met verschillende verdiepjes, een zwembad met ligzetels er rond, én een prachtig uitzicht!
Na het lekkere ontbijt vertrokken we dan richting de Safari Ostrich farm. We waren te laat voor de eerste tour en te vroeg voor de tweede tour. Dus maar nog efkes wachten in het zonnetje. Om 9u30 begon onze tour dan. Gelukkig waren we maar met een kleine groep, dat is altijd plezanter. Eerst kregen we een film te zien over de boerderij zelf en over hoe men voor de struisvogeleieren zorgt, over de kwekerij, de pluimen, e.d. We mochten ook eens een struisvogelei vasthouden, en amaai da is zwaar (1,4 kg dacht ik). Het ei is een heel stevig ding, we mochten er zelfs eens op gaan staan om dat te testen. Verder wordt er van het struisvogelleer handtassen, schoenen, portemonnees, e.d. gemaakt. We gingen de struisvogels zelf gaan bewonderen en ook enkele soortgenoten. Onder de soortgenoten heeft enkel de struisvogel maar 2 tenen, de rest heeft er 3. We kregen dan ook wat anatomie over de struisvogel. Hij loopt bijvoorbeeld enkel op zijn tenen, hij kan overdag 3,5 km ver zien en s nachts 50 m, hij kan over een afstand van 3 km een snelheid van 40 à 60 km/u halen Op het einde kregen we dan de kans om eens op een struisvogel te zitten of er mee te racen. Niemand zag het zitten om met zon beest te racen, en enkel ik waagde kans om eens op de struisvogel te zitten. k Ben blij dat ik het gedaan heb het was maar een raar gevoel, zeker toen hij zn kop draaide en recht in mijn ogen keek hihi. Als jullie het willen zien, het staat allemaal op video hihi
Als laatste raceten twee struisvogels met een man op tegen elkaar. Grappig om te zien hoor! Haha.. Och, t zijn zulke grappige beesten é
Daarna reden we eerst terug naar Oudshoorn om te tanken en dan vertrokken we richting Swellendam. Hiervoor namen we de R62, of beter Route 62. Deze route heeft een zeker overeenkomst met de legendarische Route 66 die de stedelijke en landelijke gemeenschappen tussen Chicago en Los Angeles verbindt. Op de route kom je vele kleine dorpjes tegen die zich al 40 jaar in een soort winterslaap bevinden. Verder zie je opnieuw hele mooie landschappen om je heen, van mooie bomen, bloemen, gewassen tot hele hoge bergen met bomen of enkel rotsen. Op een bepaald moment zit je zelfs helemaal ingesloten in de bergen prachtig gewoon!
Onderweg zouden we normaal warmwaterbronnen tegenkomen. We hadden er ons al helemaal op voorbereid om er zalig van te genieten. Toen we er eindelijk aankwamen, bleek onze warmwaterbron niet veel vets te zijn. Ze was eigendom van een lodge en bestond gewoon uit een klein zwembadje. Mijn prachtige voorstelling vloog helemaal in stukken En we hadden er zo naar uitgekeken Jammer! We besloten om daar dan gewoon in het gras te picknicken en van het zicht en het zonnetje te genieten om dan na de lunch weer verder te trekken richting Swellendam. We zullen daar wel in het zonnetje aan het zwembad liggen. We moesten de Tradouwpas ( wat de manieren van de vrouwen betekend) nemen, wat ons tussen de bergen leidde met vele haarspeldbochten. Maar je kon opnieuw zalig genieten van de omgeving! Toegekomen in onze lodge werden we opnieuw teleurgesteld GééN zwembad, oh neeee! En het stadje zelf was ook niet veel soeps.. Dan maar wat in het gras gelegen met wat muziek
Recht voor ons guest house is er gelukkig wel een Italiaan, en we hebben er al onmiddellijk een tafeltje voor twee gereserveerd voor deze avond dat zal smaken maar daar meer over na het diner hihi.
Op mijne menu stond:
Een heerlijke vegetarische pizza!
t Waren echt hele lekkere pizzas, zo met een flinterdunne bodem, alleen jammer dat de messen niet zo goed sneden hihi.
Door de weinige slaap van de vorige nacht, ben ik gisterenavond als een blok in slaap gevallen. Toen mijn wekker ging deze morgen kwam ik van een heel andere wereld Ik hoorde het regenen voor dood t Is gelijk ze hierboven weten dat we bijna naar België terug gaan en er ons op voorbereiden.
De tuinroute is in de regen al de moeite om te zien, hoe moet het dan niet zijn als het stralend weer is? Het uitzicht was zelfs soms heel mysterieus door de wolken die zo laag hingen. Nu, i.p.v. onmiddellijk door te rijden naar la plume, ons guest house, bezochten we eerst de Cango caves. Dit zijn grotten die vroeger door de bushmen werden bewoond. In de grotten konden we stalagmieten, stalagtieten en natuurlijk gevormde zuilen bewonderen. Het was zeker de moeite, alleen was de groep wel heel groot. t Is raar hoe die mensen in die grotten konden overleven zo in de pikkedonkerte. We hadden een goede gids en in de drumzaal heeft hij de kliksong, in hun taal worden namelijk bepaalde klanken met een klik weergegeven, en de pata pata song. Mooi gedaan hoor!
Toen we terug richting Oudshoorn reden, twijfelden we of we nu al dan niet de Cango wildlife ranch zouden bezoeken of niet. We hebben op de parking onze broodjes eerst opgegeten en daarna zijn we dan eens gaan informeren naar de prijs. Deze leek ons zeer redelijk, dus zijn we het park binnengegaan. Eerst zijn we zelf naar de slangen, de varaan, stokpaardjes, de wasabys en de wallabys gaan kijken. Daarna begon de begeleide tour met de gids. We kregen vele tropische vogels, vleermuizen, vissen, krokodillen, schildpadden, ringstaartaapjes (cf Madagascar), flamingos, gieren, cheetas, leeuwen, tijgers, e.d. te zien. Daarbij kregen we nog een hele goeie uitleg erbij. Het was een uitstekende gids. Als je wou kon je dan ook nog, mits betaling, op de foto met een krokodil, cheeta of tijger of je kon in kooi het water in tussen de krokodillen. Dit heb ik wel niet gedaan hihi. Cho die kleine cheetas waren zo lief, koddig en speels
Natuurlijk is het spectaculairder om deze dieren in het wild te zien, maar toch vond ik het heel interessant en de moeite om dit park te bezoeken. We hadden ook geluk dat het niet meer regende en stilletjes aan begon open te trekken. t Was echt tof.
Doordat het zo interessant was in het park zijn we er wat langer blijven plakken, waardoor we niet meer de safari met de struisvogels konden doen. Dat zal voor morgenvroeg zijn. We reden dan maar door naar la plume in Volmoed. Amaai wat een sjieke bedoening. Ik denk het sjiekste wat we tot nu toe gehad hebben en met een heel mooi uitzicht! We werden al onmiddellijk uitgenodigd voor een drankje op het terras aan de receptie en zo konden we genieten van het prachtige uitzicht samen met een glaasje wijn heerlijk! Onze lodge trouwens heette Chicks hihi
Er werd ons een diner aangeboden voor R195 in de lodge zelf, maar dat was natuurlijk niet verplicht. Ze hadden ook menus van restaurantjes in het stad liggen. Maar de menu klonk zo lekker en omdat we anders nog helemaal terug naar Oudshoorn moesten met de auto, besloten we toch maar te dineren in la plume.
DE MENU:
minestrone soep
salade buffet
struisvogel met warme groentebuffet
dessertbuffet
Bij het eten kozen we voor een semi zoete wijn De Krans. Het restaurant was super sjiek (ja ik ben dan ook nie gewend om sjiek te gaan eten é) en het eten héél lekker. Struisvogel is heerlijk, veel beter dan een gewone biefstuk!!! Na het eten hebben we nog wat ervaringen uitgewisseld met een Hollands koppel.
BESLUIT:
Ondanks het Belgische weer is het wel nog een plezante, interessante en mooie dag geworden.
Hoe dichter we Kaapstad naderen, hoe sneller er een eind aan dit hele avontuur komt. Dit brengt wat een dubbel gevoel met zich mee!
Onze plannen van vandaag zijn toch iets anders verlopen dan dat we gisterenavond, of beter vannacht voor ogen hadden
Veel heb ik niet echt geslapen vannacht en ik voelde me wat draaierig van iets te veel te drinken. Rond 8u20 liep de wekker dan af en maakten we ons klaar voor het ontbijt. Toen we aan tafel zaten, voelde Sharon haar plots niet goed. Ze ging terug naar boven en wat op haar bed liggen, terwijl ik mijn ontbijt verder zette. Veel honger had ik ook niet, maar ik moest toch iets eten. Daarna ging ook ik nog wat op mijn kamer rusten, want tegen 11u30 zou Marvin, de barman ons dan komen ophalen.
Wij stonden daar mooi op tijd te wachten, Sharon nog altijd wat mottig. Toen hij tegen 12u er nog altijd niet was, besloten we dan maar naar de Superspar te gaan om brood. Eindelijk kregen we nog eens de kans om echt bruin brood met zaadjes te kopen, en speciaal voor ons Sharonneke choco. Hihi
We keerden dan terug naar onze lodge, maakten onze boterhammetjes klaar en we wilden dan vertrekken naar het Waterfront. De vrouw aan de receptie riep ons dan terug om te melden dat Marvin ons had gebeld. Ze belde hem dan terug en ik legde hem uit dat we daar een half uur hebben staan wachten op hem en dat we nu klaar stonden om een wandeling te maken naar het Waterfront. Hij zei dat hij ook naar het Waterfront zou komen, maar we hebben hem van de hele middag niet gezien! Ik vond het wel jammer dat we niet rondgetoerd hebben met deze mensen, maar aan de andere kant waren we ook heel moe dat we er misschien niet echt zouden van genoten hebben. We hebben ons dan aan het water gezet op een bankje en gepicknickt. Verder hebben we de gezellige winkeltjes bezocht en hebben we ook de kleine gezellige straatjes van Knysna verkend. Alles heel op het gemak dus In een H&M-achtige winkel heb ik een mooi galakleedje gepast, maar het was jammer genoeg te groot. Toen we dan in het winkelcentrum rondliepen hebben we ons in een gezellig tearoompje geïnstalleerd en heb ik genoten van een heerlijke pannenkoek met chocoladesaus, amandelnootjes en vanille ijs. Achteraf gezien had ik toch beter naar mijn maag geluisterd dan naar mijn lust-zin. Verder hebben we nog wat rondgesnuisterd in enkele boekenwinkeltjes Daarna zijn we terug naar onze kamer gegaan en hebben we ons wat op ons bed gelegd. Eigenlijk had ik liever nog wat van Knysna genoten, maar mn lichaam spartelde tegen. We zetten de tv aan en zagen dat Harry Potter juist ging beginnen. We hebben dan maar lekker lui naar een film zitten kijken hihi
Tegen dat de film gedaan was, was het tijd om ons klaar te maken om een restaurantje op te zoeken. Liefst iets lichts en goedkoops. We liepen terug naar het Waterfront en zochten daar een gezellig restaurantje uit aan het water. Veel water zagen we niet, want het was pikkedonker. Ik koos vanavond voor een slaadje, eentje met butternut (soort pompoen) en blauwe schimmelkaas en een yoghurt sausje. Lekker hoor!
Lang zijn we deze keer niet blijven plakken, maar zijn we direct naar huis gegaan. Een goeie douche zou me deugd doen, dus dat nam ik dan ook om daarna op mijn bed te relaxen en wat naar tv te kijken. Vanavond kruip ik er zeker veel vroeger in dan gisteren, dat we uitgerust onze trip kunnen verder zetten
Vannacht heeft het zo geregend niet te doen! Toen we opstonden zat het nog altijd zwart. Gisteren viel het ons al op dat we opnieuw de enige gasten waren in de lodge en dat geeft wel een raar gevoel. Op zich was het ook een heel mooi domein, maar niet zo familiaal. De bewoners leefden ook helemaal apart van de gasten en we kregen buiten de dochter ook niemand te zien. Zelfs niet tijdens het ontbijt, toen was er enkel het personeel. Ach ja, we waren dan toch sebiet weg, dus echt last hebben we er niet van.
Door dat het vannacht dus geregend had, lagen de zandweggetjes er maar modderachtig bij. Lang zal onze auto dus niet echt wit blijven. We waren ook nog maar net vertrokken of het begon al te regenen. Onze EERSTE regen sinds we hier in Zuid-Afrika zijn. Het doet ons onmiddellijk denken aan de grijze dagen in België, en we vrezen dat we zulk weer niet snel zullen gewoon worden. Doordat we soms redelijk hoog zaten, waren de wolken redelijk dicht tegen de grond geplakt, bijgevolg dat we niet altijd goed zagen waar we reden. Gelukkig maar dat we gisteren al de weg voor een groot stuk hadden verkend .
Even later passeerden we opnieuw langs die buitenwijkjes en opnieuw kreeg ik weer dat rare gevoel. Maar als ik dan terug denk aan Mamadila, waar Baby woont, denk ik dat deze mensen wel gelukkig zijn. Je hoeft niet rijk te zijn om gelukkig te zijn!
Vandaag volgen we de garden route tot aan Knysna. Het is dus wel jammer dat het zo grijs en soms zelfs zwart zit. De ene bui volgt de andere op. Maar dat houdt me niet tegen of van mooie dingen te geniet en het houdt ons ook niet tegen om eens van de baan af te rijden om al het moois op te zoeken.
Een eerste afrit was richting Humansdorp naar St. Francis bay. We hadden namelijk gelezen dat dit dorpje hét surfdorp is van Zuid-Afrika. In Humansdorp stopten we even om te tanken en om wat inkopen te doen in de Spar. Helemaal bevoorraad reden we dan verder In de verte zagen we prachtige huizen verschijnen. En toen we dichter naderden, zagen we dat deze huizen tot St. Francis bay behoorden. We reden het dropje in en we keken onze ogen uit. Het dorpje is gelegen aan de zee en meer bepaald aan een zeer vertakte monding van een riviertje. De meeste huizen gaven dan ook uit op het water. Velen hadden een klein strandje in hun tuin en een kade waar ofwel een jetski lag ofwel een boot ofwel beide. Ik kan het gevoel dat ik toen had moeilijk omschrijven, maar het was fantastisch. Ik had niet het gevoel dat ik me nog in Zuid-Afrika bevond, zeker niet na alles dat we al gezien hadden. In dit dorpje hebben Sharon en ik dan ook ons droomhuis gezien. De achterkant bestond uit heel veel glas. Vanuit de slaapkamer kijk je dan ook uit op het water. Het huis had een heel groot terras, een stukje strand, een zwembad, een boot en een jetski, Het huis op zich was ook heel prachtig. Jaja, we waren onder de indruk.
We doolden met de auto wat rond door het doolhof van straten. We wilden eens tot aan de zee om de grote golven te zien. We waren volledig onze oriëntatie kwijt. Op een bepaald moment zagen we de zee dan heel toevallig en onverwachts. Inderdaad onverwachts, want we dachten namelijk dat ze aan de hele ander kant lag. Jammer van het weer, anders hadden we misschien ook knappe surfers gezien hihi
Uiteindelijk reden we dan terug en zetten we onze tocht richting Knysna verder. Onderweg wilden we nog het Tsitsikamma national park bezoeken. Dit is een heel mooi woud met vele vertakte riviertjes, een hangbrug, naar het schijnt wel de moeite om er eens een wandeling in te maken Maar, doordat het zo regende vonden we het zonde om daaraan geld te verspillen. We zouden er toch niet kunnen van genieten.. We vonden het heel jammer, maar toch keerden we onze auto om, om dan weer verder te rijden.
Onderweg ondervonden we ook al een groot probleem met onze auto Toen het hard begon te regenen, en dat heb je in België heel veel, begonnen de ruiten van de auto helemaal te bedampen. Wij zetten dus onmiddellijk de blazers op vollenbak, maar dit hielp niet echt. Sharon zag bijna niets meer van de baan, levensgevaarlijk dus. Ondertussen veegde ze de damp wat weg met een zakdoekje, maar dat hielp niet voor lang. t Is pas na een goeie 10 minuten dat de blazers eindelijk hun werk deden. We kwamen dit vandaag een viertal keer tegen. Onze sjieke auto lijkt sjiek, maar schijn bedriegt!
Sharon had al van in het begin toen we hier in Zuid-Afrika laten vallen dat ze graag eens naar diene brug zou willen gaan waar je hoogste benjisprong ter wereld kunt maken. Nu, deze bleek dus nu op onze weg te zijn, maar waar precies wisten we niet goed. We dachten dat we hem al lang gepasseerd waren, toen we plots een plakkaatje zagen met Worlds highest benji-jump. Jammer van de laaghangende wolken, maar het was wel eens de moeite om te zien. Door de mist heen hebben we toch iemand zien springen, machtig om te zien! Zou het mooi weer geweest zijn, zou Sharon misschien gesprongen hebben, maar mij zal je nooit van ze levens aan zon elastiek zien bengelen! De brug was gewoon een snelweg voor de autos, maar onder de weg was dan een wandelbrug/padje tot in het midden van de brug waar dan een plaats was van waar ze springen..
Ondertussen was het al bijna 15u en we besloten te picknicken in de auto. We hadden nog brood over en verder hadden we smeerkaas, biltong van kudu, confituur en fruit Niet evident om proper te picknicken in een auto, maar het is ons wel gelukt!
Na onze picknick zetten we onze tocht verder naar Knysna. Ons verblijf bevond zich van deze keer in het midden van de stad. Dus we zullen alles te voet kunnen doen. Nadat we al onze bagage hadden uitgeladen, zijn we het stadje dan ook al eens gaan verkennen. Normaal zouden we morgen iets terug rijden naar Plettenbergbaai om een boottocht te maken om de walvissen, dolfijnen, e.d. te spotten maar het weer lag er niet echt voor aan dat de boten zouden uitvaren. Ook waarschuwden ze ons dat er geen zekerheid is dat je weldegelijk walvissen zult zien. Dus je betaald ongeveer 50 Euro, maar zie je niets tjah dan ben je je geld wel kwijt Dat vonden we wel wat riskant dan, zeker ook omdat je ze in Hermanus gratis en voor niets kunt spotten van aan de kust. Het walvis spotten zullen we dus laten voor in Hermanus, ook al moeten we daarvoor een ommetje rijden.
Rond 18u30 begaven we ons dan naar een restaurantje Zest vlak bij ons verblijfplaats. t Was er heel gezellig en heel vriendelijk personeel. Vanavond deden we eens heel decadent. Eerst en vooral bestelden we een goeie fles witte wijn. We begonnen dan met een dagsoepje en ik koos als hoofdgerecht voor de Morrocan Chicken. Dit was kippenborst gevuld met spinazie en feta, gegrild in een Marokkaans sausje met gegrilde groentjes en couscous. Heerlijk! Daarna gingen we nog voor een dessertje, een heerlijke chocolade brownie met ijs en chocoladesaus Het was echt lekker en zeer gezellig. Normaal gezien zouden we daarna gaan slapen, maar toen we hadden betaald, kregen we nog een bonnetje om een amarula te gaan drinken in de bar vlakbij. Dat konden we niet weigeren é! Het was een heel gezellige bar, maar jammer genoeg zaten we er alleen. We geraakten aan de praat met de barman, en we hadden het onmiddellijk in het snot dat hij geen Zuid-Afrikaan was. En ja hoor, we hadden gelijk. Hij is afkomstig van Zimbabwe en hij heet Marvin. Hij vertelde ons dat hij al ongeveer 7 jaar in Knysna is. Na ons eerste amarula kwam nog een tweede en daarna nog een Savannah (een soort cider) tjah, het was gezellig Toen we wilden afrekenen, trakteerde hij ons nog op een appelcider en vroeg of we geen zin hadden om nog mee te gaan naar een andere gezellige bar. Hij was namelijk al bezig met afsluiten. Wij hadden nog niet echt zin om terug naar onze lodge te gaan, dus besloten we om met hem mee te gaan. Daar leerden we nog andere mensen kennen, we geraakten aan de praat met de plaatselijke bevolking en we werden de hele avond nog getrakteerd door de Marvin. We leerden hen dat wanneer we toosten dat ze in de ogen moeten kijken, want als ze dat niet doen zouden ze 7 jaar lang slechte seks hebben. Grappig dat ze dat vonden.
Ik voelde het al serieus in mijn hoofd, maar het was echt een toffe avond! We hebben veel gelachen, maar we zijn ook weer opnieuw veel te weten gekomen over het leven hier. t Was nog eens leuk om je niet als toerist te voelen, maar meer een van hen. Onze eerste avond werden we dus al helemaal ondergedompeld in het nachtleven van Knysna. Toen we teruggevoerd werden naar onze lodge, zette Marvin ook nog een jongen thuis af waar we ook onmiddellijk mee binnen werden gevraagd. Daar kregen we nog wat wijn en het steeg helemaal naar mijn hoofd. k Was toch wel een beetje zat hoor hihi t Was echt nen super toffe avond, we zaten pas om drie uur in ons bed en alles draaide om me heen Morgen moeten we om 8u20 op om te kunnen gaan ontbijten, en om 11u30 komt de Marvin ons halen en neemt hij ons mee naar Plettenbergbaai, gaan we samen iets eten en doen we nog wat vanalles leuk é! t Is eens iets anders dan gewoon met ons tweetjes é!
Oh ja Terwijl we aan het dineren waren, zagen we buiten een vent in de vuilbakken naar eten zoeken. Hij had een boterham gevonden toen iemand die in het restaurant werkt hem weg joeg. Ik zag hem de boterham die hij gevonden had vlug opeten. We waren er redelijk van aangedaan. Wij zaten daar een driegangen menu binnen te spelen en die man had gewoon niets om te eten. Later op de avond toen we die mensen ontmoetten in de bar, vertelde Sonja, een zwarte vrouw, dat we daar niet mogen intrappen want heel veel mensen doen dit gewoon om medelijden te wekken bij de toeristen Zo hadden we er nooit over nagedacht eigenlijk
Hoewel we vandaag vooral onderweg waren en dus niet echt veel gedaan hebben, zou je denken dat we niet veel hebben meegemaakt toch zou ik jullie enkele dingen willen vertellen die ik te weten ben gekomen vandaag en de voorbije dagen
Wist je datjes
Wist je dat een vliegtuig in Zuid-Afrika links rijdt op de startbaan?
Wist je dat wij in een vliegtuig van het witte product hebben gevlogen?
Wist je dat de wolken van bovenaf super mooi zijn?
Wist je dat wij vandaag een hele nieuwe sjieke huurwagen hebben gekregen met nog geen 4000 km?
Wist je dat deze wagen leren zetels heeft?
Wist je dat er ook in Zuid-Afrika vele wegenwerken zijn?
Wist je dat in Zuid-Afrika de seinmannetjes aan de kant van de weg echte mensen zijn?
Wist je dat er i.p.v. verkeerslichten te plaatsen bij wegenwerken men in Zuid-Afrika een bord gebruiken met aan de ene kant STOP en aan de andere kant GO die door een manneke telkens wordt omgedraaid?
Wist je dat een picknickplaats wordt aangegeven door een plakkaatje met een boom er op?
Wist je dat wij vandaag 240 km hebben verkeerd gereden?*
Wist je dat je in Zuid-Afrika heel weinig straatverlichting hebt waardoor je beter voor het donker thuis bent omdat je anders je weg nog heel moeilijk vind?
Wist je dat Zuid-Afrika de wereld in één land is?
Wist je dat gegrilde calamares super lekker zijn?
Wist je dat we opnieuw voor een dessert gingen? (tiramisu, mmmmm )
Wist je nog dat ik in Zuid-Afrika zat? ;-)
Wist je dat het eigenlijk wel een leuke dag was?
Wist je dat ik jullie bijna ga laten om in mijn bedje te kruipen?
*In onze routeboek stond de weg pas omschreven vanaf de N2. De madam van Budget had naar ons hotel gevraagd en toonde ook welke weg we moesten volgen. Ze had een kopie van een kaartje van de wegen rond de vlieghaven geheven waarop ze had aangeduid dat we de N2 Cape Town moesten volgen. Goedgelovig dat we zijn doen we dit ook. Volgens het routeboek lag ons guest house ongeveer op 85 km van de luchthaven. Na 85 km hadden we de afrit die we nodig hadden nog niet tegen gekomen, maar we gaven daar niet zoveel aandacht aan omdat het boek al meerdere keren in afstanden had gemist. Na meer dan 100 km vonden we het toch iets te vreemd om er geen aandacht meer aan te schenken. We kwamen een boom tegen en zetten ons aan de kant. Wat we al veel eerder hadden moeten doen, was de kaart van Eastern Cape uithalen. We zagen onmiddellijk dat we zo verkeerd zaten. Aan de luchthaven moesten we niet richting Cape Town, maar de hele andere kant op. Lap, we mochten dus helemaal terug keren. Ach ja, zo hebben we de weg voor morgen al eens verkend en weten we nu hoe we moeten rijden é ;-) Het werd een reis tegen de donkerte maar de wegen liggen hier ook zó fantastisch é (al die potholes) We kwamen toe net voor het pikkedonker werd. We waren scheel van de honger en hoopten dat we in Schellenbos (zo heet ons guest house) iets konden eten. Maar neen, en het lag ook zó afgelegen. In de pikkedonkerte gingen we dan, weliswaar met onze auto, op zoek naar het restaurantje die ze ons hadden aanbevolen. Maar zo in de donkerte iets zoeken is verre van gemakkelijk. Maar allé, het is ons toch gelukt Daar hebben we dan van een heerlijke maaltijd genoten. Ik koos voor de gegrilde calamares met patat in zilverpapier t Was heerlijk. En om onze traditie verder te zetten, gingen we ook nog voor een dessertje! Vandaag werd het bij mij Italiaanse tiramisu
En zo werd deze aanvankelijk saaie dag toch nog een heel avontuur
Lieve groetjes
Noetje*
P.S. Onze eerste indruk toen we aangekomen waren in Port Elizabet en begonnen te rijden, was dat het hier precies terug in de beschaafde wereld waren toegekomen. Mooie huizen (villas), drukke verkeer, hotels, grote steden, Maar al snel ontdekten we dat net buiten de steden, er ook hele arme buurten waren. Toen we op weg waren naar onze guest house, reden we tussen vele van die arme wijken. Gekleurde huisjes, die op het eerste zich wel leuk leken, maar waarin grote families wonen en waarachter armoede schuilhoudt. Verder zag ik ook opnieuw de krotten verschijnen, bestaande uit metalen golfplaten Zo grote wijken met zon armoede had ik denk toch nog niet echt gezien tijdens onze rondreis. Brrrrrr, een heel raar gevoel overspoelde me een schuldgevoel een gevoel van hulpeloosheid Wat moet een guest house zo naast zulke wijken. Aan de ene kant dor en vertrappelt, aan de andere kant groen en mooi. Maar is dit laatste wel echt???
Een woelige nacht en 5 minuten voor de wekker zou afgaan, werd ik wakker omdat ik dringend naar de wc moest.. pffff nog maar 7u en al weer uit de veren konden we maar eens uitslapen hihi Ah ja, als je mooie dingen wilt zien, moet je er wat voor over hebben é. We gingen dan eerst en vooral naar de car wash, en man wat heeft die jongen zijn werk goed gedaan! De auto was vanbuiten en vanbinnen gelekt jammer dat we de auto zo niet onmiddellijk konden inleveren
Tegen 8u30 waren we terug voor het ontbijt. Uitgezonderd het jonge Hollandse koppel, was iedereen al rond 6u vertrokken op excursie.. Normaal zouden ze ook op excursie gaan en bleek dat dit die was die al om 6u vertrok. De dame van de vorige dag in de lodge had hen niet laten weten wanneer ze hen kwamen ophalen, dus hadden ze hun boot gemist. Het gaat er daar een beetje slordig aan toe. Vandaag was het een andere dame, en die zorgde onmiddellijk voor een gelijkaardige excursie voor hen! Gelukkig maar
Toen was het ook voor ons tijd om te vertrekken, niet op excursie maar naar onze volgende bestemming. Onderweg zagen we tussen de heuvels heen de zee.. en drie uur later reden we de oprit van de honey pot te Umhlanga rocks binnen. We kregen eerst een kamer met een tweepersoonsbed, maar omdat we zagen dat we geen koppel waren maar twee vriendinnen, kreeg ik onmiddellijk een eigen kamer. Dit kon omdat we de enige gasten waren voor deze nacht. Denk dat da wel eens goed is, dat we elk onze eigen kamer hebben. Voor de eerste keer wat privacy, voor de eerste keer gescheiden. Nadat we geïnstalleerd waren, dachten we eerst van nog door te rijden naar Durban en die stad eens te bezoeken. Maar dat werd ons afgeraden wegens veiligheidsredenen. We bleven dan maar ter plaatse en gingen het strand en zo gaan verkennen. Het weer was prachtig vandaag! Eigenlijk wel strandweer Op 10 minuutjes stonden we aan het strand. Een brede strook zand was het niet, vele rotsen, grote golven, surfers, redders, een kleine dijk met heel enkele terrasjes, een soort staketsel, vissers en in de verte zag je in de zee oranje bollen liggen. We vermoedden dat deze de netten zijn die de haaien e.d. tegenhouden, zodat er veilig in de zee kon gezwommen worden! k Zou het toch maar raar vinden om in de zee te zwemmen, wetende dat er haaien, dolfijnen en walvissen zitten maar, we gaan er zeker nog eens ons werk van maken!
Om even naar de surfers te kijken, installeerden we ons op een terrasje. Ik dronk er een heerlijke fruitshake. Het deed me wat denken aan de frulata die we in Polokwane eens gedronken hebben. Vers fruit gemixt met vanille ijs mmmmmm heerlijk! Daarna zetten we onze wandeling verder en gingen we terug het stadje zelf in. Oh ja, het is zondag en de meeste winkels zijn gesloten jammer We gingen dan naar de straat met de meeste restaurantjes en keken al eens rond voor vanavond. De eigenaar van de lodge had ons een mediterranean restaurant aanbevolen Olive and oil. We gingen eens kijken waar dit gelegen was en of het er gezellig was. Voor mij mag het gerust dit worden vanavond!
In de Spar kochten we elk een papaya ja, nu we rondtrekken worden we niet meer elke dag verwend met papaya zoals bij de broeders. Nu moeten we er zelf voor zorgen. Maar omdat dit niet het gemakkelijkste fruit is om te eten, kopen we het ook niet zo veel Terug in onze lodge installeerden we met een halve papaya in een ligstoel aan het zwembad. Nog wat genieten van de ondergaande zonnestralen en een goed boek om daarna een douche te nemen en me klaar te maken om naar de Olive and oil te gaan. We werden zeer vriendelijk onthaald, de bediening was zeer goed en het eten was super! Ik koos voor de mediterranean chicken. Dit is kippenborst met prei, zongedroogde tomaten, tomaten, geitenkaas in een romige witte wijn saus. Als dessert nam ik yoghurtijs met geflambeerde stukjes peer en een kaneelkoekje! Echt super lekker! En goedkoop voor die prijs kun je in België niet zo deftig gaan eten
Een aangename dag, een gezellige avond klaar om morgen onze binnenlandse vlucht te nemen.
Het is een hele mooie lodge, dat niet, maar goed georganiseerd is het hier niet echt maar we klagen niet
Vandaag werd opnieuw een rustige dag. Alle uitstappen of activiteiten vonden we toch iets te duur. Dus besloten we maar wat aan het zwembad te liggen, een boekje te lezen, een plonsje doen en s middags zouden we dan naar het strand gaan.
Nu, aan het zwembad was het zalig. Zon, wind en water Toen we echter aan het strand aankwamen, was er toch wel meer wind dan ik had verwacht. Het stoof zo hard dat het pijn deed. We hebben er efkes gezeten, maar niet lang. Sharon is sowieso al geen strandganger, om het nog eufemistisch uit te drukken, en zeker al niet als er zoveel wind is! we zijn dan maar terug gekeerd. Op de terugweg verschoot ik me rot. Sharon schrok alleen al van mijn reactie jaja, een fluo groene slang kronkelde vlak voor me op straat naar de overkant! Brrrrr terug bij onze positieven en terug in onze lodge hebben ik het zand van me afgespoeld onder een heerlijke douche en dan zijn we op het gemak het dorpje ingetrokken. Op een terrasje hebben we nog eens de baklaves geprobeerd, maar dit maal met vanille ijs. k Had er eigenlijk al snel spijt van, want ze kon helemaal niet tippen aan de baklaves met yoghurt die we in de lodge in de Komatiepoort gegeten hebben. Maar kijk, de vanille ijs was wel lekker hihi
Rond 17u wilden we dan naar de carwash gaan, maar die was jammer genoeg gesloten. Het zal dus voor morgenochtend zijn. Voor amper R 40 kun je daar zowel de binnenkant als de buitenkant laten schoonmaken geen geld dus. En het moet zeker gebeuren tegen maandag, want dan is onze vlucht en moeten we de auto weer proper inleveren.
t Werd dan stilaan weer tijd om t stadje in te trekken en op zoek te gaan naar een gezellig restaurantje allé, heel gezellig zagen ze er niet uit, maar het viel wel mee! Ons oog viel op Brava, een restaurantje met Portugese, Braziliaanse, Mozambiqaanse invloeden. We kozen beiden voor een visbrochette met een soort witte vis en reuze garnalen. Dit was overgoten met een heerlijk, licht pikant sausje. Daarbij werden ook gegrilde groentjes geserveerd heerlijk. Als afsluitertje nam ik een Amarula! Het werd een heel gezellige avond.. zalig hoor
En zo was het dan alweer tijd om naar Bethlehem te gaan
Toen ik opstond zag ik de zon stralen door het raam, maar aan de ontbijttafel buiten voelde ik een koude wind. Nee het was toch geen zon stralend weer! We besloten dan maar deze morgen nog de cultural village tour te doen. Rond 9u werden we opgehaald door een safari jeep. Vond ik eigenlijk al raar om een typisch zulu-dorpje te bezoeken We zijn dan richting het dorpje Mkule gereden. Onderweg vertelde de gids dan dat het bleke gras gebruikt wordt om de daken van de typische hutjes te bouwen. Het donkere gras wordt gebruikt om matjes te maken. Ook stond er soort palmboom, waarvan ze de takken afsnijden en dan de stam doormidden zagen om het sap van de stam op te vangen. Dit sap gebruiken ze om een typische wijn te maken, wel één met hoog alcoholgehalte!
We reden dan met onze safari jeep binnen in het zulu-dorpje. We leken gelijk de toeristen die wilde dieren spotten in het Kruger Park. Dat maakte me dus heel ongemakkelijk. Gelukkig zetten we de jeep al snel aan de kant en deden we een heel deel van het dorpje te voet. Een eerste plek was het day care centre. Kinderen van 3 maanden tot 5 jaar konden hier terecht voor opvang terwijl de ouders moesten werken. Blijkbaar waren ze het gewoon van toeristen te ontvangen. Ze startten onmiddellijk met enkele liedjes en dansjes die ze mooi hadden ingestudeerd. Het was leuk om te zien, maar wel iets gemaakt! Vlak bij het day care centre was de klinik. Deze was 1 maal in de maand open voor de plaatselijke bevolking. Ik stond daar echt versteld van. Wat als je nu net de dag erna ziek werd? Gelukkig waren ze iets verderop een nieuw groot hospitaal aan het bouwen die iedere dag open zou zijn. Verder bezochten we nog een lagere school. Lessen konden we niet bijwonen, want de vrijdag is het kuisdag en moeten alle klaslokalen proper gemaakt worden. De volgende halte was een huisje waar de moeder matjes maakt. Dit zijn een soort rieten matjes, zowel matjes om op te liggen als onderzetjes en eetmatjes. Ofwel maken ze ze in de natuurlijke staat van het gras, owel draaien ze rond drie grassprietjes strookjes afgescheurd van shipszakjes zo krijg je mooi gekleurde matjes. Sharon en ik hebben dan maar elke zon eetmatje gekocht!
Daarna keerden we terug naar de jeep en reed hij verder naar het kerkhof. En dat is niet een kerkhof zoals bij ons é. Het is ook wel een aparte plaats, maar alleen laten ze de wildernis aan planten staan. t Was wel zielig om te zien eigenlijk.
Tenslotte liet hij een typisch zulu-hutje zien. De temperatuur binnenin blijft winter en zomer constant het is er altijd aangenaam. Ook houdt het de regen tegen. Het hutje is opgedeeld in twee kanten. Aan de ene kant slaapt de man op een matje en aan de andere kant de vrouw. Als de man met zijn stok slaat, moet de vrouw naar hem toekomen en kan het spel beginnen het spel van de liefde allé in hoeverre je dit liefde kunt noemen. Dit duurt zo de hele nacht door de vrouw moet hier niet afkomen met het excuus pijn te hebben aan haar hoofd. De mannen hier mogen ook met meerdere vrouwen trouwen, als ze maar 11 koeien aan de familie kunnen betalen. Ook bouwt de man dan een hutje voor de vrouw. Één van de mannen uit dit zulu-dorpje, een priester, heeft 25 vrouwen en 160 kinderen. Stel je voor! k Mag er niet aan denken een man te moeten delen met laat staan 1 andere vrouw. Daarbij bezochten we ook de kamer van de healer. In dit geval was het een vrouw. Mensen uit het dorp komen naar haar toe met klachten zoals hoofdpijn of buikpijn, boze dromen e.d. . Zij heeft allerlei kruidenmengsels en aftreksels van dierensappen om deze mensen te verlossen van hun kwaal. Niemand kan zomaar healer worden. Je moet uitgekozen worden, en dan nog een opleiding volgen bij een ouder healer. Jaja, speciaal volkje
Als afsluiting konden we genieten van gedans op Afrikaanse ritmes en gezang opnieuw moest ik zelf ook meedoen
Ik weet niet hoe die mensen zich moeten voelen als die blanke snuiters als ons hen zo komen bezoeken, bezien, Ik voelde me in ieder geval niet erg op mijn gemak. Gewoon omdat je zo als toerist zo hun privacy binnendrong t Was zeer interessant, maar dit hoeft voor mij geen tweede keer op deze manier. In Pax gingen we ook mee naar Mamadila en werden we uitgenodigd bij mensen thuis, maar toen voelde ik me niet als toerist. Je drong niet ongewild die mensen hun leven binnen. Ze namen je zelf mee, je sprak met hen, lachte met hen,
Ondertussen zijn we ongeveer 2 maanden hier in Zuid-Afrika. Sharon en ik. Ik en Sharon. Twee totaal verschillende persoonlijkheden. Het ene moment vullen we elkaar perfect aan. Het andere moment kunnen we mekaar op de zenuwen werken. Dag in dag uit kijken we op elkaar. Geen andere jonge mensen om ons heen waar we eens mee kunnen babbelen of mee weggaan. Het kan dan ook niet anders dat het ons beiden eens te veel wordt. Ofwel uit dit zich dan in vervelende stiltes, maar dat lost niets op denk ik. Vandaag barste de bom t werd ons beiden efkes te veel, maar na de bom kwam de vrede snel terug en het werd nog een hele leuke namiddag. We maakten een wandeling eerst voelde ik me in de jungle. Ik heb nog nooit zon woud gezien in mijn leven na een half uurtje stappen zagen we dan het strand, dat me deed denken aan de woestijn, die dan overvloeide in de Indische oceaan. Na twee maanden zag ik eindelijk de zee opnieuw, ZALIG! Dat geluid, de geur, het water over mijn voeten, het witte schuim na wat schelpjes zoeken, walvissen spotten en wat zonnen in het zand, zetten we onze wandeling voort! Opnieuw komen we terecht in de jungle echt prachtig om te zien. Zo zou ik ook wel willen wonen met de jungle, het strand en de zee in mijn achtertuin!
Op weg naar huis koop ik mijn een klein ananasje aan een kraampje langs straat. Heeft dat gesmaakt zeg! En daarna nog een zalige douche lekker fris om dan uit te gaan eten. Vanavond stond er bij mij een vegetarische lasagne op het menu en als dessert vanille ijsje met chocoladesaus. t Was gezellig, t was genieten
Toen we ons opnieuw in onze kamer hadden teruggetrokken om nog wat te lezen en om onze blog van de dag aan te vullen, hoorden we plots geklop. Eerst besteedden we er niet echt aandacht aan, maar het geklop hield niet op en we hoorden ook mensen iets roepen spannend zeg! Ik waagde me voorzichtig op de gang.. Toen hoorde ik het opnieuw HELLO! Ik wist eerst niet vanwaar het kwam, maar dan zag ik iemand door het raam kijken. Het was de man van het jonge Hollandse koppel die hier ook logeren. Ze zaten blijkbaar opgesloten. Op een bepaald uur verdwijnt al het personeel en blijven enkel de gasten over. Het probleem is dat zij ook de deuren sluiten en dat wij normaal geen sleutel mee mogen nemen naar buiten. Gelukkig waren wij al binnen Toen we daar dan in het deurgat stonden, kwamen er nog 3 andere koppels toe. Ook zij zouden voor een gesloten deur hebben gestaan, maar 2 van die koppels hadden wel hun sleutel meegenomen. Ik vind het toch maar raar dat ze ons hier zo alleen achterlaten. Ze moeten wel een enorm vertrouwen hebben in hun gasten. Maar, ze hadden ons wel eens mogen inlichten dat ze alles afsluiten op een bepaald uur Nu dit is nog niet alles. Een ander koppel die deze morgen vertrokken is, vertelde ons dat we eenmaal het donker is beter niet langs de beach road terugkeerden naar de lodge. Als het donker is, verlaten de nijlpaarden namelijk het water en komen ze in die bossen te zitten langs de beach road. Het kan ook gebeuren dat deze nijlpaarden de straat op komen, en die kom je liever niet tegen! Nu, dat jonge koppel wist dit dus niet en kwam wel langs de beach road terug naar de lodge. En ja hoor, plots stonden ze oog in oog met dat logge beest. Dat moet wel beangstigend geweest zijn, denk ik!
Na een spannende avond, nog wat nababbelen in ons bedje, en dan oogjes toe en naar dromenland
Na een dagje uitrusten en relaxen, stond er opnieuw een lange rit van 380 km voor de boeg! Eerst en vooral moesten we zorgen dat we heelhuids terug beneden geraakten met de auto Brackenhill lag namelijk niet bepaald op een goed bereikbare plaats. Op de onmogelijkste plaatsen waren er dan ook weer wegenwerken, waardoor Sharon haar in allerlei bochten moest wringen maar, het is haar gelukt! We zijn redelijk vlot het stad uitgeraakt en door de goede wegbeschrijving van de huisvrouw van onze lodge, vonden we onze weg onmiddellijk. Het valt op dat Swaziland groener is, de bomen niet zo gestructureerd staan zoals in Zuid-Afrika en dat er geen zulke wijken zijn. Ik bedoel met dit laatste dat de huizen hier niet samen echt gegroepeerd staan, maar eerder los. Als je begrijpt wat ik bedoel J
Ook de wegen zijn heel wat minder. We moeten veel beter uitkijken zodat we putten op tijd kunnen ontwijken. Ook duiken er plots heel onverwachts van die hoge drempels op, waar je beter niet met hoge snelheid over rijdt.
Ja ja, we zijn vertrokken richting zeetje, mijn vertrouwde omgeving maar eerst nog wat door de bergen, alsof we er nog geen genoeg van hebben gezien hihi nee, het landschap is telkens anders dus geniet ik telkens op een andere manier En oh ja, die koeien hier gevaarlijke beesten zijn dat! Sharon heeft ze al dikwijls eens vervloekt doordat die beestjes hier los lopen, kom je die geregeld ook eens tegen in het midden van de straat Maar, die zijn dus heel onvoorstelbaar é! Gaan ze nu blijven staan? Achteruit gaan? Vooruit gaan? En zon beest wil je echt niet omver rijden
Nog net voor de grens stoppen we nog even aan een lodge met een daarbij horend reservaatje waar je ook een kopje thee kunt drinken en krokodillen kunt spotten. En ja hoor, waar we ons theetje dronken, keken we recht uit op een krokodil. Ik dacht eerst dat het ene van steen was, maar Sharon had hem al zien bewegen, dus ja het was een echte!
Ja, de grensovergang. Was dat ook weer een soepje. Bij het buitengaan van Swaziland moest je een papiertje invullen en je paspoort gaan laten afstempelen. Bij het binnengaan van Zuid-Afrika moest je een papiertje gaan halen voor de auto en je paspoort gaan laten afstempelen. Natuurlijk was dat allemaal niet zo duidelijk waardoor we aan de slagboom kwamen en dan opnieuw werden teruggestuurd Maar kijk, waren wij blij dat het ons gelukt was! Hihi
Zuid-Afrika, Kwazulu-Natal! Terug bereikbaar oh ja, voor diegene die het niet wisten, in Swaziland waren we dus totaal niet bereikbaar op onze gsm. Zowel met onze Zuid-Afrikaanse kaart als met onze Belgische kaart hadden we niets van bereik ons kon het niet veel schelen, maar voor de thuisblijvers was dat misschien wat vervelend om niets van ons te horen. Nu kijk, vanaf nu zijn we dus weer helemaal bereikbaar!
Opnieuw veranderde het landschap opnieuw had je die bossen, die je eigenlijk geen bossen kunt noemen. De bomen (per bos allemaal van de zelfde soort) zijn allemaal in rijtjes aangeplant, speciaal om omgehakt te worden. Iets verder zagen we dan wel echte bossen, verschillende soorten bomen die door elkaar groeien, zodat het moeilijk wordt om er nog door te kijken. Dit merkten we vooral op bij het naderen van de kuststreek. Dit gebied heeft namelijk al heel veel regen gehad, waardoor het heer veel natuurlijker groen is. Het is echt opvallend hoe de planten en bomen hier volop in bloei staan
Uiteindelijk komen we aan aan een grote villa dat onze lodge bleek te zijn. Ze heeft een grote gemeenschappelijke keuken en living en wij krijgen een grote kamer toegewezen dat eigenlijk voor vier personen is bestemd. We hebben een eigen badkamer met douche en bad. Verder hebben we ook een deur die toegang geeft tot de tuin met het zwembad. Echt luxe hoor!
Omdat we hier toch wel drie nachten blijven slapen, gaan we ons gaan informeren wat we hier allemaal kunnen doen. Het strand is ongeveer 45 min wandelen. Dat lijkt ons al iets leuk om te doen. Jammer genoeg niet meer voor vandaag, want we zouden niet op tijd terug geraken. Ook zouden we graag de cultural village toer doen, omdat je dan ook een klein schooltje en een weeshuis bezoekt pfff, we moeten echt beginnen selecteren wat wel jammer is, want er is zo veel te zien! Ik heb al dikwijls uitstapjes niet kunnen doen, of bepaalde dingen niet bezocht, gewoon omdat het allemaal een beetje te duur wordt voor mij! Het geld vliegt de deur uit. Middageten, avondeten, benzine, toegang voor dit, toegang voor dat jaja het loopt allemaal sneller op dan we hadden gedacht. Maar ja, we hebben dan ook een hele mooie reis ervoor in de plaats!
Verder vragen we ook of er in de buurt restaurantjes zijn. En ja hoor, en dit maal eens op wandelafstand. s Avond trekken we dus richting de hoofdstraat van St. Lucia op zoek naar een restaurantje. Onze voorkeur ging deze avond uit naar Italiaans. Sharon koos voor de lasagne en als dessert een tiramisu, ik ging voor een pizza en als dessert fruitsalade met een bolleke ijs lekker hoor!
Eenmaal weer in onze lodge zetten we ons allebei wat in de zetel in de living met een boek Nathans vlucht is zo spannend é
Gisteren hadden we dus besloten om een volledige rustdag in te lassen! Da mag wel eens na de hele tijd rondtoeren dat slorpt enorm veel energie op
En toen we opstonden om te gaan ontbijten, hadden we geluk De zon schijnt!!!
Het ontbijt was heerlijk! Ik koos papaya en pompelmoes heerlijk! En dan was er ook nog vers gebakken brood amaai, dat smaakte zeg! Anders is het altijd zo brood uit zakken é wat een verschil
Na het ontbijt besloot Sharon terug in haar bed te kruipen, maar wie mij beetje kent weet dat ik dat niet kan hihi ik trok mijn bikini aan en installeerde me aan het zwembad. Het was nog maar 9u, maar de zon gaf al hoor! Amaai, warm dat ik had Ik besloot dus maar eens een plons te wagen in het zwembad, maar amaai da water had koud zeg! Toen ik na ongeveer een half uur beetje bij beetje uiteindelijk volledig ondergedompeld was, zag ik dat de temperatuur van het water amper 19°C was. Niet bepaalt warm dus! Maar kijk, ik heb het nog redelijk volgehouden Na wat lengtes te hebben gezwommen en wat watergymnastiek, ben ik me dan toch weer gaan opwarmen in mijn ligzetel zalig!
Plots zag ik een raar beest rondlopen. Het was iets salamander/hagedisachtig. Hij had een blauwe kop en geel- en groenachtig achterlijf Speciaal hoor Verder heb ik nog wat kruiswoordraadsels zitten oplossen en ben ik beginnen lezen in het boek Nathans vlucht. Echt een aanrader! Vanaf het eerste blad is het al spannend en was ik er al helemaal in de ban van Het moet wel een goed boek zijn, want ik ben gene lezer en het moet echt wel een mooi verhaal zijn vooraleer ik zo rap mogelijk verder wil lezen
Na onze lunch dat bestond uit, je kunt het misschien al raden, boterhammen met kaas heb ik eerst nog wat verder gelezen en rond 14u zijn we dan vertrokken op wandeltocht. Vanuit de lodge kun je namelijk verschillende wandelroutes doen. Wij kozen voor de groene route. Deze ging een stukje door het bos, door de velden, tussen de rotsen, Het was zalig, zo tussen de natuur! Ik heb er van genoten en die prachtige uitzichten, machtig gewoon! Plots hoorden we een donderslag in de verte hopend dat het onweer niet dichterbij zou komen, haasten we ons toch terug naar onze lodge. De wind kwam op, maar het onweer bleef uit!
Vlug nog wat verder lezen, een heerlijke douche, een aperitiefje, En dan een heerlijk diner! Jaja, de rustdag heeft ons deugd gedaan
Amaai, k heb goed geslapen hoor, maar ben nog altijd moe jaja, het reizen kruipt in de kleren!
Nog voor 9u zaten we al weer in de auto richting Swaziland. Dit landje ligt in Zuid-Afrika, d.w.z. dat het volledig is omsloten door Zuid-Afrika.
Aan de grens krijgen we eerst een papiertje van Z.A., daarna moesten we onze auto parkeren om naar de paspoort controlepost te gaan. Tussen de grens van Zuid-Afrika en Swaziland kun je het Mantengas cultural village bezoeken. We krijgen een rondleiding in het dorpje en er wordt uitgelegd hoe het er in een traditioneel Swazi huis/familie aan toe gaat. De rondleiding wordt afgesloten met een zang- en dansspektakel. t Was echt prachtig In het tweede deel van het spektakel kwam een jongeman mij uit het publiek halen om mee te dansen hihi leuk hoor. Sharon heeft er zelfs een stukje van op video. Omdat Sharon aan het filmen was, dacht ze dat ze niet zou uitgekozen worden om ook naar voren te gaan dansen. Maar, niets was minder waar! Hihi toen ik terug naar mn plaats ging stond Sharon daar ook te dans met een jongeman. k Heb er enorm van genoten! k Heb er zelfs een cd van gekocht. t Heeft een echt Lion King gevoel!
Voor de grens van Swaziland moesten we dan opnieuw naar de paspoort controlepost wat een gedoe! We kregen een papiertje en wanneer we wilden doorrijden, mochten we niet. We moesten blijkbaar ook nog een papiertje voor onze auto hebben. Wij dus terug naar binnen R 50 betalen, papiertje krijgen, en eindelijk konden we Swaziland binnenrijden! Pffff Ze maken het toch wel moeilijk hoor i.p.v. dat eens op voorhand allemaal mooi op een plakkaat ofzo te zetten, dat je tenminste weet wat je allemaal moet doen ach ja we zijn er door geraakt en dat is het belangrijkste!
We zetten onze tocht verder richting Piggs Peak. Ik vind het landschap hier toch wel opvallend groener, terwijl Sharon eigenlijk niet echt een verschil ziet. Opnieuw gaan we de bergen in en we dachten iets te kunnen eten in Piggs Peak, maar er waren twee grote groepen toeristen voor ons waardoor we waarschijnlijk heel lang zouden moeten wachten op ons eten. We genoten dus efkes van het uitzicht over de bergen en reden dan weer wat verder Het was inmiddels al na 13u en ik begon natuurlijk al grote honger te krijgen. Maar, in de verste verte geen restaurantje te bespeuren. Rond 14u zagen we dan een afritje richting een lodge waar ook een restaurant aan verbonden was. Omdat het maar 1km ver was, reden we af en gingen we op zoek naar dat restaurantje. De lodge bestond uit allemaal typische hutjes, vond ik wel leuk. Het restaurant was ook wel gezellig en het was Afrikaanse keuken. Ik koos voor een slaatje met ei, mangosaus, chutney en cheddar. Heel lekker hoor
Het was dan hoogtijd om weer verder te rijden. Zo vele kilometers moeten we wel niet meer doen, maar hier in de bergen weet je nooit hoe lang je er over zal doen Aan de voet van de berg nemen we de afslag naar Ngwenya waar we de glasfabriek gaan bezoeken. In de fabriek maken ze niet alleen drinkglazen, maar ook mooie vazen, beeldjes, sierraden, echt hele mooie dingen. Het is ook eens leuk te zien hoe ze dit maken, maar ik moet zeggen ik zou het zelf niet graag moeten doen. Deze mensen moeten namelijk in een enorme hitte werken dat kan niet gezond zijn!
Daarna was het dan tijd om onze lodge te gaan opzoeken, alleen klopte de wegbeschrijving uit onze routeboek totaal niet. We hebben zeker een uur zitten zoeken ja, een gedetailleerde kaart van Swaziland hebben we namelijk niet Maar, we zijn er na veel gesukkel toch geraakt. Inderdaad gesukkel, de wegen naar onze lodge lagen namelijk enorm slecht!
Versleten komen we aan, maar gelukkig zijn de mensen enorm vriendelijk! Als het morgen mooi weer is, denken we er zelfs aan om morgen een dagje vrij te nemen en hier wat rond te hangen. Het is gewoon heel moeilijk om hier met de auto te gaan rondrijden en het centrum ligt iets te ver om er te voet naar toe te gaan.
Vanavond wordt dus ook een rustig avondje met wat tv kijken enzo
Om 6u30 werden we gewekt Amaai, ik had echt goed geslapen vannacht! Toen we uit het raam keken, zagen we enkele giraffen passeren We zijn dan maar vlug naar buiten gelopen om van de dieren te genieten. Tegen 7u konden we dan ontbijten. Ik nam een stevig ontbijt want het zou een lange dag worden. De fruitsalade vind ik heerlijk hier! Zo vers en fris
Tegen 8u30 konden we vertrekken richting de Orpen gate en rond 9u45 reden we het Kruger Park in We hebben ongeveer 200 km door het park gereden en we hebben daar 7u over gedaan! Wat een ervaring heel spannend heel geconcentreerd zeer vermoeiend vreugde verwondering lachen stilte schrik avontuur vele soorten landschappen machtig!!!
De volgende dieren hebben we gespot:
giraffen
impalas
eland
duikertjes
kudus
olifanten
neushoorns
krokodillen
baboons
kleine aapjes
neushoornvogel
eekhoorntjes
zebras
kudde leeuwen die een prooi aan het oppeuzelen waren
een hyena die een prooi aan het verslinden was (waarschijnlijk een impala, want enkel meters er voor hadden we op de weg een poot van een impala gezien)
nijlpaarden
hoenderen
struisvogel
buffels
t Was echt de moeite, maar ik ben versleten
Toen we aankwamen in onze lodge in Komatiepoort (vlak tegen de grens met Mozambique), heb ik alles in de kamer gedropt en me op bed gelegd Ik ben in slaap gevallen en heb meer dan een uur geslapen. We hebben in de lodge zelf gedineerd. We namen allebei een Chicken Potjie met een glaasje witte wijn en als dessert baklaves (bladerdeeg gevuld met nootjes in kaneel, denk ik (t was alleszins heel lekker), met daarover Griekse yoghurt en honing).
Het was dus weer een prachtige dag, maar zeer vermoeiend! Ik kruip dus vroeg onder de dekens richting dromenland!
Vannacht was voor mij opnieuw zeer woelig. Ik had veel te warm, vond mijn draai niet en ik had twee vreselijke nachtmerries.
Deze morgen dan werden we om 5u30 al gewekt zodat we om 6u30 konden vertrekken voor een wandeling. Gisteren hadden ze gezegd dat ze ons pas om 6u zouden wekken, maar blijkbaar stond hun wekker een half uurtje te vroeg Voor we vertrokken konden we genieten van een tasje thee en een typisch Zuid-Afrikaans broodje (soort koekje).
Tijdens de wandeling kwamen we heel wat te weten over bepaalde bomen en planten. Hij vertelde onder andere over de aloë vera plant. Wanneer je hier in Afrika in stilstaand water zwemt kun je een bepaalde ziekte oplopen die je nieren en blaas aantast. Één van de symptomen is dat je een beetje bloed plast. Wanneer je dan een stukje van de aloë plant kookt en dat kooksel enkele dagen/weken iedere dag drinkt dan kun je er van genezen. Afrikaans moeders wrijven ook hun borsten in met aloë sap wanneer ze willen dat hun baby overschakelt op gewone voeding i.p.v. borstvoeding. Aloë smaakt immers zeer bitter en dat hebben babytjes niet graag!
Verder kwamen we ook ongeveer op 10 à 15 m afstand van twee giraffen! Machtig om mee te maken
We hebben verder ook sporen bekeken van dieren en nog wat andere planten, waar ik jammer genoeg al de naam van ben vergeten! Één boom herinner ik me nog, namelijk de biltong tree. Deze boom heeft veel waarde in de Zulu-cultuur. Als een geliefde omkomt op een plaats verschillend van haar thuis, dan werd ze begraven onder zon boom. Maar omdat ze/hij niet zou vergeten van waar ze/hij afkomstig is, maken ze een mengeling van stukjes boom en nog iets. Dit nemen ze dan mee naar haar huis. Deze mengeling zorgt er voor dat haar geest niet achterblijft, maar terug naar huis kan gaan. Wanneer ze dit niet doen dan blijft de geest onrustig op de plaats waar het lichaam is omgekomen. De Zulu mensen geloven dan ook dat wanneer ze dit niet doen er ieder jaar op die zelfde plaats opnieuw iemand sterft (in een ongeluk). Nu is Zuid-Afrika overspoeld door vele culturen en wordt dit ritueel niet meer gedaan. Dat is de oorzaak van de vele ongelukken hier in Zuid-Afrika
Dan heb je verder ook nog de tandenborstelboom, zoals Sharon hem noemt. De zwarte mensen breken van deze boom een takje, doen de schil (het buitenste hout) er van zodat het takje eruit ziet als een penseeltje. Hierop gaan ze dan kauwen met de bedoeling hun tanden proper te maken! Misschien is dat het geheim wel achter de stralend witte tanden van de zwartjes hihi!
Rond 8u zijn we dan terug aan onze lodge en kunnen we genieten van een heerlijk ontbijt!
Na het ontbijt hadden we dan tot de lunch, die om 14u plaatsvond, tijd om te relaxen. Jammer genoeg kwam de zon er niet volledig door, waardoor het ook niet zo warm was. Ik liep wat verloren tussen onze kamer en het terras aan het zwembad. Kruiswoordraadsels oplossen, route van morgen bekijken nog meer dan twee uur tegen de lunch en ik had nu al zon honger Dan maar chocolaatje gegeten, chocomelkje gedronken, appeltje gegeten, theetje gedronken En dan was het eindelijk zo ver. Het was een soort groentenquiche met slaatje. Heel lekker hoor!
Om 15u15 zijn we dan vertrokken samen met nog een Nederlands ouder koppel naar een reservaat een aantal kilometer hier vandaan. In het reservaat waar we nu logeren, leven er namelijk geen gevaarlijke dieren. Vandenamiddag gingen we op safari met zon open jeep en een manneke die van voren zat om de dieren te spotten. In dit reservaat leven namelijk de big five. Het is niet altijd evident om alle dieren te vinden. Het is niet zoals naar de zoo gaan, waar de dieren één voor één te zien zijn. Het werd een moeilijke zoektocht Maar we hebben toch kunnen genieten van enkele mooie dieren. We hebben een Cheeta moeder gezien met haar drie jongsjes. Zo schattig, echt nie te doen! En zo dicht dat we zaten, nog op geen 10m. Daarna moesten we opnieuw wat rondrijden voor we andere speciale dieren zagen. Een duikertje (soort hert), giraffen en apen waren we namelijk al meer gewoon te zien We zagen een familie neushoorns, een oude olifant, twee elandachtigen t was echt een leuke zoektocht! Lekker spannend! t Is niet te geloven dat we telkens op zon korte afstand van ze konden komen hihi
De avond viel stilaan, de zon ging slapen en het werd donkerder en donkerder. Voor het pikkedonker was, stopten we even voor drankje en een hapje. Het waren gelijk soort zelfgemaakte kleine pizzaatjes lekker hoor. Het begon aardig koud te worden. Vooral mijn oren hadden koud en daarom besloot ik maar mijn sjaal rond mijn hoofd te draaien. We hebben daarna nog een heel eind in het donker door het reservaat gereden. Met een licht ging de spotter op zoek naar dieren, zoals hyenas. Wanneer er namelijk licht op hun ogen schijnt, lichten hun ogen op. Ik vond het héél spannend, akelig, voelde me toch op mijn gemak, maar een onbegonnen zoektocht t Was een heel avontuurlijke namiddag en ik heb er echt van genoten. Ook al hebben we niet zo veel dieren gezien de zoektocht op zich was al leuk en spannend!
Éénmaal terug in onze lodge, mochten we al onmiddellijk aan tafel gaan. Als voorgerecht kregen we een tonijnslaatje, als hoofdgerecht was er opnieuw rijst en aardappelen, gemengelde gekookte groentjes en bloemkool met broccoli, kip en babotie, een soort typisch Zuid-Afrikaans gerechtje (gehakt met verscheidende kruiden en erboven op een kaassausje en dat in de oven), als dessert dan was het melktaart (ik vond het smaken naar rijstpap zonder rijst). Hééééééééééérlijk!!!
Van deze keer zaten we maar met negen aan tafel en omdat het niet te warm was, zaten we ook wat meer afgeschermd aan de openhaard. Zeer gezellig. Er zaten onder andere ook twee blanke Zuid-Afrikaanse gepensioneerde zussen bij ons aan tafel en die ene was nogal een kwettergat. En ze had nie anders dan kritiek op de jeugd van tegenwoordig Verder had ze het ook over de gevaarlijke taxichauffeurs.
er waren eens twee broers die taxichauffeur waren. De ene broer reed en reed, stopte, zette mensen af en pikte mensen op. Hij reed veel te snel en toen hij aan de lichten kwam reed hij gewoon in volle snelheid door het rood. Een van zijn klanten vroeg waarom hij dit deed. Taxichauffeur: Dat is zo in Zuid-Afrika.. moet je niet op letten. Een beetje verder kwam hij dan opnieuw aan een kruispunt met lichten. Ditmaal was het groen en de taxichauffeur ging hard op zijn remmen gaan staan. Diezelfde klant vroeg nu waarom hij bij groen licht stopte. Taxichauffeur: Mijn broer werkt vandaag ook en hij zou in volle vaart uit de andere richting kunnen komen.
Vanaf 15u30 heb ik mijn gedachten dus een beetje kunnen verzetten Uiteindelijk is het nog een mooie, leuke, spannende en avontuurlijke dag geworden
Na een woelige nacht, geraak ik dan uit mijn bed. Tegen 8u zitten we aan de ontbijttafel, maar het ontbijt is niet zo fantastisch als gisteren. Ach ja, t kan niet altijd even goe zijn é
Voor we dan vertrekken, bellen we nog naar het Kruger Park om een dagpas te reserveren! t Zou zonde zijn als we daar maandag morgen toekomen en dat we niet binnen kunnen omdat er al te veel volk is.
Tegen negen uur kunnen we dan eindelijk richting Sabie vertrekken. Normaal staan o.a. de Blijde Canyon, de drie Rondhavels, de potholes, de berlin en lisbon falls en Gods window op het programma. Maar omdat we deze toer al met broeder Luc gedaan hebben, besloten we wat langer te genieten van andere mooie plekjes! Onze eerste stop was de macmac poels. Als je veel tijd hebt kun je daar eigenlijk een hele dag doorbrengen. Je kunt daar gezellig picknicken of braaien en tussendoor je verfrissen in de poels. Wij hebben eerst het riviertje naar boven gevolgd. Een hele mooie, zalige en rustige wandeling met een prachtig uitzicht. Onderweg zagen we ook kleurrijke, krekelachtige beestjes. We hebben ze zelfs zien paren hihi
Toen we niet meer verder konden hebben we efkes genoten van de stilte We waren daar net alleen, dus dan lukt da wel. Zalig!
Terug beneden ben ik om mijn bikini gelopen en heb ik me toch wel gewaagd aan een plons in het koude water van één van de macmac poels! Ik kon het niet over mn hart krijgen om dat zomaar aan mijn neus te laten voorbij gaan, ik moest daar in! t Was wel heel koud, maar wel de moeite. Ik stond dan wel met een natte bikini, maar die heb ik te drogen gehangen aan de ramen vanachter in de auto hihi.. grappig zicht hoor!
Een beetje verder gereden, kwamen we dan aan de macmac falls. Tussen twee bergen een enorme kloof! De waterval was niet onmiddellijk te horen of te zien. Maar na een kleine afdaling, zagen we dan de 65m hoge waterval. Machtig om te zien!
Daar waar onze auto geparkeerd stond, waren er ook zo van die kraampjes waar je kettinkjes, beeldjes, kunt kopen. Heel mooi, echt! Maar waar moet ik dat in godsnaam allemaal steken é Sharon heeft het dan toch niet kunnen laten om een kettinkje met een giraf aan te kopen Haar eerste girafje dat ze koopt. Ze heeft zich heel lang kunnen inhouden!
Rijden rijden, berg op en berg af, draaien en keren, gas geven en remmen, een vrachtwagen voor je neus en maar 30 kunnen rijden maar ondertussen kun je genieten van een machtig landschap!
Onze volgende stop was Pelgrims rest dit is een oud goudzoekers dorpje. Alle huizen zijn gebleven zoals ze waren en het dorpje is nu een openluchtmuseum voor toeristen. t Is leuk om eens een idee te krijgen hoe het daar vroeger was, maar iets te toeristisch naar mijn gedacht. Dat maakt het soms zo onecht! Je vindt er een oud postkantoor, een hotelletje, een restaurantje, een infobureau, Ook staan er vele padstalletjes waar ze opnieuw kettinkjes, beeldjes, sjaaltjes, doeken, verkopen. Héél leuk om naar te kijken, maar het blijft voorlopig nog bij kijken.
Rijden rijden, berg op en berg af, draaien en keren, gas geven en remmen, een vrachtwagen voor je neus en maar 30 kunnen rijden maar ondertussen kun je genieten van een machtig landschap!
Verder en verder met de Drakensbergop de achtergrond. We reden nu door het landschap dat je ziet wanneer je kijkt vanuit Gods window, prachtig was dat. Eenmaal in Graskop zochten we eerst een Spar. We kochten wat brie, water en yoghurtdrank om onze malarone-pil in te nemen. Geen echte picknickplek in zicht, maar wel gras. We zetten ons in het gras onder een boom en we genoten van een boterham met brie. Amaai, was dat lang geleden dat ik nog brie gegeten heb. Kaas heb ik wel gegeten de afgelopen weken, maar enkel cheddar en Gouda Eindelijk nog eens iets anders. t Was wel leuk zo eens echt te picknicken héél lang geleden zalig Daarna gingen we op verkenning in de stad. We waren er wel al eens doorgereden met broeder Luc toen we naar dan in de Wine & dine hebben gegeten. We wilden nu iets anders proberen, maar hoe meer we het stadje ingingen hoe toeristischer en drukker het werd. Dat wilden we nog minder. Na enkele souvenirwinkeltjes te hebben bezocht zijn we dan maar teruggekeerd en hebben ons op een terrasje gezet schuin over de Wine & dine. Sharon at er een pannenkoek met kaneel en suiker. Ik hield het bij juist een colaatje.
t Was al rond 15u en we hadden nog wel een trip voor de boeg.
Rijden rijden, berg op en berg af, draaien en keren, gas geven en remmen, een koe voor je neus die je net kunt ontwijken maar ondertussen kun je genieten van een machtig landschap!
Na een uur en een half rijden naderen we het Kruger Park. Op weg naar onze lodge in het privé reservaat komen we al enkele giraffen tegen. Dat maakte onze dag nog eens extra AF. we moesten ook een lange zandweg door met vele putten en bulten dat was al een avontuur op zich! Een avontuur die je beter met een jeep of bakkie doet hihi Toen we dan uiteindelijk aan onze lodge kwamen, werden we héél vriendelijk ontvangen. Onze lodge is prachtig, zo midden in de bushes tussen de dieren. Nadat we geïnstalleerd waren, zijn we nog een duikje gaan nemen in het zwembad. Daar brachten ze ons dan nog een fruitsapje waarvan we in het zwembad zalig konden van genieten. t Was net zoals we gedroomd hadden Ik voelde me in het paradijs! Zon zalige omgeving! Na een prachtige zonsondergang trekken we ons terug om ons wat op te frissen. In afwachting van de braai gingen we dan naar buiten aan de bar zitten, waar we genoten van een glaasje wijn.
Tijdens het diner zaten we buiten allemaal in een cirkel (weliswaar aan tafel) rond het kampvuur.
DE MENU:
*voorgerecht* twee schijfjes geroosterde pompoen met ertussen een grote champignon
*hoofdgerecht* rijst, aardappel gebakken in kaneel, gestoofde worteltjes met kaneel, boontjes, slaatje met rozijntjes, lam en stukje gepaneerde vis.
Deze morgen zijn we om 6u45 uit ons bed gekropen zodat we om 7u konden ontbijten. Ik ben begonnen met een super verse fruitsalade, daarna twee sneedjes volkoren brood (met heel veel graantjes) om dan af te sluiten met opnieuw fruitsalade Er ging een zeer aangename sfeer en de mensen zijn er heel vriendelijk. Ik heb echt genoten van het ontbijt! Voor mij mag het iedere keer van dat zijn hoor!
8u30 daar gaan we weer! Vandaag zullen we veel in de auto zitten, want ons volgende guest house ligt in Kiepershol en dat is meer dan 400 km van waar we nu zitten. We rijden langs veel verschillende landschappen. Van dorre uitgestrekte Savannes tot groene bossen. Op en neer, veel gedraai tussen de bergen die ook alle kleuren hadden. Er kwam gelijk geen einde aan!
Tussen Machadodorp en Nelspruit zijn we dan afgeslaan richting Sabie. Op die weg komen we namelijk de Sudwala Caves tegen. Na een enorm geklim komen we dan eindelijk rond 12u30 aan. Onze picknick bestaat uit brood met cheddar kaas en een blikje cola. Als dessert eet ik ook nog een appel. Nadat we wat energie hebben opgedaan, beginnen we aan onze klim richting de grotten. We zijn helemaal buiten adem door de grote hoogte en de hitte! Gelukkig zijn we net op tijd voor de rondleiding. De grotten dienden als woonplaats voor de vroegste bewoners van het gebied. Ze bestaat uit een aantal kamers met grillige druipsteenformaties. Velen ervan hebben naam gekregen naar hun vorm. t Is echt prachtig om te zien. Vroeger werden er in de grotten ook vele concerten gegeven, maar dit doen ze niet meer omdat dit vele vernielingen met zich meebracht. Mensen konden zich dan in het amfitheater installeren. Toen we weer naar buiten gingen, was er net een school gearriveerd die in het amfitheater uit volle borst aan het zingen waren. Dat was wel een kiekevel moment!
Daarna moest Sharon de afdaling met de auto trotseren. Niet de gemakkelijkste job! Via Sabie rijden we dan verder naar Hazyview. Onderweg konden we opnieuw genieten van prachtige panorama-uitzichten en vele fruitplantages. De omgeving werd ook groener en groener! Aangekomen in Hazyview stoppen we even aan een toerismebureau. Je kunt heel wat avonturen meemaken, zoals raften, een olifantenrit maken, ballonvaart doen, maar daar hebben we geen tijd én geld voor. Omdat we beiden wat moe waren van de lange autorit, besloten we al gauw terug te keren en onze guest house op te zoeken. Ant and Elephant ligt net gelijk midden in de wildernis. Verwilderde bomen, een niet al te proper zwembad, bergop, vele mieren in en vooral op het terras van ons huisje, Het heeft wel iets, maar het is niet om hier een week te blijven hoor! Tijdens onze rit naar hier verlangden we zo om in een ligzetel aan het zwembad te liggen, maar dat zal dan toch voor een volgende keer zijn we!
Een week geleden hadden we de menu van dit guest housje al eens bekeken op internet! Het zag er allemaal super lekker uit en we keken er dan ook enorm naar uit om hier lekker te dineren. We dronken een zoete witte wijn, we aten een soort vis (vraag me nie welke) met spinazie en mozzarella die geroosterd werd in folie. Super lekker!!! Als dessert at Sharon een soort banana split en ik warme appeltaart met ijs. We moesten iets melkachtigs drinken/eten omdat we onze eerste malarone-pil moesten innemen. Volgens ons telt ijs daar dus ook bij! Amaai, ik heb nogal van mijn dessert genoten. Als slaapmutsje bestelden we ons dan nog een Amarula. De typische Afrikaanse likuur. Mmmmmmmmmmmmmm Het diner was dus tiptop in orde, en dat allemaal samen voor maar 25 euro (dus voor mij én Sharon samen é).
Vannacht niet veel geslapen We hebben gisterenavond eerst nog naar de film Apocalips gekeken. Echt een aanrader!!! Hij duurde wel tot 1u, maar gelukkig dat we gekeken hebben want er was toch te veel lawaai om te slapen. De lodge heet niet voor niets Airport game lodge. Mensen die net van de luchthaven komen of moet, mensen die een tussenlanding hebben met overnachting komen hierheen.. De hele nacht door hoor je dus mensen toekomen en weggaan Ook hoorden we de tv van onze buur de hele tijd spelen. Hij was naar één of ander dom belspelletje aan t kijken. Eenmaal dat stopte, hoorden we hem snurken en ademen tot in onze kamer oe, dat was akelig t was net of er nog iemand in de kamer lag!
Deze morgen hadden we ons ontbijt om 8u. Ons eerste ontbijtbuffet tussen andere toeristen Dat doet wel raar hoor!
Na het ontbijt laden we al ons gerief in de auto en vertrekken we richting Pretoria. Omdat er nog een rustig baantje loopt van onze lodge tot aan de grote baan, riskeer ik het om even achter het stuur te kruipen Het was wel even wennen, maar het is me goed gelukt! Aan het benzinestation neemt Sharon het stuur weer over. Zonder problemen, enkel wat file, komen we aan in het Natanja guest house. Ons huisje was nog niet klaar, maar we mochten onze zakken daar wel al achterlaten. Jaja, je leest het goed! Een huisje. We hebben een living, een keuken, twee slaapkamers, een badkamer en twee wcs. Echte luxe! Een echt vakantiehuisje!
Omdat we hier niet zijn om te luieren alleen, vroegen we de weg naar t stad en de bezienswaardigheden. Jammer genoeg konden we niet te voet er naar toe gaan. Ze geven ons een kaart mee van Pretoria en ze leggen ons haarfijn de weg uit. Onze eerste stop zou het Voortrekkersmonument worden. We rijden jammer genoeg verkeerd af en vonden het daarom niet onmiddellijk. Gene paniek We zetten ons even aan de kant en bekijken de kaart nog eens goed. Ok, gewoon omkeren. We hebben blijkbaar te vroeg de autostrade verlaten. Maar via de gewone weg geraak je der ook Daar was het dan. Het lijkt wat op een toren gebouwd uit grote steenblokken. Niet echt speciaal vond ik. Het uitzicht daarentegen vanboven uit was wel heel mooi. We hadden een mooi zicht op het amfitheater wat verder op en op de grote stad Pretoria.
Daarna rijden we opnieuw richting autostrade en dan rijden we recht het stad binnen. Vanuit de auto zagen we de begraafplaats Heroes Acre, het Kruger house en de Kruger church terwijl we op zoek waren naar een parkeer plaatsje. Druk druk druk. Tuuuuuuuuuut hier en tuuuuuuuut daar. Ik word zot van dat geluid. Na veel zoeken en stress rijden we uiteindelijk een parking binnen. Pffff eindelijk uit die auto. Buiten slaat de hitte op ons en we gaan onmiddellijk op zoek naar een restaurantje. Niet gemakkelijk blijkbaar! Het enige wat je hier tegenkomt zijn fastfood restaurants pfff, nee daar hebben we echt geen zin meer in! Na lang zoeken vinden we dan toch iets gezelligs. Het is ook wel een keten, maar het is niet echt fastfood. Én, we kunnen buiten zitten! Heel gezellig hoor. Ik ga voor de Griekse Wraps en Sharon kiest voor iets onbekends (sorry ben de naam vergeten). t Zag er wel lekker uit!
Nadat we onze maag gevuld hebben gaan we op zoek naar de Union Buildings. Deze gebouwen zijn één van de belangrijkste gebouwen van de regering van Zuid-Afrika. Ze vormen een testament van het land: van de koloniale macht, de apartheidsjaren en de vrijheidsstrijd. De gebouwen zijn voor het publiek gesloten, maar we kunnen wel genieten van de rondom liggende tuinen. Nu, de weg er naar toe hadden we blijkbaar onderschat. Het was een lange weg, heel warm, maar we hebben ook vele mooie winkeltjes onder route tegengekomen! Veel blanken kwamen we niet tegen, maar ik heb me geen enkel moment ongemakkelijk gevoeld We zijn als het ware ingeburgerde toeristen! hihi Scheel van de dorst komen we aan, maar we willen enkel maar binnen gaan in een Kentucky fried chicken omdat ze daar ook fantastisch lekkere ijsjes hebben met brownie, mmmmmmmmm!!! Dus nog even volhouden maar. Aan de Union Buildings staan er ook kraampjes met super mooie dingetjes.. ik had zo veel willen kopen, maar mn budget laat dat niet toe! Toch hebben we wel elk een vruchtbaarheidspoppetje gekocht. Dat kan altijd van pas komen é!
Op onze terugweg komen we dan toch een KFC tegen. Ik moet dringend naar de wc, maar vind gene. Ik vraag het aan iemand die in de KFC werkt. Hij heeft me een betaalbewijsje en stuurt me naar één van de securitymannen die in de mall staat. Die gaf me dan een sleutel van de wcs Toch maar raar systeem hoor En dan kunnen we eindelijk drinken en van ons ijsje genieten! EINDELIJK!
Dan is het toch wel tijd om terug te keren naar onze auto We willen namelijk voor het donker thuis zijn! Op de terugweg wilden we nog elk een typische armband kopen. Ze leken ons toch iets te duur en het afdingen pakte bij hen niet De armband zal dan maar voor een andere keer zijn. We zijn ook maar studentjes é!
De parking vonden we niet onmiddellijk terug. We stonden in het winkelcentrum waar we binnen gekomen waren toen we uit de parking kwamen, maar we vonden de deur naar de parking niet onmiddellijk terug efkes paniek, maar we zaten blijkbaar toch nog een verdiep te laag! Uitgeput stappen we de auto in. We rijden weg, weg van de drukte, weg van de hoge gebouwen, weg van het getuuuuuuuut, weg van de stad.
Iets voor onze guest house is er een spar waar we nog een Papaya kopen en wat groentjes voor bij onze boterham deze avond. En ja hoor, het is ons gelukt om voor het donker thuis te zijn!
Ik plof me in de zetel en krijg mijn klop Amaai, hebben wij wat kilometers afgewandeld zeg! t Is niet echt mijn favoriete stad. Ik had meer verwacht van Pretoria, maar ik heb wel van mijn dag genoten!
Ohja, na het eten wil ik mij in de zetel zetten om tv te kijken, toen ik plots een flits buiten zag en wat gerommel Ik ging naar buiten, en ja hoor het was aan het donderen en bliksemen in de verte. Plots voelde ik zelfs enkele spetters We zullen zien wat het geeft vannacht é
Morgen dan vroeg op want we hebben een rit voor de boeg van meer dan 400km
Deze morgen hebben we onze transit zone, florida, verlaten. Broeder Mothobi heeft ons naar Airport game lodge gebracht. Het wasnog een hele trip door Johannesburg eer we er aankwamen. We kwamen plots op een zandwegje, een doodlopend steegje, en helemaal op het einde bevond onze lodge. Amaai, zo mooi en gezellig. Hele vriendelijke mensen achter de receptie en we mochten onmiddellijk al in onze kamer. Eenmaal we dat wisten, was de jonge broeder Mothobi gerustgesteld en liet hij ons achter. Daar verdwijnt de laatste broeder uit ons zicht. Dat doet wel raar hoor! Jaja, we staan nu volledig op onze eigen benen.
Joehoe een nieuw avontuur begint NU! Sharon en ik maakten een vreugde sprongetje
Onze bagage dumpen we in onze kamers en we zetten ons al onmiddellijk buiten. Het zijn allemaal kamers die uitgeven op een grote tuin, elk met en tuintafel en stoelen. Wat verder zie je het zwembad met daarnaast een hutje waar je eventueel kunt braaien. Tussen de kamers door is er een grotere ruimte met een keuken en een living. Daar kun je zelf je potje koken en gezellig samen zitten met de andere logees. Ook liggen er informatieboeken en leesboeken, en er staan ook een hele boel videos. s Middags en s avonds kun je hier niet echt eten. Er is wel een lijst om eten te laten komen, zoals pizza, frietjes met hamburger, chinees, indisch, Ook kun je iets uit de diepvries halen om op te warmen. s Middags kiezen we er voor om pizza te eten hihi Er is zon speciaal tarief als je vier kleine pizzas besteld. Dit nemen we dan ook, zo kunnen we vier smaken kiezen
Na het eten kan ik me voor de eerste keer echt in het gras leggen op een matrasje om te zonnen. Daarna ga ik wat op verkenning. Ik leg me wat in de hangmat die in de tuin hangt, daarna bengel ik wat met mijn benen in het zwembad en tegen dat ik terug aan de kamer ben, heeft Sharon ook haar siësta erop zitten. We zetten ons nog wat buiten in afwachting dat de man van de auto en de man voor de meet en Greet komen.
De auto hebben we op voorhand grondig gecontroleerd op schrammen en deuken, want wij arme studentjes hebben geen zin om op te draaien voor kosten van anderen. Jaja, een Volkswagen polo (een grote polo).
Na de grondige controle, de laatste betalingen e.d. krijgen we dan nog een hele uitleg van de man van de reisorganisatie. We krijgen een gedetailleerde routeomschrijving in een boekje waarin ook alle mooie plaatsjes worden omschreven die op onze weg liggen. Amaai, t ziet er machtig uit. We krijgen er ook een blad bij met wat tips rond veiligheid e.d. maar het meeste wisten we al. We zijn hier tenslotte ook al 7 weken é!
Jaja, alles is nu geregeld. We hebben al onze papieren, de routebeschrijving én de sleutels van onze auto. We maken er dan ook al snel gebruik van om naar de dichtstbijzijnde supermarkt te rijden. Het is een zeer plaatselijk supermarktje, waar we wat brood, kaas, water, appels en tomaten kopen. Ja, we kunnen moeilijk nog eens fastfood eten é, anders komen we misschien wel als échte afrikaantjes terug naar huis.. hihi.. (dikke poep, dikke billen, dikke borsten, ).
Toen we nog wat op ons terrasje zaten te genieten van de avondzon, kwam een vrouw langs met twee potjes chinese soep. Ze hadden er maar twee besteld, maar ze hebben er vier gekregen. Ze vroeg ons of we geen twee potjes soep wilden. Natuurlijk gaan we zoiets niet weigeren! Alles wat we krijgen, is welkom hihi
Rond 18u30 begeven we ons dan naar de keuken. We genieten van wat brood met cheddar en een tomaatje. De soepjes vielen wel mee, maar geef mij toch maar mamas soep hoor. Er bleef dus toch nog heel wat soep over. Plots kwamen er nog twee mensen binnen. Ze wonen in Londen en gaan op vakantie naar Botswana. Blijkbaar hadden ze een tussenlanding in Joburg met overnachting. Ze kwamen blijkbaar ook iets zoeken om te eten. Maar een hotel is het hier niet. We vertelden hen dat ze iets konden bestellen, en we boden ook de overschot van onze soep aan. t Zou zonde zijn om het weg te gooien é. En zo geraakten we aan de praat. Blijkbaar heeft de man tot zijn 13 jaar in Kaapstad gewoond, maar zijn Afrikaans is hij toch al wat verleerd. Het zijn hele aangename mensen, en ze geven ons wat tips over leuke plekjes die we zeker moeten bezoeken! Zij hebben de kustlijn van Zuid-Afrika al eens eerder gedaan. We vertelden hen over onze stage en ze waren heel geïnteresseerd. Hun pizza kwam toe en ze hadden ook cola besteld. Deze dronken ze niet meer op en wij kregen dus elk een blikje cola jaja, we weten wat ons te doen staat de komende weken Socialize!!! Hihi jaja, we moeten het slim spelen é.
Oh ja, nog iets. Eigenlijk zijn we vanaf vandaag echte toeristen maar ik voel me niet zo, wil me niet zo voelen ik denk dat ik me zelfs nog dikwijls zal ergeren aan de toeristen. Wat ook raar is, is dat we na vandaag plots een slag van de zon hebben gekregen. We hebben nu al zo dikwijls in Pax in de zon gezeten en er kwam dan gelijk geen kleur bij. We zijn nu nog maar één dag broeder-vrij, en we zijn al wat verbrand! t Is de eerste keer dat je merkt dat we in de zon hebben gezeten. We zullen dus goed moeten smeren de komende dagen
